Η γοργονα της Ναξου

[ε?]

Κυμα το κυμα που χτυπαει
και σκαει στ ακρογιαλι
γοργονα ολοξανθη φορα
τ αστερια στο κεφαλι

μαυρα νερα , χρυσα νερα
στο ολογιομο φεγγαρι
ειδα τα ματια της φωτια
θαλασσα πο κεχριμπαρι

τρομος με πηρε και πετα
ο νους στο μεσονυστι
τρεμ' η καρδια μου και σκιρτα
μες στης σιωπης το διχτυ

φωνη θεσπεσια θεικη
που ακουσα μαγεμενος
νεραιδα που να τραγουδει
μες στα ρηχα κρυμμενος.

"ωχου φεγγαρι κοκκινο
θαλασσα ματωμενη
ξερω που κρυβεις στα βαθια
μια κορη σκοτωμενη

χρονια περασαν ποταμοι
μα ποιος να τα ξεπλυνει
τα δακρια στα ματια μου
που η νεκρικη σου κλινη

σου ταν γραφτο αγαπη μου
να ναι βαθυ το Αιγαιο
που να σε βρω γλυκο φιλι
πρωτο και τελευταιο

γυρω της Ναξου το νησι
γυρο τον γυρο φερνω
να σ ανταμωσω προσπαθω
μα δεν τα καταφερνω.

Κατω απ του Μουχρα τον ψηλο
τον στοιχειωμενο πυργο
τις νυχτες μονη τραγουδω
και σβηνω λιγο λιγο

που ο Προγοτσης ποτισε
με το αιμα σου γλυκια μου
ξυπνα η κραυγη σου κορη μου
και σκιζει την καρδια μου.

Θυμαμαι Ως να τανε εχθες
π' εσκουες και ζητουσες
να σε πιστεψει την φτωχη
και τον παρακαλουσες

παλη κακια και δυο σκιες
να πεφτουν απ τον βραχο
τον κομητα τον διαβολο
να αλυχταει μοναχο.

Τον αδικο σου σκοτομο
και του παιδιου σου ειδα
απ το ακρογιαλι τουτο εδω
ντυθηκα νυχτεριδα

και πεταξα για να σε βρω
κορη να σε φιλησω
τα ομορφα τα ματια σου
για παντα να τα κλεισω.

Μα σ αγκαλιασαν τα νερα
κι εγω γυρνω αιωνες
μ ενα τραγουδι σαν αυτο
στ Αιγαιου τις κρυψωνες.

Τον θανατο σου αρχοντισα
θρηνω , φυσω το κυμα
του κομητα τα κοκκαλα
να καταπιει το κριμα"

κι ετσι ως ειπε τους στερνους
τους φοβερους της λογους
εβουτηξε μες στα βαθεια
κι ελυσε τους φοβους

που με κρατουσαν στα ρηχα
μες στα νερα κρυμμενο
τον θρυλο και μου θυμισαν
που μ ειχαν ειπωμενο.

Πως της κολασεως η σκια
μες στο νησι γυριζει
κλεβει τις κορες και μετα
θυσια τις γκρεμιζει.







Μεσα στην νυχτα την βαθεια
μονος στο ακρογιαλι
ακουω φωνες και σαματα
και να φουντωνει παλη.

Μεσανυχτα , μαυρα νερα
στου Μουχρα τον εξωστη
ειδα φουστανι να βουτα
τον βραχο του Προγοτση..




Ωχου φεγγαρι κοκκινο
θαλασσα ματωμενη
ξερω που κρυβεις στα βαθεια
μια κορη σκοτωμενη...

[ε?]

το τραγουδακι αυτο ειναι βασισμενο σε μια ιστορια που διηγειται ο Παπαδιαμαντης στο "οι εμποροι των Εθνων".
Συμφωνα με την ιστορια , ο Προγοτσης κομης στην Ναξο και προγονος του Μουχρα (ηρωα του βιβλιου) ενα βραδυ εριξε απο τον εξωστη της επαυλης του στην θαλασσα την γυναικα του και τον γιο του γιατι πιστευε οτι ηταν απιστη.Συμφωνα με τον θρυλο -λεει ο Παπαδιαμαντης- απο τοτε ο Προγοτσης εκλεβε γυναικες και κορες απο το νησι και μετα απο μια νυχτα οργιων τις γκρεμιζε απο τον ιδιον εξωστη...

[KgSoloman5000]

αριστούργημα ρακένδυτε...χίλια μπράβο. Πολύ προσεγμένη δουλειά και τρομερές παρομοιώσεις.

[ε?]

ευχαριστω για το σχολιο kg αλλα ειναι μαλλον υπερβολικο...
παρολαυτα δεν σου κρυβω πως δεν εχει το υφος που θα ηθελα αλλα δεν βαριεσαι...

[gkou]

Με εντυπωσίασες, πραγματικά υπέροχο! (αχ αυτή η απουσία σημείων στίξης )