Χάσατε το μουσικό όργανό σας ή σας το έκλεψαν; Δηλώστε το εδώ!
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Στις εικονικές σχέσεις τα πράγματα φυσικά διαφέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει (προσωπική μου πίστη) στενή σχέση άρα το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου δεν είναι καν δύσκολο, επιλογή είναι...
...να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε. Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?
Porky, οι σχέσεις γενικά μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα αφού είναι σαν ''ζωντανοί'' οργανισμοί. Όπως μπορούν να δώσουν χαρά έτσι μπορούν να δώσουν και λύπη, όπως δημιουργούν προβλήματα έτσι μπορούν να δώσουν και λύσεις, απόλυτα φυσιολογικό δεν είναι αυτό;
Οι εικονικές σχέσεις τώρα δεν νομίζω πως έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα...ίσως να κάνω και λάθος βέβαια...μάλλον εξαρτάται κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος από τη σημασία που δίνει ο καθένας σ' αυτήν την virtual ζωή...
Αυτό το ''παιχνίδι'' του ψυχολόγου είναι κάπως αναπόφευκτο μάλλον. Όταν έχεις μια πραγματική σχέση (είτε φιλική είτε ερωτική) είναι αδύνατον να μην μπεις ή έστω να μην προσπαθήσεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου, να το κατανοήσεις και αν μπορείς και όσο μπορείς να βοηθήσεις. Πως είναι δυνατόν να επιδείξεις αδιαφορία; Πως είναι δυνατόν να μην σε αγγίξει κάτι που αφορά έναν άνθρωπο που αγαπάς και νοιάζεσαι γι' αυτόν;
"... και την έχουν προσφέρει βορρά στον Μινώταυρο της αποξένωσης, της αδιαφορίας και της απάθειας. Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι, μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο της αβάσταχτης μοναξιάς , της e- συντροφικότητας...Βγείτε έξω βρε παιδιά. Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας, μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νιώστε αλληλεγγύη και συμπόνιαγια τα προβλήματα των άλλων. Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...
"... Ήταν όντως επιλογή τους να τον αντιμετωπίσουν σαν μια διαδικτυακή οντότητα που υπάρχει μόνο μεχρι να σβήσουν τον υπολογιστή τους, και να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε. Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?
Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι, μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο της αβάσταχτης μοναξιάς της e-συντροφικότητας...Βγείτε έξω βρε παιδιά. Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας, μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νίωστε αλληλεγγύη και συμπόνια για τα προβλήματα των κολλητών σας. Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...
"...επιλογή ναι...αλλά οταν ο αλλος σου φωναζει δε γυρνας τη πλατη αν ο χαρακτηρας σου δεν ειναι τετοιος...."
"...στα απλά προβληματάκια που εχουμε περασει κι εμεις ειναι ευκολο να βοηθησεις τον αλλο να τα ξεπερασει ή να του συμπαρασταθεις , αλλά σε προβληματα οπως αυτό της αυτοκτονιας τι κανεις?..."
"...θεωρώ την αυτοκτονία σαν πράξη δειλίας και ανευθυνότητας..."
"... Δεν έχουν το θάρρος να συνεχίσουν να προσπαθούν, φοβούνται την ελπίδα πιο πολύ και απο τον θάνατο..."
"... Όταν εγώ είχα φτάσει σε μία παρόμοια κατάσταση, έκρινα (και ακόμη το ίδιο πιστεύω) ότι δεν ήμουν ούτε ήρωας του εαυτού μου αλλά και ούτε ένας δειλός..."
"...Απλά έκανα μία χάρη του εαυτού μου. Όσο για ότι θα άφηνα πίσω μου ? Τίποτα που δεν θα περνούσε με τον χρόνο..."
Επειδή ποτέ μου δεν κρύφτηκα μήτε κάτι από τη ζωή μου θέλησα ποτέ να κρύψω ,όπως κάνουν τόσες και τόσοι άλλοι σε αυτό το site αλλά και αλλού ,θα πω εδώ ότι πριν από λίγες μέρες θέλησα τη ζωή μου να τελειώσω .Έτσι , επειδή δεν ένιωθα πως έχει κάποιο βαθύ νόημα η ζωή μου πια .Έτσι , επειδή την είδα να χάνει όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά της .Έτσι επειδή είδα πως στα 54 χρόνια μου τα πιο όμορφα είχαν ήδη περάσεικαι ό,τι σήμερα ερχόταν ήταν μονάχα μια ξεφτίλα και μια θλίψη .
"...κι εγώ είμαι περίεργος να δω το τέλος της ταινίας της ζωής που μου έλαχε..."
Αληθεια, ακομα και πισω απο την κρυα οθονη του υπολογιστη με κανατε να θυμωσω εσεις οι δυο...δεν ειναι θαρρος,δεν ειναι δειλια,δεν ξερω τι ειναι, λεω πως ειναι παραιτηση...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο, να μη σε νοιαζει,ολα να ειναι θλιβερα και μιζερα...σε οποια κατασταση και να εισαι ομως το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε δεν συγχωρειται!τα παιδια σου...νομιζεις οτι εχουν βρει τον δρομο τους, ειναι μεγαλα, θα το ξεπερασουν...εχασες ποτε κανεναν?και...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?σωπα...εγω νομιζω οτι παντα θα σου λειπει...οπου και να 'σαι θα τον εχεις μεσα σου...ωρες ωρες θα νιωθεις οτι ειναι κοντα σου...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος... αν χασω καποιον επειδη ο ιδιος το αποφασισε, εγω θα θεωρησω οτι ειναι ενας εγωιστης στον υπερτατο βαθμο, οτι αν καποτε μου εδειξε την αγαπη του επρεπε να παει σε σχολη υποκριτικης, οτι ολα ηταν ενα ψεμα. θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω...
"...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτε αλλο, να μη σε νοιαζει..."
"...το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε..."
"...εχασες ποτε κανεναν?..."
"...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?..."
"...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος..."
"...θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω..."
Κωστή, αν ρωτήσω το Πώς το προσπάθησες θα είμαι αδιάκριτος?
"...Η Ζωή πάντα μπορεί να σου φέρει κάτι υπέροχο την επόμενη μέρα! Μην της στερείς την δυνατότητα!..."
Από εσένα , Μύρα - Μαρία ή Λάουρα ή ό,τι άλλο σου αρέσει , [...]
Ό,τι αγαπάς πάντοτε θα σε πληγώνει . κι ό,τι σε αγαπά πάντοτε θα το πληγώνεις .Με οποιονδήποτε τρόπο , ηθελημένα ή αθέλητα , κι αυτό πάντα θα συμβαίνειεπειδή η αγάπη είναι κυρίως προσκόλληση , πέρα από τα άλλα .Όμως αφού η ζωή μας και όλα γύρω μας είναι περαστικά και εφήμερακαι διαρκώς και ασταμάτητα όλα αλλάζουν , τότε σε ό,τι υπάρχει προσκόλληση θα υπάρχει αναγκαστικά και πόνος .Δε μπορείς να κρατήσεις τίποτε αναλλοίωτο για πάντα.
Θα ήθελες να μελετήσεις λίγο τη βουδδιστική ιδεολογία-φιλοσοφία ?Δε θα σού κάνει αληθινό κακό .Δεν υπάρχει μονάχα η χριστιανοσύνη .
Όχι , δεν ξεπέρασα κανένα πρόσωπο .Και ναι . όλα θα έλεγα ότι μού λείπουν .Μα όμως όλα αυτά πέρασαν , έγιναν παρελθόν ,δε μπορώ με τίποτε να το αλλάξω ,δε μπορώ να αλλάξω μήτε την ανάσα που πήρα μόλις λίγο πριν .
Είδες τώρα τι όμορφα που τα λες ?Αυτή η μοναξιά ...Στη ζωή και στο θάνατο.
Εγωίστρια εσύ ... Μα , μια μέρα θα σε εγκαταλείψει ή θα τον εγκαταλείψεις .Από θάνατο , από ζωή , από έλλειψη αγάπης , ή έτσι από συνθήκες έξω από την εξουσία σου.
Πάντως έχεις κι εσύ όλη τη φιλία μου επειδή γράφεις και όμορφακαι συγκινητικά .