Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ό,τι κερδίσαμε είναι αυτό

« στις: 22/04/09, 20:11 »

Λατρεύω το βάθος που φτάνουν τα μάτια σου
καθώς το βλέμμα σέρνει πάνω μου
Κι εκείνη η άκρια των χειλιών σου να στάζει επίμονα, επίφοφα την αφορμή του κόσμου
Άσε με να μας κάνω ήρωες σε μία ανείπωτη ιστορία
δόξες και δάφνες μας περιμένουν σε μία τελετή
αποθέωσης του έρωτα
εκείνου του κόκκινου ήλιου, του μικρού ανυπότακτου θεού - συχνά ξεχνώ να υμνήσω
Μη κλαις για τις μάχες που χάσαμε - ό,τι κερδίσαμε είναι αυτό.. λαμπρή γιορτή σαν επιστρέψουμε ηττημένοι
κι εσύ κι εγώ ποτέ ξανά στον κόσμο αυτόν χαμένοι

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τις νύχτες και τις μέρες που λέγονται τα παραμύθια

« στις: 28/08/07, 05:30 »

Ένα μολύβι, ένα χαρτί να συντροφεύουν τη σκέψη * συνταξιδιώτες παράλογοι, ακούραστοι συνομιλητές σε έναν πρόχειρο μονόλογο αυθαίρετης έξαρσης και θλίψης. Το βήμα σου αργό, ξεφεύγει της σκιάς σου – μοιάζει πολύ να είναι το φορτίο. «Στα όνειρα των καρνάβαλων, στέρεψαν τα χρώματα» μου λες.
Κι όμως η φωνή σου έχει κάτι από άσπρο και μαύρο, κάτι από κόκκινο και από αυτό το παιχνιδιάρικο πράσινο που έχουν τα δέντρα. Σε σκέφτομαι να δίνεσαι, να τσαλακώνεσαι και ξοδεύεσαι μέσα από αγάπες που γλυκό πύρετο ανάβουν τη νύχτα μα τη μέρα κουρνιάζουν τ’αγρίμι μέσα τους,  σε ένα κρεβάτι στρωμένο με συγνώμες – κι ας τις κρατάς όλες για σένα. Έτσι, ξεγελάς τη σάρκα που περιμένει την αφορμή για να πει τη δική της ιστορία.
Κρατώντας πέντε αστέρια στην παλάμη, κοντά μου να γυρεύεις τις ουλές σου. Είναι που ξέχασα να σβήσω τα σημάδια κι είναι που πρόλαβες να ντύσεις τις πληγές σου. Φοβάμαι, για να
ξεκουράσεις το σώμα σου, αφού συνηθίζεις να τις σέρνεις μαζί σου. Κι όταν θα κλέψεις του ιππότη την ασπίδα, κι όταν παλέψεις με ελπίδες γερασμένες, μήτε τα τέρας των καιρών σου να ξυπνήσει, μήτε τ’αγέρι που σφυρίζει στα μαλλιά σου. Γιατί την ιστορία μας δεν θέλω να ξεχάσεις:

     Αράχνης ιστό να υφαίνει η κόρη του πόνου, του εφιάλτη και του φθόνου. Πρίγκιπες άτυχοι παλεύουν στις κλωστές της – πολύ με θλίβει η τύχη των. Αχόρταγη της πείνας της, καταβροχθίζει παλικάρια, κλέβει τη νιότη τους, σκίζει τη σάρκα τους.. τις νύχτες που λέγονται τα παραμύθια. Έτσι, να ξεγελά τη μέρα που πεθαίνουν και οι δράκοι και η φλόγα τους.
   
   Η κόρη της χαράς, της ευδαιμονίας και της αγάπης.
Πρίγκιπες τυχεροί πλαγιάζουν στα φτερά της – πολύ με ευφραίνει η τύχη των. Αχόρταγη της καλοσύνης της, αναθρέφει παλικάρια, ευλογεί τη νιότη τους, χαϊδεύει τη σάρκα τους.. τις μέρες που λέγονται τα παραμύθια. Έτσι, να ξεγελά τη νύχτα που υφαίνονται και οι ιστοί και οι θάνατοι των αθανάτων..


                ---------------------------------------------------------------------------------

   

  Καμιά φορά, ένα βλέμμα μέσα από τα μάτια των άλλων αρκεί για να δεις αυτό που θέλεις να πεις.  Η φωνή σου έχει κάτι από άσπρο και μαύρο, κάτι από κόκκινο και από αυτό το παιχνιδιάρικο πράσινο που έχουν τα δέντρα
Στον Ιππότη.

3

Διασκέδαση / Χρωματικές συνθέσεις - φωτογραφίες.

« στις: 23/08/07, 16:36 »

http://news.deviantart.com/article/28623/

    Μία πολύ καλή συλλογή από φωτογραφίες με άκρως εντυπωσιακά χρώματα.

4

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Compact + Delta disk club

« στις: 08/08/07, 00:01 »

http://www.con.gr/DownloadCompactDiscClub.htm


   Για όσους επιθυμούν να κατεβάσουν συλλογές από το Compact disk club + Delta club.
Εγώ το βρήκα πολύ χρήσιμο.

5

Διασκέδαση / Παιχνίδια ψευδαίσθησης

« στις: 05/08/07, 03:11 »

http://www.blackstate.gr/Illusions/Illusions.htm

Ένα link από εμένα.. εσείς χαλαρώστε..

και απολαύστε το!   

6

Διασκέδαση / Τεστ Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας

« στις: 24/03/07, 19:15 »

      Όσοι έχουν ήδη δίπλωμα οδήγησης ας ξαναθυμηθούν..
(Πως δηλαδή το βαθύ πορτοκαλί διαφέρει από το κόκκινο )
Και όσοι δεν έχουν ή προετοιμάζονται για να αποκτήσουν σίγουρα θα το βρουν πολύ χρήσιμο.

http://anonym.to/?http://kok.artinoi.gr/

Επίσης, δείτε έναν από τους πιο επικίνδυνους δρόμους στον κόσμο.

http://anonym.to/?http://javimoya.com/blog/pics/200607/bolivia.htm

*Νομίζω, έπειτα από όλα αυτά είστε έτοιμοι να βγείτε στον δρόμο άφοβα..

7

Διασκέδαση / Τι γινόταν στον κόσμο την ημέρα που γεννηθήκαμε;

« στις: 19/03/07, 19:58 »

           Μια πολύ ενδιαφέρον ματιά στο παρελθόν και την εποχή του τότε. Δείτε τι γινόταν στον κόσμο την ημέρα που γεννηθήκατε και ίσως ξαφνιαστείτε. Την ημέρα που εγώ γεννήθηκα, κυκλοφόρησε το περιοδικό Rolling Stone με εξώφυλλο τον Sting τεύχος 502,  το νούμερο ένα chart στην Αμερική ήταν το "Could've Been" by Tiffany" και η τιμή των αυγών στην Αγγλία ανατιμήθηκε...




http://anonym.to/?http://www.kakophone.com/kakorama/EN/index.php

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι λευκές μας νύχτες..

« στις: 10/07/06, 10:03 »

Ντυμένες από όνειρα και σκέψεις παιδικές είναι οι λευκές μας νύχτες. Και ίσως αύριο.. ακριβώς αύριο, να επιστρέψουμε στον χαμένο μας παράδεισο που κάποτε γευτήκαμε.
Κρατήσου* υπόσχεση σου δίνω, πως μετά τον θάνατο, μετά τη σιωπή, σκέψεις και ευχές θα γίνουν προσευχή για να κεντήσουν το όνειρό μας. Είναι για αυτό πoυ τόσα χρόνια παλεύω ανάμεσα σε φως και σε σκοτάδι, σε ζωή και θάνατο, σε εμένα και σε εσένα.
Το χρώμα της φωνής σου.. βαθύ κόκκινο. Η ανάσα σου ακόμη ζεστή, υγρή, πάνω στο πρόσωπό μου. Κι αλήθεια, πόσο αγαπούσα εκείνα τα πρωινά όπου γυμνοί από πόνο μετρούσαμε πληγές...

Έλα, νύχτωσε νιότη μου.., πάψε να μου θυμίζεις..  Είναι καιρός που έπαψα να δίνομαι αλήθεια, δεν το βλέπεις; Δεν ζούνε πια εδώ νεράιδες και ιππότες.. χαθήκανε μαζί με αγάπες ξεχασμένες.. παλεύουνε στου χρόνου τον ιστό.
Δεν κάνει άλλο πια να περπατώ με τα δικά σου μάτια, είναι γιατί ανοίξαν τα δικά μου. Στο πρόσωπό μου καίνε ακόμη οι πληγές, κι ας ήμασταν γυμνοί από τον πόνο. Για ποιο θάνατο μιλάς και ποια σιωπή να ακούσω;
Κάτω από γη ξερή, αφιλόξενη αγαπάμε..
κι αν κάποτε παράδεισο γνωρίσαμε.. ακόμα τον χρωστάμε.

[/i]



                                                                       Στον ιππότη μου...                                   
                                                Δεν ζούνε πια εδώ νεράιδες και ιππότες.. χαθήκανε μαζί με αγάπες ξεχασμένες..

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σ'έναν παράδεισο που έσβησε νωρίς..

« στις: 05/07/06, 01:34 »

  Σε βλέπω, είσαι κουρασμένος. Γέρνεις πάνω μου και κουρνιάζεις τη σκέψη σου. " Καμιά φορά τα όνειρα είναι βαριά να τα κουβαλάς " μου λες. Δεν σου απαντώ, μονάχα κατεβάζω το βλέμμα. " Μην παραιτείσαι.." ψελλιζεις. Μ'ένα αίσθημα ντροπής αρνούμαι να σε κοιτάξω και στα αλήθεια μονολογώ την αμαρτία μου μέσα από τόσες μοναχικές και βρώμικες νύχτες που έζησα, τόσο που ξόδεψα τον εαυτό μου, τόσο που τον γέλασα..γιατί να τον αγαπήσω τώρα;
 Κάθε λέξη, κάθε σιωπή., γεμίζουν σχισμές το σώμα και εσύ αδιάτρητος από τον πόνο αρνείσαι να ξαναβαπτιστείς. Απειλείς Θεούς και Δαίμονες, μαλώνεις με τη νύχτα, το βλέμμα σου λυγίζει. " Δεν θα αντέξω.." ψυθιρίζω.." Είμαι σπασμένη ". Στο σώμα μου χτυπούσαν δυο καρδιές.
 Στις όμορφες κοιλάδες που ταξίδεψες, χαμήλωσες πολύ προτού να ανθίσεις...Τώρα νερό βροχής ξεπλένει το κορμί σου..Σαν δάσκαλος σοφός χειροκροτάς την ποίησή μου, μέσα από όνειρα που γίνονταν κραυγές και έκλεβαν τον ύπνο. Κλεμμένο χάδι γυρνάς ν'απλώσεις μα είσαι ήδη μακριά..και αλήθεια, πόσο ζητά ο απόηχος από το βήμα της σκιάς σου να έρθει πίσω να με βρει,..
 Τα δέντρα μας, το καθένα με τις δικές του ρίζες θα απλώνουν τα κλαδιά τους στους αιώνες, θυμίζοντας αγάπη μακρινή. 
Κάτω από το παιδικό μου κρεββάτι, ένα στεφάνι με γαρδένιες.
Μύρισε θάνατος και αέρας που σκορπάει..σ'έναν παράδεισο που έσβησε νωρίς..

                      --------------------------------------------------------------------------
Σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο που έφυγε νωρίς απο τη ζωή μου αλλα πριν φύγει, φρόντισε να γινει ουρανός για τα επόμενά μου χρόνια..
 

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Για να μπορέσω να αγαπηθώ και πάλι

« στις: 30/01/06, 04:50 »

Σ'εσένα μιλάω...

Σ'εσένα με τα κρυστάλινα όνειρα και τα φεγγάρια στα μάτια..

Σ'εσένα...με τα περιστέρια στα χέρια και τον ήλιο στα χείλη...

Κοίτα με στα μάτια και πες μου τι βλέπεις

Είμαι εγώ το όνειρο και είμαι εγώ το φεγγάρι..;

Είμαι εγώ η ευχή της θλιμμένης ζωής σου..;

Είμαι εγώ η πνοή της ζωής σου...;

                                                        ---------------------------------

Απόψε πασάλειψα τα όνειρά μου με χρυσόσκονη..Τα χάϊδεψα με τα ακροδάχτυλά μου και ύστερα τα σκόρπισα για να ταξιδέψουν στα πέρατα της γης...για να μεταφέρουν τη σκέψη μου αλλού.
Άγγιξα τα αστέρια..τίναξα την σκόνη από πάνω τους και έκανα αγαπημένη ευχή. Μάλωσα μαζί τους φορτώνοντάς τους όλες τις ξεχασμένες υποσχέσεις.
Καιρό τώρα πασχίζω να βρω την αρχή μου..φωνάζω το εγώ μου, παλεύω με την σκέψη, θυμώνω με τον κόσμο.
Και είναι μέρες πια που διώχνω το σκοτάδι...καλωσορίζω τη μέρα, σαν ελπίδα ξεχασμένη σε κάποια τσέπη.
Κουβαλάω στην καρδιά μου την κραταία συνείδηση του τοτε, εχωντας ανοιχτες τις πληγές μου να τρέχουν..Κηνυγάω το σήμερα, το άπιαστο σήμερα που με καθηλώνει στο τώρα. Και ύστερα φοράω το παλιό μου χαμόγελο που έχω κρεμάσει στην ντουλάπα για να μπορέσω να αγαπηθώ και πάλι...