Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: guitarlover στις 14/05/05, 22:52
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15732.0
Περίεργες ώρες
Περίεργες ώρες
γυρνούν οι σκιές
αινίγματα,γρίφοι
σιωπές...
Ακόμα το ψάχνω
το πως , το γιατί
τραγούδι σου γράφω
και εσύ...
Μέσα απ'τις νότες
θα μου μιλήσεις
θα ψιθυρίσεις
λέξεις δειλές.
Σ'αυτό το ρεφρέν
που θα μου χαρίσεις
μέσα θα κλείσεις
μυστικά που δε λες.
Το ξέρω καλά
δε θα γυρίσεις
μα,δε θα με πείσεις
ότι είναι ο δρόμος που θες.
Περίεργες ώρες
βοήθειας φωνές
στοιχειώνουν τη νύχτα
κραυγές...
Ακόμα σε ψάχνω
στο φως,στη ζωή
τραγούδι σου γράφω
και εσύ...
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15207.0
Σε άλλο ουρανό ( Έτσι και αλλιώς )
Σε άλλο ουρανό
Ένα αστέρι θα νοικιάσω
Να φύγω από δω
Και να ξεχάσω
Έτσι και αλλιώς
Τώρα , μες στα δυο σου μάτια
Δε φαίνεται θεός
Δε φαίνονται παλάτια
Έτσι και αλλιώς
Τώρα , μες στα δυο σου μάτια
Ο ήλιος μου θαμπός
Και τ’ όνειρο κομμάτια
Να φύγω από δω
Και να ξεχάσω
Και άλλο ουρανό
Να αγκαλιάσω
Έτσι και αλλιώς
Τώρα , όσα μου’ χες τάξει
Δεν βλέπουν άλλο φως
Δεν φοράνε ,πια, μετάξι
Έτσι και αλλιώς
Τώρα , όσα μου’ χες τάξει
Άνεμος τρελός
Μακριά ,τα’ χει πετάξει
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15065.0
Κάτι αλλάζει...
Σε βροχή απ'αστέρια
πόσες ευχές να κάνω
που τόσα όνειρα,θέλω
να βγουν αληθινά.
Κάτι αλλάζει εδώ κάτω
θαύμα του ουρανού
που παίρνει στη γη
σάρκα και οστά.
Κάτι αλλάζει εδώ κάτω
δώρο Θεού
που από παλιά γιορτή
μου το χρωστά.
Μ'ασημένιο φεγγάρι
να φωτίζει εκεί πάνω
πως μπορώ να μη λέω
τα κρυμμένα μυστικά
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14969.0
Φίλησα λάθος βάτραχο
Μάγισσας ραβδί σε μεταμόρφωσε
από πριγκηπόπουλο σε βάτραχο
πριγκήπισσας φιλί ήταν τ'αντίδοτο
που θα σε έκανε και πάλι άνθρωπο.
Και εγώ πριγκήπισσα μικρή
το στέμμα μου έχασα
μέσα στης λίμνης τα βαθιά νερά
για να μου το φέρεις πίσω
φιλί σου έταξα
και όταν στο έδωσα
είδα τη μαγεμένη σου ομορφιά.
Πρίγκηπας θεός,μπροστά μου στάθηκες
και ξάφνου ένιωσα το αναπάντεχο
μα πέρασε ο καιρός κι αργά κατάλαβα
πως φίλησα,στο στόμα,λάθος βάτραχο.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14468.0
Άλλαξε ο καιρός (Η σκέψη)
Άλλαξε ο καιρός
το κρύο με τρυπάει
και το παλτό που φορώ
δε το νικάει.
Άλλαξαν πολλά
μέσα σε λίγο χρόνο
κι αν κάτι ακόμα με κρατά
είναι η σκέψη σου μόνο.
Η σκέψη αυτή που με πονά
μα και τον πόνο μου τον διώχνει
που απ'το κενό με τραβά
και στο κενό,πάλι,με σπρώχνει.
Η σκέψη αυτή που με ξυπνά
μα και σε λήθαργο με βυθίζει
που φέρνει ανάμνηση γλυκιά
μα και το τέλος μου θυμίζει.
Άλλαξε ο καιρός
Αλκυονίδες μέρες
μα ο δικός μου ουρανός
με γκρίζες καλημέρες.
Άλλαξαν πολλά
κι όλα χωρίς εμένα
κι αν κάτι ακόμα με κρατά
είναι η σκέψη μου σε σένα.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14597.0
Διαδρομές
Διαδρομές
ασήμαντες,μικρές
τα χρόνια μου σπατάλη
σ'ατέλειωτες σιωπές.
Ίχνη του χθες
που δε τα σβήσαν οι βροχές
και συνεχώς μια πάλη
να κλείσουν οι ρωγμές.
Μες του Σεπτέμβρη,τα δρομάκια τα στενά
σωπάσαν τα τραγούδια
μα η δική μου η ψυχή,ρίζωσε εκεί
και δε μου ξεκινά ζωή καινούργια.
Διαδρομές
ανούσιες,φθηνές
οι μέρες μου ξυπνάνε
μα μένουνε μισές.
Εικόνες του χθες
που δε τις ξεθωριάσαν αγκαλιές
όμηρο με κρατάνε
σε κείνες τις στιγμές.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10769.0
Αγάπη αρχόντισσα
Αγάπη,φως αληθινό
της ψυχής το γιατρικό
θόλος,να βλέπω ουρανό
με ήλιο,με φεγγάρι.
Αγάπη,όσιο κι ιερό
ζωής στολίδι ακριβό
πνοή κι αέρας για να ζω
ξημέρωμα και βράδυ.
Αγάπη αρχόντισσα
όπου κι αν ρώτησα
για σένα,να μου πούνε.
Μου απαντήσανε
όσοι σε ζήσανε
πως τέτοια ομορφιά,δε θα τη ξαναδούνε.
Αγάπη,δώρο του Θεού
γαλήνη κι όαση του νου
πετάς και βρίσκεσαι παντού
με ήλιο,με φεγγάρι.
Αγάπη,άγια προσευχή
ο φάρος μέσα στη ζωή
παλμός μου και αναπνοή
ξημέρωμα και βράδυ.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=11486.0
Άσε με εδώ
Ό,τι κι αν πεις εσύ
το ξέρω,δε μπορεί
ν'αλλάξει η ζωή μας διαδρομή.
Και μη με ψάχνεις πια
είμαι πολύ μακριά
απέχω μίλια κι απ'το πουθενά.
Το μόνο που ζητώ
άσε με εδώ
άσε με,μονάχη μου,εδώ.
Δε θέλω ν'αγαπώ
κουράστηκα να ζω
μέσα σε όνειρο...και πάντα να ξυπνώ.
Μη λές...''απ'την αρχή''
το ξέρεις,δε μπορεί
ν'αντέξει,ό,τι ζούμε,πιο πολύ.
Και μη ζητάς ξανά
πνοή απ'τα παλιά
κόβουν σαν μαχαίρια,τα φιλιά.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10725.0
Το τώρα αξίζει
Πάλι κρύφτηκα
μέσα σε εικόνες και λόγια του χθες
και απαρνήθηκα
το καθετί που το σήμερα θυμίζει.
Αποκοιμήθηκα
κι είδα σε όνειρο παλιές Κυριακές
και σε θυμήθηκα
να λές πως είναι το τώρα που αξίζει.
Το τώρα αξίζει,όσο μένει ζωντανό
μα,πες μου,τι γίνεται...όταν σβήνουν τα φώτα
το χειροκρότημα άηχο και φτηνό
και τίποτα πια δεν είναι όπως πρώτα.
Πάλι πλανήθηκα
μες σε σοκάκια και δρόμους του χθες
και απαρνήθηκα
το καθετί που το σήμερα αγγίζει.
Περιπλανήθηκα
στις πιο μεγάλες κοινές μας στιγμές
και σε θυμήθηκα
να λές πως είναι το τώρα που αξίζει.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10710.0
Εκατό σκαλοπάτια
Εκατό σκαλοπάτια, ψυχή,ανέβηκες
και εδώ που βρέθηκες
χωρίς φόβο και πάθος
την αλήθεια σου είπες
και Παράδεισο βρήκες.
Εκατό καταθέσεις
κλειδωμένα λόγια
απαγορευμένες λέξεις.
Εκατό ταξίδια
όσα γύρευα χρόνια
τα φοράω στολίδια.
Εκατό βράδια, ψυχή,ξενύχτησες
και ό,τι ζήτησες
το ξέρω, πως κατά βάθος
ήτανε μόνο μια ακρόαση
φυγή απ' τη κόλαση
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10698.0
Λίγο νωρίς
Λίγο νωρίς
για να κοπούν οι αλυσίδες
και πάλι δύο άγνωστοι να γίνουμε.
Λίγο νωρίς
για να σκοτώσουμε ελπίδες
που τόσο παλέψαμε να αποκτήσουμε.
Λίγο νωρίς
για να μου πεις
πως το βυθό αγγίξαμε.
Λίγο νωρίς
για να πειστείς
πως σε μια Δύση καταλήξαμε.
Λίγο νωρίς
για να χαθούνε τόσα όνειρα
και μες στο τίποτα να επιστρέψουμε.
Λίγο νωρίς
για να βάλουμε εμπόδια
κι ότι αύριο δεν υπάρχει να πιστέψουμε.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10687.0
Απωθημένο ψυχής
Για τον Παράδεισο,εσύ ξεκίνησες
μα σε μια άβυσσο,παράπεσες
και το σκοτάδι,πια,το συνήθισες
που παραθύρι,από τότε,δε ξανάνοιξες.
Ήλιου φως δεν αντέχεις να δεις
σε καίει,σε τυφλώνει
με τα μάτια κλειστά προχωρείς
μα αυτός ο δρόμος δε τελειώνει.
Κι ας είναι απωθημένο ψυχής
μέρα να δεις να ξημερώνει
φόβος σε παίρνει,ξανά μη πληγωθείς
κι αυτός ο πόνος δε τελειώνει.
Για τον ουρανό,εσύ ταξίδεψες
μα σε χώμα υγρό,κατηφόρισες
και με τόση λάσπη,μάτια μου,ντύθηκες
που ρούχο γιορτινό,δε ξαναφόρεσες.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10260.0
Το όνομα
Πάνω στο μπράτσο χάραξα
με κοφτερό μαχαίρι
το όνομα που άργησε
ο χρόνος να μου φέρει.
Το όνομα που έγινε
ύμνος και προσευχή μου
και σαν το δέντρο άνθησε
μες στη καμμένη γη μου.
Το όνομα που ξόρκισε
τις μάγισσες,τους δράκους
τους δαίμονες που θέλανε
να με τραβούν σε βάλτους.
Το όνομα που έγινε
ύμνος και προσευχή μου
και σαν τ'αστέρι έπεσε
επάνω στην ευχή μου .
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10142.0
Κι αν....
Κι αν ήρθες αργά
μες στης ζωής μου τα στενά
κι αν άναψες φως
πριν το τέλος φανεί.
Φτάνει που είσαι εδώ
και μπορώ να σε κοιτώ
σαν να'σαι ουρανός
σε ήλιου ανατολή.
Τώρα και εγώ
θα'χω κάτι να θυμάμαι
τώρα και εγώ
θα'χω κάτι για να ζώ.
Τώρα και εγώ
όλα τα βράδια θα κοιμάμαι
τώρα και εγώ
θα υπάρχω κάπου εδώ.
Κι αν άναψε αργά
αυτή η δυνατή φωτιά
κι αν ήρθες και συ
πριν πέσει η αυλαία.
Φτάνει που είσαι εδώ
και μπορώ όταν σε κοιτώ
να βλέπω κάθε πρωί
μια αλλιώτικη θέα.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10310.0
Και ξανά...στο τίποτα
Λόγια της νύχτας
που τα σκόρπισε ο αέρας της αυγής.
Γλυκιά μελωδία
που χάθηκε στον ήχο της σιωπής.
Όμορφο όνειρο
που κρύφτηκε στη σκιά του εφιάλτη.
Μεγάλος έρωτας
που δε κατάφερε ποτέ να γίνει αγάπη.
Και ξανά...στο τίποτα
σε μια ανούσια μέρα
και ξανά...στο τίποτα
...μοναξιά μου,καλημέρα.
Χάδι σελήνης
που,όμως, κάηκε στο φως του ήλιου.
Φιλί ζωής
που χάθηκε, μες στα νερά του Νείλου.
Ταξίδι όμορφο
που έμελε να είναι το τελευταίο.
Μεγάλος έρωτας
που δε με έμαθε...αγάπη να τον λέω.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10039.0
Πάλι
Νύχτα,με άρρωστο φεγγάρι
και σε διπλό κρεββάτι
στριφογυρνώ.
Στο νου μου,ξαναφέρνω
εσένα που λατρεύω
εσένα που'χεις φύγει
που πια δεν είσαι εδώ.
Πάλι,θα ξενυχτήσω
θα σου τηλεφωνήσω
μα,πάλι,θα στο κλείσω
και θα γυρίσω πλευρό.
Μ' ορθάνοιχτα τα μάτια
στα μαύρα τα σκοτάδια
μου στοίχειωσες τα βράδια
και πως να κοιμηθώ.
Νύχτα,που όλο μεγαλώνει
μια θηλιά το σεντόνι
στο λαιμό.
Πίσω,πάλι,τρέχω
στιγμές μας ζωντανεύω
στιγμές που'χουν πεθάνει
αφού δεν είσαι εδώ.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9925.0
Άρωμα ζωής
Της μοναξιάς τα μονοπάτια
τα περπάτησα
και σ'άγρυπνα βράδια
το σώμα, χάρισα.
Μέσα στις λάσπες της βροχής
εγώ κολύμπησα
μα,αυτό το άρωμα ζωής
ποτέ,δε μύρησα.
Γι'αυτό,
αν ήρθες και εσύ
κι άλλη γροθιά να δώσεις
φύγε,
δεν έχω δύναμη
θα μ'αποτελειώσεις.
Του ουρανού τη ξαστεριά
δε την αντίκρυσα
μα,απ΄τη μανία του βοριά
κοίτα,πως λύγισα.
Μέσα στις λάσπες της βροχής
εγώ κολύμπησα
μα,αυτο το άρωμα ζωής
ποτέ ,δε μύρησα.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10229.0
Δε θα ζητήσω...
Αναπνοή,δε θα ζητήσω
δε θα ζητήσω,ουρανό
είπα,ως το τέλος,να το ζήσω
και θα το ζήσω,
μέχρι το τέρμα μου να βρω.
Μέχρι ν'αγγίξω το βυθό
και εκεί να μείνω
όσο κι αν είναι επώδυνο
θα επιμείνω.
Απαλλαγή,δε θα ζητήσω
δε θα ζητήσω,λυτρωμό
ήρθα,στο χείλος σου,να περπατήσω
και δε θα γυρίσω
μέχρι το τέρμα σου να βρώ.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10188.0
Ξαφνικά
Ξαφνικά,όλα αλλάζουν
και όλα μοιάζουν
τόσο μαγικά.
Ξαφνικά,φεγγάρι κι αστέρια
σμίγουν τα χέρια
και λάμπει η βραδιά.
Ξαφνικά,γέλιο και χείλη
γίνονται φίλοι
κι ανατέλλει η χαρά .
Ξαφνικά,εγώ και εσύ
σ' ένα κορμί
σε μια ψυχή
σε μια καρδιά
με μια φωνή...το ''σ' αγαπώ''
στα ξαφνικά.
Ξαφνικά,όλα γυρίζουν
και όλα γεμίζουν
με χρώματα.
Ξαφνικά,ουρανός και χώμα
στόμα με στόμα
και η νύχτα κυλά.
Ξαφνικά,Άυγουστος και κύμα
ένα αγάπης σήμα
κι η ζωή ξεκινά .
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9879.0
Τρένο
Εγώ,
θα σ'αγαπώ
και θα σε περιμένω.
Σ'αυτό,
τον ίδιο το σταθμό,
να έρθεις σαν το τρένο.
Και μαζί σου να με πάρεις
σε ταξίδι μακρινό
πέρα απ'όσα με πονάνε
πέρα απ'όσα δε μπορώ.
Στα βαγόνια σου να κρύψεις
μία στάλα αναπνοής
έτσι,για να ανασάνω
τον αέρα της ζωής.
Εγώ,
θα είμαι εδώ
και πάντα θα προσμένω.
Να δω,
στον έρημο σταθμό,
να έρθεις σαν το τρένο.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9808.0
Χορεύει η βροχή
Χορεύει η βροχή
στις πλάκες των πεζοδρομίων
και στα τζάμια των κτιρίων
που θεόρατα κοιτούν.
Σ'αυτό το ρυθμό
που συνθέτει η νύχτα
έλα,πες "καληνύχτα"
πριν χαράματα μας βρουν.
Εγώ,μωρό μου
θα το περπατήσω,στη βροχή,το όνειρο μου
κι ας μου βραχεί....
Θα πω "δε πειράζει"
και μόλις έρθει πρωί
έτσι,όπως θα στάζει
θα το υψώσω,στον ήλιο,να ζεσταθεί.
Χορεύει η βροχή
στων αυτοκινήτων τα παρμπρίζ
κι οι πολύχρωμες ομπρέλες,θαρρείς
παλαμάκια,πως χτυπούν.
Σ'αυτό το ρυθμό
που συνθέτει η νύχτα
έλα,πές "καληνύχτα"
πριν χαράματα μας βρουν.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10984.0
Βράδυ του Αυγούστου
Μες στης ζωής μου τα χαλάσματα
βρήκα αγάπης αποσπάσματα
και με τη σκέψη πίσω γύρισα
στη νύχτα που σε πρωτοφίλησα.
Αν έχω κάτι να θυμάμαι
για κάτι να χαμογελώ
είναι ένα βράδυ του Αυγούστου
που μες στα μάτια σου,βρήκα ουρανό.
Δίπλα στου πόνου μου τα χνάρια
βρήκα αγάπης απομεινάρια
και με το νου μου,τη ξανάζησα
τη νύχτα που σε πρωτοάγγιξα.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9951.0
Ένα τραγούδι
Ένα τραγούδι έγραψα
για σένανε μιλάει
στη πόρτα σου το πέταξα
μα,άνεμος το σκορπάει.
Κυλάει στο πεζοδρόμιο
ποδοπατιέται άδικα
και κατά τα χαράματα
το λιώνουν σκουπιδιάρικα.
Και,τώρα,το τραγούδι μου
στα σύννεφα,μόνο,κλαίει
και λόγια,που ήθελε να πει
με μια βροχή στα λέει.
Ένα τραγούδι έγραψα
για σένανε και μόνο
και μές στους στίχους έκρυψα
το δάκρυ και το πόνο.
Μα,φύσηξε τρελλός βοριάς
και το σκορπάει άδικα
και κατά τα χαράματα
το λιώνουν σκουπιδιάρικα.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9830.0
Απών
Στο τσιγάρο,που άναψα
τ'όνομα σου,το άλλαξα
και σε βάφτισα...παρελθόν.
Όσα χρόνια σου χάρισα
στο καπνό,τα διάλυσα
έτσι κι αλλιώς,ήσουν πάντα απών.
Το γιακά μου,το σήκωσα
τη καρδιά μου,ξεσήκωσα
πάμε γι'άλλο ταξίδι.
Στη ζωή,μάτι έκλεισα
τη σελίδα σου έσκισα
σε προσπέρασα ήδη.
Στο αλκοόλ,που με ζέστανε
όποια σκέψη σε έφτανε
την έκαψα,να γίνει παρελθόν.
Κι αν ρυτίδες μου χαρίσες
τις ελπίδες δε ράγισες
όλα τώρα ξεκινούν...που'σαι απών.
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9984.0
Χάρτινες λέξεις
Πως,θέλεις,τώρα,να πιστέψω
σε κάτι ακόμα
πως,θες,εδώ,να καταθέσω
ψυχή και σώμα;
Αφού, τα λόγια σου τα χάρτινα
με ένα άγγιγμα
σαν βάζα γυάλινα
πέφτουν κάτω και σπάνε .
Πως,θέλεις,τώρα,να με δέσεις
με χάρτινες λέξεις
που η φωτιά της αλήθειας,τις παίρνει
κι η στάχτη τους, απομένει ;
Πως,θέλεις,τώρα,να επουλώσω
κι άλλη πληγή
πως,θες,εδώ,να παραδώσω
κάθε μου λογική;
Τα λόγια σου,επικίνδυνα
και μ'ένα φύσημα
σαν φύλλα κίτρινα
εδώ και εκεί,σκορπάνε.