Έφυγε η Αμαλία Καλυβίνου

[Δαμιανός]

Εδώ και τέσσερις ημέρες η ελληνική μπλογκόσφαιρα πενθεί. Εκατοντάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα και ομογενείς από κάθε γωνιά της Γης αφήνουν στο Ιντερνετ καταιγισμό μηνυμάτων για το χαμό της Αμαλίας Καλυβίνου –μιας φίλης που δεν γνώρισαν από κοντά, παρά μόνο μέσα από τα συγκλονιστικά κείμενά της στον Κυβερνοχώρο.

Επί δύο χρόνια η 30χρονη φοιτήτρια της Φιλοσοφικής αποτύπωνε στο blog της (http://fakellaki.blogspot.com) την τιτάνια μάχη που έδινε κόντρα στην ασθένειά της –τον καρκίνο– και, κυρίως, κόντρα στο λιμνάζον σύστημα Υγείας, τη γραφειοκρατία, τα λάθη, τις αυθαιρεσίες και την εγκληματική συμπεριφορά επίορκων γιατρών που την καταδίκασαν να παλεύει για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια με μια αποκαλούμενη «ιδιοπάθεια». Η ανταπόκριση των χρηστών του Διαδικτύου ήταν τεράστια: μόνο κάτω από το τελευταίο κείμενό της υπάρχουν πάνω από 700 σχόλια, αριθμός-ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα.

Η Αμαλία έφυγε από τη ζωή ήρεμα τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής σε αθηναϊκό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. «Πορεύθηκε προς το τέλος με σπάνια γενναιότητα και ψυχραιμία, ξέροντας από την αρχή ότι ο δρόμος ήταν κλειστός και έχοντας πάρει επώδυνες για την ίδια αποφάσεις», γράφει στο blog της ο θεράπων ιατρός κ. Γιώργος Κλούβας.



Το τελευταίο της σημείωμα, πριν από περίπου 15 ημέρες, διαδέχθηκαν πάνω από 100 αγωνιώδη μηνύματα. Ο καταιγισμός συνεχίστηκε στο πολλαπλάσιο μετά τη θλιβερή είδηση του θανάτου της, την οποία μετέφερε στο blog η κοινωνική λειτουργός του νοσοκομείου κυρία Φρόσω Χατζάκη.
Επίσης, πάνω από 150 blogs έχουν αναφερθεί στην Αμαλία, αφιερώνοντάς της σκέψεις, στίχους, φωτογραφίες με λουλούδια.Η γλαφυρή πένα της όμορφης κοπέλας από την Αγία Βαρβάρα τα έλεγε όλα άφοβα: «Εξαιτίας σου “γιατρέ μου”, έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν’ αυτοκτονήσω λόγω του πόνου …», έγραφε στις 7 Απριλίου απευθυνόμενη στους γιατρούς που την έβλαψαν με τις λανθασμένες διαγνώσεις τους, έχοντας το θάρρος να τους κατονομάσει.

«Πέρα από την τραγική διάσταση της ιστορίας, αυτό που αναδεικνύεται είναι η μετεξέλιξη του Διαδικτύου σε σημαντικό μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης. Χάρη στις ευρυζωνικές προσβάσεις η κοινότητα των χρηστών του Ιντερνετ έχει διευρυνθεί και τα blogs γίνονται εναλλακτικό κανάλι πληροφόρησης. Οι πολίτες έχουν πλέον στα χέρια τους ένα μέσο επικοινωνίας ιστορικά πρωτοφανές, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να διατυπώσουν δημόσια τις σκέψεις τους πρακτικά με μηδενικό κόστος», επισημαίνει ο επιστημονικός συνεργάτης του ΕΜΠ κ. Θεόδωρος Καρούνος.

Η κοινότητα των bloggers έχει συμφωνήσει να αφιερωθεί η 1η Ιουνίου στη μνήμη της και όλα τα ελληνόφωνα blogs να αναρτήσουν ως σύνθημα το μότο-ευχή της 30χρονης κοπέλας: «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες, ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».

Το τελευταίο μήνυμα της Αμαλίας

«Βγήκα λίγο νωρίτερα από το προγραμματισμένο εξιτήριο και τώρα, λίγες ώρες μετά, αν και “χώμα”, και μετά από παράκληση της Φρόσως, μπήκα να γράψω δυο κουβέντες για τα παιδιά που ρωτούσαν για το πώς πάω. Ακόμη τα αποτελέσματα της ΧΜΘ δε φαίνονται, αλλά θα τα παλέψουμε κι αυτά.
Αυτό μόνο που ήθελα να πω είναι ότι οι καβγάδες με στενοχώρησαν πολύ, ειδικά όταν περιείχαν και ύβρεις. Δεν υπήρξε ποτέ αυτός ο σκοπός του μπλογκ μου... Να ’στε καλά –σε λίγες μέρες θα αναρτήσω το κείμενο για εκτύπωση που λέγαμε!».

http://fakellaki.blogspot.com/

[s.s.]

τραγικο.νομιζω ειχε δωσει και συνεντευξη σε κυριακατικο περιοδικο πριν απο κανα μηνα.παντως ειναι  ευρεως γνωστο πως λειτουργει ενας μεγαλος αριθμος γιατρων

[blackie]

Aς αναπαυτει η κοπελα...που τοσο πονεσε στη ζωη της...ειτε λογω "ατυχιας" ειτε ανικανοτητας μερικων,που ιδιαιτερα στη χωρα μας εχουν φτασει σε σημεια "θεοποιησης"....
Ας ειναι ενα παραδειγμα θαρρους,πιστης και επιμονης για ολους εμας που δεν αντιμετωπιζουμε τις ιδιες καταστασεις...
Και ισως εκτιμησουμε λιγο παραπανω την καθημερινοτητα μας γιατι οπως φαινεται για καποιους γυρω ειναι πολυτελεια...

[actr]

Λυτρώθηκε. Ας είναι καλά εκεί που είναι και την ευχαριστούμε για τη δύναμη και την επιμονή της. Πραγματικά μέσα απο τέτοια περιστατικά ίσως και να μάθουμε να εκτιμούμε κάποια πράγματα περισσότερο.

[jagmaster]

Το τραγικοτερο ειναι οτι και παλι δεν θα γινει ΤΙΠΟΤΑ. Παλι οι γιατροι θα σου πλασαρουν φαρμακα β' κατηγοριας, παλι θα σε εχουν γραμμενο εκει που δεν πιανει η μελανη, παλι θα γλυφουν τον εκαστοτε διοικητη του ΙΚΑ, παλι θα παιρνουν μιζες απο μηχανηματα, παλι θα στηνουν τηλεφωνικα κεντρα με γκομενες ενω δεν υπαρχει προσωπικο...

ΤΙΠΟΤΑ γ**ω ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ!! ΜΑΥΡΟ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ!!!

[Σταυροφόρος]

Γι' αυτό πρέπει κάποιος να δείξει στη "νέα γενιά" ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος, ότι δεν είναι η καλοπέρασή μας πάνω απ' όλα, ότι δεν είναι "κορόιδα" αν κάνουν αυτό ΠΡΕΠΕΙ και όχι αυτό που ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ, ότι δεν είναι "μαγκιά" που κατάφεραν και κορόιδεψαν κάποιον και του στέρησαν το δικαίωμα στο να ζει όπως όλοι μας - ή και που του στέρησαν το δικαίωμα στη ζωή για ένα... φακελάκι...

[ΡΕΑ]

Γι' αυτό πρέπει κάποιος να δείξει στη "νέα γενιά" ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος, ότι δεν είναι η καλοπέρασή μας πάνω απ' όλα, ότι δεν είναι "κορόιδα" αν κάνουν αυτό ΠΡΕΠΕΙ και όχι αυτό που ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ, ότι δεν είναι "μαγκιά" που κατάφεραν και κορόιδεψαν κάποιον και του στέρησαν το δικαίωμα στο να ζει όπως όλοι μας - ή και που του στέρησαν το δικαίωμα στη ζωή για ένα... φακελάκι...

+1
Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους στην Ελλάδα πως δεν πρόκειται ποτέ να δούμε άσπρη μέρα με το "εγώ για την πάρτη μου, οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν";  Είτε μας αρέσει είτε όχι, ανήκουμε στο σύνολο, αν το σύνολο ευημερεί, τότε μπορεί να ευτυχήσει και το άτομο, ως μέρος του συνόλου.  Πάντα επίκαιρος ο Μακρυγιάννης με το "Δεν είμαστε στο εγώ, αλλά στο εμείς".

[papous]

Τέτοιες θλιβερές περιπτώσεις καταδεικνύουν εμφανέστατα όχι μόνο την ανάγκη αλληλεγγύης που έχουμε ως άνθρωποι, αλλά και την αναγκαιότητα αλλαγής προσανατολισμού και ιδεολογικής προσέγγισης της ζωής.

Η ιδεολογία της υποκειμενικότητας και του ατομικισμού που ενστερνιζόμαστε, εντελώς αθέλητα και ασυνείδητα τις περισσότερες φορές, έχοντας την εντύπωση μάλιστα ότι απελευθερωνόμαστε από τις συμβάσεις, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοια φαινόμενα που δυστυχώς βρίθουν στην χώρα μας. Διότι δεν έχουμε ούτε ηθικούς φραγμούς πλέον αλλά ούτε και αξιόλογους ελεγκτικούς μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας.

Άνθρωποι που αποδέχονται την ύπαρξη της κατακερματισμένης αλήθειας - της αλήθειας "μου" και της αλήθειας "σου" - δεν πρέπει να παραξενεύονται με τέτοια φαινόμενα κακοδιάγνωσης.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, την αλήθεια, δεν επηρεάζει την αλήθεια αυτήν καθ' αυτήν αλλά τον τρόπο με τον οποίο η αλήθεια μας επηρεάζει.

[Δαμιανός]

ΑΜΑΛΙΑ

Η ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ ΔΕ ΖΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΔΕ ΓΡΑΦΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ. ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΗΧΟΥΝΕ, ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ, ΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ. ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ, ΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΦΑΚΕΛΑΚΙ» ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ, ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΜΟΙΒΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤ'ΟΝΟΜΑ ΜΟΝΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ. ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ. (το μηνυμα μας, οποιαδηποτε αλλαγη, δεκτη)
Έχω καρκίνο. Έχω πάρει ο,τι χημειοθεραπεία υπάρχει και δεν υπάρχει, χωρίς αποτέλεσμα. Η κατάστασή μου επιδεινωνόταν συνεχώς: στο θώρακά μου μέσα, κάπου ανάμεσα στους δεκάδες όγκους, διακρινόταν λίγος πνεύμονας, τον οποίο και χρησιμοποιούσα για να αναπνέω υποτυπωδώς και μια καρδιά που, παραδόξως, εξακολουθούσε να χτυπά. Κάπου στα τέλη του 2006, οι γιατροί μου στο Ερρίκος Ντυνάν, βρήκαν ένα φάρμακο που κυκλοφορεί προς το παρόν μόνο στο εξωτερικό και που ενδεχομένως θα μού έδινε κάποιες ελπίδες. Μετά κόπων και βασάνων, μετά δύο και πλέον (δυνητικά θανατηφόρους) μήνες γραφειοκρατίας, δικαιολογητικά για τον ΕΟΦ και το ΙΚΑ, πήρα την πολυπόθητη έγκριση για τις τρεις πρώτες δόσεις του φαρμάκου...
[...]
Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις , έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου, δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ, δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου, το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο, έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου, έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε, έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες", έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου, τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου...
[...]

[Δαμιανός]

[...]
Κι όμως, όλον αυτόν τον καιρό, φοβόμουν μήπως δεν προλάβαινα να δημοσιεύσω τις υπέροχες εξαιρέσεις, τους γιατρούς που με βοήθησαν και με βοηθούν ακόμη, που με "κράτησαν" σε εποχές αφόρητες, που όχι μόνο υπήρξαν σοβαροί ως επιστήμονες, αλλά και αποδείχτηκαν ανυστερόβουλοι, ανθρώπινοι, δοτικοί, που καμμια σχέση δεν έχουν με τους συνήθεις άσχετους, ανασφαλείς και παραδόπιστους φακελλάκηδες, που όχι μόνο δεν υπήρξαν ανεπαρκείς, αλλά μού προσέφεραν πολλά και ανεκτίμητα, πολύ πέρα από τις "υποχρεώσεις" τους.
[...]
Βλέπετε, δεν πάσχαμε ποτέ από νόμους. Ποτέ δεν ήταν νόμιμο το "φακελλάκι" και πάντοτε τα σχετικά πρόστιμα ήταν τσουχτερά. Είδατε κανένα γιατρό να σταματάει να τα παίρνει; Οχι! Ακριβώς επειδή το πρόβλημα είναι οτι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι -οι όποιοι νόμοι. Επειδή πάντοτε θα βρεθεί κάποιο παραθυράκι στο νόμο, επειδή πάντοτε θα βρεθεί κάποιος δικαστής ή εισαγγελέας που θα του κάνει δωρεάν εγχείριση ο γιατρός, αν κρατήσει την ανάλογη στάση, επειδή ο γιατρός έχοντας 'κονομήσει τόσα απ τα φακελλάκια θα έχει τη δυνατότητα να προσλάβει τον πιο "δικτυωμένο" δικηγόρο, επειδή ο γιατρός θα βαλει το συνάδελφό του να του γνωματεύσει ανίατη νόσο για να μη δικαστει ποτέ και δε θα βρεθει γιατρός ως μαρτυρας κατηγορίας άλλου γιατρού ("κόρακας κοράκου μάτι..."), εκτός βέβαια κι αν παιρνουν προμήθεια από ανταγωνιστικές φαρμακευτικές εταιρείες, οπότε κάτι μπορεί να γίνει! Επειδή, με τους ρυθμούς που κινείται η Δικαιοσύνη, μεχρι να οριστεί δικάσιμος, ο ασθενής θα τα έχει "τινάξει" ή θα έχει κουραστεί τόσο, που θα τα παρατήσει. Τί να τους κάνω τους καινούριους νόμους,αν δεν εφαρμόζονται ούτε αυτοι;
[...]
Δεν εχω δώσει φακελλάκι εδώ και δυο χρόνια, παρ'οτι αμέσως ή εμμέσως μου ζητήθηκε... Ας γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας.
ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ, Malpractice, http://fakellaki.blogspot.com

Οποιος θέλει μπορει να προωθήσει το παραπανω μήνυμα.Η 1η Ιουνίου ειναι αφιερωμενη απο όλα ta blog στην Αμαλία , όλες οι σελίδες τους θα ειναι αφιερωμένες σ'αυτην.. Εμεις με την σειρά μας μπορούμε να διαδώσουμε το παραπάνω κείμενο του Ελληνικού Διαδικτυακού Κινήματος Αμαλίας συμβάλοντας με τον τρόπο μας στην καταπολέμηση του φαινομένου της διαφθοράς στη σύστημα υγέιας.

[FSL]

Xτες για 6 ώρες περίπου διάβασα όλα τα μηνύματα της Αμαλίας και σχεδόν όλα τα σχόλια που έχουν γραφτεί.Εξοργίστηκα λυπήθηκα θύμωσα, πολλά ανάμικτα συναισθήματα με κυρίαρχο αυτό της οργής. Απορώ πως κανείς δεν έχει πάει να τους σπάσει στο ξύλο αυτούς του κατ'εφημισμόν γιατρούς.
Που είναι σ αυτές τις περιπτώσεις οι ψευτοεπαναστάτες που αγωνίζονται και καλά?
Πάνε και ρίχνουν μολότοφ στα τμήματα και τις αντιπροσωπείες αυτοκίνητων αντί για τα μιάσματα που κυκλοφορούν αναμεσά μας...

[papous]

FSL, σ' αυτά τα μυνήματα αποτυπώνεται η ωμή πραγματικότητα. Δεν το ξέραμε? Έπρεπε να ακούσουμε μια εμπειρία από ένα θύμα για να το κατανοήσουμε? Ή αν λέγαμε οτιδήποτε θα μας αντέτειναν ότι "δεν καταλαβαίνουν για ποιόν λόγο "πολεμάμε" τους θεσμούς"?

Σε μια κοινωνία διαπλεκόμενων μικροσυμφερόντων, όπου οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί εκμεταλεύονται τους μαθητές τους, οι ιερείς το ποιμνιό τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι τους εργοδότες τους, ποιοί είναι αυτοί που θα σηκώσουν ανάστημα? Ποιός είναι ο αναμάρτητος δηλαδή?

Δαμιανέ οι τομές που χρειάζεται το σύστημα υγίειας είναι ριζοσπαστικές και συγκεκριμένες. Το πρόβλημα δεν λύνεται με ευχολόγια. Αναφέρω περιληπτικά:
1)Νεκροψία σ' όλους τους περιθαλπτομένους. Είτε απεβίωσαν εντός είτε εκτός νοσοκομείων. Έτσι ώστε να γνωρίζουμε την νόσο, όπως και την ακριβή αιτία θανάτου. Δηλ. αν απεβίωσε εξαιτίας της νόσου ή εξαιτίας της θεραπείας. Δυστυχώς οι άνθρωποι μαθαίνουμε κυρίως απ' τα λάθη μας.

2)Συνεχής επιμόρφωση όσων ασχολούνται με την υγεία. Επιμόρφωση στα θρανία κι όχι σε σεμινάρια και συνέδρια.

3)Αξιολόγηση

4)Αυστηρή επιλογή των εμπλεκομένων με την υγεία. Η βάση εξόδου από τις Σχολές Επιστημών υγείας θα έπρεπε να είναι το οκτώ (. Η αξιολόγηση θα έπρεπε να γίνεται και σε επίπεδο ηθικής.

5)Αλλαγή νομοθετικού πλαισίου ώστε να μπορούν οι Ιατρικοί σύλλογοι να επιβάλουν πειθαρχικές ποινές.

[anthrakoryxos]

Το παρακάτω κείμενο, αποτελεί το τελικό δελτίο τύπου, απο την συντονισμένη προσπάθεια, Ελλήνων bloggers και θα αποσταλλεί σε Ελληνικά και Διεθνή ΜΜΕ.


Δελτίο τύπου
"Σήμερα θα σας ενοχλήσουμε" - Χιλιάδες Έλληνες βομβαρδίζουν με μηνύματα διαμαρτυρίας το υπουργείο Υγείας, ιατρικούς συλλόγους, βουλευτές και μέσα ενημέρωσης, στη μνήμη της νεαρής Αμαλίας που πέθανε την περασμένη εβδομάδα

Η μεγαλύτερη ηλεκτρονική κινητοποίηση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα πραγματοποιείται σήμερα 1 Ιουνίου 2007, με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών που απαιτούν ικανούς γιατρούς, αποτελεσματική περίθαλψη και σύγχρονα επαρκώς επανδρωμένα νοσοκομεία για όλους. Η ημέρα επιλέχθηκε καθώς συμπληρώνεται μια εβδομάδα από το θάνατο από καρκίνο της Αμαλίας Καλυβινού, μιας νέας γυναίκας, που φώναξε, διαμαρτυρήθηκε και έδωσε μάχες κόντρα στην αδιαφορία και την ανικανότητα της γραφειοκρατίας, του κράτους, του ΕΣΥ και ορισμένων γιατρών. Η κινητοποίηση-διαμαρτυρία ξεκίνησε τα ξημερώματα, θα διαρκέσει μέχρι τα μεσάνυχτα, και αποτελεί απλώς μια πρώτη αντίδραση καθώς χιλιάδες Έλληνες από κάθε γωνιά της χώρας αλλά και από το εξωτερικό συντονίζονται διαρκώς μέσω ίντερνετ και υπόσχονται να συνεχίσουν φωνάζουν μέχρι να δουν πραγματικά αποτελέσματα.

Πρόκειται για bloggers, κατόχους προσωπικών ιστολογίων στο διαδίκτυο, όπως ήταν και η Αμαλία Καλυβίινου η οποία κατέγραφε στο ηλεκτρονικό της ημερολόγιο http://fakellaki.blogspot.com/ τις εμπειρίες της προσπαθώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις όχι μόνο για την δική της περίπτωση, αλλά για το σύστημα υγείας γενικότερα. Το ημερολόγιο της Αμαλίας έγινε ευρύτερα γνωστό λίγο πριν το θάνατό της, όταν εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας πρόβαλαν την περιπέτεια της νεαρής κοπέλας. Στη σημερινή συντονισμένη διαμαρτυρία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι όσοι πιστεύουν ότι στον τομέα της υγείας κάτι πρέπει να αλλάξει τώρα.


Tο τελικό κείμενο με σκοπό να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες θα αναρτηθεί εδώ:

http://giatinamalia-blog.blogspot.com/

Το κείμενο αυτό θα αναρτηθεί την Παρασκευή 1η Ιουνίου (και όχι πιο πριν) στα blogs όσων επιθυμούν (όσοι δε θέλουν, ας βάλουν τουλάχιστον στο κείμενο που θα δημοσιεύσουν την Παρασκευή τον τίτλο "Για την Αμαλία"). Επίσης, αυτό είναι το κείμενο που θα σταλεί την Παρασκευή με e-mail προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις.


Πληροφορίες επίσης μπορείτε να βρείτε:

http://yperoptix.blogspot.com/

άλλες πληροφορίες στους ακόλουθους συνδέσμος:


http://krogias.blogspot.com/


για διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου φορέων και άλλων δείτε εδώ:


http://theoulini.blogspot.com/


http://polsemannen.blogspot.com/



http://docs.google.com/View?docid=dhk3cmtd_10cr6649

Στηρίξτε όσο μπορείτε, άυτή την ενέργεια, με σεβασμό στην μνήμη της Αμαλίας και των ανθρώπων που καθημερινά ταλαιπωρούνται, αποδεικνύοντας ότι οι Έλληνες δεν μένουν στα λόγια και ότι μπορεί μια τέτοια λυπηρή αφορμή, να κάνει την διαφορά και να γίνει αφορμή να καλυτερέψει η ζωή όλων μας.

[mantinada]

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

[/b]