Ανασφάλειες...

[gkou]

Είδα να πλησιάζουν και χαμογέλασα
κι αυτές πήραν θάρρος κι άρχισαν να μου μιλούν.
Για λίγο νόμισα  ότι τις προσπέρασα,
από τότε σα σκιά παντού μ’ ακολουθούν..

Κι έγιναν η αντάρα και  όλος ο φόβος μου,
κι έγιναν το βουβό μου δάκρυ τις Κυριακές.
Είπα θα τους  ξεφύγω… μάταια η ελπίδα μου,
δέρνουν  το είναι  μου  αλύπητα, σα μανιακές.

Είναι αυτές που κάνουν εφιάλτη τον ύπνο μου
και τον  ουρανό  μου μόνιμα  συννεφιάζουν,
σε  αδειανά σερβίτσια  ρίχνουν το δείπνο μου,
σε μονά κρεβάτια πάντα με εκβιάζουν…

Λένε είμαι κυνικός και επιπόλαιος
άλλοι κιόλας ίσως και να μ’ έχουν ξεγράψει,
όμως  εκείνες αιώνιο συμβόλαιο
μ’ αίμα απ’ την ψυχή μου έχουν υπογράψει…

[augo]

...πολύ καλό και κυρίως άμεσο, αφού προσεγγίζει ένα θέμα που μας ...αγγίζει όλους, γλαφυρά και συνάμα απλά!

[gkou]

Σε ευχαριστώ πολύ!

[ilianthos-Kanlis]

Όμορφο φοβικό !
Βρίσκεις εμπνεύσεις να καταπιάνεσαι με ωραία θέματα !
Πολλά********,Γεωργία !...

[gkou]

Όντως φοβικό Γιώργο μου...είναι από τα θέματα που πάντα με εξιτάρουν 

[lampros.]

Μετά προσπαθείς να μας πείσεις πως...γράφεις απλά. Μην το παλεύεις... έχουμε αποδειξεις σαν αυτη που προηγήθηκε...
Μπράβο σου....
Μπράβο επίσης για το εύρος των δυνατοτήτων σου... την θεματολογία και την αστείρευτη δύναμη...

[gkou]

Λάμπρο, σε ευχαριστώ πολύ αλλά επιμένω...Απλά γράφω, τα θέματα που καταπιάνομαι κάποιες φορές είναι λίγο περίεργα