Ο Έλληνας ρόκερ...

[MACMISIAS]

"Αυτό που ανέκαθεν πιστεύω ότι ήταν η "αχίλλειος πτέρνα" των Ελληνικών συγκροτημάτων,ήταν η τάση που είχαν να μιμούντε τους ξένους "υπερήρωες" σε παικτικό επίπεδο.Από την εφηβεία μου στη δεκαετία του 80 μέχρι και σήμερα,είναι σπάνιο να βρεις Έλληνα μουσικό ,που να ψάχνεται ως προς το δικό του προσωπικό στίγμα.Αυτό ξεκινάει από την αγορά του ίδιου του μουσικού οργάνου ,περνάει στους έτοιμους ήχους που έχουν χρησιμοποιηθεί και καταλήγει (χειρότερο ακόμα), στην αντιγραφή στη σύνθεση.Όμως παρ'όλο που αυτή η τάση υπάρχει και σε ένα βαθμό είναι λογική ,δεν υπήρξε ποτέ η ίδια τάση στη σκηνική παρουσία...Ο Έλληνας ρόκερ (και όχι μόνο),είναι σοβαροφανής,"κράζει" την οποιαδήποτε "ποζεριά" και γενικά δεν δίνει καμμιά σημασία στο υπόλοιπο καλλιτεχνικό κομμάτι της δουλειάς του,που είναι το θέαμα.Αυτό συμπαρασύρει μαζί του και τους ίδιους τους ιδιοκτήτες των χώρων που γίνονται οι συναυλίες,οι οποίοι πέρα από μία υποτυπώδη διακόσμηση σε στυλ μπαρ,έστω και ψαγμένου,προσφέρουν μία σκηνούλα 2χ2 συνήθως και κανένα εφέ...Μια μιζέρια λοιπόν που πηγάζει από την ανασφάλεια μας και την νοοτροπία μας ως λαός.Όταν λοιπόν με "διανοουμενίστικη έπαρση",καταγγέλουμε τις μεγάλες πίστες της παραλιακής για τον τρόπο διασκέδασης που προσφέρουν(όχι άδικα, συμφωνώ),ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό.Η "δουλειά" μας βασικά πρέπει να απευθύνεται σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στο´"ψαγμένο" συνάφι μας.Είναι άρτος αλλά και θεάματα.Αυτό δεν έκανε κακό σε καμμιά μπάντα του εξωτερικού από αυτές που θαυμάζουμε,το αντίθετο μάλιστα.Ποιός δεν γλεντάει σε μια συναυλία των Iron maiden για παράδειγμα,όταν μαζί με τα αγαπημένα του τραγούδια ,ξαφνικά σκάει μύτη και ένας εντελώς kits Eddie;Φαντάζεστε τι θα γινόταν ,αν ένα Ελληνικό συγκρότημα έκανε κάτι αντίστοιχο;
Το ροκ για τον Έλληνα,τις περισσότερες φορές ,είναι ο τρόπος να εκφράσει τη "μαγκιά"του ,είτε ως macho guy,είτε ως ευαίσθητος,διανοούμενος και φορέας "επαναστατικών" ιδεών τύπος.Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που δεν ασχολείτε όσο πρέπει με αυτό που θα έπρεπε είναι το πρώτο θέμα,σε αυτή την ιστορία.Το τραγούδι...Δεν αγωνιά να εκφράσει τον ψυχισμό του ή την γενιά του.Αγωνιά να εκφράσει την καθαρά εγωκεντρική εικόνα του.Αυτό ισχύει επίσης και για πολλούς μουσικοκριτικούς,οι οποίοι αντί να κριτικάρουν τι τους άρεσε και τι όχι,αναλώνονται σε περισπούδαστες αναλύσεις,για το εάν κάτι είναι πρωτοποριακό,αναχρονιστικό,πρωτότυπο,ή με τι μοιάζει... και γενικά προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο "καλλιεργημένοι" μουσικά είναι και το πόσα "καντάρια" μουσική έχουν ακούσει στη ζωή τους.Σαν συμπέρασμα λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι όσοι ασχολούντε στην Ελλάδα με το ροκ,δεν είναι ξεκομμένοι από κάποιες "κακές" νοοτροπίες του λαού μας ,όσο και εάν θέλουνε να δείχνουνε διαφορετικοί.Οι εξαιρέσεις είναι ακριβώς εκείνοι οι καλλιτέχνες ,οι οποίοι δεν δίνουν δεκάρα για το "φαίνεσθε",αλλά απλά εκφράζονται δημιουργικά."

Αυτό είναι ένα αρθράκι μου σε κάποιο site, όπου ένα βραδάκυ το έστειλα ,καθώς είχα γυρίσει από ένα ακόμα live Ελληνικού συγκροτήματος.Η ίδια πάντα φτώχεια σε υποδομές του μαγαζιού,η ίδια προχειρότητα στον ήχο,στα φώτα ,η ίδια κοινώς αρπαχτή εκ μέρους του ιδιοκτήτη ,που συντηρείτε από τον κόσμο των συγκροτημάτων.Εσάς τι σκέψεις σας δημιουργεί;Σχολιάστε παρακαλώ...

[Zeppelin]

Ωραίο το άρθρο φίλε μου.

Θα έρθω να συμφωνήσω με όσα λες.
Η λέξη κλειδί που ανέφερες είναι μία: ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ.
Από όλους τους συμβαλλόμενους, είτε αυτοί λέγονται ιδιοκτήτης μαγαζιού, είτε ηχολήπτης, είτε συγκρότημα.
Θίγεις παράλληλα κ το ζήτημα της ροκ κουλτούρας, η οποία στην Ελλάδα είναι τόσο παρεξηγημένη (κ συχνά συνδέεται με κουκουλοφόρους, εξαρτημένους, στενόμυαλους κτλ).

Σε ότι αφορά το πρώτο, δεν θα ήταν ψέμα να πω, ότι η ζωή της νύχτας για να αποβεί κερδοφόρα απαιτεί κατανάλωση.
Δόξα τω Θεώ, στην διασκέδαση ο Έλληνας ξοδεύει, συνεπώς ο πελάτης είναι ο τελευταίος που ευθύνεται κατά τη γνώμη μου.
Την κύρια ευθύνη έχουν οι μαγαζάτορες κ σε δεύτερη μοίρα τα συγκροτήματα.
Διότι αφενός, όπως ανέφερες, το όλο στήσιμο (σκηνή, φώτα κτλ.) καθώς κ οι στενοί, κλειστοί χώροι, δεν προσφέρονται για πολύωρη διασκέδαση.
Αφετέρου, να έρθω κ στα συγκροτήματα: τα πρώτα δύο χρόνια μου ως φοιτητής, τα πέρασα στον Παπαγάλο κ στο Inside (οι Θεσ/κείς γνωρίζουν).
Ήταν η 1η live μου επαφή με όλα αυτά τα τραγούδια που ξεκίνησα να ακούω από γυμνάσιο, κ σαν εμπειρία ήταν φανταστική, να βλέπεις να εκτυλλίσονται μπροστά σου όλα αυτά.
Όμως το πράγμα ανακυκλώνεται, η επιθυμία μαραζώνει, κ γεννιέται η ανάγκη να ακούσεις κάτι καινούριο.
Όσο κ αν έψαξα (η αλήθεια είναι ότι σταμάτησα γρήγορα να ψάχνω) τέτοιο πράγμα δεν βρήκα στην πόλη.
Έπαρση, αλαζονεία, μιζέρια όπως λες, βρήκα άφθονη όμως.
Οάσεις κατά καιρούς οι επισκέψεις από ξένες μπάντες, κ ελάχιστα live (ο Stephan κ οι Big Sleep πχ).

Τώρα τί είναι το ροκ για τον Έλληνα;
Νομίζω υπάρχει κόσμος που έχει υιοθετήσει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, ο οποίος πηγάζει κ από τη ροκ μουσική, κ έχει σχέση με την ελευθερία του λόγου, των ιδεών, την διεκδίκηση, την ανεξαρτητοποίηση από το κύριο ρεύμα.
Παρόλα αυτά, αποτελεί τη μειοψηφία, κατά τη γνώμη μου.
Η εισαγωγή του styling ακόμα κ σε αυτό τον χώρο, κατέστρεψε συνολικά την εικόνα του.
Η μουσική πήγε στην άκρη, κ η εικόνα απέκτησε ουσία. Το φαίνεσθαι όπως λες.

Δεν θέλω να εμφανίσω τα πράγματα τόσο μαύρα, όμως λυπάμαι για το γεγονός, ότι ο κόσμος που κινείται μέσα στο χώρο του ροκ, πολλές φορές αγνοεί τη μουσική, την ιστορία κ τις απαρχές του...

[rudi]

Συμφωνω και με τους 2.. Ιδιαιτερα στην ελλαδα, παντα ολοι οι ροκαδες ή μεταλαδες ηταν και ειναι δυστυχως στο περιθωριο σαν εγκληματιες...ΜΙΖΕΡΙΑ

[GusA_91]

Βασικα παιδια και εγω θα συμφωνησω και θα ηθελα να δωσω και ενα παραδειγμα που μου ετυχε τελευταια.......ειμαι με ενα φιλο μου και παμε να κανουμε προβα τζενεραλε πριν απο ενα gig.....δν θα αναφερω μερος αλλα υπηρχε ενας ηχοληπτης ο οποιος δουλευε σε αυτο το μερος το οποιο ηταν αρκετα μεγαλο..... 700 θεσεις εχει......τελος παντων αυτος ο τυπος μας ακουει που κανουμε προβα και λεει...."στην ηλικια σας τετοιες βλακιες εκανα και εγω......αλλα μετα σταματησα.....".........ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ?(παρεπιπτοντως παιζαμε ποζερ)

[profsokin]

Εγώ έχω να διαφωνήσω σε κάτι, στα σχετικά με την ποζεριά..
Αγαπάω το ροκ, αλλά σιχαίνομαι ό,τι σχετικό με την ποζεριά και δεν πιστεύω ότι είναι παραγκωνισμένη στην Ελλάδα δυστυχώς.. Πιστεύω ότι το να κάνεις ένα καλό live ανεβαστικό ή ατμοσφαιρικό δεν προϋποθέτει να κάνεις τον σαλτιμπάγκο..

Πιο συγκεκριμένα, όταν βλέπω τον Page να σηκώνει την κιθάρα και να παίζει το σόλο του Heartbreaker στον αέρα ή να παίζει dazed and confused με δοξάρι, μ'αρέσει.. Γιατί είναι απ'τη μία θεαματικό και γουστόζικο, αλλά είναι και ισορροπημένο απ'την άποψη της συμπεριφοράς του πάνω στη σκηνή και το ότι ήξερε πού θα παίξει μουσική,  πού θα συνοδέψει και πού θα μπει στο κέντρο και θα κάνει και καμιά χαζομαρούλα.. Τo attitude όμως ορισμένων κιθαριστών (και ερασιτέχνες ακόμη) που όλη την ώρα προσπαθούν να τραβήξουν το φως και να αποπροσανατολίσουν απ'το τραγούδι κλπ το σιχαίνομαι.. Δηλαδή κολπάκια και αηδίες στα σόλο που δεν προσφέρουν τίποτα..

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα live ενός συγκροτήματος που παίζει ένας φίλος μου.. Ο φίλος μου παίζει πρώτη κιθάρα και γενικά είναι πολύ καλός και πολύ low profile.. Ήταν λοιπόν η στιγμή του σόλο, ο φίλος μου στην άκρη της σκηνής με τον ενισχυτή του να παίζει στο σόλο και στο κέντρο της σκηνή ο κιθαρίστας-τραγουδιστής που συνόδευε να κυλιέται στα πατώματα με τα φώτα πάνω του.. Αίσχος..

Γενικά ως ιδανικό attitude έχω στο μυαλό μου αυτό των jazz σχημάτων.. Κυρίως επειδή μόνο εκεί σολάρουν  όλα τα όργανα και ο καθένας σέβεται τον άλλο και ξέρει πότε συνοδεύει και πότε είναι μπροστάρης.. Στο ροκ οι κιθαρίστες έχουν καθιερώσει να σολάρουν κυρίως (γιατί άραγε;) και σπάνια βλέπουμε σόλο μπάσα και ντραμς (μην αρχίσετε να δίνετε παραδείγματα, υπαρχουν περιπτώσεις) και γενικά έχουν μια έπαρση..

[rudi]

Εγώ έχω να διαφωνήσω σε κάτι, στα σχετικά με την ποζεριά..
Αγαπάω το ροκ, αλλά σιχαίνομαι ό,τι σχετικό με την ποζεριά και δεν πιστεύω ότι είναι παραγκωνισμένη στην Ελλάδα δυστυχώς.. Πιστεύω ότι το να κάνεις ένα καλό live ανεβαστικό ή ατμοσφαιρικό δεν προϋποθέτει να κάνεις τον σαλτιμπάγκο..

Πιο συγκεκριμένα, όταν βλέπω τον Page να σηκώνει την κιθάρα και να παίζει το σόλο του Heartbreaker στον αέρα ή να παίζει dazed and confused με δοξάρι, μ'αρέσει.. Γιατί είναι απ'τη μία θεαματικό και γουστόζικο, αλλά είναι και ισορροπημένο απ'την άποψη της συμπεριφοράς του πάνω στη σκηνή και το ότι ήξερε πού θα παίξει μουσική,  πού θα συνοδέψει και πού θα μπει στο κέντρο και θα κάνει και καμιά χαζομαρούλα.. Τo attitude όμως ορισμένων κιθαριστών (και ερασιτέχνες ακόμη) που όλη την ώρα προσπαθούν να τραβήξουν το φως και να αποπροσανατολίσουν απ'το τραγούδι κλπ το σιχαίνομαι.. Δηλαδή κολπάκια και αηδίες στα σόλο που δεν προσφέρουν τίποτα..

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα live ενός συγκροτήματος που παίζει ένας φίλος μου.. Ο φίλος μου παίζει πρώτη κιθάρα και γενικά είναι πολύ καλός και πολύ low profile.. Ήταν λοιπόν η στιγμή του σόλο, ο φίλος μου στην άκρη της σκηνής με τον ενισχυτή του να παίζει στο σόλο και στο κέντρο της σκηνή ο κιθαρίστας-τραγουδιστής που συνόδευε να κυλιέται στα πατώματα με τα φώτα πάνω του.. Αίσχος..

Γενικά ως ιδανικό attitude έχω στο μυαλό μου αυτό των jazz σχημάτων.. Κυρίως επειδή μόνο εκεί σολάρουν  όλα τα όργανα και ο καθένας σέβεται τον άλλο και ξέρει πότε συνοδεύει και πότε είναι μπροστάρης.. Στο ροκ οι κιθαρίστες έχουν καθιερώσει να σολάρουν κυρίως (γιατί άραγε;) και σπάνια βλέπουμε σόλο μπάσα και ντραμς (μην αρχίσετε να δίνετε παραδείγματα, υπαρχουν περιπτώσεις) και γενικά έχουν μια έπαρση..

Μα και γι αυτο αλλωστε και υπαρχουν τοσα ειδη μουσικης.... ολα διαφερουν και θα ηταν βαρετο να ακολουθουν οι καλλιτεχνες απο ολα τα ειδη μουσικης την ιδια σταση και συμπεριφορα...

[Lo.Lee.Ta]

Να πω και εγώ ένα ξεκάρφωτο, αλλά όχι τόσο ξεκάρφωτο.

Δεν υπάρχει κανένας ραδιοφωνικός σταθμός με καθαρό ROCK (rock - hard rock - blues - metal ) και πιο φρέσκα πράματα βέβαια που δεν τα πολυακούω εγώ... ενώ υπάρχουν ένα κάρο με ΛΑΙΚΑ!

Από αυτό και μόνο φαίνεται σε τι εκτίμηση, έχουν το rock στην ελλάδα.

Και μην σπεύσετε να μου πείτε για κάνα Radio Gold ή τίποτα άλλους σταθμούς που κάνουν μια εκπομπή rock όλη τη μέρα, ή αυτούς που έχουνε κάνει το POP --> ROck ή βάζουνε ένα κάρο "μοντέρνο ROCK" που σχεδόν όλα τα κομμάτια μοιάζουν και από κιθάρα ακούς 10 τόνους ξύσιμο και μελωδία μηδέν.

[trelakis]

Ωραία συζήτηση και διαχρονικά αληθές το άρθρο σου MACMISIAS!

Θα συμφωνήσω στα περισσότερα από αυτά που προαναφέρθηκαν αλλά θα κάνω και μια ερώτηση...Εφόσον αναγνωρίζεται η μιζέρια κι εφόσον η προχειρότητα και η ελληνική νοοτροπία "βγάζει μάτι" στις εκδηλώσεις και τις συναυλίες που παρακολουθούμε, γιατί διαιωνίζεται το κακό;  Γιατί πραγματικά μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι δεν υπάρχουν μαγαζάτορες (ή έστω επίδοξοι μαγαζάτορες) με "μεράκι" και σεβασμό προς τον κόσμο και τα συγκροτήματα που απλά να έχουν ένα μαγαζί επειδή το γουστάρουν! Όχι να κάνουν τίποτα "τσάμπα" ή να ζουν με ελεημοσύνες απ'τους θαμώνες (χαχα) αλλά να δίνουν προτεραιότητα σ'αυτή ροκ κουλτούρα που λέει ο Zeppelin. Τώρα θα μου πεις αν κι αυτή η ροκ κουλτούρα του μαγαζάτορα φτάνει όσο βαθιά πάει το...δερμάτινο ή το τατουάζ του, δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτήν την κουβέντα. Και τέλος πάντων λίγη ισορροπία δε νομίζω ότι βλάπτει. Γενικότερα (συμπεριφορές, νοοτροπίες κ.α.) αλλά και όσον αφορά το attitude που λέει ο profsokin. Δε νομίζω ότι χρειάζεται ούτε ποζεροκαγκουρο-attitude αλλά ούτε και attitude "συγγνώμη που κάνω solo".

Δυστυχώς είναι λίγες οι φορές που έχω φύγει πραγματικά ανεβασμένος μετά από κάποιο live και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν live κάποιου τύπου μαυροντυμένου και macho αλλά live συγκροτημάτων που ήταν εμφανές ότι δεν είχαν το "attitude" στα προαπαιτούμενα ενός καλού live. Βγαίνεις και παίζεις γιατί γουστάρεις και γιατί έχεις κάτι να πεις.  Πώς μετά να μην πάρεις και τους "από κάτω" μαζί σου (οι οποίοι φυσικά μόνο "από κάτω" δεν αισθάνονται έτσι) ;

Να πω κι ένα περιστατικό μια που ανέφερες τον Παπαγάλο Zeppelin... Τα πρώτα χρόνια του Πανεπιστημίου (στην Αθήνα) είχα έρθει 4-5 (μήπως λέω λίγες; χαχα) φορές πάνω φιλοξενούμενος και τουλάχιστον 2 βράδια κάθε φορά δίναμε το παρόν μόνο και μόνο για ν' ακούσουμε καμμιά Τρύπα και να δούμε τον Τζον να μας κοιτάει απ' το κάδρο Μια φουρνιά απ'τους καννίβαλους του Γιώργου είμαστε κι εμείς δηλαδή... Τέλος πάντων ήταν σε μία από αυτές τις εκδρομές που είχα δει κάτι παλικάρια που είχαν τη σκηνή για πάρτη τους και παίζανε κυριολεκτικά λες και ήταν στο σαλόνι τους. Έσκασε μετά κι ένας τυπάκος (και καλά guest - χαχα) και παίξανε κάτι σαν Sultans Of Swing. Ε...αυτό θα μου μείνει. Όπως κι εκείνες οι πρώτες μαγικές φορές στον Παπαγάλο που ήταν σαν να είχαμε ανακαλύψει ένα μικρό παράδεισο (επί Γης αλλά όχι εν Αθήναις - για κακή μας τύχη και όχι τυχαία).

Φυσικά δεν το λέω αυτό για να πω ότι όποιος απλά γρατζουνάει αλλά είναι χύμα πληροί τις προδιαγραφές του "αυθεντικού ρόκερ" (ή του μουσικού που θα επέλεγα να δω) αλλά θέλω να πω ότι προτιμώ μια κατάσταση πιο χαλαρή κι ακομπλεξάριστη παρά το παίξιμο που πρέπει να αποδείξει κάτι. Και νομίζω ότι φτάνουν στον ακροατή και τα δύο όταν συμβαίνουν...
Πρόσφατα π.χ. είδα ακουστικό σετ σε "μαγαζί της γειτονιάς"  πολύ πιο "rock and roll" από διάφορα άλλα με κιθάρες τίγκα στην παραμόρφωση. Anywayz.
Για όποιον το ζει και το βλέπει έτσι, είμαι σίγουρος ότι γίνομαι κατανοητός και συνεπώς δεν κινδυνεύω να παρεξηγηθώ   

Θα ήθελα να μπορούσα να πω και κάτι τελευταίο για το ράδιο μια που το ανέφερε ο XoLiDoXoS αλλά τι άλλο από: "μια απ'τα ίδια". Έχουμε σταθμούς που περισσότερη ώρα περνάνε στο να διαφημίζουν το πόσο ροκ είναι και λιγότερη στο να σκεφτούν ότι συγκροτήματα με δισκογραφία δεκαετιών ίσως να έχουν και παραπάνω από 5 τραγούδια που να "αξίζουν" τον πολύτιμο ραδιοφωνικό τους χρόνο. Δεν ξέρω γιατί (ή μήπως ξέρω  ) αλλά αυτή τη "μαυρίλα" που λες Zeppelin την εισπράττω εις διπλούν κάθε φορά που ανοίγω το ράδιο...

Ευτυχώς υπάρχει και το internet radio αλλά μέσω αυτής της δήλωσης το post μου μάλλον κλείνει τον κύκλο του με τον...poster να συνεχίζει ν'αναρωτιέται:"Μα πώς είναι δυνατόν;"

[Neikos]

Εγω παντως πιστευω πως καποια πραγματα σιγα σιγα αλλαζουν... περισσοτερες συναυλιες... αν και πιο παρειστικες ομολογω... φιλιες μεταξυ των συγκροτηματων.... αξιολογα συγκροτηματα και οχι τουπατουπα με την δικαση και ενα ριφφακι ολο το τραγουδι.... τεσπα... εγω πιστευω πως η νοοτροπια του ελληνα δεν αλλαζει ευκολα.... συμφωνω σε πολλα σημεια με το αρθρο σου mac ....

[Θοδωρής]

Δεν πρέπει να κάνουμε τα πράγματα τόσο απόλυτα .Υπάρχουν και μουσικοί αλλά και συγκροτήματα που ξεφεύγουν απο αυτή την γενικότητα.Ενα μόνο παράδειγμα θα δώσω που μου ήρθε πρόχειρο (αν σκεφθεί ηρεμα ο καθένας θα βρεί και άλλα) τον Σπάθα .Είναι ολοκληρωμένος μουσικός ,χαμηλών τόνων και βέβαια απο τους καλλίτερους .Υπάρχει σε γενικότητα αυτά που προαναφέρατε σε όλους τους τομείς ,αλλά υπάρχους λαμπερές εξαιρέσεις που αν τις ακολουθήσουν πολλά θα αλλάξουν.

[Zeppelin]

Να πω κι ένα περιστατικό μια που ανέφερες τον Παπαγάλο Zeppelin...

Δεν πρέπει να κάνουμε τα πράγματα τόσο απόλυτα .Υπάρχουν και μουσικοί αλλά και συγκροτήματα που ξεφεύγουν απο αυτή την γενικότητα.

Φυσικά κ υπάρχουν εξαιρέσεις κ το αναφέρω κ στο αρχικό post.
Κ ευτυχώς υπάρχει ακόμα καλή μουσική εκεί έξω, κ μπάντες που πραγματικά έχουν αφιερωθεί στη μουσική τους.

Όμως, γενικότερα, το οικονομικό μπαίνει παντού στην εξίσωση κ επηρεάζει το τί ακούμε κ από ποιούς.
Κ δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα, αλλά οι ερασιτέχνες.

Προσωπικά, νομίζω το ζήτημα θα λυθεί μόνο όταν ανεβάσουμε τις απαιτήσεις μας ψηλότερα, όταν πάψουμε να θεωρούμε ότι επειδή μάθαμε 10 συγχορδίες, μπορούμε να βγάλουμε 20-30 ευρώ, πίνοντας κ ένα τζάμπα ποτό, χωρίς να σκεφτόμαστε τους από κάτω.
Κ αντίστροφα όταν ο μαγαζάτορας δώσει διπλάσια κ τριπλάσια για κάποιον καλύτερο μουσικό, για καλύτερο θέαμα, για καλύτερη ποιότητα μουσικής.

Είναι τυχαίο πως κορυφαίοι κιθαρίστες στον χώρο πλαισιώνουν σχήματα σε μπουζούκια κτλ. όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν εξασφαλισμένες αμοιβές;

[trelakis]

Οι εξαιρέσεις σίγουρα υπάρχουν αλλά δεν είναι αυτές που έρχονται με την πρώτη στο μυαλό όταν σχολιάζεις τα "κακώς κείμενα". Καλό όμως είναι να μην ξεχνιούνται (οι εξαιρέσεις) γιατί διαφορετικά η "μιζέρια" ανακυκλώνεται: δεν αλλάζει τίποτα κι ακόμη κι αν πάει κάτι ν'αλλάξει, μας βρίσκει να έχουμε μείνει στην κριτική αυτών που δεν αλλάζουν και πάει λέγοντας...

Συμφωνώ στο ότι η νοοτροπία είναι επίσης πολύ δύσκολο ν'αλλάξει. Απλά θέλω να πιστεύω ότι είναι εξίσου δύσκολο να μην επηρεαστεί ένας μουσικός από τη συνεχή έκθεση σε μουσική που μπορεί (πλέον) να προέρχεται από κάθε γωνιά του πλανήτη. Εφόσον το επιδιώκει φυσικά. Αυτοί, δε, οι μουσικοί που καταφέρνουν να δώσουν ένα πιο προσωπικό ύφος στο "πάντρεμα" και γιατί όχι να ενσωματώσουν και ελληνικά στοιχεία, είναι οι περιπτώσεις που προσωπικά βρίσκω ως τις πλέον ενδιαφέρουσες.

Γράφοντας, έκανε το post ο Zeppelin και δυστυχώς η πικρή αλήθεια είναι αυτή που μόλις ανέφερε. Ρομαντικά, ξε-ρομαντικά, ροκ, ξε-ροκ...το οικονομικό επηρεάζει τα πάντα! Κι αυτή η περίφημη ελληνική νοοτροπία που λέμε, για μένα μεταφράζεται ως εξής: θέλω τα περισσότερα λεφτά, όσο πιο γρήγορα γίνεται και με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια. Συγγνώμη αλλά στο δικό μου μυαλό δε δουλεύει έτσι...

(για να μην το αναφέρω συνέχεια και γίνομαι κουραστικός, κάθε γενίκευση - δική μου τουλάχιστον - κρύβει αρκετές εξαιρέσεις που παλεύουν να βγουν στην επιφάνεια  Οπότε...ας θεωρηθεί αυτονόητο ότι τα post μου δεν παίρνουν απλά την κουτάλα για ν'ανακατέψουν το "χυλό")

[Σκίρων]

Να πω κι ένα περιστατικό μια που ανέφερες τον Παπαγάλο Zeppelin...

Δεν πρέπει να κάνουμε τα πράγματα τόσο απόλυτα .Υπάρχουν και μουσικοί αλλά και συγκροτήματα που ξεφεύγουν απο αυτή την γενικότητα.

Φυσικά κ υπάρχουν εξαιρέσεις κ το αναφέρω κ στο αρχικό post.
Κ ευτυχώς υπάρχει ακόμα καλή μουσική εκεί έξω, κ μπάντες που πραγματικά έχουν αφιερωθεί στη μουσική τους.

Όμως, γενικότερα, το οικονομικό μπαίνει παντού στην εξίσωση κ επηρεάζει το τί ακούμε κ από ποιούς.
Κ δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα, αλλά οι ερασιτέχνες.

Προσωπικά, νομίζω το ζήτημα θα λυθεί μόνο όταν ανεβάσουμε τις απαιτήσεις μας ψηλότερα, όταν πάψουμε να θεωρούμε ότι επειδή μάθαμε 10 συγχορδίες, μπορούμε να βγάλουμε 20-30 ευρώ, πίνοντας κ ένα τζάμπα ποτό, χωρίς να σκεφτόμαστε τους από κάτω.
Κ αντίστροφα όταν ο μαγαζάτορας δώσει διπλάσια κ τριπλάσια για κάποιον καλύτερο μουσικό, για καλύτερο θέαμα, για καλύτερη ποιότητα μουσικής.

Είναι τυχαίο πως κορυφαίοι κιθαρίστες στον χώρο πλαισιώνουν σχήματα σε μπουζούκια κτλ. όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν εξασφαλισμένες αμοιβές;

Τυχαίο δεν ειναι αλλα αυτό γινεται για άλλο λογο ...
εκει υπαρχει ψωμι .. στο Ροκ , όχι. αλλα γιατί??

Δε μιλαμε για καλύτερο θέαμα, για καλύτερη ποιότητα μουσικής, αλλα για πλήρη εμπορευματοποιηση της μουσικής και για ... εξειδίκευση εργασιας! Δε βλεπω τη διαφορα μεταξυ ενος  υπαλλήλου που βαραει σφραγιδες ,ενος μουσικου που παιζει ρουμπα απο ρε μινορε στα σκυλαδικα, η στα ροκαδικα γνωστες διασκευες... αλλα ειναι τεραστιο το θεμα και θα μπουμε παλι στα τετριμμενα...

Η ροκ σκηνη, δε πρεπει να ακολουθει τα βηματα της σκυλοσκηνης, αλλα τα δικα της ..

Πως?

Η λύση κατα τη γνωμη μου ειναι να δημιουργηθουν μπαντες που με τα δικα τους τραγουδια, να μπορεσουν να δημιουργήσουν ενα ρευμα και ετσι να κινηθει και παλι η ελληνικη σκηνη.

Προσωπικά, δυσκολεύομαι να ξεχωρισω τους ροκαδες απο τους σκυλαδες πια ..

Το ροκ, ειναι ο τροπος ζωής σου που αντικατοπτρίζεται στη μουσική σου ..
Στη δικια σου μουσική και στιχους ... απο το δικό σου γολγοθα ..

όλα τα αλλα ειναι μπυρες και θεαματα..

[Korgy]

Το ροκ, ειναι ο τροπος ζωής σου που αντικατοπτρίζεται στη μουσική σου ..
Στη δικια σου μουσική και στοιχους ... απο το δικό σου γολγοθα ..

όλα τα αλλα ειναι μπυρες και θεαματα..

και επισης πολυ 80-ιλα 

ΟΧΙ ΑΛΛΗ 80-ΙΛΑ  (ROCK E?  h metal ok einai  )

σε οποιο ροκαδικο κ να πας σαββατο που παιζει cover band πηζεις στο 80 .τουλ ας εχουμε ενα ανανεωτικο ρευμα με δειγματα απο αλλες δεκαετιες   γιατι οσο και να εχεις δικα σου κομματια  ( μονο με μπαμ απο πολλες μπαντες μαζι σε φαση που θα δημιουργηθει μοδα οπως τα βαρελάδικα  -οπου θα πηγαινεις για να ακους νεα πραματα) το εκαστοτε μαγαζι δεν θα σε καλεσει αν δεν εχει στανταρ ενα νουμερο πελατων.......

[-]

-

[philip the great]

παιδια συμφωνω με αυτα που λετε.........αλλα δεν φταινε μονο οι μουσικοι....οταν πας να παιξεις σε ενα μαγαζι πρεπει και αυτο να σε βοηθησει να δειξεις αυτο που πραγματικα αξιζεις.....αν δεν γινει αυτο το αποτελεσμα απο ολη την εμφανιση θα ειναι καταστροφικο.............θα φταιει ο ηχος,τα φωτα,και εγω δεν ξερω τι αλλο.......και κατι ακομα οσον αφορα την παρουσια των μουσικων πανω στην σκηνη.......δεν μπορει καποιος να παιζει τα αντερα του δεν μπορει να κανει και κωλοτουμπες....ειδα και τον petrucci sto rock wave και καθοταν σαν αγαλμα.....εγω προσωπηκα δεν κανω και πολλα πραγματα πανω στην σκηνη γιατι δεν θελω να γινει κανα λαθος........αλλα τωρα μιλαμε για επαγγελματιες.....και οτι αφορα τους ελληνες μουσικους μην ξεχνατε και τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΤΤΗ απο τους εξοριστους.........ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους ελληνες μουσικους και δεν τον ξερει σχεδον κανεις..............αλλα ετσι ειμαστε εμεις οι ελληνες το καλο το πραγμα δεν το δεχομαστε...........

[Stergios Kourou]

Tα εχετε κάνει κουλουβάχατα... αποφασίστε για ποιο πραγμα μιλάτε!!!

Για επαγγελματίες ή για τα ερασιτεχνικά γκρουπάκια?

Δεν βγάζω ακρη με αυτα που λέτε...

[Σκίρων]

Tα εχετε κάνει κουλουβάχατα... αποφασίστε για ποιο πραγμα μιλάτε!!!

Για επαγγελματίες ή για τα ερασιτεχνικά γκρουπάκια?

Δεν βγάζω ακρη με αυτα που λέτε...

Λεμε για τα .. " ερασιτεχνικα γκρουπακια" που εξελισονται σε "επαγγελματιες μουσικους" και κατα ποσο αυτό βοηθαει η θαβει την Ελληνικη σκηνη ..

[rudi]

Να πω και εγώ ένα ξεκάρφωτο, αλλά όχι τόσο ξεκάρφωτο.

Δεν υπάρχει κανένας ραδιοφωνικός σταθμός με καθαρό ROCK (rock - hard rock - blues - metal ) και πιο φρέσκα πράματα βέβαια που δεν τα πολυακούω εγώ... ενώ υπάρχουν ένα κάρο με ΛΑΙΚΑ!

Από αυτό και μόνο φαίνεται σε τι εκτίμηση, έχουν το rock στην ελλάδα.

Και μην σπεύσετε να μου πείτε για κάνα Radio Gold ή τίποτα άλλους σταθμούς που κάνουν μια εκπομπή rock όλη τη μέρα, ή αυτούς που έχουνε κάνει το POP --> ROck ή βάζουνε ένα κάρο "μοντέρνο ROCK" που σχεδόν όλα τα κομμάτια μοιάζουν και από κιθάρα ακούς 10 τόνους ξύσιμο και μελωδία μηδέν.

+10000000

[Stergios Kourou]

Mαλιστα...
Η ελληνική σκηνή απο θάψιμο, μια χαρα τα καταφέρνει...

Στο εξωτερικό, μια επαγγελματική μπάντα μοιάζει με εταιρία ΑΕ.
Με το προιόν της, (τη μουσική της)
το τμήμα μαρκετινγκ (εμφάνιση και προώθηση του προϊόντος),
με το τμήμα πωλήσεων (συμπεριφορά, εμφάνιση, εκτελεστική ικανότητα των μελών)
τον Διευθυντή (αρχηγό)
τον διευθύνων σύμβουλο (μάνατζερ)
το τμήμα υποστήριξης (εταιρία)
κλπ…

Στην Ελλάδα οι περισσότερες ροκ μπάντες είναι τρίκυκλα με είδη προικός…

[onfire]

 Συμφωνω με τον Σκιρων ως προς το οτι για να παρει τα πανω της η σκηνη πρεπει τα γκρουπακια να βγαζουν δικη τους μουσικη,αν και αυτο συμβαινει και τωρα. Το θεμα ειναι να παιζουν τη δικη τους μουσικη στα live που κανουν,εστω 2,3,4,5 κομματια τους που θα ειναι και τα καλυτερα τους. Ωραια θα ηταν να παιζουν ολοκληρο το δικο τους σετ αλλα δεν νομιζω οτι ετσι θα ερχοταν και πολυς κοσμος να τους δει. Εδω διασκευες παιζουν και ο κοσμος βαριεται να πηγαινει. Ποσο μαλλον να "ρισκαρει", να παει να ακουσει (πληρωσει) κατι που δεν ξερει τι ειναι...Οπωτε κατ' αυτον τον τροπο, μια μικρη παρουσιαση της μουσικης του καθε γκρουπ, μεσα απο καθε live, θα δημιουργησει υποστηρικτες που θα πουν εστω ενα καλο λογο στο φιλο, μπαρμπα, κολλητο κτλ τους με αποτελεσμα να κανει και ενα "ονομα".
 Ως προς το αρχικο αρθρο του MACSIMAS τωρα:

 Θα μπορουσαν σιγουρα τα μαγαζια να ειναι εξοπλισμενα με  κατι παραπανω απο τους γνωστους κοκκινους προβολεις-σημα κατατεθεν του ελληνικου live- και να δινουν μεγαλυτερη βαση στον ηχο αυτου που παιζει. Αυτο πιστευω οτι ειναι το θεμα. Να ανεβει με τα σωστα διαδοχικα βηματα το επιπεδο για να φτασουμε σε σημειο μετα να μιλαμε για τις ποζεριες.Απο εκει και περα δεν θεωρω κακο το οτι το συγκροτημα του "Γιαννη" δεν εχει το δικο του Eddie,δεν δαγκωνει νυχτεριδες και δεν τρεχει στη ραμπα (ποια ραμπα θα μου πεις και θα εχεις δικιο) κατα τη διαρκεια του live. . Μου ειχε φανει πχ ψιλογελοιο το να βλεπω τον τραγουδιστη να ειναι στην πορτα πριν τη σκηνη και να φτιαχνεται περιμενοντας να παει τρεχοντας στο μικροφωνο ακριβως τη στιγμη που μπαινουν οι στοιχοι (πασιγνωστη ποζερο-κινηση). Απο την αλλη δεν θα το θεωρησω τραγικο να δω καποιον στη σκηνη να χτυπιεται γιατι, να μη λεμε και ψεμματα, απο τη στιγμη που αρχιζει να ακουει κανεις ροκ μεχρι τη σκηνη, εχουν μεσολαβησει ατελειωτες ωρες air-guitar σε μαγαζια,σε live,στον καθρεφτη. Λιγη ποζερια ολοι την εχουμε μεσα μας...
 Διαφωνω με την αποψη οτι το ροκ ειναι επανασταση,ειναι τροπος ζωης,η φωνη της γενιας κτλ. Ειδικα στις μερες μας, το ροκ ειναι αυτο που πρεπει να ειναι: ενα ειδος μουσικης. Δεν θα σε κανει το ροκ να ξεσηκωθεις, δεν θα σου πει πως πρεπει να ντυνεσαι, δεν θα σε κανει "μαγκα". Ολα αυτα θεωρειται οτι τα εχεις επιλεξει και το ροκ ειναι η μουσικη που σε εκφραζει,οχι αυτο που σου τα "παρεχει". Οπωτε οποιοσδηπωτε πιστευει οτι θα γινει καλλιεργημένος, διανοουμενος, ευαισθητος, επαναστατης -και δεν ξερω και εγω τι αλλο- με το να "ειναι ροκ", πιστευω οτι το εχει παρει λιγο λαθος το θεμα.(Φιλε MACSIMAS με αυτο δεν αναφερομαι σε εσενα και  oπου διαφωνω δεν εχω καμια προθεση να "στην πω", ισα-ισα σεβομαι το οτι προβληματιζεσαι και δεν εισαι του ωχαδερφισμου, απλα εχω αλλη αποψη επι καποιων θεματων)

[profsokin]

Η λύση κατα τη γνωμη μου ειναι να δημιουργηθουν μπαντες που με τα δικα τους τραγουδια, να μπορεσουν να δημιουργήσουν ενα ρευμα και ετσι να κινηθει και παλι η ελληνικη σκηνη.

Εσύ μιλάς για την πάρτη σου, έτσι;

[Lo.Lee.Ta]

Ρε μάγκες, αν δεν παίξουνε στο ραδιόφωνο τα τραγουδάκια σας, να τα ακούσει ο πολύς ο κόσμος, πως περιμένετε να γίνετε γνωστοί ? Με τον αμερικάνικο τρόπο, που σε ακούει ο ατζέντης ταλέντων στο μαγαζί ?
Η εύκολη διαφήμιση για τα τραγούδια είναι το ραδιόφωνο. Αν δεν υπάρχει ένας μαμιμένος σταθμός ΡΟΚ ----> ΠΑΠΑΤΖΕΣ!

[MACMISIAS]

 Ως προς το αρχικο αρθρο του MACSIMAS τωρα:

 Θα μπορουσαν σιγουρα τα μαγαζια να ειναι εξοπλισμενα με  κατι παραπανω απο τους γνωστους κοκκινους προβολεις-σημα κατατεθεν του ελληνικου live- και να δινουν μεγαλυτερη βαση στον ηχο αυτου που παιζει. Αυτο πιστευω οτι ειναι το θεμα. Να ανεβει με τα σωστα διαδοχικα βηματα το επιπεδο για να φτασουμε σε σημειο μετα να μιλαμε για τις ποζεριες.Απο εκει και περα δεν θεωρω κακο το οτι το συγκροτημα του "Γιαννη" δεν εχει το δικο του Eddie,δεν δαγκωνει νυχτεριδες και δεν τρεχει στη ραμπα (ποια ραμπα θα μου πεις και θα εχεις δικιο) κατα τη διαρκεια του live. . Μου ειχε φανει πχ ψιλογελοιο το να βλεπω τον τραγουδιστη να ειναι στην πορτα πριν τη σκηνη και να φτιαχνεται περιμενοντας να παει τρεχοντας στο μικροφωνο ακριβως τη στιγμη που μπαινουν οι στοιχοι (πασιγνωστη ποζερο-κινηση). Απο την αλλη δεν θα το θεωρησω τραγικο να δω καποιον στη σκηνη να χτυπιεται γιατι, να μη λεμε και ψεμματα, απο τη στιγμη που αρχιζει να ακουει κανεις ροκ μεχρι τη σκηνη, εχουν μεσολαβησει ατελειωτες ωρες air-guitar σε μαγαζια,σε live,στον καθρεφτη. Λιγη ποζερια ολοι την εχουμε μεσα μας...
 Διαφωνω με την αποψη οτι το ροκ ειναι επανασταση,ειναι τροπος ζωης,η φωνη της γενιας κτλ. Ειδικα στις μερες μας, το ροκ ειναι αυτο που πρεπει να ειναι: ενα ειδος μουσικης. Δεν θα σε κανει το ροκ να ξεσηκωθεις, δεν θα σου πει πως πρεπει να ντυνεσαι, δεν θα σε κανει "μαγκα". Ολα αυτα θεωρειται οτι τα εχεις επιλεξει και το ροκ ειναι η μουσικη που σε εκφραζει,οχι αυτο που σου τα "παρεχει". Οπωτε οποιοσδηπωτε πιστευει οτι θα γινει καλλιεργημένος, διανοουμενος, ευαισθητος, επαναστατης -και δεν ξερω και εγω τι αλλο- με το να "ειναι ροκ", πιστευω οτι το εχει παρει λιγο λαθος το θεμα.(Φιλε MACSIMAS με αυτο δεν αναφερομαι σε εσενα και  oπου διαφωνω δεν εχω καμια προθεση να "στην πω", ισα-ισα σεβομαι το οτι προβληματιζεσαι και δεν εισαι του ωχαδερφισμου, απλα εχω αλλη αποψη επι καποιων θεματων)

Φίλε μου δεν είμαι υποστηρικτής κατ'ανάγκη της ποζεριάς.Αυτό που υποστηρίζω είναι το εξής απλό.Μία ζωντανή εμφάνιση κατά κάποιο τρόπο είναι και μια "παράσταση".Το ύφος ή η "σκηνοθεσία" αυτής της παράστασης πρέπει να είναι ανάλογο και του ύφους της μπάντας και της μουσικής της.Όταν όμως πάνω κάτω βλέπεις τα ίδια για όλους ,δηλαδή μαύρο μπλουζάκι με την αγαπημένη μας μπάντα ,μαύρο υφασμάτινο ή τζην παντελονάκι και τα μούτρα σοβαρά και κατεβασμένα,αυτό που εγώ εισπράττω είναι μια "ξεπατικωτούρα'" στυλ (και καλά αντί-στυλ) και μιά παντελή έλλειψη "καλλιτεχνικότητας".Το παράδειγμα του eddie είναι ίσως λίγο ατυχές ,αλλά η ουσία είναι ότι οι Έλληνες δεν τολμάνε ,γιατί φοβούντε μην τους "κράξουνε".Έτσι όμως είναι όλα ίδια, και τελικά ελαφρώς βαρετά.
Επίσης διευκρινίζω ότι δεν είπα ότι το ροκ είναι επανάσταση κλπ...είπα ότι ο δημιουργός νοιάζετε πιο πολύ για την "σοβαρή" εικόνα του,παρά για να εκφραστεί μέσα από τα τραγούδια του και κατ'επέκταση να εκφράσει και τη γενιά του ή τους γύρω του.Υπάρχει λοιπόν μια ροκ αντί-εικόνα και ένα ροκ αντί-στυλ,που τελικά είναι και εικόνα και απόλυτα συγκεκριμένο στυλ...Με τη διαφορά ότι είναι αρκετά μίζερο.Πιστεύω ότι ο Έλληνας ρόκερ είναι περισσότερο εγωιστής (ντρέπετε μην τον χαρακτηρίσουν κάπως),παρά καλλιτέχνης.Φυσικά να πω για να μην περνάει στο ντούκου,πάνω απ'όλα η μουσική και το καλό άκουσμα,αλλά τι να κάνουμε και τα μάτια βλέπουν...

[Σκίρων]

Η λύση κατα τη γνωμη μου ειναι να δημιουργηθουν μπαντες που με τα δικα τους τραγουδια, να μπορεσουν να δημιουργήσουν ενα ρευμα και ετσι να κινηθει και παλι η ελληνικη σκηνη.

Εσύ μιλάς για την πάρτη σου, έτσι;

meaning