Μηνύματα

1251

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παραμυθενιο Και Απλο

« στις: 30/03/09, 10:12 »

Πέντε στρατιώτες του Σαββάτου
δραπέτες μαύρης φυλακής
μπήκαν με βλέμματα θανάτου
στα σύνορα της Κυριακής
βίασαν σκότωσαν, και σφάξαν
ανθρώπους, κάψανε φωλιές,
και πέντε κοπελιές που αρπάξαν
τις φυλακίσαν σε σπηλιές.

Μα στις σπηλιές βράδυ της Τρίτης
μπαίνει με τα όνειρα λυτά
ο Χάροντας και ο Αστρίτης
και τις κοπέλες μας ρωτά:
την τελευταία πεθυμιά τους
να πουν ή κάτι αν ποθούν
γιατί θα μπουν στην ερημιά τους
και στα σκοτάδια θα βρεθούν.

Φτάνει ξημέρωμα Τετάρτης,
ο ήλιος βγήκε παγανιά,
μάλλον θα τέλειωνε ο Μάρτης
πέντε άγγελοι άνοιξαν πανιά,
και με του έρωτα προπέλες
μπήκαν σε θάλασσας σπηλιές
τις λευτερώσαν τις κοπέλες
και πνίγηκαν στις αγκαλιές


ζήσανε αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα

1.10.07

1252

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στ’ ακρωτήρια του κορμιού σου

« στις: 29/03/09, 11:38 »

Ήχος απλόχερου φιλιού σε άδολα χείλη
ένα σπαρτάρισμα ηδονής, πόθος κρυφός,
να την διαβούμε μου ‘χες πει την Άγια πύλη
να τα περάσουμε τα σύνορα με φως

Μες στους καιρούς, να ‘σαι της νύχτας το απανέμι
να ‘σαι σε μέθη το κορμί μου όταν γλεντάς,
να τυλιχτώ στου «σ’ αγαπώ σου» την ανέμη
να ‘μαι το νήμα στην αγάπη που κεντάς.

Να ‘μαι ένας πέτρινος καμβάς στις ζωγραφιές σου
ο Άγγελός σου, της αγάπης σου ο Σεβάχ,
τόξο ουράνιο μετά τις συννεφιές σου
να’ μαι ο λυγμός, στης ηδονής σου το Άγιο  Αχ!

Αν έρθουν δύσκολοι καιροί να μη λυγίσεις
δεν θα ‘μαι αιώνια στης πίκρας τον βυθό,
και χέρι-χέρι, τις νυχτιές να με οδηγήσεις
μες στ’ ακρωτήρια του κορμιού σου να χαθώ

                   29.03.09

1253

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στερνή εντολή

« στις: 28/03/09, 10:08 »

Δεκάλογο στον έρωτα ποτέ δεν είχες γράψει
μόνο τα παραμύθια σου ζωγράφιζες γλυκιά μου
τα σ’ αγαπώ μαχαίρωνες, τα βλέμματα είχες κάψει
και σε γιαλούς αθέατους πέταγες τα προικιά μου

Με ψέματα πασπάλιζες τις νύχτες της φυγής σου
σημεία, μα και τέρατα, στο φως των ουρανών σου
με ιδρώτα από συνεύρεση, την πότιζες την γη σου
μα οι φυλλωσιές ξεραίνονταν, στο Αχ! των ηδονών σου

μόνη απ’ το όρος του Σινά, τις εντολές τις πήρες
τις νύχτες τις μεγάλες σου να ‘χεις να τις διαβάζεις
χέρι Θεού δεν έγραψε, δεν γράψανε κι οι μοίρες
τους μύθους για τον έρωτα, κι όπως τους σχεδιάζεις.

Δέκα εντολές του έρωτα κατέβασες τις νύχτες
η πρώτη λέει: « αν σ’ αγαπά, στον ώμο του να γέρνεις»
οι άλλες λεν διάφορα, στα όνειρά σου δείχτες,
και η στερνή: «αν σε πονά εκδίκηση να παίρνεις»

Αφού λοιπόν σε πόνεσα, αρνήθεις  να  προτείνεις
να πω συγνώμη με φιλί, να πορευτώ μαζί σου,
σε άλλη αγκαλιά σε αντίκρισα ξένα φιλιά να πίνεις
Να! η στερνή η εντολή. Να! κι η εκδίκησή σου.

                    14.02.09

1254

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θε' μου κι Αλλάχ

« στις: 27/03/09, 10:16 »

Νυχτιάς πηγή
σε λούζει
κι ώρα δυό στο μπαρ σαν ήλιος λάμπεις
Σ’ ερώτων γη
γκρεμίζω
σύνορα, φρουρούς, καρδιά μου νά’μπεις
Αγάπης φως
κλέβω και
ρίχνω στην νυχτιά απ’ το φεγγάρι
Καημός κρυφός
μ’ ένα φιλί
να μου γεμίσεις της αγάπης το παγκάρι.

Ακριβοθώρητο κορμί γλιστράς σαν χέλι
μα στων χειλιών σου την ρωγμή, κηρήθρας μέλι.
Ακριβοθώρητο φιλί, κλειστό κοχύλι
της ηδονής στάζεις ρακί, μα σε άλλα χείλη.

Καίγεται ο νους
που σ’ έχω
πλάϊ , μα ένας άλλος σε αγκαλιάζει
Στους ουρανούς
κάνω ένα
τάμα για να’ρθείς με αγάπης νάζι
Το πρώτο μου Αχ!
τό’βγαλα
που είπες η καρδιά χτυπάει γι’ άλλη
Θε’ μου κι Αλλάχ
κάντε ένα
θαύμα νά’ρθει εδώ, κι όπου με βγάλει!!!

Ακριβοθώρητο κορμί γλιστράς σαν χέλι
μα στων χειλιών σου την ρωγμή κηρήθρας μέλι.
Ακριβοθώρητο φιλί, κλειστό κοχύλι
της ηδονής στάζεις ρακί, μα σε άλλα χείλη

22.03.09

1255

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μέλι

« στις: 27/03/09, 10:10 »

Φίλε kuiper
σ' ευχαριστώ για το σχόλιο
και να ξέρεις μου δίνει ώθηση να συμμετέχω πιο συχνά
σ' αυτή την όμορφη γωνιά που άργησα να την επισκεφτώ
Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!!!!!

1256

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μέλι

« στις: 25/03/09, 22:21 »

Μέλι γεμάτοι των χειλιών μας οι αρμοί
κεντήστρα η αγάπη στα παλιά κλωστήριά μας
νύχτα, μελένιο μου κι αχόρταγο κορμί,
παραδομένο στα Ορφικά μυστήριά μας

Με όνειρό μου στο κορμί σου να κοπώ
να πω: «Στο εξής δεν το μοιράζεσαι με άλλους»,
να βγω μαζί σου σε σκοπέλους «Σ’ αγαπώ»
στης ηδονής σου να τρακάρω τους υφάλους.

Σε μιά παρτίδα θα σε παίξω απ’ την αρχή
από την ξένη φυλακή να σε κερδίσω
κι αν κάνω  «κέντα» με στεντόρεια ιαχή
θα πω: «Μου ανήκεις,σαν τρελός θα σ’ αγαπήσω»

Μέλι τα χείλη, και τα μάτια σου ουρανοί,
σε ποιους βωμούς να κάνω τάματα στον Δία
στης αγκαλιάς σου να με πάρεις τ’ αχανή
με του κορμιού σου να με πνίξεις τη σχεδία!

                       25.03.09

1257

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ημπαλάντα των λαιμητόμων

« στις: 25/03/09, 17:02 »

Σ' ευχαριστώ και για την υποδοχή , και για το σχόλιο
Να 'σαι πάντα καλά, καλέ μου φίλε!!!!!!!!!!!
Τα λέμε...........

1258

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ημπαλάντα των λαιμητόμων

« στις: 24/03/09, 10:41 »

Είχα διαβάσει και τους τέσσερεις τους τόμους σου
να σταματήσω εδώ, μου είπανε, πως πρέπει,
όταν με δέσανε σφιχτά στις λαιμητόμους σου
να μη διαβάσω γι’ άλλους φόνους σε άλλα έπη

Πρώτες σελίδες, ποιητές, γιορτές, και ρήτορες,
χίλια εμβατήρια, κι αγώνες στην παλαίστρα,
μα τσιμουδιά γι’ αυτά που πάθαν οι επιβήτορες,
για τους θανάτους στης αγχόνης σου την δέστρα.

Μου ΄πες να μπω, προτού μουντός γίνει ο ορίζοντας
σ’ ένα κανό να βγούμε στους ωκεανούς σου,
σε είχα αγκαλιάσει και σαλπάραμε γνωρίζοντας
πως μια νυχτιά θα σπαρταρίσω στους βωμούς σου.

Κι ήμουν ατίθασος στους βάρβαρους τους νόμους σου,
πως να το ξέρω όταν έφτασα με αγέρι
και φωτογράφιζα ξανά τις λαιμητόμους σου
πως θα κοπώ στο κοφτερό τους το μαχαίρι.

Διάβασα φως μου, στα κρυφά, και τα άλλα τα έπη σου
το φρικαλέο σου το πασλ  να το ενώσω
κι είχε φανεί μέσα απ’ το βρόγχι, κι απ’ το λέπι σου,
πως στους βυθούς σου θα βρεθώ, κι εκεί θα λιώσω

κι ως να σκεφτώ, κύμα νυχτιάς με ακροβόλησε
να με αγκυλώσει με του θάνατου το αγκάθι,
τους μακελάρηδες καιρούς το  ασκί σου αμόλυσε
και ναυαγός σου σπαρταρώ σε άγρια βάθη

                            24.03.09
                                         Kithara  24.03.09

1259

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Πέντε σημάδια

« στις: 23/03/09, 23:57 »

"Δεν έχει φίλε μου η απιστία φύλο......."

mantinada αυτό είναι  το σωστό
συγχώρα και κάτι που εν τη ρύμη του λόγου ρέπει προς την ανδρική πλευρά!!!!!!
Ευχαριστώ
να 'σαι πάντα καλά.........

1260

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Πέντε σημάδια

« στις: 23/03/09, 13:05 »

φίλε kuiper
πέρα από την όμορφη απάντησή σου, δεν θα 'λεγα πως έχεις άδικο ως προς το νόημά του.....
(και δεν είναι φαλλοκρατικό το σχόλιο!!!!!!!)
Να ΄σαι καλά!!!!!!!!!!!!

1261

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σαν τον στίχο του Λένον

« στις: 23/03/09, 13:00 »

Φίλε μου Χωριάτη σ΄ευχαριστώ
Να 'σαι πάντα καλά!!!!!!!!!!!

1262

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σαν τον στίχο του Λένον

« στις: 23/03/09, 08:45 »

Με νηστήσιμο βλέμμα
μ’ εκδορές των αιώνων,
της αγάπης το βλεμμα
η πορεία των μόνων.

Με αγαπώ για ρεκλάμα
των ερώτων οι φόνοι,
της αγάπης σου η κάμα
πιο βαθιά με καρφώνει.

Πιο γοργά, μάνι-μάνι,
με πετάνε οι Γοργόνες
σε άλλης Κίρκης λιμάνι
σε τρελούς Λαιστρυγόνες.

Με νηστήσιμο βλέμμα
σαν τον στίχο του Λένον
με πετάς σε άγριο ρέμα
σε νησί προδομένων.

Κάποιο μήνα ρημάδι
μου κουνάς το μαντήλι,
λες: «Τις νύχτες στον Άδη
δεν ανάβει φυτίλι».

Κι η πορεία μου μόνη
δίχως πια περηφάνια,
με σπασμένο τιμόνι
πώς να βγω σε λιμάνια;

        23.03.09

1263

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πέντε σημάδια

« στις: 22/03/09, 08:45 »

Πέντε σημάδια στου ορίζοντα τη δύση
μου έχουν στείλει του καημού την αντηλιά
κι από τις στάλες στην παλιά του κόσμου βρύση
δεν έχω πιει καρδιά μου ούτε μια γουλιά.

Πρώτο σημάδι, το αντίο σου μια νύχτα
που ήρθε να δώσει την χαριστική βολή
κι όλοι μου έλεγαν : «Τα όνειρά σου δείχτα
για να φανεί ότι αγάπησες πολύ»

Άλλο σημάδι , το φευγιό σου ένα βράδυ,
δήθεν να πας σε μια επείγουσα δουλειά
μα όπως έμαθα, πλημμύριζες στο χάδι
άλλον, χαρίζοντας του ολόγλυκα φιλιά .

Τρίτο σημάδι ικανό για να λυγίσω
που μ’ έχει ρίξει σε μεγάλες παγωνιές:
μια μέρα που έσκυψα δειλά να σε φιλήσω
κι ήταν γεμάτος ο λαιμός σου μελανιές.

Σημάδι τέταρτο, καρδιά μου , πως ν’ αντέξω
όταν γυρνώντας ένα βράδυ απ’ τη δουλειά
σε βλέπω για ώρες στον αυλόγυρο απ’ έξω
να περιμένεις « κάποιο φίλο απ’ τα παλιά»

Όμως στο πέμπτο σημάδι έχω γείρει
στην παγωνιά μου, καθώς είδα φανερά
στο μισοσκότεινο ανοιχτό σου παραθύρι
δύο σκιές αγκαλιασμένες τρυφερά

1264

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αργαλειός

« στις: 20/03/09, 10:54 »

Καυσόξυλο, σε βάλαν στη σειρά,
η νύφη, η κουμπάρα, η πεθερά,
αυτές που στα υφάδια σου δεν μπήκαν
πριόνισμα σου ρίξανε γερό
το είχες αισθανθεί από καιρό
στους ύπουλους εχθρούς σου πάντα ανήκαν

Δεν πέρασαν ποτέ τους σαϊτιά
δεν γέμισαν νερό με τον νοτιά
δεν ύφαναν εκεί ποτέ σεντόνια,
Οι άντρες οι μαλ**ες στη δουλειά,
αυτές κουτσομπολιό κι ανεμελιά,
και ψάχνανε αγάπες σε καντόνια

Σαπίζει το στημόνι αργά-αργά
δεν μοιάζει όμως αυτό να τις λυγά
τις νοιάζει μόνο για τον κατιφέ τους
Το χτένι λαμπαδιάζει στην πυρά
κι η νύφη, η κουμπάρα, η πεθερά,
στα κάρβουνά σου ψήνουν τον καφέ τους.

Κοιτάζουνε πως φέγγουν στη φωτιά
στημόνι, και αντί, και σαϊτιά
πως λαμπιρίζουν φίλε μου παλιέ μου,
και νοιώθουνε μια άγρια χαρά
η νύφη η κουμπάρα η πεθερά,
που ο εχθρός «πνέει τα λοίσθια» αργαλειέ μου

23.04.08

1265

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τι να τάξω

« στις: 20/03/09, 08:09 »

androula,kuiper,
Τα σχόλιά σας με τιμούν
ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

1266

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τι να τάξω

« στις: 18/03/09, 14:55 »

Κατ'αρχήν να σε ευχαριστήσω για τον σχολιασμό σου

Οι δυνατοί (σπάνιο είδος) κυνηγούν,  πιάνουν το όνειρο από τα κέρατα, και το κάνουν πραγματικότητα.
Οι πολλοί, μένουν για πάντα με αυτό!!!!
Έχεις δίκιο...................
Να 'σαι πάντα καλά!!!!!!!!!!

1267

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άκληρες ώρες

« στις: 18/03/09, 12:35 »

Άκληρες ώρες απ’ την γέννα τους λειψές
στις φαραγγιές του γδικιωμού βυσοδομούνε
δεν το θυμάμαι, θα ‘ταν τώρα, θα ‘ταν ψες
που λίγο φως απ΄ το φεγγάρι πολεμούνε,

κι όταν σπαράζω στ’ ακραιφνή του ιδεατού
όταν χειμάζομαι μονάχος στ’ ανηφόρια
μ’ ένα νεφέλωμα, και μάγμα ενός ποτού
οι αγάπες ‘δω, οι εκδικήσεις κάπου χώρια.

Ξανά η έκκληση για ρήγματα κενών,
πάλι εξογκώματα καημών θα ξεφουσκώνεις,
κι απ’ τα θολάμια των παλιών  ωκεανών
θα ξεχωρίζεις το στροβίλισμα της σκόνης

ίσως η γέρικη αντηλιά  άστρου παλιού
ίσως το υγρό και η θολούρα μαύρης άμμου
δάγκωμα οχιάς κάναν την γεύση του φιλιού
βάφτιζαν σάβανα τα πέπλα άγιου γάμου.

Θα νυχτωθώ όμως ξανά με τον χιονιά
σε ανεμοδάρσιμο ψυχών, σε αρχαία χάη
θα ξεχωρίσω από λάφυρα φονιά
ένα μπερλόκ που σου ‘χα δώσει κάποιο Μάη

μα εκεί στην κόψη του γκρεμού, πριν απ’ το φως
στου Κολοσσαίου θεωρεία οι άγριοι λύκοι
του μονομάχου η ψυχή , πόθος κρυφός
η αγωνία θεατών το πανωπροίκι.

Πώς να τραβήξω πια την κάμα με άδειο «ναι»
πως ν’ αντικρύσω λυτρωμούς με άδεια μάτια
που με καθήλωσες σε χώματα ουρανέ
και δεν μου έφεξες στης γης τα μονοπάτια.

Άκληρες ώρες απ’ την γέννα τους λειψές
χτυπούν φεγγάρι της νυχτιάς που ‘χει αρρωστήσει
δεν το θυμάμαι, θα ‘ταν τώρα, θα ‘ταν ψες,
που στο πεδίο της βολής με είχανε στήσει!!!

                     18.03.09

1268

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Tα ξόρκια και τα τάματα

« στις: 18/03/09, 09:37 »

Μικρό το εκκλησάκι, μοσχοβολά κερί
τα μάτια βουρκωμένα, το βλέμμα σου βαρύ,
το τάμα σου να κάνεις σαν βέρος Αχαιός
ταχειά να περιμένεις, «και έχει ο Θεός».

Γλυκόπιοτο να φτιάξεις από κλαδί μυρτιάς
να βράσει, και να πάρει το χρώμα της φωτιάς,
κρυφά μες στο φλιτζάνι να στάξεις μια γουλιά
μπορεί να σ’ αγαπήσει ξανά όπως παλιά

Σε πλάτωμα ν’ ανέβεις, στις τρεις βουνοκορφές
να προσκυνάς τον ήλιο, και με ματιές κρυφές
καράβι αν αντικρίσεις με κόκκινο πανί
ο έρωτας θα ζήσει κι εκείνη θα φανεί.

Μικρό το εκκλησάκι μεγάλος καημός
ο χωρισμός νυστέρι, κι η πίκρα ποταμός,
αν δάκρυσε στο Αντίο, το λέει κι ο χρησμός:
καλό σημάδι είναι, θα ’ρθεί κι ο γυρισμός

1269

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άλλο πελάτη

« στις: 17/03/09, 19:42 »

Με κύρος άδολο
θα κυνηγήσουμε τα όνειρα του χτες
νυχτιάς παράβολο
πριν συμπληρώσεις , άσε θύρες ανοιχτές
με λύχνων άναμμα
πετροβολήσαμε σκοτάδια σε άλλη γη
κι ως να ‘ρθει χάραμα
είχαμε ρίξει πάλι αλάτι στην πληγή

Πάντα σε ανήθικες νυχτιές νωρίς χανόσουν
να ζευγαρώσεις μ’ έναν τρόπο μυθικό
κι όσο να βγάλουν το πουγκί να σε πληρώσουν
άλλο πελάτη είχες βρει ιδανικό

Τα κάστρα που άλωσα
θα στραφταλίσουνε με φλόγα από κερί
με νύχτες μάλωσα
για τα φεγγάρια που σου κρύβαν οι καιροί
μα αφού δεν μόνιασες
με τα αγαπώ , και των φιλιών μου την γραμμή
με καταχώνιασες
σε άλλο κελί, να σμίγω με άβολο κορμί

Πάντα σε ανήθικες νυχτιές νωρίς χανόσουν
να ζευγαρώσεις μ’ έναν τρόπο μυθικό
κι όσο να βγάλουν το πουγκί να σε πληρώσουν
άλλο πελάτη είχες βρει ιδανικό

Κι ενώ πολέμησα
να την κερδίσουμε την νύχτα του γιαλού
φιλιά ξανέμισα
όταν μου είπανε  πως σε είδανε κι αλλού
κι ενώ δεν όρισα
μέρες χαράς σαν γίναν τα όνειρα καυτά
σε παραχώρησα
σε ξένα χέρια να ματώσουνε κι αυτά.

Πάντα σε ανήθικες νυχτιές νωρίς χανόσουν
να ζευγαρώσεις μ’ έναν τρόπο μυθικό
κι όσο να βγάλουν το πουγκί να σε πληρώσουν
άλλο πελάτη είχες βρει ιδανικό


                   17.03.09

1270

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο αγνάντι μου

« στις: 17/03/09, 09:36 »

Πεσμένοι Άγγελοι σε ακάθαρτα νερά
κόκκινο χρώμα σαν μιας κόλασης το ρέμα
Ένας φωνάζει: «έχω χέρια καθαρά,
γιατί με  Άγγελων τα ξέπλυνα το αίμα»

Σπασμένα δίπολα σε αδίστακτους καιρούς
τα σ’ αγαπώ σου της νυχτιάς πυγολαμπίδες
κάποιες νυχτιές, με κάτι ανέμους πονηρούς
με λιποτάκτησαν σε αδέσποτες πατρίδες

Και να!  στην λίμνη το φραγμένο σου φιλί.
Και να!  στο αγνάντι μου, ο μύθος σου καμένος.
Είναι η καρδιά μου που πονά κι αναπολεί
σαν πειρατής, δίχως φρεγάτα, λαβωμένος.

                  17.03.09

1271

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τι να τάξω

« στις: 16/03/09, 11:54 »

Απ΄την εικόνα σου το μπλέ θα δανειστώ
που ‘ναι το χρώμα των ματιών, το πιο γλυκό σου
κι ένα φιλί σου. Αυτά τα δυό να σου χρωστώ
και κάθε μου όνειρο αν θες να ‘ναι δικό σου

Από τις μέρες, με μια πράξη δανεισμού
θα πάρω φως, απ΄το στερνό που βγάζει η δύση
μήπως οι ώρες μπερδευτούν του χωρισμού
μήπως του «γεια σου» ο καιρός αργοπορήσει

Σε κάθε μπόρα σου θα σκύβω να λουστώ
και το στερνό μου θα σου δώσω αντικλείδι
σε κάθε σου άγγιγμα απαλό θα σου χρωστώ
ένα του ονείρου, στον Παράδεισο ταξίδι

Θα κάνω κι άλλα, είσαι πόθος μου κρυφός
μα αν έχεις κάνει για τον έρωτα άλλο πλάνο
δεν θα επιμείνω, να ‘σαι αστέρι μου και φως.
Τόσα σου τάζω , τι να τάξω παραπάνω

1272

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θάλασσα δίχως Ουρανό...

« στις: 16/03/09, 09:18 »

Θάλασσα δίχως Ουρανό,
νερό σ' ένα κανάτι,
να ξεδιψάσεις δε μπορείς,
γεμάτο είν' αλάτι...

και μόνο αυτό το τεράστιχο είναι ικανό να το θεοποιήσει αυτό το υπέροχο ποίημά σου!!!
Το μπράβο μου ... το θεωρώ πολύ λίγο...
Να 'σαι πάντα καλά, να γράφεις τέτοια διαμαντάκια!!!!!!!

1273

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ψευδαίσθηση.

« στις: 16/03/09, 09:11 »

ναι!!!!
αυτόν τον χείμαρο των εικόνων σπάνια τον συναντάς!!!!!
Μπράβο...και πάλι Μπράβο....

1274

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εμινέ

« στις: 15/03/09, 17:19 »

Με αιχμαλωτίσανε δώδεκα Φελλάχοι
μια βραδιά στην έρημο στην ψηλή τη ράχη
στην σκηνή με κλείσανε κάποιας Βεδουϊνας,
κάπου μύριζε άνοιξη θα ’ταν Μάης μήνας

Στην νυχτιά στραφτάλιζαν του καημού τ’ αστέρια
κι ένας ίσκιος δίπλα μου μου ‘λυνε τα χέρια
σιγανοψιθύρισε: «Είσαι παλικάρι»
και σφιχτά με αγκάλιασε το άλικο φεγγάρι.

Νύχτα στον Παράδεισο δεν ξανάχα κάνει,
όμως με σημάδευε της αυγής η κάνη
«Το πρωϊ θα δικαστείς μα οι δικαστές τους»
μου είπε «είναι φίλοι μου και για μένα πες τους»

Το πρωϊ που αντίκρυσα το απόσπασμά τους
θάνατο προτείνανε δύο από δαύτους,
Στην απολογία μου μες στο ξεροβόρι
ευτυχώς θυμήθηκα του Αλλάχ την κόρη:

«Στη σκηνή της φυλακής» λέω « η Εμινέ σας»
μου είπε να με ακούσετε , και ζητώ το ναι σας»
Στο άκουσμα το ονόματος μαλακώσαν όλοι
μ’ άφησαν ελεύθερο, γλίτωσα το βόλι

1275

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η μνήμη του Μυστρά

« στις: 15/03/09, 17:17 »

ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα πολύ ενθαρρυντικά σχόλιά σας φίλοι:
pimami,Neikos,Aganippi
Να είστε πάντα καλά