Μοναξιά...

[Ikaros]

                 

  Μοναξιά στους δρόμους της
       σιωπής μου,κυριευουν,
       τα πλούτη της καρδιάς μου΄
       περνούν και ρημάζουν
      άδειες πόλεις
       χωρίς καν να πειράξουν
       αυτό που δε μπόρεσαν
        ποτέ
        να προφθάσουν.
        Έρωτας και χαρά
            ανασταίνουν...
          Λύπη και κλάμα
          σκοτώνουν
          μα
            η αγάπη
            ζωντανεύει
             ανενόχλητη...
               

[DEROS]

Καλημερα, ομορφο ποιημα και μια πολυ καλη καρτουλα δωρο για το αλλο μου εγω,
γιατι αν και μεσα σε κοσμο, δικο μου κοσμο, καποιες στιγμες την ζητω την μοναξια και τον ειρμο της ψυχης που υπαγορευει στο μυαλο...Μοναξια  εστω και για ενα λεπτο οταν την ζητας ειναι βαλσαμο...τα σεβη μου !!!!

[Ikaros]

  Εκτιμω αυτο που εγραψες και σε ευχαριστω παρα πολυ...Να εισαι καλα!

[pinelopi]

                 μα
            η αγάπη
            ζωντανεύει
             ανενόχλητη...
               

πολύ δυνατός στίχος....!!!

[ερεβος]

Φιλε καλα ειχα καταλαβει τελευταια οτι δεν πας καλα εσυ...Θα σε κανονισω αυριο στην προβα.

[vert]

   ...έλεος ! ! !

[Ikaros]

   ...έλεος ! ! !

   Δε σου αρεσε,ε? 

[vert]

Δε σου αρεσε,ε?

φυσικά και μου άρεσε... μόνο που ξημερώνει τώρα -ώρα 5.12 π.μ.- και πρέπει σαν καθώς πρέπει βρυκόλακας να μπω στο φέρετρό μου... ... καλή σας μέρα άνθρωποι !

[old_lion]

"...και πρέπει σαν καθώς πρέπει βρυκόλακας να μπω στο φέρετρό μου..."

Κι επειδή δλδ εσύ είσαι βρυκόλακας και μετά τις κραιπάλες σου στις ταβέρνες και στα καπηλειά  <      >
αποζητάς το έλεος μας ,  εμείς οφείλουμε να σού το δώσουμε κύριε Πράσινε ?
< vert στα Γαλλικά  =  πράσινος >

Πολύ παλιά είχε γυριστεί και ένα γαλλικό έργο κινηματογραφικό σε τρεις παραλλαγές ,
μια τριλογία δηλαδή ,
άρχιζε με το :  "είμαι περίεργα Κίτρινη" , συνέχιζε με το Μπλε και το Πράσινο .

Περίεργα πως , το συγκεκριμένο ποιήμα δεν είναι άσχετο
με εκείνη την εις τριπλούν κινηματογραφική ταινία .