ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ ΣΥΡΤΑΡΙ, μιά αληθινή ιστορία (c) 2008

[BLACK SPIDER]

ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ

Κλειδωμένο το συρτάρι
πεταμένο το κλειδί
Κίνησα να ανακαλύψω
την ζωή σου την κρυφή.

Περιέργεια, παιχνίδι,
να βρω ίντριγκες και πάθη
Ίσως και το ένστικτο μου
μα και τα δικά σου λάθη.

Τι σε ανάβει, τι σε ελκύει,
ποια ερωτική σαγήνη
ξέχασες στη ναφθαλίνη
και φυλάκισες στη λήθη.

Άρχισε σαν κωμωδία,
του θανάτου το παιχνίδι.
Στο γκρεμό γλυκά με σπρώχνεις
και η δίνη με τυλίγει.

Συμφωνίες για πραμάτεια
από φίλους καρδιακούς
υπεράνω υποψίας 
σε παράνομους σταθμούς.

Όμως τα φιμέ σου τζάμια
άλλο δεν θα με φιμώσουν
Και τ απατηλά σου χάδια
Δεν μπορούν να με ναρκώσουν.

Πρόσωπα λευκά κερένια
στο σκοτάδι θα κραυγάζουν.
Δεν θρηνούν, στο πέρασμα σου
νοητά σε κομματιάζουν.

Πέτυχες φήμη και χρήμα
πάνω σε αθώων αίμα
Μα στενά σε καταδιώκει
των θυμάτων σου το βλέμμα

Στα παιδιά σου θα το βλέπεις
και ”γιατί” θα σε ρωτάνε
'υπο-άνθρωποι να υπάρχουν
κι όλα να τα ξεπουλάνε;'

Τόσο λάτρεψες το χρήμα
από την Ζωή πιό πάνω
Μα του Θάνατου το όπλο
Απ τα χέρια σου θα πάρω

 

 

Δεν ξέρω αν σας αρέσει, εγώ πάντως το έζησα ....

[kuiper]

Ναι μου άρεσε.

Λες όμως πως το έζησες.
Για να πατήσει κάποιος επί πτωμάτων, να ακουστεί και να κάνει χρήμα χρειάζεται πολύς χρόνος, θα πρέπει να φτάσει σε κάποια ηλικία και εσύ είσαι πολύ μικρή (για εκείνον) εκτός κι’ αν ήταν πραγματικός χασάπης.

Και γιατί του θανάτου το όπλο!  Μήπως είναι πιο δυνατό χτύπημα η περιφρόνηση;   

[papous]

justin, που ζεις? Συμβαίνει καθημερινά γύρω μας.

Να αραδιάσω μερικές περιπτώσεις: Πορνεία, ναρκωτικά, όπλα, εργασιακή εκμετάλευση, χρηματιστήρια αξιών.... Να συνεχίσω?

[kuiper]

Όχι μη συνεχίσεις.
Τα ξέρω τα ζω λόγω της δουλειάς μου καθημερινά.
Μια απάντηση ήταν. Ήθελα να επισημάνω αυτό ακριβώς που υπονοώ.
Εδώ που τα λέμε καλά έκανες και τα αράδιασες. 

[BLACK SPIDER]

Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να εκφραστώ,
να βγάλω από μέσα μου κάτι ούτε ευχάριστο, ούτε ωφέλιμο για εσάς.

Justin, ναι, η περιφρόνηση είναι το σωστότερο. Ένα βήμα όμως πριν την περιφρόνηση, είναι η αυτοέκφραση, η αποφόρτιση.
Με αυτούς τους στίχους σταματάνε όλα.

Papou, ήτανε το θέμα των ναρκωτικών.
Ας ξεκαθαρίσω πως δεν έχω καμία σχέση με αυτά, ούτε καν πίνω αλκοόλ, ούτε καπνίζω τσιγάρο όπως ο μέσος Έλληνας/Ελληνίδα.
Όμως καταλαβαίνω πως ο ναρκομανής κάνει κακό στον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.
Αντιθέτως ο έμπορος, πατάει στην αδυναμία ή έστω την περιέργεια του άλλου, για να πλουτίσει.
Και το συγκεκριμένο άτομο, ήτανε "Πνεύμα και Ηθική", σαν την ταινία με τον Αυλωνίτη.

Αυτά....
Ευχαριστώ για την φιλοξενία