Κόρη εάλω

[ivikos]

Ρηγμάτων παίρνω την αιμάτινη σχισμή

να ζωγραφίσω τις κλαγγές μιας ξιφασκίας,

με αποπαίρνουν της νυχτιάς κατακλυσμοί

και πέντε πάπυροι πανάρχαιας θρησκείας.



Με τις καρίνες και τ‘ αφρόξυλα του νου

θα διασχίσω δίχως ξάρτια τους υφάλους

θα βγω σε κύματα παλιού ωκεανού

να σε ξορκίσω να μην πας ποτέ με άλλους



Κι ενώ σε ορίζοντα μου είπες θα φανείς,

σε κάποια δύση για να σπάσεις τα δεσμά σου

μου λες: « με σβήνεις με κραυγές μιας ηδονής

και με σκορπάς μ’ ένα τρελό σπαρταρισμά σου».



Ρηγμάτων κέρματα κι αφύπνιση του χτες

εσύ ταξίδι ερωτικό με κάποιον άλλο

με τις Κερκόπορτες του «γεια σου» ανοιχτές,

πώς να μη βγάλω την κραυγή «Κόρη εάλω».



Δραματουργήματα, συρμάτινες ωδές

κι ένα πεντάρφανο καντήλι δίχως λύχνο,

φύγε απ’ της νύχτας το σκοτάδι κι έλα δες

στης λησμονιάς μου το σκοτάδι πως σε ρίχνω.



Φιλί δαγκάνα, σαν φαρμάκι από σκορπιό,

σημαδεμένος απ’ τ’ αργύρια του Ιούδα,

μ’ εκείνο τ’ όχι σου μου έδωσες να πιω

της λησμονιάς σου το χυμό, από άθλια φλούδα



23.09.09

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Εξαιρετικό ποίημα
μπράβο φίλε Θανάση

[ivikos]

Πάντα με ένα καλό λόγο φίλε Παναγιώτη....
Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!