Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: moonflier στις 11/03/06, 16:56
-
Όταν τα βήματα σε φέρουν κατά δώ…
Τίποτα πια δεν θα είναι όπως παλιά…
Η θλίψη θα χει ανάψει μια φωτιά
Που θα αργοκαίει στης αγάπης το βωμό…
Όταν τα βήματα σε φέρουν προς τα μένα…
Δεν θα βρεις τίποτα δικό σου να ‘ναι εκεί…
Τα χνάρια από τα ψεύτικα φιλιά
Θα τα ‘χει σβήσει μια μονότονη βροχή
Κι εγώ μια σκιά
που θ’ αργοσέρνει στο σκοτάδι…
Αποσκευές μιάς προσμονής…
Κι ένα σημάδι…
Όταν γυρίσεις…
αν προλάβεις να με δεις…
Όλα θα είναι αλλιώς…
κείνο το βράδι!
-
Άλλο ένα θύμα μάταιου έρωτα που πλέον δυνάμωσε στο διάβα του χρόνου και αισθάνθηκε έτοιμος να μας τα πει...
Και μας τα είπες τόσο ωραία...
Για το θέμα έχω να πω τα εξής:
"Η υπεροψία, η ντροπή και η λήθη έχουν καταδικάσει από καιρό όλες αυτές τις σκέψεις να μείνουν σκέψεις"
Δηλαδή δεν προκειται να ξανάρθει...Ευτυχώς ή διστυχώς....
Σημασία για μένα έχει ότι όλα αυτά σε έκαναν ποιητή!
Μπράβο σου!
-
moonflier, μας τα είπες πολύ ωραία όπως λέει και ο προλαλήσας Στέργιος. Συνέχισε να μας τα λες! ::)
-
Συμφωνω σε όλα με τα παιδιά πιο πάνω. Συνεχισε. Καλή Δύναμη
-
πολύ όμορφο το ποίημα σου ... γεμάτο θλίψη....
αν είναι να γυρίσει όμως κάποιος, όταν θα έχεις γίνει ήδη σκιά του εαυτού σου τότε - για μένα - καλύτερα να μη γυρίσει ποτέ.....
-
αν είναι να γυρίσει όμως κάποιος, όταν θα έχεις γίνει ήδη σκιά του εαυτού σου τότε - για μένα - καλύτερα να μη γυρίσει ποτέ.....
Αν ειναι να γινει κατι θα γινει....
Ποιος σου πε....γλυκια μου...οτι μια Σκια δεν χαιρεται?
Απολαμβανει....το φως που της στερηθηκε!
-
Είναι όπως το βλέπει ο καθένας γλυκέ μου.... για μένα - ας πούμε - ο γυρισμός ενός ανθρώπου που με κατάντησε σκιά του εαυτού μου, είναι μάταιος και δε θα μπορούσε να μου δώσει καμία απολύτως χαρά.... για σένα απ' ότι καταλαβαίνω ισχύει το αντίθετο....
όπως το βλέπει και το νιώθει ο καθένας και η άποψη σου βέβαια απόλυτα σεβαστή.... ;)