Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - geni

Σελίδες: 1 2 [3] 4 5 6 ... 19
51
βαζω μουσικη, αναβω -αν εχω- τσιγαρο, δυο τρια κερια, κανενα "ξυλακι" αρωματικο,γραφω ο,τι θελω, μπαινω στο ιντερνετ,βριακω κατι για να χω να βριζω,αν ειμαι μονη μου του δινω και καταλαβαινει, κλαιω μεχρι να μου περασει, στο τελος θα σκεφτω κατι και θα γελασω κι ολας.. ::) :P

52
Στιγμες ενος απογευματος Αυγουστου, μπορει και να εχουν παλιωσει πια.
Αλλα, αρκετες στιγμες πολυ ξεχωριστες εχω "ξεχρεωσει" με πολλες μερες πολυ ασχημες,άρα...

53
τα φετινα Χριστουγεννα θα ναι ξεχωριστα..Θα απαντησω πληρεστερα μετα τις γιορτες στο θεμα...

54
2046. Μ αρεσε και με συγκινησε, μουσικη πολυ καλη. Νομιζω οτι δεν την καταλαβα οσο θα θελα, θελει να τη δω δυο τρεις φορες ακομη...

"Κακη εκπαιδευση" , Αλμαδοβαρ. Αξιζει να τη δει κανεις.--δεν τη θεωρω απο τις καλυτερες του. 

55
και τα δικα μου σεβη...

57
Λοιπά / Απ: Προσωπικος τοιχος...
« στις: 30/11/06, 20:03 »
μια φωτογραφια απο Αμοργο σε αντιπαραβολη με μια αλλη, απο την κορυφη ενος πολυαγαπημενου μέρους, δυο ραφια με βιβλια, κερακια, εικονες, cd κλπ, διπλα μια αφισουλα του μιλτου...το προγραμμα της σχολης και γυρω γυρω κολλημενα χαρτακια με στιχους, φρασεις, καταλογο σουπερμαρκετ και συναφη...,

58
"Yπάρχει κρίση γιατι δεν υπάρχει κρίση!!!"

"Υπέρτατη λογική ειναι η τύχη."

59
Κεραυνός κι αστραπή ξάφνου στ' ανήξερο καλοκαίρι
Η κακιά η στιγμή φίδι, σκορπιός, μαχαίρι
Στην καρδιά μου όρμησε να τη φαρμακώσει

Κεραυνό κι αστραπή ελπίζει πια η ζωή μας στο θαύμα
Άγγελο της χαράς και εκδικητή αντάμα
Τους ανθρώπους που χώρισαν πάλι να ενώσει

 :'( :'( :'( :'(

Αστερι επεσα για λιγο
στην αγκαλια σου ο ουρανος
ηλιος που καιει η ματια σου
φωτια εσυ, νερο εγω..
..γλυκια στιγμη, για μας θα ζει,
εσυ 'σαι εγω κι εγω εσυ..


 :'( :'( :'(



60
στον πρωην και νυν...γιατι ότι αξιζει πονάει κ είνια δύσκολο.....

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
Αγαπη μου,πως θα μ'αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι απο μένα,
μές σε δωμάτια κλεισμένα,
το προσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βάρεθεις τελείως
ψάξε αλλού να με βρείς όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
Εγινε το αύριο πάλι χθες... :-\ :'( :-[


απολυτα...

61
εγω κι συ, μαζι Θεος - Α.Μπάμπαλη.

62
Εγω κι εσυ, μαζι Θεος
Εγω κι εσυ, θα πει Θεος
κι οταν μ' αγγιζεις, ολα ειναι φως..

63
Ξέρετε, συχνά λέω πως ίσως να μην ζούμε σε έναν κόσμο με νεράιδες και δράκους, όλοι όμως έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε σε ένα παραμύθι με ευτυχισμένο τέλος. Και εγώ πιστεύω.

ετσι...
Δεν ξερω τι λετε,για μενα μια απο τις πιο συγκινητικες στιγμες του φετινου καλοκαιριου,ηταν οταν ακουσα μια ιστορια για νεαραϊδες.... Κατεβαιναν στο χωριο μου καθε που ειχε Πανσεληνο, λουζονταν και τραγουδουσαν σε μια μικρη λιμνη,κι οταν κανεις τις εβλεπε εμενε βουβος στην ομορφη θέα τους, κι ετσι δε μπορουσε να πεισει στους αλλους χωριανους οτι τις ειδε! Μεσα στο ιδιο βραδυ ξανανεβαιναν στο βουνο, οπου ζουσαν μονιμα στην κορυφη ψηλα εκει...Κι ολα αυτα τα συγκλονιστικα τα εμαθα γιατι υπαρχει ενα μερος στο βουνο που λεγεται "Νεραϊδόλακκα"  :)

64
τον αγριο Σεπτεμβρη θα θυμαμαι..

65
οι επαναστατες δεν λυγιζουν ποτε..οσο πληγωνονται τοσο πρεπει να πορωνονται.....

χχχχ..εγραψες

η πραγματικοτητα ειναι συνθως πολυ πιο πεζη...γι' αυτο, να πεσεις ειναι θεμα χρονου...χμ...δικαιολογια?

67
εγω θα μαι στανταρ εκει...μια δοση τη χρειαζομαι ...και μαζι με τους χαϊνηδες κιολας, ο,τι πρεπει θα ναι....

68
"Ματια που δε βλεπονται, γρηγορα λησμονιουνται,
 μου 'πες καποιο βραδυ με παραπονο θολο
 Οι ερωτες, καρδια μου, δεν πεθαινουν, μα κοιμουνται
 για να μπορουν κρυφα να κοροϊδευουν τον καιρο
."


 ::) ::)

69

Στη διασταύρωση των ουρανών, φωτίζουν τα μέτωπα,
η γνωστή ανηφόρα του ήλιου κι οι πρώτες δυο κουβέντες
…Καλό χειμώνα...
κοιτάζω προς τον νότο,
στις γωνιές που οι άνθρωποι ενώνονται,
χείλη με χείλη,
πόνος με πόνο,
οι απορίες τεντώνουν το σχοινί,
το δέσιμο έχει σφίξει…
η αλλαγή των ανθρώπων στ’ αγριεμένα μάτια μου,
οι φωτιές μεσ’ την ξαστεριά της νύχτας, αιώνιες εικόνες,
τώρα τα χρώματα δέχονται την μετατροπή,
πάνω απ’ τα πλάτη της θάλασσας η όψη αλλάζει…
Πάντα θα υπάρχει


Αυτες τις ευαισθητες διαπιστωσεις κρατω κι εγω με τη σειρα μου απ' τους στιχους σου.Ναι, οι αποριες τεντωνουν το σκοινι, μα με σφιχτο χαλιναρι και με σφιχτο χερι δεν μπορεσε κανεις να ιππευσει,το αλογο αφηνιαζει και σε ριχνει ατσαλα κατω.Καλο χειμωνα λοιπον, με χαμογελο! :)

70
σωστη σε βρισκω φουλα!!..

71
Λοιπά / Απ: Μερικά νέα σχέδια.
« στις: 27/09/06, 14:51 »
εγω πού μπορω να δω κι αλλα σχεδια σου? με μια πρωτη ματια,μια παρατηρηση...ζωφραφιζεις χοντρουτσικα πελματα ;D

72
Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό
Το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου
με τον πανσέληνο πόλο του Χειμώνα
Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου
Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας
Ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας
 
Άγιος ο έρωτας Άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες
 


..εκεινο που παιζει στα παραλιακα καφε..."πώς το λενε γαλλικα?Ζιγκολο..."

..Εκεινο το "μαθε κουκλα μου μια τεχνη, τι τον θες τον καλλιτεχνη?"
 
..και πολλα, πολλα αλλα...αν η αγαπη ειναι αρκετη, χωραει σε πολλα τραγουδια.

73
εκτος απο πολλα ερωτικα, τη "Δικοπη Ζωη" απο Γ.Μεράντζα.

Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένος
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεχασμένο
κι ο πάνω κόσμος νάναι οι τροχοί
που σ’ έχουν στα Στενά κυνηγημένο
 
Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό
για να ‘βρει πάλι ρίζες το χορτάρι
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη
 
Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν Ποιητές
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε

74
Ανδρεα, Κωστη,διπλα σας ευχαριστω και καταθετω τα σεβη μου!Τα αλλα λογια περιττευουν :)

Ηρω μου, αναμενουμε!!

75
     "Ρομαντικοί Οιδίποδες"

Εκεί που είδες το έβδομο χρώμα της Ιριδας
πρόλαβες να το δεις πώς μαυρίζει;
Πώς οργίζεται,σε ισοπεδώνει -ανάθεμα,
και σε τυφλώνει;
Υψωμένη κόγχη, μαβιά, βράδυ Πέμπτης.
Αρχή του πένθους
οράματα μπερδεμένα στα χρόνια
κούφια νούμερα,λιγόλογα υποκριτικά
ζαχαρωμένες Κυριακές
φιλιά των δρόμων και νότες,
νότες παραμυθικές.
Η μνήμη σου.
Εφηβη δύναμη, πελεκητή στο Νότο
στη χαμένη Ατλαντίδα υπάρχει.

Εκει,που διάλεξες κόκκινο το μήλο της Εριδος
πρόφτασες να το δεις πώς σαπίζει;
Ανοιχτή πληγή ουρανού
-και καρπός απο ρόδι,μαζί.
Κύλησε την πλαγιά κι έγινε φεγγάρι.
Κόκκινο φεγγάρι μια νύχτα τον Αύγουστο.
Κόκκινος Ηλιος να ξυπνά μέσα σ' ένα ποτήρι πατρίδα.

Θα 'ταν καλοκαίρι στα βλέμματα και στα φτερά
των πουλιών,στις γενιές των πουλιών,που πεθαίνουν
ταξιδεύοντας.
Δεν άντεξαν, λες,να τους σύρει το ένστικτο.
Θα 'ταν καλοκαίρι στα μάτια και στα χέρια
των ψυχών που σταθήκαν κοντά.
Στη στιγμή που κρατά όσο θες
-γίνε μου όνειρο, να σ' έχω δική μου,ναι-
η Άβυσσος είναι,τιρκουάζ,σαν τη Γη. 
 
Ενα γεράκι κοιμάται πάντα πριν τον Ουρανό.
Δεν είναι θεός
μα σ΄αφήνει να ναυαγήσεις στα φτερά του
τη νύχτα μετά τη Νύχτα.
Μεσα σε κάθε μπλε
εύχεσαι να δεις το πεφταστέρι
κομμάτια να γίνει στην αγκαλιά σου
-πώς ν' αφεθείς;Ειναι ζεστή η σοφίτα που δεσμεύει.

Κι αν το 'δες, δεν τ΄ανιχνεύεις.-για το χρώμα και πάλι σου μιλώ.
Ίσως να μην το γνωρίσεις ποτέ.
Μα κείνο ξέρει καλά ν' αφήνεται.
Να το ζεις, να τ' αγνοείς, να το θαμπώνεις
ή να το περιφρονείς*ακόμη και να το λατρεύεις.
Εν λευκώ,
για να μη το μαντεύεις το επόμενο χάος.
Το ιδιο που σκοτώνει χειρότερα απο κάθε κερδισμένο αίνιγμα.

Σε κάποιο ύπνο θα σου ευχηθώ την πιο γλυκιά "καλημέρα".
Ρομαντικός Οιδίποδας κι εσύ,το κουβαλάς στα μάτια.
Σα χαμογελο.
[/b]


Ευχαριστώ θερμά για το χρόνο όποιου του ρίξει μια ματια κι ελπιζω να μην κουραζει αν και πολύ αμφιβάλλω.
Δεν ειχα σκοπό να το ανεβασω αλλα δοθηκε ικανη αφορμη το "περπατώ κι επιστρέφω" του Κωσταντίνου.

Σελίδες: 1 2 [3] 4 5 6 ... 19