Το στερνό [Η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό]

[x-versous]

Το στερνό
 
Μια αυγουστιάτικη βροχή, μ` έχει ξυπνήσει.

Νιώθω τα μάτια μου βαριά, σαν την αλμύρα.

Μες το κεφάλι μου χορός, έξω πλημμύρα.

Ποιος απ` την μοίρα μου μπορεί να με ξορκίσει.

Άλλοι από άλλους στην ζωή είναι πιο ίσοι.

Και άλλοι πιο κάτω απ` το μηδέν, στιγμές ζυμώνουν.

Τι τάχα φταίει και το χθες μου, μου χρεώνουν ;

Βαριά τα ψέματα πολύ, μ` έχουν τσακίσει.

Μια καμπούρα ενοχές, μου έχουν κολλήσει.

Κι όταν θελήσουν, τα στερνά τους μου φορτώνουν.

 

"R"

 

Για σένα χαίρομαι. που δεν μου μοιάζεις,

Που δεν θυμίζεις τίποτα όπως εγώ .

Για μένα ντρέπομαι, και μην τρομάζεις,

Ίσως το αύριο να είναι αληθινό.

 

Ένα ναυάγιο τα χρόνια κι οι στιγμές μου,

Χρόνια σκυφτός, και δεν με πρόσεξε κανείς.

Αλήθεια που είσαι ; την αγκάλη σου προσμένω.

Τώρα στα δύσκολα, ελπίζω να φανείς.

Μια αυγουστιάτικη βροχή, μ` έχει ξυπνήσει.

Από ένα όνειρο βαθύ, που ήμουνα κάτι.

Ανάγκη πρόστυχη, σκληρή, ζωής γινάτι.

Να σ` απαρνιέμαι δυο φορές πριν μ' αρνηθείς.