Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 06/05/11, 00:27
-
Σε καρτερούνε σ’ ένα ξέφωτο οι καιροί
ξίφη τροχίζουν της καρδιάς οι μονομάχοι
η νύχτα μαύρη, δίχως άστρο , ούτε κερί
να τους προτρέπει σαν θεριά να μπουν στη μάχη
Κι εγώ που σε άγγιζα καρδούλα μου χρονιές
κι είχα τις νύχτες, θαλπωρή μου το κορμί σου
ποιος μου ‘χει στείλει της λησμόνιας παγωνιές
ποιος μου’ πε, «κρύψου στα σκοτάδια της αβύσσου»
Το ξένο σώμα, σαν αστρίτης πως κυλά
πάνω στο σώμα σου, στης νύχτας την κραιπάλη…
όταν μου είπαν: «τ’ όνειρό σου το πουλά»
είχα απαντήσει: «αγκαλιά μου θα ‘ναι πάλι…»
Σε καρτερούνε σ’ ένα ξέφωτο οδυρμοί
στράτευμα ο έρωτας…μα χάνει το φρουρό του…
θα το κυλάς στην αμαρτία το κορμί
κι όταν τελειώνεις…θα ζητάς τον τιμωρό του!!!!!
27.04.2011
-
μπραβο θαναση πολυ ωραιο!!!