Θέματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο κλόουν

« στις: 22/05/07, 21:28 »

Ενας κλόουν, κάποτε, ξέφυγε απο ένα παραμύθι
στα αστέρια έψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί
ενα αγόρι τον ξύπνησε μια νύχτα  απ'την λήθη
Κι απο τότε στην φαντασία των παιδιών κατοικεί

Το γέλιο του, το κλέψαν ξωτικά
Το κάναν στέμμα της βασίλισσας τους
Το κλάμα του, το πήραν τα παιδιά
Και πότισαν την νύχτα τα όνειρα τους

Ο κλόουν απέμεινε εδώ μοναχός
Να κοιτάζει σιωπηλός, το κενό απ'τον καθρέφτη
Σε λίγο, πεσμένος στο δρομο, θα χαιρετάει νεκρός
το παιδί που τον είδε να πέφτει

Ενας κλόουν, κάποτε, ξέφυγε απο ένα παραμύθι
Στα αστέρια έψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί
Ενα αγόρι τον ξύπνησε μια νύχτα απ'την λήθη
Στο τέλος όμως ξαναγύρισε εκέι....

27

Επιστήμη και Τεχνολογία / Μονταζ!

« στις: 14/04/07, 21:39 »

Λοιπον, επειδη ασχολουμε με το αθλημα, θα ηθελα να μου πειτε τπτ καλα προγραμματα ή οτιδηποτε αλλο θελετε περι του θεματος...
Αυτη την στιγμη εγω δουλευω με το Pinnacle 9  . Εχω και το premier αλλα μου φαινεται πανδυσκολο να το δουλεψω...

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ρεκβιεμ...

« στις: 16/02/07, 19:48 »

Θα θρηνήσω απόψε,

Για τα παιδιά που χάθηκαν
στην δύνη ενός πολέμου
Για το ματωμένο φεγγάρι
που χρόνια ψάχνει διαφυγή στ'αστέρια
Για τους προδομένους έρωτες
που κρύφτηκαν στον ουρανό ενός καλοκαιριού
Για τις ψυχες όλων αυτών
Που χρόνια τώρα σκουριάζουν, φυλακισμένες σε κελιά
Για σένα που φοβήθηκες
τα λόγια της αγάπης
Για τα πληγωμένα μου όνειρα
που αδύναμα μια λύτρωση ζητούν
Για το στερνό σου αντίο
που χάραξε την ψυχή μου σαν ξυράφι

Θα δοξάσω αποψε,

Τους ρομαντικούς αυτόχειρες
που άφησαν την γη για να γιορτάσουν στο φεγγάρι
Τους πλανεμένους ταξιδιώτες
που ακολουθούν μονάχα το φύσιμα του ανέμου
Τους μεθυσμένους ποιητές
που μεθούν με κρασί, στίχους και έρωτα
Τα νεραϊδένια παραμύθια
που στα όνειρα μου κάθε νύχτα ζωντανεύουν
Όλους αυτούς
που τις νύχτες ονειρεύονται έναν άλλο κόσμο

...

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νυχτερινή πλάνη...

« στις: 01/02/07, 22:00 »

Το κόκκινο φεγγάρι απόψε θα ρωτήσω,
Μήπως ο έρωτας χάθηκε στο φως του
Μήπως η αγάπη έσβισε στις ματωμένες του ακτίνες
Μήπως η αλήθεια κρύφτηκε στην σκοτεινή πλευρά του

Την αγριεμένη θάλασσα απόψε θα ρωτήσω
Μήπως η ευτυχία κοιμήθηκε στον ασημένιο αφρό της
Μήπως η ελπίδα πνίγικε στα πορφυρά της βάθη
Μήπως τα όνειρα ταξείδεψαν, μακριά στα πέρατά της

Κι εσένα, εσένα θα ρωτήσω
Αν ξέρεις ότι η αγάπη πονάει σαν πυρωμένο ξυράφι
Αν ξέρεις το μυστικό των μεθυσμένων παλιάτσων
Αν οι ψυχές γίνονται κάποτε αστροσκονη
Και αν τελικά αυτος ο κόσμος θ' αλλάξει ποτε...

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Για σένα...

« στις: 06/01/07, 23:59 »

Δυό ξεχασμένα όνειρα φυλώ, σ'ένα παλιο κουτί
Δυο πατημένες ελπίδες, δυο αέρινα φιλιά σου
Μια γκρεμισμένη ανάμνηση, θωλή
Και τον απόηχο από το κάλεσμά σου

Δυό μαύρα φτερά κομματιασμένα
Κι ένα μαχαίρι στο χέρι μου να τα κοιτά
Δυο δάκρυα αγγέλου, δυο μάτια πυρωμένα
Και μια υπόσχεση γεμάτη λόγια σκοτεινά

Στο μαύρο πέπλο που σκεπάζει την λίμνη της αγάπης
Θα αφήσω ότι σε θυμίζει
Στο φεγγάρι θα πετάξω, σαν μεθυσμένος ακροβάτης
Έκει πια βρίσκεται ότι με οριζεί

Στάχτη μονάχα και δάκρυα παιδικά
Στο περασμά μου θα σκορπίσω
Πάνω απ'την θάλασσα που μας ταξίδευε μακριά,
Κι ύστερα, στα βάθη της για πάντα θα σβήσω....


        .....

31

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στους εφιάλτες ενός φλεγόμενου ονείρου

« στις: 08/11/06, 23:39 »

Μέσα στο δάσος, η μορφή σου ξεμακραίνει
Η σκιά σου σβίνει στο χάος του απείρου
Αυτη η φοβία, την ψυχή μου με πληγές βαραίνει
Παγιδευμένη ξανά στους εφιαλτές ενός φλεγόμενου ονείρου

Κρεμασμένη απ'τα δάκρυα ενός μικρού παιδιού
Πάνω από πύρινα βέλη και κοφτερά ξυράφια
Φωνές απόγνωσης, κραυγές πανικού
Ένας πόνος δυνατός, απτου χρόνου τ' αγγάθια

Λάβα κυλάει στον ποταμό που διασχίζω
Με μια βάρκα φτιαγμένη απο κερί
Λόγια θανάτου σιγανά ψιθιρίζω
Κρυφές αναμνήσεις, μου φωτίζουν τον δρόμο για φυγή

Κάτω απ' το μαύρο πέπλο που σκεπάζει την ψυχή μου
Ψάχνω της αγάπης ένα μικρό απομεινάρι
Ενα ραβδί να απαλύνω την αιώνια πληγή μου
Μια άκρη να ξεμπλέξω της καρδιάς μου το κουβάρι

Να μπορούσα να φτιάξω δυο νεραϊδένια φτερά
Να πέταγα ως τα όρια του απείρου
Να ξέφευγα μαζί σου σε στιγμές του πουθενά
Να ξέφευγα για λίγο, απτους εφιάλτες ενος ακόμα φλεγόμενου ονείρου

....

32

Άνθρωπος και ζωή / *ΝΕΡΑΙΔΕΣ-ΞΩΤΙΚΑ*....

« στις: 05/10/06, 21:47 »

Δεν υπαρχει ούτε ενα ποστ για αυτο το θεμα και ειπα να αρχισω εγω ενα μιας κ με ενδιαφέρει πολυ...
...Λοιπόν, τι πιστεύετε για τις νεράιδες, τα ξωτικά, τους νάνους, τις νυμφες, κλπ...; ειναι απλά δημιουργήματα της φαντασίας μας ή  μηπως όχι;

33

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μεσ' στον καθρέφτη της πόλης....

« στις: 09/09/06, 21:18 »

Άκουσα κραυγές, είδα σκιές μιας λάμψης αχνής
Κοίταξα μέσα στης πόλης τον καθρέφτη
Σχιματιζόταν η μορφή μιας πολιτείας νεκρής
Ακουγόταν ο ήχος μιας πολιτείας που ολοένα και πέφτει

Από τα σύννεφα κρέμονταν θλιμμένοι ακροβάτες
Κάθε σταγόνα που έπεφτε γινόταν δάκρυ
Δίπλα στον ήλιο καίγονταν του ονείρου οι αναβάτες
Η λίμνη γέμιζε αστρόσκονη και στάχτη

Ο ουρανός πλημυρισμένος φεγγάρια ματωμένα
Νεράιδες που το παραμύθι τους να ζήσουν δεν μπορούσαν
Ξωτικά που κοίταγαν σιωπηλά και πληγωμένα
Έναν κόσμο να χτίζεται πάνω σε όσα αγαπούσαν

Γύρω μου υψώθηκαν πελώριοι τοίχοι
Βαμμένοι μόνο με φόβο, απόγνωση και οργή
Ψυχρές εικόνες και άγνωστοι ήχοι
Έλα  αποψε αγγελέ μου, να φύγουμε απο εδώ μαζί....

34

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Επειδή σαγαπώ

« στις: 24/07/06, 23:28 »

Σ'αγαπάω γι'αυτό...
Μόνο γιαυτό αρνούμαι να κόψω τα φτερά μου
Πατώ πάνω σε όλα όσα φοβάμαι
Μόνο γι'αυτό δεν ξέχασα τον δρόμο για τ'αστέρια
Και τα ονειρά μου ακόμα θυμάμαι

Μονο γι'αυτό φωνάζω δυνατά,να νικήσω την σιωπή
Ψάχνω το φως πίσω απ'τους πέτρινους τοίχους
Το σκοτάδι τώρα πια δεν με τρομάζει
Στεκομαι εδώ και τραγουδώ με της νύχτας τους ήχους

Δεν παγιδεύομαι σε γκρίζες ουτοπίες
Κοιτάζω το φεγγάρι και φτιάχνω χάρτινα φτερά
Γελώντας πετώ πάνω απ' το δάσος της θλίψης
Με δάκρυα δεν σβίνει του πόνου η φωτιά

....Μονο με αγάπη

35

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η γιορτή του πόνου...

« στις: 18/07/06, 21:10 »

Τα όνειρά μου ναυάγισαν στις ακτές τ' ουρανού
Οι ελπίδες καίγονται σαν χάρτινα κεριά
Η ζωή μου γεμάτι κομφετί από αγγάθια
Που ένας κλόουν μου πέταξε γελόντας στα κρυφά

Μάσκες αλλόκοτες, τρομακτικές, από τον τοίχο κοιτάνε
Στα μάτια τους βλέπω έναν άγγελο νεκρό
Δακρυσμένες νεραϊδες στο πλάι του θρυνούνε
Ζητούν μια λύτωση απ' του σκότους τον θεό

'Εφυγες, σαν άστρο που σβίνει στου ορίζοντα το φως
Χάθηκες σαν ξωτικό μέσα σε μια λίμνη παγωμένη
Μονάχα σκοτεινές μορφές σιγανά μου ψιθηρίζουν
Ξέρω πως κάποιος εκεί ψηλά με περιμένει

Ο χρόνος τρέχει μέρα νύχτα με τρομάζει
Η σιωπή, μου θυμίζει να μιλώ στη μοναξιά
Ο κλοούν από ψήλα, μόνο αυτός με κοιτάζει
Μου πετάει κομφετί για τελευταία φορά....

36

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Για σένα που έχασα....

« στις: 05/07/06, 15:21 »

Απόψε κοιμήθηκα αγκαλιά με την θλίψη
Εγκλοβισμένη στον λαβύρινθο του αγνώστου
Απόψε γέμισε ο ορίζοντας αγγέλων φτερά,
Ματωμένα απ'τα αγγάθινα βέλη του χρόνου

Νεράιδες πέθαναν απόψε στην  ακτή
Η ζωή ψυθύρισε το τελευταίο της παραμύθι
Κι εγώ χόρεψα στου πόνου την γιορτή
Λίγο πριν χαθώ στου ονείρου τη λήθη

Η φυγή σου αιώνια πληγή
Βυθισμένο καραβι στου έρωτα την πλάνη
Ο ουρανός απόψε στέλνει πύρινη βροχή
Φώτισε με φλόγες της αγάπης το λιμάνι

Δεν θα δακρύσω απόψε
Δεν θα αναζητήσω άλλη μια ψεύτικη ελπίδα
Δεν θα κοιτάξω τ'αστρα απόψε
Μόνο θα πώ "Σαγαπάω καληνύχτα".......

37

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τώρα πια είναι αργά...

« στις: 29/06/06, 15:04 »

Χορεύοντας στον ήλιο, έκαψα τα φτερά μου
Βυθύστικα στο απόλυτο κενό
Πετώντας στ' άστρα, ξέχασα στη γη τα όνειρά μου
Μα τώρα είναι αργά για να τα βρώ

Παλεύοντας για την αγάπη, ξέχασα ν'αγαπώ
Πήγα στο αύριο, χωρίς το χτές ν'αφήσω
Γελώντας στη σκια του φεγγαριού, γέμιζα δάκρυα από καπνό
Μα τώρα πια είναι πολλά για να τα κρύψω

Φεύγω απόψε, στο κάλεσμα του απείρου θα αφεθώ
Τις αλυσσίδες της ζωής αυτής θα λύσω
Θα πλανεθώ στον απέραντο ουρανό
Μέχρι σαν άστρο αδύναμο κι εγώ να σβήσω...

38

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Για κάποιον που έφυγε νωρίς...

« στις: 05/06/06, 20:28 »

Μου είχαν πει πως σ'αρεσε να ταξιδεύεις
Κάθε γοργόνα κάθε νύμφη να μαγεύεις

Και τα κατάφερες λοιπόν, έφτασες εκεί
Πλανεμένος ταξιδιώτης, μαχητής της ζωής
Έφτασες στο προορισμό σου
πρίν φανεί το δικό σου αύριο
Και άγγιξες τον άγγελό σου
Πρίν προλάβεις  να δείς τον ουρανό


Νεράιδες πέταξαν σαν φλόγες
απτα μάτια σου
Κι εσύ έφυγες μαζί τους
                 μακρυά
Άδικες σκιές του θανάτου τύλιξαν
τα όνειρά σου
κι εσύ έσβησες μαζί τους
                σιωπηλά

Μου είχαν πει πως σ'άρεσε να ταξιδεύεις
Σαν πειρατής με βάρκα την ζωή
Κάθε δάκρυ ήξερες πως να το γειατρεύεις
Όμως δεν άντεξες στου πόνου την πληγή

Μου είχαν πει πως σ'άρεσε να ταξιδεύεις....

                Καλό ταξίδι λοιπόν....



Αφιερωμένο σε κάποιον που έφυγε νωρίς και άδικα...

39

Άνθρωπος και ζωή / Τι δεν θα συγχορούσατε ποτέ στον σύντροφό σας?

« στις: 27/05/06, 23:44 »

Τι είναι αυτό που δεν θα συγχωρούσατε ποτέ (ή έστω με πολύ μεγάλη δυσκολία) στον σύντροφό σας?
Απιστία, ψέμα, υποκρησία.....? ? ?

40

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θέλω να φύγω μακριά....

« στις: 28/04/06, 20:22 »

Ελπίζω μόνο στα φτερά μιας νεράιδας
Στο τραγούδι ενός ξωτικού
Στο ξόρκι μιας μάγισσας
Για να πετάξω στα σοκάκια τ' ουρανού

Ελπίζω μόνο στο φύσημα ενός ανέμου
Στη γαλέρα ενός πειρατή
Στο σύννεφο ενός αγγέλου
Για να φύγω από της γης τη φυλακή

Όμως οι νεράιδες πάγωσαν
Οι μάγισσες μαρμάρωσαν
Οι πειρατές ναυάγισαν στο πέλαγος
Οι άγγελοι σταμάτησαν στον ουρανό
Κι εγώ μένω εδώ, μόνη
να πεθαίνω στην κόλαση...

41

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα πέτρινα τείχη

« στις: 26/04/06, 23:24 »

Ήταν όλα όμορφα τότε,
Θυμάσαι;
Τότε που ταξιδεύαμε αγκαλιά
στα σκοτεινά μονοπάτια της αγάπης
που σαλπάραμε στ' ουρανού τα νερά
με του ήλιου το ολόχρυσο καράβι

Ήταν όλα ήσυχα τότε,
Θυμάσαι;
Όταν ακούγαμε τον μαγικό ήχο των κυμμάτων
Και τ' άστρα σφύριζαν τις μελωδίες του φεγγαριού
Κι όπως κοιτούσαμε των ξωτικών το δάσος
Νεράιδες χόρευαν χορούς ενός παραμυθιού

Ήταν όλα ζωντανά τότε,
Θυμάσαι;
Πριν μαραθεί το κρίνο του έρωτα
Πρίν θαφτεί η αγάπη στο χιόνι
Πρίν χτιστούν αυτά τα πέτρινα τείχη
Πρίν αρχίσει η ζωή να παγώνει
Θυμάσαι;


Αφιερωμένο σ' ένα γλυκό ξωτικό...

42

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απλά...κάτι να αλλάξει

« στις: 26/04/06, 15:08 »

Θέλω να ξυπνήσω
από τον λίθαργο τόσων αιώνων
να σηκώσω το πέπλο
που σιωπηλά μου κρύβει τον κόσμο

Θέλω να νιώσω
την αλήθεια των δακρυσμένων εικόνων
να δω στην ομίχλη
την ζωή χαραγμένη στον δρόμο

Θέλω να αγγίξω
το βυθό της παγωμένης λίμνης
να πιώ σ' ένα βράδυ
το νερό που απ' τον ήλιο κυλά

Θέλω νά σπάσω
τη σιωπή της ατέλειωτης γαλήνης
να δω στο σκοτάδι
τον ορίζοντα να παίρνει φωτιά...

43

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / οι σκοτινές σκιές του πάθους

« στις: 23/04/06, 17:31 »

Πίσω απ'τα φώτα,
που μορφές σχηματίζουν
Πίσω απ'τα γέλια
που πικρά σατηρίζουν

Πίσω απ'τη φωτιά
που ψυχρά σιγοκαίει
Πίσω από μια αγάπη
που γλυκά καταρέει

Πίσω απ'τον πόνο
ενός ατέλειωτου λάθους
Πίσω εκεί κρύβονται
οι σκοτεινές σκιές του πάθους

Πίσω απ'το δάκρυ
που απαλά κυλά
πίσω απ'το σύννεφο
που χαμογελά

Πίσω απ'το τέλος
μιας καινούριας αρχής
πίσω απ' το φως
μιας πικρής Κυριακής

Πίσω απ'τη θλίψη
ενός ατέλειωτου λάθους
Πίσω εκεί κρύβονται
οι σκοτεινές σκιές του πάθους...

44

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ονειρα

« στις: 22/04/06, 22:20 »

Τα όνειρα της μεθυσμένης νύχτας,
Αυτά που με γαλήνευαν δίπλα στης μέρας την κραυγή
Του δάσους οι γλυκές μελωδίες
Των ξωτικών οι αδιάκοποι χοροί

Τα όνειρα του απέραντου ουρανού
Αυτά που με ταξίδεψαν σε χώρες με πολύχρωμα φεγγάρια
Σε χαοτικούς αστερισμούς
Στων νεραϊδών τα ασημένια χνάρια

Τα όνειρα του άγριου ποταμού
Αυτά που μου χάρισαν την πρώτη ηλιαχτίδα του δροσερού πρωϊνού
Το χρυσό φυλαχτό της αγάπης
Το ομορφότερο λουλούδι του κατάλευκου χιονιού

Όλα πια σβήσαν και χάθηκαν
Στο τοπίο ενός γλυκού δηλινού
Τα όνειρα που οι θάλασσες αγάπησαν
Τα όνειρα του φεγγαριού

45

Διασκέδαση / ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ!

« στις: 22/04/06, 21:34 »

Μαργαριτάρια από τηλεφωνήματα σε κέντρο εξυπηρέτησης της telestet:

-Πείτε μου παρακαλώ το όνομά σας:
- Νικολάου
-Το μικρό;
- Κοιμάται!

-Γεία σας. Θέλω να κάνω απορρόφηση κλίσεων από το κινητό μου στο σταθερό!

-Μου έπεσε το κινητό στο νερό και παρ'ότι το στέγνωσα με το σεσουάρ δεν λειτουργεί ούτε η κάρτα ούτε η συσκευή.

-Έχετε καλό σήμα αυτή τη στιγμή;
-Βεβαίως
-Μπορείτε να ελέγξετε αν στο αριστερό μέρος της οθόνης σας υπάρχουν 4 γραμμές
-Μα δεσποινίς μου σας λέω είναι full το σήμα. Το φόρτιζα χτες όλο το βράδυ!

-Γεια σας, θέλω να μου πείτε αν το κινητό μου λειτουργεί στο εξωτερικό
-Σε ποιά χώρα θα ταξιδέψετε;
-Στη Αμαλιάδα!!

-Που θα μπορούσα να βρώ μια μπαταρία Λασιθίου;

-Γεία σας! Θα ήθελα να με συνδέσετε με το τμήμα...ανωμαλίας λογαριασμών!!

-Κυρία μου σας κάλεσα να σας πω ότι η Panafon σας μποϊκοτάρει. Καλώ από τηλέφωνο telestet και βγαίνει μήνυμα: "ο συνδρομητής Panafon που καλέσατε έχει το τηλέφωνο κλειστό..."

-Μου πάτησε ένα φορτηγό την κάρτα άλλα εγώ την βλέπω μια χαρά! Δεν χρειάζεται να την αλλάξω, έτσι;

-Στο κολωνάκι υπάρχει κάποιο κατάστημα;
-Μάλιστα. Θέλετε την διεύθυνση
-όχι μου έχουν δώσει κάποιο όνομα να ζητήσω. Τον κ. Ιωακείμ Πατριάρχου!!

-Έχετε σύνδεση με συμβόλαιο ή με b free;
-Με μπαταρία!

-Παρακαλώ βγάλτε την κάρτα απ'το κινητό σας
-Δεν μπορώ. Έχω βάλει κόλλα στιγμής και έχει κολλήσει με το κινητό

-Το τηλέφωνό μου έχει πρόβλημα. Εδώ και ένα μήνα βγάζει μόνο 112
-Κλείστε το και ξανανοίξτε το
-Μήπως πρέπει να βάλω την κάρτα μέσα;
-Την κάρτα sim; Δηλαδή δεν την έχετε μέσα στο τηλέφωνο;
- Όχι! Την έχω αφήσει σπίτι για να μην την χάσω!!

 

Αν ξέρετε κι άλλα μαργαριτάρια στειλτε να γελάσουμε!!