Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - Μουσικόφιλη

Σελίδες: [1]
1
Καλησπέρα σας! Είπα να ανεβάσω αυτό το τραγούδι, μιας και μ' αρέσει πάρα πολύ! Ευπρόσδεκτα όλα τα σχόλια! :)

http://rapidshare.com/files/7095877/marina__Lilit_-02.mp3.html

2
Οι δρόμοι της πόλης άδειασαν
κι όλα τα φώτα σβήσαν!
Κι εγώ μόνη περπατώ
σε μια έρημη ακρογιαλιά,
με τ' αστέρια αγκαλιά!

Παλιές στιγμές αναπολώ
τότε που ακόμη ήσουν εδώ
τότε που ζούσαμε κι οι δυό
τον έρωτά μας τον τρελό

Όλα γύρω σε θυμίζουν,
όλα για σένα μου μιλούν!
Τώρα οι νύχτες με φοβίζουν
και την καρδιά μου απειλούν!

Πού να σαι τώρα αναρωτιέμαι,
σε ποιό αστέρι κατοικείς;
Ακούς αλήθεια τη φωνή μου
και το τραγούδι της ψυχής;

'Όπου και να 'σαι να 'σαι καλά',
δειλά σου ψιθυρίζω,
στα όνειρά μου παντοτεινά
εγώ θα σε κρατήσω!


Αυτές οι μικρές αλλαγές έγιναν με την πολύτιμη βοήθεια της Μαργαρίτας!

3
Γεια σας!
Κατ' αρχήν θέλω να πω ένα πάρα μα πάρα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Στάυρο που μελοποίησε αυτούς εδώ τους στίχους, Δεν είσαι εδώ και έκανε ένα όνειρό μου πραγματικότητα!

Όταν μου έστειλε το τραγούδι τραγουδισμένο απ' τον ίδιο, ενθουσιάστηκα πάρα πολύ καθώς ήταν η πρώτη φορά που άκουγα δικούς μου στίχους παντρεμένους με μουσική!! Βέβαια η χαρά μου έγινε ακόμη πιο μεγάλη όταν μου ζήτησε να το τραγουδήσω κι όλας!

Επίσης πρέπει να πω ότι όλη τη δουλειά την έκανε ο Σταύρος! Εγώ απλά τραγούδησα το τραγούδι και αυτός στη συνέχεια έκανε όλη την επεξεραγσία!!

Θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε και τη δική σας γνώμη για τη συνεργασία μας!
http://rapidshare.de/files/26153863/LILITden_eisai_edo_S170706.mp3.html
http://www.soundclick.com/bands/songInfo.cfm?bandID=308105&songID=4205403

4
Σβήστε όλα τα φώτα και αφήστε με μονάχη,
απόψε με τον εαυτό μου θα λογαριαστώ!
Όσους ανθρώπους γνώρισα στη διαδρομή του χρόνου,
απόψε έναν έναν θέλω να θυμηθώ!!

Για τους χαμένους έρωτες και τους ξεχασμένους φίλους
ένα ποτηράκι στην υγειά τους  θέλω να πιώ!
Στα αμέτρητα γιατί μου ψάχνω απαντήσεις
τα λάθη που έχω κάνει μετρώ και ξαναμετρώ!

Όσους ανθρώπους πλήγωσα μια συγνώμη τους ζητάω,
στους ανθρώπους που με πλήγωσαν κακία δεν κρατώ!
Σβήστε όλα τα φώτα και αφήστε με μονάχη
απόψε με τον εαυτό μου πρέπει να τα βρω!


5
Απόψε δεν μιλάει κανείς
είναι το βράδυ της σιωπής,
μόνο τα μάτια μας μιλούν
και λένε όσα τα χείλη
δεν μπορούν να πουν!

Εγώ σε μια γωνιά καθιστή
σε κοιτάζω κι απορώ...
"Τι είναι άραγε ευτυχία,
πού είναι κρυμμένη τόσο καιρό;"

Εσύ απέναντί μου καθιστός
με κοιτάζεις τρυφερά,
και είναι το βλέμμα σου γεμμάτο φως
που μου γεμίζει την καρδιά!

Μια φωνή από μέσα μου μιλάει
και μου λέει δυνατά..
"Η ευτυχία κάθεται μπροστά σου,
σου γελάει τρυφερά!"

"Είναι τα μάτια που σε κοιτάζουν
και σου λένε σ' αγαπώ,
είναι τα μάτια που όταν τα κοιτάζεις,
σ' ανεβάζουν στον ουρανό!"

Είναι αυτά τα βράδια της σιωπής
που δεν χρειάζεται τίποτα να πεις!
Τα μάτια μόνα τους μιλούν
και λένε όσα τα χείλη
δεν μπορούν να πουν!

6
Η νύχτα έφτασε ξανά
κι έφερε τ' αστέρια συντροφιά,
ο αέρας φύσηξε ξανά
και την καρδιά μου τάραξε
για ακόμη μια φορά!

Απόψε δεν θα σου κρυφτώ
και ό,τι ποτέ δεν σου είπα θα σου πω.
Την ψυχή  μου διάπλατα θα ανοίξω
και όλα μου τα μυστικά θα σου χαρίσω!

Η νύχτα φεύγει και σήμερα ξανά
και παίρνει τα αστέρια συντροφιά
και παίρνει κι εσένα μακρυά
μαζί μ' όλα μου τα μυστικά!

7
Πέφτουν οι στάλες της βροχής
και ο ουρανός στενάζει,
φαίνεται πως κλαίει κι αυτός
όταν εμάς κοιτάζει.

Θεέ μου, πώς καταντήσαμε
να ζούμε σαν δυο ξένοι,
εμείς που ήμασταν απ' τον έρωτα
τρελοί κι αλλοπαρμένοι.

Μα τώρα η θλίψη απέμεινε
στα μάτια μας να κατοικεί,
αφού κάθε στιγμή που ζήσαμε
έχει πια ξεχαστεί.

Κι αυτή τη νύχτα τη βροχερή
η μορφή σου στο μυαλό μου γυρίζει
και κάθε σταγόνα που κυλά
έσενα μου θυμίζει...


8
Απόψε πάλι σ'αναζητώ
σ' έναν επίγειο ουρανό,
απ' τα κύματα ζητώ μια ευχή
κοντά μου να σε φέρουν εκέι...

Σε μέρη μακρυνά και ξεχασμένα,
σε μέρη γνωστά κι αγαπημένα.
Εκεί που ο έρωτας είχε χτίσει φωλιά
και μας κοιτούσε δειλά και πονηρά.

Μα τώρα τη θάλασσα απέμεινα να κοιτώ
και τα κύματα από μακρυά να παρακαλώ.
Πάνω στην άμμο τη χρυσή,
έγραψα τη λέξη Σ'αγαπώ!

Μα ήρθε το κύμα βιαστικό
κι έσβησε ότι αισθανόμουν εγώ.
Κι απέμεινα τη θάλασσα να κοιτώ,
μ' ένα βλέμμα αδειανό!

9
Καλησπέρα σας! Είπα να ανεβάσω και εγώ ενα τραγουδάκι να ακούσω σχόλια(θετικά/αρνητικά). Απλά να πω ότι η ηχογράφηση είναι ερασιτεχνική και έχει γίνει στο σπίτι. http://rapidshare.de/files/16481859/Track_03.mp3.html

10
Σήμερα ο κόσμος άλλαξε
δεν είναι όπως χθες
στις ειδήσεις δεν δείχνουνε
τα αίσχη που δείχνανε προχθες.

Οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι
μες στον ενθουσιασμό,
σήμερα δεν καυγαδίζουνε
γι' ασήμαντο σκοπό.

Η Ειρήνη κι η Χαρά
μαζί τους κι η Ευτυχία,
πιασμένες χέρι χέρι
παίζουν στην πλατεία.

Ο ήλιος λάμπει όμορφα
τα πουλάκια κελαηδούνε,
σήμερα όλα τα φυτά
τα καλά τους φορούνε.

Όμως κάποιος μου φωνάζει
και δεν μ' αφήνει να δω,
είναι η μαμά μου που μου λέει
πως φεύγει το σχολικό.

11
Οι αναμνήσεις απόψε ξανά
με οδηγούν δειλά και σιωπηλά
σ' έναν κρυμμένο κόσμο,
που κάποτε υπήρχε μια αγάπη παλιά!

Τα μάτια υγρά και δακρυσμένα
κι απ' την αγάπη προδομένα
ζητούν πίσω να γυρίσεις,
την αγάπη που μου χρωτάς να ξοφλίσεις.

Ένας πίνακας είναι η ζωή μου
που όλο τα ίδια χρώματα
μες στην καρδιά ξεθωριασμένα,
τραγούδια μου θυμίζουν ξεχασμένα!

Γύρνα και πραγματοποίησε το όνειρό μου,
γύρνα και μείνε στο πλευρό μου.
Γύρνα να ξαναζωντανέψουν
τα χρώματα στην καρδιά μου,
γύρνα να στερέψουν
τα δάκρυα απ' τη ματιά μου!

12
Αυτά τα χέρια τα ιερά
πάντα να τ'αγαπάς
και όσα για σένα έκαναν
ποτέ σου μην ξεχνάς.

Είναι τα χέρια που έως αργά
τις νύχτες σε νανουρίζαν,
αυτά τα χέρια τα ιερά
μερόνυχτα σε φροντίζαν.

Είναι τα χέρια της μάνας σου
που είναι πια ρυτιδιασμένα,
που χρόνια για σένα δούλευαν,
μα τώρα είναι κουρασμένα.

Γι'αυτό τα χέρια αυτά
πάντα να τα εκτιμάς
και όσα για σένα έκαναν,
ποτέ μην λησμονάς.

13
Ο νους μου πάλι χάνεται
στο γαλάζιο τ' ουρανού
και μια ιστορία παλιά
φέρνει μες στο νου.

Είσαι εσύ η πρωταγωνίστρια
στην ιστορία αυτή,
εσύ που καποτε μου υποσχέθηκες
φιλία παντοτινή.

Θυμάσαι τότε που έλεγες
πως η φιλία μας αυτή
είναι πολύ μεγάλη
και για μια ολόκληρη ζωή;

Ήταν λόγια ψεύτικα
που δεν άντεξαν στο χρόνο,
λόγια που πήρε ο άνεμος
και σκόρπισε στο δρόμο

Αφιερωμένο σε κάποια που ήταν κάποτε φίλη μου...

14
Όμορφη που είναι η ζωή
όταν σ'αγαπάνε,
όταν βαθιά σε νοιάζονται
και στην καρδιά σε κρατάνε.

Δύσκολη όμως είναι η ζωή
όταν σε ξεχνάνε
όταν σε προδίδουνε
και στην καρδιά σε χτυπάνε.

Εναι μυστήρια η ζωή
και κάπου με τρομάζει
μα είναι μια πρόκληση
που πολύ με συναρπάζει.

Θα ζήσω λοιπόν τη ζωή
κι ας κλάψω κι ας γελάσω,
και ίσως το μυστήριο αυτό
μπορέσω να εξιχνιάσω.

15
Πριν κλείσω την πόρτα απαλά
έριξα μια τελευταία ματιά
και ήταν το βλέμμα της καρδιάς
που ακόμα σε κοιτούσε
ένα βλέμμα δυνατό
που τόσα πολλά χωρούσε.

Και να 'μαι πάλι εδώ ξανά
μ'αυτήν τη εικόνα συντροφιά
να πείσω τον εαυτό μου προσπαθώ
πως πάλι θα γυρίσεις εδώ.

Μα κάπου στο βάθος της καρδιάς
ξέρω πως αυτό δεν θα γίνει
και η ελπίδα μου αυτή
ένα όνειρο θα μείνει..

16
Δεν είσαι εδώ, είσαι μακριά
σε μια πόλη ξένη
όμως κι απόψε ο λογισμός
τόσο κοντά σε φέρνει.

Και τότε τόσο ξαφνικά
η απόσταση μικραίνει
και ένα τραγούδι γνώριμο
πάλι εδώ σε φέρνει.

Τ' αστέρια απ' τον ουρανό
κι εκείνα εμάς κοιτούνε
τα μάτια τους μας κλείνουνε
και πονηρά γελούνε.

Με τ' αστέρια μάρτυρες
και ένα όμορφο αγγελούδι
η απόσταση πια χάνεται
στο γνώριμο τραγούδι!

17
Η θάλασσα και ο ουρανός
μου στήσανε καρτέρι
να ζήσω μόνη μου 'πανε
χωρίς κανένα ταίρι.

Και εγώ μια αδύναμη ψυχή
δεν βρήκα το κουράγιο
να πω πως έτσι η ζωή
θα 'μοιαζε με ναυάγιο

Και τώρα μόνη προχωρώ
στην έρημο της ψυχής μου,
χωρίς κανέναν δίπλα μου
για ταίρι της ζωής μου!

18
Άλλη μια νύχτα που περνώ
τον ουρανό κοιτώντας,
χίλιες σκέψεις κάνοντας,
όλα τ' αστέρια μετρώντας

Και όταν κάποιο αστέρι ξαφνικά
πέσει πάνω στη γη,
γρήγορα κάνω μια ευχή
και αρχίζω και αναρωτιέμαι...

Πόσοι άραγε άνθρωποι
κοίταξαν τον ουρανό
στο βραδινό αγέρι?
και πόσοι ζητήσαν μια ευχή
απ'το όμορφο αστερι....

Είναι η πρώτη μου επιχείρηση να γράψω ποίημα και είστε οι πρώτοι που το διαβάζετε..

19
Ήταν ένα μελαχρινό απόγευμα τ'απρίλη.
Ο ήλιος πήγαινε να καθίσει πίσω απ'το λιμάνι της πόλης
και έβαφε τον ουρανό με λογής αρρωστημένα χρώματα,
καθώς το νέφος της πόλης αλλίωνε τις αχτίδες του.
Τότε λοιπόν αποφάσισα να ξεφυλλίσω το παρελθόν μου.
Κοίταξα παλιές φωτογραφίες και κατάλαβα ότι οι
φωτογραφίες είχαν κάτι απ αυτό που εμείς δεν είχαμε πια.
Ο χρόνος είχε περάσει τόσο γρήγορα.Oι μέρες περνούσαν
από πάνω μου, όπως οι εικόνες στο σινεμά.
Προς στιγμήν μελαγχόλησα, γιατί θυμήθηκα ανθρώπους,
που δεν ήταν πια κοντά μου. Αλλά θα μου πεις, έτσι δεν
συμβαίνει παντα? να έρχονται και να φεύγουν απ' τη ζωή μας
άνθρωποι, αγάπες, φίλοι, τόποι, χρόνια και συναισθήματα...
Μετά όμως σκέφτηκα ότι υπάρχει το αύριο που με περιμένει.
Θα άρχιζα λοιπόν μία νέα παρτίδα στο παιχνίδι που το λένε Ζωή!
Έκλεισα λοιπόν το παρελθόν μένοντας με μια γεύση λύπης και
χαράς ταυτόχρονα.. Μπορεί σ' εμένα να συμβαίνει κάτι
παράξενο, να βρήκαν την ψυχή μου η λύπη και η χαρά
για να παίξουν το κυνηγητό τους.. Και τρέχουν πολύ γρήγορα
αυτές οι δύο.....


20
Βρισκόμουν ανάμεσα σε δύο δρόμους,
Δεν ήξερα ποιόν να διαλέξω,
τον ενα δρόμο τον όριζε η λογική
και τον άλλον η καρδιά ...
Ποιός όμως απ' τους δυο ήταν ο πιο σωστός?
ποιός ξέρει?Η λογική μου έλεγε όχι
και η καρδιά μου ναι... τι να διάλεγα καρδιά ή λογική?
Τι ήταν ποιο σωστό, να είμαι εγώ ευτυχισμένη ή
να ακολουθούσα την ευτυχία που όριζαν οι άλλοι για μένα?
Έτσι είχα φτιάξει μια ψεύτικη ευτυχία στο μυαλό μου
κοροϊδεύοντας τον ίδιο μου τον εαυτό..

Σελίδες: [1]