Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - ilianthos-Kanlis

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 10
1
Διασκέδαση / Πάω παράδεισο.
« στις: 01/01/13, 00:40 »


Πάω Παράδεισο.

Έπιασα Μάη,έπιασα Απρίλη,
βρε τί Παράδεισος αυτά τα χείλη,
χείλη γλυκόπιοτα,χείλη μελάτα
γιομάτα γλύκα και σοκολάτα.
#
Έπιασα Μάη,έπιασα Απρίλη,
βρε τ΄αφιλότιμο με έχει στείλει,
Παράδεισο έπιασα,Εδέμ πηγαίνω,
φιλιά γλυκόπιοτα μεταλαβαίνω.
#
Έπιασα Μάη,έπιασα Απρίλη,
μη μ΄ενοχλείτε κουνώ μαντήλι,
φεύγω απ΄την άβυσσο,πάω στ΄αστέρια
κι από φθινόπωρο σε καλοκαίρια.
#
Έπιασα Μάη.έπιασα Απρίλη,
τέρμα για μένα το κρύο δείλι,
βρήκα τον ήλιο μου,βρήκα το φως μου,
Μάη αγάπη μου εισ΄ο Θεός μου.


2
  Ρίχνω ζάρια πιάνω ντόρτια


Τερματίσανε τα ζόρια
στο εξής θα ρίχνω ντόρτια,
να το δεις.
#
Δε θα σου χαλώ χατήρι,
τέρμα τα όχι απ΄το μπατήρι
κι ότι πεις.
#
Θα ΄χω άσσους στο μανίκι
κι ότι θες θα σου ανήκει
εφεξής...
#
Σ΄υπερπόντια ταξείδια,
θα τα τρώμε τα μπακίρια
κι όπου πεις.
#
Τί Ζυρίχη,τί Βομβάη,
τώρα η τσέπη μου βροντάει,
μέταλλο να δεις...

3

Τών Ρωμιών η πεμπτουσία

Κάθε Έλληνας και νόμος,
κάθε νόμος κι αρχηγός ,
δρούμε όλοι παρανόμως,
...γίναμ΄ένα καθεστώς.
#
Μου αρέσει δε σ΄αρέσει,
νόμο κάνω ότ΄αγαπώ,
δεν μ΄αρέσει τ΄απορρίπτω
και κανένα δε ρωτώ.
#
Των Ρωμιών η πεμπτουσία,
το εγώ του καθενός,
του εκάστου η ηγεσία,
ο δικός του εαυτός....

4
Μια Σεισάχια μας σώνει .

Άλλοι τάβαλαν στη τσέπη,
άλλοι τάστειλαν στην Βέρνη,
άλλοι άνοιξαν off shore
σε Ζυρίχη και Λυών.
#
Μας τα πήραν μέχρι μία,
στα γκισέ και στα ταμεία,
με κλεψιά και ριφιφί,
μα κανένας φυλακή.
#
Τώρα ελεύθεροι κι ωραίοι,
μας το παίζουν και σπουδαίοι,
με off shore και με παράδες,
του Λαού οι πορτοφολάδε;.
#
Δεν μας άφησανε μία
στα γκισέ και στα ταμεία,
γύρνα Σόλων στο τιμόνι,
μια Σεισάχθεια μας σώνει.

5
( Καλωσορίζω του νεομετανάστες Έλληνες στην Γερμανία
και τους εύχομαι καλή διαμονή !.....
Ας όψονται οι αίτιοι !...)

Ο ΝΕΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
 
Βάλαν φόρο στο οξυγόνο,
εισιτήριο στη ζωή,
έπαψα να τους πληρώνω,
μ΄έχουν κλέψει τη πνοή...

Πήγα στην αστυνομία,
έδωσα και τα χαρτιά,
πάσπορτ για τη Γερμανία
επειγόντως βρε παιδιά.

Πάω εκεί να πλένω πιάτα
σ΄ένα φίλο κολλητό,
αχ ζωή παλιολινάτσα,
άλλο αυτούς δεν τους μπορώ...

Της Πατρίδας αιμοδότης,
ένα-δύο,ένα-δυο,
υπηρέτης τους και δότης,
φεύγω μάνα να σωθώ..

6
Στις παρυφές του έρωτα.

 
Στις παρυφές του έρωτα
και στου φιλιού τ΄απόσκια,
σινιάλο κάνε μου κι εγώ
θα έρθω με τρακόσια.
#
Φιλιά να ανταλλάξουμε,
σφιχτά ν΄αγκαλιαστούμε,
Παράδεισο να πιάσουμε
να το φχαριστηθούμε.
#
Θα ρθω μ΄ένα σινιάλο σου,
ως να μετρήσεις τρία,
μες τα γαλάζια μάτια σου
να κάνω ναυμαχία.
#
Φιλιά να ανταλλάξουμε,
σφιχτά ν΄αγκαλιαστούμε,
Παράδεισο να πιάσουμε
να το φχαριστηθούμε.

7
Στο δικό μου το Βαρώσι.[/size]
Πέρασα απ΄το Βαρώσι,
βρήκα δρόμους σκοτεινούς,
βρήκα σπίτια αραχνιασμένα
και πολλούς πολλούς σκοπούς.
#
Είπα να γυρίσω πίσω,
δεν μου το ΄λεγε η καρδιά
κι έσπευσα να τους ρωτήσω,
ποιούς φυλάτε βρε παιδιά .
#
Στο δικό μου το Βαρώσι ,
στη πατρώα μου τη γη,
ένας σας ας μ΄ απαντήσει,
γιατί ήλθατε σκοποί...
#
Είπα να γυρίσω πίσω,
τί να κάτσω να τους πω,
μα μια μέρα θα γυρίσω
στο Βαρώσι αφεντικό.

        ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ   

8
  Κίνημα καρδιάς.


Παρανάλωμα φωτιάς
με τη γλύκα που φιλάς,
κάνε κράτει γιατί μ΄έχεις εκτοξεύσει.
Στους ιλίγγους δε βαστώ,
σα να πέφτω στο κενό,
στ΄αλεξίπτωτο δεν μ΄έχεις εκπαιδεύσει.
#
Παρανάλωμα φωτιάς,
μα εσύ δε σταματάς
κι η καρδιά μου όπου να ΄ναι θα εκπνεύσει.
Κάνε κάτι δηλαδή,
βάλε μέτρο στο φιλί,
τα ΄χεις όλα με εμένα ανατρέψει.
#
Με το τρόπο που φιλάς,
παραλήρημα καρδιάς,
στην υπέρβαση η ψυχή μου θα σαλέψει.
Έξι ρίχτερ μαστοριάς,
μοιάζουν κίνημα καρδιάς,
κι όπου να ΄ναι η Βαστίλλη μου θα πέσει.

9
Στα μάτια σου τα πέλαγα
Στα μάτια σου τα πέλαγα,
 θέλω να ταξιδεύω,
 για να μου κάνουν κύματα,
 κι εγώ να τα παλεύω.
 
 Στα ροζακιά τα χείλη σου,
 μπρούσκο φιλί να πίνω,
 στα μπλε σου παιγνιδίσματα,
 κύμα κι εγώ να γίνω.
 
 Μη μου θυμώνεις μάτια μου,
 γιατί το κάνεις κρίμα,
 ξέρω κι εγώ από θάλασσα,
 και κολυμπώ στο κύμα.
 
 Ταξίδεψέμε όσο μπορείς

κι ας είσαι τρικυμία,
δεν θα πνιγώ κι ας το ποθείς,
ξέρω από ναυμαχία.

10

Άιντε μωρέ καρντάσι
( Γεια μας και σερεφέ )


Έλα Αλί να πιούμε
μαζί γλυκό κρασί,
και να ξημερωθούμε
σαν φίλοι καρδιακοί.


Τί έχουμε να μισούμε ,
άλλοι το επιθυμούν....
άιντε μωρέ καρντάσι
κι όλα να ξεχαστούν...


Μυδράλια,πολυβόλα
όπλα του θανατά,
στάχτη να γίνουν όλα,
κι εμείς μία αγκαλιά.


Τί έχουμε να μισούμε,
άλλοι το επιθυμούν,
όπλα μωρέ καρντάσι
θέλουν να μας πουλούν....




ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ
Δισκογραφία:http://kanlis.mylivepage.com/file/index/last

11
 
[size=0pt][/size][/color]Κοίτα Θεέ τί έκανες !...[/size][/b][size=0pt][/color][/size][/color]Σε επτά ημέρες ο Θεός[/b]
[/color]έφτιαξε γη και πλάση,[/b]
[/color]μα απ ΄τη βιασύνη τη πολύ,[/b]
[/color]κάτι είχε ξεχάσει.[/b]
[/color]#[/b]
[/color]Έβαλε κάτω το μυαλό
 το νου και τη σοφία,
 και ξάφνου ανεκάλυψε,
[/b]
[/color]ταμεία δίχως μία.[/b]
[/color]#
 Διατάζει τον Αρχάγγελο
 και φτιάχνει ένα κοφτήρι,
 ήταν η μέρα η όγδοη,
 που κάποιος μας το κρύβει

12
Μάτια μου πανσέληνα.

 

 
Ήλιε μου πανέλληνα,
μάτια μου πανσέληνα,
μάτια μου λιακάδα.

 
Πρόσωπο θείστικο,
βλέμμα μου ανήσυχο,
μάτια μου μεγάλα.

 
Χείλη μου ηδύποτα
σ' ήπια και εθίστηκα,
στου φιλιού τη μέθη,
κιόλας είμαι φέση.

 
Πιόμα μου και νάμα μου,
έρωτα και μάνα μου,
στο φιλί σου σβύνω.

 
Ήλιε μου πανέλληνα,
κοίτα με πως έγινα,
μα δεν κάνω πίσω.

 
Πας το νυχτοκάματο,
κάποιο ψυχοσάββατο,
σαν κερί θα σβύσω.

 
Καύχημα μου ανείπωτο,
πιόμα μου ηδύποτο,
πίνομαι και πίνω.

 
Ήλιε μου πανέλληνα,
μάτια μου πανσέληνα,
μάτια μου μεγάλα.

13
Ένα με τη πέτρα και το χώμα σου.

 

 
Ένα με τη πέτρα και το χώμα σου.
Ένα με τα πέλαγα και τα βουνά σου.
Ένα εντέλει και με το γαλάζιο του ουρανού σου τ΄απέραντο.
Γενεαί και γενεαί ακατάλυτων Ελλήνων,
στην αδάμαστη παλίρροια της ζωής σου Ελλάδα,
τρανέψαμε...
Ριζώσαμε βαθιά στη μήτρα σου και στο ριζικό σου,
για να υπάρχουμε έτι και σήμερα
και να λέμε:
Είμαστε παρόντες !...

14

   Σε βρήκα τόσο γελαστό.




Μέσα απ΄το ξέφωτο του νου
 μια αναλαμπή του ουρανού,
με έφερε κοντά σου.


#


Σε βρήκα τόσο γελαστό,
στο κάτω Κόσμο το στερνό
και χάρηκε η καρδιά μου.


#


Σε ρώτησα πώς τα περνάς,
καλά μου είπες,σαν πασάς,
καλύτερα απ΄τους πάνω...
κι έβαλες ούζο και ρακί
να πιούν οι κάτω οι ζωντανοί
για τους νεκρούς απάνω.




15
   Δεν ειν΄μαγκιά τα δίπορτα.




Γι΄αυτούς που τις γυναίκες τους
δεν πρόδωσαν ποτέ,
γι΄αυτούς ένα ζεϊμπέκικο
και έναν αμανέ.
#
Στο ύψος τους σταθήκανε,
δεν κάναν τη λαδιά,
οι άλλοι όλοι σβύσανε
με μία κονδυλιά.
#
Τον όρκο τους τηρήσανε
σαν κόρη οφθαλμού,
σε ξένα αμπελοχώραφα
δεν μπήκαν αλλουνού.
#
Στο ύψος τους σταθήκανε,
δεν κάναν τη λαδιά,
γιατί γι΄αυτούς τα δίπορτα
ήταν τζάμπα μαγκιά.

16
           Μνήμες
 
Μνήμες παληές ανεξίτηλες,
ίριδες τοτ ουρανού,
ουράνια τόξα,
λάβαρα ιερά χρυσοποίκιλτα,
σημαίες στιλπνές μπολιασμένες
με αίμα,
κι ένας απέραντος συρφετός
από καραβάνια ξεριζωμένων,
με τους ήλους των χεριών των
ψηλαφώντας την άνοιξη !..


17
   Όμορος ειν΄ο θάνατος,κοντά κι η Χουκουσίμα.




Χορτάσανε πλουτώνιο
τα μαύρα σωθικά μας,
εβίβα μας ο θάνατος
κι αύριο στα παιδιά μας.
#
Σήμερα εγώ,αύριο εσύ,
κανείς δεν θα γλυτώσει,
πέφτει βροχή πλουτώνιο
κι όλους θα μας σκοτώσει.
#
Εμείς το λέμε έγκλημα,
αυτοί ευημερία,
καλή αδέλφια αντάμωση
στη λίμνη Αχερουσία.
#
Σήμερα εδώ,αύριο εκεί,
όλους θα μας σαρώσει,
κάν΄τε μας το πλουτώνιο
ψωμί κόσμο να σώσει.
#
Όμορος ειν΄ο θάνατος,
κοντά κι η Χουκουσίμα,
τα νέφη τα θανάσιμα
θα ρθουν και στην Αθήνα.

18
Η Ευδοκία του πάρκου.

Στρώμα έχει το παγκάκι,
πάπλωμα τον Ουρανό,
αφιλόξενο το πάρκο
και σκουπίδια ένα σωρό.
#
Στην απέναντι πλατεία
παίζουν μπάλα τα παιδιά,
τυραννούν την Ευδοκία
με βρισιές και σαματά.
#
Στάζει αγιάζει το βραδάκι,
θα πετρώσει το Βδοκιώ,
αφιλόξενο το πάρκο
και παντού σκουπιδαριό.
#
Έφθασε η αστυνομία,
φύγανε και τα παιδιά,
πλάγιασε η Ευδοκία,
βλέπει όνειρα γλυκά.

19
   
Η Εθνική κατήφεια.


Των Πανελλήνων τη χαρά
την έχουνε κηδέψει,
προς τέρψη κάποιων βολευτών
τη βγάλανε απ΄τη μέση.
#
Στα Τάρταρα τη θάψανε
σε ένα μαυσωλείο
κι απάνω της εγράψανε,
χαρά ούτε γι΄αστείο.
Ενθάδε κείται η χαρά,
ενθάδε κείται ο Έλλην,
σαν τα σπασμένα μάρμαρα
που κούρσεψε ο Έλγιν.
#
Αβέρτα ψυχοτροπικά,
τώρα με την αράδα,
μα η χαρά της γιατρειάς
πέταξε στον Καιάδα.
#
Στα τάρταρα τη θάψανε
σε ένα μαυσωλείο
κι απάνω της εγράψανε,
χαρά ούτε γι΄αστείο.
Ενθάδε κείται η χαρά,
ενθάδε κείται ο Έλλην,
σαν τα σπασμένα μάρμαρα
που κούρσεψε ο Έλγιν.

20
   Μ΄ένα εύπεπτο τραγούδι.




Μ΄ένα εύπεπτο τραγούδι
έχεις βολευτεί
και αυτόγραφα μοιράζεις
στην οδό Ψυρή.
Κανένα δεν γνωρίζεις,
σαν μας προσπερνάς,
σήκωσες ψηλά τη μύτη
ο μαχαραγιάς.
#
Φάλτσο πάνω,φάλτσο κάτω,
φάλτσα κι η φωνή,
την αιτιατική συγχέεις
με την γενική.
#
Μ΄ένα εύπεπτο τραγούδι
πας και στην Τι-Βί,
για να πεις στον μέντορά σου
μίστερ μου μερσί.
Τί τα θες τα Γαλλικά σου,
μάθε Ελληνική...
#
Φάλτσο πάνω,φάλτσο κάτω,
φάλτσα κι η φωνή,
το τραγούδι μπάζει αγέρα
και θα σωριαστεί..
#
Μ΄ένα εύπεπτο τραγούδι,
έγινες μπελάς,
παριστάνεις το καμπόσο,
ποιούς υποτιμάς.
Λες πως είσαι απ΄την Αθήνα
κι απ΄την Κηφισιά,
γεια σου σταρ πρωτευουσιάνε
απ΄την Καστοριά...
#
Φάλτσο πάνω,φάλτσο κάτω,
φάλτσα κι η φωνή,
πού τους πήγαν τους Τιτάνες
κι ήλθες τώρα εσύ.

21
   Μάτια μου ευάλωτα.


Στων ανδρών τη πρόκληση,
ναι,τους λες στην πρόσκληση,
πάντα μ΄ευκολία.

Μάτια μου ευάλωτα,
του έρωτα αιχμάλωτα,
μόνιμη ομηρία.


Πού γυρνάς,πού χάνεσαι,
σε ποιά απόχη πιάνεσαι,
δίχως δυσκολία.


Πού αιχμαλωτίζεσαι,
σε ποιόν άνδρα δίνεσαι,
σε ολονυχτία


Μάτια μου ευάλωτα
μάταια σε μάλλωνα,
σε κάθε ευκαιρία.






22
Προτού με πάνε Διαβατά.

Απόψε δεν θα κοιμηθώ,
θα πάω να σουρώσω,
για να μην έλθω στο Ντεπώ
και μ΄άλλον σε τσακώσω.
#
Ο κόσμος το΄χει τύμπανο
κι εσύ κρυφό καμάρι,
αυτή γι ΄αυτόν δεν ήτανε
λεν΄όλοι στο Βαρδάρι.
#
Θα πάω απόψε να τα πιω
μη σ΄αποτελειώσω,
γιατ΄άμα κάνω το κακό
αξία θα σου δώσω.
#
Ο κόσμος το ΄χει τύμπανο
κι εσύ κρυφό καμάρι,
όλοι για μένα είπανε,
κρίμα στο παλικάρι.
#
Δεν θα σε κάνω σαματά
ούτε και φασαρία,
για να μη πάω Διαβατά
και μπω στην ιστορία.

23
   Κι ουτ΄αντίο.




Ξέφραγο αμπέλι η Ελλάδα,
χάσαμε οι Ρωμιοί τη μπάλα,
δίχως άμυνα και τέμπο
μας το πήρανε το κέντρο.
#
Η ομάδα δεν τραβάει,
μέχρι πότε έτσι θα πάει,
το ΄χω πάρει στο κρανίο,
φεύγω μάνα κι ουτ΄αντίο.
#
Ο πορτιέρο τροχονόμος,
κάκιστος κι ο μπαλαδόρος,
θα μας βγάλουν τα σορτσάκια
και τα μπλε τα φανελλάκια.
#
Η ομάδα δεν τραβάει,
αχ, η ήττα με πονάει,
το ΄χω πάρει στο κρανίο,
φεύγω μάνα κι ουτ΄αντίο.

24
   Απούσες καλημέρες.




Έχω ένα πορτοφόλι,
χρόνια τώρα δίχως σέντς,
άνθρωπος δεν με ζυγώνει,
κόπηκαν οι επαφές.
#
Παρελθόν οι καλημέρες,
παρελθόν οι Κυριακές,
οι παλιές μου οι αγάπες
δήλωσαν απών κι αυτές.
#
Στο τηλέφωνο μου παίρνω
κάποιο φίλο αδελφικό,
κλείσε μου ΄πε θα σε πάρω
με το πρώτο μου ρεπό.
#
Το Λενάκι απ΄τη Τούμπα
χρόνια χάθηκε κι αυτό,
αν η τσέπη δεν βροντάει
μοιάζεις με μηδενικό.
#
Όλοι δήλωσαν απόντες,
δεν με σκέφτηκε κανείς,
τις απούσες καλημέρες,
άιντε ψάξε να τις βρεις...

25
 Θα κάνω πράξη ενοχής.


Καλύτερα στη φυλακή
παρά μ΄εσένα έξω,
γιατί μ΄εσένανε μαζί
βλέπω να μην αντέξω.
#
Θάνατος είσαι και φονιάς,
ιός θανατηφόρος,
η φυλακή ειν΄γιατρειά
κι εσύ ισόβιος πόνος,
το προτιμάω το κελί
παρά εσύ ο φόνος.
#
Θα κάνω πράξη για ενοχή,
να με εγκλείσουν μέσα,
να μη μου ρίχνεις στη πληγή
κι άλλο αλάτι μέσα.
#
Θάνατος είσαι και φονιάς,
ιός θανατηφόρος,
η φυλακή ειν΄γιατρειά
κι εσύ ισόβιος πόνος,
το προτιμάω το κελί
παρά εσύ ο φόνος.

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 10