Μηνύματα

76

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Υπόσχεση

« στις: 02/03/05, 03:17 »

Παιδιά σας ευχαριστώ για τις γνώμες σας και την κριτική, η οποία είναι πάντα καλοδεχούμενη, αλλά σ' αυτή την περίπτωση, θα ήθελα να μου εξηγήσετε και τι εννοείτε λέγοντας κι οι δυο σας, "μπερδεμένο".
Τι είναι αυτό ακριβώς που δεν καταλάβατε;
Αυτό που σας μπέρδεψε και δεν βγάλατε το νόημα;
Γιατί για μένα τουλάχιστο, αυτό είναι ένα απο τα πιο λιτά, απλά και κατανοητά πράγματα που έχω γράψει στη ζωή μου.
Περιμένω απάντησή σας.
Giteana

77

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Υπόσχεση

« στις: 26/02/05, 05:19 »

Υπόσχεση

Λίγο – λίγο χάνεται πια,
η ανάμνηση που έχω απ’ το πρόσωπό σου,
σβήνει η αφή απ’ τα δυο σου χέρια,
κι ύστερα η φωνή, τα γλυκά σου λόγια.
Έτρεμα τούτη τη στιγμή,
ήξερα πως θα ’ρθει, μα όχι και τι να κάνω,
ο χρόνος σβήνει όσα η καρδιά μου
θέλει να κρατά, θέλει να θυμάται.
Κομμάτια σκόρπια τώρα στο νου,
μια φωτογραφία δίπλα μου στο γραφείο,
και κάπου υπάρχει ακόμα στο βάθος
γέλιο φωτεινό, τ’ ακριβό σου γέλιο.
Κρατάω πάντα σα φυλαχτό
ότι από σένα ο χρόνος μου επιτρέπει,
στο αίμα μου μέσα κυλάς καιρό,
κι αυτό κανένας δε θα μου το κλέψει.

Giteana

78

Νομικά, διαδικαστικά, οργανωτικά / Απ: Σκέφτεσαι ένα στιχάκι... και μετά;

« στις: 24/02/05, 23:43 »

Όλα καλά, κι όλα ωραία (που λεει και το άσμα...)
Αλλά αυτό το κόλλημα όλων σας παιδιά, "μην αφιερώνετε κομμάτια σε γκόμενές σας", χμμ... μου κάνει κάπως...
Λέτε κι όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες που αφιέρωσαν κομμάτια σε γυναίκες της ζωής τους, ή εμπνεύστηκαν απο αυτές για να γράψουν, να είχαν την ίδια άποψη; μούμπλε, μούμπλε...
Giteana

79

Λοιπά / Απ: Πως προεκυψε η προτασουλα που συνοδευει την εικονα σας?

« στις: 23/02/05, 22:49 »

Απο το αντίστοιχο κομμάτι, αλλά και γιατί πως να το κάνουμε, όλα τα τραγούδια απο ένα "αχ" ξεκίνησαν να γράφονται...
(τα περισσότερα τουλάχιστον, γιατί υπάρχει πάντα κι ο φοίβος....)
Giteana

80

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δικό μου, αλλά όχι "δικό μου"...Διασκευή "Το παιχνίδι της έμπνευσης"

« στις: 19/02/05, 23:37 »

Οι παρακάτω στίχοι είναι δικοί μου, αλλά όπως έγραψα και στον τίτλο, "όχι δικοί μου". Είναι μια διασκευή στο κομμάτι "Το παιχνίδι της έμπνευσης", που τραγουδά ο Βαγγέλης Γερμανός, κι αν δεν κάνω λάθος είναι του Γιοκαρίνη.
Ο λόγος που τους δημοσιεύω, είναι για να ξεκινήσω ένα θέμα με το εξής ερώτημα: Ποια είναι η άποψή σας για τις διασκευές; Το έχετε κάνει ποτέ, να "πατήσετε" δηλαδή σ' ένα ήδη έτοιμο κομμάτι και να γράψετε κάτι άλλο, δικό σας, είτε η διασκεύη αφορά τη μουσική, είτε τον στίχο;
Το θεωρείτε "λάθος" ή "μισή έμπνευση;"
Τέλος, αν είχατε την άδεια του δημιουργού τους, θα τα παίζατε εσείς λάιβ στη δική σας διασκευή;

Ορίστε λοιπόν οι στίχοι, και περιμένω τις απόψεις σας στο θέμα, αλλά και την κριτική σας στους στίχους.

Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις,
τόσοι μήνες που δε γίνεται να υπάρχεις πια εσύ,
μα υπάρχω πια εγώ, χωρίς εσένα.
Κι ενώ ξέρω ό,τι πια δεν θα μπορείς,
να μ' ακούσεις όπως τότε και να τρέξω να κρυφτώ,
στα δυο χέρια σου, που είχες ανοιγμένα.
Κι όμως πια δε θέλω να είμαι
ένα κενό στο τίποτα
Κι όμως πια δε θέλω να ψάχνω
τα μάτια σου τ' απύθμενα
Κι ενώ καλά το ξέρω, η λύση για μένα
είναι πια να φύγω μακριά απο σένα,
ακόμα τον παλεύω, τον άνισο αγώνα
να καταφέρω μάτια μου να σβήσω τόσα χρόνια.
Πως σ' αγάπησα το ήξερες καλά,
κι ας μην μπόρεσα ποτέ τη λέξη αυτή να σου την πώ,
εσύ ήσουνα εκεί πάντα για μένα.
Όμως τώρα, να σ' αφήσω προσπαθώ,
γιατί ξέρω πως αν ήσουνα αγόρι μου εδώ
δε θα άντεχες τα μάτια μου κλαμένα.
Γιατί πια δε θέλω να είμαι
ένα κενό στο τίποτα.
Γιατί δεν αντέχω να ψάχνω
τα μάτια σου τ' απύθμενα
Εσύ έχεις φύγει, κι εγώ για να ζήσω
πρέπει να μπορέσω πίσω να σ' αφήσω
γιατί στο χρωστάω, μονάχα για σένα,
να χαμογελάω μπρος στα περασμένα...

Προσωπικά είναι απο τους αγαπημένους μου στίχους, και καθόλου δε με πείραξε που "πάτησαν" πάνω σε κάτι έτοιμο.
Ίσα ίσα, νιώθω χαρά και πως ήμουν τυχερή που υπήρχε ήδη κάτι τόσο όμορφο που μίλησε στην ψυχή μου, και με άφησε πάνω του να ξεδιπλώσω το δικό μου "παιχνίδι της έμπνευσης", βοηθώντας με να δώσω με λόγια αυτό που υπήρχε μόνο στην ψυχή μου ως εκείνη την ώρα...
Οι παραπάνω στίχοι είναι αφιερωμένοι στη μνήμη ενός ανθρώπου που του χρωστάω οτι με ταξίδευε σ' έναν κόσμο, σ' ένα υπέροχο παραμύθι, όπου η αγάπη είχε βρει την πιο όμορφη μορφή της...
Σ' ευχαριστώ, Χρήστο.

81

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μα άλλο τι να πω

« στις: 19/02/05, 05:20 »

Les na mi vgazei kai poly nohma, e? Mouble, mouble...
Htan h wra dyskolh, (4+ to prwi), htan kai ta sfhnakia tis tekilas (mexri ta 6 ta metraga, meta de thymamai...) lol...
Ante na paw kalytera gia ypno lew...avrio to prwi tha to dw ksana me pio katharo myalo kai mati....(elpizw...)
-an mou to epitrepsei to hangover vevaiws-
Thanks atzolina....Esy giati ksenyxtas paidaki mou tetoia wra?
Kalynixtaaaa...
Giteana

82

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μα άλλο τι να πω

« στις: 19/02/05, 04:18 »

Μα άλλο τι να πω

Το δάκρυ κόμπος στο λαιμό,
ψάχνω τα μάτια σου να δω,
μέσα στη φλόγα τους να λιώσω.
Με τα φτερά σου να πετώ,
στου έρωτά σου το σπασμό,
κι εγώ μαζί σου να χαθώ.

Οι ώρες κύλησαν αργά,
κι απ’ το μυαλό μου σαν καρφιά,
τις σκέψεις δε μπορώ να διώξω.
Η εικόνα σου γύρω παντού,
κι εσύ να βρίσκεσαι αλλού,
μες τα σκοτάδια του μυαλού.

Η αγκαλιά σου να κρυφτώ,
μέσα της πάλι να χαθώ,
ήταν κοντά για τόσο λίγο.
Δε φτάνει μάτια μου η στιγμή,
δε φτάνει ούτε η λογική
να σταματήσει τη σιωπή.

Μα ο δρόμος μου είναι μπροστά,
πρέπει να φύγω εγώ ξανά,
στη λογική να σε υποτάξω.
Αγάπη, φως μου και ψυχή,
πώς να κλειστείς σε μια γραμμή
η λογική μου αιμορραγεί.

Μα άλλο τι να πω,
καρδιά μου, πόσα θέλω να σου πω,
με ποια φωτιά να σε τυλίξω,
μα άλλο τι να πω,
το τέλος είναι εδώ, το ξέρω
και το ξέρεις, τι να πω.

Giteana

83

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: "Κι αν έπιασε βροχή θα βγώ" mp3-movastro

« στις: 16/02/05, 23:44 »

Φίλε μου...μπράβο...τόσο όμορφο....το "ζήλεψα" το κομμάτι σας....Να στε καλά...Πολύ όμορφη και ζεστή φωνή και τρομερά εκφραστική...
Giteana

84

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παιχνίδια χαμένα

« στις: 16/02/05, 23:08 »

Παιχνίδια χαμένα.

Στο μυαλό σου εγώ θα είμαι πάντα κλεισμένη,
κι ας νομίζεις εσύ πως με είχες χαμένη,
κι όπως πέφτει η νύχτα μες της πόλης το δίχτυ,
θα μετράς τα κενά στων ψυχών την ομίχλη.
Θα κοιτάζεις ψηλά, θα ζηλεύεις τ’ αστέρια
που φωτίζουν ξανά τα ζεστά καλοκαίρια
τις στιγμές που θα δίνεις τα φιλιά τα κλεμμένα,
θα κοιτάς μακριά, και θα ψάχνεις εμένα.

Σου χα κάποτε πει, η αγάπη είναι η μόνη,
μας γκρεμίζει βαθιά, μα κρατάει το τιμόνι,
όσο και να το ψάχνεις το κλειδί είναι ένα,
μη γυρίζεις ξανά, σε παιχνίδια χαμένα.

Κάποια μέρα κι ενώ θα κοιτάς τα χαρτιά σου
σαν τον κλέφτη θα ρθω σ’ ένα γράμμα μπροστά σου
ξεχασμένο θα το βρεις μες το μαύρο συρτάρι
θα μυρίζει αμμουδιές κι αγκαλιές με φεγγάρι.
Κι όταν πάλι σκεφτείς τι να κάναμε λάθος,
αν κοιτάξεις καλά, θα ναι κάπου στο βάθος
όσο κι αν σε μπερδεύει του μυαλού μου το ποίημα
να θυμάσαι καλά, κανείς δεν ήταν το θύμα.

Σου χα κάποτε πει, η αγάπη είναι η μόνη,
μας γκρεμίζει βαθιά, μα κρατάει το τιμόνι,
όσο και να το ψάχνεις, το κλειδί είναι ένα,
μη γυρίζεις ξανά, σε παιχνίδια χαμένα.

85

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μόνο εσένα

« στις: 16/02/05, 22:55 »

Ευχαριστώ για το Λινκ....Τα είδα τα λόγια του κομματιού και ...μου ρθε ο θάνατος.... Τώρα πρέπει οπωσδήποτε να ψάξω να κατεβάσω και το κομμάτι να το ακούσω...γμτ....δε το περίμενα...
Είναι καινούριο τους ή παλιό; Ξέρει κανείς τίτλο δίσκου;
Thanks παίδες...θα επανέλθω με καινούριους στίχους

86

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σαν τσιγγάνα...

« στις: 16/02/05, 22:47 »

Σαν τσιγγάνα

Ψυχή μου που ήθελες μόνο να ταξιδεύεις,
κι από λιμάνι σε λιμάνι να περνάς,
δίχως ποτέ όμως την άγκυρα να ρίχνεις,
περιπλανώμενη να μένεις, να γυρνάς,
κοίτα που τώρα σε εμάγεψε λιμάνι,
δες πως ο φάρος του γλυκά σε προσκαλεί,
κοίτα που ψάχνεις άγκυρα να ρίξεις,
ν’ αράξεις θέλεις –το πιστεύεις;– σε νησί.
Άλλα λιμάνια τώρα πια δε σε κρατάνε,
και οι Σειρήνες πάψαν να σου τραγουδούν
κοίτα λοιπόν που την Ιθάκη σου γυρεύεις,
κι όλες οι ρότες στην ακτή πως σε τραβούν.

Ψυχή πειρατική, παλιά τσιγγάνα,
με μαύρα, ξέπλεκα μαλλιά στην κουπαστή,
εσύ ζητούσες πάντα μόνο να κουρσεύεις
κι ίσα ν’ αγγίζεις της αγάπης το κρασί.
Μα ένα λιμάνι ο πειρατής σου έχει γίνει,
χρυσή αλυσίδα το φιλί που σε κρατά,
έχει πια κλέψει της ψυχής σου το καράβι,
να το κρατήσει θέλει πάντα στη στεριά.
Κι όμως, σου δίνει το κλειδί της αλυσίδας,
δεν σε κρατώ, σου λεει, το πέλαγο είν’ μπροστά…
μα δες λοιπόν που εσύ δεν θέλεις πια να φύγεις,
κοίτα πως πιάσανε τα μάγια του γερά.

Το πιο πάνω δεν είναι δικό μου, με την έννοια οτι δεν το έγραψα εγώ...Είναι όμως στην κατοχή μου, κι έχω την άδεια του προσώπου που το έγραψε να το δημοσιεύσω εδώ...
Παναγιώτη, σ' ευχαριστώ...ήταν απο τα πιο όμορφα δώρα γενεθλίων που πήρα...
Giteana

87

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μόνο εσένα

« στις: 16/02/05, 22:17 »

Ευχαριστώ παιδιά...
Όχι δεν με ενέπνευσε το "δυο λεπτά" των Όναρ, και δυστυχώς, πρέπει να ομολογήσω πως δεν το ξέρω καν το κομμάτι. Όμως, μια που το αναφέρατε, θα ψάξω να δω μήπως το βρω για να το ακούσω...Με τρώει η περιέργεια...
Φιλιά
Giteana

88

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μόνο εσένα

« στις: 15/02/05, 15:16 »

Δως μου λίγο απ’ το φως των ματιών σου,
δως μου λίγο γι’ απόψε ζωή,
αν τις νύχτες σ’ αγγίζει η κραυγή μου,
αν μ’ ακούς που φωνάζω είμαι εκεί.
Δως μου πάλι ένα φως στο σκοτάδι,
δως μου πίσω λίγο μπλε ουρανό,
μες τη νύχτα γίνε πάλι το χάδι,
αν μ’ ακούς να σου λεω σ’ αγαπώ.

Μόνο εσένα μπορούσα ν’ αγγίξω,
μόνο εσένα μπορούσα να δω
μόνο εσένα ζητούσα, να σβήσω
στο βαθύ το φιλί σου ένα ακόμα λυγμό.

Δως μου πάλι το ψέμα σου απόψε,
δως μου πάλι μια αλήθεια μισή,
μες τους δρόμους γυρίζει η ψυχή μου,
πριν με δεις, θα χω κιόλας χαθεί.
Δως μου κάτι, ν’ αντέξω τη νύχτα,
δως μου πάλι φωνή, ν’ ακουστώ,
έλα κι όλα τα δίχτυα σου ρίχτα,
πάλι απόψε σφιχτά να πιαστώ.

Μόνο εσένα μπορούσα ν’ αγγίξω,
μόνο εσένα μπορούσα να δω
μόνο εσένα ζητούσα, να σβήσω
στο βαθύ το φιλί σου ένα ακόμα λυγμό.

....Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου, κι είπα να χαιρετήσω την παρέα σας με κάποιους στίχους...Κριτικές ευπρόσδεκτες.
Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε πάντα...
Giteana

89

Λοιπά / Απ: ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ!!!!!

« στις: 19/03/03, 13:31 »

Λοιπόοοοον...να κι συνταγή...
Σπαγγέτι αλά Ιφιγένεια..
Υλικά: 1 πακέτο σπαγγέτι (τα Barilla ειναι απ' τα καλύτερα, αλλά οτι κι αν έχετε, κάνει), 1 κρεμμύδι ξερό, 1 πιπεριά πράσινη και 1 κόκκινη ή πορτοκαλί ή κίτρινη, λίγα μανιτάρια φρέσκα κατά προτίμιση, 1 σκελίδα σκόρδο,1 κ.σούπας ρίγανη, 2 κ.σούπας μουστάρδα, tabasco κατά βούληση (ανάλογα πόσο καυτερό θέλει κανείς... εγώ βάζω 1 κ. γλυκού) και βέβαια σάλτσα.
Εκτέλεση.
Βράζουμε τα μακαρόνια σε αλατισμένο νερό όπου έχουμε βάλει μια κ.σούπας ελαιόλαδο (βοηθά να μην κολλήσουν αν τα ..ψιλοξεχάσουμε ). Στραγγίζουμε τα μακαρόνια χωρίς να τα ξεπλύνουμε όμως (χάνουν το άμυλο τους...). Προσθέτουμε βούτυρο ή ελαιόλαδο αναλόγως της προτίμησης μας.
Σε λίγο λάδι σωτάρουμε πρώτα τις πιπεριές, ακολούθως τα μανιτάρια (αν είναι κονσέρβα να τα χουμε στραγγίσει καλά γιατί ...πιτσιλάει   ), το κρεμμύδι και το σκόρδο.
Σωτάρουμε για λίγο, προσθέτουμε τη σάλτσα και λίγο νερό, και την ρίγανη. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σκεπάζουμε...
Λίγο πριν είναι έτοιμη, βάζω το ταμπάσκο και τη μουστάρδα και ανακατεύουμε πολύ καλά. Η σάλτσα θα πάρει ανοιχτό χρώμα, και ωραίο άρωμα.
Αλατοπίπερο κατά βούληση.
Άντε και καλή όρεξη.
Giteana.

90

Συναντήσεις / Re:ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΣΤΟ ΘΗΣΕΙΟ

« στις: 12/03/03, 16:53 »

Κάντε το Παρασκευή βράδυ τουλάχιστον ρε παιδιά...Υπάρχουν και κάτι ταλαίπωρα νιάτα που δουλεύουν Σάββατο πρωί...

91

Συναντήσεις / Re:Ιδεα ενοικιασης χωρου στην Αθηνα για συναντησεις του Kithara.gr

« στις: 08/03/03, 13:17 »

Λοιπόν, βασικά είναι όμορφη ιδέα, αλλά θα συμφωνήσω με τον Figaro, Aggelos, & Alex.
Είχα κι εγώ μια παρόμοια εμπειρία (αν και όχι ακριβώς το ίδιο πράγμα), υπήρχε ένας χώρος ο οποίος είχε νοικιαστεί απο δύο άτομα αρχικά, είχε φτιαχτεί με πολύ προσωπική δουλειά και άπειρες ώρες εργασίας, με μεράκι και καλή θέληση. Στο χώρο αυτό μαζευόμασταν διάφορα παιδιά, γκρουπάκια, σχήματα κοκ, και κάναμε τις πρόβες μας. Παρόλο λοιπόν που το στέκι λειτούργησε αρκετά χρόνια απο οτι ξέρω, στο τέλος το πράγμα στράβωσε, κι αυτό για γνωστούς λόγους...φθορά μηχανημάτων, πρόβλημα ηχομόνωσης, πρόβλημα συντονισμού στις ώρες και τέτοια. Βέβαια εμείς είχαμε το μειονέκτημα ότι τα κλειδιά του χώρου τα είχαν δύο άτομα, και όποτε ήθελε κάποιος άλλος να πάει έπρεπε να συμπίπτουν ωράρια κλπ..
Νομίζω πως για να δουλέψει κάτι τέτοιο, θα έπρεπε ο αριθμός των μελών να τηρηθεί χαμηλός τουλάχιστον για αρχή, να έχουν όλοι κάποια ιδιότητα (μέλος, συντονιστής κλπ), να υπάρξουν εισφορές, και κάποιος υπεύθυνος για το χώρο. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι κλειδιά, γιατί τότε παιδιά θα υπάρξουν εκτός απο ....τραγούδια και παρατράγουδα...
Θα πρέπει να προσεχτεί πολύ το θέμα της ηχομόνωσης (οι αυγοθήκες παρεπιπτόντως δουλεύουν θαυμάσια και δεν κοστίζουν, το ίδιο κι ο υαλοβάμβακας κι οι γυψοσανίδες αν κι έχουν πολύυυυυ σκόνη στο δούλεμα τους...), και σαφώς θα χρειαστούν ίσως κάποια όργανα..(μείκτες, ενισχυτές, ηχεία κ.ο.κ). Τι θα γίνει μ' αυτά; Θα υπάρχουν μόνιμα ή όχι; Ή δεν θα υπάρχουν καθόλου;
Τέλος εκ πείρας σας λέω πως ίσως η καλύτερη ιδέα είναι η ενοικίαση κάποιας παλιάς μονοκατοικίας...βολεύει.
Κι ύστερα υπάρχει και το θέμα θέρμανσης/ψύξης...Άντε να παίξετε κιθάρα με παγωμένα δαχτυλάκια, εκεί να δείτε γέλιο...
Τι να πώ, πάντως δεν το θεωρώ ανέφικτο.
Θέλει απλώς καλή οργάνωση, αρκετή σκέψη και διάθεση συνεργασίας.
Εννοείται η αφεντιά μου μέσα...κι ας μην παίζω κιθάρα...Θα σας φτιάχνω καφέδες (χο,χο,χο) κι εσείς θα μου ενορχηστρώσετε τους στίχους μου...
Φιλιά
Περιμένω τις εξελίξεις με περιέργεια.
Giteana.