Μηνύματα

1

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Radiohead

« στις: 16/04/05, 17:51 »

Από που προκύπτει πως θα είναι ο τελευταίος τους?!

Οι ίδιοι παλαιότερα είχαν απλώς δηλώσει πως μάλλον θα το γυρίσουν σε ep και mini-album (όποτε κρίνουν πως υπάρχει το υλικό)...αυτό πάντως που γνωρίζω είναι πως ήδη βρίσκονται στο στούντιο δουλεύοντας κομμάτια.

2

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Nick Cave & The Bad Seeds - B-Sides & Rarities

« στις: 08/04/05, 01:31 »

Προσκυνάμε τον Πρίγκηπα του Σκότους (όχι τον erevos) και τους "Κακούς Σπόρους" που έχει διασπείρει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο Νίκος Σπηλιάς, ο άρχοντας της αυτοκαταστροφής, που κάποια στιγμή ανέκραξε αλληλούια, έρχεται με μια χορταστικότατη συλλογή τριών CD να αποδείξει το πλουσιότατο μουσικό του ταλέντο: σπάνιες ακουστικές εκτελέσεις, εξαντλημένα 7ιντσα, αξιοσημείωτα live, πρωτότυπες διασκευές, ακυκλοφόρητα και b-sides που εκτείνονται από το 1986 μέχρι και σήμερα. Και τι δεν περιλαμβάνει το box set που στο Metropolis της Πανεπιστημίου το βρήκα στη λογικότατη τιμή των 19.50Ε (με δεδομένο πως μιλάμε για 3CD φίσκα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο). Όταν μιλάμε για Nick Cave δε χρειάζονται και πολλά λόγια...αφήνω το tracklist να τα πει όλα:

CD 1:

1. Deanna (Acoustic Version)
2. The Mercy Seat (Acoustic Version)
3. City Of Refuge (Acoustic Version)
4. The Moon Is In The Gutter - B-side of the In The Ghetto single           
5. The Six Strings That Drew Blood - the B-side of Tupelo           
6. Rye Whisky - Frst available as a flexidisc with Reflex magazine           
7. Running Scared - B-Side of The Singer           
8. Black Betty - B-side of The Singer 12 Inch single           
9. Scum - Flexidisc sold with a poster at Bad Seeds concerts           
10. The Girl At The Bottom Of My Glass - B-side of Deanna 12" single         
11. The Train Song - B-side of The Ship Song 7" single         
12. Cocks 'N' Asses - B-side of The Weeping Song 7" single         
13. Blue Bird - B-side of Straight To You 12" single         
14. Helpless - first issued on the Neil Young tribute LP, The Bridge           
15. God's Hotel - KCRW radio session released on Rare On Air Volume 1           
16. (I'll Love You) Till The End Of The World - B-side of Loverman 7           
17. Cassiel's Song - soundtrack of Wim Wenders' Faraway, So Close!           
18. Tower Of Song - from I'm Your Fan, a Leonard Cohen tribute LP           
19. What Can I Give You? - Believed to have been a French promo only
           
CD 2:
   
1. What A Wonderful World - With Shane Macgowan. Single Release         
2. Rainy Night In Soho - B-Side Of What A Wonderful World         
3. Lucy (Version #2) - B-Side Of What A Wonderful World         
4. Jack The Ripper - Acoustic B-Side Of The 7" Of Straight To You, 1992         
5. Sail Away - B-Side Of Do You Love Me?, 1994         
6. There's No Night Out At The Jail - Previously Unreleased Cover         
7. That's What Jazz Is To Me - B-Side Of The Red Right Hand Ltd Ed Single         
8. The Willow Garden - B-Side Of Where The Wild Roses Grow Single         
9. The Ballad Of Robert Moore And Betty Coltrane - (As Above)         
10. King Kong Kitchee Kitchee Ki-Mi-O - The B-Side Of The Henry Lee         
11. Knoxville Girl - Featured On The Henry Lee CD Single         
12. Where The Wild Roses Grow - Unreleased Duet With Blixa Bargeld         
13. O'Malley's Bar Pt.1         
14. O'Malley's Bar Pt.2         
15. O'Malley's Bar Pt.3 - Mark Radcliffe Radio One Session, 1996         
16. Time Jesum Transeuntum Et Non Riverentum - From The TV OST CD Songs In The Key Of X-Files         
17. O'Malley's Bar Reprise - Mark Radcliffe Radio One Session         
18. Red Right Hand (Scream 3 Version) - Previously Unreleased      
   
CD 3:   

1. Little Empty Boat - B-Side Of Into My Arms Single         
2. Right Now I'm A-Roaming - B-Side Of Into My Arms Single         
3. Come Into My Sleep - B-Side Of The (Are You) The One? Single         
4. Black Hair (Band Version) - B-Side Of The (Are You) The One? Single         
5. Babe, I've Got You Bad - B-Side Of The (Are You) The One? Single         
6. Sheep May Safely Graze - Previously Unreleased Outtake         
7. Opium Tea - Previously Unreleased Outtake         
8. Grief Came Riding - Extra Track From The LP No More Shall We Part         
9. Bless His Ever Loving Heart - (As Above)         
10. Good Good Day - B-Side Of As I Sat Sadly By Her Side Single         
11. Little Janey's Gone - B-Side Of As I Sat Sadly By Her Side Single         
12. I Feel So Good - From The Wim Wenders Film The Soul Of A Man         
13. Shoot Me Down - B-Side Of Bring It On Single         
14. Swing Low - B-Side Of Bring It On Single         
15. Little Ghost Song - B-Side Of He Wants You Single         
16. Everything Must Converge - B-Side Of He Wants You Single         
17. Nocturama - B-Side Of The 7" Inch Single Rock Of Gibraltar         
18. She's Leaving You - B Side Of Nature Boy         
19. Under This Moon - B Side Of Breathless Single

3

Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Πέθανε ο Γρ.Μπιθικώτσης

« στις: 07/04/05, 20:33 »

Κάποιοι κερδίζουν την αιωνιότητα μέσα από το έργο τους.

Καλή σου ανάπαυση κύριε Γρηγόρη.

4

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: The Dead Eyes Of Youth - Lust

« στις: 07/04/05, 00:17 »

Ως απλή υπενθύμιση να αναφέρω πως το συγκεκριμένο "κολπάκι" με την πιανιστική μελωδία που ακολουθεί μια θύελλα κιθαρισμών, το χρησιμοποίησαν εξαιρετικά, μεταξύ αρκετών άλλων, και τα Διάφανα Κρίνα στο κομμάτι "Τελευταία Μέρα" από τον πρώτο τους δίσκο.

5

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Porcupine Tree - Deadwing

« στις: 05/04/05, 21:21 »

Κυκλοφόρησε και δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν εκ των "οπαδών" τους. Μοιάζει με μια φυσική συνέχεια του "In Absentia" με κιθάρες που ενίοτε λυσσομανάνε (όταν δεν συνομιλούν με αρτίστικα αρπίσματα) και συνθέσεις που ακολουθούν την πινκφλοϋδική αισθητική (με τους Spiritualized να χαιρετάνε κι αυτοί από απέναντι). Το τσίμπησα με 12.50Ε από το Metropolis (Πανεπιστημίου)...μια τιμή ιδιαίτερα ελκυστική θα έλεγα. Συμμετέχει επίσης στο δίσκο (μαζί με το Steve Wilson εννοείται) και ο Richard Barbieri (από τους πρώην Japan...βλέπε και David Sylvian). Ακολουθεί ένα review από το ηλεκτρονικό περιοδικό Kludge:

Porcupine Tree has always surfed on the fringe of popularity by balancing on an ethereal fray of harmony-rich prog and razor sharp metal flare; which is a shame. I believe a band this talented deserves commercial success - complete with sold out areas and platinum record sales. Luckily, Deadwing continues to showcase their widely unnoticed musical chops with a tasty line-up of songs which undoubtedly combine to be Porcupine Tree’s best work to date as well as one of the strongest releases in years.

Steve Wilson’s delicate vocals and shining musical prowess once again allows the outing’s individual personalities to slink and slither into each other marvelously. On “Halo” he sings, “I'm not the same as you / 'Cause I've seen the light and I'm gaining in height now / I got a halo 'round me” in a fluttering tone that’s entirely fresh to these veteran ears. And “Glass Arm Shattering” almost demands that the listener closes his or her eyes and drift off to a better place as Wilson’s mellifluous lungs wash over superbly placed guitar licking rain drops and gorgeously soothing bass lines; collectively they cleanse your spirit of all the junk currently played on MTV.

Not since Pink Floyd has a band been able to compose such dreamy and intoxicating waves of artistic perfection. However, the true beauty found herein is the current line-up’s tactful range between aforementioned pillows of Floydian bliss and hard rocking intervals that don’t cheapen the overall and unified objective.

”Arriving Somewhere, But Not Here” delivers a 12 minute journey through a jungle of twinkling atmospheres which gradually build up and finally climax as they run headfirst into a midway riff that rocks so hard it’s as if the boys have dipped their pen in Black Sabbath’s vicious ink. “Open Car” follows in a similar vein of feisty riffs and intimidating vocal interludes which prove that the group’s skillful approach to songwriting will be difficult to match by fellow artists. And although the band has been around for quite a while, it appears that they’ve truly mastered the craft of what it means to create euphorically varied soundscapes ala Porcupine Tree.

Indeed, if (and that’s a strong if) the group has failed in the past, it’s been due to an absent solid crunch to really sink your teeth into. Thankfully, Wilson and the gang have triumphantly succeeded in that respect by delightfully grazing over an entire spectrum of musical shades and energetic gusto. It would be impossible to capture and express to you in mere words the diverse textures and sheer genius sprinkled all over this album; though it goes without saying… with Deadwing, Porcupine Tree has made a triumphant return to music with an intimidating and beautiful effort that is guaranteed to leave you begging for repeated listens.

Επίσημη Ιστοσελίδα του Συγκροτήματος

6

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Ελληνικό metal

« στις: 05/04/05, 16:04 »

επειδη συμβαινει να ξερω καλυτερα απο σενα σιγουρα τα πραγματα, μονο ετσι δεν ειναι ...όσο για το θεμα με το μέτωπο, δε σημαινει οτι επειδη τους καλεσαν να παιξουν εκει εχοντας βγαλει εναν πολυ φιλελληνικο δισκο είναι και φασίστες. Οι ανθρωποι απλα εφτιαξαν ενα concept δισκο με ενα θεμα που δεν εχει αγγιξει αλλο μεταλ συγκροτημα για να πρωτοτυπισουν. Το οτι αυτο αρεσε σε καποιους εθνικιστες ειναι λογικο, αλλα δε τους κανει φασιστες. Και ειναι σαφες οτι τα μικρα συγκροτηματα θελουν να προωθουν την δουλεια τους, ακομα και σε χωρους ή με κοινο που δεν ειναι οτι καλυτερο. Με την ιδια λογικη και οι Iced Earth ειναι φασιστες με το Glorious Burden...

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λοιπόν. Με αυτή τη λογική κι ο Χίτλερ να τους είχε καλέσει να συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ "Αριανισμός Και Ξανθοί Άγγελοι", θα έπρεπε να δηλώσουν το παρόν, ακόμα κι αν δεν ενστερνίζονταν την ιδεολογία, γιανα προωθήσουν τη δουλειά τους (βλέπε τέχνη). Αυτό ο αριβισμός με ενοχλεί αφάνταστα. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και κρίνεται από αυτές. Αν δεν επιθυμούσαν να τους ταυτίζουν με εθνικιστικούς κύκλους, ας έκαναν την καρδιά τους πέτρα κι ας απέφευγαν τη συγκεκριμένη πρόσκληση, ακριβώς για να περάσουν και το ανάλογο μήνυμα προς τα έξω.

Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Με τη λογική που ουδένα ακροδεξιό (στις πεποιθήσεις του)συγκρότημα δε θα ελάμβανε μέρος στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, κανείς δε θα συμμετείχε και σε ένα φεστιβάλ του Λεπέν αν δεν υπήρχε μια ιδεολογική συγγένεια. Όσο για το "φιλέλληνας", αυτή είναι η πάγια τοποθέτηση κάθε εθνικιστή.

7

Βιβλίο Εντυπώσεων / Απ: Τζοτζάκο ... ευχαριστώ !!!

« στις: 04/04/05, 23:22 »

Εύχρονος να είσαι και πάντα μουσικά απονήρευτος.

8

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: The Dead Eyes Of Youth - Lust

« στις: 04/04/05, 23:17 »

Συμμερίζομαι την απορία σου...δε σου κρύβω πως κι εμένα με εξέπληξε το βιογραφικό αυτό στοιχείο (αν είναι αληθές). Εγώ πάντως το αλίευσα από τη σελίδα του Μικρού Μουσικού Θεάτρου, όταν αποπειράθηκα για πρώτη φορά να βρω περισσότερες πληροφορίες. Συγκεκριμένα γράφουν:

Τετραμελής μπάντα που σχηματίστηκε το 1996. Ο ήχος τους συγκεντρώνει διαφορετικές επιρροές: new wave, alternative, grunge και post rock. Οι στίχοι και τα νοήματα εκφράζονται στην Αγγλική.

Από το 1996 έως και σήμερα έχουν κάνει συναυλίες ανά την Ελλάδα και στο Λονδίνο. Το καλοκαίρι του 2004 με ηχολήπτη το Γιώργο Μπάτη έγινε η παραγωγή του  LP με τίτλο “Lust” και περιέχει 11 κομμάτια.

Παίζουν : Προκόπης Τσουκιάς (τύμπανα, κρουστά), Πέτρος Πανδής (μπάσο), Αντώνης Κουρής (κιθάρες), Αλέξανδρος Μιάρης (κιθάρες, πιάνο, φωνές).

9

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Χειροτερος δισκος της αγαπημενης σας μπαντας!

« στις: 03/04/05, 18:46 »

Χρήσιμο θα ήταν κάποια στιγμή να αρχίσουμε να κατανοούμε τα απλά ελληνικά που χρησιμοποιούνται συνήθως εδώ μέσα. Είναι και στατιστικά απίθανο μία μπάντα, όποια κι αν είναι αυτή, να έχει όλα τα αλμπουμ της στο ίδιο ακριβώς επίπεδο. Κάποιο θα είναι, συγκριτικά πάντα, χειρότερο ακόμα κι αν σε απόλυτο βαθμό (σύμφωνα με την κρίση του καθενός) είναι καλό, πολύ καλό ή/και άριστο.

Φαίνεται πως ο φανατισμός, η προσωπολατρεία, η ινδαλματοποίηση κι η τυφλή προσήλωση επιδρούν και στη γλώσσα μας ή στην κριτική μας αντίληψη.

10

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Απόστολος Μπουλασίκης-ΜΑΡΝΗ και 3ης

« στις: 02/04/05, 16:42 »

Χωρίς να επιθυμώ να το παίξω συνήγορος της κυρίας Μάλφα, νομίζω πως γενικεύεις ισοπεδωτικά όταν ισχυρίζεσαι πως οι επαγγελματίες κριτικοί ακούνε ένα δίσκο μία φορά και μόνο. Το Avopolis.gr άλλωστε (και δει εκείνη την εποχή που γράφτηκε το review) δεν είναι παρά ένα e-zine, στο οποίο ο κάθε reviewer κάνει τις δικές του κριτικές επιλογές (συνήθως). Δεν είμαι σε θέση, ούτε εγώ, ούτε κανείς, να γνωρίζω πόσες φορές το είχε ακούσει προηγούμενως για να ακυρώνω το review της ως βιαστικό, αβασάνιστο και γραμμένο στο πόδι.

Όσο για το θέμα ποίηση, χωράει μεγάλη κουβέντα. Αν είναι να ξεχειλώσουμε τόσο το όρο ποίηση για να χωρέσουμε τον κάθε αξιόλογο στιχουργό που υπάρχει, τότε νομίζω πως υπάρχουν αρκετοί πριν τον Μπουλασίκη που δικαιούνται να διδάσκονται στα σχολεία. Και για να λέμε και την αλήθεια, δε χρειάζεται δα και πτυχίο φιλολογίας ή πτυχίο φούγκας για να αντιληφθείς τα "δύσκολα τραγούδια" του Μπουλασίκη. Πόσο δηλαδή "δύσκολες" είναι οι ακόλουθες στροφές:

Στο 'πα μια και στο 'πα δύο
ο έρωτάς σου χειρουργείο
με κρατάει ναρκωμένο
αραχτό παροπλισμένο

Στη ζωή σου στριμωγμένος
μες στο φως σου μαγεμένος
φλυαρώ σαν γερομάγος
σαν ευνουχισμένος τράγος

Η θολή ταυτότητά μου
στη μακαριότητά μου
παίρνει τη μορφή τη σάρκα
ενός ώριμου μαλ**α

Αυτό δε συμβαίνει πως δεν έχει γράψει αξιολογότατα πράγματα, αλλά μην εκθειάζουμε και τα πάντα.

11

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Απόστολος Μπουλασίκης-ΜΑΡΝΗ και 3ης

« στις: 02/04/05, 15:23 »

Για να έχουμε και ποικιλία στις απόψεις, παραθέτω κι ένα review από τη Σωτηρία Μάλφα (Avopolis.gr) που μάλλον το πρώτο του εγχείρημα δεν το βρήκε διαμάντι...του αποδίδει το χαρακτηρισμό "Κάτω του μετρίου":

Απόστολος Μπουλασίκης - Της πόλης ξωτικό

Αν το όνομά του δεν σας λέει κάτι, να σας πούμε δυο λογάκια (γι' αυτό είμαστε εδώ). Ο Απόστολος Μπουλασίκης συμμετείχε το 1996 στο δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Πες μου ένα ψέμμα ν' αποκοιμηθώ», συνεργάσθηκε ξανά στον επόμενο δίσκο του ιδίου με τίτλο «Να με φωνάξεις», αλλά και στο άλμπουμ «Στη σκιά της σελήνης» των Motivo 4. Είναι υπεύθυνος, τέλος, για τα στιχάκια όλων των τραγουδιών στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Χριστόφορου Κροκίδη «Ο φύλακας των σκουπιδιών».

Αν αρχίσουμε να σας λέμε φλυαρίες για ροκ καταστάσεις, ευαίσθητα στιχάκια που τολμούν να τα χώσουν, θα καταντήσουμε πιο "πλαστικοί" κι από τη μυρωδιά που αποπνέει στα ταπεινά μας αυτάκια το "Της πόλης ξωτικό". Στα δεκατέσσερα τραγούδια του πρώτου ολοκληρωμένου δίσκου του Απόστολου Μπουλασίκη, αυτός που θα βρει κάτι που να τον εκφράζει θα είναι εκείνος που θεωρεί ακόμη ροκ αυτό που παίζει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ή ο Χριστόφορος Κροκίδης. Καλό και άγιο και σεβαστό, μα για τα αυτάκια μας ακούγεται πολύ δήθεν όταν θέλει να φωνάξει και πολύ φλύαρος όταν πνίγεται.

Για να μην παρεξηγηθούμε: Υποψίες για καλά τραγούδια υπάρχουν εδώ, για την ακρίβεια μερικές πολύ καλές ιδέες και βάσεις που θα μπορούσαν με περισσότερη δουλειά να γίνουν καλά τραγούδια. Όμως ακόμη και το τελευταίο δεν σταματά στην έμπνευση. Θέλει ο τραγουδοποιός, αν δεν διαθέτει στο σακούλι του τα τραγούδια εκείνα που σε φτιάχνουν ή σε τρυπάνε στην καρδιά όπως και να παιχτούν, να το δουλέψει λίγο. Να το περιεργαστεί. Να βρει και κάποιον έρμο παραγωγό. Με την αληθινή σημασία της λέξεως, όχι όπως τον εννοούμε στην Ελλάδα.

Δεν είναι κρίμα να έχεις να πεις πράγματα (και αρκετά, πιστέψτε μας) και να μην τα βγάζεις προς τα έξω; Εκτός κι αν είναι τιμή η εντύπωση που μας δίνεται εδώ, ότι δημιουργήθηκε μια δουλειά για τους λάτρεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Διονύση Τσακνή. Και να μην θεωρείς υποτιμητικό το ότι οι τελευταίες τους δουλειές, όταν οι τελευταίοι λένε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο τα τελευταία χρόνια, ήταν πολύ ανώτερες από το ντεμπούτο σου που κινείται στις ίδιες ακριβώς ράγες. Ναι, ξέρω, είναι καλύτερος από εκείνον του Κροκίδη...

12

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: The Dead Eyes Of Youth - Lust

« στις: 01/04/05, 03:35 »

Αντιγράφω άλλο ένα review του Γεράσιμου Ασπρομάλλη από το Rocking.gr: (η διαφωνία μου είναι μονάχα σε επίπεδο παραγωγής...γι' αυτό όμως υπάρχει κι ο πλουραλισμός των απόψεων)

Οι Dead Eyes Of Youth είναι μια νέα αγγλόφωνη Κερκυραϊκή μπάντα η οποία με το ντεμπούτο της "Lust" πραγματικά μας αφήνει άφωνους. Το group αποτελείται από τους: Αλέξανδρος Μίαρης (φωνή, κιθάρα, πιάνο, synths), Αντώνης Κουρής (κιθάρα), Πέτρος Πανδής (μπάσο) και Προκόπης Μ. Τσούκιας (drums).


Οι Dead Eyes Of Youth κινούνται στον post-rock ήχο και, πιστέψτε με, το "Lust" δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες κυκλοφορίες ξένων συγκροτημάτων. Τα παιδιά φαίνεται πως έχουν ακούσει αρκετή μουσική και στο δίσκο καταφέρνουν να εξελίξουν και όχι να αντιγράψουν τα ακούσματα τους.

Στα της μουσικής τώρα, το "Lust" ξεκινάει πολύ δυνατά με τα "Vacant" και "Bone-Dry" τα οποία φέρνουν στο μυαλό τους Νεοϋορκέζους θορυβοποίoυς Sonic Youth, όσο προχωράει όμως οι Dead Eyes Of Youth εμβαθύνουν όλο και περισσότερο σε πιο υπνωτικές -με καταπληκτικά ξεσπάσματα- συνθέσεις οι οποίες υποστηρίζονται άψογα από τα πραγματικά υπέροχα φωνητικά του Αλέξανδρου Μίαρη. Από της κορυφαίες στιγμές του δίσκου το αέρινο "There Was Before Me A Little Stone" στο οποίο συμμετέχει στο τσέλο ο Δημήτρης Κοταρίδης, το ομώνυμο "Lust" το οποίο φέρνει στο μυαλό το σκοτεινά ηλεκτρικά ηχοτόπια των Αυστραλών Dunlavy και στο οποίο συμμετέχει στο κοντραμπάσσο ο Γιάννης Μπαμπαλούκας, το "In My Soul (Here The God)" του οποίου οι κιθάρες φλερτάρουν με τον stoner ήχο, ενώ ο δίσκος κλείνει με την Radiohead-ίζουσα σύνθεση "Automatic Memory". Πραγματικά τα κομμάτια του "Lust" συναγωνίζονται το ένα το άλλο, μην αφήνοντας τον ακροατή να βαρεθεί ούτε μια στιγμή.

Οι Dead Eyes Of Youth καταφέρνουν να βγάλουν έναν σπάνιας αισθητικής δίσκο του οποίου η σημαντικότητα δεν περιορίζεται μόνο στην εγχώρια rock σκηνή. Η παραγωγή του είναι σε πάρα πολύ καλά επίπεδα, υποστηρίζοντας τον γεμάτο ήχο που έχει η μπάντα. Στα μείον του δίσκου είναι το σχετικά φτωχό artwork αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια ανεξάρτητη παραγωγή.

Το "Lust" περιμένει να το ανακαλύψετε για να σας οδηγήσει σε ένα μοναδικό ταξίδι ανάμεσα σε ποιητικά τοπία μελωδίας και δύναμης. Μην αφήσετε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Αποκτήστε το οπωσδήποτε!

13

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / The Dead Eyes Of Youth - Lust

« στις: 01/04/05, 03:33 »

Αλήθεια που ήτανε κρυμμένα αυτά τα παληκάρια...κινούνται στα μουσικά κυκλώματα απο το 1996 και δεν τους πήρα ποτέ ούτε μυρωδιά?! Μήπως να αναθεωρήσω τη σχέση μου με το underground και τα λιγότερο προβεβλημένα συγκροτηματάκια? Όπως και να έχει, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη παίδες...προφανώς θα πέσατε στην περίπτωση που από τη μια λοξοκοιτούσα προς τη Γηραιά Αλβιόνα για το next big thing κι από την άλλη είχα εστιάσει στους αμερικανούς πραματευτάδες αναζητώντας αξιόλογες προτάσεις. Χαίρομαι που τελικά δε χρειάστηκε να ταξιδέψω μακρύτερα από το αναμενόμενο...

Τις προάλλες (2.5 βδομάδες πριν), σε μία από τις συνήθεις μου βόλτες στα δισκοπωλεία των Αθηνών (και πάσης Ελλάδος), έπεσα μπροστά σε ένα άγνωστο εξώφυλλο, που για έναν άγνωστο λόγο μου κίνησε την περιέργεια. Πιθανότατα να μην έπαιρνα το ρίσκο της αγοράς αν δε μιλούσαμε για μια τιμή αστεία (για τα σημερινά δεδομένα) της τάξης των 10.40Ε (τιμής Metropolis Πανεπιστημίου). Χαίρομαι ιδιαίτερα πάντως που όλα ευνόησαν για την απόκτησή τους.

Έχουμε να κάνουμε με ένα σχήμα που καταρχήν έχει εμπεδώσει τις προφανείς του επιρροές και τις έχει μετουσιώσει σε άποψη συγκεκριμένη και μεστή. Μελαγχολικές καταθέσεις, ως επί το πλείστον, με κιθάρες που άλλοτε βυθίζονται σε υπνωτικούς ρυθμούς κι άλλοτε αλιεύουν νότες από τρικυμμιώδη νερά. Ήχος νεορομαντικός, εμποτισμένος με μια Cure-ική αισθητική, μα συνάμα παραδομένος στις θορυβοποιές αξίες των Sonic Youth, των Pixies και των Smashing Pumpkins, αλλά, για να τιμήσουμε και λίγο τα εγχώρια γένια μας, και Διάφανα Κρίνα/Closer. Η φωνή αναπάντεχα ώριμη (με ένα αψεγάδιαστο falsetto) και με ικανοποιητικότατη προφορά που υπερβαίνει με ευκολία το συχνά απροσπέλαστο σκόπελο της γλώσσας. Και τέλος ένα σύνολο συνθέσεων εξαιρετικά δεμένο που ρέει αβίαστα και σε οδηγεί αναπόφευκτα στο "repeat", αφού καταλήξει σε μια θύελλα θορύβου, μέσα από την οποία βγαίνει νικητής το πιάνο.

Η μοναδική μου ένσταση έχει να κάνει με την παραγωγή. Δεν τονίζεται αρκετά η φωνή και το όλο σύνολο μοιάζει λίγο πιο χλιαρό σε ένταση από αυτό που νοιώθω πως θα χρειαζόταν. Μιλάμε όμως για ανεξάρτητη παραγωγή...οπότε όπου φτωχός κι η μοίρα του. Όχι πως αυτό στέκεται εμπόδιο από το να απολαύσουμε έναν αξιολογότατο δίσκο.

Ομολογώ πως είμαι ενθουσιασμένος με τους συγκεκριμένους τύπους. Χωρίς πολύ σαματά, αθόρυβα και δίχως τις πλάτες κάποιας πολυεθνικής και γνωστών κατεθυνόμενων καναλιών, ξεπροβάλλουν (δισκογραφικά μετά από χρόνια) με ένα ντεμπούτο που θα ζήλευαν αρκετοί πολυδιαφημισμένοι συνάδελφοί τους. Σε ένα "How To Do It Right" alternative μουσικό εγχειρίδιο, οι DEOY θα είχαν αναμφίβολα περίοπτη θέση. Με 10Ε (δηλαδή 1.5 milkshake) είναι κρίμα να μην στηρίξετε αυτή τη μπάντα.

Tracklisting:

1. Vacant 3:03
2. Bone-dry 4:10
3. In An Afternoon 4:35
4. This Is 4:28
5. There Was Before Me A Little Stone 2:42
6. Lust; 5:14
7. Blackroom Skies 2:43
8. The Plastique Of My Ghost's Despair 5:41
9. In My Soul (here the god) 5:34
10. Semelis 7 3:35
11. Summer 5:24
12. Automatic Memory 7:51

Official Site: www.deoy.com (αλλά προς το παρόν είναι under construction)

14

Αθλητισμός / Απ: ...όχι στον φανατισμό

« στις: 31/03/05, 20:09 »

Κι ας με συγχωρήσουν οι φίλοι για τα αλλεπάλληλα post, αλλά ξεχειλίζει η οργή...τελευταίο άρθρο του κυρίου Ασημακόπουλου, ο οποίος φαίνεται πως ζει σε άλλο πλανητικό σύστημα:

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν είμαι μια μικρή μειοψηφία, αλλά δεν νιώθω καθόλου... ντροπή ως Ελληνας με όλα αυτά που έγιναν με αφορμή τα ματς με την Αλβανία. (σημ. Kiseichukan: Δεν πειράζει...ντρέπομαι εγώ και για την πάρτη σου)

ΟΥΤΕ η αξιοπρέπειά μου έπαθε κάτι (σημ. Kiseichukan: μα πρέπει να 'χεις για να πάθει), ούτε τη δημοκρατία ένιωσα να χτυπιέται, ούτε κατάλαβα να έγινα ρεζίλι στους ξένους (σημ. Kiseichukan: μάλλον είσαστε από τους ανθρώπους που όταν σας φτύνουν, νομίζετε πως είναι η βροχή), ούτε σε χώρα ρατσιστών αισθάνομαι ότι ζω (σημ. Kiseichukan: αυτό ξαναπές το. Ο περιούσιος λαός ουδεμία σχέση με ξενοφοβικές εμμονές έχει...οι άλλοι είναι Αλβανοί), ούτε φοβάμαι τους όποιους Αλβανούς βρίσκω στο δρόμο μου (σημ. Kiseichukan: τελικά ανήκεις πράγματι στην μικρή μειοψηφία), ή ζητάω τη δουλειά τους, ούτε τίποτα από όλα αυτά τα βαρύγδουπα που άκουσα και διάβασα χθες όλη μέρα δεξιά κι αριστερά. (σημ. Kiseichukan: τι τα διαβάζεται κι εσείς και εξεγείρεστε κι αναγκάζομαι να εξεγείρομαι κι εγώ?)

ΑΛΙΜΟΝΟ, αν κάθε φορά που πέντε - δέκα - εκατό (σημ. Kiseichukan: βάλε μερικές δεκάδες χιλιάδες και θα είσαι μέσα...πρακτικά να το δείτε μία ήταν η σημαία, τι περιμένατε, να πέσει σύσσωμο το γήπεδο να την κατασπαράξει) ηλίθιοι καίνε ή σκίζουν μια σημαία και φωνάζουν ένα χυδαίο σύνθημα σε κάποιο ματς της Εθνικής με αντίπαλο τους Αλβανούς, ή τους Τούρκους, το γεγονός θα μπορούσε να επηρεάζει τη ζωή μου, τα συναισθήματά μου, ή τον τρόπο σκέψης μου... (σημ Kiseichukan: Αλίμονο...ο μισθός να 'ναι καλά , μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει. Σιγά τώρα μην αφήσουμε να μας επηρεάσουν τέτοιες μικρότητες)

ΤΟ ΙΔΙΟ, φαντάζομαι, κατάλαβε και ο οποιοσδήποτε σοβαρός Αλβανός, όταν έγιναν τα ίδια και χειρότερα τον περασμένο Σεπτέμβριο στα Τίρανα, τότε που πήγε η Εθνική μας να παίξει εκεί. Είμαι σίγουρος ότι και στην Αλβανία, οι καθώς πρέπει έμειναν έξω από το όλο νταβαντούρι, καθώς ξέρουν πολύ καλά ότι ειδικά στο ποδόσφαιρο κανένας δεν έχει να χωρίσει τίποτα από κανέναν, οπότε... τσάμπα και ο όποιος καβγάς θελήσει να στήσει με φόντο ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. (σημ. Kiseichukan: ο σοβαρός Αλβανός πιθανότατα θα ντράπηκε το ίδιο...ο σοβαρός Αλβανός δημοσιογράφος πάντως θέλω να πιστεύω πως δε θα συντάσσεται με τη γνώμη σας)

ΠΙΣΤΕΥΩ, δηλαδή, ότι οι αντίπαλοι σε τούτη την ελληνοαλβανική κόντρα, δεν είναι οι Ελληνες με τους Αλβανούς, αλλά οι σοβαροί με τους ηλίθιους και της μιας και της άλλης πλευράς. (σημ. Kiseichukan: μονάχα που αυτοί οι ηλίθιοι είναι αρκετοί κι όχι 5-10-100 όπως τεχνηέντως θέλετε να τους παρουσιάσετε)

ΑΝ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ήταν πλειοψηφία, τότε θα υπήρχε πρόβλημα. Αν όμως έχουμε να κάνουμε με μια μικρή ομάδα φανατικών βλακών, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρεπόμαστε για κανέναν και για τίποτα. (σημ. Kiseichukan: κι έτσι να ήταν, θα υπήρχε λόγος να ντρεπόμαστε για αυτή τη μικρή ομάδα των φανατικών βλακών. Αλήθεια...όταν η μικρή ομάδα των ελήνων ποδοσφαιριστών σας κάνει περήφανους με τις επιτυχίες της στην Ευρώπη, γιατί μια άλλη ομάδα να μη σας κάνει να ντρέπεστε με τη συμπεριφορά της?)

Ο ΧΑΖΟΣ γεννιέται χαζός, η χαζομάρα (ως γνωστόν) δεν θεραπεύεται και μπορεί να μας χαλάει κάποιες στιγμές το περιβάλλον μέσα στο οποίο θέλουμε να ζούμε, αλλά τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό. (σημ. Kiseichukan: και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...είπαμε, ο μισθουλάκος να 'ναι καλά και να μη μας χαλάει η ζαχαρένια μας)

ΑΠΟ την άποψη αυτή, όσες ανακοινώσεις και αν βγουν, από όποια ρατσιστικά ή αντιρατσιστικά φόρουμ, τα μυαλά και των μεν και των δε μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξουν, οπότε... πάλι τσάμπα ο κόπος. (σημ. Kiseichukan: οπότε ας τη βγάλουμε καλύτερα με κανένα dvd να ξεχαστούμε κι όλας)

Γεια σου ρε αθάνατη ελληνική δημοσιογραφία!

15

Αθλητισμός / Απ: ...όχι στον φανατισμό

« στις: 31/03/05, 19:52 »

Άλλο ένα άρθρο πάλι από την Ελευθεροτυπία (σημερινό φύλλο):

Νίκη της ΕΛΛΑΣ, νίκη και της ΕΛ.ΑΣ. στον χθεσινό αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων Ελλάδας-Αλβανίας. Η πρώτη κέρδισε το παιχνίδι και η δεύτερη κατάφερε να διεξαχθούν όλα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Τα πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας, που απλώθηκαν σε όλες τις περιοχές του Λεκανοπεδίου και το γεγονός ότι οι φίλαθλοι της Αλβανίας δεν πήραν εισιτήρια, έφεραν αυτά τα θετικά αποτελέσματα.

Παρ' όλα αυτά δεν έλειψαν οι συλλήψεις και οι προσαγωγές. Οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στις κερκίδες ενήργησαν ακαριαία. Μόλις είδαν τους τρεις νεαρούς με τα ξυρισμένα κεφάλια να προσπαθούν να αναρτήσουν υβριστικά πανό στο γήπεδο, τους πλησίασαν και τα κατάσχεσαν. Οταν όμως προσπάθησαν να μπουν στον αγωνιστικό χώρο για να τα πάρουν πίσω, τους συνέλαβαν.

Φαντάσου δηλαδή τι θα γινόταν, αν υπήρχαν Αλβανοί θεατές, δεν είχαμε και τέτοια δρακόντεια μέτρα και δεν έπαιρνε η ομάδα το ποθητό αποτέλεσμα. Γλέντια και χορούς από την κοινωνία των αγγέλων.

Αντιγράφω κι άλλους τίτλους, έτσι για να γελάσουμε:

* Εθνοσπόρ: Νίκησαν Εθνική και κόσμος Πρωταθλητές στον αγωνιστικό χώρο, πρωταθλητές και στις εξέδρες! H νίκη επί της Aλβανίας (2-0) στο «Kαραϊσκάκη› ήταν διπλή: Aπό τους παίχτες που έκαναν ακόμα ένα βήμα προς την πρόκριση και από τον κόσμο που είχε άψογη συμπεριφορά και στα 90 λεπτά.

* Contra.gr: Οι φόβοι επαληθεύτηκαν και κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου της Αλβανίας, οι αποδοκιμασίες κάλυψαν τα πάντα. Ανά τακτά διαστήματα, ακούγονταν υβριστικά συνθήματα κατά των φιλοξενούμενων, ενώ δεν έλειψαν και οι... εμφύλιες διαμάχες, ανάλογα με το που κλίνει πολιτικά ο καθένας! (συντάκτης Πάνος Κιαπεκάκης)

* Sportaction.gr: Κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Αλβανίας μία μεγάλη μερίδα των φιλάθλων αποδοκίμασαν φωνάζοντας συνθήματα και σφυρίζοντας, κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις από τους φιλοξενούμενους. Ωστόσο το κλίμα διατηρήθηκε σε… επιθυμητά επίπεδα, αφού πέρα των συνθημάτων δεν υπήρξε κάποιο απρόοπτο.

* Sport.gr: Ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο το γλέντησε με την ψυχή του, χωρίς να ξεχάσει να αποδοκιμάσει έντονα τους αλβανούς, ανά διαστήματα. Στο τέλος κυριάρχησε το σύνθημα: "Η Ελλάδα είναι μία και θα πάει Γερμανία"

16

Αθλητισμός / Απ: ...όχι στον φανατισμό

« στις: 31/03/05, 19:51 »

Καταρχήν kanellop εξαιρετικό post...

Κατά δεύτερον άνοιξα σήμερα την Ελευθεροτυπία και δεν κρύβω την οργή μου από όσα ευτράπελα διάβασα. Τελικά τείνω να πιστεύσω πως, είτε παρα-έγινα ευαίσθητος, είτε πράγματι τα φαινόμενα είναι ασόβαρα...κι εξηγώ παραθέτοντας την αρχή του άρθρου του κυρίου Ν. Ασημακόπουλου με τον τίτλο "Κερδισμένοι σε διπλό στοίχημα":

"Τα καταφέραμε μια χαρά και στα δύο στοιχήματα που είχαμε βάλει για χθες το βράδυ! Νικήσαμε τους Αλβανούς με 2-0 και δεν δώσαμε το παραμικρό δικαίωμα με τη συμπεριφορά της εξέδρας για να μας πουν οτιδήποτε στο τέλος.

Εντάξει... και ουουου ακούστηκαν την ώρα που παίχτηκε ο Υμνος της Αλβανίας, παρά τα νοήματα που έκαναν ο Θοδωρής Ζαγοράκης και ο Γιώργος Καραγκούνης στον κόσμο να σταματήσει να αποδοκιμάζει, και συνθήματα του στιλ... «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ», αλλά γενικά η συμπεριφορά της εξέδρας ήταν καλή. Ούτε κέρματα και μπουκάλια έπεσαν στο τερέν, ούτε... τηλεκατευθυνόμενες φωτοβολίδες είδαμε να φεύγουν, ούτε ενοχλήσεις ένιωσαν οι παίκτες της Αλβανίας την ώρα που πλησίαζαν για να χτυπήσουν κάποιο κόρνερ, όπως γίνεται συνήθως με τους... εχθρούς.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν ήταν τόσο τα μέτρα ασφαλείας όσο η συνειδητή επιλογή εκείνων που πήγαν στο γήπεδο να δουν το παιχνίδι ήρεμα και με προσήλωση στον βασικό στόχο, δηλαδή τη νίκη και το τρίποντο που κράτησαν τα πράγματα σε ένα επίπεδο.

Τελικά, μόνο ένα γκρουπάκι στο χώρο της θύρας 7 και μια ακόμη μικρότερη ομάδα απέναντι επέμενε να βρίζει τους Αλβανούς από την αρχή ώς το τέλος. Οι πολλοί δεν έδιναν σημασία. Φώναζαν «Ελλάς ολέ» και τίποτα παραπάνω. Κι ήταν εκείνοι που το ευχαριστήθηκαν περισσότερο..."

Με άλλα λόγια ο κύριος Ασημακόπουλος προσπαθεί να μας πείσει πως δεν έγινε δα και τίποτα σπουδαίο που όση ώρα παιζόταν ο εθνικός ύμνος των αντιπάλων, σύσσωμο το γήπεδο (30.000 κόσμος πάνω κάτω) ωρυόταν, αποδοκίμαζε και επιδιδόταν σε καφρικές εκδηλώσεις. Ούτε φυσικά είναι και άξιο λόγου το γεγονός πως εμετικά συνθήματα έδιναν κι έπαιρναν για πολλή ώρα. Όλα αυτά συνιστούν για το μικρό, μικρότατο μυαλό του κυρίου Ασημακόπουλου "μηδενική λαβή για να μας πουν κάτι στο τέλος" (για να παραφράσω την τοποθέτησή του. Προφανώς για το εγκεφαλικό κουκουτσάκι που κουβαλάει, το μεμπτό θα ήταν αν έπεφταν κροτίδες, αντικείμενα στο σημαιάκι του κόρνερ, λυντσαρόταν κανένας αλβανός, ανασκολοπίζαμε κανένα δεύτερο, μουνουχίζαμε κανένα τρίτο κοκ. Μα τόσο πλέον έχουμε συνηθίσει στη βαρβαρότητα που δε μας κάνουν αίσθηση τέτοιες χυδαίες συμπεριφορές?

Αλητεία κύριε Ασημακόπουλε...κι αυτό γιατί το κλίμα το δυναμίτιζαν, ούτως ή άλλως, (κι όχι πως χρειαζόταν κι όλας) οι κάθε λογής δημοσιογραφίσκοι στα διάφορα ΜΜΕ, με πομπώδεις τίτλους και προβοκατόρικες δηλώσεις. Κι έρχεστε τώρα εσείς μεταξύ άλλων (και θα τους αναφέρω στο τέλος) να μας αποδείξετε πως δεν έγινε δα και τίποτα...συμμέτοχος στη συνενοχή της συγκάλυψης.

17

Αθλητισμός / Απ: ...όχι στον φανατισμό

« στις: 31/03/05, 01:41 »

Κι ο βαρβαρισμός συνεχίστηκε και σήμερα, κατά τη διάρκεια ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της Αλβανίας, με χιλιάδες αφιονισμένους κάφρους να θεωρούν σχεδόν Casus Beli μια τέτοια φυσιολογική διαδικασία. Γεια σας ρε περήφανοι Έλληνες, πολίτες του κόσμου, υποστηρικτές της φιλοξενίας, του σεβασμού στη διαφορετικότητα κι "ανώτερα" όντα (κατευθείαν από το Άλφα Κενταύρου).

Κύριε Ζαγοράκη, φίλτατε Καραγκούνη, αγαπητέ Νικοπολίδη και λοιποί εθνικοί εκπρόσωποι, οφείλατε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όχι απλώς να σηκώσετε το χέρι, αλλά να αποχωρήσετε συλλήβδην από το γήπεδο, μήπως κι επιτέλους βγάλουν το σκασμό οι άξεστοι συμπολίτες μας και σεβαστούν αυτό που κι οι ίδιοι απαιτούν από τους άλλους. Είχατε τη δύναμη να κάνετε μια τομή και δεν το πράξατε...κρίμα!

18

Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Διάφανα Κρίνα

« στις: 30/03/05, 17:16 »

Για να μην λειτουργούμε μονάχα ως μάντεις κακών, αλλά να πάρουμε και τη δουλειά του φίλτατου Χίου (άντε και Καμπούρη), από έγκυρη πηγή (μέλος του συγκροτήματος) γνωστοποιήθηκε πως δουλεύουν πάνω σε ένα project-έκπληξη, γεγονός που αποδεικνύει πως όχι μόνο δεν τα έχουν παρατήσει, αλλά παραμένουν δημιουργικότατοι.

Χαρμόσυνα μαντάτα που φαντάζομαι πως αφήνουν την αισιοδοξία να κυριαρχήσει στους κόλπους των ακροατών.

19

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Απ: David Bowie

« στις: 30/03/05, 17:03 »

Πολλά covers/διασκευές κομματιών του Bowie για να κατεβάσετε.

20

Αθλητισμός / Απ: ...όχι στον φανατισμό

« στις: 30/03/05, 16:21 »

Αντιγράφω το post ενός καλού φίλου (Dali), από σχετική συζήτηση στο forum του Avopolis, με δεδομένο πως η συζήτηση παρέκλινε φυσιολογικά στο ζήτημα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού (έκανα κάποιες απαραίτητες, ελάχιστες, αλλαγές για να βγαίνει νόημα):

Άποψή μου είναι ότι η πλειοψηφία και όχι η μειοψηφία είναι ξενόφοβη. Όλοι δηλώνουν ότι δεν είναι ξενόφοβοι και δεν έχουν πρόβλημα με τους ξένους, αλλά βάζω στοίχημα ότι όποιον κι αν ρωτήσουμε στο δρόμο θα πεί ότι :

        α. Φοβάται τους "εγκληματίες" Αλβανούς

        β. Δε χωνεύει τους Κινέζους γιατί είναι "κρυφοί" και δε μιλάνε για τις δουλειές τους.

        γ. Οι Πακιστανοί είναι μόνο για να δουλεύουν σε βενζινάδικα και παζάρια. Δεν είναι πολύ έξυπνοι .(Ασχέτως αν Πακιστάν και Ινδία θεωρούνται δεξαμενή ταλέντου για τον χώρο των υπολογιστών)

        δ. "Νάτα μας, οι Φιλιππινέζοι πάνε και στην Καθολική εκκλησία, κοίτα τους!" (το έχω ακούσει κι αυτό , στον Πειραιά)

        ε. "Τολμάνε ρε οι κωλομουσουλμάνοι και θέλουν και τζαμί μες στην Αθήνα!" (Άλλο αν στη Βαγδάτη υπάρχει χριστιανική εκκλησία!) 

       στ. Καλά το κλασικό για τους Εβραίους δεν το συζητάμε. Άνοιξε συζήτηση με κάποιον για το θέμα, με οποιονδήποτε και θα δούμε τί θα σου πει.

        ζ. Δεν έχει πρόβλημα γενικά με κανέναν ξένο αρκεί ο τελευταίος όπου σταθεί και βρεθεί να βροντοφωνάζει υπέρ της Ελλάδας. Αν τολμήσει δε να υποστηρίξει την χώρα του όπως κάνουν οι δικοί μας μετανάστες είναι "προδότης, δε σέβεται το ψωμί που τρώει και τη χώρα που τον φιλοξενεί, κι άμα δεν του αρέσει να γυρίσει πίσω". Το τελευταίο ακούγεται επίσης σε περιπτώσεις που "τολμά" ο ξένος να διαμαρτυρηθεί για κάποια ανισότητα/αδικία/κακώς κείμενο στη χώρα μας. "Ακούς θράσος". Αν δεν πηγαίνουν γενικώς όλοι οι άλλοι με τα νερά μας, άστα να πάνε, βγαίνει όλη η καφρίλα.

Παράδειγμα Α: Γυναικείο Μπάσκετ Ελλάδα-Ιαπωνία το καλοκαίρι. Απίστευτες εικόνες και ήχοι. Μικρά παιδιά από πίσω μου να βρίζουν και να γιουχάρουν, να διαολοστέλνουν, κυρίες να φωνάζουν "Να πεθάνετε βρωμιάρες, ουουου παλιοβρώμες" για τις αντίπαλες, μιλάμε οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν σαν να τους σκότωσαν οι κακόμοιρες οι Γιαπωνέζες τον πατέρα!! Ας μην μιλήσω δε τί άκουγαν οι Γιαπωνέζοι που τολμούσαν (!)  να παροτρύνουν την ομάδα τους και να πανηγυρίζουν όταν έβαζε καλάθι!!

Παράδειγμα Β: Σε καφετέρια στον Πειραιά, δίπλα μπυ κάθεται παρέα 30-35άρηδων με τα παιδιά τους. In fashion φυσικά, με το μπλουζάκι τους, το γυαλάκι τους κλπ. Τα παιδάκια σινιέ ρουχαλάκια, η εικόνα εν ολίγοις της νεπελληνικής επιτυχίας, Αράχωβα στυλ. Ε ρε τί έπαθε ένας κακομοίρης μαύρος που πήγε να τους πουλήσει CD! Tο τί ρατσιστικά σχόλια, το τί γελοίους χαρακτηρισμούς, δε λέγεται. Τα παιδάκια ρωτούσαν "μπαμπα γιατί είναι μαύρος αυτός?" κι ο μαλακός πατέρας απάντησε ότι τον έκαψε ο ήλιος!!!!!! Δεν προχωράω παρακάτω, αυτό ήταν αθώο. Με το πρόσχημα ότι κοίταζαν τα CD κορόϊδευαν για ένα 10λεπτο ένα φτωχαδάκι που είχε την ατυχία να γεννηθεί μαύρος. Και μετά μου λες εσύ για πλειοψηφία. Αυτή είναι η πλειοψηφία! Μια χωρίς κουλτούρα και κοινωνική παιδεία μάζα που ψάχνει ευκαιρία να πει "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε? Τολμάς να μη σκύβεις το κεφάλι μπροστά μου όντας κατώτερος κοινωνικά/οικονομικά?" Βλαχονεόπλουτοι είμαστε φίλε, αυτό είμαστε!!

Εμείς βέβαια απ' την άλλη έχουμε κάθε δικαίωμα να βρίζουμε και να κοροϊδεύουμε τους ξένους ακόμα και μέσα στη χώρα τους. Με μια γενίκευση και στερεοτυπικό λόγο είμαστε συνέχεια : "Έλα μωρέ οι Γάλλοι είναι φλούφληδες, οι Άγγλοι αδερφές, οι Γερμανοί ψυχροί, οι Ρώσοι/Βούλγαροι/Ρουμάνοι είναι πρώην πειναλέοι που αξίζουν μόνο να τους πηδάμε τις γυναίκες, οι άλλοι έτσι, οι άλλοι γιουβέτσι, κλπ.

ΥΓ

Πρέπει κάποτε να παψουμε να προβάλλουμε τα μειονεκτήματά μας σαν πλεονεκτήματα όπως κάνουν μερικοί γονείς για το μπέμπη που βρίζει. Ας κρατήσουμε τα καλά μας στοιχεία και ας αποβάλλουμε τα κακά.

21

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Radiohead

« στις: 30/03/05, 04:25 »

Ένα ολοκαίνουριο κομματάκι (Arpeggi) από Radiohead που έπαιξαν ζωντανά σε πρόσφατη συναυλία (27/3) και βασίζεται σε arpeggios (εξού και τ' όνομα), το οποίο αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι στην τελική του μορφή, αλλά αρκεί για να πάρετε μια πρώτη γεύση για το που θα κινηθούν υφολογικά.

MP3

Μπορείτε επίσης να βρείτε την live εκδοχή του Where Bluebirds Fly και το κομμάτι Smear του Greenwood (κιθαρίστα του συγκροτήματος) + το video του Arpeggi

22

Αθλητισμός / ...όχι στον φανατισμό

« στις: 30/03/05, 00:41 »

Με αυτόν τον τίτλο, ξεκινά το άρθρο του ο Σταύρος Καραΐνδρος από το Contra.gr κι εγώ αλήθεια αναρωτιέμαι αν το έχω εντάξει στη σωστή ενότητα, με δεδομένη τη μικρή του σχέση με αθλητικά δρώμενα. Αν μη τι άλλο, επαληθεύεται το ρητό που θέλει την Ελλάδα να αναστενάζει στα γήπεδα. Για πολλοστή φορά ας χαρούμε το υψηλό επίπεδο του πολιτισμού μας:

Το κλίμα ήταν τεταμένο εδώ και αρκετές ημέρες. Ωστόσο, οι «υπεύθυνοι» δεν προνόησαν για το αυτονόητο. Πως ο κίνδυνος επεισοδίων στον αγώνα των Ανδρών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας υπάρχει και στον αντίστοιχο των Ελπίδων. Γιατί ήταν αναμενόμενο πως οι γνωστοί-άγνωστοι θα βρουν ελεύθερο πεδίο στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης -σε σχέση με το στάδιο Καραϊσκάκη τη Τετάρτη- και θα κάνουν τις… κλασικές εθνικιστικές τους ενέργειες «τιμώντας» τα ελληνικά χρώματα.

Δυστυχώς οι φόβοι των περισσότερων επαληθεύτηκαν. Με εμφανέστατη την απουσία σοβαρής αστυνομικής δύναμης, μερίδα Ελλήνων φιλάθλων βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν από τα εσώψυχά τους το αλβανικό μίσος και τον ρατσισμό και να τον εκφράσουν με τον πλέον άσχημο τρόπο. Ετσι, στον αγώνα των Ελπίδων μας με την Αλβανία, λίγο πριν τη λήξη του πρώτου μέρους, έλαβε χώρα ένα σοβαρό επεισόδιο με «πρωταγωνίστρια» την αλβανική σημαία του γηπέδου.

Ελληνες φίλαθλοι (σημείωση kiseichukan: αν ήταν φίλαθλοι ή όχι θα έπρεπε να περνάει σε δεύτερη μοίρα), λοιπόν, κατέβασαν την αλβανική σημαία με κίνδυνο να αναβληθεί η αναμέτρηση. Η αλβανική αποστολή απείλησε με αποχώρηση, ωστόσο με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων, βρέθηκε νέα σημαία και το επεισόδιο έληξε εκεί. Πάντως, αξίζει να σημειωθεί πως για υποστολή διαγωνιζόμενης ομάδας προβλέπεται αυστηρή ποινή από την UEFA (βαρύ χρηματικό πρόστιμο και μία αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών).

Εκτός από αυτό, όμως, επεισόδιο είχαμε και πριν την έναρξη του αγώνα, καθώς Ελληνες φίλαθλοι επιτέθηκαν σε αλβανό, που βρισκόταν πάνω σε μηχανάκι τραυματίζοντάς τον ελαφρά στο πρόσωπο. Ευτυχώς, η παρέμβαση της Αστυνομίας ήταν έγκαιρη και ο Αλβανός γλίτωσε από του «Χάρου τα δόντια».

Οσον αφορά τα παρατράγουδα στις εξέδρες, πριν την έναρξη του αγώνα οι Ελληνες φίλαθλοι έκαψαν μια σημαία της Αλβανίας, ενώ κατά τη διάρκεια του Εθνικού Υμνου της Αλβανίας υπήρξε έντονη αποδοκιμασία παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των διεθνών ποδοσφαιριστών μας. Στις εξέδρες, όμως, υπήρχε και η… αντίθετη άποψη, αφού πετάχτηκαν φέιγ βολάν, πιθανότατα από οργάνωση αριστερών πεποιθήσεων, τα οποία έγραφαν: «Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες. Οι Αλβανοί εργάτες είναι αδέλφια μας».

23

Αθλητισμός / Απ: ΑΕΚ

« στις: 30/03/05, 00:13 »

Καλά άλλη ημερομηνία δεν μπορούσαν να βρουν;

Γιατί έχεις την αίσθηση πως η πλειοψηφία έχει ιδέα τι αφορά η εν λόγω ημερομηνία, για να εκφράσει και τέτοιες ευαισθησίες?

24

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Σταμάτης Σπανουδάκης - ΝΥΦΕΣ (o.s.t)

« στις: 27/03/05, 16:23 »

Θα δεχτώ καλόπιστα και καλοπροαίρετα πως πράγματι η κριτική εκπονήθηκε πριν από τη συμμετοχή σου στους κόλπους της συγκεκριμένης εταιρίας. Υπάρχει όμως και κάτι στο οποίο θα διαφωνήσω. Το αν τελικώς επιλεγεί η επεξηγηματική οδός (όχι σε αυτή την περίπτωση, αλλά γενικώς κι αορίστως), η σε βάθος τεχνική ανάλυση της μουσικής (που στην τελική δε λέει απαραίτητα κάτι σπουδαίο, σε επίπεδο αξίας έργου) και πλήθος υποκειμενικών κρίσεων, βασισμένων στην προσωπική αισθητική του reviewer, δεν καθιστούν ντε και καλά την κριτική πιο έγκυρη από ένα απλό "τρέξτε κι αγοράστε". Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, η δήθεν "εμπεριστατωμένη" και μερικώς "σφαιρική" κριτική μπορεί να αποτελέσει έναν εύσχημο τρόπο εξαπάτησης του κοινού, το οποίο δεν έχει και την παιδεία πολλές φορές ή τον τρόπο για να ελέγξει την πιστότητα των πληροφοριών, σε αντίθεση με μια γραμμούλα προώθησης του "προϊόντος" που δε θα του έλεγε και πολλά.  Αποτέλεσμα? Θα καταφύγει στο ίδιο το έργο, οπότε κι ο στόχος της χειραγώγησης επετεύχθη κι άντε μετά να βρεις το δίκιο σου.

Και κάτι ακόμα...επειδή μιλάμε για το συγκεκριμένο εκπόνημα του Σπανουδάκη, δε θεωρώ πως όλοι οι ακροατές του τελευταίου είναι "μουσικόφιλοι που ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική". Τουτέστιν ούτε γνώση, ούτε κρίση έχουν απαραίτητα, για να μπορούν να διαβλέψουν αν το έργο ανταποκρίνεται στις προσωπικές τους προτιμήσεις, παρά μόνο και πάλι αν σκάσουν το σεβαστό ποσό που απαιτείται για την αγορά του.

25

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΧΝΑΣ (ΔΙΑΣΚΕΥΗ)MP3

« στις: 26/03/05, 19:05 »

Επειδή κατάλαβα για ποιους μουσικούς δρόμους τραβάς, γι' αυτό και δεν ήμουν ιδιαίτερα αυστηρός, όπως συνηθίζω. Αν εσένα σου αρκεί η δισκογραφία (γιατί προφανώς αυτό φαντάζομαι πως είναι διακαής πόθος) αυτού του είδους, τότε καμμία αντίθετη γνώμη δε θα αποτελέσει ερέθισμα για να εξελιχθείς σε κάτι διαφορετικό.

ΥΓ Μη γράφεις σε κεφαλαία, διότι ο κώδικας του διαδικτύου τα "μεταφράζει" σε θυμό ή έντονες φωνές.