Αγέρας

[Anastasis]

           Αγέρας

Πνέοντας ψάλλει άσματα,
 ο μελωδός αγέρας.
Νυχθημερόν ακροβατεί,
στις τρύπες μιας φλογέρας.
Ιέρεια  του η θάλασσα,
σαλεύει στ άγγιγμα του,
με λίκνισμα  περίεργο
 σαν  κάλεσμα θανάτου.
Μια μούσα του εχάρισε 
παντοτινό τον οίστρο
Μια νούνα λάγνα μάγισσα
 τον βάπτισε  μαϊστρο

Τι σ’ έκανε μαέστρο μου
 να διευθύνεις πάντα
πότε βοριά,πότε νοτιά ,
πότε σιρόκου μπάντα;
Ποιος έρωτας ,ποιος θάνατος
σε κάνει να συνθέτεις
τα έργα σου από καρδιάς
που δωρεάν  εκθέτεις;
Γιατί φυσάς, γιατί πονάς
γιατί δεν ησυχάζεις;
Γιατί χαρμόσυνο σκοπό
δεν θές ποτέ να βάζεις;

[συννεφάκι]

.. να και μια διάσταση του αγέρα που δεν είχα σκεφτεί..!

Ποιος έρωτας ,ποιος θάνατος σε κάνει να συνθέτεις
τα έργα σου από καρδιάς που δωρεάν  εκθέτεις;
Γιατί φυσάς, γιατί πονάς γιατί δεν ησυχάζεις;

[/i]

Πολύ όμορφο πραγματικά..! Η εικόνα που δίνεις
είναι τόσο γλυκιά, τόσο μελωδική και ταυτόχρονα τόσο
γλυκά μελαγχολική..!

[papous]

Κινδυνεύουμε να γίνουμε γραφικοί Anastasis, αλλά δεν μπορώ να μην στο πω: Πραγματικά ανατρίχιασα!

Κάποτε οι πιο χαρούμενες μελωδίες βγαίνουν μέσα από την μελαγχολία!

[Anastasis]

Έλα και πάρε με ξανά
έλα στροβίλισε με
έλα και ταρακούνα με
έλα ξεγέλασε με.

Ευχαριστώ για τα σχόλια.