Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Tρέξε φύγε

« στις: 23/04/08, 05:53 »

Epeses ke pali, s'auti ti gnorimi zali
Xilioi kosmoi gkremistikan ma esi de pires xampari
Lionis, ke o kosmos fenete n'allazi sti stigmi
Omos auto pou allazi ise mono esi

Sikw pano re, ke kita giro sou !
Ola t'apiasta ta onira, vgenoun ap'ton ipno sou
Mia pseudesthisi, ipnotizi to mialo
To pio pseftiko oniro, sou fenete alithino
Ta xeis di toses fores, mesa stou ponou ti zali
Exeis tautisi ti zwi sou me velona ke koutali
Aplose to xeri sou, pare ti psixi mou
Ksipna apo to oniro ke ela mazi mou...

Mipws niothis tipseis pou feugis monos makria
ke afinis piso tous allous mesa sti pseutia?
Trekse fige m***ka, min kitakseis pali pisw
Krata mou sfixta to xeri, de tha s'afisw
Mono mi se doun autoi edw trigirw
Min kanis to vima gia ton teleuteo giro

Mesa se nosokomia, filakes, psixiatria
isws kapote na vrethikes ke kopikes sta tria
Ma opoio dromo ki an dialekseis, ton tafo vlepis file
An thelis na sotheis, sikw twra ke FIGE !

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η αγάπη προσπέρασε

« στις: 16/02/06, 14:44 »

Αποχαιρέτησα την άδεια σου μνήμη
το κενό σου παρελθόν έχει τελειώσει
Τώρα πια αυτό που έχει απομείνει
είναι η ανάμνηση που έχει πολλά να δώσει

Γυρίζεις τη ζωή με ένα διάφανο τρόπο
μ΄ ένα πέρασμα στοχεύεις τις νεκρές ψυχές
Βλέπεις βάρκες φορτομένες με δικό που πόνο
και σκοτεινιάζεις μέσα σε ψεύτικες ματιές

Περίμενα ν΄ αγκαλιάσω την αγάπη
μα σαν ερχόταν με προσπέρασε
η ευτυχία βρίσκεται μόνο στην απάτη
γιατί αυτή στο τέλος γέλασε

Αναστήθηκα φοβισμένος με σένα στο μυαλό μου
ακολουθούσα ένα δρόμο με τη δική σου σκιά
'Ηθελα έντονα να ζήσω το χαμένο όνειρό μου
μα δεν το έζησα ποτέ ξανά. . .

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πίσω στα ίδια

« στις: 16/02/06, 14:42 »

Θυμάται κάποιος αυτά που διασχίσαμε
περνόντας από το υπόγειο σφαγείο
Ένα ζωντανό πτώμα που συντρίψαμε
καθώς το είδαμε να λιώνει μες το κρύο

Οι κραυγές μας ξεψυχούσαν και έγιναν σκιές
που αντηχούσαν στη φλόγα του κεριού
Δόθηκαν αυτά που δεν υπήρχαν χθες
και θρηνούμε την ανάμνηση που βρίσκεται παντού

Κυλάμε συνεχώς πίσω στα ίδια
προσφέροντας άσκοπα την τιμή μας
Θερίσαμε τα αιώνια μας κριτήρια
και σκάβουμε το μνήμα για να μπει η ψυχή μας

Ζούσαμε σε μαύρες και μονότονες σπηλιές
βλέποντας το δαχτυλίδι στο λαιμό του 'φιδιού'
Άλλαζε το δέρμα του διάφορες μορφές
κι έτσι πέθανε με άπειρες καρδιές ενός θνητού

4

Μουσικά νέα και συζητήσεις / DVD: ροκ ταινίες !

« στις: 15/02/06, 20:45 »

Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να βρω ταινίες που να έχουν σχέση με τη ροκ μουσική... Αν ξέρετε κάποιες, θα σας παρακαλούσα να μου τις αναφέρετε ..
 

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / η αγάπη προσπέρασε

« στις: 13/11/05, 12:54 »

Αποχαιρέτησα την άδεια σου μνήμη
το κενό σου παρελθόν έχει τελειώσει
Τώρα πια αυτό που έχει απομίνει
είναι η ανάμνηση που έχει πολλά να δώσει

Γυρίζεις τη ζωή με ένα διάφανο τρόπο
μ΄ ένα πέρασμα στοχεύεις τις νεκρές ψυχές
Βλέπεις βάρκες φορτωμένες με δικό που πόνο
και σκοτινιάζεις μέσα σε ψεύτικες ματιές

Περίμενα ν΄ αγκαλιάσω την αγάπη
μα σαν ερχόταν με προσπέρασε
η ευτυχία βρίσκετε μόνο στην απάτη
γιατί αυτή στο τέλος γέλασε

Αναστήθικα φοβισμένος με σένα στο μυαλό μου
ακολουθούσα ένα δρόμο με τη δική σου σκιά
'Ηθελα έντονα να ζήσω το χαμένο όνειρό μου
μα δεν το έζησα ποτέ ξανά. . .

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μαύρο δάκρυ

« στις: 13/11/05, 12:42 »

Ο εφιάλτης μου ήταν το όνειρό σου
σκοτάδι σε σκέπασε ξανά
Σύντρηψα το σπασμένο είδωλό σου
και πήρα τα κομμάτια του κρυφά

Θυμάμαι ακόμα την άδεια σου πρόταση
που ήταν πνιγμένη στον τρόμο
πως έζησες στην ατελείωτη κόλαση
όπου μου είχες διδάξει τον πόνο

Όρισες τη στιγμή που σ' αγάπησα
τώρα έχει μείνει η σιωπή
με μαύρο δάκρυ ναυάγισα
κι εσύ να με βλέπεις με οργή

Περίμενες έξω από ένα τάφο ανοιχτό
ξέροντας τι θα ακολουθήσει
κι εγώ πάνω απ΄το μνήμα σου κρατώ
όσα τότε δεν είχα κρατήσει . . .

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απόμακρο κλειδί

« στις: 07/11/05, 22:23 »

Γονάτισες μπροστά στ΄ απομηνάρια της σιωπής
γνωρίζοντας το κόστος της αγάπης
Προχωρόντας στην καρδιά μιας χάρτινης διαδρομής
βυθήστικες σε όνειρα αυταπάτης

Μια δακρισμένη οπτασία αληθινή
καθορισμένη από μια πληγωμένη μοίρα
μάταια ψάχνει για να βρει
κάτι που με τόσο κόπο εγώ πήρα,
ένα απόμακρο κλειδί με πάγο από αναμήσεισ,
ένα αυτοβασανιστικό δώρο γεμάτο ψευδεσθήσεις

Η ψυχή σου φτιαγμένη από ματωμένα υλικά
Τώρα πληρώνεις το τίμημα τησ θησίας
Είδα τα ίχνη σου μέσα στη φωτιά
και την απάτη μιας αγριεμένης φαντασίας

Να βλέπω να κλαις για ονείρων κομμάτια
και για έναν ανούσιο ακόμα στοχασμό
Χαμένος ναυάγισες με δάκρυα στα μάτια
με έναν στηριγμένο βαθιά αποχερετισμό
Κύλισες, φεύγοντας χωρίς αυτό που θέλεις
όμως πήρες αυτό που άξιζε να περιμένεις. . .