Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 29/08/21, 17:02
-
όταν ο κυνισμός κρατάει μαχαίρι..
Και με σταθερή φωνή του λέει κοιτώντας τον μες στα μάτια ''είμαι όλα όσα θέλεις και δεν θα έχεις ποτέ'' .
Ενιωσε ότι ενώ πέθαινε από την δίψα , εκείνη , με μία γρήγορη κίνηση του πέταξε στα μούτρα ένα ποτήρι με νερό , παγωμένο ,το οποίο αν ήθελε να ξεδιψάσει λίγο θα έπρεπε να σκύψει και να το γλύψει από το πάτωμα , ή με τα δάχτυλά του να το μαζέψει από το πρόσωπό του έτσι όπως κυλούσε , σταγόνα την σταγόνα
Γύρισε γρήγορα το βλέμμα του από την άλλη για να μην τον δει με το χειμώνα μες στα μάτια του , Αύγουστο μήνα , που ήταν έτοιμος να ρίξει καταιγίδες..
Και έφυγε γρήγορα χωρίς να της απαντήσει , για να μην ακουστεί στον ήχο της φωνής του , το αδέσποτο γέρικο σκυλί που άρχισε να αλυχταει από τον πόνο , από την κλωτσιά που του έριξε με την καινούργια , την αστραφτερή της την γόβα , η νεαρή κυρία ...
Φτάνοντας στο σκοτεινό του το σπίτι , ξεκλείδωσε τρέμοντας την παλιά πόρτα και την έσπρωξε πίσω του ακουμπώντας με την πλάτη σε αυτήν , και άρχισε να κλαίει για κάποια δευτερόλεπτα ...προχώρησε ανάβοντας το φως στην κουζίνα , κάθισε στο τραπέζι άναψε ένα τσιγάρο και μονολόγησε... ''Είσαι όλα όσα δεν θα έχω ποτέ ... ευτυχώς !!! και ας τα θέλω τόσο ...
Α.Π.