1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απόψε πεθαίνω...
« στις: 21/11/05, 01:40 »
Η βροχερη νυχτα εμπνεει για μεγαλα κατορθωματα.
Ερχεται η εμπνευση.
Το διαβολικο φως του φεγγαριου ξυπνα πρωτογνωρα ενστικτα
και συναμα την αστειρευτη καλλιτεχνικη σου φυση...
Θελεις να δημιουρησεις ενα εργο.
Ενα εργο που να το θυμουνται ολοι...
Πρεπει να θυσιασεις κατι.
Το αιμα σου ρεει αφθονο. Ριγη διαπερνα ολακερο το κορμι σου.
Πρωτογνωρη ηδονη...
Τωρα εισαι ετοιμος να δημιουργησεις το εργο σου.
Μικρες πινελιες μαυρου αιματος κυλουν στον πινακα της ζωης σου
και σχηματιζουν την μορφη της...
Ενα χαμογελο ικανοποιησης σχηματιζεται στο προσωπο σου.
Εισαι κουρασμενος.
Αφηνεις ενα τριανταφυλλο διπλα στο πορτραιτο
και ξαπλωνεις στο κρεβατι του πονου...
Το εργο σου θα μεινει στην ιστορια και στη θυμιση πολλων
γιατι εδωσες κατι δικο σου...
Θυσιασες την υπαρξη σου για μια αγαπη που πεθανε
και πηγες να την βρεις...
Για την Αννα που αγαπησα... πεθαινω αποψε
Ερχεται η εμπνευση.
Το διαβολικο φως του φεγγαριου ξυπνα πρωτογνωρα ενστικτα
και συναμα την αστειρευτη καλλιτεχνικη σου φυση...
Θελεις να δημιουρησεις ενα εργο.
Ενα εργο που να το θυμουνται ολοι...
Πρεπει να θυσιασεις κατι.
Το αιμα σου ρεει αφθονο. Ριγη διαπερνα ολακερο το κορμι σου.
Πρωτογνωρη ηδονη...
Τωρα εισαι ετοιμος να δημιουργησεις το εργο σου.
Μικρες πινελιες μαυρου αιματος κυλουν στον πινακα της ζωης σου
και σχηματιζουν την μορφη της...
Ενα χαμογελο ικανοποιησης σχηματιζεται στο προσωπο σου.
Εισαι κουρασμενος.
Αφηνεις ενα τριανταφυλλο διπλα στο πορτραιτο
και ξαπλωνεις στο κρεβατι του πονου...
Το εργο σου θα μεινει στην ιστορια και στη θυμιση πολλων
γιατι εδωσες κατι δικο σου...
Θυσιασες την υπαρξη σου για μια αγαπη που πεθανε
και πηγες να την βρεις...
Για την Αννα που αγαπησα... πεθαινω αποψε