Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Anastasia_Th

Σελίδες: [1] 2
1
Τα μέρη που γεννάνε υποσχέσεις
τα λούζει ένας ήλιος βασιλιάς
τα κατοικούν ψυχές με αντιθέσεις
Στο στόμα που’ βαλαν τη γλώσσα της φωτιάς..

Τα μέρη που γεννάνε υποσχέσεις
Ειν’ της καρδιάς απάτητες κορφές
Διαβάζουνε του άνεμου τις σκέψεις
Με χάδια  ντύνουν των αγγέλων τις μορφές

Τα μέρη που γεννάνε υποσχέσεις
Σοκάκια μες τις πόλεις της καρδιάς
Στα αδιέξοδά μου θέλω να χωρέσεις
Ήχος να γίνεις από μπάντα γειτονιάς

Τα μέρη που γεννάνε υποσχέσεις
Περπάτησα με σένα συντροφιά
Κι αν άλλαξαν των αστερίων οι σχέσεις
Σα σκόνη αφήσανε του πόθου τη θωριά


2
Σε μερικα απο αυτα τα πορτρετα εχω κανει ηδη την αντιστοιχηση ... (εβαλα και τη μουρη μου)...
Αν ειναι το αγαπημενο σου θεμα προτεινω να προσθετεις καθε νεο πορτρετο που θα ολοκληρωνεις !
Τελικα , μπορει να λενε πως μια εικονα ειναι χιλιες λεξεις , αλλα εσυ εχεις πετυχει το αντιστροφο:να κανεις μια λεξη χιλιες εικονες .
Μπραβο σου !

3
Χορηγος της εκδρομης το Autan!
Καλα περασαμε κι εμεις και τα κουνουπια - δολοφονοι !

4
egw exw aytokinhto, tha erthw apo salonica, xwrane alloi 2-3

5
a-> a
paidia 8a er8w ki egw me mia filh. aytokinhto exoyme...To 8ema einai oti egw de gnwrizw allo kosmo apo 8es/nikh. Opoios thelei as epikinwnhsei mazi mou sto mail mou i me pm gia na synenohthoyme
 :)

6

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, χαίρομαι που σας αρέσει!

7
Εγώ ζητώ..
Δεν ξέρω αν μπορείς
Πονάει το «χωρίς»
το από έρωτα φτιαγμένο...
Εγώ θα πω...
Δεν ξέρω αν το θες
Μα νιώθω πως το χτες
Είχε το δρόμο σου στρωμένο

Εγώ θα πω
Δεν ξέρω αν χωρώ
Στο «θέλω» που φορώ
Το από πόθο ματωμένο
Εγώ  ζητώ
Θέλω να πιω νερό
Στο νάμα σου το ιερό
Διψώ ..διψώ κι επιμένω

Αυτό που ζούμε δεν έχει μέτρο
Μ’ άγριο ποτάμι, μ’ άγριο χορό
Μας παρασέρνει, χτυπάει κέντρο
Ζητώ.. θέλεις…μπορώ…

8
.... κι οταν λες "δε με χωραει ο τοπος"....τι εννοεις?
...οτι παχυνες τοσο πολυ?
 :P
 Οπως και να χει ευχαριστω για τις παρατηρήσεις!

9
Εννοείς δεν ταιριαζει νοηματικα? ???
γιατι? τι δε σου κολλαει, Βραζιλη?
(στο μετρο παντως ταιριαζει και για μενα το ιδιο συμβαινει και στο νοημα)
Βαγγελη εχεις δικιο... 4 σειρουλες μου εδωσες...  :P

10
που να ηξερες τοτε Βραζιλη μου ότι λίγα χρόνια αργότερα θα κυκλοφορούσε το "Θυμάμαι όσα έχεις πει", το οποίο θα έμοιαζε τόσο πολύ με το δικό σου...
(ακόμα και το μέτρημα των συλλλαβών πλησιάζει..)
Χαριτωμένο και.... γλυκόπικρο..

11
Μην την κάνεις τη σκέψη την απαισιόδοξη Monaliza!  :)
Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν με αφορμή μια σκέψη 3 σειρών που μου έδωσε ο Vagelis
Στην αρχή σκέφτηκα την ξενιτειά (με όποια έννοια)
Μετά μια φυλακη. Έπειτα μια συνηδητή κι επιλεγμένη αποχή και απομάκρυνση (με όση θλίψη και δύναμη μπορει να κρύβει). Τελικά μου "βγήκαν" αυτά τα στιχάκια
Ευχαριστώ!

12
Σαντορίνη
Ποίηση: Σεφερη
Μουσική: Ανδριόπουλος (νομιζω)
Ερμηνεία: Μητσιάς

13
Είναι ένας από τους λίγους φετινους δίσκους που ακούγονται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος!
Εντυπωσιάστηκα από τη φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη.
Η Αρετή Κετιμέ.... μηπως ειναι λιγάκι... υπερεκτιμημένη??  ??? (με δεδομένο οτι δεν είναι πια... παιδι)
Μαζί με το CD των Χαήνηδων είναι ότι καλύτερο εχω ακούσει φέτος!

14

Σε θάλασσες αλλόκοτες τη ρότα σου χαράζεις
και τα πανιά σου έσκισε του ανέμου ο θυμός...
Στα μανιασμένα κύματα άτι τρελό καλπάζεις.
Η λάμψη απ’ τα μάτια σου γίνεται κεραυνός

Ξέρεις ποτέ σου δε θα δεις στεριά μήτε ανθρώπους.
Δε θα χαρούν τα μάτια σου των λουλουδιών γιορτή
Στο χάρτη που σημάδεψες τους πιο δικούς σου τόπους,
έσβησαν τα σημάδια σου, έμεινε το χαρτί

Αυτούς που σε αγάπησαν θυμάσαι κάθε βράδυ
κι είναι η βροχή που σ’ ακουμπά η μόνη συντροφιά...
Ενώ εκείνοι έδεσαν του ονείρου το καράβι
σ’ ένα λιμάνι που ποτέ δε θα χωρέσεις πια…


15
Λοιπά / Απ: Τραγούδια με τσιγάρα...
« στις: 25/04/06, 00:58 »
1) Εσυτσιγαρο καμελ να καπνιζεις...κι εγω σε μια γωνια να πινω ουισκυ (Ζερβουδακης)
2) Τσιγαρακι μου στριφτο, της ζωής μου το γραφτο (Χαινηδες)
3) Οσοι με το χαρο γιναν φιλοι, με τσιγάρο φευγουνε στα χειλη (Μητροπανος)
4) το τσιγαρο βαρυ, ποιος να πει, τι να πει...(Μ.Ασλανιδου)

16
ουπς!!! Εκ παραδρομης εγραψα κοιταζεις....
το "θαυμάζεις" είναι μια χαρά μην αλλάξεις τίποτα.....
Απλά σα στίχος είναι απίστευτα δυνατός. Αυτό ήθελα να πω, μονο

17
Χρώματα, αρώματα, εικόνες, όλα πολύ δυνατά.
Τη μυρωδιά του πόνου μου
περήφανα κοιτάζεις
(Σκληρά αληθινό)
Ποτε θα του βάλεις μουσική?


18
Απλό, ξεκάθαρο, εύστοχο. Μου αρέσει!

19
Βάγια μπράβο σου! Μου άρεσε πολύ! Αν το άκουγα στο ραδιόφωνο θα έψαχνα με την πρώτη να μάθω ποιανού είναι... Μετά θα πήγαινα να το αγοράσω!  :)
Κομμάτι με προσωπικότητα...

20
Το "Ξενο ρουχο" χωρις να ειναι το ΜΕΓΑΛΟ τραγουδι, ηταν ενα αξιοπρεπες ζεϊμπέκικο. Εμένα μου αρεσε. Σε γενικές γραμμές πάντως τα τραγούδια ήταν απελπιστικά μέτρια... Κατά τη γνώμη μου χαμηλότερα του επιπέδου που συνήθως γράφουν οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες. Όσο για την εμμονή με τη Θεσσαλονίκη.... για άλλη μια φορά εξωτερικεύσαμε το κόμπλεξ της επαρχίας που ονειρεύεται να είναι .... συμπρωτεύουσα...

21
Αγόρι της ψυχής μου άστρο
φρουρός στου ονείρου σου το κάστρο
δίνω ευχή
Μες στης ζωής μου τη σπατάλη
να 'σαι κερί σε μανουάλι
και προσευχή

Αν έρθουν κεραυνός και δίνη
και σου κουρσέψουν τη γαλήνη
μη μου ξυπνάς
Καινούριο ουρανό θα χτίσω
κι απ τους αγγέλους θα ζητήσω
να μη πονάς

Φέρνω απ το βυθό κοχύλια
και του πελάου κύματα χίλια
να ταξιδεύεις
Βράχος στις θάλασσες εκείνες
μη σε μαγέψουν οι σειρήνες
και μου μισεύεις

Ήλιε μου σου χαϊδεύω τα μαλλιά
Άστρο μου τα μπερδεύω με φιλιά
Με μύρο και λάδι
αλείφω το βράδυ

22
Παράθεση
επειδη ομως εισαι μονο 18
Γλυκέ μου διάβασες προφανώς λάθος profil γιατί εγώ δεν είμαι μόνο 18 χρονών....
Όπως και να 'χει η γνώμη και η κριτική σου μου είναι χρήσιμες, Ευχαριστώ!

23
M' αρέσει που σας αρέσει  ::)

24
O τρόπος που γράφεις είναι ευφυής. Μου αρέσει ως σύλληψη και ως υλοποίηση. Θα την προτιμούσα μπαλάντα των Οριζόντων και όχι των Ανέμων. Οπως και να χει η ουσία δεν αλλάζει. Ειναι πολύ καλό, οπως και τα υπόλοιπα που εχεις δείξει!

25
Έστρωσα ψυχή για να περάσεις
δρόμο να νικά τις αποστάσεις
ζήτησες χαλί κι όχι χαλίκια,
είπες πως χρωστάω δύο νοίκια

Έκλεψα το χρόνο μη γερνάς
έφτιαξα κρασί για να κερνάς
νέκταρ από αίμα κι από ρόδι
μόνο που μεθάς με οίνο αφρώδη.

Πουλάς τη θέα απ’ το κελί σου
τριάντα αργύρια το φιλί σου
Ιούδας πάντα και Ιησούς
τους ρόλους έπαιζες μισούς

Είναι εισιτήριο να φύγω
το βλέμμα σου που λέει «λίγο»...

Της τύχης τραγική ειρωνεία
στην άμμο γράφαμε ιστορία
που κάθε κύμα θα τη σβήνει:
«Ναύτης αγάπησε δελφίνι».

Σελίδες: [1] 2