Το Στέκι των Κιθαρωδών
Διάφορα => Περί παντός => Άνθρωπος και ζωή => Μήνυμα ξεκίνησε από: bartatilas στις 02/06/03, 14:00
-
Mε αφορμή το thread του ron-t θέλω να ρωτήσω αν θεωρείτε την αυτοκτονία δειλία ή θάρρος. Κατά την προσωπική μου άποψη είναι και τα δύο. Δειλία γιατί δεν μένεις να ζήσεις τα προβλήματά σου και θάρρος γιατί δεν είναι εύκολο να πάρεις τέτοια απόφαση.
-
Μαλλον περισσοτερο θαρρος χρειαζεται για να αντιμετωπισεις το προβλημα που σε βασανιζει, παρα για να αυτοκτονησεις! Η αυτοκτονια ειναι κατι εγωιστικο, ανευθυνο και ανωριμο! Αποδεικνυει την αδυναμια του ανθρωπου να δεχτει ενα προβλημα και να προσπαθησει να βρει μια λυση...
Και στο κατω κατω...ποιος ειναι πιο "μαγκας"? Αυτος που αυτοκτονει και κανει πολλα ατομα να κλαινε γι'αυτον, ή αυτος που λυνει το προβλημα του ( ακομα και με παραδοχη του λαθους του ) και αποδεικνυει οτι το πραγμα που εχει αναμεσα απο τα αυτια του και πισω απο τα 2 ματια του,δουλευει?
-
Δεν έχω σκοπό να κάνω διαχωρισμό του δικού σου στυλ...! Δεν είπα ότι είναι ο ένας μάγκας ή ο άλλος. Απλώς καταλαβαίνω τη νοοτροπία και το σκεπτικό και των δύο περιπτώσεων. Θέλει θάρρος να δεις τον θάνατο κατάματα.
-
Θέλει θαρρος να κανεις κατι τοσο δειλο.....
Με αλλα λογια συνφωνω με τον Che.Freemind δεν πιστευω οτι οτι αυτος που αυτοκτονει ειναι σε τετοια ψυχολογικη κατασταση ωστε να σκεφτει σωστα και ωριμα αλλωστε αν μπορουσε δεν θα το εκανε.
-
Νομιζω οτι στην αυτοκτονια η δειλια ειναι μεγαλυτερη...νομιζω οτι θελει πολυ κουραγιο να κατσεις εδω μια ζωη και να αντιμετωπισεις τα προβληματα παρα να κανεις μια στιγμιαια υπερβαση και να αυτοκτονησεις...
-
Πιστεύω ότι μόνο δειλία είναι.
Αυτό που ονομάζουν κάποιοι θάρρος δεν είναι παρά μια τρέλα της στιγμής!
Την στιγμή εκείνη προφανώς ούτε το ένστικτο δεν λειτουργεί, ειδάλλως το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα έπαιρνε τη σκυτάλη απο τον παραλογισμό....
Θάρρος είναι να επιλέγεις το πιο δύσκολο σε δεδομένη δυνατότητα επιλογής....
Οσοι αυτοκτονούν επιλέγουν τη λύση της φυγής που κατά τη γνώμη μου μόνο δειλία δηλώνει.
Δεν είναι θέμα μαγκιάς, απλά εκείνη τη στιγμή ΤΙΠΟΤΑ δεν λειτουργεί....το παράλογο φαίνεται λογικό, το αφύσικο φυσιολογικό κ.λ.π.
Αυτό δεν είναι θάρρος, ''θολούρα'' θα την έλεγα...
-
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Alchimisti!
Θέλει θάρρος να κάνεις κάτι τόσο δειλό...
Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι περισσότεροι που αυτοκτονούν το μετανιώνουν σχεδόν την ίδια στιγμή καθώς έστω και την ύστατη στιγμή παλεύουν για να ζήσουν.
Ειχα την ατυχία να μου ζήσω αυτό το σκηνικό 2 φορές...
Την πρώτη με τον αδερφό ενός φίλου μου, ο οποίος μαστουρωμένος κρεμάστηκε και τη δεύτερη με έναν συμμαθητή μου στο Λύκειο όπου έπεσε από το 3ο.
Και οι δύο ήταν θολωμένοι - σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση.
'Ολη η απόφαση είναι θέμα μιας στιγμής.
Μια στιγμή που το μυαλό σου θα πάρει μια λάθος στροφή.
Μια στιγμή και τέλος.
Μια μαλ***α της στιγμής που οι άλλοι από πίσω την πληρώνουν μια ζωή, καθώς κάτι τέτοιο πολύ δύσκολα ξεπερνιέται.
-
Νομιζω οτι στην αυτοκτονια η δειλια ειναι μεγαλυτερη...νομιζω οτι θελει πολυ κουραγιο να κατσεις εδω μια ζωη και να αντιμετωπισεις τα προβληματα παρα να κανεις μια στιγμιαια υπερβαση και να αυτοκτονησεις...
Συμφωνώ σχεδόν απόλυτα. Θα συμφωνήσω όμως και με τη Στεφανία, στις περιπτώσεις που κάποιος οδηγείται στην αυτοκτονία από μια παρόρμηση της στιγμής... την ώρα που είσαι θολωμένος επικρατεί η δειλία του να ζήσεις... όταν φτάσεις στο "μεταίχμιο" εμφανίζεται και η δειλία του να πεθάνεις... αυτήν την περίπτωση την θεωρώ απλώς ανευθυνότητα, διότι πας να κάνεις κάτι τόσο σημαντικό και μη αναστρέψιμο για τον εαυτό σου και για τους γύρω σου χωρίς καν να σκεφτείς τις συνέπειες... και όταν αρχίζεις να τις βλέπεις μπροστά σου προσπαθείς να τις αποφύγεις...
-
Εξαρτάται από τις συνθήκες υπό τις οποίες κάποιος επιλέγει να αυτοκτονήσει..Γενικότερα, η πράξη της αυτοκτονίας μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα και εξάρτάται από το λόγο που κάποιος την επιλέγει. Σε γενικότερες γραμμές, συμφωνώ με τους προλαλήσαντες πως η αυτοκτονία φανερώνει και δειλία, όπως επίσης απελπισία και απερισκεψία καθώς τις περισσότερες φορές αποτελεί "μία μόνιμη λύση σε ένα ίσως προσωρινό πρόβλημα"...αλλά δεν είναι πάντα έτσι...
Η αυτοκτονία ως πράξη παραίτησης από τη ζωή, σαφώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως πράξη θάρρους ή δειλίας.
Πάντως το σίγουρο είναι πως δεδομένου ότι η αυτοκτονία αποτελεί μία μη αναστρέψιμη πράξη, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως αλλιώς θα μπορούσαν να είχαν γίνει τα πράγματα, ίσως πάνω απ΄όλα να αποτελεί μία αδικία εις βάρος σου.
-
Δεν ειναι ουτε δειλια, ουτε θαρρος... Με απλα λαϊκα λογια ειναι μαλακια. Κ την κανει κανεις αν πασχει απο καταθλιψη, αν χρωσταει ή αν ειναι καπου πολυ χοντρα μπλεγμενος. Σε ολες τις αλλες περιπτωσεις δεν υπαρχει δικαιολογια αυτοκτονιας...
-
Κ την κανει κανεις αν πασχει απο καταθλιψη, αν χρωσταει ή αν ειναι καπου πολυ χοντρα μπλεγμενος. Σε ολες τις αλλες περιπτωσεις δεν υπαρχει δικαιολογια αυτοκτονιας...
Δηλαδή αν χρωστάς, αν είσαι μπλεγμένος ή αν έχεις κατάθλιψη είσαι δικαιολογημένος??? :o :o :o
-
OPOS DEN MPORIS NA PIS ,1 MILO EXI OREA GEYSI, XORIS NA TO FAS
DEN MPORIS OUTE NA TO FAS ME KLISTA MATIA K NA PIS EXI OREO XROMA
OUTE MPORIS NA KRINIS MUSIKI KITAZONTAS TIN
ETSI POTE DEN MPORIS NA KRINIS MIA PRAKSI AN DEN TIN EXIS "BIOSI".
-
Egw thn AYTOKTONIA tha thn elega KALO STON EGEFALO >:( >:(........ayth einai h gnomh mou... ;D
-
OPOS DEN MPORIS NA PIS ,1 MILO EXI OREA GEYSI, XORIS NA TO FAS
DEN MPORIS OUTE NA TO FAS ME KLISTA MATIA K NA PIS EXI OREO XROMA
OUTE MPORIS NA KRINIS MUSIKI KITAZONTAS TIN
ETSI POTE DEN MPORIS NA KRINIS MIA PRAKSI AN DEN TIN EXIS "BIOSI".
Αν εννοείς ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε το να φτάσει κανείς στο κατώφλι της αυτοκτονίας χωρίς να έχει βρεθεί και ο ίδιος εκεί, διατηρώντας μια επιφύλαξη, θα συμφωνήσω. Αλλά και πάλι, δεν μπορείς να ξέρεις πόσοι από όσους απάντησαν στο θέμα έχουν φτάσει και οι ίδιοι εκεί και γύρισαν...
-
APEFTHINOME SAYTOUS PU KRINUN XORIS NA EXUN KAPIA EMPIRIA PERI TU THEMATOS
DEN IPA OTI KAPOIOS I KAPOIOI KRINUN XORIS NA KSERUN. INE KALA OMOS NA KATANOISUN TO MINIMA PU STELNO PRIN PARUN THESI
FILIKA 8)
-
Kai vevea den einai i moni lisi....Iparxoyn kai ta monastiria....
-
oyte tharos einai alla oyte kai deilia........an kapoios apofasisi na aytoktonisi, to giati to kserei aytos kai mono....an aksize i oxi pali mono aytos pou to prati to gnwrizei....sto telos telos diki toy i zwi oti thelei ti kanei................ :(
-
Κ την κανει κανεις αν πασχει απο καταθλιψη, αν χρωσταει ή αν ειναι καπου πολυ χοντρα μπλεγμενος. Σε ολες τις αλλες περιπτωσεις δεν υπαρχει δικαιολογια αυτοκτονιας...
Δηλαδή αν χρωστάς, αν είσαι μπλεγμένος ή αν έχεις κατάθλιψη είσαι δικαιολογημένος??? :o :o :o
Ναι γιατι θεωρουνται μη αναστρεψιμες καταστασεις... Οπως επισης το να εχεις καταδικαστει εις θανατον κ να περιμενεις να σε εκτελεσουν...
-
Αν χρωστάς ή είσαι μπλεγμένος είναι δική σου ευθύνη την οποία οφείλεις να αντιμετωπίσεις και όχι να βυθίσεις τους δικούς σου στη θλίψη επειδή εσύ δεν θες να αναλάβεις ευθύνες. Οσο για την κατάθλιψη, είναι ένα από τα προβλήματα τα οποία οφείλεις να κοιτάξεις κατάματα. Το να γίνεις φυγόπονος δε λύνει τίποτα, απλά προσθέτει πόνο σε αυτούς που υποτίθεται ότι αγαπάς. Και να θυμάσαι ότι τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο εκτός από τον θάνατο.
-
Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε, δεν μπορείς να κρίνεις αν δεν έχεις ανάλογη εμπειρία. Κοιτάξτε τον θάνατο κατάματα και κοιτάξτε και την ζωή. Τι είναι πιο γλυκό?
-
Γιατι επικρινετε και κατακρινετε καποιους ανθρωπους χωρις να ξερετε τι τους οδηγησε σε αυτη την πράξη... Δεν θεωρω την αυτοκτονια ουτε πραξη που θελει θαρρος, ουτε δειλια.
Ο πόνος που νοιώθει καποιος άνθρωπος για κάποια πράγματα, που μπορει σε εσας να φαινονται γελοια, μπορει να ειναι αβάσταχτος για αυτούς... Δεν δικαιολογω κανέναν... Εγω δεν θα το έφτανα ποτε εκει αλλα μερικους ανθρώπους τους καταλαβαίνω. Το μυαλό του ανθρώπου λειτουργει περιεργα... Αλλα οι περισσοτεροι που αυτοκτόνησαν το μετάνοιωσαν οταν ηταν πλέον πολυ αργα... Και αυτο ειναι αποδεδειγμενο επιστημονικά...
-
Δεν υπάρχει περίπτωση να διαφωνίσω μαζί σου σε αυτό το thread. Βλέπω ότι συμφωνούμε...! ;D ;D
-
Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε, δεν μπορείς να κρίνεις αν δεν έχεις ανάλογη εμπειρία. Κοιτάξτε τον θάνατο κατάματα και κοιτάξτε και την ζωή. Τι είναι πιο γλυκό?
Νομιζω οτι ειναι πιο γλυκο να κοιτας την ζωη....γιατι αυτην την κοιτας συνεχεια....ενω τον θανατο μερικες στιγμες...
-
To αντίθετο θα έλεγα. Ο θάνατος είναι πιο γλυκός. Και μην με ρωτήσεις γιατί ζω, δεν υπάρχει απάντηση.
-
Δεν είχα καμία διάθεση να επικρίνω ή να κατακρίνω κανέναν παραθέτοντας την άποψή μου.
Δυστυχώς είμαι απο τους ανθρώπους που αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στην πορεία και ο πόνος , η αγωνία και το αδιέξοδο φαίνονταν να είναι οι μόνοι σύντροφοι για μεγάλο χρονικό διάστημα....
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δειλό που δεν έβαλα τέρμα σε όλα αυτά αυτοκτονώντας....χρειάστηκε θάρρος για να ξυπνάω κάθε πρωί με την δαμόκλειο σπάθη άνωθεν, χρειάστηκε θάρρος για να παλαίψω τις ανασφάλειές μου, τους φόβους και τις αγωνίες μου.
Άξιζε τον κόπο....η ζωή μας χαμογελάει μετά...δεν λένε πως το φως βγαίνει μετά απο το πιο βαθύ σκοτάδι;
Είναι η δική μου εμπειρία στο θέμα αυτό,δεν μιλώ εκ του ασφαλούς..... :)
-
o monos pou exei dikaioma na pairnei ti zoi apo ton allo einai autos pou ti dinei!!!!!!!!!!
-
Νομιζω οτι ειναι πιο γλυκο να κοιτας την ζωη....γιατι αυτην την κοιτας συνεχεια....ενω τον θανατο μερικες στιγμες...
Το θέμα είναι αν αυτό που κοιτάζεις διαρκώς σου αρέσει... θα συμφωνήσω με τον che ότι ο θάνατος είναι πολύ πιο γλυκός... αλλά δεν είναι εγωιστικό αν η επιλογή σου κάνει ακόμα πιο πικρή την ζωή σε όσους μένουν πίσω...?
-
αν σου κάνουν ένα δώρο το πετάς αν θές, απλά ο άλλος στεναχωριέται ;)
λοιπόν διαβάζω εδω για κάτι πράγματα και τελικά σκέφτομαι ότι η ύπαρξη πραγματικά μοιάζει ανώφελη... βλέπω για παγκοσμιοποίηση, για αυτοκτονία on-line, για κλειστόμυαλους φιλοσόφους και ανοιχτόμυαλους ανόητους, για μίση και αντιπάθειες για θρησκείες, χρώματα, ομάδες ακόμα και τόπο γέννησης. νομ'ίζω ότι η αυτοκτονία δεν είναι καλή λύση. μαζικη΄καταστροφή θα ήταν πιο αποτελεσματική ;)
βεβαίως αν και με μακάβριο τρόπο αστειεύομαι. είναι σαφές ότι τελικά ο κόσμος μας ΔΕΝ είναι όμορφος αγγελικά πλασμένος (αν υπάρχει Θεος μάλλον έχει πάει διακοπές). απλά υπάρχουν μερικοί που δεν αντέχουν. κατηγόρισε τους αν θές , αλλά εγώ δεν κατηγορώ κανέναν και για κανέναν λόγο. αν υποάρχει παράδεισος όλοι έχουν τη θέση τους, γιατί ο Θεός ξέρει καλύτερα ποιός το αξίζει και ποιός όχι, και ούτε θεωρεί την αδυναμία αμάρτημα. πιο μεγάλο αμάρτημα είναι να μιλάμε για αυτά τα άτομα με αίσθημα ανωτερώτητας και σνομπισμού χωρίς να ξέρουμε την ψυχή τους. και μη μου πείτε για ψυχολόγους γιατι αυτοί και με το συμπάθειο σε όσους κάνουν το επάγγελμα δε ξέρουν τίποτα. εδώ οι ίδιοι δε ξέρουμε για μας... τεσπα αυτές ήταν οι απαισιόδοξες απόψεις μου για τον κόσμο, τι να κάνουμε :) το μόνο λάθος που καταλογίζω σε αυτόύς που αυτοκτονούν είναι ότι δίνουν κάτι που δε μπορούν να πάρουν πίσω... δε ξέρεις πότε θα σου χρειαστεί ;)
-
ο Θεός ξέρει καλύτερα ποιός το αξίζει και ποιός όχι, και ούτε θεωρεί την αδυναμία αμάρτημα. πιο μεγάλο αμάρτημα είναι να μιλάμε για αυτά τα άτομα με αίσθημα ανωτερώτητας και σνομπισμού χωρίς να ξέρουμε την ψυχή τους.
Προσωπικά δεν θεωρώ τίποτα αμάρτημα με την έννοια που του αποδίδουμε σήμερα (ξέρεις... κόλαση... αιώνιες βασανιστικές φλόγες... φίλε την έκατσες για μια αιωνιότητα κλπ...) Το αίσθημα σνομπισμού καθώς και η κάθε μας ελαττωματική συμπεριφορά προς τους άλλους γυρνάει εναντίον μας συμφωνώ, γιατί κρίνει μόνο εμάς και κανέναν άλλο... προσωπικά θεωρώ λάθος να κρίνουμε κάποιον χωρίς να έχουμε βρεθεί ή προσπαθήσει να δούμε τα πράγματα από τη θέση του. Και αυτό επειδή πιστεύω ότι για να αξιώνουμε γνώση της ψυχής του άλλου θα πρέπει κατ' αρχήν να ξεκινήσουμε γνωρίζοντας τη δική μας... απλά "ρίχνω χύμα" κάποιες σκέψεις μου τώρα, δεν διαφωνώ απαραίτητα... δεν ξέρω, ίσως να λέμε τελικά και το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια... :-\ ???
-
Νομιζω οτι ειναι πιο γλυκο να κοιτας την ζωη....γιατι αυτην την κοιτας συνεχεια....ενω τον θανατο μερικες στιγμες...
Το θέμα είναι αν αυτό που κοιτάζεις διαρκώς σου αρέσει... θα συμφωνήσω με τον che ότι ο θάνατος είναι πολύ πιο γλυκός... αλλά δεν είναι εγωιστικό αν η επιλογή σου κάνει ακόμα πιο πικρή την ζωή σε όσους μένουν πίσω...?
Δε νομίζω ότι ζούμε γι αυτούς που μένουν πίσω.
-
Νομιζω οτι ειναι πιο γλυκο να κοιτας την ζωη....γιατι αυτην την κοιτας συνεχεια....ενω τον θανατο μερικες στιγμες...
Το θέμα είναι αν αυτό που κοιτάζεις διαρκώς σου αρέσει... θα συμφωνήσω με τον che ότι ο θάνατος είναι πολύ πιο γλυκός... αλλά δεν είναι εγωιστικό αν η επιλογή σου κάνει ακόμα πιο πικρή την ζωή σε όσους μένουν πίσω...?
Δε νομίζω ότι ζούμε γι αυτούς που μένουν πίσω.
Κάνεις λάθος. Δεν ζείς για αυτούς αλλά ζείς χάρη σε αυτούς. Κάτι χρωστάμε και σε αυτούς τους άμοιρους τους γονείς μας βρε παιδιά.Για αυτό και όποιος καταφεύγει στην αυτοκτονία πρέπει να είναι τόσο απελπισμένος ώστε ακόμα και ο πόνος των αγαπημένων του προσώπων να μην τον απασχολεί.
-
Αν δεν τον απασχολεί ο αυτοσεβασμός θα τον απασχολήσει ο πόνος των αγαπημένων του ανθρώπων?
-
Δεν ξέρεις ρε συ Τσε τι υπάρχει στην ψυχή του άλλου :(. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί. Κάποιος άλλος μπορεί με τα ίδια προβλήματα να γελούσε. Κάποιος άλλος αυτοκτονεί. Μην κρίνουμε όλοι εξ'ιδιον.
Πάντως μπορεί και κάποιος να αυτοκτονεί και από αυτοσεβασμό(ή τουλάχιστο έτσι να το βλέπει).
-
Δεν ξέρεις ρε συ Τσε τι υπάρχει στην ψυχή του άλλου :(. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί. Κάποιος άλλος μπορεί με τα ίδια προβλήματα να γελούσε. Κάποιος άλλος αυτοκτονεί. Μην κρίνουμε όλοι εξ'ιδιον.
Πάντως μπορεί και κάποιος να αυτοκτονεί και από αυτοσεβασμό(ή τουλάχιστο έτσι να το βλέπει).
Τώρα μιλάς σωστά. Από αυτοσεβασμό, λοιπόν, μπορεί να αυτοκτονήσει κάποιος, σωστά?
-
Το θεμα ειναι τι εκανες για να φτασεις μεχρι εκεινο το σημειο οπου εχασες τον αυτοσεβασμο σου και πρεπει να αυτοκτονησεις για να τον ξαναβρεις..
-
Το θεμα ειναι τι εκανες για να φτασεις μεχρι εκεινο το σημειο οπου εχασες τον αυτοσεβασμο σου και πρεπει να αυτοκτονησεις για να τον ξαναβρεις..
Μα ποιος είπε ότι αυτοκτονείς για να ξαναβρεις τον αυτοσεβασμό σου? Μάλλον επειδή τον έχασες το κάνεις και νιώθεις αδύναμος να τον ξαναβρείς.
-
Μα ποιος είπε ότι αυτοκτονείς για να ξαναβρεις τον αυτοσεβασμό σου? Μάλλον επειδή τον έχασες το κάνεις και νιώθεις αδύναμος να τον ξαναβρείς.
Ή επειδή φοβάσαι να προσπαθήσεις καν...
-
Σε κάθε περίπτωση, νιώθεις αδύναμος και οι συγκυρίες δεν σου έστειλαν κάποιον/αν να σε στιρίξει. Εγώ επειδή είχα και προσωπικές εμποιρίες, ποτέ δεν πρόκειται να κατηγορήσω κάποιον για αδυναμία γιατί μπορεί να συμβεί σε όλους.Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.(Τι είπα πάλι :P)
-
Μα δε νομίζω ότι είναι αναγκαίο να έχεις προσωπικές εμπειρίες για να ξέρεις ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος. Γι αυτό δεν πρέπει να κατηγορούμε κανένα.
-
Η αυτοκτονία δεν είναι ούτε πράξη δειλίας ούτε πράξη θάρρους.
Είναι πράξη ακραίου εγωισμού.
Αν δεν είμασταν τόσο εγωιστές,εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό μας και την καθημερινότητά μας,θα ''ακούγαμε'' το Χριστό,ο οποίος μας είπε γι' αυτόν που θέλει τους ανθρώπους δυστυχισμένους και απελπισμένους:''εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ' αρχής και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν'' κατά Ιωάννην κεφ.η' 44.
Ας σταματήσουμε επιτέλους ν' ασχολούμαστε με τον εαυτούλη μας και ας δούμε γύρω μας.Υπάρχουν πολλοί που έχουν την ανάγκη μας.
-
Η αυτοκτονία δεν είναι ούτε πράξη δειλίας ούτε πράξη θάρρους.
Είναι πράξη ακραίου εγωισμού.
Αν δεν είμασταν τόσο εγωιστές,εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό μας και την καθημερινότητά μας,θα ''ακούγαμε'' το Χριστό,ο οποίος μας είπε γι' αυτόν που θέλει τους ανθρώπους δυστυχισμένους και απελπισμένους:''εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ' αρχής και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν'' κατά Ιωάννην κεφ.η' 44.
Ας σταματήσουμε επιτέλους ν' ασχολούμαστε με τον εαυτούλη μας και ας δούμε γύρω μας.Υπάρχουν πολλοί που έχουν την ανάγκη μας.
Tα έχω βαρεθεί αυτά πια... Για όλα λύσεις έχει? Εγώ που έχω δύο δόσεις απλήρωτες μπορεί να κάνει κάτι?
-
βεβαίως και οι άλλοι έχουν την ανάγκη μας... αν όμως δε μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου θα βοηθήσεις και τους άλλους?? ??? όταν καταλήξει κανείς να αυτοκτονήσει πιστεψέ με πάντα εν βρασμό ψυχής το κάνει δε το κάνει για πλάκα... και σίγουρα αν μπορούσε θα το απέφευγε. για να φτάσεις στην αυτοκτονία δεν είναι κάτι όμορφο ούτε κάτι που ξεπερνιέται εύκολα... και όπως είχε πει κάποιος (pontifikas, freemind δε θυμάμαι) όποιος είναι έξω από το χωρό, πολλά τραγούδια ξέρει...
-
βεβαίως και οι άλλοι έχουν την ανάγκη μας... αν όμως δε μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου θα βοηθήσεις και τους άλλους?? ??? όταν καταλήξει κανείς να αυτοκτονήσει πιστεψέ με πάντα εν βρασμό ψυχής το κάνει δε το κάνει για πλάκα... και σίγουρα αν μπορούσε θα το απέφευγε. για να φτάσεις στην αυτοκτονία δεν είναι κάτι όμορφο ούτε κάτι που ξεπερνιέται εύκολα... και όπως είχε πει κάποιος (pontifikas, freemind δε θυμάμαι) όποιος είναι έξω από το χωρό, πολλά τραγούδια ξέρει...
Etsi einai. Otan eheiw ftasei se mia tetia katastasi to telefteo pou se niazei einai oi alloi. Idiws an den iparhoun kai polli pou na se agapoun...
-
Μα δε νομίζω να παίζει ρόλο αν σε αγαπάει κάποιος ή όχι. Το "κακό" είναι πιο εσωτερικό...! Δεν είναι θέμα αγάπης!
-
...''εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ' αρχής και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν'' κατά Ιωάννην κεφ.η' 44
Αν δηλαδή το μεταφράσω λίγο διαφορετικά σημαίνει πως αυτός που αυτοκτονεί...μπλα μπλα...δεν χέστηκε? :o ;D :P ::) 8)
Πως δικαιολογείτε κάποιον που αυτοκτονεί επειδή βαρέθηκε να ζει?
Μπούχτισε,τα είδε ολά,δεν πάει άλλο!Τι λέτε?Για κάποιον που δεν του έχει μείνει τίποτα να κάνει πιά?Κ ας είναι υγιής,ας είναι πλούσιος δ ξέρω γω τι!Απλώς βαρέθηκε κ έχει την περιέργεια να δει πως είναι ο θάνατος...Ε?..
-
Egw pisteuw oti kaneis den exei to DIKAIWMA na pethanei prwtou ekplhrwsei ton kyklo tou se auth th zwh. Ektos k an pasxei apo aniath astheneia pou tha ton odhghsei ekei mathimatika opote mporei na thesei prowro telos.
H autoktonia einai luytrwsh anamfisvhthta se polles peristaseis.
-
H autoktonia einai luytrwsh anamfisvhthta se polles peristaseis.
Χμ...μαλλον περισσοτερο υποχωρηση και αποδοχη ειναι, παρα λυτρωση! Οταν ο ανθρωπος δεν εχει το σθενος και τα "μπαλακια" να πολεμησει για τη ζωη του, τοτε η αυτοκτονια ειναι η καταλληλοτερη λυση!
Οσο για τις χρονιες και ανιατες αρρωστιες, καλυτερα να ρωτησουμε αυτους που παρολο που οι γιατροι τους εδιναν 2-3 μηνες ζωης, ζουνε ακομα και 3-4 χρονια με την ελπιδα της θεραπειας! Αμα χασεις την ελπιδα...χανεις και τη μαχη!!
-
Rwta autous pou zoune mish zwh. Mia zwh xwris epiloges k diexodous apo th gennhsh tous k pes tous gia to poso wraia einai h zwh k gia to an einai lutrwsh h oxi. Oso gia thn paraithsh symfwnw.
-
ego pali den tha statho se ayton poy thn kanei alla se aytoys poy einai giro toy ti kanoyn ? alla tha moy pite ama soy girisei soy girise !!!! :-\
-
Νομιζω οτι δεν μπορουμε να χαρακτηρισουμε την αυτοκτονια γενικα ωσ πραξη δειλιας ή θαρρους καθως αυτα που ξερουμε ειναι πολυ λιγοτερα απο αυτα που δεν ξερουμε.Διαφορες αποψεις που ακουστηκαν απο Vagabond,Freemind,Pinelopi,και αλλους(με τοσα που διαβασα τι να πρωτοθυμηθω) με βρισκουν συμφωνη.Κατι που μου εμεινε ειναι η αποψη του Zappa οτι μονο αυτος που αυτοκτονει ξερει αν αξιζε η οχι και οτι στο κατω κατω δικη του ειναι η ζωη την κανει οτι θελει.Διαφωνω μαζι σου Ζappa.Καθετι που κανουμε εχει συνεπειες οχι μονο σε μας αλλα και στους αλλους.Για μας μπορουμε να επιλεξουμε εχουμε το δικαιωμα αλλα για τους αλλους οχι καθως δεν μπορουμε να ξερουμε ποιες ακριβως θα ειναι οι συνεπειες στους αλλους αφου καθε ανθρωπος αντιδρα διαφορετικα απο τους αλλους και μπορει να αντιδρα διαφορετικα ακομα και καθε φορα που του συμβαινει κατι παρομοια ακριβως επειδη ολα αλλαζουν και ποτε τιποτα δεν μπορει να ειναι απολυτως ομοιο ακομα κι αν ετσι φαινεται(π.χ. μπορει να αλλαζει ο ψυχισμος του ανθρωπου).Επισης αφου δεν τα ξερουμε ολα δεν μπορουμε να ξερουμε αν κατι αξιζε η οχι.Μπορει εμεις να νομιζουμε οτι αξιζε και να υπαρχει μια μικρη λεπτομερεια που μας διαφευγει και ειναι αρκετη απο μονη της ωστε να αποδεικνυει οτι αυτο τελικα δεν αξιζε.Eπισης ηθελα να πω στον Kitharista_poihth κατι.Φιλε μου αν τα περιμενεις ολα απο τους αλλους σωθηκες.Καποια πραγματα τα οφειλουμε εμεις οι ιδιοι στον εαυτο μας(και οχι μονο).Επισης ειναι πολυ ευκολο να χρεωνουμε στους αλλους τη δικια μας τρελα.Στην τελικη ας προσεχαμε.Τι μας φταινε οι αλλοι?Δεν ειμαστε αβουλα οντα.
-
Καθετι που κανουμε εχει συνεπειες οχι μονο σε μας αλλα και στους αλλους.Για μας μπορουμε να επιλεξουμε εχουμε το δικαιωμα αλλα για τους αλλους οχι καθως δεν μπορουμε να ξερουμε ποιες ακριβως θα ειναι οι συνεπειες στους αλλους αφου καθε ανθρωπος αντιδρα διαφορετικα απο τους αλλους και μπορει να αντιδρα διαφορετικα ακομα και καθε φορα που του συμβαινει κατι παρομοια ακριβως επειδη ολα αλλαζουν και ποτε τιποτα δεν μπορει να ειναι απολυτως ομοιο ακομα κι αν ετσι φαινεται(π.χ. μπορει να αλλαζει ο ψυχισμος του ανθρωπου).
διαφωνώ και συμφωνώ ταυτόχρονα. ναι δε ξέρουμε πως θα αντιδράσουν οι άλλοι και ναι η αυτοκτονία είναι ακραίο μέσο.
Όχι δεν είναι ο λόγος που θα με κράταγε από την αυτοκτονία το να μη πληγώσω τους άλλους. στη συγκεκριμένη φάση το τελευταίο που θα με ένοιαζε θα ήταν αυτό πιστεύω. Ούτε για τίποτα άλλο στη ζωή μου. Υπάρχουν μερικές αποφάσεις που αφορούν εσένα και μόνο.... μερικά πράγματα στο κόσμο είναι πολύ δύσκολα και πολύπλοκα να τα συζητάμε, γιατί δε ξέρουμε τίποτα για αυτά. αν έρθει εδώ κάποιος που ήταν στο χείλος της αυτοκτονίας και μου μιλήσει τότε ναι θα πιστεύω ότι έχει έγκυρη γνώμη. οι άλλες γνώμες μου φαίνονται και συγνώμη για την έκφραση λίγο "κλασσικές", από άτομα που δεν ξέρουν για τη συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση και μιλάνε με τα μέτρα και τα σταθμά ανθρώπου άλλης ψυχοσύνθεσης... σα να μιλάς για ποδόσφαιρο, χωρίς να έχεις δεί μπάλλα αλλα απλά έχεις ακούσει κάτι...
-
"Η αυτοκτονία είναι το μεγαλύτερο φιλοσοφικό ερώτημα είναι η στιγμή που αποφασίζεις αν η ζωή αξίζει ή όχι τον κόπο να τη ζήσεις"
ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΙ
-
Σε αυτόν τον κόσμο ζείς για δυο πράγματα.Για εσένα και για τους άλλους.Την αναλογία την αποφασίζεις εσύ.Δεν γίνεται όμως να επιλέξεις να ζείς μόνο για τον εαυτό σου γιατί τότε είσαι εγωιστής και άχρηστος στην κοινωνία.Από την άλλη πάλι δεν είναι δυνατό να επιλέξεις ζείς μόνο για τους άλλους γιατί τότε εξορισμού δεν ζείς. Αν κάτι σε αναγκάσει να ζείς μόνο για εσένα, αυτοκτόνησε.Αν κάτι σε αναγκάζει να μην μπορείς να ζείς πια για εσένα τότε ζήσε για τους άλλους.ϊσως με τον καιρό βρείς κάτι που να σε κάνει να νιώσεις πλήρης.
-
Θέλει μεγάλη προσοχή όταν αναφέρεται κανείς στην αυτοκτονία. Ας μην ξεχνάμε και τους "ιδανικούς αυτόχειρες". Τον Καρυωτάκη, τον Γιανόπουλο, τον Συκουτρή κ.α.
Όταν η αυτοκτονία δεν είναι αποτέλεσμα παθολογικών προβλημάτων αλλά φιλοσοφικών διεργασιών, τότε η πράξη παίρνει άλλη διάσταση που πρέπει να προσεγγίσουμε με πολύ σεβασμό.
-
oi apopseis sas mou eferan sto nou ta dihghmata tou samarakh, opou oi tragikoi hrwes vriskoun ton metapolemiko kosmo paralogo kai afou den exoun epilogh zwhs, exoun epilogh 8anatou...giati gia autous einai to mono sigouro, h monh bebaiwsh.
apo thn allh to dihghma ''ARNOUMAI'' apo thn omonymh seira, dinei to ''xameno'' nohma ths zwhs pou psaxnei o ka8e enas.. proteinomeno
-
Otan antikrisei kaneis to thanato, estw na niwsei pws i zwi tou itane etoimi na figei gia ena lathos tis stigmis, tote ektima ti zwi,kai tote skeftetai pws oi erwtes kai ta problimata tis kathimerinwtitas einai midamina mprosta s'auto to uperoxo dwro pou mas edwse (eutixws i distixws) o theos... Krima pou orismenoi den exoune tin psixi kai tin kardia gia na to ektimisoune..
-
me liga kai apla logia......H aytoktonia einai mia deilh lysh apelpisias kai tpt allo....
-
Αυτό που έχω να πω εγώ, είναι ότι κανείς δεν μας είπε ότι όλα στη ζωή μας θα είναι ρόδινα και ροζ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, σε καταστάσεις άσχημες -τις περισσότερες φορές- ερχόμαστε αντιμέτωποι ή μέσα σε αυτές όλοι. Για κάποιους "αδύνατους χαρακτήρες", αυτό είναι δυσβάσταχτο και η μόνη λύση είναι η φυγή από αυτήν την "άδικη ζωή", όπως την λένε. Η ζωή παιδιά παρ' όλες τις σφαλιάρες και τα χτυπήματα, είναι πολύ γλυκιά και όμορφη. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, αλλά υπάρχουν τόσο και τόσα όμορφα πράγματα εκεί έξω.... Θέλει πολύ δύναμη και κουράγιο να ανταπεξέλθεις. την δύναμη την κρύβεις μέσα σου. Το αν εκφράζει δειλία ή θάρρος, δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα το κρίνουμε. Απλά η ζωή θέλει προσπάθεια
-
Mε αφορμή το thread του ron-t θέλω να ρωτήσω αν θεωρείτε την αυτοκτονία δειλία ή θάρρος. Κατά την προσωπική μου άποψη είναι και τα δύο. Δειλία γιατί δεν μένεις να ζήσεις τα προβλήματά σου και θάρρος γιατί δεν είναι εύκολο να πάρεις τέτοια απόφαση.
Κι όπως έχεις πει σε παλαιότερο θέμα, χωρίς αναποδιές δεν είναι ωραία η ζωή...έτσι?
-
Κι όπως έχεις πει σε παλαιότερο θέμα, χωρίς αναποδιές δεν είναι ωραία η ζωή...έτσι?
Και θα το λέω πάντα...!
-
me liga kai apla logia......H aytoktonia einai mia deilh lysh apelpisias kai tpt allo....
ΜΠΡΑΒΟ.. ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ
-
αυτοκτονία!καλό ακουγεται!χα!χα!ας σοβαρευτούμε...
λοιπόν!καποιά στιγμη αρχισα να το ψαχνω τοσο πολυ(οχι να αυτοκτονήσω,να το χαρακτηρίσω)και κατεληξα στο εξης:πιστεύω,λοιπόν,ότι η αυτοκτονία είναι μια δειλη πράξη η οποία,ομως,αγγιζει τα όρια της τρελας και του αλόγιστου θάρρους!να εξηγηθω!δειλεία γιατι αρνήσαι να αντιμετωπίσεις τη ζωη και όλα της τα παλούκια,είσαι κότα!!τρελα γιατί είναι τρελό να χαραμήσεις ένα δώρο,όπως είναι η ζωη που σου δώθηκε!ένα δώρο μοναδικό!ένα δώρο που αν το επιστρέψεις δεν υπάρχει περίπτωσει να το ξαναπάρεις πίσω!ένα δώρο που ο έχων λόγο θα το εκμεταλευτεί μεχρι την τελευταία στιγμή!τέλος,αλόγιστο θάρρος,γιατί είναι εντελώς ηλίθιος αυτος που θα βρει το θάρρος να δώσει τέρμα στη ζωη του!η ζωη είναι μαγκιά!ο απελπισμένος που θα αυτοκτονήσει είναι τρελός!η απελπισία του έχει πειράξει το μυαλό!δεν υπάρχει λόγως να αυτοκτνήσεις για τα λάθη της ζωης σου!γιατί ακομα κι αν έχεις μείνει μόνος σου στον κόσμο,εσυ φταις!οπότε αν έχεις κάνει τη ζωη σου σκατά,καλύτερα να προσπαθήσεις να σώσεις κάτι παρά να εκραγείς για να σκορπίσεις τα κομματια του εαυτου σου!
αυτα! :)
-
Για μενα δεν εχω καταληξει στο τι ειναι τελικα... Σίγουρα ειναι τρελλα...αν κανεις αποπειρα συνηθως μετα λες "τι μαλακας ημουν"... προσφατα βιωσα μια τετοια εμπειρια με την κοπελα μου και ομολογω πως δεν ηταν καθολου ευχαριστη για κανεναν απο τους δυο μας... δε ξερω... μαλλον ειναι δειλία καθως δε καθεσαι να πολεμήσεις το προβλημα...αλλα θελει και θαρρος...
-
Κάποιος αυτοκτωνεί γιατί κάτι που του γέμιζε τη ζωή έχει πάψει να υφίσταται, ή γιατί δεν έχει βρει ποτέ κάτι να του γεμίζει τη ζωή... Δηλαδή αυτός που αυτοκτωνεί είναι ανίκανος... Ανίκανος να βρει νόημα στη ζωή του...
-
καταρχίν για τίποτα και για κανέναν δεν αξίζει να χάσει κάποιος τη ζωή του..απλά να είναι προετοιμασμένος και για τα αρνητικά της ζωής.. αυτοχτονία είναι η φυγή των δειλών.. και δεν πρέπει ποτέ κανένας να φοβηθεί τη ζωή :-\
-
εμμ σήμερα είχα μια συζήτηση παρόμοια με τις συμφοιτήτριες μου...(και το μοναδικό μου συμφοιτητή.. ;)).. τέσπα...
θα πω ένα στιχάκι εγώ... (άσχετα αν κάποτε το ξεχνώ..)
"δεν το περίμενα να 'ν' η ζωή μέγα καλό και πρώτο.. "
-
Με το να κάνεις μια τέτοια ενέργεια είναι σαν να αποδέχεσαι ότι δεν άξιζες να γεννηθείς κάτι το οποίο είναι ένα απο τα μεγαλύτερα λάθη του ανθρώπου. Το ότι ζεις είναι ένα φυσικό αίτιο. Εχεις έρθει για να αντιμετωπίζεις να παλεύεις και να γλεντάς τα σκηνικά που ζεις. Αν αυτοκτονούσαν όλοι όσοι είχαν προβλήματα τώρα δεν θα υπήρχε κανένας! Ας σκεφτούμαι λίγο και τα παιδια του τρίτου κόσμου που δεν έχουν να φάνε και θα δούμε αν ξαναπιάσουμε αυτή την λέξη στο στόμα μας.
-
Παίδες, χτες στην ΕΤ1 είχε ένα καταπληκτικό ντοκυμονταίρ για τους αυτοκτονικούς και τις αυτοκτονίες που κανονίζονται μέσω διαδικτύου. Το είδε κανείς; Εμένα μου σηκώθηκε η τρίχα.
Μια μητέρα εξιστορούσε πώς αυτοκτόνησε το παιδί της με χάπια, μπροστά στο pc, συνδεδεμένο σε chat, μπροστά στην
e-κάμερα, ενώ εκείνη κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο...Το πιό ανατριχιαστικό είναι ότι οι e-φίλοι του, αντί να προσπαθήσουν να τον σταματήσουν, τον παρότρυναν μέσω μηνυμάτων να συνεχίσει μέχρι τέλους και τον κορόιδευαν ότι στο τέλος θα λιγοψυχήσει...Τους έδειξε κιόλας! Και τι είπαν; "Νομίζαμε ότι θα δειλιάσει"..."Εγώ το' κλεισα και πήγα για ύπνο"..."Νομίζαμε ότι δεν θα πάρει άλλα χάπια"...Και σημειώστε ότι το site αφορούσε αυτοκτονικούς χαρακτήρες...
Μπρρρ...Σας λέω ανατρίχιασα. Ειχα μείνει ενεός από τη φρίκη και την κατάπληξη. Αφού, τέλειωσε το ντοκυμονταιρ κι εγώ κοιτούσα σαν ηλίθιος τους τίτλους τέλους...
Γιατί τόση αποξένωση ρε αδέρφια; Γιατί τόση κυνικότητα; :'(
Παρά ταύτα, για να είμαι ειλικρινής, έδειξε κι ένα κοριτσάκι απ' την Οξφόρδη που έσωσε κάποιοv e-συνομιλητή της από βέβαιο θάνατο, ειδοποιώντας τις πανεπiστημιακές αρχές, όταν κατάλαβε ότι ο τύπος (δεν ήταν καν φίλοι) προσπαθούσε να επιχειρήσει on line αυτοκτονία...Σας λέω για μιά φρίκη...Κι αυτά τα παιδιά είναι χιλιάδες, πολλές χιλιάδες. Όχι τίποτα φτωχόπαιδα, κατατρεγμένα. Αυτά που έδειξε ήταν κολεγιόπαιδα, ευκατάστατα και μορφωμένα.
Και γράφανε "I envy the dead"... :'( :'( :'(
-
Παίδες, χτες στην ΕΤ1 είχε ένα καταπληκτικό ντοκυμονταίρ για τους αυτοκτονικούς και τις αυτοκτονίες που κανονίζονται μέσω διαδικτύου. Το είδε κανείς; Εμένα μου σηκώθηκε η τρίχα.
Το είδα κι εγώ ...Τρελάθηκα!Για την συγκεκριμένη αυτοκτονία έχει γίνει πολύ μεγάλος ντόρος ..Είναι η πρώτη Διαδικτυακή αυτοκτονία ...Θα ψάξω το link να σας το δώσω.Όταν διάβασα τις συνομηλίες συγκλονίστηκα ...
-
Σε ένα άλλο forum του οποίου είμαι μέλος, συγκεκριμένο άτομο (με το οποίο μάλιστα επικοινωνούσα και σε προσωπικό επίπεδο) έστειλε ένα μήνυμα το οποίο ουσιαστικά ήταν σημείωμα αυτοκτονίας. Το συγκεκριμένο άτομο είχε διάφορα προβλήματα τα οποία έκαναν την ιστορία του πιστευτή, όπως κατάθλιψη, τάσεις παράνοιας (και αναφέρομαι σε αυτό που επιστημονικά ονομάζεται "παράνοια" και που δεν είναι τρέλλα, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν), κατάχρηση κάθε είδους ναρκωτικών ουσιών κλπ. Δημοσίευσε το μηνυμα και εξαφανίστηκε από το forum, από messengers, δεν υπήρξε καμιά απάντηση στα emails που πάρα πολλά μέλη του έστειλαν, δεν σήκωνε τηλέφωνα κλπ. Προσωπικά ειχα διαπληκτισθεί μαζί του το προηγούμενο βράδυ, και θεώρησα κατόπιν ότι προφανώς είχε κάποια κρίση παράνοιας την οποία απέτυχα να αναγνωρίσω, συνεπώς πέρασα μια μάυρη εβδομάδα γεμάτη τύψεις, σκεπτόμενη ότι θα έπρεπε να είχα δει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και να είχα προσπαθήσει να τον βοηθήσω.
Μετά από καμία εβδομάδα, κάποιος "φίλος" του άρχισε να εμφανίζεται παντού χρησιμοποιώντας το nickname του, ο οποίος μας διαβεβαίωνε ότι όντως πάει και τον χάσαμε... με λίγα λόγια, κάποιοι εφτασαν σε σημείο να επικοινωνησουν με τη μητέρα του, η οποία έξαλλη μας διαβεβαίωσε ότι η γιος της ήταν μια χαρά, και απείλησε με μηνύσεις για την κακόγουστη φάρσα που θεώρησε (και με το δίκιο της) ότι της έκαναν.
Τελικά, ο "νεκρός"... αναστήθηκε, και μας ανακοίνωσε ότι όλο το σκηνικό ήταν ένα κοινωνικό πείραμα, και εν ολίγοις ότι έπρεπε απλά να γελάσουμε και να τον συγχαρούμε για την εξυπνάδα του και όλα μέλι-γάλα. Φυσικά δεν πάει έτσι, αλλά το ζήτημα είναι, εάν μεθαύριο κάποιος άλλος δηλώσει ότι σκοπεύει να αυτοκτονήσει και αυτήν τη φορά το εννοεί, ποιός θα τον πάρει στα σοβαρά? Ποιός θα μπει στη διαδικασία να ενημερώσει αρχές και οικογένεια, με κίνδυνο να βρεθεί ο ίδιος στα δικαστήρια εξ αιτίας μιας κακόγουστης φάρσας?
Δεν εννοώ ότι πρέπει να αδιαφορούμε όταν κάποιος δηλώνει ότι σκοπεύει να θέσει τέλος στη ζωή του. Προσωπικά, προτιμώ να με θεωρήσουν κορόιδο πολλάκις, παρά να αδιαφορήσω μία φορά και να προκειται όντως για κραυγή αγωνίας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η σκέψη ότι "πλάκα μας κάνεις" είναι σε έναν βαθμό δικαιολογημένη, και δεν οφείλεται πάντα σε αδιαφορία ή σκληρότητα ή σαδισμό ή κάτι ανάλογο.
-
Όταν είχε γίνει ο ντόρος με την αυτοκτονία είχε γίνει και το site μας διάσημο, αν θυμάστε! Που κάποιος ανεγκέφαλος δημοσιογράφος δεν μπόρεσε να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στο χιούμορ και στην προτροπή προς αυτοκτονία, οπότε παρέθεσε ως συγκλονιστικό ντοκουμέντο μια φράση (του Dave αν θυμάμαι καλα;) που έλεγε σε κάποιον "Κάνε ένα καλό για τον πλανήτη... Αυτοκτόνα..." Ή κάτι παρόμοιο.
Σε αντίθεση με την Ετ1 που το έψαξε λίγο καλύτερα το πράγμα!
-
http://www.brandonvedas.com/ripperlog.txt
http://www.brandonvedas.com/post-ripperlog.txt
Όποιος αντέχει ,ας διαβάσει.
-
το παραδειγμα της vagabond με προβληματισε....
με προβληματισε κυριως αυτή της η φραση....
θεώρησα κατόπιν ότι προφανώς είχε κάποια κρίση παράνοιας την οποία απέτυχα να αναγνωρίσω, συνεπώς πέρασα μια μάυρη εβδομάδα γεμάτη τύψεις, σκεπτόμενη ότι θα έπρεπε να είχα δει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και να είχα προσπαθήσει να τον βοηθήσω.
ωρες - ωρες σκεφτομαι οτι οι σχεσεις των ανθρωπων μεσω του ιντερνετ μπορει να δημιουργησουν προβληματα.
οι συζητησεις μεσα σε ενα φορουμ ή τσατ , που γινονται οταν καποια ατομα ζητουν βοηθεια απο καποια άλλα κατα ποσο αυτα τα αλλα ατομα μπορουν να δωσουν λυσεις στα θεματα που απασχολουν...κι αν τελικά κατι παει στραβα , ποιος θα εχει την ευθυνη ή ποιος θα τη "πληρωσει"....
εχει τυχει πολλες φορες να πω τη φραση "μη κανεις τον ψυχολογο" , "μη μπαινεις στο προβλημα" του αλλου , κι αυτό γιατι φοβαμαι πως μπορει ευκολα καποιος να μπλεξει και να φτασει σε σημειο να νοιωσει και τυψεις.
-
Όταν κάποιος αποφασίσει να συνεχίσει να ζει τότε έχει κάποιες επιλογές.Αν αντίθετα επιλέξει να τερματίσει τη ζωή του τότε οι επιλογές τελειώνουν δια παντός οπότε είναι μάλλον δειλία γιατί έστω και ελάχιστες όταν ζεις έχεις πιθανότητες να ξεπεράσεις τα προβλήματά σου.
-
Porky, οι σχέσεις γενικά μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα αφού είναι σαν ''ζωντανοί'' οργανισμοί. Όπως μπορούν να δώσουν χαρά έτσι μπορούν να δώσουν και λύπη, όπως δημιουργούν προβλήματα έτσι μπορούν να δώσουν και λύσεις, απόλυτα φυσιολογικό δεν είναι αυτό;
Οι εικονικές σχέσεις τώρα δεν νομίζω πως έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα...ίσως να κάνω και λάθος βέβαια...μάλλον εξαρτάται κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος από τη σημασία που δίνει ο καθένας σ' αυτήν την virtual ζωή...
Αυτό το ''παιχνίδι'' του ψυχολόγου είναι κάπως αναπόφευκτο μάλλον. Όταν έχεις μια πραγματική σχέση (είτε φιλική είτε ερωτική) είναι αδύνατον να μην μπεις ή έστω να μην προσπαθήσεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου, να το κατανοήσεις και αν μπορείς και όσο μπορείς να βοηθήσεις. Πως είναι δυνατόν να επιδείξεις αδιαφορία; Πως είναι δυνατόν να μην σε αγγίξει κάτι που αφορά έναν άνθρωπο που αγαπάς και νοιάζεσαι γι' αυτόν;
Στις εικονικές σχέσεις τα πράγματα φυσικά διαφέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει (προσωπική μου πίστη) στενή σχέση άρα το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου δεν είναι καν δύσκολο, επιλογή είναι...
-
Στις εικονικές σχέσεις τα πράγματα φυσικά διαφέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει (προσωπική μου πίστη) στενή σχέση άρα το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου δεν είναι καν δύσκολο, επιλογή είναι...
Σαφώς. Δεδομένου όμως ότι πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών υπάρχουν άνθρωποι, το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου ενώ σχεδόν φωνάζει ότι υπάρχει, δεν θα οδηγήσει αναπόφευκτα κάποια στιγμή σε περιστατικά όπως αυτά των online αυτοκτονιών, τα οποία μας προβληματίζουν για την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίστηκαν από άλλους χρήστες? Διάβασα τα αρχεία που παράθεσε η Μαρία, και προσωπικά προβληματίστηκα με το γεγονός ότι κάποια άτομα απλώς έφυγαν επειδή νύσταζαν, και ενώ είχαν την υποψία ότι ο συνομιλητής τους θα πέθαινε από στιγμή σε στιγμή. Ήταν όντως επιλογή τους να τον αντιμετωπίσουν σαν μια διαδικτυακή οντότητα που υπάρχει μόνο μεχρι να σβήσουν τον υπολογιστή τους, και να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε. Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?
-
Αν έχω να επιλέξω από τα δύο θα έλεγα δειλία μιας και θάρρος δεν είναι...
απερισκεψία είναι μιας και συμβαίνει συνήθως σε ανθρώπους που ΠΙΕΖΟΝΤΑΙ υπερβολικά από το περιβάλλον τους, ή τους έχει συμβεί μια μεγάλη ατυχία και αδικία και συνήθως παίρνουν την απόφαση υπό την επίρρεια υπερβολικού στρες και συνήθως μετά από πολύ ποτό ή ναρκωτικές ουσίες...
Εγώ είμαι τελείως αντίθετος στην αυτοκτονία μιας και δε λύνει κανένα πρόβλημα αφού δίνει ένα καινούργιο και μάλιστα πολύ μεγάλο...
Πιστεύω πως όσοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι που το έχουν κάνει αν είχαν μια δεύτερη ευκαιρία θα άλλαζαν γνώμη...
-
Αν και το θέμα είχε ξαναμπει...και είχα ξαναπαντήσει..παμε παλι...θεωρώ την αυτοκτονία σαν πράξη δειλίας και ανευθυνότητας. Όταν δεν έχει να κάνει με ανίατες ασθένειες ( που ακόμα και εκεί το κατακρίνω αλλά δείχνω κατανόηση) είναι για μένα τεράστιο λάθος. Δεν θα μπώ σε φράσεις δεν επέλεξα να γεννηθώ, θα επιλέξω να πεθάνω και τέτοια ανώριμα...Απλά νομίζω ότι οι αυτόχειρες συνήθως επιλέγουν αυτήν την μέθοδο για να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Δεν έχουν το θάρρος να συνεχίσουν να προσπαθούν, φοβούνται την ελπίδα πιο πολύ και απο τον θάνατο...
-
Vagabond, η φράση που παρέθεσες, καθώς και ολόκληρη η απάντησή μου, αναφερόταν στους προβληματισμούς της porky για το κατά πόσο πρέπει να μπαίνουμε στο πρόβλημα του άλλου κάνοντας τον ''ψυχολόγο'' και προσπαθώντας να επιλύσουμε αυτό που τον απασχολεί, στις εικονικές πάντα σχέσεις, με τον κίνδυνο να εξαπατηθούμε, να ''εμπλακούμε'' συναισθηματικά κ.λ.π.
Όπως έγραψα, το αν θα το πράξει αυτό κάποιος ή αν θα γυρίσει την πλάτη του αγνοώντας κάποιο πρόβλημα είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής. Δεν έγραψα πως είναι η προσωπική μου επιλογή, γιατί δεν είναι :) .
Προτιμώ χίλιες φορές να πέσω θύμα εξαπάτησης ή χλευασμού παρά να προσπεράσω αδιαφορώντας όταν νιώσω/αντιληφθώ πως ένας άνθρωπος (εικονικός ή πραγματικός) βγάζει κραυγή ζητώντας βοήθεια.
Σχετικά τώρα με το πως αντιμετωπίσθηκε η συγκεκριμένη περίπτωση διαδικτυακής αυτοκτονίας απο τα υπόλοιπα μέλη αφού, όπως έγραψε ο Ιανός, το site αφορούσε αυτοκτονικούς χαρακτήρες, δεν μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Υποθέτω πως θα ήταν μια περίπτωση μέσα σε πάμπολλες άλλες παρόμοιες η οποία (προφανώς η μόνη) και κατέληξε...αν μιλούσαμε για ένα άλλο site πάρα πολύ πιθανό η αντίδραση να ήταν και διαφορετική...(έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον).
-
...να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε. Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?
Ακριβώς το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ .Δείτε αν θέλετε ανάλογα ερωτήματα και σκέψεις του αδερφού του εν λόγω παιδιού στο παρακάτω link http://www.brandonvedas.com/internet.html
-
Βρε αδέρφια, μην αναλώνεσθε σε άσκοπες αναλύσεις.
Την αλήθεια την είπαν οι e- συνομιλητές του παιδιού εκείνη την νύχτα, όταν τους βρήκαν και τους ρώτησαν.
"Νομίζαμε ότι κάνει πλάκα", "Τον θεωρούσαμε χέστη" ( !!!) , "Νύσταζα", "Κι εμένα τι με νοιάζει;", "Είχε γούστο να τον βλέπεις να κατεβάζει τα χάπια με τις χούφτες", "Νομίζαμε ότι θα αντέξει, γιατί μας έλεγε ότι είχε...εμπειρία στα ναρκωτικά", "Δεν μου άρεσε η ιδέα να τον...καρφώσω στους μπάτσους"....
Βρε ΟΥΣΤ >:(
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα παιδιά έχουν χάσει την ψυχή τους στον δαιδαλώδη λαβύρινθο της εικονικής πραγματικότητας και την έχουν προσφέρει βορρά στον Μινώταυρο της αποξένωσης, της αδιαφορίας και της απάθειας.
Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι, μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο της αβάσταχτης μοναξιάς της e- συντροφικότητας...
Βγείτε έξω βρε παιδιά. Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας, μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νίωστε αλληλεγγύη και συμπόνια για τα προβλήματα των κολλητών σας.
Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...
-
Porky, οι σχέσεις γενικά μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα αφού είναι σαν ''ζωντανοί'' οργανισμοί. Όπως μπορούν να δώσουν χαρά έτσι μπορούν να δώσουν και λύπη, όπως δημιουργούν προβλήματα έτσι μπορούν να δώσουν και λύσεις, απόλυτα φυσιολογικό δεν είναι αυτό;
βεβαίως.....
Οι εικονικές σχέσεις τώρα δεν νομίζω πως έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα...ίσως να κάνω και λάθος βέβαια...μάλλον εξαρτάται κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος από τη σημασία που δίνει ο καθένας σ' αυτήν την virtual ζωή...
κι εγω δεν ειμαι σιγουρη....ναι μαλλον εξαρταται απο το τι σημαινει για τον αλλο αυτη η virtual ζωή , ατομα με αυτοκτονικές τασεις , ισως κανω και λαθος, ειναι κλεισμενα απομονωμενα σε ενα δικο τους κοσμο μοναχικό , οποτε αυτη η κουβεντουλα ειναι η επαφη του με ανθρωπο ακριβως επειδη ειναι απροσωπη και ασφαλής.Οποτε ευκολότερα ανοιγεται σε καποιον που δε τον ξερει παρα σε καποιον που ξερει, λεει περισσοτερα για τον εαυτό του για οτι αισθανεται....
και οσα περισσοτερα λεει τοσο πιο πολυ σε βαζει στο προβλημά του ...εδω χρειαζονται ειδικοί που πρεπει να βοηθησουν ....
Αυτό το ''παιχνίδι'' του ψυχολόγου είναι κάπως αναπόφευκτο μάλλον. Όταν έχεις μια πραγματική σχέση (είτε φιλική είτε ερωτική) είναι αδύνατον να μην μπεις ή έστω να μην προσπαθήσεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου, να το κατανοήσεις και αν μπορείς και όσο μπορείς να βοηθήσεις. Πως είναι δυνατόν να επιδείξεις αδιαφορία; Πως είναι δυνατόν να μην σε αγγίξει κάτι που αφορά έναν άνθρωπο που αγαπάς και νοιάζεσαι γι' αυτόν;
ειναι αδυνατον να μην το κανεις σαφεστατα...οταν όμως βλεπεις οτι το προβλημα του αλλου ειναι σοβαρό ,οταν διακρινεις λ.χ οτι εχει αυτοκτονικές τασεις , τι λυση μπορεις να δωσεις ,ασφαλή, ωστε να μη το κανει? Κι αν τελικά το κανει , πως θα αισθανθεις?
Στις εικονικές σχέσεις τα πράγματα φυσικά διαφέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει (προσωπική μου πίστη) στενή σχέση άρα το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου δεν είναι καν δύσκολο, επιλογή είναι...
επιλογή ναι...αλλά οταν ο αλλος σου φωναζει δε γυρνας τη πλατη αν ο χαρακτηρας σου δεν ειναι τετοιος....δε μπορεις να το κανεις , απλά πρεπει να βαλεις όρια μεχρι που μπορεις να βοηθησεις εσυ σαν ατομο και που πρεπει να του πεις να απευθυνθει οταν δεν δυνασαι να βοηθησεις περισσοτερο....
τα απλά προβληματακαια που εχουμε περασει κι εμεις ειναι ευκολο να βοηθησεις τον αλλο να τα ξεπερασει ή να του συμπαρασταθεις , αλλά σε προβληματα οπως αυτό της αυτοκτονιας τι κανεις?
-
"... και την έχουν προσφέρει βορρά στον Μινώταυρο της αποξένωσης, της αδιαφορίας και της απάθειας.
Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι,
μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο
της αβάσταχτης μοναξιάς , της e- συντροφικότητας...
Βγείτε έξω βρε παιδιά.
Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας,
μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νιώστε αλληλεγγύη και συμπόνια
για τα προβλήματα των άλλων.
Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...
Τίποτα , Τάσο , μια απλή παράθεση τών λόγων σου
με τα οποία όχι μόνο απόλυτα συμφωνώ ,
αλλά θα ήθελα και μαζί σου να κραυγάσω .
-
"... Ήταν όντως επιλογή τους να τον αντιμετωπίσουν σαν μια διαδικτυακή οντότητα που υπάρχει μόνο
μεχρι να σβήσουν τον υπολογιστή τους, και να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε.
Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?
Κάποια πρόσωπα ιδιαίτερα συνειδητοποιημένα το κάνουν και ειδοποιούν έγκαιρα ,
ή έστω λίγο πριν την τελευταία στιγμή , τις αρχές .
Τώρα όσον αφορά τα άλλα πρόσωπα τα οποία όλα τα βλέπουν μέσα από ροζ γυαλάκια ,
κάποια μέρα θα έχουν την "τιμή" να δουν το δικό τους θάνατο βαμμένο ροζ ,
αντί για κόκκινο ή μαύρο .
Θέμα χρόνου , Πόπη μου.
-
Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι, μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο της αβάσταχτης μοναξιάς της e-συντροφικότητας...
Βγείτε έξω βρε παιδιά. Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας, μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νίωστε αλληλεγγύη και συμπόνια για τα προβλήματα των κολλητών σας.
Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...
Μεγάλο δίκο από τον φίλο μου (Τάσο απ'ότι κατάλαβα ;) ) Και δεν είναι ατομική η ευθύνη παιδιά, γι αυτό προσοχή στα παιδιά σας! Τα Internet και Gaming Cafes ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και τα παιδιά, από εκεί που τρέχανε, βγαίνανε, γκομενίζανε, παίζανε μπάλα κλπ, ξεστραβώνονται στα PC. Δούλευα 6 μήνες σε τέτοιο καφέ και αντιλήφθηκα πως είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ μάστιγα για την κοινωνικότητα και την συμπεριφορά των παιδιών!! ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
-
"...επιλογή ναι...αλλά οταν ο αλλος σου φωναζει δε γυρνας τη πλατη αν ο χαρακτηρας σου δεν ειναι τετοιος...."
Είναι και θέμα "ακοής" Σόφη.
Σε πάρα πολλά άτομα αυτή η "ακοή" είναι από ελάχιστη έως ανύπαρκτη .
"...στα απλά προβληματάκια που εχουμε περασει κι εμεις ειναι ευκολο να βοηθησεις τον αλλο
να τα ξεπερασει ή να του συμπαρασταθεις ,
αλλά σε προβληματα οπως αυτό της αυτοκτονιας τι κανεις?..."
Συμπαραστέκεσαι όσο μπορείς και όσο μπορείς βοηθάς ,
τι άλλο Σοφία μου ?
Φυσικά μπορείς και να μη θέλεις καν να αγγίξεις ή να αφήσεις να σε αγγίξει το θέμα
επειδή είσαι πολύ εγωκεντρικά περιορισμένη στα μικρά δικά σου .
Τότε όμως δεν έχεις καμμιάν αληθινά ανθρώπινη επαφή με τον άλλον .
Οπότε τι να συζητάμε , Σόφη μου ?
-
Been there, done that (almost!)...
Διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Όταν εγώ είχα φτάσει
σε μία παρόμοια κατάσταση, έκρινα (και ακόμη το ίδιο πιστεύω)
ότι δεν ήμουν ούτε ήρωας του εαυτού μου αλλά και ούτε ένας δειλός.
Απλά έκανα μία χάρη του εαυτού μου. Όσο για ότι θα άφηνα πίσω
μου... Τίποτα που δεν θα περνούσε με τον χρόνο. Τα σημάδια από
την "απόπειρα" τα έχω ακόμη να μου θυμίζουν τι μπορούσα να έχω
και (ίσως) στο μέλλον να μου δείξουν τι μπορεί να έχανα (τώρα
αν αυτό θα είναι για καλό, ο καιρός θα δείξει). Επίσης, εμπνέει
η αυτοκτονία για ποιήματα... Και μιλάω σοβαρά, η ψυχολογική
φόρτιση που είχα εκείνη τη στιγμή δε συγκρίνεται με τίποτα
που έχω νιώσει.
Όμως!! Υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι πραγματικά είναι ηλίθιοι που
αυτοκτονούν. Για ηλίθιους λόγους. Δεν θα πω ονομαστικά αλλά
λίγο πολλοί ξέρουμε όλοι αυτούς τους λόγους. Έχω ακούσει
και για περιστατικό του: Δε μου παίρνανε το PS2. (όχι από Ελλάδα).
-
"...θεωρώ την αυτοκτονία σαν πράξη δειλίας και ανευθυνότητας..."
Σε σένα θα απαντήσω προσωπικά Συμεών επειδή στο παρελθόν είχες δώσει δείγματα
σωστής και ορθής και επιστημονικής σκέψης , πράγμα που πάντοτε εκτιμώ.
Εάν στην αλήθεια θεωρείς την αυτοκτοκτονία ως πράξη δειλίας κάνε ένα απλό πείραμα :
πάρε ένα οποιοδήποτε όπλο με τη θαλάμη γεμάτη και βάλτο στον κρόταφό σου,
με τη διαρκή σκέψη ότι τώρα όπου νά ΄ναι θα πατήσεις τη σκανδάλη .
Εάν νιώσεις τα εσώρουχά σου να βρέχονται με τη σκέψη και μόνο ότι η σφαίρα θα διαλύσει τα μυαλά σου ,
τότε θα μάθεις τι είναι δειλία τι είναι θάρρος και τι σημαίνει αυτοκτονία .
Διαφορετικά , Συμεών , μιλάς και εκφράζεσαι in virtual , εικονικά δηλαδή ,
επάνω σε ένα πολύ σοβαρό θέμα δίχως καμμιά προσωπική εμπειρία .
Η επιστημονική σκέψη , Συμεών , απαιτεί προσωπική εμπειρία , ειδάλλως λόγια τού ανέμου λες .
"... Δεν έχουν το θάρρος να συνεχίσουν να προσπαθούν,
φοβούνται την ελπίδα πιο πολύ και απο τον θάνατο..."
Να και κάτι όμορφο που είπες και γι΄αυτό σε ξεχωρίζω .
Μπορείς να σκέφτεσαι και όμορφα .
Όμως εδώ κάνεις ένα λάθος .
Αυτοί που αυτοκτονούν , απόλυτα συνειδητά , με σκέψη και ιδέα ,
δε φοβούνται την ελπίδα μήτε τον θάνατο .
Την ελπίδα την τρέμουν και τη φοβούνται όσες και όσοι γαντζώνονται στη ζωή
όσο σκατά και ξεφτίλα κι αν έχει απογίνει η ζωή τους
επειδή τρέμουν και φοβούνται το θάνατο .
Αυτοί που αυτοκτονούν , απόλυτα συνειδητά , με σκέψη και ιδέα ,
απλώς δεν έχουν πια κάποια ελπίδα και έχουν φτύσει τον θάνατο.
Τον περιφρονούν.
Θα σου θυμίσω , Συμεών , και επειδή πιστεύω ότι είσαι αληθινά σκεπτόμενο άτομο ,
ότι ένας μεγάλος λαός , ο γιαπωνέζικος λαός ,
έκανε την αυτοκτονία μία ολόκληρη ιεροτελεστία ,
την ονόμασε SABUKU ,
και οι πιο μεγάλοι άντρες αυτού τού μεγάλου λαού ,
ποιητές αλλά και πολεμιστές ,
αυτοκτόνησαν με Sabuku ,
έτσι και μόνο για να μη δουν και να μη νιώσουν την ξεφτίλα
να απλώνεται στη ζωή τους .
Για να διαφυλάξουν τη ζωή τους από την ξεφτίλα .
Για να δώσουν δείγματα θάρρους απέναντι στον θάνατο
τον οποίον πάντα περιφρονούσαν , κι ας αγαπούσαν υπέρμετρα τη ζωή .
Αυτά , Συμεών , και μελέτησε καλλίτερα το θέμα .
Μην αφήνεις τα νιάτα σου να σε πηγαίνουν σε λάθος σκέψεις .
Τα νιάτα είναι θέμα χρόνου το να περάσουν , Συμεών .
Φιλία έχεις πάντως από εμένα .
-
"... Όταν εγώ είχα φτάσει σε μία παρόμοια κατάσταση, έκρινα (και ακόμη το ίδιο πιστεύω)
ότι δεν ήμουν ούτε ήρωας του εαυτού μου αλλά και ούτε ένας δειλός..."
Επειδή ποτέ μου δεν κρύφτηκα μήτε κάτι από τη ζωή μου θέλησα ποτέ να κρύψω ,
όπως κάνουν τόσες και τόσοι άλλοι σε αυτό το site αλλά και αλλού ,
θα πω εδώ ότι πριν από λίγες μέρες θέλησα τη ζωή μου να τελειώσω .
Έτσι , επειδή δεν ένιωθα πως έχει κάποιο βαθύ νόημα η ζωή μου πια .
Έτσι , επειδή την είδα να χάνει όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά της .
Έτσι επειδή είδα πως στα 54 χρόνια μου τα πιο όμορφα είχαν ήδη περάσει
και ό,τι σήμερα ερχόταν ήταν μονάχα μια ξεφτίλα και μια θλίψη .
"...Απλά έκανα μία χάρη του εαυτού μου.
Όσο για ότι θα άφηνα πίσω μου ?
Τίποτα που δεν θα περνούσε με τον χρόνο..."
Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα και εγώ .
Πως ό,τι κι αν αφήσω πίσω μου θα ξεχνιόταν με τον χρόνο .
Και για πρώτη φορά μετά από χρόνια θέλησα να κάνω μια χάρη στον εαυτό μου .
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι κορούλες μου οι μεγάλες , 28 και 22 χρονών ,
είχαν άλλη άποψη κι έτσι έγκαιρα ειδοποίησαν τις αρχές.
Εδώ τώρα , αν και γνωρίζω πως δε θα διαβάσουν τα όσα γράφω αυτοί που με νοιάζουν,
θα πρέπει να πω ότι κάποιοι ένστολοι και ένοπλοι τής Άμεσης Δράσης
έκαναν το καθήκον τους με απόλυτη ταχύτητα και απόλυτη αφοσίωση .
Βρέθηκαν δίπλα μου μέσα σε λίγα λεπτά , ούτε καν 5 λεπτά ,
έκαναν ό,τι έπρεπε να κάνουν για να με σώσουν ,
και με αληθινή αγάπη παρέμειναν δίπλα μου και οι δύο
ως τα ξημερώματα όπου πλέον φάνηκε ότι τελικά θα ζήσω .
Δεν ξέρω τα ονόματά τους , δεν τους είδα καν , ήμουν σε κώμα ,
όμως τους στέλνω αυτή την άγρια παθιασμένη αγάπη που κάποιοι από εμάς
τρέφουμε για τους δήθεν "εχθρούς" μας .
Φόβου τους δήθεν φίλους .
Αυτοί θα σε εγκαταλείψουν στη δύσκολη στιγμή ,
θα πάνε να βρούνε τη διασκέδασή τους και τις ηδονές τους .
Κι οι δήθεν εχθροί σου θα γίνουν αδέρφια σου και προστασία σου .
Ξανά και πάλι ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε αυτά τα δύο παληκάρια τής Άμεσης Δράσης
όπου έσωσαν τη ζωή μου στο ύστατο λεπτό και νοιάστηκαν μετά να σιγουρευτούν
πως τελικά θα ζήσω , μένοντας στο πλάι μου ως το ξημέρωμα .
Πώς να τους ξεχάσω κι ας μην τους γνώρισα ?
-
Αληθεια, ακομα και πισω απο την κρυα οθονη του υπολογιστη με κανατε να θυμωσω εσεις οι δυο...δεν ειναι θαρρος,δεν ειναι δειλια,δεν ξερω τι ειναι, λεω πως ειναι παραιτηση...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο, να μη σε νοιαζει,ολα να ειναι θλιβερα και μιζερα...σε οποια κατασταση και να εισαι ομως το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε δεν συγχωρειται!τα παιδια σου...νομιζεις οτι εχουν βρει τον δρομο τους, ειναι μεγαλα, θα το ξεπερασουν...εχασες ποτε κανεναν?και...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?σωπα...εγω νομιζω οτι παντα θα σου λειπει...οπου και να 'σαι θα τον εχεις μεσα σου...ωρες ωρες θα νιωθεις οτι ειναι κοντα σου...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος... αν χασω καποιον επειδη ο ιδιος το αποφασισε, εγω θα θεωρησω οτι ειναι ενας εγωιστης στον υπερτατο βαθμο, οτι αν καποτε μου εδειξε την αγαπη του επρεπε να παει σε σχολη υποκριτικης, οτι ολα ηταν ενα ψεμα. θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω...
-
Επειδή ποτέ μου δεν κρύφτηκα μήτε κάτι από τη ζωή μου θέλησα ποτέ να κρύψω ,
όπως κάνουν τόσες και τόσοι άλλοι σε αυτό το site αλλά και αλλού ,
θα πω εδώ ότι πριν από λίγες μέρες θέλησα τη ζωή μου να τελειώσω .
Έτσι , επειδή δεν ένιωθα πως έχει κάποιο βαθύ νόημα η ζωή μου πια .
Έτσι , επειδή την είδα να χάνει όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά της .
Έτσι επειδή είδα πως στα 54 χρόνια μου τα πιο όμορφα είχαν ήδη περάσει
και ό,τι σήμερα ερχόταν ήταν μονάχα μια ξεφτίλα και μια θλίψη .
Γειά σου Κωστή και χρόνια πολλά!
Η εξομολόγησή σου με συγκλόνισε...
Θα σου πω κι εγώ κάποιες σκέψεις.
Η ζωή μας είναι, κάθε καινούργια μέρα που ξημερώνει, απρόσμενη κι η αξιοπρέπειά μας βρίσκεται στην καρδιά και την ψυχή μας και κανείς δεν μπορεί να την ευτελίσει, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια και μες στην απελπισία, μας δίνει ξαφνικά και μονομιάς όλα όσα μας στέρησε. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος, θα σου πω ότι ο Θεός μας φορτώνει μόνο όσα αντέχει η πλάτη μας κι ύστερα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο, σηκώνει από πάνω μας όλο το βάρος, μόνο και μόνο για να αισθανθούμε και πάλι ανάλαφροι κι ευτυχείς. Δε μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο κι είναι κρίμα να μη δώσεις στον εαυτό σου μια ευκαιρία να το ανακαλύψει. Υπάρχουν πολλοί Άνθρωποι εκεί έξω, αληθινοί φίλοι, και περιμένουν να τους γνωρίσουμε. Κάθε φορά που νιώθω ισοπεδωμένος και δυστυχής, σκέφτομαι ότι όλα όσα συμβαίνουν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό κι εγώ είμαι περίεργος να δω το τέλος της ταινίας της ζωής που μου έλαχε. Σκέφτομαι ακόμη, ότι για μιά αγκαλιά ή ένα φιλί που δεν γνώρισα ακόμη, αξίζει να ελπίζω και να χαίρομαι που ξυπνώ κάθε μέρα σ' έναν καινούργιο κόσμο.
Να' σαι καλά και να ελπίζεις.
Τάσος
-
"...κι εγώ είμαι περίεργος να δω το τέλος της ταινίας της ζωής που μου έλαχε..."
Καλέ μου φίλε Τάσο , συνέβη απλώς το ότι ένιωσα πως όλο το νόημα τής "ταινίας" ήταν ως εδώ ,
κι ακόμη συνέβη να μην πιστεύω διόλου στα happy-end ,
μετά από όσα έζησα και πέρασα .
Δέχομαι ωστόσο όλα τα υπόλοιπα λόγια σου ως γενικά σωστά .
Είναι στο ειδικά όπου κάπου χαλούν τα πράγματα , Τάσο μου .
Σήμερα είμαι σε ένα μεταίχμιο .
Σε κάτι σαν το Colosseum τής Ρώμης σε μέρες αγώνων .
Ή θα στραφεί ο αντίχειρας τού "Καίσαρα" προς τα επάνω
ή ο αντίχειρας θα στραφεί προς τα κάτω .
Έχεις όλη τη φιλία μου .
Και φυσικά τις ευχές μου για τα προσωπικά σου "χρόνια πολλά".
-
Κωστή, αν ρωτήσω το Πώς το προσπάθησες θα είμαι αδιάκριτος?
-
Αληθεια, ακομα και πισω απο την κρυα οθονη του υπολογιστη με κανατε να θυμωσω εσεις οι δυο...δεν ειναι θαρρος,δεν ειναι δειλια,δεν ξερω τι ειναι, λεω πως ειναι παραιτηση...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο, να μη σε νοιαζει,ολα να ειναι θλιβερα και μιζερα...σε οποια κατασταση και να εισαι ομως το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε δεν συγχωρειται!τα παιδια σου...νομιζεις οτι εχουν βρει τον δρομο τους, ειναι μεγαλα, θα το ξεπερασουν...εχασες ποτε κανεναν?και...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?σωπα...εγω νομιζω οτι παντα θα σου λειπει...οπου και να 'σαι θα τον εχεις μεσα σου...ωρες ωρες θα νιωθεις οτι ειναι κοντα σου...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος... αν χασω καποιον επειδη ο ιδιος το αποφασισε, εγω θα θεωρησω οτι ειναι ενας εγωιστης στον υπερτατο βαθμο, οτι αν καποτε μου εδειξε την αγαπη του επρεπε να παει σε σχολη υποκριτικης, οτι ολα ηταν ενα ψεμα. θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω...
Από εσένα , Μύρα - Μαρία ή Λάουρα ή ό,τι άλλο σου αρέσει , παραθέτω όλα τα λόγια σου
επειδή αληθινά με συγκίνησαν , αν και λίγο θυμωμένα . :)
Θα σταθώ όμως ιδιαίτερα σε κάποια από αυτά .
"...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτε αλλο, να μη σε νοιαζει..."
Αντίθετα , σκέφτομαι πάρα πολύ για πάρα πολλά και για πάρα πολλά ακόμη νοιάζομαι .
Για μερικά μάλιστα ή μερικές ή μερικούς νοιάζομαι τα μέγιστα .
"...το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε..."
Ό,τι αγαπάς πάντοτε θα σε πληγώνει . κι ό,τι σε αγαπά πάντοτε θα το πληγώνεις .
Με οποιονδήποτε τρόπο , ηθελημένα ή αθέλητα , κι αυτό πάντα θα συμβαίνει
επειδή η αγάπη είναι κυρίως προσκόλληση , πέρα από τα άλλα .
Όμως αφού η ζωή μας και όλα γύρω μας είναι περαστικά και εφήμερα
και διαρκώς και ασταμάτητα όλα αλλάζουν ,
τότε σε ό,τι υπάρχει προσκόλληση θα υπάρχει αναγκαστικά και πόνος .
Δε μπορείς να κρατήσεις τίποτε αναλλοίωτο για πάντα.
Θα ήθελες να μελετήσεις λίγο τη βουδδιστική ιδεολογία-φιλοσοφία ?
Δε θα σού κάνει αληθινό κακό .
Δεν υπάρχει μονάχα η χριστιανοσύνη .
"...εχασες ποτε κανεναν?..."
Αρκετά πρόσωπα πολυαγαπημένα μου.
Είτε επειδή επειδή έφυγαν από τη ζωή γενικά και οριστικά ,
είτε επειδή έφυγαν από τη δική μου ζωή ειδικά και οριστικά.
"...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?..."
Όχι , δεν ξεπέρασα κανένα πρόσωπο .
Και ναι . όλα θα έλεγα ότι μού λείπουν .
Μα όμως όλα αυτά πέρασαν , έγιναν παρελθόν ,
δε μπορώ με τίποτε να το αλλάξω ,
δε μπορώ να αλλάξω μήτε την ανάσα που πήρα μόλις λίγο πριν .
"...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος..."
Είδες τώρα τι όμορφα που τα λες ?
Αυτή η μοναξιά ...
Στη ζωή και στο θάνατο.
"...θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω..."
Εγωίστρια εσύ ... :)
Μα , μια μέρα θα σε εγκαταλείψει ή θα τον εγκαταλείψεις .
Από θάνατο , από ζωή , από έλλειψη αγάπης , ή έτσι από συνθήκες έξω από την εξουσία σου.
Πάντως έχεις κι εσύ όλη τη φιλία μου επειδή γράφεις και όμορφα
και συγκινητικά .
-
Κωστή, αν ρωτήσω το Πώς το προσπάθησες θα είμαι αδιάκριτος?
Όχι Βασίλη , δε θα είσαι διόλου αδιάκριτος .
Απλώς δεν είναι to forum κατάλληλος χώρος για να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες
γύρω από τέτοια θέματα .
Να θυμίσω ότι μάς διαβάζουν και παιδιά ?
Θα σού απαντήσω με προσωπικό μήνυμα , φίλε αγαπητέ Βασίλη .
ΟΚ ?
-
Η Ζωή πάντα μπορεί να σου φέρει κάτι υπέροχο την επόμενη μέρα! Μην της στερείς την δυνατότητα! Ζήσε και αυτό θα είναι το ΜΕΑΓΛΥΤΕΡΟ ΠΛΗΓΜΑ στα προβληματά σου!! ;)
-
"...Η Ζωή πάντα μπορεί να σου φέρει κάτι υπέροχο την επόμενη μέρα!
Μην της στερείς την δυνατότητα!..."
Μα μού έφερε κάτι υπέροχο πάρα πολλές φορές .
Μού έφερε κάτι υπέροχο ακόμη και σήμερα .
Και μη νομίσεις ότι λέω χαζά παραμύθια .
Σήμερα ένιωσα πανέμορφα ,
υπέροχα όπως λες κι εσύ .
Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να το κρατήσω , Jimmy < Δημήτρης ? >
Γνώριζε , αν θες , ότι μόλις περάσεις κάποια όρια βρίσκεις χαρά ζωής
ακόμη κι εκεί όπου πριν δεν έβρισκες ή δεν έβλεπες παρά μόνο ασχήμια .
Μένει μονάχα το θέμα ότι κάπου αλλού φαίνεται να υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ομορφιά .
Γοητευτική πάρα πολύ .
Όμως , και πολύ ειλικρινά , προτιμώ να μείνω στα λόγια τής κοπελλιάς που έγραψε πιο πάνω ,
Λάουρας ή Μύρα ή Μαρία .
Ξέρεις , οι κοπελλιές και γενικά οι γυναίκες έχουν ένα δικό τους τρόπο
να λένε κάποια πράγματα γύρω από τη ζωή .
Είναι θέμα φύσης .
Αυτές κουβαλούν στη φύση τους εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια συντήρησης .
Εμείς οι άντρες κουβαλάμε στη φύση μας εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μάχης και πολέμου .
Άρα και θανάτου .
Ας μείνουμε όμως εδώ , φίλε καλέ Jimmy < Δημήτρης ? >
-
Προσπάθησε Κώστα (αν δεν κάνω λάθος). Κάθε νεα μέρα είναι ένα δώρο!!!
Φιλικά, Κώστας!
-
Από εσένα , Μύρα - Μαρία ή Λάουρα ή ό,τι άλλο σου αρέσει , [...]
Laura ειναι το nickname εδω μεσα, Μυρα το ονομα μου (που το ξερεις ???) και το Μαρια καμια σχεση.
Ό,τι αγαπάς πάντοτε θα σε πληγώνει . κι ό,τι σε αγαπά πάντοτε θα το πληγώνεις .
Με οποιονδήποτε τρόπο , ηθελημένα ή αθέλητα , κι αυτό πάντα θα συμβαίνει
επειδή η αγάπη είναι κυρίως προσκόλληση , πέρα από τα άλλα .
Όμως αφού η ζωή μας και όλα γύρω μας είναι περαστικά και εφήμερα
και διαρκώς και ασταμάτητα όλα αλλάζουν ,
τότε σε ό,τι υπάρχει προσκόλληση θα υπάρχει αναγκαστικά και πόνος .
Δε μπορείς να κρατήσεις τίποτε αναλλοίωτο για πάντα.
Το αγαπημενο μου τραγουδι ειναι το lonely sky και καπου λεει Lords and ladies lie in stone, hand in hand from long ago and though their hands are cold they'll love forever. Πιστευω οτι μερικα πραγματα δεν αλλαζουν, ουτε η ζωη ουτε ο θανατος εχει τη δυναμη να τα αλλαξει, μονο το δικο μας το χερι...
Θα ήθελες να μελετήσεις λίγο τη βουδδιστική ιδεολογία-φιλοσοφία ?
Δε θα σού κάνει αληθινό κακό .
Δεν υπάρχει μονάχα η χριστιανοσύνη .
...με την οποια δεν εχω ιδιαιτερες επαφες ετσι κ αλλιως...
Όχι , δεν ξεπέρασα κανένα πρόσωπο .
Και ναι . όλα θα έλεγα ότι μού λείπουν .
Μα όμως όλα αυτά πέρασαν , έγιναν παρελθόν ,
δε μπορώ με τίποτε να το αλλάξω ,
δε μπορώ να αλλάξω μήτε την ανάσα που πήρα μόλις λίγο πριν .
Ουτε τα αισθηματα σου θα αλλαξουν ομως...Και στο κατω κατω δοκιμασε να κανεις ενα αντιστροφο σεναριο στο μυαλο σου (και μονο εκει να μεινει!!!!!!). Φαντασου οτι το παιδι σου κανει κατι τετοιο... Εγω θα ενιωθα σαν να το κανει εναντιον μου, κατα καποιον τροπο...
Είδες τώρα τι όμορφα που τα λες ?
Αυτή η μοναξιά ...
Στη ζωή και στο θάνατο.
Ε, αυτο ειναι που προσπαθουμε να αλλαξουμε, οχι να το προκαλεσουμε!!!
Εγωίστρια εσύ ... :)
Μα , μια μέρα θα σε εγκαταλείψει ή θα τον εγκαταλείψεις .
Από θάνατο , από ζωή , από έλλειψη αγάπης , ή έτσι από συνθήκες έξω από την εξουσία σου.
Αντε και να εχεις δικιο...Αυτο τι σημαινει, οτι πρεπει να το κυνηγαω για να γινει μια ωρα αρχυτερα???Μη χειροτερα...
Πάντως έχεις κι εσύ όλη τη φιλία μου επειδή γράφεις και όμορφα
και συγκινητικά .
Ομοίως :)
-
επιτρέψετέ μου να πω πόσο έχω συγκλονιστεί... :-\ :-\ :-\
γίνεται και εγώ, όπως ο σιδ...να ρωτήσω πώς;
-
"... Μύρα το όνομά μου ..."
Γεια σου Μύρα .
Έχεις πολύ όμορφο όνομα .
Χριστιανικό βέβαια , από τα μύρα που με αυτά έραιναν τον Χριστό ,
αλλά και και από το μύρο με το οποίο έπλυνε η Μαγδαληνή τα πόδια τού Χριστού .
Ίσως μύθοι όλα αυτά , ίσως αλήθειες .
Και ποιος νοιάζεται σήμερα όμως για το τι είναι ?
Όμορφα δεν είναι , ό,τι κι αν είναι ? :)
"... though their hands are cold
they'll love forever
Πιστευω οτι μερικα πραγματα δεν αλλαζουν,
ουτε η ζωη ουτε ο θανατος εχει τη δυναμη να τα αλλαξει ,
μονο το δικο μας το χερι..."
Όχι , ο θάνατος δε μπορεί να τα αλλάξει .
Όμως αυτό το " cold "
μπορεί όλα να τα αλλάξει .
Και τέλος , ναι , στο χέρι μας είναι ,
που θα πει ότι εξαρτάται από την αληθινή ευχή και επιθυμία μας .
"...Φαντασου οτι το παιδι σου κανει κατι τετοιο.
Εγω θα ενιωθα σαν να το κανει εναντιον μου, κατα καποιον τροπο."
Όμως , καλή μου Μύρα ,
σημασία δεν έχει το να βρούμε το γιατί θα το έκανε ?
Έχει σημασία να πολεμήσουμε με την αιτία και όχι με το αποτέλεσμα .
Τι νόημα έχει να πολεμάς το αποτέλεσμα ?
Όταν αληθινά αγαπάς και αληθινά νοιάζεσαι
τις αιτίες ψάχνεις , καλή μου Μύρα .
"...Αυτο τι σημαινει, οτι πρεπει να το κυνηγαω για να γινει μια ωρα αρχυτερα?..."
Μα ποιος είπε κάτι τέτοιο , Μύρα καλή μου ?
Δες τη διαφορά ηλικίας μας και τη διαφορά μιας ολόκληρης ζωής μεταξύ μας ,
και τότε εάν θέλεις θα με καταλάβεις .
Παραμένει ένα , Μύρα καλή μου ,
η αληθινή αγάπη και μάς ενώνει όλους
και αληθινά επιζεί ακόμη και μετά το θάνατο .
Η δική μου φιλία πάντως παραμένει κοντά σε σένα . :)
-
...Oλα...
Γεια σου λιοντάρι κι ευχαριστω για τα καλα σου λογια :)
Η αληθεια ειναι πως δεν διαφωνουμε ουσιαστικα...Σχετικά με το τραγουδι το cold παει για τον θανατο,οχι για τις ψυχες, "παρ΄ολο που εχουν πεθανει και τα σωματα τους ειναι κρυα, θα κρατιουνται απ' το χερι και θα αγαπιουνται για παντα". Καπως ετσι...
Φυσικά και ειναι διαφορετικες οι ζωες μας, οπως και ολων των ανθρωπων, δεν ισχυριζομαι το αντιθετο...
Το θεμα ειναι να πολεμησουμε την αιτια οπως λες κι εσυ, πριν ομως ερθει το αποτελεσμα. Μετα ειναι λιγο αργα για να πολεμησεις οτιδηποτε...
Η μονη διαφορα μας ειναι οτι ισως να κλεινω τα ματια επιτηδες και να θελω να βλεπω τα πραγματα λιγο πιο ομορφα απ' οτι (ισως) ειναι... Σε ορισμενα απο αυτα που μου ειπες, δεν θελω να μαθω αν εχεις δικιο...
-
"...το cold παει για τον θανατο,οχι για τις ψυχες,
παρόλο που εχουν πεθανει και τα σωματα τους ειναι κρυα,
θα κρατιουνται απ' το χερι και θα αγαπιουνται για παντα...".
Το ξέρω , καλή μου , ότι αυτό εννοούσες .
Μένει όμως η δική μου άποψη ότι κορμιά νεκρά και κρύα
δεν έχουν πια ανθρώπινη αγάπη .
Πέθαναν , είναι πια κρύα και τροφή στα σκουλήκια .
Η δική μου αγάπη , Μύρα καλή μου , είναι απόλυτα ανθρώπινη ,
με σώμα ζεστό και καρδιά ζεστή και ψυχή ζεστή .
Είμαι πολύ ρομαντικός , αλλά όχι ονειροπαρμένος .
Αντίθετα , είμαι κάποιες φορές απαίσια υπαρξιστής .
Που θα πει ότι μήτε αλλάζω την πραγματικότητα
αλλά και μήτε φαντασιώνομαι ότι είναι αλλιώς αυτή η πόρνη πραγματικότητα .
Γνωρίζω ότι ήδη με κατάλαβες , Μύρα καλή μου .
Πολλή φιλία και αγάπη από εμένα . :)
-
Από λάθος μου κι επειδή εκείνη την ώρα που έγραφα
άλλο όνομα είχα στο νού μου
έδωσα άλλο όνομα στην πολύ αγαπητή Μύρα .
Το διόρθωσα ήδη Μύρα . :)
-
Πολλοί αυτοκτονούν επειδή νιώθουν μόνοι, και πιστεύουν πως κανείς δεν τους αγαπάει... Αν αυτοχτονίσει κάποιος για αυτό τον λόγο, τότε πιστεύω δε θα είναι εγωιστικό, επειδή ο ίδιος θα νομίζει πως αν πεθάνει, δε θα νοιαστεί κανείς. Αν όμως αυτοκτονίσει κάποιος από ερωτική απογοήτευση,ξέροντας πως οι δικοί του ανθρώποι τον αγαπούν, τότε ναι, θα είναι εγωιστικό. Πολλές φορές φτέει η στάση των άλλων απέναντι στο παιδί που θέλει να αυτοκτονίσει.. Γι αυτό ας μην κατακρίνουμε μόνο όσους διάλεξαν τον θάνατο. Για να το έκαναν, σημαίνει κάποιος άλλος τον οδήγησε στην απόφαση αυτή.. Εγω δεν νομίζω πως θα το αποκαλούσα ανωριμότητα ...Μπορεί η αυτοχτονία να είναι η φυγή των δειλών, αλλά κάποιος άλλος τους έχει κάνει δειλούς..
-
Αυτοκτονία σημαίνει να παλέψεις και να νικήσεις το ισχυρότερο αίσθημα του εαυτού σου... Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.
Για ποια δειλία μιλάμε λοιπόν? Και δεν αναφέρομαι βέβαια σε ηλίθιες-ανώριμες καταστάσεις του στυλ. "αφού με παράτησε η γκόμενα, δεν έχω να πληρώσω τη δόση της πιστωτικής, να κάνω εντύπωση στο διαδίκτυο, απέτυχα στις πανελλήνιες, δεν μ` αφήνουν να πάω στο πάρτυ το βράδυ..." (το αίσθημα των οποίων δεν υποβαθμιζω,) αλλά για βασανιστικές αποφάσεις συγκροτημένων ανθρώπων, που απλά το βάσανο της συνεχούς ζωής που διαρκώς μεγενθύνεται, μοιάζει περισσότερο οδυνηρό κι ευτελιστικό από την εξίσου ντροπιαστική φυγή του Θανάτου...
Φυσικά και δεν την υποστηρίζω ως πράξη -προς το παρόν- αλλά δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε ανθρώπους σαν τον Σωκράτη, τον Καρυωτάκη, jac London... κι άλλους πολύ πιο απλοικούς κι ανώνυμους, τόσο ευκολα ως δειλούς και φυγόπονους.
Αν πάντως κάποιος ενδιαφέρεται να αυτοκτονήσει... προτείνω το.
"Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ 9 ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. δι`αρχάριους και προχωρημένους"
του Νίκου Συνατσάκη, εκδόσεις Μπογιάτη.
Παραθέτω τα τελευταία λόγια-ποίημα του συγγραφέα...
"Μην κλαις τον έρωτα του χθες
ούτε την συμβιβαστηκότητα του σήμερα.
Μην κλαίς τα παιδικά όνειρα
ούτε την πραγματικότητα της ωρίμανσης.
Δες.
τούτος ο γλάρος ήρθε να βρει ζεστασιά,
τούτο το φύλλο ήρθε να μαραθεί στην γωνιά μου,
κείνος ο παπάς ακούμπησε την προσευχή του επάνω Του,
κείνος ο άνθρωπος κάθησε να πει μια ιστορία.
Άκου.
το γέλιο τους θυμίζει κλάμα
και η ανοιχτή αγκαλιά τους
έρημο σταυρό σε τεράστιο νεκροταφείο.
Τούτος ο τροχός είναι ασταμάτητος...
μην κλαίς το κύλισμά του.
Τούτος ο τροχός πατάει παντού...
για να φθάσει παντού.
Ο δρόμος έχει άσφαλτο και πέτρες κι αγκάθια...
Περπάτα τον... ναι, περπάτα τον !!!
Ακόμη και τότε που θα διαπιστώσεις ότι είσαι
μια στρογγυλή στεφάνη από ξύλο, σίδερο και λάστιχο...
Έδεσα τις ελπίδες μου σε σακούλι
πάνω σ` ένα ώμο τσακισμένο από το χθες.
Ήξερα, τούτος ο ώμος είναι γερός.
Η δύναμη έρχεται από μακρυά,
κρυμμένη μέσα σ` έρωτες και πίκρες
σε δάκρυα και χαμόγελα, σε βρισιές κι αγώνες.
Ήξερα. τούτος ο δρόμος είναι μακρύς.
Κακοτράχαλος ανήφορος το αύριο,
με κάμποσα δένδρα ξεχασμένα εδώ κι εκεί.
Στη σκιά τους η ανάσα της συνέχειας.
Κι άντε, κι άντε να βρώ το τέλος.
Ήξερα, τούτο το τέλος δεν υπήρχε.
Άφαντο γινόνταν μόλις το `βλεπα,
άλλαζε η πινακίδα κι έγραφε "αρχή".
Η ψυχή μου τεράστια χώραγε όλα τα τέρματα
και ζήταγε ανυπότακτη τις αρχές.
Γέμιζε το σακούλι, βάραινε ο ώμος,
σκλήραινε η ψυχή, βάσταγε το σώμα.
Ήξερα τούτο το σώμα
μια μέρα θα γονάτιζε.
Θα γινόταν πεδιάδα χιονισμένη το κεφάλι μου...
καμένο χωράφι, θερισμένο το κορμί μου.
Μα μην ξεγελαστείς.
Φίλε, αδελφέ, γυιέ, ερωμένη..................μην πλανευτείς.
Άρπαξε το σακκούλι, κληρονόμησε τον ώμο και συνέχισε.
Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί
Ένα χέρι που συνήθισε να τρέμει
Ένα χαμόγελο που καρφώθηκε σε δυο χείλη
Ένας άνθρωπος καθισμένος σ`ένα ψεύτικο βάθρο.
Μήπως μένει τίποτε άλλο ? Όχι. Μόνο Αυτό...............
Με το χέρι που συνήθισε να τρέμει, σηκώνω το ποτήρι με το κόκκινο κρασί.
το πλησιάζω προς το μέρος σας, λέω... "Στην υγεία σας."
και.......................
Πίνω την πρώτη γουλιά. Χαμογελώ.
Πίνω την δευτερη, δακρύζω.
Πίνω την τρίτη, εύχομαι....
"Καλή επιτυχία.
Στο Θάνατο ή στη Ζωή."
με εκτίμηση βαθειά !
Νίκος Συνατσάκης.
(φιλικά κι από μένα... καλημέρα σας.... Θοδωρής.)
-
Αυτοκτονία σημαίνει να παλέψεις και να νικήσεις το ισχυρότερο αίσθημα του εαυτού σου... Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.
Για ποια δειλία μιλάμε λοιπόν?
Όταν μιλάμε για κατάσταση απελπισίας η λογική δεν έχει ρόλο παρά μόνο κομπάρσου. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προφανώς κάποιες στιγμές χάνει τη δύναμή του μπροστά στο αίσθημα της απελπισίας. Έχει τρομακτική δύναμη η απελπισία, σε καταγκρεμίζει.
Δεν υποστηρίζω ότι η αυτοκτονία είναι δειλία, είναι πολύ αλαζονική άποψη αυτή και δεν τη συμμερίζομαι. Το να αυτοκτονήσεις απαιτεί θάρρος λοιπόν , ένα θάρρος κάποιων στιγμών ή ωρών όμως, το να ζήσεις , κατά την άποψή μου πάντα, απαιτεί μεγαλύτερο γιατί εκεί αναγκάζεσαι να νικάς καθημερινά την απελπισία, την απόγνωση, την θλίψη, την απογοήτευση κ.λ.π.
-
Όταν μιλάμε για κατάσταση απελπισίας η λογική δεν έχει ρόλο παρά μόνο κομπάρσου. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προφανώς κάποιες στιγμές χάνει τη δύναμή του μπροστά στο αίσθημα της απελπισίας.
που μίλησα εγώ για σκέτη απελπισία ? ? ? (ίσα-ίσα εκει κατέκρινα και τις επιπόλαιες νεανικές ή λόγω των "κοινών" δυσκολιών της ζωής, απόπειρες...) και για απώλεια λογικής?
Αυτό έδωσα να καταλάβεις?
...ίσως είναι δικό μου το φταίξιμο που δε χειρίζομαι καλά τον γραπτό λόγο...
-
Ανεξάρτητα από το αν υποδηλώνει δειλία ή θάρρος, πρόκειται για μια ανεπίστροφη επιλογή...η βεβαιότητα του σήμερα, θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει αβεβαιότητα του αύριο και με βάση αυτό το δεδομένο δε θα επέλεγα ποτέ κάτι από το οποιό δε θα μπορούσα να αποδράσω.
-
Αδέρφια, η αυτοκτονία δεν υποδηλώνει, κατά τη γνώμη μου, ούτε δειλία, ούτε θάρρος.
Δεν είναι η "ηρωϊκή έξοδος" των ρομαντικών.
Η αυτοκτονία, κατά τη γνώμη μου, υποδηλώνει αφόρητη μοναξιά κι ανείπωτη απελπισία.
Κανείς δεν αυτοκτονεί όταν αισθάνεται γύρω του, στον μικρόκοσμό του, ζεστασιά, θαλπωρή, αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
Εκείνοι που αυτοκτονούν είναι άνθρωποι μόνοι, μέσα σε μια θάλασσα αδιαφορίας και ψυχρότητας.
Απλώς, είναι άνθρωποι υπερευαίσθητοι και οι αντιστάσεις τους μικρότερες.
Σ' έναν κόσμο ανθρώπινο και αλληλέγγυο, πολλοί λίγοι, δηλαδή όσοι υπέφεραν, πράγματι, από κάποια ψυχική πάθηση ή διαταραχή, θα αυτοκτονούσαν.
-
Ανεξάρτητα από το αν υποδηλώνει δειλία ή θάρρος, πρόκειται για μια ανεπίστροφη επιλογή...η βεβαιότητα του σήμερα, θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει αβεβαιότητα του αύριο και με βάση αυτό το δεδομένο δε θα επέλεγα ποτέ κάτι από το οποιό δε θα μπορούσα να αποδράσω.
φίλε schizm... αρθρώνεις τον πιο σοβαρό λόγο -ίσως- εδώ και τεκμηριωμένο... αλλά αυτό ήταν το αρχικό ερώτημα. Το αν είναι "δειλία ή θάρρος..."
Ανεπίστροφες επιλογές κάνουμε πολλές φορές στη ζωή μας. Απλά, ζώντας βιώνουμε τις συνέπειές τους...
-
"...Όταν μιλάμε για κατάσταση απελπισίας η λογική δεν έχει ρόλο παρά μόνο κομπάρσου..."
Έγραψα ήδη αρκετά επάνω στο θέμα , το οποίο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο από τη φύση του .
Στα σίγουρα δεν είναι άλλο ένα θέμα σαν τα πολλά τού τύπου "σουβλάκι και βάλε μέσα όλα" ,
ή τύπου "για να δούμε τώρα , ας γράψω κάτι και εγώ εδώ στο forum ,
κάτι ό,τι νά' ναι , και ας μην έχω κάποια εμπειρία ή γνώση γύρω από το θέμα ".
Είναι στα σίγουρα δικαίωμα τής καθεμιάς ή τού καθένα να γράψει εδώ απόψεις διάφορες ,
σημαντικές ή ασήμαντες κι αδιάφορες , επάνω σε πάρα πολλά θέματα.
Μα όμως όταν το θέμα δεν είναι άλλο ένα "θέμα" για μπλά-μπλά και ποστάκια γραμμένα στα πεταχτά ,
< μεταξύ σαλονιού , κουζίνας και μπάνιου , ή μεταξύ ΄"τύρου και αχλάδου" >
όταν το θέμα αφορά τη ζωή ή το θάνατο κάποιου άλλου προσώπου ,
< και δεν αφορά την "αφεντιά" μας >
τότε θα ήταν ευχής έργο τα πολλά και εύκολα λόγια να αποφεύγονται .
Πιο πάνω έγραψε ο φίλος Θοδωρής :
"...αλλά δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε ανθρώπους σαν τον Σωκράτη, τον Καρυωτάκη , τον Jack London..."
Κι έγραψε ότι δε μίλησε διόλου για "απελπισία" .
Επήγε πολύ πιο βαθιά από αυτή την απροσδιόριστη έννοια .
Πήγε σε κάτι άλλο , εξίσου απροσδιόριστο αλλά πολύ πιο σημαντικό και βαθιά υπαρξιακό .
Ακριβώς αυτό .
Το να βάζεις σε ένα τσουβάλι καταστάσεις και ανθρώπινα όντα εντελώς διαφορετικά
απλώς και μόνο ταχτοποιείσαι εσωτερικά , εσύ , ως προς το θέμα ,
ξεμπερδεύεις με όποια ερωτηματικά , εάν αληθινά έχεις τέτοια .
Οι εύκολες και γρήγορες απαντήσεις προϋποθέτουν εύκολα και γρήγορα ερωτηματικά ,
και πολύ συχνά δηλώνουν ανυπαρξία ερωτηματικών .
Θυμίζει κάτι σε "προκάτ" , σπιτάκια φτιαγμένα για πρόχειρη , προσωρινή κατοικία .
Μόνο που και οι ιδέες "προκάτ" , ωσάν τα σπιτάκια αυτά , γίνονται πανεύκολα μόνιμη κατοικία .
Τών προσώπων , τών ιδεών , τών πρόχειρων σκέψεων , τής πρόχειρης ζωής .
Πώς λέμε "πρόχειρο φαγητό" , σουβλάκια , πίτσες , φαστ-φουντ ,
και άλλα άχρηστα και επιβλαβή φαγητά που απλώς κατευνάζουν την πείνα ?
Ε, αυτό ακριβώς .
"...Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προφανώς κάποιες στιγμές χάνει τη δύναμή του
μπροστά στο αίσθημα της απελπισίας .
Έχει τρομακτική δύναμη η απελπισία, σε καταγκρεμίζει..."
Ναι , μόνο που εύκολα-δύσκολα την ξεπερνάς με ένα ζεστό καφέ ,
και κουβέντα παρέα με μιά αγαπημένη φίλη ή έναν αγαπημένο φίλο .
Εάν λοιπόν αυτό ήταν το όλο θέμα και δεν έφτανε ο καφές και η/ο φίλη-ος
τότε θα είχαν απομείνει πολύ λιγότερα ανθρώπινα όντα επάνω στη Γη .
Μα έλα που όλο αυξόνονται και πληθύνονται απτόητα από τις "απελπισίες" τους ,
και μονάχα όταν έρχεται ο θάνατος εκβιαστικά και ανυποχώρητα να τα πάρει
τότε την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενα αποχωρούν , με κλάμματα ή με με καρτερία .
Ανάλογα το Ον .
"... όμως το να ζήσεις , κατά την άποψή μου πάντα , απαιτεί μεγαλύτερο θάρρος ,
γιατί εκεί αναγκάζεσαι να νικάς καθημερινά την απελπισία , την απόγνωση ,
τη θλίψη , την απογοήτευση κ.α..."
Ναι , κι αυτό είναι αλήθεια .
Μόνο που είναι μία αλήθεια λιγότερο από μισή εάν δεν αναφερθεί το πώς ξεπερνιούνται όλα αυτά ,
εάν δεν αναφερθεί το ότι απλώς ξεχνιούνται μέσα από χίλιους δρόμους και μονοπάτια
που όλα οδηγούν σε χίλιους-δυο συμβιβασμούς και υποχωρήσεις , και σκυψίματα ,
και προδοσίες τών ιδεών και τών πιστεύω ,
και λησμοσύνη τών λόγων τών "μεγάλων" που εύκολα λέγονται σε εύκολες ώρες ,
και τελικά ετούτη η λιγότερο κι από μισή αλήθεια πνίγεται μέσα στα "μισαδάκια" της .
Αυτά από εμένα , που γνωρίζω πάρα πολύ καλά το θέμα από ΜΕΣΑ ,
και όχι ξώφαλτσα και επιδερμικά από πολύ μακριά , απ' ΕΞΩ .
-
Και κάτι τελευταίο :
από πού κι ως πού βγαίνει το ότι η Ζωή έχει λογική
ενώ ο Θάνατος δεν έχει ?
Τί είδους λογική είναι αυτή που θέλει να πιστεύει ότι η Ζωή έρχεται από το πουθενά ,
ότι η Ζωή φυτρώνει έτσι από μόνη , από το μηδέν ,
κι ότι η αρχή της είναι εκεί όπου αρχίζει η μικρή ζωή τού κάθε ανθρώπινου όντος ?
Με μια τέτοια λογική το κάθε ανθρώπινο όν εύκολα πιστεύει ότι είναι θεός ,
και φτιάχνει από το μηδέν έναν κόσμο :
το δικό του μικρούλη κόσμο , όμως .
-
Αυτά από εμένα , που γνωρίζω πάρα πολύ καλά το θέμα από ΜΕΣΑ ,
και όχι ξώφαλτσα και επιδερμικά από πολύ μακριά , απ' ΕΞΩ .
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, (έχω και περήφανη ;D) η ζωή και ο θάνατος δεν είναι θέματα για να τα γνωρίζεις πολύ, λίγο ή καθόλου. Δεν είναι για παράδειγμα σαν το σκάκι για το οποίο μπορείς να πεις "γνωρίζω πολύ καλό σκάκι ή μπιλιάρδο ή πολύ καλή κιθάρα". Δηλαδή, δεν μπορείς να πείς "ξέρω πολύ καλή ζωή και λίγο από θάνατο".
Οι ζωές όλων είναι μοναδικές. Ως εκ τούτου πολύ καλή γνώση (και αυτή, ιστορικά-δημοσιογραφικά) ,μόνο για την δική μας ζωή μπορούμε να έχουμε. Και αυτή η γνώση, θα είναι μοναδική με την σειρά της, άρα πολύτιμη. Όχι όμως αναγκαστικά κατευθυντήρια, γενικευμένη και θέσφατη
Ελπίζω να μην κούρασα :)
-
Λιοντάρι, αν και δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω την πορεία των συλλογισμών σου όπως και την πηγή αυτών θα πω πως μια άποψη οφείλει να γίνεται σεβαστή ακόμα κι αν μας βρίσκει αντίθετους (αυτή είναι η δική μου στάση τουλάχιστον και την υποστηρίζω).
Οι ισχυρισμοί του στυλ ''εγώ ξέρω γιατί το βίωσα ενώ εσύ όχι'' δεν αποτελούν άλλοθι για την ορθότητα μιας άποψης πολύ δε περισσότερο για την απαξίωση μιας διαφορετικής θέσης.
Θα μου επιτρέψεις λοιπόν να κρατώ τη θέση μου καθότι ζω στον κόσμο τούτο ::) και ανίδεη προβλημάτων δεν είμαι ώστε να μην έχω τη δυνατότητα να διαμορφώσω και να εκφράσω άποψη.
Οπως είπε και ο geosim παραπάνω , η ζωή του καθενός είναι μοναδική. Με ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο την ''χειρίζεται'' ο καθένας. Το ίδιο ισχύει και για τον θάνατο.
Κράτησε λοιπόν την άποψή σου και άφησε χώρο και στους άλλους να έχουν την δική τους.
-
"...Ελπίζω να μην κούρασα..."
Δεν κούρασες σε κάτι , αντίθετα .
Το ότι είπες την περήφανη γνώμη σου
< γιατί περήφανη κατά περίπτωση και όχι πάντα περήφανη μωρέ 'συ ? >
καλό ήταν , και εγώ προσωπικά την είδα και τη συλλογίστηκα .
Θα επιθυμούσα όμως να σού διευκρινήσω αυτό που ξεκάθαρα έγραψα .
Η αυτοκτονία είναι μία αυστηρά προσωπική επιλογή τού κάθε προσώπου .
Ειδικά όταν αυτή είναι μία απόλυτα συνειδητή επιλογή του δε μπορεί να γίνει αντικείμενο
ακαδημαϊκής συζήτησης και απόψεων γενικευμένων οι οποίες πλατιάζουν αφόρητα
και ολοφάνερα καταντούν λεξιλάγνες , ναρκισσιστικές , αυτάρεσκες λεξιπλοκίες
δίχως άλλο σκοπό από το να ικανοποιήσουν το πρόσωπο που τις γράφει .
Μέ λίγα λόγια , δεν έχει κανείς δικαίωμα να αμφισβητήσει αυτή την απόφαση
και δε μπορεί κανείς να γνωρίζει τους ακριβείς λόγους που οδήγησαν ένα πρόσωπο σε αυτήν .
Εάν κάποιο άτομο θέλει να μάθει τους λόγους δεν έχει παρά να ρωτήσει το ίδιο το πρόσωπο
που επιθυμεί να αυτοκτονήσει για τους λόγους που το οδηγούν εκεί .
Με το να μη ρωτάει και εκ των υστέρων να βγαίνει και να λέει διάφορα χαζά
τα οποία χαζά αφορούν όλα τον ναρκισσιστικό εαυτό του και όχι το πρόβλημα ή το θέμα τού άλλου
τίποτε άλλο δεν κάνει από το να δείχνει τη δική του ανεπάρκεια να ασχοληθεί στα σοβαρά
με ένα θέμα που είναι βαθύτατα υπαρξιακό και πάνω από όλα υπαρκτό .
Τέθηκε ακόμη και από τα μεγαλύτερα μυαλά αλλά και τις μεγαλύτερες ψυχές που εμφανίστηκαν στον πλανήτη .
Ο Χριστός , το Ρόδο , δεν αυτοκτόνησε σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα ?
Εάν ένα πρόσωπο ενοχλείται προσωπικά από την αυτοκτονία ενός άλλου προσώπου
καλά θα κάνει να κοιτάξει τη δική του ζωή , την προσωπική , την οικογενειακή , την ερωτική , τη σεξουαλική ,
και να δει το πώς και πού "αυτοκτονεί" και καταντάει σε κάτι που θυμίζει ζόμπι .
Οπότε , φίλε μου καλέ , το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι μονάχα ένα :
με τέτοιες συνθήκες ζωής , με τέτοιες καταστάσεις , με τέτοιον υποβιβασμό τής αξιοπρέπειας ,
με τόσα ψέμματα και υποκρισίες , με τόση ξεφτίλα τελικά ,
είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες δεν είναι όσες λογικά θα έπρεπε να είναι .
Διότι τελικά το μεγάλο ερώτημα δεν είναι το γιατί αυτοκτονεί ένα πρόσωπο
αλλά το γιατί δεν αυτοκτονούν τόσο πολλά άλλα πρόσωπα που θα όφειλαν να το κάνουν πολύ νωρίτερα
αλλά δεν το κάνουν και βγαίνουν και λένε χίλια-δυο γαι να δικαιολογηθούν .
Κι αν τα είπα λίγο "χοντρά" φίλε μου , συγχώρεσέ με .
Είναι και το θέμα ανάλογο , βλέπεις .
Ελπίζω να κατανόησες τον συλλογισμό μου .
Φιλία :)
-
(...)
Οπότε , φίλε μου καλέ , το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι μονάχα ένα :
με τέτοιες συνθήκες ζωής , με τέτοιες καταστάσεις , με τέτοιον υποβιβασμό τής αξιοπρέπειας ,
με τόσα ψέμματα και υποκρισίες , με τόση ξεφτίλα τελικά ,
είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες δεν είναι όσες λογικά θα έπρεπε να είναι.
Διότι τελικά το μεγάλο ερώτημα δεν είναι το γιατί αυτοκτονεί ένα πρόσωπο
αλλά το γιατί δεν αυτοκτονούν τόσο πολλά άλλα πρόσωπα που θα όφειλαν να το κάνουν πολύ νωρίτερα
αλλά δεν το κάνουν και βγαίνουν και λένε χίλια-δυο γαι να δικαιολογηθούν.
(...)
Μα τι είναι αυτά που κάθεσαι και λες, φίλε Λιοντάρι;
Δεν πιστεύω στα μάτια μου...Ειλικρινά!
Υπάρχει πιό σπουδαίο δώρο, απ' εκείνο της ζωής;
Υπάρχει πιό ωραίος αγώνας απ' το να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να ζήσεις την κάθε μέρα σαν να είναι μια καινούργια αρχή;
Υπάρχει πιό θαρραλέα στάση από το να αγωνίζεσαι να κερδίσεις το δικαίωμά σου να ζεις ευτυχισμένος κι αξιοπρεπής;
Απ' το να δίνεις και να παίρνεις;
Όχι, φίλε μου, δεν είναι έτσι.
Αν και το δικαίωμα στην αυτοκτονία μπορεί να θεωρήθεί ως ατομική υπόθεση, το να αναρωτιέσαι "γιατί αυτοκτονούν τόσοι λίγοι" ξεφεύγει από τα όρια της ατομικότητας και της προσωπικής άποψης και οδηγεί σε ατραπόυς επικίνδυνες και, για μένα, καταδικαστέες.
Εύχομαι να 'σαι καλά και να σου πω ένα σύνθημα, που πιστεύω ότι συμπυκνώνει την θέση μου στις αιτιάσεις σου περί αυτοκτονίας:
"Άδραξε τη ζωή. Κάθε μέρα, είναι μια καινούργια μέρα!"
-
Συζητώ ακαδημαικά, πλατιάζοντας αφόρητα, τις γενικευμένες απόψεις μου, εμπλουτισμένες με λεξιλάγνες , ναρκισσιστικές , αυτάρεσκες λεξιπλοκίες που ικανοποιούν το είναι μου, αμφισβητώ τις αποφάσεις των άλλων, λέω διάφορα χαζά που αφορούν τον ναρκισσιστικό εαυτό μου, ανεπαρκής να ασχοληθώ με σοβαρά θέματα, ζόμπι που δεν το έχω αντιληφθεί.........
Καλά βρε λιοντάρι!!! Που τα ανακάλυψες όλα αυτά? Από το post που παρέθεσα? Μπορώ να κατανοήσω, την ενόχληση και την δυσφορία που τυχόν σου προκάλεσε, αλλά να υπάρχει ένα μέτρο.
Στην ουσία. Δεν έθιξα καν το θέμα. Δεν πήρα καν θέση, πολύ περισσότερο πλάτιασα ακαδημαικά. Παρά μόνο, επισήμανα μια ατυχής κατά την ταπεινή μου (επαναλαμβάνω) γνώμη, έκφρασή σου.Που συνίσταται στο εξής:
Επειδή ακριβώς είναι ιερή η στιγμή που «διαπραγματευόμαστε» την ύπαρξή μας και επειδή ακριβώς σέβομαι την ανθρώπινη αυτή αδυναμία, ενοχλούμαι όταν την επικαλούμαστε (σαν να επρόκειτο για εξαγορά) ώς αδιάψευστο τεκμήριο γνώσης.
Να το πώ αλλιώς. Είμαι αντίθετος στο να μπερδεύουμε την λογική με το συναίσθημα. Η συναισθηματική συνδρομή δεν προσδίδει κάτι παραπάνω σε αυτά που πρεσβέυεις, παρά μόνο εντυπώσεις. Οι οποίες όμως δεν είναι ζητούμενο σε μια διαλογική κουβέντα. Και επειδή δεν είναι ζητούμενο, παρέθεσα το σχόλιό μου.
Ε! Αυτό εσύ το εξέλαβες, ως προσπάθεια προσβολής και απαξίωσης των λόγων και έργων σου. Που καταφανέστατα δεν ισχύει.
Τώρα, για τον χαμηλό αριθμό αυτοκτονιών κτλ.
Δέχομαι την απογοήτευση ως ανθρώπινο συναίσθημα. Όχι ως στάση ζωής. Απορρίπτω την αγωνία σου για την γενικότερη ξεφτίλα, όταν η απάντηση σε αυτήν, είναι η παραίτηση, με κοινωνική συναίνεση.
Η παραίτηση (όταν θα είναι επιλογή) θα είναι μόνο προσωπική, εσωστρεφής για αυτό και αξιοπρεπής.
Φιλικά
-
"...Υπάρχει πιό σπουδαίο δώρο από εκείνο της ζωής;..."
Φίλε καλέ Τάσο , κανείς δε μπορεί να αγαπήσει πιο πολύ τη Ζωή από εκείνον που την απαρνήθηκε.
Και την αγαπάει μέσα στην πιο απλή καθημερινή ομορφιά της ,
μέσα στην απλή ομορφιά ενός μικρού άνθους χαμομηλιού .
Ας είσαι σίγουρος γι' αυτό , σε παρακαλώ .
"...το να αναρωτιέσαι "γιατί αυτοκτονούν τόσοι λίγοι"..."
Έλα τώρα , μωρέ Τάσο μου , αυτή η έκφραση μου δεν είναι παρά μία σκέψη.
Αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετώ την άποψη για μαζικές εκκαθαρίσεις . ;D
Όχι Τάσο μου , μείνε ήσυχος .
Ας μην το πάμε εκεί διότι εγώ διόλου δεν εννοούσα αυτό .
Το τι εννοούσα νομίζω πως βγαίνει αρκετά καθαρά από το σύνολο τού post μου .
Φιλία ειλικρινή από εμένα Τάσο :)
-
"...Δεν έθιξα καν το θέμα. Δεν πήρα καν θέση, πολύ περισσότερο δεν πλάτιασα ακαδημαικά..."
Κατάλαβα πάρα πολύ καλά το τι έγραψες , κατανόησα τη σκέψη σου
καθώς επίσης και τις προθέσεις σου , φίλε Γιώργο .
Λυπάμαι πολύ για την παρεξήγηση .
Το μεγαλύτερο μέρος τού post μου δεν απευθυνόταν σε σένα .
Άλλα πρόσωπα είχα στο νου μου .
Ειλικρινά και αυτό θα ήθελα να το πιστέψεις .
"...Επειδή ακριβώς είναι ιερή η στιγμή που «διαπραγματευόμαστε» την ύπαρξή μας..."
Για αυτήν ακριβώς την ιερότητα μίλησα και εγώ , και από εκεί προκύπτει και η θέση μου
ότι το θέμα αυτό δε μπορεί να αποτελέσει θέμα ακαδημαϊκής συζήτησης .
Τώρα , όσον αφορά τη λογική θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι το ζήτημα είναι καθαρά ψυχικό ,
άρα συναισθηματικό , άρα δε μπορούμε να το εξετάζουμε με τη λογική .
Σύμφωνα με τη λογική δε θα έπρεπε να έχει πιεί το κώνιο ο Σωκράτης
και σύμφωνα με τη λογική ο Χριστός αυτοκτόνησε .
Σωστά ?
Αυτά ήδη γράφτηκαν εδώ , από εμένα , από τον φίλο Θεόδωρο <vert>
αλλά και από άλλους σε ένα παρόμοιο θέμα περί ευθανασίας <πχ από το μέλος Απόλλων>
Και το ίδιο , επίσης , γράφτηκε εδώ ο συνειδητός θάνατος δε μπορεί να κριθεί ως δύναμη ή αδυναμία .
Στα πολύ σίγουρα πάντως δεν είναι αδυναμία .
Μια δοκιμή στο ρίσκο τής "ρώσικης ρουλέτας" μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο .
Και τελικά , εάν κάποιο πρόσωπο δεν την έχει παίξει έστω μια φορά αυτή την ιδιότυπη "ρουλέτα"
τότε πώς μπορεί να ξέρει ποια και τι συναισθήματα φέρνει ?
"... Η παραίτηση (όταν θα είναι επιλογή) θα είναι μόνο προσωπική ,
εσωστρεφής για αυτό και αξιοπρεπής.
Μα δεν είπα κι εγώ κάτι άλλο .
Για προσωπικές επιλογές μίλησα .
Και μίλησα για την αξιοπρέπειά τους μέσα στη μοναχικότητά τους .
Πολύ φιλικά και από εμένα , Γιώργο :)
-
Καλημέρα Κωστή.
Λίγες σκέψεις ακόμη.
Σήμερα βιώνουμε το μεσοβασίλειο της απάθειας, του ιδεολογικού και πολιτικού κενού, της αποξένωσης.
Ζούμε, δυστυχώς, τις καλύτερες μέρες του πολιτισμού της Coca Cola.
Οι ανθρώπινες επαφές έχουν διαθλασθεί μέσα από οθόνες ηλεκτρονικών υπολογιστών και οι "μοντέρνες" ιδεολογίες αφορούν στο "πόσα έχεις" και "τι αξίζεις".
Μέσα σ' αυτόν τον παραλογισμό, μιά μεγάλη ομάδα συνανθρώπων μας χαρακτηρίζεται αυτοκτονική. Χιλιάδες παιδιά, σ' όλη την Ευρώπη, επισκέπτονται εκατοντάδες sites που πραγματεύονται την "ηρωϊκή έξοδο" της αυτοκτονίας και προτείνουν ανώδυνους τρόπους για να "ξεφύγεις" από την βάσανο της καθημερινότητας...
Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, τίποτα πιό τραγικό, τίποτα πιό ολότελα θλιβερό, από το να παραιτείσαι.
Έχω καταλάβει ότι στη ζωή σου υπήρξες αγωνιστής. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σε οδήγησε να απογοητευθείς με τέτοιον τρόπο, ωστε να ξεχάσεις ότι η ζωή μας δεν είναι απλώς μια σειρά από βιώματα, αλλά ένα μυστήριο, ένα θαύμα που πρέπει κάθε μέρα να το βιώνουμε με μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο.
Καμιά φορά ο άνθρωπος λυγά, αλλά λένε ότι η ζωή σε δοκιμάζει μόνον με όσα μπορείς ν' αντέξεις.
Μετά από κάθε τρικυμία, έρχεται η γαλήνη κι όσο βασανιστικό και δύσκολο κι αν φαντάζει το ταξίδι του καθενός μας, στο τέλος τον περιμένει μια Ιθάκη.
Μια Ιθάκη ζωή κι όχι μια Ιθάκη θάνατος.
Να' σαι καλά, φίλε Κωστή, και να χαίρεσαι την κάθε σου στιγμή.
-
Χαίρομαι πραγματικά για την στάση σου και αποδέχομαι την «χείρα φιλίας», την εκφρασμένη με την προσφώνηση του μικρού μου ονόματος. :)
Μια δοκιμή στο ρίσκο τής "ρώσικης ρουλέτας" μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο .
Και τελικά , εάν κάποιο πρόσωπο δεν την έχει παίξει έστω μια φορά αυτή την ιδιότυπη "ρουλέτα"
τότε πώς μπορεί να ξέρει ποια και τι συναισθήματα φέρνει ?
Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις και εσύ, ότι αυτή η "αθωοποίηση" της αγωνίας για το τι συναισθήματα φέρνει, ανοίγει το δρόμο και σε άλλες αγωνίες για το τι συναισθήματα φέρνουν (πχ διάφορες ουσίες). Και επειδή τα αδιέξοδα με αυτά τα «φλερτ», είναι ιστορικά, κοινωνικά και συναισθηματικά προδιαγεγραμμένα, δεν απαιτείται κατ'ανάγκη συμμετοχή, για να έχει κάποιος άποψη.
Είναι αυτό που είχε πει κάποιος ότι «δεν χρειάζεται να γυρίσεις όλο τον κόσμο για να ανακαλύψεις ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος παντού» ;)
-
Η αυτοκτονία δεν είναι ούτε θάρρος ούτε δειλία είναι προσωρινή παράνοια αποτέλεσμα χαμηλών χημικών ουσιών που ρυθμίζουν την ισσοροπία ιδέ σεροτονίνη για μένα ήταν αυτοδιάθεση...κανείς δεν θα μου ορίσει το τέλος όταν υποφέρω....διέξοδος για άλλους....τον θάνατο τον αψηφώ τον πόνο δεν αντέχω....καλημέρα σας
-
|...τον θάνατο τον αψηφώ ,
τον πόνο δεν αντέχω..
.καλημέρα σας
Καλή σου μέρα κι εσένα , κι ας τα πιάσουμε από τη σημαντική τους αρχή .
Τον θάνατο όσο πιο πολύ περιφρονητικά μπορώ , και συνέχεια , τον αψηφώ .
Στην πράξη τον αποζήτησα και ακόμη τον αποζητώ .
Ο μόνος πόνος που πολύ με πείραξε στη ζωή μου ετούτη ήταν ο ψυχικός .
Κι όταν αυτός παραέγινε μεγάλος , τον θάνατο αψηφώντας τον αποζήτησα.
Κι όταν αυτός δεν ήρθε για λόγους δικούς του ,
παρόλες τις προκλήσεις μου και τα αναθήματα στο όνομά του ,
τότε εγώ τον απόζήτησα με όποια μορφή κι αν είχε αυτός .
Ήταν και παραμένει ένας λευκός Ιππότης , πανώριος , ατρόμητος ,
δίχως φόβο , αναγνωρίζοντας μονάχα τον εαυτό του μέσα στην τύφλα του !
Γιατι τύφλα του ?
Επειδή ξεχνάει τον άνθρωπο και αναλογίζεται μονάχα
τον ολόλαμπρο Ιππότη όπου ήταν ο Χριστός , το κατακόκκινο Ρόδο ,
αυτό το Ρόδο όπου όσοι με διαβάζουν και με καταλαβαίνουν ξέρουν το τι Ρόδο είναι αυτό .
Στο όνομα τού Ρόδου μιλάω εδώ .
Και δε με νοιάζει για το τι θα σκεφτούν όλοι οι άλλοι .
Όσοι είναι μαζί μου και με αγαπούν κοντά μου θα έρθουν .
Κι εγώ θα τους πω ότι δεν έδωσα τα άγια τοις κυσίν ,
μήτε τα μαργαριτάρια στους χοίρους .
Απλώς αγάπησα ωσάν το Ρόδο τον άνθρωπο .
Εγώ θα τους πω ότι κι αν ακόμη δεν έμαθα αυτό που ψάχνουν
με ένοιαξε πάνω από όλα που δεν έμαθα ακόμη την ψυχή μου
και το καθάριο Ρόδο .
Ίσως επειδή λάτρεψα τόσο πολύ αυτό το Ρόδο, εγώ , ένας Εβραίος .
Σάματις δεν ήταν Εβραίος και το Ρόδο ?
Θυμθήτε , θυμηθήτε το , είναι το Ρόδο εσείς ?
Αυτό το Ρόδο με μάτωσε , εμένα όσο και πολλούς άλλους ,
αλλά γιατί να μάς ματώνει ?
Και όχι , δεν ισχύει αυτό το : "μη δώτε τα άγια τοις κυσίν" .
Ποιοι είναι οι σκύλοι , άνθρωποι εσείς ?
Γαιτί αυτοί είναι "σκύλοι" και είστε "άνθρωποι" όλοι εσείς ?
Τούτο το post μου ας μην το δουν οι administrators και οι συντονιστές ως άσχετο με το θέμα .
Εξαιρετικά σχετικό με το θέμα είναι ,
και εάν αμφιβάλλουν ας ρωτήσουν τον άνθρωπο που δημιούργησε αυτό το site .
Όμορφο site και πολύ το αγάπησα .
Το ίδιο το αγάπησε και αυτός όπου το δημιούργησε .
Πολλή-πολλή αγάπη από εμένα στο Κιθάρα ,
στον δημιουργό του ,
αλλά και σε όλα τα όμορφα . μεγάλα πια παιδιά , που το συντηρούν .
-
"Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις και εσύ , ότι αυτή η αθωοποίηση της αγωνίας ..."
Φίλε Γιώργο , δεν έκανα κάποια αθωοποίηση όπως δε μίλησα και για κάποια αγωνία .
Έχω εμπλακεί σε αληθινές μάχες με αληθινές σφαίρες και πίστεψέ με δεν ένιωσα κάποια αγωνία .
Ένταση πολύ μεγάλη ναι , ατέλειωτο στρες ναι , αδρεναλίνη σκαρφαλωμένη στα ύψη ναι ,
< οι σφαίρες σφυρίζουν απαίσια όταν περνούν από κοντά σου >
όμως αγωνία όχι .
Είναι θέμα απόφασης φίλε μου .
Θέμα απόφασης στο τι βρέθηκες , οικειοθελώς ή μη , μπλεγμένος .
Εάν δεν κατάλαβα κάτι ήταν αυτή η αναφορά σου σε κάποιες ουσίες .
Τι σχέση έχουν με τα όσα έγραψα ?
Λυπάμαι δε σε κατάλαβα .
Εάν αναφερόσουν σε μένα , ομολογώ πολύ άνετα ότι έχω πιεί τόννους αλκοόλ .
Όμως αυτό δεν είχε μήτε έχει κάποια σχέση με τις όποιες μάχες ή ρίσκα ή αποφάσεις πήρα .
Μπορεί να είχε σχέση στο να μού φτιάξει τη διάθεση ,
< ή να μού τη χαλάσει , ανάλογα την ώρα :) >
αλλά δεν είχε ποτέ να κάνει με τις αποφάσεις μου περί ζωής ή θανάτου .
Θέλω να πιστεύω ότι κάποια παρεξήγηση έγινε πάλι .
Συνηθισμένη στo NET .
Φιλικά πάντοτε .
-
Φίλε Κωστή
Εκτιμώ, μα κυρίως σέβομαι την διάθεσή σου, να μοιράσεις στιγμές, εικόνες και αλήθειες της ζωής σου, με ευγένεια στον τρόπο, ανθρωπιά στον τόνο και θάρρος στον τόπο (διαδίκτυο).
Δεν σου κρύβω όμως ότι νιώθω και λίγο άβολα, ωσάν να εισβάλλω στην προσωπική ζωή κάποιου με κίνδυνο να πατήσω σε «απαγορευμένες περιοχές». Και δεν το θέλω.
Σε τέτοια φάση, μόνο μια εκ του σύνεγγυς κρασοκατάνυξη ;D θα «αποχαρακτήριζε» αυτές τις περιοχές και η πιθανότητα παρεξηγήσεων θα εκμηδενιζόταν. Δεν νομίζεις?
-
οποιος θελει να αυτοκτονησει θελει επειγοντως.....σκοτωμα! μαλλον δεν εχει καταλαβει λιγο πιο περα σε αλλα κρατη πως παρακαλανε οι μανουλες και τα παιδακια να ζησουνε!
-
"...Λιοντάρι , αν και δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω την πορεία των συλλογισμών σου όπως και την πηγή αυτών.."
Πάντοτε θα δυσκολεύεσαι για όσον καιρό επιμένεις να κρύβεις και να κρύβεσαι .
Εάν θυμόσουν αυτά που εσύ θέλεις να ξεχνάς κατά περίπτωση και κατά πως σε βολεύει ,
θα θυμόσουν ό,τι δε με λένε "λιοντάρι" .
Λέων είναι το επίθετο τής Εβραίας μητέρας μου το οποίο και υιοθέτησα , κάπως αργά.
Από εκεί και το "λιοντάρι" .
Τα υπόλοιπα τα γνωρίζεις τόσο πολύ τόσο καλά και τόσο στενά ,
ώστε καταντάει δίχως νόημα ή όποια συζήτηση .
Κι αν αυτό είναι προσωπικό θέμα , επέλεξα να απαντήσω αφού επί προσωπικού θέματος
απευθυνόταν το post σου , έστω και κάτω από συγκάλυψη .
Έχω όλο το δικαίωμα να υπερασπίζομαι τις θέσεις μου που αποτελούν θέσεις ζωής
και αυτό το δικαίωμα αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα τών Ελλήνων και από τη Βουλή τους ,
Γράφεις και απαντάς επί προσωπικού θέματος μου όσο κι αν θες να το συγκαλύψεις .
Απαντώ λοιπόν και εγώ επί προσωπικού θέματος .
Κι αν ακόμη δεν είναι η Δημοκρατία το καλλίτερο πολίτευμα
δεν παύει να είναι το καλλίτερο που έχει ποτέ εφαρμοστεί στην πράξη .
Αυτό το post παρακαλώ πολύ να μη διαγραφεί .
Δεν είναι θέση προσωπική μου , είναι θέση κοινή .
Όταν πρόσωπα δικά σου σε θίγουν τότε το όλο θέμα είναι "επί προσωπικού" .
Δημοκρατία σημαίνει το απόλυτα φανερό και ανοιχτό .
Έστω κι αν στο όνομα τής Δημοκρατίας σπιλώθηκαν και χάθηκαν τόσοι και τόσοι .
Αναρχικός είμαι , όμως το υπάρχων πολίτευμα είναι τής Δημοκρατίας .
Ας το κρατήσουμε μέχρι να έχουμε κάτι άλλο καλλίτερο .
-
"...Σε τέτοια φάση, μόνο μια εκ του σύνεγγυς κρασοκατάνυξη..."
Όποτε θέλεις φίλε Γιώργο .
Όρισε τόπο και χρόνο και εγώ θα είμαι εκεί για την κρασοκατάνυξη .
Πάει ήδη πολύς καιρός όπου δεν την έκανα με μια φιλική παρέα
και αληθινά πάρα πολύ την επιθύμησα .
Είναι τόσο πολύ ανθρώπινη .
Δίχως όρους όμως .
Δημόσια σύμφωνοι ?
Θα σού στείλω προσωπικό μήνυμα . :)
-
κοιταξτε.οταν καποιος φτανει στην αυτοκτονια το τελευταιο πραγμα που σκεφτεται (μην πω οτι δν το σκεφτεται καν) ειναι οι αλλοι.Αρα απ'αυτη τη μερια ειναι εγωιστικο.Αλλα την πανω εστω στη στιγμη τρελας του το εχει αποφασισει + πραγματικα ο ιδιος 3ερει αν εχει την υπομονη να κατσει να βρει λυσεις στα οποιαδηποτε προβληματα του.Φυσικα + ειναι πολυ πιο δυσκολο να τα αντιμετωπισεις,αλλα σε αλλους που ουτε καν εχουν σκεφτει να αυτοκτονισουν ή κατι παρομοιο φαινεται αδιανοητο + δειλο. δεν ειναι τοσο δειλο οσο φαινεται,θελει μια δυναμη σε κατασταση αδυναμιας.Την ωρα που βρισκεσαι σ'αυτην την φαση εισαι δυνατος + αδθναμος μαζι.Δειλος + γενναιος ταυτοχρονα.+ αμφιταλαντεβεσαι στο αν αξιζει να πε8ανεις ή αν σου εχουν μεινει ακομα νευρα να συνεχισεις να παλευεις....Στην τελικη δν εχει ερθει κανεις νεκρος να σου πει τι υπαρχει μετα + αν ειναι καλυτερο ή χειροτερο απο την "κανονικη" ζωη...
οσο για τα ατομα που μενουν πισω....να σκεφτουν οτι + ο θανατος μες στη ζωη ειναι.Τι + αν πεθαινες φυσικα,τι με λιγη βοηθεια.Ειναι κατι που θα γινει ετσι + αλλιως....
-
"...Τι κι αν πεθάνεις φυσικα , τι με λίγη βοηθεια .
Ειναι κατι που θα γινει ετσι κι αλλιως...
Τι κρίμα που δεν το βλέπουν όπως εσύ , καλή μου , τα περισσότερα πρόσωπα
και ζουν ωσάν να πρόκειται να ζήσουν για πάντα .
Αυτή η ψευδαίσθηση , αυτή η αυταπάτη , αυτή η διαρκής λησμονιά ,
δίχως αυτήν όλες και όλοι θα είμαστε χίλιες επί χίλιες φορές καλλίτερες - οι .
Και δε θα κυνηγούσαμε οι περισσότερες - οι περισσότεροι
όλα αυτά τα εφήμερα
Υπάρχουν τόσα άλλα , χίλιες επί χίλιες φορές πιο όμορφα .
Γεια σου κορίτσι .
-
κοιταξτε.οταν καποιος φτανει στην αυτοκτονια το τελευταιο πραγμα που σκεφτεται (μην πω οτι δν το σκεφτεται καν) ειναι οι αλλοι.Αρα απ'αυτη τη μερια ειναι εγωιστικο.Αλλα την πανω εστω στη στιγμη τρελας του το εχει αποφασισει + πραγματικα ο ιδιος 3ερει αν εχει την υπομονη να κατσει να βρει λυσεις στα οποιαδηποτε προβληματα του.Φυσικα + ειναι πολυ πιο δυσκολο να τα αντιμετωπισεις,αλλα σε αλλους που ουτε καν εχουν σκεφτει να αυτοκτονισουν ή κατι παρομοιο φαινεται αδιανοητο + δειλο. δεν ειναι τοσο δειλο οσο φαινεται,θελει μια δυναμη σε κατασταση αδυναμιας.Την ωρα που βρισκεσαι σ'αυτην την φαση εισαι δυνατος + αδθναμος μαζι.Δειλος + γενναιος ταυτοχρονα.+ αμφιταλαντεβεσαι στο αν αξιζει να πε8ανεις ή αν σου εχουν μεινει ακομα νευρα να συνεχισεις να παλευεις....Στην τελικη δν εχει ερθει κανεις νεκρος να σου πει τι υπαρχει μετα + αν ειναι καλυτερο ή χειροτερο απο την "κανονικη" ζωη...
οσο για τα ατομα που μενουν πισω....να σκεφτουν οτι + ο θανατος μες στη ζωη ειναι.Τι + αν πεθαινες φυσικα,τι με λιγη βοηθεια.Ειναι κατι που θα γινει ετσι + αλλιως....
Μα αυτό που λες στο τέλος δεν στέκει πολύ. Ο φυσικός θάνατος έρχεται στα 70-80 ή και παραπάνω ενώ με την αυτοκτονία πεθαίνεις όσο χρονών και αν είσαι. Δεν έχει διαφορά το να ζήσεις 70 χρόνια από το να ζήσεις 30-40? Σίγουρα ο θάνατος είναι κάτι αναπόφευκτο αλλά μπορείς να τον κάνεις να περιμένει λίγο ακόμα. Εξάλλου αν δεν υπήρχε και τέλος, τα πάντα θα ήταν ανούσια. Η κάθε στιγμή θα έχανε την μοναδικότητά της γιατί το κάθε λεπτό είναι μοναδικό στη ζωή του ανθρώπου. Ποτέ ξανά δεν θα ξανακάνουμε αυτήν την συζήτηση υπό αυτές τις συνθήκες. Ποτέ ξανά δεν θα μιλήσεις για αυτό το θέμα με τα ίδια λόγια-συναισθήματα κτλ. Ο θάνατος (ο φυσικός) είναι χάρισμα του ανθρώπου που ο Θεός εκεί πάνω το ζηλεύει...
-
Επιλέγουν το θάνατο εκείνοι που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
Δειλία ή θάρρος; Ο καθένας του δίνει το περιτύλιγμα που τον εξυπηρετεί.
-
Ο θάνατος (ο φυσικός) είναι χάρισμα του ανθρώπου που ο Θεός εκεί πάνω το ζηλεύει...
πολυ μπροστα ηταν αυτο.πολυ ωραιο + σωστο.
αλλα νομιζεις οτι ενα ατομο το οποιο επιλεγει το θανατο/αυτοκτονια καθεται να σκεφτει ολες αυτες τις θεωριες?ειναι μια ακραια δειλη-γενναια πραξη ισως αυθορμητη + της στιγμης,ισως παλι σκεψη που απασχολει καποιο χρονικο διαστημα τον αυτοχειρα.
Ειναι αχαριστια σιγουρα να πετας τη ζωη σου αφου στην ουσια δεν ξερεις τι αλλες επιλογες εχεις...ουτε επιλεγεις να ξαναγεννηθεις ή ν'αναστηθεις(ενας το τολμησε + τον καναν γιο θεου!! :P :P)(χουμορ!!)....
Παντως συμφωνω μαζι σου + για το οτι αν δν υπηρχε ενα τελος ολα αυτα θα ηταν ανουσια..................................
-
@freak
Οι αποψεις αυτες λιγο πολυ μου φερνουν στο νου το μηδενισμο..Δλδ αφου θα γινει καποια μερα καλυτερα να γινει σημερα?Συμφωνω οτι ολα ειναι εφημερα αλλα αυτο λεει κατι?Πρεπει να ζεις την καθε στιγμη.Απο τη στιγμη που η ζωη σου ειναι μια κολαση προσπαθεις οσο μπορεις να την επαναφερεις εκει που πρεπει.Αλλιως τι νοημα εχει που ζουμε?Ομως εχει νοημα.Και επειδη εχει νοημα δεν χρειαζεται να δειχνουμε τη δειλια μας..
-
Παιδια ακουτε τι λετε? Εχουμε ξεφυγει τελειως? Δεν λεω ανοιχτοι σε καθε αποψη και οκ οτι θελει ας πιστευει ο καθενας και δεν εχω καμια προβλημα με οτι λετε. ΑΛΛΑ εδω λεγοντα κουφα πραγματα. Τι παει να πει
"...Τι κι αν πεθάνεις φυσικα , τι με λίγη βοηθεια .
Ειναι κατι που θα γινει ετσι κι αλλιως... Εχει γιγαντιαια διαφορα η περιφρονηση του θανατου απο την θεληση να πεθανεις. Και επειδη λιονταρι πιστευω οτι το παρεξηγησες. Και επειδη κουφαθηκα με οσα ακουσα. Αλλ πραμα να ζεις χωρις να σε ενδιαφερει οτι τα παντα θα τελειωσουν ξεροντας οτι ανα πασα στιγμη μπορεις να πεθανεις και να το περιφρονεις αυτο ετσι ωστε να απολαμβανεις οσα εσυ ανεφερες και ΑΛΛΟ να πεθενεις εσκεμενα αφου "καποια στιγμη" Θα πεθανεις. Και στο κατω κατω γιατι να μην επιζητησεις και μερικα εφημερα πραγματα? Εφοσον υπαρχουν και ειναι και μεσα στα περιθωρια της ζωης. Επισης εγω δεν βλεπω κανεναν να ζει με την ψευδαισθηση οτι θα ζησει για παντα. Ολοι φοβουνται οτι θα ζησουν τοσο μα τοσο λιγο που χανουν το νοημα της ζωης γιατι θελουν να τα κανουν ολα τοσο γρηγορα. Αλλα και αυτοι που θελουν να πεθανουν επειδη καποια στιγμη πεθαινουν δν ειναι λιγοτερο πλανημενοι απο τους αλλους. Διοτι η ζωη ειναι κατι που σου δοθηκε. Πιαςστην απο τα μαλλια τραβα την ξεσκισε την ζωη σου ειναι. Γιατι να την χαραμισεις? ΟΣο φοβασδαι τον θανατο χανεις πολλα. Οσο επιζητας το θανατο χανεις εξ ισου πολλα. Οταν ομως ζεις για να ζησεις και οχι σκεφτομενος τον θανατο τοτε μονο μπορεις να εκτιμησεις πραγματα στη ζωη. Διοτι ζεις χωρις εννοιες χωρις φοβο. Οταν επιζητας τον θανατο σημαινει οτι τον φοβασαι κιολας. Και ακομα και οταν εχεις πιασει πατο οταν πιο χαμηλα δνε πεφτεις. Ακομα και τοτε γιατι να πεθανεις? Μονο προς τα πανω μπορεις να πας τοτε. Αν εχεις λιγο μυαλο και λιγη συναισθηση και δεν κυριευεσαι απο τον φοβο τον οποιο τοσο πολυ υποτιθεται οτι περιφρονουν οσοι επιζητουν τον θανατο τοτε θα δεις οτι μπορεςι να κανεις πολλα. Δεν εχει κανενα νοημα να θες να πεθανεις. Γιατι? Αν θες κατι εχεις χασει. Αν παλι το φοβασαι τοτε παλι κατι εχεις χασει. Γιατι να μη ζησεις με μετρο? Γιατι να μην απολαυσεις τη ζωη χωρις βιασυνη η καταθλιπτικοτητα? Πραγματικα ρε παιδια εκνευριστικα με αυτο που διαβασα. Δηλαδη επειδη καποιοι ζουν μεσα στο αγχος να ζησουν γρηγορα σωστοι ειναι αυτοι που θελουν να πεθανου? Ε οχι εγω το βρισκω τελειως φοβισμενη και δειλη πραξη. Και καθολου μα καθολου γενναια. Οπως ειπαμε καποια στιγμη θα πεθανεις το ξερεις. Οσο σκατα και αν εχεις φτασει καποια στιγμη θα πεθανεις. Οποτε ο χρονος που σου μενει φροντισε να ειναι λιγοτερο σκατα απο οτι εισαι και οχι να τον χαραμισεις επειδη φοβασαι να ανταπεξελθεις στο μελλον.
-
Εγω απλα πιστευω οτι δεν αξιζει ν' αυτοκτονει κανεις... Το ζητημα δεν ειναι μονο εκει που καποιος αναρωτιεται αν αξιζει να ζει, πιστευω πως παντα μα παντα υπαρχουν καινουρια πραγματα για ν' απορροφηθει...να αφιερωθει σε κατι που δεν εχει ξαναδοκιμασει για ν' αναπληρωσει εν μερει το κενο που νιωθει. Οσο πιο πολλα πραγματα σ' αρεσουν σ' αυτη τη ζωη τοσο πιο πλουσια τη ζεις. Ας βοηθησει μερικους να ζησουν καλυτερα τη ζωη που ο ιδιος αρνειται. <και μη μου πειτε οτι νιωθει να τον αρνειται η ιδια η ζωη του!> Οσο ακομη υπαρχει,στη μορφη που υπαρχει, σημαινει οτι εχει περιθωριο να κανει κατι πιο χρησιμο απο το να δωσει τερμα στη ζωη του.Ισως λιγο ντετερμινιστικη αποψη αλλα καμια φορα χρειαζεται.
Δεν μου φαινεται ουτε γενναια ουτε δειλη πραξη...απλα κοντοφθαλμη...Ενα βεβαρυμενο παρελθον, ενα παρον αβιωτο...το μελλον μονο καλυτερο μπορει να ειναι...<προ των πυλων, οχι μετα... :-\>
-
"...Δηλαδη επειδη καποιοι ζουν μεσα στο αγχος να ζησουν γρηγορα
σωστοι ειναι αυτοι που θελουν να πεθανουν ?..."
Ναι , δεν είναι σωστοί μήτε οι μεν μήτε οι δε .
Μήτε τα πρόσωπα που όλα θέλουν να τα κάνουν και όλα να τα δοκιμάσουν ,
ρίχνοντάς τα όλα σε ένα τσουβάλι τελικά , επειδή σκέφτονται ότι ο χρόνος περνάει ,
μήτε τα άλλα πρόσωπα που επέλεξαν τον θάνατο είναι σωστά επειδή δεν κάνουν το ίδιο.
Δεν έπλεξα εγκώμια μήτε στα μεν μήτε στα δε πρόσωπα ,
έστω κι αν εγώ κάποια στιγμή στη ζωή μου πήρα τη δεύτερη θέση .
Απλώς υπενθύμισα ότι τέτοιες θέσεις ζωής ή θανάτου είναι αυστηρά προσωπικές
και κανένα πρόσωπο δε μπορεί να εκφράσει γνώμη επάνω σε αυτές ,
ιδιαίτερα όταν αγνοεί τους λόγους , τις αιτίες , τις καταστάσεις .
Μονάχα τα άτομα τα οποία έχουν κάποιας μορφής σχέση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο
μπορούν να έχουν κατ' ιδίαν συζητήσεις με αυτό , εάν φυσικά το επιθυμούν .
Τότε και μόνο τότε η γνώμη τους έχει κάποιο νόημα και κάποιαν αξία .
Οι δημόσιες αντιπαραθέσεις επάνω σε τέτοια θέματα δηλώνουν απλώς αποστασιοποίηση
και εκφράζουν μια γνώμη που δεν έχει καμμία αξία και κανένα νόημα
για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο .
Άρα , τελικά , καταντούν ακαδημαϊκές συζητήσεις επάνω σε ένα τόσο σοβαρό θέμα .
Σε ένα δημόσιο φόρουμ , δε , μπορούν εύκολα να θεωρηθούν και μπλα-μπλα .
Σε τέτοιες περιπτώσεις , επαναλαμβάνω , τον λόγο τον έχουν οι ειδικοί και οι δικοί ,
και με το "δικοί" εννοώ τα πρόσωπα που είναι κοντινά .
Η περιφρόνηση τού θανάτου , όπως πολύ σωστά λες , είναι αρετή .
Η αποζήτηση του θανάτου δεν είναι αρετή ,
δεν είναι όμως ούτε ηθικό παράπτωμα .
Τέλος , παραμένει ότι για κάτι τέτοια μας ενδιαφέρουν πρώτιστα οι αιτίες ,
και ύστερα βέβαια ο τρόπος , τα μέσα , με τα οποία θα τις εξαλείψουμε .
Οι δημόσιες συζητήσεις , πίστεψέ με Άρη , μήτε οφελούν , μήτε προσφέρουν κάτι .
Ίσως μονάχα την ευκαιρία σε κάποια πρόσωπα να πουν κάτι και να φανούν ,
καλύπτοντας έτσι την αποστασιοποίησή τους .
Και όχι , δεν εννοώ εσένα , Άρη .
Κατανόησα απόλυτα τις θέσεις σου , έσκυψες με ενδιαφέρον στο πρόβλημα .
Αν και έκανες ένα μικρό ολοίσθημα όσον αφορά τα "εφήμερα" .
Κανένα πρόβλημα για όποιο πρόσωπο τα κυνηγάει και τα αποζητά ,
ας πάει να κάνει ό,τι θέλει .
Όμως γιατί να υπάρχει πρόβλημα με όποιο πρόσωπο τα περιφρονεί ?
Έτσι κι αλλιώς το θέμα τής αυτοκτονίας δεν έχει να κάνει με τα εφήμερα αυτά καθαυτά ,
αλλά με την ειδωλοποίηση τού εφήμερου που έχει καταλύσει τη δυτική κοινωνία .
Τα υπόλοιπα που μπορούν να λεχθούν επάνω στο θέμα αυτό είναι πάρα πολλά ,
αλλά όχι , όχι , σε δημόσια συζήτηση σε ένα εικονικό φόρουμ .
Αυτή ήταν εξαρχής η θέση μου , Άρη .
Φιλικά .
-
"...Ας βοηθησει μερικους να ζησουν καλυτερα τη ζωη που ο ιδιος αρνειται..."
Γίνεται κι αυτό , Γεωργιάννα , συμβαίνει κι αυτό , καλή μου . :)
-
Θα ήθελα να πω την εξής ιστορία: μια φίλη μου, επανασυνδέεται (με δική του πρωτοβουλία) με έναν πρώην, όλα καλά για 1 και κάτι ημέρες, μέχρι που σκάει τηλεφώνημα από την αδερφή της πρώην του, ότι έκανε απόπειρα και έλα στο νοσοκομείο. Είχαν προηγηθεί μηνύματα: δεν ζω χωρίς εσένα κλπ.
Ο τύπος για 2 μέρες στήνει αντίσκοινο στο νοσοκομείο και όταν συνήρθε η τύπισσα από το κώμα, ανακοινώνει στην φίλη μου ένα ξερό συγγνώμη για αυτά που πέρασε μαζί του και επειδή είναι αλλού, χωρίζουν.....
Υ.Γ.: η κοπέλα του είχε κάνει τον βίο αβίωτο, και όλα τα καλά πραγματάκια που κάνουν κάποιον να μην θέλει να σε ξαναδεί στην ζωή του και επιπλέον τον είχε παρατήσει για να παντρευτεί άλλον.
Τα σχόλια σας
-
Άλλη μια κοπέλα που τα παίρνει όλα στην πλάκα,πρώτα πράττει και ύστερα σκέφτεται τις συνέπειες... Αναρωτιέμαι ποιές να είναι οι αιτίες που κάνουν τους ανθρώπους να βλέπουν αυτές τις ακραίες πράξεις σαν λύσεις ή σαν κάτι που απλά αν δεν πετύχει, δεν έγινε και τίποτα...
-
Αν λάβουμε υπ'όψιν μας και την μετενσάρκωση (κάτι που εγώ πολύ απλά είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει) τότε η αυτοκτονία δεν σε σώζει από τίποτα. Αλλιώς δε θα υπήρχε λόγος να πολεμάμε για την επιβίωση.
-
Άλλη μια κοπέλα που τα παίρνει όλα στην πλάκα,πρώτα πράττει και ύστερα σκέφτεται τις συνέπειες... Αναρωτιέμαι ποιές να είναι οι αιτίες που κάνουν τους ανθρώπους να βλέπουν αυτές τις ακραίες πράξεις σαν λύσεις ή σαν κάτι που απλά αν δεν πετύχει, δεν έγινε και τίποτα...
Το θεμα ειναι και πως πως βλεπεις τις συνεπειες.
Γιατι τωρα τελευταια βλεπω πολυ κοσμο που βλεπουν τη ζωη τους πολυ χαλαρα και πετανε "ενα δεν με νοιαζει κανενας"..Αλλα εμεις οι υπολοιποι αντι να τους φτυσουμε καθομαστε και τους κανουμε τα χατιρια..Και μετα λεμε γιατι γινονται κατι τετοιες ενεργειες..Εε αν ο αλλος τα βλεπει ολα τοσο απλα και δεν κοιταεει και την αγωνια των γυρω του τι να πω..?
-
Αν λάβουμε υπ'όψιν μας και την μετενσάρκωση (κάτι που εγώ πολύ απλά είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει) τότε η αυτοκτονία δεν σε σώζει από τίποτα. Αλλιώς δε θα υπήρχε λόγος να πολεμάμε για την επιβίωση.
Συγγνώμη ένα λεπτό, πάω να πέσω απ' την ταράτσα μου και επιστρέφω ;D
Εντάξει είναι και αυτό μια εκδοχή αλλά δεν πρέπει να ρισκάρεις τη ζωή σου αφού δεν είσαι καν σίγουρος ότι όντως υπάρχει η μετενσάρκωση. Και αν υπάρχει, λογικά θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος, με διαφορετικό χαρακτήρα κλπ
-
Δεν εννοούσα πως είναι λόγος να αυτοκτονήσει κάποιος. Αυτό που ήθελα να πω είναι πως σ'αυτή τη περίπτωση η αυτοκτονία δε σε σώζει, γιατί θα ξαναγεννηθείς και θα ξαναβρείς τα ίδια σκατά, ειδικά αν λάβουμε υπ'όψιν μας ΚΑΙ το Κάρμα ;D
-
Eγω το σκεφτομαι σοβαρα παντως.Περισσοτερο για λογους αξιοπρεπειας προς τον εαυτο μου.Αλλα λυπαμαι αυτους που θα στεναχωρησω..Δεν ειναι το καλυτερο πραγμα να ξυπνας με σπασμους στη μεση της νυχτας.
-
Eγω το σκεφτομαι σοβαρα παντως.Περισσοτερο για λογους αξιοπρεπειας προς τον εαυτο μου.Αλλα λυπαμαι αυτους που θα στεναχωρησω..Δεν ειναι το καλυτερο πραγμα να ξυπνας με σπασμους στη μεση της νυχτας.
Νομιζω πως ειναι πολυ πιο αξιοπρεπες να το παλεψεις και να αποδειξεις (κυριως στον εαυτο σου) οτι μπορεις. Οτι κι αν ειναι αυτο που σε κανει να σκεφτεσαι ετσι... Και αφου χρησιμοποιεις πληθυντικο ("αυτους"), υποθετω οτι τουλαχιστον για "αυτους" μαλλον αξιζει τον κοπο...Οποτε παρε βαθια ανασα και ασε τις μαυρες σκεψεις... ;)
-
Mε αφορμή το thread του ron-t θέλω να ρωτήσω αν θεωρείτε την αυτοκτονία δειλία ή θάρρος. Κατά την προσωπική μου άποψη είναι και τα δύο. Δειλία γιατί δεν μένεις να ζήσεις τα προβλήματά σου και θάρρος γιατί δεν είναι εύκολο να πάρεις τέτοια απόφαση.
kata tin tapini mou gnomi oute deilia uote 8aros...stin fasi poy ime tora 8a elega ka8olou orexi gia zoi k
korezmos
alla pote den xeris toys logoys poy ftanei kapios stin aftoktonia
-
εγώ πιστεύω δειλία...
-
εγώ πιστεύω δειλία...
αν ηταν δειλια θα αυτοκτονουσαν χιλιαδες ανθρωποι καθε μερα. οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι δειλοι αλλα δεν βλεπω να αυτοκτονουν πολλοι...θελει κοτσια για να κανεις κατι τετοιο.
-
Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω.
Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη, δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου.
Παλεύω τη θέλησή σου. Παλεύω τη δύναμή σου. Σε καταπαλεύω ολόκληρον. Μπαίνω μέσα στη γη, όταν εγώ αποφασίσω, όχι όταν αποφασίσεις εσύ. Και σένα σε αφήνω ρέστο και ταπί.
Με βλέπεις κατεβασμένο στον Άδη αφεαυτού μου και αυτοθέλητα. Και ανατριχιάζεις εσύ και το βασίλειό σου.
Ο τάφος, η ταφόπλακα, το σκοτάδι, το ποτέ πια και όλα σου τα υπάρχοντα μπροστά στην πράξη μου και στην επιλογή μου μένουν εμβρόντητα και χάσκουν.[/i]
Δημήτρης Λιαντίνης
-
"...Θα πεθάνω, Θάνατε, αλλά όχι όταν θελήσεις εσύ,
όταν εγώ θελήσω..."
...........
Τα αποσιωπητικά σημαίνουν συγκατάθεση στα λόγια σου.
-
Ρε πατε καλα; Να πεθανετε και να αφησετε τους αλλους να καλοπερνανε; Να το παλεψετε κι εσεις, τι εισαστε κοτες; (Αυτο σε ολους οσους το σκεφτονται...)
-
"...Να πεθανετε και να αφησετε τους αλλους να καλοπερνανε;..."
Σωστό και αυτό που είπες .
Απλώς είναι τοποθετημένο αλλού .
Σε αυτούς τούς άλλους που δε νοιάζονται για τους άλλους ...
-
Παιδια δεν ξερω εαν αναφερθηκε πριν (Λυπαμαι αλλα δεν μπηκα στον κοπο να διαβασω ολη τη συζητηση) αλλα , μια που ειμαστε στο Κιθαρα, να ακουσετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το Suicide song του Bobby Gaylor, ή εστω διαβαστε τους στιχους στο http://personal.linkline.com/frotton/2005/07/song-lyrics-suicide-by-bobby-gaylor.html
Ή οπου αλλου εν πασει περιπτωσει...
θα λυσει πολλους προβληματισμους
-
Επισης ακουστε το Blasphemus Rumors απο Depeche Mode...
-
Παιδια δεν ξερω εαν αναφερθηκε πριν (Λυπαμαι αλλα δεν μπηκα στον κοπο να διαβασω ολη τη συζητηση) αλλα , μια που ειμαστε στο Κιθαρα, να ακουσετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το Suicide song του Bobby Gaylor, ή εστω διαβαστε τους στιχους στο [url]http://personal.linkline.com/frotton/2005/07/song-lyrics-suicide-by-bobby-gaylor.html[/url]
Ή οπου αλλου εν πασει περιπτωσει...
θα λυσει πολλους προβληματισμους
παρα πολυ καλο!!!!
στην αρχη που ξεκινησα δεν προσεχα και νομιζα οτι ειναι λογοτεχνικο κειμενο
αλλα μετα θυμηθηκα οτι ειναι τραγουδι!!
πολυ καλο πραγματικα σε κανει να σκεφτεις πολλα!!
τελικα ειμαστε τυχεροι μεσα στην ατυχια μας ρε γ@μωτο!
-
"...Να πεθανετε και να αφησετε τους αλλους να καλοπερνανε;..."
Σωστό και αυτό που είπες .
Απλώς είναι τοποθετημένο αλλού .
Σε αυτούς τούς άλλους που δε νοιάζονται για τους άλλους ...
Γιατι ρε Leon, αυτος που αυτοκτονει νοιαζεται για κανεναν αλλον??
-
Κσι γιατι αυτοκτονει ρε συ? Επειδη δεν αντεχει τη ζωη με τους αλλους? Δεν υαπρχει λογος να αυτοκτονησει κανεις ειναι παραλογο. Το δεχομαι μονο σε πολυ ακραιεσ περιπτωσεις η ψυχασθενικες. Αλλιως ειναι δειλια. Φοβασε να αντιμετωπισεις τη ζωη που σου πηγε στραβα και αυτοκτονηεις για να ξεφυγεις. Οχι να κατσεις να παλεψεις. Αυτο ειναι μαγκια. Οποιος λεει οτι θελει γενναιοτητα για αν αυτοκτονησεις μαλλον φοβαται την ιδια του τη σκια
-
(http://www.mutantes.com.ar/blog/archivos/images/just-do-it.jpg)
-
Κσι γιατι αυτοκτονει ρε συ? Επειδη δεν αντεχει τη ζωη με τους αλλους? Δεν υαπρχει λογος να αυτοκτονησει κανεις ειναι παραλογο. Το δεχομαι μονο σε πολυ ακραιεσ περιπτωσεις η ψυχασθενικες. Αλλιως ειναι δειλια. Φοβασε να αντιμετωπισεις τη ζωη που σου πηγε στραβα και αυτοκτονηεις για να ξεφυγεις. Οχι να κατσεις να παλεψεις. Αυτο ειναι μαγκια. Οποιος λεει οτι θελει γενναιοτητα για αν αυτοκτονησεις μαλλον φοβαται την ιδια του τη σκια
Πες τα...
-
Κσι γιατι αυτοκτονει ρε συ? Επειδη δεν αντεχει τη ζωη με τους αλλους? Δεν υαπρχει λογος να αυτοκτονησει κανεις ειναι παραλογο. Το δεχομαι μονο σε πολυ ακραιεσ περιπτωσεις η ψυχασθενικες. Αλλιως ειναι δειλια. Φοβασε να αντιμετωπισεις τη ζωη που σου πηγε στραβα και αυτοκτονηεις για να ξεφυγεις. Οχι να κατσεις να παλεψεις. Αυτο ειναι μαγκια. Οποιος λεει οτι θελει γενναιοτητα για αν αυτοκτονησεις μαλλον φοβαται την ιδια του τη σκια
+1
-
Κσι γιατι αυτοκτονει ρε συ? Επειδη δεν αντεχει τη ζωη με τους αλλους? Δεν υαπρχει λογος να αυτοκτονησει κανεις ειναι παραλογο. Το δεχομαι μονο σε πολυ ακραιεσ περιπτωσεις η ψυχασθενικες. Αλλιως ειναι δειλια. Φοβασε να αντιμετωπισεις τη ζωη που σου πηγε στραβα και αυτοκτονηεις για να ξεφυγεις. Οχι να κατσεις να παλεψεις. Αυτο ειναι μαγκια. Οποιος λεει οτι θελει γενναιοτητα για αν αυτοκτονησεις μαλλον φοβαται την ιδια του τη σκια
Ετσι....Δυναμη ειναι να αντιμετωπιζεις καθε εμποδιο και προβλημα,οχι με την πρωτη δυσκολια να πας να βρεις τον Αγιο Πετρο!Αντε και ''φευγεις'',αν τα πραγματα αλλαξουν προς το καλυτερο εσυ που θα'σαι τοτε?????????????????????????? ::)
-
μαλακια ειναι η αυτοκτονια.μια ζωη ζουμε και οπως και να τη ζουμε σημασια εχει οτι τη ζουμε.ΤΕΛΟΣ.αν γινοταν να ρωτησεις ανθρωπους που εχουν αυτοκτονησει θα σου ελεγαν να γυρισουν πισω και ας ειχαν 10πλασια προβληματα απ'οτι ειχαν πριν.δεν τους συγχωρω γιατι τα προβληματα δεν αντιμετωπιζονται ετσι.....
-
Εγω ειμαι καθετα αντιθετος....για περισσοτερα ρωτηστε τον kurt Cobain... ;D
-
\
"...Γιατι ρε Leon αυτος που αυτοκτονει νοιαζεται για καποιον αλλον ?
Σού έχω ήδη απαντήσει με π.μ σε άλλα πολλά .
Εδώ σού λέω πως :
όποιος πεθαίνει δεν έχει περιθώρια να σκεφτεί κανέναν .
Σκέφτεται μονάχα τη ζωή του που χάνει .
Μυροφόρα , ένας τρόπος μονάχα υπάρχει για να μάθεις
αυτό που ποτέ δε δοκίμασες :
να το δοκιμάσεις .
< να μην το κάνεις , έτσι το λέω >¨
Διαφορετικά πολλά παραμύθια κι εσύ θα λες .
-
Να αυτοκτονήσεις? Ε οχι δα! Να αντέξεις τα χειρότερα για να απολαύσεις τα καλύτερα, να υπομείνεις τον πόνο για να αναγνωρίσεις την χαρά, να σπάσεις για να ξαναενωθείς, να χάσεις για να ξανανικήσεις!
Fight! Fight! Fight! Never give up!
-
Μαλλον περισσοτερο θαρρος χρειαζεται για να αντιμετωπισεις το προβλημα που σε βασανιζει, παρα για να αυτοκτονησεις! Η αυτοκτονια ειναι κατι εγωιστικο, ανευθυνο και ανωριμο! Αποδεικνυει την αδυναμια του ανθρωπου να δεχτει ενα προβλημα και να προσπαθησει να βρει μια λυση...
Και στο κατω κατω...ποιος ειναι πιο "μαγκας"? Αυτος που αυτοκτονει και κανει πολλα ατομα να κλαινε γι'αυτον, ή αυτος που λυνει το προβλημα του ( ακομα και με παραδοχη του λαθους του ) και αποδεικνυει οτι το πραγμα που εχει αναμεσα απο τα αυτια του και πισω απο τα 2 ματια του,δουλευει?
Αυτο που λες ειναι υποκειμενικο,γιατι εγω ειχα μια θεια(αδερφη της μητερας) μου που ειχε 4 χρονια καρκινο.Καποια στιγμη αποφασισε οτι δεν θελει να βασανιζεται,να ποναει,να μην ζει τη ζωη της και γιαυτο αυτοκτονισε,κερδιζοντας τη ζωη μεσα απο τον θανατο.Γιαυτο,πριν πεις οτιδηποτε καλυτερα να εξεταζεις το θεμα απο ολες τις οπτικες γωνιες...
-
Οσοι αυτοκτονουν χανουν τη συνεχεια της ιστοριας του εαυτου τους... και αυτο ειναι κριμα.
-
Εγώ πιστεύω οτι πίσω από μια αυτοκτονία κρύβεται ή διαταραγμένη προσωπικότητα ή κάποιο πρόβλημα υγείας. Νομίζω οτι κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δε θέλει να "κλωτσήσει" το δώρο της ζωής.
-
οσοι αυτοκτονουν φοβουνται να αντιμετωπισουν τα αποτελεσματα των πραξεων τους.στην τελικη γιατι δε ξεκινανε παλι απο το μηδεν εφοσον ειναι σκατα η ζωη τους??
-
Παιδια λίγο πριν τα Χριστούγεννα έτυχε να βρεθώ μπροστα σε αυτοκτονία 1στενό πιο κάτω από τη γειτονιά μου. Μια κοπέλα είχε πέσει από τον τρίτο. Φρίκη, είχε γεμίσει ο τόπος αίματα κι αυτή ήταν ακόμα ζωντανή, στα τελευταία της(Ακόμα χειρότερα). Είχε μαζευτεί κόσμος, ακούγαμε το λεγόμενο "ρόγχο του θανάτου". Μια γυναίκα γύρω στα 65, γιαγιά της από,τι κατάλαβα, είχε τρελαθεί στο κλάμα κ τις φωνές κ μέσα σ'αυτά που έλεγε, είπε ότι δε μπορούσε να καταλάβει τι συνέβη. Πριν λίγα λεπτά έπινε τον καφέ της ήσυχα παρέα με την εγγονή της, αφού είχαν γυρίσει απ'τα ψώνια. Μια άλλη κοπέλα, είχε σκεπάσει την ετοιμοθάνατη κ χαιδεύοντάς την της ελεγε ότι όλα θα πάνε καλά. Κάποια στιγμή ήρθε το ασθενοφόρο κ τη μαζέψανε όσο γινόταν πιο προσεκτικά, για να μην την ταλαιπωρήσουν άλλο. Κι αυτό ήταν. Την άλλη μέρα η γειτονιά ειχε γεμίσει επικήδιες ανακοινώσεις "Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, ετών 28". Κ λέω γιατί ρε γ**ωτο. Η κοπέλα ήταν μορφωμένη(φιλόλογος), τα πήγαινε καλά με την οικογένειά της, είχε όλοι τη ζωή ακόμα μπροστά της, γιατί να το κανει αυτό? Ούτε τους συγγενείς της σκέφτηκε πώς θα τους αφήσει έτσι ούτε κανένα. Ποτέ ως τότε δεν είχα προβληματιστεί γιαυτό το θέμα. Δεν είναι μια πράξη δειλίας? Αν έχεις κοντά σου ανθρώπους που σ'αγαπούν, μπορείς να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες, με οποιοδήποτε τρόπο. Ακόμα κ τοκογλύφοι να σε κυνηγάνε, μαζεύεις τα μπογαλάκια σου κ φεύγεις από Ελλάδα στη χειρότερη. Ο οργανισμος, κ όχι μόνο ο ανθρώπινος, έχει τόσα ένστικτα για να μην πεθάνει. Ξέρετε ότι είναι αδύνατο να αυτοκτονήσει κάποιος κρατώντας την αναπνοή του? Πως πας εναντίον σε όλα αυτά? Για μένα είναι πολύ εγωιστικό...μόνο αν σκεφτείς αυτούς που αφήνεις πίσω. >:(
-
Τι να πω, μάλλον η κοπέλα πέρναγε πολύ καιρό δύσκολα και το κράταγε για τον εαυτό της. Δεν το μοιράστηκε με τους ανθρώπους που την αγαπούσαν, δε ζήτησε ούτε δέχτηκε χέρι βοηθείας. Ποιος ξέρει τι τη βασάνιζε; Κι όταν περνάς δύσκολα και δεν έχεις βοήθεια από πουθενά, μπορεί κάποια στιγμή να φτάσεις στο αδιέξοδο, να θολώσει το μυαλό σου. Πάντως είναι για λύπηση, όχι για κατηγόρια, να φτάνεις σε τέτοιο σημείο απόγνωσης και να νομίζεις πως είσαι ολομόναχος και κανείς δεν είναι να στηρίξει... Κάπως έτσι θα της θόλωσε το μυαλό.
-
Εγώ άκουσα ολόιδιο περιστατικό στη γειτονιά μου μόνο που η κοπέλα ήταν 16 και πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο.
-
Ισως να εμαθε κατι εκεινη την ωρα. Το κινητο της το εψαξαν?? Τις κλησεις, τα μνματα κλπ?? Ισως εμαθε κατι εκεινη την ωρα που περιμενε νεα εδω και πολυ καιρο, για το οποιο δεν ειχε πει τπτ σε κανεναν αλλο. Ξερω ισως να ακουγεται τραβηγμενο, αλλα ποτε δεν ξερεις...
Κριμα ομως... :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(
Φαντασου τι ντροπη θα ενιωθε οταν ολοι την κοιταζαν και αυτη σπαρταρουσε :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(
:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΡΕ γ**ωΤΟ!!!! >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:(
-
Δε ξέρω ρε παιδιά. Την κοπέλα δεν την ήξερα ούτε τους δικούς της. Ακούγονται διάφορα αλλά τα περισσότερα φήμες. Ίσως κ να βρήκαν κάτι αλλα κ πάλι, δεν πολυμιλάνε(λογικό). Είναι πολύ κακό αυτό στις πόλεις, να μην ξέρεις τι κάνει αυτός που μένει δίπλα σου ...:(
-
εγω παλι,sorry κιόλας απ' αυτους που το... σκεφτονται,πιστευω οτι η αυτοκτονια είναι η μεγαλύτερη μαλ***α μαζι και με τα ναρκωτικά.
-
Έχετε δίκιο. Ειδικά αυτό που περιέγραψε ο φίλος Enema , πρόκειται για μεγάλη μλκία. Εγώ όμως δε μιλάω για τα παιδάκια που δεν έχουν γνωρίσει αληθινα προβλήματα κ αδυνατούν να κοιτάξουν κατάματα το οτιδήποτε ούτε για εκείνους που θέλουν να τραβήξουν την προσοχή των άλλων. Μιλάω για σοβαρότερους λόγους, όταν δεν ξέρεις πού να σταθείς. Βέβαια τίποτα δεν είναι αρκετά σημαντικό για να θυσιάσεις τη ζωή σου, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Ας μη φέρνουμε όλα τα περιστατικά στο ίδιο επίπεδο. Άνθρωποι σαν την κοπέλα που είδα, απλά η απόγνωση τους φτάνει σε λάθος αποφάσεις της στιγμής...κ τίποτα παραπάνω.
-
Το θέμα δυστυχώς παραείναι επίκαιρο μιας και τελευταία ακούμε όλοι μας και βλέπουμε στις ειδήσεις για ομαδικές αυτοκτονίες που γίνονται!!!!Δηλαδή
ΚΟΥΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!!!!!!
Το να αυτοκτονήσεις δεν είναι δειλία ούτε θάρρος!!Είναι σοβαρή έλλειψη αυτοσεβασμού!Αν σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου, ακόμα κ αν βιώσεις(χτύπα ξύλο) εξωφρενικά άσχημες καταστάσεις, ποτέ δεν θα σκεφτείς να βάλεις τέλος στη ζωή σου!
Άσε που η ζωή παραείναι μικρή για να την κάνουμε μικρότερη!
Όσο στέκεσαι στα πόδια σου μπορείς να κάνεις τα πάντα!
Τι να πουν τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς γονείς στα ορφανοτροφία??
Θα πάρουν μια μέρα ένα πιστόλι και θα αυτοκτονήσουν όλα μαζί??Όχι όμως δεν το κάνουν!Μεγαλώνουν, σπουδάζουν, γίνονται επιστήμονες κτλ!
Τι να πουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν σωματικά προβλήματα ή που δεν είναι αρτημελείς??Να γίνουν καμικάζι??Κ όμως εγώ πιστεύω ότι αυτοί καταφέρνουν να ζουν καλύτερα από εμάς τη ζωή τους!!
Μπορεί να ακουστεί κλισέ αλλά όντως ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!!!Άμα δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας θα φουντάρουμε??!Απλά θα τα βρούμε μέσα μας κ θα τα βγάλουμε προς τα έξω!
Τόσο απλά...!
-
Εύγε φίλη drumgirl!! ;D
-
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την σοβαρότητα ενός προβλήματος. Έτσι, συμβαίνει και η εξαίρεση (ελπίζω) για κάποιον να θεωρείται σοβαρότατο πρόβλημα μια ερωτική απογοήτευση. Από την άλλη, λαμπρή εξαίρεση είναι οι άνθρωποι που έχουν ένα κάρο προβλήματα, υγείας, οικονομικά, οικογενειακά, κλπ. αλλά δεν χάνουν το χιούμορ τους και την αγάπη τους για την ζωή.
Δεν φταίνε τα προβλήματα της ζωής για τις αυτοκτονίες. Προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ο άνθρωπος τα κρίνει, ο άνθρωπος οφείλει να βρει την δύναμη να τα ξεπεράσει.
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτή τη ζωή. Ότι μας είναι γραφτό να ζήσουμε, πρέπει να το ζήσουμε. Η αυτοκτονία δεν είναι λύση, είναι εγκατάλειψη και φυγή. Αυτό που πρέπει να πληρώσουμε, θα το πληρώσουμε είτε σε αυτή τη ζωή είτε στην επόμενη (και με "τόκο").
-
Eyxaristw polu filh Eve!!
-
ρε παδιά,(γειά κιόλας τώρα μπήκα!) γιατί το να αυτοκτονήσεις είναι δειλία????μπορεί να βαρέθηκες κ να θες να πεις "bye!!!!!!"....Αυτό... :)
-
ρε παδιά,(γειά κιόλας τώρα μπήκα!) γιατί το να αυτοκτονήσεις είναι δειλία????μπορεί να βαρέθηκες κ να θες να πεις "bye!!!!!!"....Αυτό... :)
Γιατί να πεις bye; Άντε καλέ, κάτσε εδώ! Πού θα βρεις χειρότερα; ;) 8) Καλωσήρθες στην παρέα! :D
-
ρε παδιά,(γειά κιόλας τώρα μπήκα!) γιατί το να αυτοκτονήσεις είναι δειλία????μπορεί να βαρέθηκες κ να θες να πεις "bye!!!!!!"....Αυτό... :)
Καταρχείν καλωσήρθες.. Τώρα αυτό που είπες είναι ψυχανωμαλία να το σκεφτείς. Πεστε όλοι πάνω μου, πείτε ό,τι θέλετε αλλά μη μου πείτε ότι αν κάποιος αυτοκτονήσει-φύγει τελοσπάντων από τη ζωή που ζει-χωρίς λόγο, ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟΣ!!!
-
[Καταρχείν καλωσήρθες.. Τώρα αυτό που είπες είναι ψυχανωμαλία να το σκεφτείς. Πεστε όλοι πάνω μου, πείτε ό,τι θέλετε αλλά μη μου πείτε ότι αν κάποιος αυτοκτονήσει-φύγει τελοσπάντων από τη ζωή που ζει-χωρίς λόγο, ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟΣ!!!
Μην προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε όλα με την λογική τώρα, πόσα και πόσα πράγματα γίνονται καθημερινά γύρω μας και κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι που δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε λογικά. Όταν κάποιος αυτοκτονεί - και σίγουρα υπάρχει γι΄ αυτόν κάποιος λόγος που το κάνει - έχει πάψει να λειτουργεί μέσα του το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η επιθυμία για ζωή που όλοι θεωρούμε πως είναι φυσιολογικό να διαθέτουμε. Ούτε και δειλία είναι με τη συνηθισμένη έννοια που τη χρησιμοποιούμε. Είναι μάλλον ένα μείγμα από χάσιμο του νοήματος της ζωής και απέραντος τρόμος μπροστά στην συνειδητοποίηση του πόσο μόνος είναι κανείς. Το σίγουρο είναι πως όσοι αυτοκτονούν είναι δυστυχισμένοι. Είδατε σεις ποτέ κανέναν ευτυχισμένο να αυτοκτονεί; Γι΄ αυτό μη βιαζόμαστε να βάζουμε ταμπέλες.
Το θέμα είναι πως όλοι εμείς που δεν αυτοκτονούμε δεν είμαστε κατ΄ ανάγκη ευτυχισμένοι. Βαθιά μέσα μας όμως πιστεύουμε πως αν συνεχίσουμε να το παλεύουμε θα γίνουμε κάποια στιγμή. Ε, αυτός που αυτοκτονεί έχει χάσει αυτήν την ελπίδα.
-
ΡΕΑ, εύγε! Πιστεύω το έθεσες καλύτερα από όλους. Και ο Βραζίλης που είπε ότι για τον καθένα το κάθε πρόβλημα έχει διαφορετικό βάρος. Έτσι κάθε άνθρωπος είναι πολύ ξεχωριστός, κάποιες καταστάσεις είναι πολύ ξεχωριστές και πέραν της ανθρώπινης βλακείας και αδυναμίας υπάρχουν πολλοί λόγοι για το κάθετι λογικό και παράλογο. Δεν μπορούμε να τα κρίνουμε όλα εξ' ιδίου άλλα ούτε και συγκρινόμενα με μεμονωμένες περιπτώσεις.
Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Και επειδή ακριβώς όσοι αυτοκτονούν 'η το σκέφτονται είναι δυστιχισμένοι για κάποιο λόγο, εύχομαι να αλλάξουν τα πράματα στο κόσμο προς το καλύτερο.
-
Ναι ρε σεις έτσι είναι! Ποτέ όμως κανείς δεν είπε "Βαρέθηκα, φουντάρω!!" ούτε πρόκειται...
-
Γι΄ αυτό είναι σημαντικό να έχει κανείς κοντά του ανθρώπους που να μοιράζεται πράγματα. Όχι μόνο παρέες, να έχει ουσιαστική σχέση, να μοιράζεται και τη λύπη του και τη χαρά του, τις πιο μύχες σκέψεις του. Στις κρίσιμες στιγμές - και για όλους μας έρχονται τέτοιες κάποτε - πολλές φορές το μόνο που παρεμβάλεται ανάμεσα σε μας και στο απόλυτο τίποτα είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπούν. :) :)
-
ρε παδιά,(γειά κιόλας τώρα μπήκα!) γιατί το να αυτοκτονήσεις είναι δειλία????μπορεί να βαρέθηκες κ να θες να πεις "bye!!!!!!"....Αυτό... :)
Ελεος ετσι? ???
Το να αυτοκτονησεις ειναι δειλια γιατι δεν καθεσαι να παλεψεις να διορθωσεις οσα σκατα εχουν ερθει στη ζωη σου. Ειτε φταις για αυτα ειτε οχι.
Εχεις εναν αγωνα που λεγεται ζωη. Φαντασου τον σαν εναν αγωνα δρομου 80 χρονων. Ε αν το παρατησεις στα 20 πρωτα χρονια εχεις χασει τελειωσε. Δεν προκειται ποτε να μαθεις τι ειναι στο τερμα. Αν κατσει ομως να παλεψεις σιγουρα θα κερδισεις. Γιατι αυτος που παλευει στη ζωη του παντα κερδιζει. Και οχι χρηματα δοξα και τιμες. Κερδιζει τον εαυτο του.
Μπορει να εχει συμβει στη ζωη σου το χειροτερο πραγμα. Σιγουρα ομως συνεβη και σε αλλους και σιγουρα μπορεις να το ξεπερασεις. Μπορει να εχεις πιασει πατο, ε απο τον πατο μονο πανω πας, δεν εχει πιο κατω. Το να αυτοκτονεις ειναι το ιδιο με αυτο που εχει γινει στον κοσμο ολο σηεμρα. Μουδιαζεις. Μουδιαζεις για τα προβηλματα του κοσμου, μουδιαζεις που σου παιρνουν τις ελευθεριες, δεν κανεις απολυτως τιποτα. Γιατι κανενας δεν πιστευει οτι μπορει να αγωνιστει στη ζωη.
Και οποιος μου πει οτι δεν εχει νοημα ειναι ανευθυνος και δειλος. Για μενα αυτο ισχυει. Αν θες κατι πρεπει να παλεψεις για αυτο. Τιμια και με την ψυχη σου. Ουτε να κλεψεις ουτε να πατησεις επι πτωματων ουτε τιπτοα. Αρκει να παλεψεις.
Τοσους αιωνες ολες οι ελευεθριες του κοσμου ετσι κερδιζονται. Δεν εχει νοημα να τα παρατας. Κερδιζουν οι αλλοι.
Για αυτο και οταν αυτοκτονεις εισαι δειλος. Γιατι τα παρατας, παραδεχεσαι οτι εισαι κατωτερος απο τους αλλους. Οχι κανενας δεν ειναι, ο καθενας ιεναι ξεχωριστος και κανενας δεν ιενια κατωτερος απο αλλον.
-
Γιατι κανενας δεν πιστευει οτι μπορει να αγωνιστει στη ζωη.
Και οποιος μου πει οτι δεν εχει νοημα ειναι ανευθυνος και δειλος. Για μενα αυτο ισχυει. Αν θες κατι πρεπει να παλεψεις για αυτο. Τιμια και με την ψυχη σου. Ουτε να κλεψεις ουτε να πατησεις επι πτωματων ουτε τιπτοα. Αρκει να παλεψεις.
Τοσους αιωνες ολες οι ελευεθριες του κοσμου ετσι κερδιζονται. Δεν εχει νοημα να τα παρατας. Κερδιζουν οι αλλοι.
Για αυτο και οταν αυτοκτονεις εισαι δειλος. Γιατι τα παρατας, παραδεχεσαι οτι εισαι κατωτερος απο τους αλλους. Οχι κανενας δεν ειναι, ο καθενας ιεναι ξεχωριστος και κανενας δεν ιενια κατωτερος απο αλλον.
Τα λόγια σου με συγκίνησαν, χαίρομαι να βλέπω πως υπάρχει ακόμα ιδεαλισμός, γιατί είναι είδος προς εξαφάνιση. Αν και μεγαλώνοντας απογοητεύεσαι, γιατί διαπιστώνεις πως τελικά δεν κερδίζονται όλοι οι αγώνες όσο κι αν παλέψεις κι όσο τίμιος κι αν είσαι. Αντίθετα, εσύ πας με το σταυρό στο χέρι και στο τέλος κερδίζουν κάτι λαμόγια (στην καλύτερη περίπτωση). Η μαγκιά είναι να το ξέρεις και να συνεχίζεις να το παλεύεις έτσι κι αλλιώς εξίσου τίμια και με το ίδιο πάθος σαν να επρόκειτο να κερδίσεις. ;)
Και βέβαια συμφωνώ μαζί σου πως η αυτοκτονία είναι κάτι καταδικαστέο, αλλά είναι σημαντικό να διαχωρίζουμε την πράξη από εκείνον που την πράττει. Αυτός που αυτοκτονεί δεν τα βλέπει όλα τόσο ξεκάθαρα όπως εμείς, νιώθω εγκλωβισμένος και σαν μόνη διέξοδο βλέπει το να αφαιρέσει ο ίδιος την ζωή του. Επίσης μέχρι να οδηγηθεί κανείς να πράξει το απονεννοημένο, έχει προηγηθεί μια μακροχρόνια διαδικασία, στην οποία ο άνθρωπος μένει όλο και πιο πολύ μόνος. Κανείς δεν μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη, εκεί που είχε μια υγιή ζωή, ξαφνικά επειδή του τυχαίνει μια μεγάλη στραβή να πηδήξει από το μπαλκόνι. Για να οδηγηθεί κάποιος στην αυτοκτονία, η ζωή του είχε αρχίσει να στερεύει καιρό πριν. :(
-
ΡΕΑ, διαφωνώ ριζικά! Η εποχή μας είναι άκρως ιδεαλιστική, η λογική και η σταθερή θέση είναι απειλούμενο είδος!
Και δεν έχει καμμιά αξία να "κερδίσεις" οτιδήποτε αγώνες αν δεν έχεις παλέψει πρώτα για τους προσωπικούς σου.
Οι απόψεις του Roufus-King Mob εναρμονίζονται με την κοινή λογική και το ονομαζόμενο κοινό αίσθημα.
-
Ναι ρε σεις έτσι είναι! Ποτέ όμως κανείς δεν είπε "Βαρέθηκα, φουντάρω!!" ούτε πρόκειται...
pou to 3ereis re c,Eve?mporei kps pragmati na varethhke....Ta panta....K na thelei na 3ekinhsei ap t 0....K auto mono ama "thn kaneis" ginetai.....
-
Καλά πιστεύω καταλαβαίνεις ότι αυτό που λες τώρα δε στέκει... ::)
-
giati gmt?!ama dn a3izei pleon h zwh su?ama dn endiaferetai kaneis re c....Auto...Tote ti kaneis...?
-
Στη χειρότερη μαζεύεις τα μπογαλάκια σου κ την κάνεις βρε κοπέλα μου...
Η ζωή είναι ζωή, συμβαίνουν διάφορα, αν το πάρεις απόφαση όλα διορθώνονται. Ξέρεις τι μου λέει ο πατέρας μου? "Ποτέ μη στενοχωριέσαι για πράγματα που φτιάχνονται κ ποτέ μη στενοχωριέσαι για πράγματα που δε φτιάχνονται..." Κ νομίζω πως έχει δίκιο. Δλδ αν φτιάχνονται αργά ή γρήγορα, γτ να στενοχωριέσαι... Αν δε φτιάχνονται, πάλι γτ να στενοχωριέσαι, αφού δε θα βγει κ τπτ. Πάμε γι'άλλα, όλα ξεπερνιούνται αν θες.
-
ok,to xw 3anakousei auto....Thanx pantws pu apanthsses...!! :)
-
Ναι αλλά παρόλο που το έχεις ακούσει δεν μπορείς να το δεχτείς. Τεσπά ελπίζω να κάτσεις να το σκεφτείς γτ είναι κρίμα να σκέφτεσαι έτσι... :-*
-
giati gmt?!ama dn a3izei pleon h zwh su?ama dn endiaferetai kaneis re c....Auto...Tote ti kaneis...?
ΓΙατι παντα αξιζει η ζωη σου και γιατι ακομα και ποτε κανενας να μην ενδιαφερεται για σενα εχεις εσενα που ενδιαφερεσαι για τον εαυτο σου.
-
ΡΕΑ, διαφωνώ ριζικά! Η εποχή μας είναι άκρως ιδεαλιστική, η λογική και η σταθερή θέση είναι απειλούμενο είδος!
Και δεν έχει καμμιά αξία να "κερδίσεις" οτιδήποτε αγώνες αν δεν έχεις παλέψει πρώτα για τους προσωπικούς σου.
Με το δεύτερο σκέλος συμφωνώ απολύτως, με το πρώτο όχι και τόσο. Αν η εποχή μας είναι ιδεαλιστική γιατί όλοι έχουν (και έχουμε σε μεγάλο βαθμό) γίνει υλιστές και οι πάντες κοιτάνε τι θα φαν, τι θα πιουν και τι θα βουτήξουν - για να το θέσω κομψά. Σε ποια ιδεώδη πιστεύουν τα παιδιά που μεγαλώνουν με το πρότυπο του καταναλωτισμού από την κούνια, που μου θέλουν playstation πριν μάθουν ανάγνωση.
Τώρα ταμπέλες όπως "λογική" και "σταθερή θέση" με τρομάζουν λίγο. Αν εννοείς τη λογική με την φιλοσοφική έννοια του όρου, συμφωνώ και υποκλίνομαι. Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς η κάθε εποχή και η κάθε κοινωνία δίνουν σε αυτές τις έννοιες δικό τους περιεχόμενο. Για τον Χίτλερ και το τρίτο ράιχ ήταν πολύ "λογικό" να είναι υπαίτιοι οι Εβραίοι για όλα τα κακά και αυτό ήταν πολύ "σταθερή του θέση". Και υπάρχουν και πιο πρόσφατα τέτοια παραδείγματα. Αν είναι να ζω σε μια κοινωνία με τέτοια "λογική" και τέτοιες "σταθερές θέσεις" προτιμώ την παράνοια και την ασάφεια.
-
Θάρρος ή δειλία? Τι σημασία έχει? Ο καθένας ας κάνει οτι θέλει.
-
Παραδείγματα της ιδεαλιστικής ροπής της εποχής μας? Άφθονα: Η πίστη στο χρήμα, το οποίο δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την μαθηματική απεικόνηση της "παραγωγικής δυνατότητας" μιας κοινωνικής ομάδας. Αυτό δηλ. που ονομάζεται κοινώς στα χρηματιστήρια: "Αγοράζω και πουλάω αέρα" μια ιδέα δηλ.
Η επιβεβαιωμένη επιστημονική θέση ύπαρξης ενός πολυδιάστατου κόσμου, καθαρά ιδεατού.
Η εικονική πραγματικότητα των παιδικών παιχνιδιών αλλά και των παθών των ενηλίκων.
Το εκπαιδευτικό και πολιτειακό μας σύστημα. Μια κακέκτυπη αντιγραφή της ουτοπικής, για την εποχή της, Πολιτείας του Πλάτωνα, ενός κατ' εξοχήν ιδεαλιστή φιλοσόφου.
Η παραδοχή της χαοτικής, και συνεπώς ασύληπτης για τον ανθρώπινο νου, ερμηνείας των βιολογικών φαινομένων.
Όσο για τον Ναζισμό.... Αν διαβάσεις το ημερολόγιο του Γκέμπελς θα κατανοήσεις την παράνοια. Ιδιοφυής παράνοια ομολογουμένως, αλλά και ποιός παρανοϊκός δεν είναι ιδιοφυής.
Μετά τον Αριστοτέλη ο όρος "λογική" έχει μόνο μία σημασία.
-
Συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, πώς το χρήμα, που είναι ένα υλικό αγαθό, μπορεί να θεωρείται ιδεαλιστική αξία.
Ο ναζισμός το ξέρω πως είναι παράνοια, δεν είναι όμως τρομακτικό πως τόσα εκατομμύρια άνθρωποι αυτήν την παράνοια την έβλεπαν λογικότατη; Η λογική του Αριστοτέλη δεν τους εμπόδισε καθόλου να τον πιστεύουν. Η πρώτη κίνηση είναι να καταδικάζει κανείς. Η δεύτερη είναι να προσπαθήσει να κατανοήσει τι υπάρχει στη φύση του ανθρώπου που επιτρέπει στο μυαλό του να λειτουργεί έτσι.
Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και με αυτούς που αυτοκτονούν. Η πράξη είναι σαφώς καταδικαστέα. Αν μπορούσε όμως αύριο να βγεί κάποιος και να πει "Απαγορεύεται δια νόμου η αυτοκτονία γιατί είναι παράλογη", αυτό θα ήταν μια γελοιότητα. Τους ανθρώπους που σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν δεν τους εμποδίζεις λέγοντάς τους "είναι παράλογο". Δεν μπορείς καν να ανοίξεις μαζί τους διαύλους στο νοητικό επίπεδο, γιατί αυτοί πάσχουν στο ψυχικό.
Η μόνη λύση κατά τη γνώμη μου είναι, όσον αφορά τον εαυτό μας, να φροντίζουμε να μην απομονονώμαστε, επιδιώκοντας πάντα την ουσιαστική επαφή και επικοινωνία με τους γύρω μας και όσον αφορά τους άλλους να τους νοιαζόμαστε ειλικρινά σε όποιο είδος αλληλεπίδρασης βρισκόμαστε μαζί τους και να είμαστε πάντα εκεί όταν μας έχουν ανάγκη.
-
λοιπον υπαρχει ενα τραγουδι που λεγεται -suiside- και ο ανθρρωπος ενω παιζει η μουσικη απο πισω μιλαει πρωτα για τα καλα κατα τη γνωμη του π,χ,οτι θα υπαρχει ενα λιγοτερο αυτοκινητο για να μολυνει τ περιβαλλον ή οτι δεν θ ανησυχησεις ποτε ξανα για λογαριασμους διαιτες και τετοια πολλα.για τ ασχημα λεει εμπειριες που θα χασουμε αισθηματα π δεν θα ξανανιωσουμε...κλπ κλπνομιζω λεει μερικα καλα πραγματα.επισης συνφωνω οτι χρειαζεται θαρρος για μια τετοια αποφαση και οτι αποτελει δειλια γιατι ειναι ενας ευκολος τροπος ν φυγεις απο τα προβληματα σ.παντως στο τελος του τραγουδιου λεει-you were born finish what you started.
-
παντως στο τελος του τραγουδιου λεει-you were born finish what you started.
Μα κάνει λες κ είναι κακό που γεννιόμαστε! ???
-
Σoυισαιντ ιζ ονλι φορ δε γουικ..
-
Σουασάηντ ιζ φορ χουέβερ γουστάρει - γουατ ιζ γιορ προμπλεμ τελος πάντων?
-
Συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, πώς το χρήμα, που είναι ένα υλικό αγαθό, μπορεί να θεωρείται ιδεαλιστική αξία.
...
Η μόνη λύση κατά τη γνώμη μου είναι, όσον αφορά τον εαυτό μας, να φροντίζουμε να μην απομονονώμαστε, επιδιώκοντας πάντα την ουσιαστική επαφή και επικοινωνία με τους γύρω μας και όσον αφορά τους άλλους να τους νοιαζόμαστε ειλικρινά σε όποιο είδος αλληλεπίδρασης βρισκόμαστε μαζί τους και να είμαστε πάντα εκεί όταν μας έχουν ανάγκη.
Το χρήμα είναι το σύμβολο μιας ιδέας. Αυτή είναι και η μόνη του σχέση με την ύλη. Με τον ίδιο τρόπο που η σημαία είναι το σύμβολο της πατρίδας, και η φανέλα το σύμβολο της ομάδας. Τώρα το τι ακριβώς σημαίνει σύμβολο......
Η ουσιαστική επικοινωνία με τους γύρω μας και η καλή τους διάθεση βοηθά πρωτίστως τον εαυτό μας. Κανείς μας δεν χαρίζεται και κανένας δεν προσφέρει περισσότερα απ' όσα του προσφέρει η ίδια του η πράξη ως ενέργεια.
-
Το χρήμα μπορεί να είναι το σύμβολο μιας ιδέας, όπως μπορεί να είναι ένα κομμάτι χαρτί τυπωμένο ή ένα στρογγυλό κομμάτι μέταλλο κι αν προσπαθήσουμε σίγουρα θα βρούμε κι άλλους τρόπους να το περιγράψουμε και να το ορίσουμε. Στην πράξη όμως, έτσι όπως το βιώνουμε όλοι μας καθημερινά και ο λόγος που το χρειαζόμαστε - γιατί δε νομίζω να θέλουμε εδώ να συγγράψουμε φιλοσοφική πραγματεία - είναι το απόλυτο υλικό αγαθό, αυτό που μπορεί να παρέχει στον άνθρωπο όλα τα άλλα.
Επίσης δεν υποστήριξα πως μπορεί κανείς να χαριστεί ή να δώσει περισσότερα από όσα έχει την ευχαρίστηση να δώσει. Ασφαλώς, "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος". Θλίβομαι όμως να βλέπω πόσο ρηχές και ανούσιες είναι σε πολλές περιπτώσεις οι ανθρώπινες σχέσεις, ακόμα και οι θεμελιώδεις, όπως για παράδειγμα μεταξύ των μελών μιας οικογενείας. Έτσι οδηγούνται οι άνθρωποι στην αποξένωση. Να το δεχτούμε δηλαδή αυτό αναντίρρητα με την πιο πάνω δικαιολογία; Τόσα έχω, τόσα σου δίνω; Ή να ζητάμε - και από τον εαυτό μας και από τους άλλους - περισσότερα (περισσότερη κατανόηση, περισσότερη ουσιαστική επικοινωνία εννοώ) με την πίστη ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον που εξελίσσεται και εκτός από χειρότερος μπορεί να γίνει και καλύτερος;
-
λοιπον υπαρχει ενα τραγουδι που λεγεται -suiside- και ο ανθρρωπος ενω παιζει η μουσικη απο πισω μιλαει πρωτα για τα καλα κατα τη γνωμη του π,χ,οτι θα υπαρχει ενα λιγοτερο αυτοκινητο για να μολυνει τ περιβαλλον ή οτι δεν θ ανησυχησεις ποτε ξανα για λογαριασμους διαιτες και τετοια πολλα.για τ ασχημα λεει εμπειριες που θα χασουμε αισθηματα π δεν θα ξανανιωσουμε...κλπ κλπνομιζω λεει μερικα καλα πραγματα.επισης συνφωνω οτι χρειαζεται θαρρος για μια τετοια αποφαση και οτι αποτελει δειλια γιατι ειναι ενας ευκολος τροπος ν φυγεις απο τα προβληματα σ.παντως στο τελος του τραγουδιου λεει-you were born finish what you started.
Αυτο ειναι του Bobby Gaylor... κοιτα λιγο πιο πισω εχω βαλει λινκ τους στιχους ;)
-
Χμ, ΡΕΑ, έχω την εντύπωση ότι δεν κατανόησες τα λόγια μου. Δεν έχουμε δηλ. ουσιαστική επικοινωνία?
Υπάρχουν ιδεώδη, απλώς δεν τα βλέπουμε, διότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνει ιδεώδες, ιδεατό, ιδέα. Βέβαια δεν είναι απαραίτητο όλα τα ιδεώδη να εναρμονίζονται με τις αξίες μας.
Δεν οδηγούνται έτσι οι άνθρωποι στην αποξένωση. Η ουσιαστική επικοινωνία που ζητάς είναι κατά βάση πνευματική επικοινωνία, μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη για να επιτευχθεί διότι απαιτεί υψηλό βαθμό αυτογνωσίας και χαμηλό βαθμό έπαρσης.
Το εναρκτήριο λάκτισμα για την κατανόηση της πνευματικής επικοινωνίας δίνεται στον έρωτα, γιαυτόν τον λόγο έχει υμνηθεί τόσο πολύ. Αυτό που ζητάς δηλ. είναι ο έρωτας και όχι μια απλή κοινωνική επαφή. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να επιτευχθεί, ούτε ήταν ποτέ.
-
Το βλέπουμε έπρεπε να μπει σε εισαγωγικά όπως είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις. Η βιασύνη, Chcome, συγχώρεσέ με!
-
Σουασάηντ ιζ φορ χουέβερ γουστάρει - γουατ ιζ γιορ προμπλεμ τελος πάντων?
Aν αυτοκτονησει ο αδερφος σου η αδερφη σου καποιος κολλητος σου τοτε θα καταλαβεις και γιατι καποιος δε μπορει να αυτοκτονει επειδη απλα ετσι γουσταρει.
Και σε τελικη ειναι σα να λες ε καλα οποιος γουσταρει ας παρει ενα μπιστολι και ας σκοτωσει καποιον, αυτος θα πληρωσει σιγα αμα γουσταρει ας το κανει. Σου αρεσει?
-
Δεν έχει καμία σχέση αυτό. Δικιά του είναι η ζωή, ότι θέλει την κάνει.
-
Χμ, ΡΕΑ, έχω την εντύπωση ότι δεν κατανόησες τα λόγια μου. Δεν έχουμε δηλ. ουσιαστική επικοινωνία?
Υπάρχουν ιδεώδη, απλώς δεν τα βλέπουμε, διότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνει ιδεώδες, ιδεατό, ιδέα. Βέβαια δεν είναι απαραίτητο όλα τα ιδεώδη να εναρμονίζονται με τις αξίες μας.
Δεν οδηγούνται έτσι οι άνθρωποι στην αποξένωση. Η ουσιαστική επικοινωνία που ζητάς είναι κατά βάση πνευματική επικοινωνία, μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη για να επιτευχθεί διότι απαιτεί υψηλό βαθμό αυτογνωσίας και χαμηλό βαθμό έπαρσης.
Το εναρκτήριο λάκτισμα για την κατανόηση της πνευματικής επικοινωνίας δίνεται στον έρωτα, γιαυτόν τον λόγο έχει υμνηθεί τόσο πολύ. Αυτό που ζητάς δηλ. είναι ο έρωτας και όχι μια απλή κοινωνική επαφή. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να επιτευχθεί, ούτε ήταν ποτέ.
Δε λέω, καλές είναι οι ιδέες και τα ιδεώδη και να φιλοσοφούμε πάνω σ΄ αυτά για να βάζουμε στο μυαλό μας τον κόσμο σε τάξη, εμένα όμως με ενδιαφέρει στην πράξη τι γίνεται.
Όχι, δεν εννοούσα καθόλου την πνευματική επικοινωνία όταν μιλούσα για αποξένωση, εννούσα την ψυχική επαφή. Πνευματική επικοινωνία μπορώ να έχω με 5 ανθρώπους σε μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης και να είναι και πολύ αποδοτική, ψυχικά όμως να απέχω από τον καθένα τους όσο η γη από τη σελήνη. Η ψυχική επικοινωνία είναι που όταν λείπει οδηγούμαστε στην αποξένωση.
Και δεν θεωρώ ότι ο έρωτας είναι η μόνη κατάσταση στην οποία μπορεί να υπάρχει αυτού του είδους η επαφή. Ο έρωτας (μην ψάξουμε τώρα από πού ξεκινάει) αυτό που επιδιώκει είναι απόλυτη ταύτιση σε κάθε επίπεδο, πνευματικό, ψυχικό, σωματικό. Όμως αν ένας φίλος έχει πρόβλημα - περισσότερο ή λιγότερο σοβαρό - δεν χρειάζεται να είμαι ερωτευμένη μαζί του για να τον συμμεριστώ και να του συμπαρασταθώ, ανθρώπινη επαφή χρειάζεται, συναισθήματα.
Και αυτά ακριβώς είναι που λείπουν από αυτό που καταλαβαίνω εγώ με τη φράση "κοινωνική επαφή" - δεν ξέρω αν εννοούμε το ίδιο εδώ. Για μένα αυτού του είδους η επαφή είναι ρηχή, πώς τα περνάς, πού θα πας διακοπές, πάμε για ψώνια κτλ. Δεν λέω πως πρέπει να λείπουν τελείως αυτά από τη ζωή μας, αλλά, έτσι όπως έχουμε καταντήσει, η ζωή μας έχει μόνο ή κυρίως αυτά. Έτσι χάνει όμως το ουσιαστικό της νόημα.
-
Δεν έχει καμία σχέση αυτό. Δικιά του είναι η ζωή, ότι θέλει την κάνει.
Ακριβως το ιδιο ειναι, να παρει καποιος ενα πιστολι και να σκοτωσει. Δικια του ειναι η ζωη οτι θελει κανει.
-
Δεν έχει καμία σχέση αυτό. Δικιά του είναι η ζωή, ότι θέλει την κάνει.
Ακριβως το ιδιο ειναι, να παρει καποιος ενα πιστολι και να σκοτωσει. Δικια του ειναι η ζωη οτι θελει κανει.
Πιστεύω (ή τουλάχιστον πίστευα) οτι είναι αυτονόητο οτι στην πρώτη περίπτωση ξοδεύεις μία ζωη (την δική σου) και στην άλλη μία ή δύο (του άλλου κ' μερικές φορές και τη δική σου).
-
παντως στο τελος του τραγουδιου λεει-you were born finish what you started.
Μα κάνει λες κ είναι κακό που γεννιόμαστε! ???
μαλλον εννοει οτι, αρχισες κατι και πρεπει να το τελειωσεις, με την καλη εννοια.Ετσι κι αλλιως κατα την γνωμη μου αυτο που χαρακτηριζει την Πραξη αυτη ειναι η δειλια να μην ολοκληρωνεις κατι, να φευγεις απλα απο τα προβληματα σου χωρις να σκεφτεσαι τις συνεπειες και τους ανθρωπους που πληγωνεις.
-
Δεν έχει καμία σχέση αυτό. Δικιά του είναι η ζωή, ότι θέλει την κάνει.
Ακριβως το ιδιο ειναι, να παρει καποιος ενα πιστολι και να σκοτωσει. Δικια του ειναι η ζωη οτι θελει κανει.
Πιστεύω (ή τουλάχιστον πίστευα) οτι είναι αυτονόητο οτι στην πρώτη περίπτωση ξοδεύεις μία ζωη (την δική σου) και στην άλλη μία ή δύο (του άλλου κ' μερικές φορές και τη δική σου).
Μα το λες και μονος σου. Και στις 2 περιπτωσεις ξοδευεις μια ζωη.
-
Δεν έχει καμία σχέση αυτό. Δικιά του είναι η ζωή, ότι θέλει την κάνει.
Ακριβως το ιδιο ειναι, να παρει καποιος ενα πιστολι και να σκοτωσει. Δικια του ειναι η ζωη οτι θελει κανει.
Πιστεύω (ή τουλάχιστον πίστευα) οτι είναι αυτονόητο οτι στην πρώτη περίπτωση ξοδεύεις μία ζωη (την δική σου) και στην άλλη μία ή δύο (του άλλου κ' μερικές φορές και τη δική σου).
Μα το λες και μονος σου. Και στις 2 περιπτωσεις ξοδευεις μια ζωη.
Στην μια περίπτωση η ζωη ΔΕΝ ειναι δική σου - πόσο πιο λιανά να στο κάνουμε δηλαδή???
-
Και ποιος σου δινει δικαιωμα να αφαιρεις ακομα και την ιδια σου την ζωη? Και ποσο μαλλον χωρις να σκεφτεις τις συνεπειες πανω στους αλλους. Γιατι κακα τα ψεματα οταν καποιος πεθαινει δεν αφορα μονο αυτον που πεθαινει αλλα και ενα τεραστιο πληθυσμο φιλων και συγγενων.
-
Σωστός. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.
-
......... ανθρώπινη επαφή χρειάζεται, συναισθήματα.
Και αυτά ακριβώς είναι που λείπουν από αυτό που καταλαβαίνω εγώ με τη φράση "κοινωνική επαφή" - δεν ξέρω αν εννοούμε το ίδιο εδώ. Για μένα αυτού του είδους η επαφή είναι ρηχή, πώς τα περνάς, πού θα πας διακοπές, πάμε για ψώνια κτλ. Δεν λέω πως πρέπει να λείπουν τελείως αυτά από τη ζωή μας, αλλά, έτσι όπως έχουμε καταντήσει, η ζωή μας έχει μόνο ή κυρίως αυτά. Έτσι χάνει όμως το ουσιαστικό της νόημα.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άνθρωπινη ύπαρξη χωρίς συναισθήματα! Το συναίσθημα είναι η βάση της αντίληψής μας.
΄Δεν νομίζω ότι συζητάμε κοινότυπα θέματα και απαντούμε με στερεότυπες εκφράσεις του τύπου: "Πολύ καλά, το αυτό επιθυμώ και δια εσάς". Με τον ίδιο τρόπο που συζητάς μαζί μου μπορείς να συζητάς με τον καθένα, να έχεις μια πιο "ουσιαστική" επαφή. Στο χέρι σου είναι! Που ξέρεις, μπορεί να είμαι ο γείτονάς σου ή ο άνθρωπος που συναντάς κάθε μέρα στο λεωφορείο, αυτός που ντρέπεσαι να του προσφέρεις έστω και μια ματιά.
Έχω επιστρέψει μόλις από ένα χώρο με ανθρώπους οι οποίοι θα λέγαμε πως έχουν "πολύ μεγάλη δυστυχία". Παρόλα αυτά τους αρκεί μόνο ένα χάδι, ένα φιλί, για να νιώσουν ευτυχισμένοι. Για να νιώσουν ευτυχισμένοι όχι για να βρουν την χαρά, αυτήν την έχουν μόνο και μόνο επειδή ζουν!
-
Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις περι δειλίας, φοβίας να αντιμετωπισεις τη ζωη, υποταγής κ.λ.π. Θελει άλλωστε πολλη ''μαγκιά'' να αποτιναξεις το μεγαλύτερο αγαθό που εχεις. Νομιζω πως η αυτοκτονία ειναι περισσότερο μια ακραία ένδειξη αποστροφής ενάντια στη κοινωνια, στον υλικό ευδαιμονισμό. Τρανό παράδειγμα φυσικά Ο Νικόλας
-
Θες να μου πεις οτι οσοι αυτοκτονουν εχουν τη συνειδηση που ειχε ο Ασιμος?....... Και αυτος περισσοτερο η εξαιρεση μου μοιαζει παρα ο κανονας....
-
Νικολας είναι ενας. Ομως για να φτασεις σε αυτο το σημείο σημαινει πως βαρεθηκες τη κατάντια τους, βαρέθηκες να ακους για προβλήματα που μονο με λεφτα εχουν να κανουν, σιχαθηκές τους πάντες ...
-
Ναι προσωπικα θεωρω οτι κανε κατι να τα αλλαξεις. Αλλα επιμενω οτι δεν μπορουμε να βαλουμε τον Νικολα με τον υπολοιπο κοσμο.
-
Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άνθρωπινη ύπαρξη χωρίς συναισθήματα! Το συναίσθημα είναι η βάση της αντίληψής μας.
΄Δεν νομίζω ότι συζητάμε κοινότυπα θέματα και απαντούμε με στερεότυπες εκφράσεις του τύπου: "Πολύ καλά, το αυτό επιθυμώ και δια εσάς". Με τον ίδιο τρόπο που συζητάς μαζί μου μπορείς να συζητάς με τον καθένα, να έχεις μια πιο "ουσιαστική" επαφή. Στο χέρι σου είναι!
Συμφωνώ κι εγώ πως η ανθρώπινη ύπαρξη είναι συνυφασμένη με τα συναισθήματα και ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτά. Πιστεύω όμως πως οι ρυθμοί και ο μοντέρνος τρόπος ζωής μας σπρώχνει σε όλο και πιο τυπικές και επιφανειακές σχέσεις. Όλο κάτι βιαζόμαστε να κάνουμε, όλο κάτι άλλο έχουμε στο μυαλό μας που μας πιέζει και, όταν επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας, δεν είμαστε ακριβώς ανά πάσα στιγμή σε επαφή με τα συναισθήματά μας. Σε αυτήν την περίπτωση, ναι είναι στο χέρι μας, να κάνουμε επιλογές και να θέσουμε προτεραιότητες: Τι είναι πιο σημαντικό, πιο γρήγορα και πιο πολύ ή πιο αργά και πιο ουσιαστικά; Την απάντηση τη δίνει ο καθένας για τον εαυτό του.
Επιμένω όμως, πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν βρίσκονται σε επαφή με τα συναισθήματά τους ή δεν μπορούν να τα μοιραστούν με τους συνανθρώπους τους όχι για εξωτερικούς, αλλά για εγγενείς λόγους. Τι να σκεφτώ, άνθρωποι που για παράδειγμα τους έμαθαν από νωρίς πως είναι ντροπή να νιώθεις αδυναμία ή να ζητάς βοήθεια. Πως πρέπει να μπορούν να τα βγάζουν πέρα μόνοι τους. Τέτοια μοντέλα συμπεριφορών και σχέσεων δεν αποτινάσσονται με ευχολόγια, έχουν γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του ατόμου. Γι' αυτό λέω πως οι άνθρωποι που αυτοκτονούν έχοντας εγκλωβιστεί με τέτοιο ή παρόμοιο τρόπο σε μια προσωπική απομόνωση, έχουν ανάγκη κάποιον άλλο να τους απλώσει το χέρι. Και δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι που αφαιρούν οι ίδιοι τη ζωή τους είναι άτομα καλόβολα, εσωστρεφή, πολλές φορές καλόκαρδα και ευγενικά, που οι γύρω τους δεν έχουν να τους προσάψουν τίποτα τις πιο πολλές φορές.
-
Προφανώς αναφέρεσαι σε άτομα με "συναισθηματικές διαταραχές" και όχι στον γενικό πληθυσμό. Πραγματικά δύσκολες και θλιβερές καταστάσεις, αλλά μπορούν να βοηθηθούν μόνο από ειδικούς. Κάθε απόπειρα "βοήθειας" τέτοιων ατόμων από κάποιον άσχετο είναι παρακινδυνευμένη και συνήθως επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα για τον ίδιο.
Στην παροχή εξειδικευμένης βοήθειας σ' αυτά τα άτομα η κοινωνία μας έχει ένα τεράστιο κενό, όπως συμβαίνει και με όλες τις ομάδες πληθυσμού που έχουν ανάγκη από βοήθεια.
Άσχετα απ' αυτές τις ακραίες καταστάσεις, ο τρόπος επεξεργασίας των αισθημάτων δεν είναι πανομοιότυπος σ' όλα τα άτομα. Έτσι αν δύο διαφορετικά άτομα έχουν διαφορετικά συναισθήματα από το ίδιο βίωμα δεν είναι ένδειξη ότι δεν επικοινωνούν ψυχικά. Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσο η ψυχή έχει σχέση με το συναίσθημα.
Για τον "μοντέρνο τρόπο ζωής" έχουν ειπωθεί πολλά κατά καιρούς. Όσον αφορά την επίδρασή του στις διαπροσωπικές σχέσεις έχω την εντύπωση ότι παρέχει την δυνατότητα να γίνουν πολύ πιο ουσιαστικές και πολύπλευρες. Το άτομο δεν απομονώνεται εξαιτίας των εργαλείων που του παρέχονται αλλά εξαιτίας της κακής τους χρήσης και των ελειπών γνώσεων που έχει για αυτά. Από την άλλη πλευρά η απομόνωση είναι, όπως ανέφερες κι εσύ, προσωπική επιλογή δεν επιβάλλεται από κανέναν.
Βέβαια προβάλονται ψευδαισθήσεις απομόνωσης και μάλιστα με έντονο τρόπο, όπως η απομόνωση και η μοναξιά του ατόμου στις πόλεις. Προτάσεις εντελώς γελοίες αν σκεφτεί κανείς ότι καθένας μας έχει την δυνατότητα να γνωρίζει καλά το πολύ 100, 200 άτομα (τους κατοίκους δύο πολυκατοικιών δηλ) και να γνωρίζει επιφανειακά το πολύ 2000 άτομα (τους κατοίκους μιας συνοικίας).
-
Τι εννοείς ακριβώς με τον όρο "συναισθηματικές διαταραχές"; Μήπως θες να πεις "ψυχικές διαταραχές"; Αυτές ( = παράνοια, σχιζοφρένεια, ψυχοπαθητική προσωπικότητα κτλ.) όντως δεν απαντούν σε μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Οι συναισθηματικές διαταραχές όμως (= μελαγχολία, κατάθλιψη) είναι καταστάσεις στις οποίες μπορεί να περιέλθει ο κάθε άνθρωπος σε κάποια φάση της ζωής του. ( Αν και κάποιοι έχουν μια προδιάθεση, ενώ άλλοι όχι, σύμφωνοι.) Και να τις ξεπεράσει είτε με τη βοήθεια ειδικού, όπως λές, είτε με την αγάπη και την συμπαράσταση των οικείων και των φίλων - υπό την προϋπόθεση πως έχει κι αυτός όρεξη για ζωή. Αυτούς τους τελευταίους δε διατρέτουχε κανένα κίνδυνο όταν τους συναναστρεφόμαστε, σε αντίθεση με τους πρώτους, που κάνει τζίιιιιιιιιζ!
Ε, τώρα μην αρχίσουμε τα φιλοσοφικά με την ψυχή και το συναίσθημα, γιατί άκρη δε βγαίνει κι ο καθένας κρατάει στο τέλος τη γνώμη που του πάει καλύτερα. Όταν όμως λέω πως δυο άνθρωποι δεν επικοινωνούν, εννοώ όχι ότι το ίδιο βίωμα τους προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα (αλίμονο! αυτό είναι αναμενόμενο, οι άνθρωποι είμαστε πολύ ξεχωριστοί και ανόμοιοι μεταξύ μας - και αυτό είναι καλό ;) ). Εννοώ ότι δεν έχουν καν τη διάθεση να μπουν στο κόπο να κοιτάξουν τον απένταντί τους στα μάτια και να αναρωτηθούν με ειλικρινές ενδιαφέρον πώς νιώθει, τι τον θλίβει, τι τον απασχολεί, να γίνουν ένα μέρος του κόσμου του και να τον αφήσουν να γίνει ένα μέρος του δικού τους. Συνειρμικά μου έρχεται εδώ σαν παράδειγμα η εικόνα ενός ζευγαριού που μετά από χρόνια συμβίωσης νομίζουν πως τα έχουν μάθει πια όλα ο ένας για τον άλλο, έχουν βαρεθεί και δεν ξέρω και τι άλλο, περιφέρονται στο ίδιο σπίτι χωρίς να κοιτάζονται, να αγγίζονται, ανταλλάσσοντας μόνο ασήμαντες, κοφτές κουβέντες για τα καθημερινά και τα τετριμμένα.
Τη σκέψη σου για την σχέση απομόνωσης - χρήσης εργαλείων δεν την παρακολουθώ, όταν μιλάω για μοντέρνο τρόπο ζωής δεν αναφέρομαι στους τρόπους παραγωγής, αν κατά κει πάει ο συνειρμός. Δεν εννοούσα όμως καθόλου πως η απομόνωση είναι (πάντα) προσωπική επιλογή. Σίγουρα υπάρχει όριο στον αριθμό των ανθρώπων που μπορεί να γνωρίσει, να συναναστραφεί και να γνωρίσει κανείς καλά, σίγουρα σήμερα - απαλλαγμένοι από παραδοσιακούς ρόλους κλισέ - μπορούμε (ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ) να κάνουμε πιο ουσιαστικές σχέσεις.
Θα σου εξηγήσω όμως τι εννοώ με την απομόνωση των μοντέρνων πόλεων. Σκέψου μια γιαγιούλα που ζει σε ένα διαμέρισμα με τα παιδιά της γιατί δεν μπορούν να την αφήσουν μόνη στο χωριό. Τι κάνει όλη μέρα; Έξω ο κόσμος πολύβουος και βιαστικός, κανείς δεν έχει χρόνο ή όρεξη να ασχοληθεί μαζί της. Έρχονται τα παιδιά της από τη δουλειά, κουρασμένα,δεν έχουν πολλή όρεξη για κουβέντες. Θα φαν, θα ξεκουραστούν, θα δουν τηλεόραση, θα συναντήσουν κανένα φίλο. Μούγγα στη στρούγγα για τη γιαγιά. Αν ήταν στο χωριουδάκι της, θα σκάλιζε τον κηπάκο της, θα πέρναγαν οι γειτόνισσες και οι συγχωριανές που θα είχαν άπλετο χρόνο και εξίσου μεγάλη ανάγκη για συντροφιά, θα λέγαν τις κουβεντούλες τους, θα πίνανε κι έναν καφέ... Απλά, πιο ανθρώπινη ζωή. Αν έχω καταλάβει καλά, δεν ζεις στην Αθήνα - και πολύ καλά κάνεις. Μην σ' αξιώσει ο Θεός να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι πόσο ανθρωποφάγα είναι αυτή η πόλη. Και κάθε μεγαλούπολη, φαντάζομαι, γιατί οι άλλες να διαφέρουν.
Είχα πάει 6 μέρες στα Χανιά - που δεν είναι και κανένα χωριό. Νόμιζα πως ήμουν σε άλλον πλανήτη. Οι άνθρωποι δεν βιάζονταν, τουλάχιστον όχι όπως στην Αθήνα. Σε εξυπηρετούσαν και ταυτόχρονα σου έλεγαν 2 κουβέντες, από πού μας έρχεστε, πώς τα περνάτε εδώ, με το χαμόγελό τους, με την ευγένειά τους, ένιωθες άνθρωπος. Εδώ, άντε γρήγορα να τελειώνουμε, στην ουρά περιμένουν κι άλλοι. Δε λέω, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Γιατί όμως να είναι μόνο εξαιρέσεις; Γιατί ο ρυθμός της μεγαλούπολης είναι τρελλός και δε σε αφήνει να σκεφτείς ούτε καν αυτό: "Μα πώς τρέχουμε όλοι έτσι;"
-
Καλό είναι κάθε συζήτηση να είναι φιλοσοφική αλλιώς είναι ανούσια.
Απ' ότι κατάλαβα ορίζεις ως ψυχικές κάποιες λειτουργίες του εγκεφάλου. Ποιές είναι αυτές και πως κάνεις τον διαχωρισμό από τις υπόλοιπες λειτουργίες?
Έχεις μια φαντασιωτική εικόνα για την ζωή στο χωριό. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Οι άνθρωποι είναι όμοιοι παντού και στην επιλογή της απομόνωσης και της αποστασιοποίησής τους από την κοινωνική ζωή δεν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο το σταθερό περιβάλλον όσο το σύστημα αξιών που ακολουθούν και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.
-
Καλό είναι κάθε συζήτηση να είναι φιλοσοφική αλλιώς είναι ανούσια.
Δεν είναι όμως και κάθε φιλοσοφική συζήτηση μεστή περιεχομένου. Το να προσπαθούμε να καταλήξουμε για παράδειγμα σε ένα συμπέρασμα αν τα συναισθήματα και η ψυχή συνδέονται, δεν έχει νόημα μια που το ένα από τα δύο (τουλάχιστον) - η ψυχή - δεν μπορεί να οριστεί και να προσδιοριστεί ούτε καν στοιχειωδώς. Αυτό που χρειάζομαι για να συζητήσω είναι μια μίνιμουμ πραγματιστική βάση, ώστε να έχουμε τουλάχιστον ένα κοινό σημείο αναφοράς στον εξωτερικό κόσμο.
Απ' ότι κατάλαβα ορίζεις ως ψυχικές κάποιες λειτουργίες του εγκεφάλου. Ποιές είναι αυτές και πως κάνεις τον διαχωρισμό από τις υπόλοιπες λειτουργίες?
Δεν πρόκειται για δικούς μου ορισμούς. Θέλω να πιστεύω πως ακολουθώ τον διαχωρισμό της κλινικής ψυχολογίας - από ό,τι θυμάμαι τέλος πάντων. Διόρθωσέ με εδώ αν γνωρίζεις περισσότερα, θα ανοίξω κι εγώ τα παλιά μου κιτάπια, ευκαιρία είναι να τα θυμηθώ. ;)
Έχεις μια φαντασιωτική εικόνα για την ζωή στο χωριό. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Οι άνθρωποι είναι όμοιοι παντού και στην επιλογή της απομόνωσης και της αποστασιοποίησής τους από την κοινωνική ζωή δεν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο το σταθερό περιβάλλον όσο το σύστημα αξιών που ακολουθούν και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.
Ξέρω πως τα πράγματα δεν είναι παντού και πάντα έτσι ρόδινα στο χωριό, δεν ήταν αυτό που εννοούσα. Και δέχομαι πως η φύση του ανθρώπου είναι παντού και πάντα ίδια και υπάρχει πάντα η δυνατότητα επιλογών, ανάλογα με το τι αξιολογεί καθένας ως σημαντικό. Κι εσύ όμως θα συμφωνήσεις, πιστεύω, πως οι εξωτερικές συνθήκες είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικές με τις προδιαθέσεις του ατόμου και εξίσου καθοριστικές για το αν θα εκδηλωθεί μια ορισμένη συμπεριφορά ή όχι. Όσο κι αν έχω ανάγκη, για παράδειγμα, να πιάσω μια χαλαρή πρωινή κουβεντούλα με κάποιον περαστικό στην Πανεπιστημίου και όσο και αν προσπαθήσω, δεν θα τα καταφέρω. Πρέπει να αλλάξω "στέκι" για να το πετύχω, κάπου που οι συνθήκες ευνοούν μια τέτοια εξέλιξη.
-
"...Όσο κι αν έχω ανάγκη, για παράδειγμα,
να πιάσω μια χαλαρή πρωινή κουβεντούλα με κάποιον περαστικό στην Πανεπιστημίου .
Όσο κι αν το προσπαθήσω , δε θα τα καταφέρω.
Πρέπει ν' αλλάξω "στέκι" για να το πετύχω ,
εκεί όπου οι συνθήκες ευνοούν μια τέτοια εξέλιξη..."
Και βέβαια έτσι είναι "κόρη" .
< το "κόρη" με την κυπριακή έννοια του >
Είμαστε προιόντα τόσο της κληρονομικότητάς μας
όσο και τών επιθυμιών μας και τών συνθηκών τής ζωής μας .
Και κάπου εκεί στην άκρη φαίνεται να παίζει έναν σημαντικό ρόλο
κάποιος άγνωστος παράγοντας .
Δώσε του όποιο όνομα θες εσύ .
Πολύ νέα πρέπει να είσαι αν κρίνω απ' τα γραφτά σου .
Όμως σωστά και όμορφα γράφεις και σε πρόσεξα .
ΥΓ
Μάλλον χρειάζεται ν' αλλάξεις κι άλλα ,
κι όχι μόνο στέκι ,
για να μπεις σ άλλη νοοτροπία κι άλλη ζωή .
-
Απ' ότι κατάλαβα ορίζεις ως ψυχικές κάποιες λειτουργίες του εγκεφάλου. Ποιές είναι αυτές και πως κάνεις τον διαχωρισμό από τις υπόλοιπες λειτουργίες?
Δεν πρόκειται για δικούς μου ορισμούς. Θέλω να πιστεύω πως ακολουθώ τον διαχωρισμό της κλινικής ψυχολογίας - από ό,τι θυμάμαι τέλος πάντων. Διόρθωσέ με εδώ αν γνωρίζεις περισσότερα, θα ανοίξω κι εγώ τα παλιά μου κιτάπια, ευκαιρία είναι να τα θυμηθώ. ;)
Δεν γνωρίζω. Η απορία μου ήταν ειλικρινής και είχε σκοπό την μάθηση.
Όσο κι αν έχω ανάγκη, για παράδειγμα, να πιάσω μια χαλαρή πρωινή κουβεντούλα με κάποιον περαστικό στην Πανεπιστημίου και όσο και αν προσπαθήσω, δεν θα τα καταφέρω. Πρέπει να αλλάξω "στέκι" για να το πετύχω, κάπου που οι συνθήκες ευνοούν μια τέτοια εξέλιξη.
Πίστεψέ με. Και στο χωριό να ήσουν δεν θα μπορούσες να συζητήσεις χαλαρά με κάποιον άνθρωπο που ήθελε να πάει στο χωράφι του για δουλειά! :)
Παρόλα αυτά έχω συζητήσει και χαλαρά και έντονα με αργόσχολους σαν κι εμένα στην Πανεπιστημίου, στην Β. Σοφίας, στο μετρό, στα λεωφορεία και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς.
Κανείς δεν λέει όχι για μια σημαντική κουβεντούλα. ;)
-
Μα δεν πάνε μόνο για δουλειά όλοι αυτοί που ανεβοκατεβαίνουν σαν τρελλοί καθημερινά την Πανεπιστημίου! (και οποιονδήποτε άλλο δρόμο μιας οποιασδήποτε μεγαλούπολης). Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως η μεγαλούπολη - με τον ανελέητο ρυθμό της, με το τσιμέντο, τα θεώρατα κτήρια, τα καυσαέρια, τα αυτοκίνητα που δεν υπολογίζουν τους πεζούς - δεν προσφέρεται για μια ανθρώπινη ζωή. Μου έχει κολλήσει μια φράση που είχα ακούσει κάποτε (δεν θυμάμαι πια πού): "Αυτή η πόλη τρώει ανθρώπους." Ίσως να έχεις δίκιο στο ότι έχω ωραιοποιήσει μέσα μου τη ζωή στο χωριό, αλλά - πώς να το κάνουμε - εκεί οι συνθήκες είναι πιο κατάλληλες για μια πιο ανθρώπινη ζωή, μόνο και μόνο από το γεγονός ότι βρίσκεται κανείς πιο κοντά στη φύση. Αυτή είναι το ... φυσικό μας περιβάλλον και όχι οι μεγαλουπόλεις - όπως τις έχουμε καταντήσει τουλάχιστον.
Πάντως είμαι πολύ χαρούμενη που από φέτος το φθινόπωρο θα έχω την ευκαιρία να έχω και ιδίαν αντίληψη του θέματος, μια που - όπως έμαθα πολύ πρόσφατα - διορίζομαι - κατά πάσαν πιθανότητα - επαρχία! Κάτι που το περίμενα καιρό. Τώρα αν σε λίγο με ακούσεις να γκρινιάζω και να μην είμαι ευχαριστημένη, θα έχεις κάθε λόγο να μου πεις ευθαρσώς "Εγώ σου τά 'λεγα!" ;D
-
Βρε ΡΕΑ μην λες τέτοια πράγματα, δεν σου είπα κάτι το εντελώς διαφορετικό!
Εκεί που θέλω να καταλήξω κι εγώ, για να τελειώσουμε ευχάριστα την κουβεντούλα μας, είναι ότι παντού η ζωή είναι ωραία ιδίως αν είσαι αρτιμελής και υγιής. Βέβαια στην επαρχία είναι ακόμα καλύτερα, ιδίως αν έχεις καλή παρέα.
Εκτός αν καταλήξουμε στο γνωστό: "Η Ζωή είναι ωραία αλλά δυστυχώς είναι παντρεμένη με άλλον" :D
Είμαι σίγουρος ότι θα περάσεις πολύ καλά. Να είσαι πάντα καλά και πάντα χαρούμενη.
-
Εκτός αν καταλήξουμε στο γνωστό: "Η Ζωή είναι ωραία αλλά δυστυχώς είναι παντρεμένη με άλλον" :D
Μπορεί να είναι παντρεμένη με άλλον, είναι όμως ερωτευμένη μαζί μας! :D :D :D
Και ξέρεις τώρα... Το ματς γάμος-έρωτας λήγει πάντα "2". ;)
Να είσαι κι εσύ καλά, θα τα λέμε - ιδίως αν με στείλουν στο τέρμα του Θεού, η μόνη μου επαφή με τον πολιτισμένο κόσμο προβλέπεται να είναι το κιθάρα. ;D ). Ευχαριστώ για τις ευχές σου, το πιστεύω κι εγώ ότι θα περάσω καλά. ;)
-
Πάντως είμαι πολύ χαρούμενη που από φέτος το φθινόπωρο θα έχω την ευκαιρία να έχω και ιδίαν αντίληψη του θέματος, μια που - όπως έμαθα πολύ πρόσφατα - διορίζομαι - κατά πάσαν πιθανότητα - επαρχία! Κάτι που το περίμενα καιρό. Τώρα αν σε λίγο με ακούσεις να γκρινιάζω και να μην είμαι ευχαριστημένη, θα έχεις κάθε λόγο να μου πεις ευθαρσώς "Εγώ σου τά 'λεγα!" ;D
(off topic)
Εγω σε ακουω ηδη...Μακαρι να κανω λαθος, αλλα μετα απο τοσα χρονια σε χωριο νομιζω οτι εχω μια ολοκληρωμενη αποψη του θεματος...Καποιοι προσαρμοζονται πιο ευκολα σε κλειστες κοινωνιες, αλλοι οχι. Καποιοι δεν εχουν προβλημα να γνωριζει ολο το χωριο πως τους λενε, ποτε γεννηθηκαν, ποιανου παιδια ειναι, με ποιους κανουν παρεα, και μερικα (ακομη πιο) προσωπικα πραγματα, αλλους παλι λιγο τους νοιαζει αν και ποιος ασχολειται με τετοια θεματα. Εχει να κανει με τον χαρακτηρα του καθε ανθρωπου... Εγω ας πουμε θελω σε γενικες γραμμες την ησυχια μου και βαριεμαι να χαιρεταω ολο τον κοσμο στις αυλες, οποτε βολευομαι μια χαρα στην πολη, γιατι εκει διαλεγω η ιδια σε ποιους θα μιλαω κι ετσι μου ειναι πιο ευκολο να κανω ουσιαστικες σχεσεις, απλα επειδη αυτο αποτελει δικη μου αποφαση. Οποτε και παλι δε μπορεις να πεις οτι "οι πολεις ειναι απροσωπες και κρυες" γιατι δεν ειναι απολυτο αυτο.
Α, και
απο papous
Πίστεψέ με. Και στο χωριό να ήσουν δεν θα μπορούσες να συζητήσεις χαλαρά με κάποιον άνθρωπο που ήθελε να πάει στο χωράφι του για δουλειά!
Οσοι ζουν σε χωρια δε δουλευουν απαραιτητα σε χωραφια και δεν ειναι απαραιτητα απολιτιστοι. ΑΛΛΑ αυτος ο ανθρωπος σιγουρα θα κατσει 1-2 λεπτα να σου πει 2 κουβεντες, και πολλες φορες μπορει να εισαι εσυ που δεν εχεις τη διαθεση να του μιλησεις. ;)
-
Εγω ας πουμε θελω σε γενικες γραμμες την ησυχια μου και βαριεμαι να χαιρεταω ολο τον κοσμο στις αυλες, οποτε βολευομαι μια χαρα στην πολη, γιατι εκει διαλεγω η ιδια σε ποιους θα μιλαω κι ετσι μου ειναι πιο ευκολο να κανω ουσιαστικες σχεσεις, απλα επειδη αυτο αποτελει δικη μου αποφαση.
Εγώ πάλι έχω την τάση όπου πηγαίνω να δημιουργώ "πηγαδάκια" και μου αρέσει κιόλας. Από την άλλη νομίζω πως είμαι σε θέση να βάλω τα όριά μου - όπως οφείλει κάθε άνθρωπος. Τι να πω, κοντινός ψαλμός αλληλούια, θα δείξει... ;)
-
geia sas.tha ithela na thesw kapoia erwthmata. estw oti enas neos 20 xronwn exei apo ta 14 tou arthritika k stadiaka mexri ta 20 tou tou emfanizontai entonoi ponoi se 1-2 arthrwseis,synexomenoi kata thn kinhsh tous k epishs sovaro provlhma me ta matia to opoio den diorthwnetai me laiser klp.einai dynaton aytos o anthrwpos na aisthanetai eytyxhsmenos k aisiodoxos gia th zwh tou enw xypnaei kathe prwi me ponous ,enw gnwrizei oti den mporei na parei diplwma aytokinhtou kati pou pothei para poly,enw den mporei na kanei pia p.x. snowboard kati pou ekane poio palia k twra den mporei,enw den mporei na xorepsei kala xerontas oti o xwros aresei sto antitheto filo,enw oles tou oi energeies kai apla pragmata ths kathimerinothtas tou thymizoun ta provlhmata tou,enw niothei pws kanenas den mporei na sthrixtei panw tou?mporei arage kapoios pou niothei pono olh mera kathe mera na zei anetos kai eytyxhsmenos exw exei parapona apo thn idia tou th fysh kai ygeia?pws mporei enas tetoios anthrwpos na zhsei normal akoma kai an prospathei na lysei ta alyta provlhmata tou enw kathe mera katastrefetai olo kai pio poly h psyxologia toy?nomizw pws dikaiologeitai na skeftetai akoma k thn aytoktonia dioti mono o idios xerei poso dyskola pernaei.dysthxws h eytyxws oi perissoteroi apo edw mesa milane ek toy asfalous xwris naxoun zhsei apelpistikes gia ton eayto tous katastaseis.peite mou poio pragma tha mporouse na einai ayto pou tha ton krathsei sth zwh?
-
Αυτο πιο πολυ στην ευθανασια ταιριαζει, παρα στην αυτοκτονια.
Θες να ειμαι ειλικρινης?
Δεν ξερω... αυτη ειναι η απαντηση.
Παντως εαν ημουν σε απελπιστικη κατασταση υγειας κ εγω θα αρχιζα να το σκεφτομαι
-
Metallica-Fade To Black. Περικλειει ολη την αποψη μου για το θεμα. Ειδικα οι τελευταιοι στιχοι... Παντως πιστευω πως το 90% αυτων που αυτοκτονουν απλως δεν ειναι στα καλα τους.. οσο για το υπολοιπο 10%, απλα δεν ακουν Metallica..
-
Ειναι η πρωτη φορα που επισκεπτομαι την σελιδα. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ.ΑΠΛΑ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΛΙΓΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΙ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟΙ.ΔΕ ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΛΥΣΗ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ. ΑΛΛΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ!!!ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΩ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ.ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΙΣΩΣ ΕΚΠΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.ΦΥΣΙΚΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΕΑ ΚΑΙ ΤΗΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ.ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΒΗΣΟΥΝ,ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΕΣ?????ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!!!ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!!!! Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΕΛΑ,ΖΗΣΕ,ΑΓΑΠΑ,ΓΕΛΑ!!! ;D
-
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ=ΑΤΙΜΩΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
«…Κάθε πραγματικότης μου είναι αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο, σαν ήρθε, τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους κι εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ’αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές…είμαι έτοιμος τώρα για ένα ατιμωτικό θάνατο».
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
-
γιατι ορισμενοι που μιλησαν για δειλια παιρνουν δεδομενο οτι το ατομο που αυτοκτονει θελει να λυσει ενα προβλημα του αλλα δεν μπορει να βγαλει ακρη και τα τιναζει (οποτε ειναι δειλος )
υπαρχουν ατομα που δεν βρισκουν κανενα νοημα στην ζωη γενικοτερα...για ορισμενους χανεις περισσοτερα σ'αυτα τα 70 χρονια που ζεις παρα κερδιζεις...και ειναι απο την φυση μας αν περιελθουμε σε μια κατασταση που δινουμε περισσοτερα απο οσα παιρνουμε να πεθανουμε :-\
-
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ=ΑΤΙΜΩΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
«…Κάθε πραγματικότης μου είναι αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο, σαν ήρθε, τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους κι εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ’αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές…είμαι έτοιμος τώρα για ένα ατιμωτικό θάνατο».
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
ο καρυωτακης δεν ηταν που πηγε να αυτοκτονησει μπαινοντας στην θαλασσα με ενα αλογο..κα εγραψε ενα ποιημα γραφωντας μην προσπαθησεις ποτε να αυτοκτονησεις εχωντας το αισθημα της αυτσυντηρησεις;..ή καπως ετσι...
χαρουκι οντως καπως ετσι ειναι..αλλα το θεμα ειναι ειναι ο καθης σε θεση να ξερει τι θα κερδισει και τι οχι με αυτην την κινηση;! :-\
-
δεν μπορουσα να διαβασω ολα τα προηγουμενα ηταν παρα πολλα , τεσπα κατα τη γνωμη μου η αυτοκτονια ειναι ηλιθιοτητα. σιγουρα οταν καποιος επιλεξει να αυτοκτονισει εχει καποιο λογο για να το κανει, κατι τον ωθησε σε αυτην τν αποφαση, αλλα οσο θαρρος κ αν χρειαζεται για να αυτοκτονησει καποιος, για μενα η αυτοκτονια ειναι δειλια... γιατι να μη ζησει να αγωνιστει κι ας χασει. δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο τη ζωη, τουλαχιστον τιποτα καλυτερο απο οσα γνωριζω. δεν θελω να ειμαι απολυτη γιατι οι καταστασεις καμια φορα μπορει να γινουν πολυ ζορικες και να μην αντεχονται ειναι αναλογα και το χαρακτηρα του καθενος. τι να πω, παντως εχω απαγορευσει στον εαυτο μου να κανει κατι τετοιο καλυτερα να πεθανω στη μαχη οταν ο θανατος ειναι αναποφευκτος.
-
αν καποιος πχ πεσει απο τον 5 οροφο στον 4 ρτο το εχει μετανιωσει .. ;D αυτη ειναι η πραγματικη αληθεια ..
-
αν καποιος πχ πεσει απο τον 5 οροφο στον 4 ρτο το εχει μετανιωσει .. ;D αυτη ειναι η πραγματικη αληθεια ..
Πράγματι...
Αυτό λένε οι "Πίσσα και πούπουλα" στο τραγούδι "Δυο δευτερόλεπτα (http://portal.kithara.gr/modules.php?name=kiSongdb&file=index&func=ss&id=MTQ4NDA4ODEw&i=)"
-
Λοιπον,προς ολους εσας εκει εξω:Με λυπη μου διαπιστωνω οτι τα σαπια μυαλα κυριαρχουν ακομα και εν ετη 2008.
Συγχωρεστε το ελαφρως επικριτικο μου υφος,αλλα πραγματικα δεν μπορω να κατανοησω το γεγονος οτι υπαρχουν στενομυαλοι ανθρωποι που ακομα πιστευουν οτι η αυτοκτονια ειναι μονοδρομος:Η θαρρος ή δειλια...
Σιγουρα ομως δικαιολογηται αυτη τους η σταση απο την στιγμη που ευθυνεται σε αμαθεια κ' ελλειψη εμπειριας.
Κ' ερχομαι λοιπον εγω σ'αυτο το σημειο να ρωτησω τους εν λογω "κυριους" και "κυριες"(που κατ'εμε τουλαχιστον δεν αξιζουν τον τιτλο):Ποσα γνωριζατε ολοι εσεις για την ζωη των αυτοχειρων που επελεξαν να τελειωσουν την ζωη τους;
Ειστε σε θεση να κρινετε και να κατακρινετε πραξεις που ειναι αποτελεσμα μακροχρονιων καταστασεων,θυμου,οργης,πονου,εκμεταλλευσης,κακοποιησης σωματικης και ψυχικης,με λιγα λογια απωλεια θελησης για ζωη και υπαρξη;Υπαρχουν αμετρητες αλλες αιτιες φυσικα αλλα ανεφερα ενδεικτικα ενα δειγμα,ας πουμε το επικρατεστερο.Παντα πιστευα και δυστυχως επιβεβαιωνομαι,οτι ανθρωποι που δεν εχουν ζησει καποια γεγονοτα,ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να τα κατανοησουν στον ιδιο βαθμο που τα κατανοει καποιος πασχων.Χωρις καμια απολυτως διαθεση να μοιραστω προσωπικες μου ψυχοφθορες εμπειριες θα πω μονο αυτο:Εχω πλεον πειστει οτι μπορω να κατανοησω καλυτερα ενα παιδι που εχει πεσει θυμα κακοποιησης,γιατι εχω ζησει παρομοιες εμπειριες στο παρελθον,απο καποιον που εζησε την απολυτη οικογενειακη ασφαλεια κ'ευτυχια.Φυσικα,αυτο δεν στερει το δικαιωμα σε αλλους ανθρωπους,που βλεπουν το προβλημα απο αποσταση,να εκφρασουν την δικη τους γνωμη,αρκει να δηλωνει συμπαρασταση και οχι κριτικη και καταδικη οπως-δυστυχως-ασκουν πολλοι απο'δω μεσα χωρις εμπειρια.Το τελευταιο πραγμα στον κοσμο που ζηταει καποιος με ιστορικο στις αποπειρες αυτοκτονιας ειναι να τον κρινουν κιολας οτι ειναι δειλος επειδη επελεξε να βαλει τελος σ'εναν εφιαλτη!!!Σιγουρα καποιοι ανθρωποι δεν εχουν ζησει τετοια γεγονοτα,και τους ευχομαι να μην τα ζησουν ποτε τους,αλλα ειναι απαραιτητο να δειξουν λιγοτερο εγωκεντρικη σταση σε τετοια ατομα και να προσπαθησουν να καταλαβουν εστω και στο ενα χιλιοστο τι περναει ο αλλος.Υπαρχουν βαθυτερες εννοιες τις οποιες μπορει να μην εχετε καν φανταστει,ποσο μαλλον βιωσει εσεις οι ιδιοι.Προσπαθηστε λοιπον να μειωσετε το μαρτυριο αυτων των ανθρωπων και οχι να του δινετε τροφη και συνεχεια.Μπορει καποια πραγματα να μοιαζουν ευκολα στην θεωρια,αλλα στην πραξη να ειναι απο δυσκολα εως και ακατορθωτα.Δυστυχως εχω ερθει σε πολυ κοντινη επαφη μ'αυτη την θεωρια:Ειμαι 17 χρονων και βλεπω οτι τα τραυματα του παρελθοντος μ'επηρεαζουν ακομη...Καταστασεις που βιωνα 9 χρονων-και πολυ μικροτερη-κατοικουν ακομα εσωτερικα και παιρνουν σαρκα και οστα στους εφιαλτες μου.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι υπαρχουν πολλοι πιο σοβαροι λογοι για να μην θελει καποιος την ζωη του,ακομη και οταν ειναι εφηβος και οι αιτιες μοιαζουν να ειναι αποτυχημενοι επιπολαιοι ερωτες και χαμενες φιλιες..."Οταν κλεινει μια πορτα,κανεις δεν μπορει να γνωριζει τι γινεται μεσα σ'αυτην." Γι'αυτο λοιπον,ας κανουμε ολοι μια προσπαθεια να διευρυνουμε λιγο την αντιληψη μας και να αναλυουμε τις αιτιες που υποβοσκουν.Σιγουρα εχουν να μας πουν πολλα περισσοτερα απ'τα γρηγορα και βιαστικα συμπερασματα που βγαζουμε μονοι μας.
-
αγαπητε nameless
δεν υποστηριξαμε ποτε οτι γνωριζουμε τις καταστασεις που περναει ο καθενας..δεν κριναμε ποτε..απλα με επιφυλαξη διατυπωνουμε τις εντυπωσεις μας..και αφου μας παρουσιαζεσαι ο λογικος, μυαλομενος και πονοψυχος ανθρωπος ο μη κριτης κανενος γτ κρινεις τα παιδια που ποσταραν εδω την αποψη τους;..ξερεις εσυ τι εμπειριες εχουν ή δεν εχουν;....
δεν ξερω ποτε γραφτηκες εδω μεσα...αλλα το πρωτο σου ποστ ηταν εδω μεσα απο οτι βλεπω...αυτο κατι σημαινει...δεν ξερω ποσο εισαι και τι εμπειριες εχεις..αλλα επρεπε να ξερεις οτι πρωτα σκεφτεσαι μετα κρινεις μετα αοφασιζεις και τελος πραττεις ;)
-
"Amylo",δεν εκανα καμια προσωπικη επιθεση,αρα το να εκφερεις γνωμη εκμερους ολων αυτων που εχουν γραψει εδω ειναι ανουσιο.Απευθυνομαι σε ΟΛΟΥΣ οσους κρινουν και κατακρινουν ανθρωπους σε στιγμες αδυναμιας.
Θεωρεις οτι το να λες "δεν κριναμε ποτε" ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα μετα απ'ολα αυτα τα μηνυματα που εχουν γραφτει εδω;Σιγουρα υπαρχουν πολλα μηνυματα που επιβεβαιωνουν το αντιθετο του ισχυρισμου σου,τα οποια πολυ ευκολα μπορεις να διαβασεις και μονος/η σου.Δεν παρουσιαστηκα ποτε ως <<λογικος, μυαλομενος,πονοψυχος και μη κριτης>>(Αλλωστε ειμαι και γενους θηλυκου...).Αυτα ειναι συμπερασματα που εβγαλες μονος σου,και αν μη τι αλλο δεν τιμουν εσενα τον ιδιο.Φυσικα,εχεις το δικαιωμα να σχηματισεις οτι γνωμη θελεις για'μενα κ'εγω εχω το δικαιωμα να μην της δωσω καμια απολυτως σημασια,αν δεν της αξιζει.
Δεν εκρινα ανθρωπους,εκρινα αντιληψεις που δυστυχως ηταν κατακριτεες και βιαστικες.Δεν θ'απολογηθω σε κανεναν επειδη υπερασπιζομαι το δικαιο(που σιγουρα δεν ειναι ο στιγματισμος ανθρωπων που ζουν δυσκολες καταστασεις).Την ηλικια μου την ανεφερα και στο προηγουμενο μου μηνυμα,οπως και ενα δειγμα απ'τις εμπειριες μου,δεν εχει νοημα να επαναλαμβανομαι...Ομως θα ξαναπω αυτο:Καποιος που δεν εχει ερθει σ'επαφη με μια κατασταση,δεν μπορει να την κατανοησει το ιδιο,οπως καποιος που την εχει ζησει απειρες φορες...Αυτο που λες περι σκεψης δεν υφισταται σε αναλογες περιπτωσεις.Αλλωστε,σε τετοιες στιγμες δεν σκεφτεσαι "καθαρα" αφου κυριαρχει η απελπισια και οχι η λογικη.Γι'αυτο παραμενω στην αρχικη μου σκεψη.Ολα μοιαζουν ευκολα,οταν δεν τα'χουμε ζησει εμεις οι ιδιοι.
"το πρωτο σου ποστ ηταν εδω μεσα απο οτι βλεπω...αυτο κατι σημαινει..."Τι ακριβως;Αν θελεις,εξηγησε μου το.
-
Nameless θα συμφωνήσω με αρκετά από αυτά που γράφεις.Ένας άνθρωπος που φτάνει στην αυτοκτονία (όχι βέβαια ο ίδιος πια σαν φυσική παρουσία,αλλά σαν αξία μιας προσωπικότητας που έφυγε),αλλά και οι δικοί του άνθρωποι,το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν θα ήταν μέσα σε όλη αυτή τη δυστυχία να προστεθεί και ο χαρακτηρισμός δειλός...Μεγάλη κουβέντα έτσι κι αλλοιώς το τι σημαίνει θάρρος και τι δειλία...Θα διαφωνήσω όμως ,στο ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες ,δεν μπορούν να καταλάβουν.Συνήθως αυτός που έχει τη καλύτερη άποψη για ένα θέμα ,είναι αυτός που έχει απόσταση από αυτό,συναισθηματικά εννοώ και έτσι μπορεί να δει ,λίγο πιο καθαρά ,κάποια πράγματα.Από εκεί και πέρα τα πάντα είναι θέμα προσωπικότητας,παιδείας αλλά και ανασφάλειας.Εγώ πιστεύω ότι έστω για μια φορά,έστω και σε φαντασιακό εντελώς επίπεδο ,η συντριπτική πλειοψηφία έχει σκεφτεί τον θάνατο ,σαν "διέξοδο" από κάτι που την βασάνιζε.Το να χαρακτηρίζει κάποιος εύκολα τον αυτόχειρα ως δειλό,είναι και μια "ασπίδα",μια άμυνα για τον φόβο του ότι θα μπορούσε και αυτός να το επιχειρήσει μία μέρα...Ο θάνατος είναι το "έσχατο μέσο",που χρησιμοποιεί ένας άνθρωπος και την ευθύνη σίγουρα δεν την έχει ο ίδιος,αλλά και όλοι αυτοί που με τον α' ή β' τρόπο ,βάλανε το "λιθαράκι" τους.Εγώ έχω μία άποψη πάνω στυο ζήτημα,η οποία μπορεί να μην σε ενδιαφέρει κιόλας,αλλά θα τη πω.Πιστεύω λοιπόν ότι η αυτοκτονία είναι άρνηση του Θεού πάνω απ'όλα.Ο αυτόχειρας δεν πιστεύει ότι η ζωή του δεν του ανήκει ,αλλά ανήκει στο δημιουργό του.Αν το πίστευε αυτό δεν θα είχε φτάσει στο τελευταίο "σκαλοπάτι" της απελπισίας.Δεν ξέρω πραγματικά ,ούτε έναν άνθρωπο που πιστεύει και έχει αυτοκτονήσει,ότι και να του'χει συμβεί.Αλλά ξέχνα το Θεό αν θέλεις.Πάντα υπάρχουν τρόποι "διαφυγής",ότι κι αν συμβαίνει,απλά έχουμε ανάγκη από υποστήριξη και αν δεν την βρούμε,τότε θέλει πολύ μεγάλη δύναμη,να "ξεφύγεις" μόνος σου.Εγώ δεν "κακίζω" κανέναν που δεν την βρήκε αυτή τη δύναμη,ούτε τον λέω δειλό.Κακίζω όμως όλους αυτούς που ήταν κοντά του και δεν κάνανε τίποτα να βοηθήσουν...
-
Εγω ενα εχω καταλαβει...οσο και να λεμε πως ειμαστε ελευθεροι κ ανεξαρτητοι ΠΟΤΕ δεν ειμαστε κ αυτο φαινεται κ απο τα ποστ...ολοι λενε "γιατι να αφησεις αλλους να κλαινε".Αρα ειμαστε δεσμιοι των συναισθηματων μας.Σχεδον σκλαβοι απο την στιγμη που δεν αποφασιζουμε για μας.Οσον αφορα την αυτοκτονια.Δεν πιστευω πως σε ολες τις περιπτωσεις ειναι στιγμη τρελας,ενα πολυ μεγαλο μερος το σχεδιαζει κ το σκεφτεται πολυ καιρο πριν.
Δεν παιρνω θεση στο δειλια η οχι...στην τελικη ισως ειναι ποιητικο,σιγουρα ειναι αυτοκαταστοφικο...ολα εχουν να κανουν με το τι ειναι η ζωη για σενα..κ δεν μιλαω μια συγκεκριμενη στιγμη αλλα στο συνολο της...για να το παρω πιο προσωπικα δεν θα προτινα σε εναν φιλο μου η σε ενα δικο μου προσωπο να αυτοκτονισει αλλα καθαρα κ μονο για την δικη μ ΚΤΗΤΙΚΟΤΗΤΑ...για να μη πονεσω εγω.παιδια περα απο τα ψεματα ολα τα προβληματα δεν εχουν λυσεις..αυτο ειναι το μεγαλυτερο ψεμα που εχει ακουστει...απλα προσαρμοζεσαι στο προβλημα κ καποιες φορες ισως κ να το προσπερνας...αλλα δεν το λυνεις...πχ αν πεθανει καποιος δικος σου δεν λυνεται αυτο απλα μαθαινεις να ζεις με το προβλημα...να τον φερεις πισω δεν μπορεις και η πραγματικη μοναδικη λυση ειναι αυτη...και το γραφω αυτο γιατι ο καθε ανθρωπος αντιμετοπιζει αλλιως τα προβληματα...ενας τροπος ειναι και να μη τα αντιμετοπισει καθολου.μη κρινεις καποιον για μια τετοια πραξη..κ δεν το λεω σε κανεναν σας..το λεω μονο για να υπογραμμισω την λαθος κατ εμε σταση της εκκλησιας σε αυτο το θεμα που ειναι η πρωτη που κρινει..σορρυ αν ξεφυγα απλα ειναι τοσο πολυδιαστατο το θεμα
-
Nameless δεν θα ασχοληθω με την εκθεση ιδεων σου..αν δεν υπηρχε και συνχιση αλλωστε ισως να ασχολιομουν...
απλα θα σου εξηγησω οτι λιγοι ανθρωποι μπαινουν σε ενα φορουμ ασχολιουνται με ενα θεμα και με υφος επιθετικο...εχω μια θεωρια, την οποια δνε ειμαι σε θεση να στην πω ακομα....απλα οτι σημαινει κατι οτι δυο π[οστ εχεις γραψει εδω μεσα και αυτα τα δυο στην αυτοκτονια..για μενασ κατι σημαινει...η συνεχεια αργοτερα :P
-
..για μενασ κατι σημαινει...η συνεχεια αργοτερα :P
Ωπα σαν σειρα του χριστοφορου το ειπες ατο...μη μου πεις λες να εχει αυτοκτονισει????? :P :P
-
Δεν ζητησα απο κανεναν ν'ασχοληθει με την "εκθεση ιδεων" μου,την αποψη μου εκφραζω οπως κανουν ολοι μεσα σ'ενα forum.Το υφος μου δεν ειναι επιθετικο,αμυντικο θα ελεγα!Τελος παντων,το συμπερασμα ειναι οτι ο καθε ανθρωπος πραττει με βαση την ψυχοσυνθεση του,κ' εμεις δεν εχουμε δικαιωμα να τον κατηγορουμε,εφοσον ζουμε την δικη μας ζωη και οχι την δικη του,αρα εχουμε και πληρη ελλειψη γνωσης για τους λογους που ειχε.
-
Αγαπητη και απο οσα λες πονεμενη Nameless μπορω να σε ρωτησω κατι; Απο οσα καταλαβα απο την θεση που διατυπωσες, συμπεραινω (ισως να κανω και λαθος) πως η αυτοκτονια καποια στιγμη της ζωης σου βρισκοταν διαρκως στο μυαλο σου σα σκεψη. Για ποιο λογο δεν την πραγματοποιησες; Τι ειναι αυτο που σε εκανε να μη θεσεις τελος σε αυτο το "μαρτυριο" της ζωης σου οπως ισως τη φανταζοσουν τοτε; Και πως σκεφτεσαι σημερα το ενδεχομενο να ειχες αυτοκτονησει; Πως πιστευεις θα συνεχιζοταν η ζωη χωρις ομως εσενα μεσα σε αυτη; Αν δε θες σε παρακαλω μην απαντησεις.. δε θελω να σε φερω σε δυσκολη θεση. Πραγματικα ομως πιστευω πως η αποψη σου ισως φωτισει περισσοτερο το θεμα..
-
Αυτό είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον ερώτημα...Πως θα ήταν η ζωή των γύρω μας ,χωρίς εμάς;Τι αλλαγές θα έφερνε μια τέτοια κατάσταση;Και μη βιαστούμε να σκεφτούμε ,μόνο τον συναισθηματικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια τέτοια πράξη ,αλλά βασικά ας σκεφτούμε ένα σωρό μικρολεπτομέρειες που θα είχαν αλλάξει τα πάντα.Και μην το δείτε από την "αλλαζονική" του πλευρά.Δείτε το καθαρά πρακτικά...Είμαι για παράδειγμα 30.Άν στα 20 είχα αυτοκτονήσει,πόσα θα ήτανε εντελώς διαφορετικά σήμερα;Θα γεννιόταν το παιδί μου;Αυτοί που φταίγανε για την δική μου αυτοκτονία,θα συνεχίζανε "κανονικά" τη ζωή τους;Το γατάκι που μάζεψα στα 27 μου από τα σκουπίδια και το μεγάλωσα,θα γλύτωνε;Όσο και "γελοίες" να φαίνονται σε κάποιους αυτές οι υποθέσεις,άλλο τόσο όμως είναι και δύσκολες οι απαντήσεις.Και τώρα τοποθετούμε γενικά στο ζήτημα της αυτοκτονίας και δεν κάνω διάλογο άμεσο ,με κανένα από τα παιδιά του forum.Η αυτοκτονία,δεν είναι μόνο ο φόνος του ίδιου μας του εαυτού.Είναι και μια πράξη που έχει άμεσο,βίαιο αντίκτυπο, στα πάντα που υπάρχουν γύρω μας και στο μικρό "σύμπαν" του καθενός μας.Βασικά είναι,παρόλο ότι δεν φαίνεται έτσι,μία από τις πιο "εγωιστικές" πράξεις ,που μπορεί κάποιος να κάνει.Ίσως η απόλυτα εγωιστική πράξη...
-
Εγώ εδώ,καινούργια ειμαι, αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση το θέμα - εχω άλλωστε χρόνια που ασχολούμαι με αυτό... Μάλλον χρειαζόταν να θεραπευσω τις δικές μου "αυτοκτονικές" τάσεις...
Μετά λοιπόν από όλα αυτά τα χρόνια έχω καταλήξει σ'ενα συμπέρασμα - και λέω να το γράψω -που ξέρεις , μπορεί και να βοηθήσει...
Λοιπόν,έζησα και μεγάλωσα σ'έναν κόσμο γεμάτο κακοποίηση. Τα πάντα, από τις σειρήνες των περιπολικών και την ατμοσφαιρα μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα - τα πάντα μας κακοποιούν. Κάθε λεπτό βιάζεται μια γυναίκα ή ενα παιδί, κάθε λεπτό πεθαίνουν παιδιά από πείνα ή ασθένεια. Η καθημερινότητα μας χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό και κριτική ακόμα και μέσα στις πιο στενές μας σχέσεις - αυτές με τους γονείς μας π.χ. - και την αξία σου σαν ανθρωπος σχεδόν αποκλείεται να την βρείς μέσα από αυτά που σου μαθαίνει το σχολείο και γενικότερα το..."σύστημα" του "πολιτισμού" μας.
Δεν έχω απορίες του τύπου "γιατί να σκέφτεται ενα νέο παιδί την αυτοκτονία" - ειναι βέβαιον οτι έχει πολλές αφορμές, κι αν του'χουνε προκύψει και κάποιες προσωπικές εμπειρίες οι σκέψεις αυτές ειναι φυσική συνέπεια...
Η μόνη απάντηση σ'αυτές τις σκέψεις - η μόνη που κατάφερα να δώσω εγώ στον εαυτό μου κι έτσι βρήκα και ενα νόημα ειναι ακριβώς η "κακοποίηση" - και η επίγνωση ότι υπάρχουν παρα πολλοί που την υφίστανται!
Αν εισαι ζωντανός μπορείς να κάνεις πολλά για να αλλάξουν τα πράγματα - και να βοηθήσεις όχι μόνο τον εαυτό σου... Αν αποφασίσεις να "την κάνεις" ... τους εχεις κάνει απλώς την χάρη...! Τους λές πως ειναι νικητές!
Δεν το αξίζουν!
-
Vaiking,ο μονος λογος ειναι οτι αυτο θα εχει αντικτυπο και σε αλλους ανθρωπους στην ζωη μου,που δεν φταινε σε τιποτα.
Απ'την αλλη ομως,δεν γινεται να θυσιαζεις την προσωπικη σου "ευτυχια" για μια ζωη,για να ειναι οι αλλοι ευτυχισμενοι.Ισα-ισα,που νομιζω οτι γινεσαι και βαρος κατα καποιο τροπο,πρωτα στον ιδιο σου τον εαυτο και μετα στους αλλους,με την παρουσια σου.Τωρα,το πως πιστευω οτι θα συνεχιζοταν η ζωη...Σιγουρα οχι ευκολα για μερικους...Δεν ειμαι οπαδος της μοιρολατρειας για ν'αρχισω τα "Κανεις δεν θα νοιαστει" κ.τ.ο. Πιστευω οτι παντα υπαρχει καποιος που νοιαζεται,ειτε το δειχνει,ειτε οχι,και αυτο δεν το στηριζω πουθενα αλλου,παρα στον καθαρο ρεαλισμο.
MACMISIAS,το περιμενα οτι καποιος αργα η γρηγορα θα το ελεγε αυτο περι "εγωισμου".Ας αναρωτηθουμε ομως ολοι,τι ειναι πιο εγωιστικο:Να ζεις μονο και μονο για να μην πληγωθουν δευτεροι αλλα στο τελος να λυγιζεις και να δινεις τελος ή αυτοι οι "δευτεροι" τελος παντων να ενδιαφερονται μονο για το αν θα πληγωθουν αυτοι και ν'αδιαφορουν για το πως νιωθεις εσυ;Δεν νομιζω να ειναι εγωισμος η λυτρωση,ειδικα οταν αυτοι που "σ'αγαπανε" σου δινουν πολλους λογους καθημερινα για να ΜΗΝ το αποφυγεις.
-
Ισως να μην επρεπε να σου κανω αυτη την ερωτηση. Μολις τωρα ειδα πως εισαι 17 χρονων αρα δεν εχει περασει τοσο μεγαλο διαστημα ωστε να μπορεις να σκεφθεις πιο καθαρα τα γεγονοτα και να αναλογιστεις πιο καθαρα τι ειναι ζωη και πως μπορει να συνεχιζεται με η χωρις εμας. Παντως δεν εχει αξια να σκεφτεσαι το αν θα γινεις η οχι "βαρος" σε καποιους. Αυτοι σε εβαλαν μεσα στη ζωη τους και με τον ενα η τον αλλο τροπο νοιαζονται για εσενα. Οσο για αυτους που σε εχουν πληγωσει, μαλλον αυτοι εγιναν βαρος σε σενα και σιγα σιγα θα τους αποτιναξεις απο τη ζωη σου ειτε το θελουν ειτε οχι.. Αρκει να το αποφασισεις. Και Αυτη ειναι μια σημαντικη αποφαση.. οχι το αν θα φυγεις εσυ απο τη ζωη.
Κανεις δε λεει πως η ζωη ειναι τελεια και γεματη ομορφιες.. ειναι ομως ενδιαφερουσα σα μια ταινια. Θες να δεις και τη συνεχεια, να τη δεις μεχρι το τελος. Εισαι απο οτι βλεπω αρκετα ευαισθητη και το νεαρο της ηλικιας σου παιζει και αυτο το ρολο του. Σε μερικα χρονια ομως θα βλεπεις,πιστεψε με, τα πραγματα τελειως διαφορετικα και θα δεις πως δεν εφυγες απο τη ζωη γιατι απλα δεν ηθελες να φυγεις και δεν ηθελες ο κοσμος να συνεχισει να υπαρχει χωρις εσενα. Και καλα κανεις!! Εισαι πολυ σημαντικη στη ζωη-οπως ολοι μας- οχι μονο τη δικη μας και τον δικων μας αλλα και στη ζωη αλλων ανθρωπων που ουτε τους εχουμε καν γνωρισει.. Δεν εχει νοημα να φυγεις οπως και κανενας μας αλλωστε.
Δε λεω.. η πιεση καποιες φορες ειναι αφορητη αλλα αυτος που εχει "σωας τας φρενας" δε θα επιλεξει τη λυση της φυγης. Δεν ειναι θεμα θαρρους η δειλιας η εγωισμου. Ο αυτοχειρας για εμενα τα εχει ξεπερασει αυτα τα σταδια. Απλα εχει σταματησει να σκεφτεται λογικα.. το εχει "χασει" εστω και προσορινα. Και επιπλεον αυτη η πραξη δε διορθωνεται με τιποτα! Κανεις ανθρωπος που σκεφτεται εστω και λιγο λογικα δεν αναλαμβανει την ευθυνη τετοιας πραξης απεναντι στον εαυτο του. Ελπιζω να μην κουρασα με τις "σοφιες" μου :P Και τωρα σας αφηνω γιατι θα παω σε ενα beach party.. ξερετε.. απο αυτα που κανουν οι ζωντανοι παρεα με αλλους ζωντανους στις παραλιες ;)
-
καποτε μαθαινουμε πως οι προσωπικες μας εμπειρες δεν ειναι παντα ανιπροσωπευτικο δειγμα της συμπεριφορας ολοκληρης της κοινωνιας...
ετσι το λεω μωρε απλα να υπαρχει ::).. :P
-
Εγω παντως συνεχιζω να ειμαι κατα της αυτοκτονιας.
Κατανοω απολυτα οτι καποιες καταστασεις μπορουν να οδηγησουν καποιους ανθρωπους σε αυτοκαταστροφικες τασεις (οχι απαραιτητα αυτοκτονια αλλα ταση για χαρακωμα, προκλυση εγκαυματων και χιλια 2 αλλα) και εχω ζησει σε πολυ κοντινους μου ανθρωπους τετοιες καταστασεις (και πιστεψτε με δεν ειναι οτι καλυτερο να βλεπεις τον κολλητο/η σου φιλο/η να ειναι γεματος χαρακιες σε ολο του το σωμα). Ειναι μια συνηθισμενη συναισθηματικη και λιγο πολυ αψυχολογητη αντιδραση πανω σε μια κατασταση. Βρισκεσαι δηλαδη σε μια κατασταση, πονας και πρεπει να κανεις κατι για να σταματησεις να πονας, οποτε κατι που θα σε πονεσει περισσοτερο θα σου δωσει λυτρωση.
Οχι δεν ειμαι ψυχολογος :P αλλα επειδη το εχω ζησει πολλες φορες λιγο πολυ εχω καταλαβει γιατι γινεται.
Η γνωμη μου ειναι οτι η οποιαδηποτε ταση αυτοκαταστροφης η αυτοκτονιας ειναι ματαιη. Η μονη "λυτρωση" που μπορει να προσφερει ειναι μια φυγοπονη λυτρωση "κρυφη" και απομονωμενη. Αν ενας ανθρωπος δεν ειναι αποκομμενος απο τον κοινωνικο περιγυρω σιγουρα θα εχει τουλαχιστον 1 που ν αειναι κοντα και να νοιαζεται για αυτον, ακομα και αν ειναι φιλος και οχι καποιος απο την οικογενεια.
Η ζωη υπαρχει για να την ζησεις, μπορει να ειναι χαλια, μπορει τιποτα να μην παει καλα, αλλα παντα σου δινει την δυνατοτητα να παλεψεις για κατι καλυτερο. Εαν πιασεις πατο δνε υπαρχει περιπτωση να πας πιο κατω. Μονο πανω πας αν επιλεξεις, αλλιως επιλεγεις να μενεις για παντα στο ιδιο σημειο. Ειναι στο χερι του καθενος. Την ζωη πρεπει να την αρπαζεις απο τα μαλλια και να την ζεις. Να παλευεις και να επιμενεις και να μην περιμενεις απο αλλους να σε πονεσουν , να σε λυπηθουν να σε βοηθησουν. Αν δεν βοηθησεις εσυ τον εαυτο σου τοτε κανενας δεν προκειται να βοηθησει εσενα. Ο καθε ανθρωπος πρεπει να πιστευει στον εαυτο του γιατι ο ανθρωπος σαν ον ειναι δυνατος και μπορει να ανταπεξελθει σε πολλες καταστασεις. Δεν υπαρχει λογος παραιτησεις για τιποτα. Ο καλυτερος δρομος ειναι να επιμενεις και να κρινεις. Να βαζεις το μυαλο σου να δουλεψει να μην περιμενεις καποιον αλλον να σε σκεφτει η να σκεφτει για σενα. Δεν λεω να μην εχεις κανεναν διπλα σου να σε βοηθαει αλλα πρωτα και πανω απο ολα ο καθενας μας μπορει να βοηθησει τον εαυτο του. Η μαχη για την ζωη ειναι κατι παρα πολυ σημαντικο. Αλλιως θα επρεπε ολα αυτα τα παιδακια στην αφρικη που δουλευουν στα αδαμαντορυχεια, ολα αυτα τα παιδακια στην κινα που δουλευουν στα εργοστασια και ολα αυτα τα παιδακια στην λατινικη αμερικη που δουλευουν σε φυτειες ναρκωτικων για μια χουφτα νομισματα (στην καλυτερη) να αυτοκτονησουν ΜΑΖΙΚΑ το ιδιο και οι γονεις τους.
Πρεπει καθε στιγμη στη ζωη μας να παλευουμε για αυτο που θελουμε και να μην το παραταμε αμαχητη. Εμενα αυτο μου εχει δειξει η (19χρονη) ζωη μου. Τα παντα ειναι στο χερι μας και τα παντα μπορουμε να κανουμε, αρκει να το θελουμε και να το πιστευουμε.
-
Ωραία η θεωρία...
(Παραθέτω άρθρο εφημερίδας)
Απέδρασε στον θάνατο για να μην απελαθεί! Ανθρώπινη απόγνωση χωρίς όρια για έναν 48χρονο Γεωργιανό, που βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις φυλακές Κασσανδρείας Χαλκιδικής, στις 21.45 το βράδυ του περασμένου Σαββάτου.
Σύμφωνα με την Αστυνομία, ο απελπισμένος άνδρας αυτοκτόνησε επειδή επρόκειτο σήμερα να απελαθεί στη Γεωργία, ύστερα από τρεις μήνες κράτησης στις ελληνικές φυλακές για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών. Οπως έγινε γνωστό, μάλιστα, στο παρελθόν είχε ξανασυλληφθεί άλλες δύο φορές για λάθρα είσοδο στη χώρα μας και απελάθηκε άμεσα, ωστόσο επειδή επέστρεψε τρίτη φορά και ήταν υπότροπος, την τελευταία φορά εξέτισε την ποινή που του επιβλήθηκε.
Τον 48χρονο αλλοδαπό βρήκαν κρεμασμένο στο κελί σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Κασσανδρείας. Είχε χρησιμοποιήσει το σεντόνι του κρεβατιού για να φτιάξει βρόχο, με τον οποίο έθεσε τέλος στη ζωή του. Για «απονενοημένο διάβημα», έκανε λόγο ο ιατροδικαστής Χ.
-
Το να παλέψεις για μια καλύτερη ζωή, για όσο χρόνο χρειαστεί, είναι μια λύση.
Το να φύγεις μακριά από τόπο/καταστάσεις/άτομα, δεν είναι λύση αλλά φυγή.
Το να φύγεις από την ζωή, δεν είναι ούτε λύση, ούτε φυγή, ούτε τίποτα: Για να μπορούν να χαρακτηριστούν οι επιλογές κάποιου ατόμου και να εξεταστούν οι επιπτώσεις τους σε αυτό, πρέπει να υφίσταται το άτομο! Αν δεν υπάρχει πια, δεν είναι δυνατόν να κρίνουμε αν περνάει καλύτερα ή όχι!
(Αν το ερώτημα μεταφερθεί στο μεταφυσικό επίπεδο, σίγουρα περνάει άσχημα, όμως ας μείνουμε στα φυσικά προς το παρόν)
Η ζωή έχει κάποιο νόημα, είναι μια δοκιμασία, δεν ήρθαμε εδώ "για πλάκα". Και περιέχει χαρές και λύπες, διάσπαρτες στην διάρκειά της. Γιατί να την κρίνουμε ολόκληρη, παρελθόν και μέλλον, με βάση μια παρούσα δύσκολη φάση της;
Δεν νομιζω να ειναι εγωισμος η λυτρωση,ειδικα οταν αυτοι που "σ'αγαπανε" σου δινουν πολλους λογους καθημερινα για να ΜΗΝ το αποφυγεις.
Όπως έγραψα παραπάνω, δεν μπορεί να δοθεί ο χαρακτηρισμός "λύτρωση". Σκέψου π.χ. να έχεις τενοντίτιδα, μια φλεγμονή χέρι σου, και να σε πονάει αφόρητα... θέλεις να γίνει κάτι να σταματήσει ο πόνος γιατί σ'έχει τρελανει... και τελικά αποφασίζεις να κόψεις το χέρι σου απ'τον ώμο για να "λυτρωθείς" και να μη σε πονέσει ποτέ πια! Δεν μπορείς να ξέρεις αν θα περνούσε η φλεγμονή και πότε, ούτε τι ωραία πράγματα θα μπορούσες να φτιάξεις με αυτό το χέρι αν/όταν γινόταν καλά, γιατί δεν υπάρχει πια!
Τώρα, αν τα αίτια της δυστυχίας είναι εξωγενή, αν φταίει κάποιος άλλος, είναι παράλογο να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Διορθώνουμε την κατάσταση ή απομακρυνόμαστε από αυτή, αυτό είναι το λογικό.
Απέδρασε στον θάνατο για να μην απελαθεί!
Μάλιστα... Έχασε λοιπόν την ευκαιρία να αναζητήσει την τύχη του αλλού, σε άλλη χώρα ή στη δική του (μιας και στη δική μας δεν νομίζω ότι θα μπορούσε πια να μπει νόμιμα, αφού ο ίδιος επέλεξε να μπει 2 φορές παράνομα)
-
Δηλ. υπάρχουν περιπτώσεις που η φυγή είναι λύση?
-
Δηλ. υπάρχουν περιπτώσεις που η φυγή είναι λύση?
Στα δικά μου λεγόμενα αναφέρεσαι; Νομίζω ότι διαφαίνεται η άποψή μου ότι άλλο "λύση", άλλο "φυγή", και άλλο "ανυπαρξία".
Αν δεν υπαρχει "λυση", αφου εξαντλησουμε ολα τα περιθωρια, τοτε παμε στη "φυγη". Αυτά τα δύο αναγνωρίζω μόνο.
-
Eννοείται ότι εσένα ρωτούσα Βραζίλη. Εφόσον έγραψα ακριβώς από κάτω και μόνο εσύ αναφερόσουν σ' αυτές τις έννοιες.
Αλλά παραθέτω για να μην μείνουν παρεξηγήσεις.
Το να παλέψεις για μια καλύτερη ζωή, για όσο χρόνο χρειαστεί, είναι μια λύση.
Το να φύγεις μακριά από τόπο/καταστάσεις/άτομα, δεν είναι λύση αλλά φυγή.
Τώρα, αν τα αίτια της δυστυχίας είναι εξωγενή, αν φταίει κάποιος άλλος, είναι παράλογο να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Διορθώνουμε την κατάσταση ή απομακρυνόμαστε από αυτή, αυτό είναι το λογικό.
Αν δηλ τα αίτια είναι εξωγενή τότε η λύση του προβλήματος είναι η διόρθωση ή η φυγή. Αυτό δεν λες? Οπότε και η φυγή και διόρθωση είναι λύση και μάλιστα εξαρτημένη από την περίπτωση. Με άλλα λόγια σχετική. Με άλλα λόγια αυτοαναιρείς την αρχική θέση σου. (Αυτό συμβαίνει όταν χρησιμοποιούμε λανθασμένες έννοιες για την περιγραφή μιας κατάστασης)
Για να διορθώσεις μια κατάσταση πρέπει να γνωρίζεις ποιό είναι το ορθό, το σωστό δηλ. αλλιώς τι και πως να δι-ορθώσεις?
(Το ορθό πρέπει να είναι σταθερό και ο τρόπος διόρθωσης σχετικός, κατά περίπτωση, άλλως τίποτα δεν διορθώνεται)
Η εύρεση λύσης ενός προβλήματος εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς. Για παράδειγμα, αν έχουμε το πρόβλημα άδικης και παράνομης καταδίωξης ενός ατόμου, τότε τα προβλήματα δεν είναι ένα αλλά τουλάχιστον δύο: α) Το ατομικό πρόβλημα επιβίωσης, β) Το κοινωνικό πρόβλημα της ανομίας.
Αν το σύστημα αναφοράς μας είναι το άτομο τότε η μόνη λύση είναι η φυγή (σε άλλο κράτος, στα βουνά, σε άλλη πόλη κλπ). Αν προσπαθούμε να βρούμε λύση στο κοινωνικό πρόβλημα είναι η εκ βάθρων αναδιάρθρωσή της ή κάποια άλλη, κατά περίπτωση.
Στην περίπτωση που χρησιμοποιείς την λανθασμένη κλίμακα ορισμών : Λύση - Φυγή - Ανυπαρξία (Λανθασμένης διότι στην θέση του όρου διόρθωση βάζεις τον όρο λύση) και θεωρείς λογικό να πας στην φυγή αν δεν βρεις "λύση", τότε δεν δικαιούσε, λογικά, να θεωρήσεις παράλογο αυτόν που αν δεν βρει φυγή πάει στην ανυπαρξία.
Όπως έγραψα παραπάνω, δεν μπορεί να δοθεί ο χαρακτηρισμός "λύτρωση". Σκέψου π.χ. να έχεις τενοντίτιδα, μια φλεγμονή χέρι σου, και να σε πονάει αφόρητα... θέλεις να γίνει κάτι να σταματήσει ο πόνος γιατί σ'έχει τρελανει... και τελικά αποφασίζεις να κόψεις το χέρι σου απ'τον ώμο για να "λυτρωθείς" και να μη σε πονέσει ποτέ πια! Δεν μπορείς να ξέρεις αν θα περνούσε η φλεγμονή και πότε, ούτε τι ωραία πράγματα θα μπορούσες να φτιάξεις με αυτό το χέρι αν/όταν γινόταν καλά, γιατί δεν υπάρχει πια!
Σκέψου όμως τι θα συνέβαινε αν ίσχυε η περίπτωση η φλεγμονή να μην ήταν τενοντίτιδα αλλά γάγγραινα! ;)
Γενικώς δεν είναι τα πάντα σχετικά. Σχετικές είναι οι σχέσεις μεταξύ των συστημάτων όταν για τα συστήματα ισχύουν οι ίδιοι νόμοι. Οι νόμοι είναι και πρέπει να είναι σταθεροί. (Αναγκαία και ικανή συνθήκη)
Διότι στην ταχύτητα του φωτός παραμορφώνονται τα πάντα ακόμα και οι θεωρίες μας. :)
-
Στην δύσκολη στιγμή, στο πρόβλημα, καλό είναι να βρίσκεις το θάροος να παλαίψεις.
Αλλα αν σκεφτούμε τόσους αξιόλογους ανθρώπους που αυτοκτόνησαν,
καταλαβαίνουμε πως ο υπερευαίοσθητος άνθρωπος μπορεί κάπου να λυγίσει,
ή να χάσει το ενδιαφέρον για ζωή.
Δεν μπορώ να κρίνω. Νομίζω με αγάπη και φιλία όλα τα προβλήματα λύνονται. :-*
-
Αν δηλ τα αίτια είναι εξωγενή τότε η λύση του προβλήματος είναι η διόρθωση ή η φυγή. Αυτό δεν λες? Οπότε και η φυγή και διόρθωση είναι λύση και μάλιστα εξαρτημένη από την περίπτωση. Με άλλα λόγια σχετική. Με άλλα λόγια αυτοαναιρείς την αρχική θέση σου. (Αυτό συμβαίνει όταν χρησιμοποιούμε λανθασμένες έννοιες για την περιγραφή μιας κατάστασης)
Το αναφέρω σαφώς στα λόγια μου που παρέθεσες: Η φυγή δεν είναι λύση. Το πρόβλημα υπάρχει, απλά απομακρύνεσαι από αυτό. Αν ξαναγυρίσεις θα το ξαναβρείς. Αλλά, ας μη παίζουμε με τις λέξεις και ας μείνουμε στην ουσία.
Για να διορθώσεις μια κατάσταση πρέπει να γνωρίζεις ποιό είναι το ορθό, το σωστό δηλ. αλλιώς τι και πως να δι-ορθώσεις?
(Το ορθό πρέπει να είναι σταθερό και ο τρόπος διόρθωσης σχετικός, κατά περίπτωση, άλλως τίποτα δεν διορθώνεται)
Πολλές φορές και το ορθό είναι σχετικό. Πχ. κάποιος δεν έχει πρόβλημα να είναι φτωχός, ο σύντροφός του όμως δεν αντέχει και τον πιάνει κατάθλιψη. Θα επιβάλλει κανείς μια μοναδική ορθότητα για αυτούς τους δύο και για όλον τον κόσμο;
Στην περίπτωση που χρησιμοποιείς την λανθασμένη κλίμακα ορισμών : Λύση - Φυγή - Ανυπαρξία (Λανθασμένης διότι στην θέση του όρου διόρθωση βάζεις τον όρο λύση) και θεωρείς λογικό να πας στην φυγή αν δεν βρεις "λύση", τότε δεν δικαιούσε, λογικά, να θεωρήσεις παράλογο αυτόν που αν δεν βρει φυγή πάει στην ανυπαρξία.
Ναι, το θεωρώ παράλογο, και εξήγησα γιατί. Στην ανυπαρξία δεν υπάρχεις για να κρίνεις αν έκανες καλά ή όχι που αυτοκτόνησες. Είναι σαν να πολλαπλασιάζεις τις παραμέτρους του προβλήματος με το 0. Πάντα 0 το αποτέλεσμα.
Επίσης, το θεωρώ παράλογο από ηθικής και από μεταφυσικής άποψης.
Σκέψου όμως τι θα συνέβαινε αν ίσχυε η περίπτωση η φλεγμονή να μην ήταν τενοντίτιδα αλλά γάγγραινα! ;)
Υπάρχουν και τα τεχνητά μέλη :P Τεσπα, το παράδειγμά μου ήταν ενδεικτικό/μεταφορικό.
-
Αλλά, ας μη παίζουμε με τις λέξεις και ας μείνουμε στην ουσία.
Όσον αφορά εμένα, δεν παίζω με τις λέξεις. Απλά τις σέβομαι όπως σέβομαι και το νόημά τους.
Για να διορθώσεις μια κατάσταση πρέπει να γνωρίζεις ποιό είναι το ορθό, το σωστό δηλ. αλλιώς τι και πως να δι-ορθώσεις?
(Το ορθό πρέπει να είναι σταθερό και ο τρόπος διόρθωσης σχετικός, κατά περίπτωση, άλλως τίποτα δεν διορθώνεται)
Πολλές φορές και το ορθό είναι σχετικό. Πχ. κάποιος δεν έχει πρόβλημα να είναι φτωχός, ο σύντροφός του όμως δεν αντέχει και τον πιάνει κατάθλιψη. Θα επιβάλλει κανείς μια μοναδική ορθότητα για αυτούς τους δύο και για όλον τον κόσμο;
Σαφώς και το ορθό είναι μοναδικό για όλους τους ανθρώπους: Εύκολη επιβίωση, καλή υγεία σωματική και ψυχική, και απουσία εκμετάλευσης. Τόσο απλό και βρες μου έναν άνθρωπο πάνω στην γη που δεν θεωρεί την ύπαρξη αυτών των τριών (και των τριών) ορθό για τον εαυτό του. Τώρα το πως θα κερδίσει κανείς το ορθό (θα διορθώσει την κατάστασή του) είναι βέβαια σχετικό και εξαρτάται από την προσωπικότητά του, αφενός, και από το περιβάλλον του αφετέρου.
Επίσης, το θεωρώ παράλογο από ηθικής και από μεταφυσικής άποψης.
Η λογική είναι μια έννοια που δεν ταιριάζει με την ηθική, πόσο μάλλον με τα μεταφυσικά.
Αν δεν είναι η ηθική σχετική, τότε τι είναι?
Στην ανυπαρξία δεν υπάρχεις για να κρίνεις αν έκανες καλά ή όχι που αυτοκτόνησες
Μ' αρέσει που προτείνεις σ' εμένα να μην παίζω με τις λέξεις!
-
Σαφώς και το ορθό είναι μοναδικό για όλους τους ανθρώπους: Εύκολη επιβίωση, καλή υγεία σωματική και ψυχική, και απουσία εκμετάλευσης.
"Εύκολη επιβίωση" για κάποιους είναι ένα κομμάτι ψωμί, για κάποιους άλλους ένα ωραίο σπίτι με όλα τα καλά. "Καλή σωματική υγεία" για κάποιους είναι να'ναι γεροί και να κάνουν σπορ, για κάποιους άλλους απλά να μην πονάνε πια κι ας μην είναι αρτιμελείς. "Καλή ψυχική υγεία" για κάποιους είναι να περνάνε καλά και ας παν να πνιγούν οι υπόλοιποι, για κάποιους άλλους είναι να εκπέμπουν και να λαμβάνουν αγάπη. "Απουσία εκμετάλλευσης" για κάποιους είναι να παίρνουν τουλάχιστον τον βασικό μισθό με 8+ ώρες δουλειά, για κάποιους άλλους είναι η αναρχία.
Στην ανυπαρξία δεν υπάρχεις για να κρίνεις αν έκανες καλά ή όχι που αυτοκτόνησες
Μ' αρέσει που προτείνεις σ' εμένα να μην παίζω με τις λέξεις!
Τι είδους λεξιπαίγνιο διακρίνεις στην φράση μου;
-
"Εύκολη επιβίωση" για κάποιους είναι ένα κομμάτι ψωμί, για κάποιους άλλους ένα ωραίο σπίτι με όλα τα καλά.
Η δεύτερη περίπτωση που αναφέρεις περιλαμβάνεται στην "διαβίωση" και όχι στην "επιβίωση".
"Καλή σωματική υγεία" για κάποιους είναι να'ναι γεροί και να κάνουν σπορ, για κάποιους άλλους απλά να μην πονάνε πια κι ας μην είναι αρτιμελείς. "Καλή ψυχική υγεία" για κάποιους είναι να περνάνε καλά και ας παν να πνιγούν οι υπόλοιποι, για κάποιους άλλους είναι να εκπέμπουν και να λαμβάνουν αγάπη.
Εύχομαι να μην αρρωστήσεις ποτέ, Βραζίλη. Αλλά αν παρ'ελπίδα συμβεί και πας σε κανέναν γιατρό φρόντισε να του εξηγήσεις τι σημαίνει για σένα υγεία, διότι που ξέρεις? Μπορεί γι' αυτόν αυτή η έννοια να είναι εντελώς διαφορετική από την δική σου. Μην τον τρέχεις μετά στα δικαστήρια τον άνθρωπο για "λάθος" (αλήθεια υπάρχει τέτοιο πράγμα) διαγνώσεις και θεραπείες....
"Απουσία εκμετάλλευσης" για κάποιους είναι να παίρνουν τουλάχιστον τον βασικό μισθό με 8+ ώρες δουλειά, για κάποιους άλλους είναι η αναρχία.
Παρατηρώ γενικώς μια αδυναμία ορισμού των εννοιών. Αυτά που αναφέρεις είναι περιπτωσιολογία λύσεων.
-
Βλεπω οτι οι περισοτεροι αντιμετοπιζετε την αυτοκτονια ως αδυναμια καποιου να ζησει με τα προβληματα του... δεν ειναι παντα ετσι ομως, για πολλους η αυτοκτονια ειναι ελευθερια απο μια ζωη που δεν επελεξαν και δεν θελουν/αντεχουν να ζησουν (ακομα και οταν δεν υπαρχουν προβληματα).
Δεν ειμαι υπερ της αυτοκτονιας, απλα λεω οτι υπαρχουν πολλοι τροποι να οδηγηθεις εκει, και με το να κρινουμε μια τετοια πραξη μεσα απο λιγες γραμμες κειμενο δεν την αγγιζουμε καν...