Στεναχωρημένος

[ε?]

Τον έδειρα, τον μάλωσα,
βαριά καρδιά το φέρνω
πρωί - πρωί τoν άφησα
και στεναχωρημένο.


Η μέρα μοιάζει ατέλειωτη,
τα χέρια μου μου τρέμουν,
μου λεν πως πάει, τελείωσε
μα δε καταλαβαίνουν.


Μισό - μισό το φταίξιμο,
μισώ τον εαυτό μου
σαν άντρας να μην φέρνομαι,
να χάνω το μυαλό μου.


Δεν είμ' αυτός, εγώ καλός
και τι, σιγά το πράγμα
μα το 'κανα, το μάλωσα
και πλάνταξα στο κλάμα.


Μισός καλός, μισός κακός,
κι ολόκληρος θλιμμένος,
ντροπή βαριά, παράπονο
και στεναχωρημένος.