Ο δρομος της ευτυχιας.

[ε?]

   
Eιναι τ αστερια μακρινα
τοσο θαμπα και η σκια μου

ακουμπισμενη στη γωνια
σβηνει απαλα στην καμαρα μου.

εχω ενα φιδι συντροφια
μιαν αγκαλια μες στα φτερα μου

χιλιαδες γυρω μου χαρτια
τετοια βραδια μες στα ονειρα μου.

Ειναι μοναχικος και αποτομος
ο δρομος αυτος , αν φοβασαι
δεν εχεις παρα να ανοιξεις την πορτα
και να φυγεις.Να βρεις τους ανθρωπους.
Να γινεις σαν ολους εκεινους
που ζουνε απο καφε σε καφε
κι αγαπανε φτηνα κι επιπολαια.

Αρματα μαχης στην σειρα
σαν βασιλια με χαιρετανε

στεκονται μπρος μου ευλαβικα
τους λεω "πυρ.." και με χτυπανε.

Σπερνουν απανω μου καρφια
ωρες σκληρες που με τρυπανε

σκεψεις που εθαψα βαθια
μες στην καρδια με τυρανανε.

Θα μπορουσες παλι να τρεξεις
ζητωντας συγχωρεση απο αυτους
που καποτε δικασες και βρηκες
πως φταινε και ειπες
πως δεν θα τους μοιασεις και πηρες
τον δρομο αυτο που τωρα φοβασαι
πως μοιαζει με τρελα και πια δεν κοιμασαι.

Μα ειναι τα αστερια τα μακρινα
τοσο θαμπα και τα ονειρα μου

μοιαζουν με θαλασσα , φωτια
μοιαζουν πουλια. Τα βηματα μου

σαν του ακροβατη στα κλαδια
στην μαγικη την φασολια μου

καθε στιγμη και πιο ψηλα
μες στην σιωπη ,την μοναξια μου.

Μα εσυ θα μεινεις εδω και ας φοβασαι
και ας λενε οτι θελουν και ας ξερουν
τις σκεψεις που κανεις και παιζουν
τον ρολο που θελει
εσενα χαμενο κι εκεινους να κλαινε
και λογια σοφα για εσενα να γραφουν
πως θα χες σωθει αν ειχες ακουσει.

Εχω στην γκριζα μου φωλια
δυο αγγελους που με φυλανε

εχουν κιθαρες , εχουν σπαθια
κι οταν φοβαμαι μου τραγουδανε

στιχους που εγραψαν παλια
καποιοι ερημητες κι ολο γελανε

οταν ρωταω καμια φορα
τουτες οι νυχτες που θα με πανε.




*ο "δρομος της ευτυχιας" οπως και ολα τα τελευταια μου στιχακια ειναι γεματα λαθη απο ολες τις αποψεις απλως δεν εχω καμια ορεξη τωρα να χτενιζω αυτα που γραφω...απλως θελω να τα δειχνω..αυτο τοο λεω για να προλαβω οσους ειναι ετοιμοι να επισημανουν τεχνικα άθη... το ξερω!!