Κι η Τζένη πουλά την πραμάτεια

[ivikos]

Φονιάδες στους δρόμους,ληστές στις γωνίες, τα μάγκνουμ στα χέρια
 στην μνήμη μας μόνο μιά ήσυχη πόλη, χρυσά καλοκαίρια
 η άσφαλτος καίει,το σύννεφο πνίγει, κι εμείς κουρασμένοι
 από τους ανθρώπους κι από την πατρίδα , φριχτά ξεχασμένοι,
το βράδυ γυρνάμε στις άδειες φωλιές μας με θλίψη στα μάτια
 κι η Τζένη βαμμένη, στο δρόμο με μίνι, πουλά την πραμάτεια

 Στο Λίβανο πέφτει φωτιά και χολέρα, και στην Παλαιστίνη
 σκοτώνονται αδέρφια, μανάδες κτυπιούνται, κανείς δεν θα μείνει,
τρανοί, και μεγάλοι, σε κάποιες επαύλεις ξανάσυζητάνε
 για εκεχειρίες, για άνομες πράξεις, για το τι θα φάνε
 μοιράζουν τον κόσμο, απάτριδες όλοι, και χτίζουν παλάτια,
κι η Τζένη βαμμένη, στο δρόμο με μίνι, πουλά την πραμάτεια

 Καμιόνια με περσινγκ, κι η Ευρώπη στενάζει σε μια λαιμητόμο
 χτυπούν την ειρήνη, τα τανκς ετοιμάζουν, βιάζουν τον νόμο,
την Τρίπολη καίνε, πουλήσαν την Κύπρο, χτυπούν την Γρενάδα
 αρχίζει μια νύχτα, και κρύβεται ο ήλιος και πάει η λιακάδα
 λαοί που στενάζουν , οι ελπίδες τους γίναν στον τοίχο κομμάτια
 κι η Τζένη βαμμένη, στο δρόμο με μίνι, πουλά την πραμάτεια