1
Ενισχυτές / Απ: Αναδειξη του ενισχυτη με τα καλυτερα "καθαρα" ..
« στις: 26/03/08, 22:13 »
Γεια χαρά! Όντως είναι πολύ σχετικό το τι θεωρεί κανείς ως "καθαρό". Εγώ θα προσθέσω μια ακόμα ψήφο στην Fender, για τον γνωστό χαρακτήρα που έχουν οι λαμπάτοι ενισχυτές της, και κατά κύριο λόγο μιλάω για την οικογένεια των "Reverb". Έτσι κι αλλιώς, το spring reverb δένει γάντι με αυτούς τους ενισχυτές.
Το κατά πόσο το τελικό αποτέλεσμα είναι λιγότερο ή περισσότερο καθαρό, είναι και θέμα έντασης, λυχνιών, ηχείου, καθώς και της ίδιας της κιθάρας.
Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί άλλοι ενισχυτές, τόσο λαμπάτοι όσο και transistor, με πολύ όμορφα καθαρά - ανάλογα με τα γούστα.
Μην πέσουμε, όμως, στην παγίδα να θεωρήσουμε πως υπάρχει κάτι που μπορεί αντικειμενικά να θεωρηθεί ως "γνήσιος και αχρωμάτιστος ήχος μιας ηλεκτρικά ενισχυόμενης κιθάρας". Σαν να έβαζε κάποιος ένα καταπληκτικό μικρόφωνο στις χορδές, να τις έθετε σε παλμό, και να οδηγούσε το σήμα σε ένα ουδέτερο ηχητικά hi fi με monitor ηχεία; Μόνο και μόνο το κύκλωμα της καλωδίωσης μεταξύ των μαγνητών και των ποτενσιομέτρων να αλλάξεις, αλλάζει και ο ήχος. 'Εναν μαγνήτη με άλλα χαρακτηριστικά να βάλεις, αλλάζει ο ήχος. Υπάρχει, άραγε, ηχητικά ουδέτερος μαγνήτης; Το μοναδικό που μπορώ να υποθέσω ως ορισμό του αχρωμάτιστου ήχου, θα ήταν κάτι που θα προσέγγιζε πάρα πολύ το καθαρό ακουστικό αποτέλεσμα των χορδών της εκάστοτε κιθάρας με τα εκάστοτε χαρακτηριστικά κ.λ.π., ενισχυμένο με κάποιον τρόπο για να ακούγεται απλά δυνατότερα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, περνάμε από τον κόσμο του ηλεκτρικού ήχου στον ακουστικό... Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να αναζητήσει κανείς κάποιο μηχανικό τρόπο ενίσχυσης των ηχητικών κυμάτων χωρίς ρεύμα
Συνεπώς, αυτό που μπορώ να συμπεράνω, είναι πως συνήθως όταν κάποιος μιλάει για απόλυτα καθαρά, και κατά κανόνα όχι λάμπας, μάλλον εννοεί το λιγότερο δυνατό gain, και την όσο γίνεται πιο ομοιόμορφη συμπεριφορά στα διάφορα επίπεδα του volume, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο να δημιουργήσει τον ήχο του με εξωτερικά πετάλια, και να μπορεί να κοντρολάρει εύκολα το αποτέλεσμα αυτό, τόσο σε μικρότερες όσο και σε δυνατότετερες εντάσεις. Ε, σε αυτή την περίπτωση, όντως συνήθως ένας λαμπάτος ενισχυτής δεν θα σε βολέψει και ιδιαίτερα...Για αυτό, πάρε κι απ'τα δυο να έχεις
Το κατά πόσο το τελικό αποτέλεσμα είναι λιγότερο ή περισσότερο καθαρό, είναι και θέμα έντασης, λυχνιών, ηχείου, καθώς και της ίδιας της κιθάρας.
Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί άλλοι ενισχυτές, τόσο λαμπάτοι όσο και transistor, με πολύ όμορφα καθαρά - ανάλογα με τα γούστα.
Μην πέσουμε, όμως, στην παγίδα να θεωρήσουμε πως υπάρχει κάτι που μπορεί αντικειμενικά να θεωρηθεί ως "γνήσιος και αχρωμάτιστος ήχος μιας ηλεκτρικά ενισχυόμενης κιθάρας". Σαν να έβαζε κάποιος ένα καταπληκτικό μικρόφωνο στις χορδές, να τις έθετε σε παλμό, και να οδηγούσε το σήμα σε ένα ουδέτερο ηχητικά hi fi με monitor ηχεία; Μόνο και μόνο το κύκλωμα της καλωδίωσης μεταξύ των μαγνητών και των ποτενσιομέτρων να αλλάξεις, αλλάζει και ο ήχος. 'Εναν μαγνήτη με άλλα χαρακτηριστικά να βάλεις, αλλάζει ο ήχος. Υπάρχει, άραγε, ηχητικά ουδέτερος μαγνήτης; Το μοναδικό που μπορώ να υποθέσω ως ορισμό του αχρωμάτιστου ήχου, θα ήταν κάτι που θα προσέγγιζε πάρα πολύ το καθαρό ακουστικό αποτέλεσμα των χορδών της εκάστοτε κιθάρας με τα εκάστοτε χαρακτηριστικά κ.λ.π., ενισχυμένο με κάποιον τρόπο για να ακούγεται απλά δυνατότερα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, περνάμε από τον κόσμο του ηλεκτρικού ήχου στον ακουστικό... Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να αναζητήσει κανείς κάποιο μηχανικό τρόπο ενίσχυσης των ηχητικών κυμάτων χωρίς ρεύμα
Συνεπώς, αυτό που μπορώ να συμπεράνω, είναι πως συνήθως όταν κάποιος μιλάει για απόλυτα καθαρά, και κατά κανόνα όχι λάμπας, μάλλον εννοεί το λιγότερο δυνατό gain, και την όσο γίνεται πιο ομοιόμορφη συμπεριφορά στα διάφορα επίπεδα του volume, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο να δημιουργήσει τον ήχο του με εξωτερικά πετάλια, και να μπορεί να κοντρολάρει εύκολα το αποτέλεσμα αυτό, τόσο σε μικρότερες όσο και σε δυνατότετερες εντάσεις. Ε, σε αυτή την περίπτωση, όντως συνήθως ένας λαμπάτος ενισχυτής δεν θα σε βολέψει και ιδιαίτερα...Για αυτό, πάρε κι απ'τα δυο να έχεις