Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΛΕΝΕ

« στις: 19/06/08, 23:25 »

πολυ δυνατες λεξεις.........
εντονη η μυρωδια της θαλασσις
μ'αρεσει

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: το μεγάλο κόλπο

« στις: 04/06/08, 13:58 »

Αχ! να είχα το ψαλίδι
Το σφυρί και το κοπίδι
Να σπουδάσω γλυπτική
Να τους φτιάξω φυλακή

Πολυ καλο...........

3

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ......

« στις: 04/06/08, 13:53 »

Με χαλαει να βλεπω ζευγαρια που εχουν αντιστροφους ρολους. Με χαλαει να βλεπω την γυναικα να κανει οτι θελει τον αντρα. που πηγαν οι φωνες τους? να τον μειωνουν μπροστα στους αλλους? μα πως το ανεχονται? με χαλαει πιο πολυ γιατι αυριο το παιδι τους θα γινει σαν αυτους............θα ψαχνει μια μεγερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κόκκινη κλωστή

« στις: 30/04/08, 18:58 »

πολυ υπομονη οσφριζομαι, απελπισια, αλλα δεν σε φοβαμαι...
πολυ δυνατο x-versous!!!! 

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Για σένα...

« στις: 25/04/08, 19:06 »

δεμένος ήτανε στη γη
μα στα ψηλά πετούσε.

Είχε στην πλάτη δυο φτερά,
σπασμένα, τσακισμένα,
κι απ' τις πληγές του έτρεχε
αδιάκοπα το αίμα.
Μα είχε στα μάτια του φωτιές,
φλόγες που δεν τις σβήσαν
εκείνοι που το σώμα του
αλύπητα χτυπήσαν...

Mantinada, εκτος οτι μου αρεσε παρα πολυ, συγχρονως σαν να γνωρισα και καποιες αρετες της ψυχης σου μεσα απο τους στιχους σου. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: αραγε

« στις: 22/04/08, 22:17 »

Ευχαριστω Neiko, αλλα εν μερει εχει δικιο ο Βραζιλης.

Βραζιλη, σωστα αυτα που λες αλλα εγω μιλαω για υπαρξιακη μοναξια,που παντα θα υπαρχει, και οταν την μοιραστουμε υπαρχει, απλα με το να την μοιραζεσαι μικραινει ο πονος, δεν σβηνει ποτε, ουτε επουλωνεται, ειναι ενα κενο και παντα θα παραμενει, ειναι η "προικα μας", το ανθρωπινο ειδος.

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: αραγε

« στις: 22/04/08, 18:44 »

Neikos, quasar, Τζιμη, Βραζιλη, papous, holliday ευχαριστω πολυ για ολα τα σχολια, ολα ειναι ευπροσδεκτα. Η αληθεια ειναι πως δεν περιμενα να σας αγγιξει, εχω συνηθισει να μην μπορω να μοιραστω την εκταση, και την δυναμη των συναισθηματων μου σε διαπροσωπικο επιπεδο.Ισως και γι αυτο γραφω αυτο που νιωθω ετσι οπως ξεπηδουν τα γραμματα, δηλαδη πολυ χαοτικα. Θεωρω καθε δειγμα γραφης λυτρωση οταν προσπαθεις να εκφρασεις αυτο που νοιωθεις, οπως και να ειναι αισθητικα το αποτελεσμα, η ουσια ειναι οτι προσπαθησες να το προσδιορισεις, και εδωσες αξια σε αυτο το συναισθημα.
Ειμαι ενα χαοτικο μυαλο, δεν μου ειναι ευκολο να εχει ροη οταν γραφω κατι, αποδεχομαι ολες τις πληροφοριες, και δεν σκαναρω καμια. Αν την σκαναρω μπλοκαρω, ειναι σαν να την λογοκρινω, και ετσι συνηθως γραφω...Μετα τα διαβαζω και καμια φορα καταλαβαινω κατι για εμενα, αλλες φορες και εγω δεν βγαζω νοημα αλλα αμα σταματησω δεν μπορω να το πειραξω, το νιωθω ψευτικο. Φοβαμαι να το πειραξω, γιατι οτι κοψω, ειναι ενα κομματι μου, και οτι προσθεσω μου φαινεται ξενο.
Συνηθως ακουω εναν ρυθμο οταν γραφω, αλλα αν παρεμβει καποιος αλλος τον ακουω και αυτον και ας μην ταιριαζει, καποιο λογο θα χει και αυτος
Οταν ενα συναισθημα ειναι εντονο, ο μονος τροπος να απελευθερωθω ειναι να γραφω χωρις καμια αναστολη, αισθανομαι πως αν σταματησω, το απερριψα.
Παντως θα προσπαθησω να το τροποποιησω, αλλα φοβαμαι οτι το αποτελεσμα δεν θα ειναι καλο

Αναρωτιεμαι γιατι αφου ολοι εχουμε εμφυτη την μοναξια, ολοι επιλεγουμε να ειμαστε ακομα πιο μονοι, χωρις καν να την μοιραζομαστε? Γιατι οι ανθρωπινες σχεσεις, φιλιες ειναι τοσο ανωριμες?

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / αραγε

« στις: 20/04/08, 01:06 »

Νιωθω μια τρυπα του εαυτου,
ενα κενο,
μα δεν μπαλωνεται.
Το τωρα καπως βαρετο,
που αλλοιωνεται.
Νιωθω μια σφαιρα στην καρδια,
οταν γεννηθηκα,
νιωθω πως δεν ανηκω εδω,
μα δεν νικηθηκα.
Νιωθω τις νυχτες μοναξια,
απεριοριστη,
σε μια παρεα σαν σταθω,
μενει η ιδια,
δεν μπορω να μοιραστω
τουτο το αισθημα
που εχει σβολιασει μες στα στηθια.
Δεν υπαρχει ολοκληρωση,
ειναι παραισθηση,
παντα ενα κενο, μοναξια θα μπαζει.

Καλημερα παροδικοτητα
Καλημερα γλυκε μου ηλιε
μοναξια που δεν ξεφορτωνεσαι
Παναγια μου, λιγο βοηθα.

Νιωθω σαν φθινοπωρινο φυσημα
που με τα φυλλα παιζει
αργα, αργα ξεραινονται
την ανοιξη, ποιος εχει?
Νιωθω κυπαρισσιου το αρωμα
το δερμα μου να παιρνει,
και στην ανασα μου
μια αλμυρα ξενη.
Νιωθω ψαριου το σπαραγμα
μπλεγμενη μες στα δυχτια
του αετου το γραμπωμα
και μια θηλια στα χειλια.
Νιωθω με μια ερωτηση
να ειμαι βαπτισμενη
να παιζω με τα γραμματα
μα δεν βλεπω τις λεξεις
Νιωθω, πως θελω απ την αρχη
να ταξιδεψω
πριν το κορμι, που ημουνα
να ξερω
Νιωθω την ομορφια
του πριν να ενωθουμε

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ήσουν μια θάλασσα…

« στις: 20/04/08, 00:38 »

νιωθω σαν να περιεγραψες αυτο που με εκανε να νιωσω...καποιος
καλυτερα δεν θα μπορουσες
αυτη η θαλασσα...

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αμαζόνα

« στις: 17/04/08, 20:45 »

Πολυ ομορφο... δυναμη χωρις ορια , μα που καμια φορα γινεται αυτοκαταστροφικη...
ανθρωπινη φυση...

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ολολευκο φουστανι

« στις: 17/04/08, 18:43 »

Συνηθως γραφω πολυ παρορμητικα, για αυτο και ισως οι εναλλαγες πολλες φορες να μην εχουν την ιδια χροια, αλλα αμα προσπαθησω να σταθω στα ορια χανω το συναισθημα. Δηλαδη ακολουθω τον δρομο οπου με βγαλει..

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 19,02

« στις: 16/04/08, 23:03 »

...ριξε λιγο φως...
να το μοιραστεις

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Και ξανά...στο τίποτα

« στις: 16/04/08, 15:30 »

μπορει να ναι παλιο, αλλα ειλικρινα το λατρεψα

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ολολευκο φουστανι

« στις: 16/04/08, 13:32 »

Σε ευχαριστω πολυ για τα γλυκα σου λογια quasar,
οτι ο Ερμης ειναι ο αγαπημενος μου απο το δωδεκαθεο, ειναι αληθεια
ο τιτλος επισης μου αρεσε πολυ ονειρο μεινε παιδι, κατι που θα θελα να ακολουθω στην ζωη μου

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 19,02

« στις: 16/04/08, 00:12 »

Μου ειναι λιγο δυσκολο να το κατανοησω, πολυ κρυφο... η'  κρυφτο

..το Neikos εχει καποια σχεση με την Φιλοτητα και το Νεικος?

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ολολευκο φουστανι

« στις: 12/04/08, 04:59 »

Αλλο αγερα μην φυσηξεις,
ακου ετουτο το παιδι
κατι τα χειλη του ψελλιζουν
απο τα εγκατα της γης

Μα δεν το νοιαζουν τα ρολογια
ο χρονος πια δεν σταματα
τον δεικτη κρατα του χεριου του
τα αιωνια του μυστικα

Μνημες σκορπαν το δηλητηριο
μες κορμι διαολοι κηνυγανε
να το πουλησουν
μασκαρεμενοι μαστροποι
πληγες μυριζουνε
στις ενοχες φορανε
ολολευκο φουστανι

Ηλιε κλεισε τα ρολα σου
ειναι ακαταλληλη στιγμη
ασε τα ματια μου ακομη
αργει πολυ η ανατολη

Μοναδικη, αιωνια μουσικη
μοναδικη, ασαλευτη σιγη

Μην περνας την γραμμη που χεις χαραξει ονειρο

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: καψ....

« στις: 09/04/08, 19:28 »

Μου 'πες πως θα φύγεις
και περίμενες εγώ να το πιστέψω.
Ήθελες μωράκι μου να δεις
αν από πίσω σου θα τρέξω.

M έκανες κομμάτια
Και περίμενες εγώ να ικετέψω
Ήθελες μωράκι μου να δεις
για παρτη σου στα γονατα αν θα πέσω

R:Πάλι μ' έφτιαξες απόψε
μα και πάλι μου την σπας
όταν δε μου λες το πόσο μ' αγαπάς.

μπορω να πω πως δημιουργησατε ενα τσιφτετελι Holliday και Papous στο λεπτο.

   

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μέχρι εδώ

« στις: 09/04/08, 19:18 »

Πάντα
γέμιζα τις χούφτες μου κόκκινα ρόδια
τις τσέπες μου γκρίζα βότσαλα
την ψυχή μου αστραπές
και στροβιλιζόμουνα σε κάθε άνεμο

Πιστευω οτι εχεις ενα απιστευτο χαρισμα να στροβιλιζεις στις ψυχες μας. Γιατι δεν εκδιδεις τα ποιηματα σου?

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / κ..

« στις: 06/04/08, 18:46 »

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑ

Το λαθος εκανα να ενδωσω
μες το μεθυσι ένα πρωι
και την καρδια σου να προδωσω
μα δεν το ηθελα, γιατι

Το λαθος εκανα το ξερω,
να σε πληγωσω δυνατα,
μα σ’ αγαπαω δεν αντεχω
λυπησουμε αληθινα.

Και γυρνα πισω στην αγκαλια μου
εγω εσενα θελω κοντα μου
και γυρνα πισω μην με αφηνεις
σε αγαπαω μην με διαλυεις.

Και γυρνα πισω στον ερωτα μας
και στα δικα μας τα ονειρα μας
και γυρνα πισω μην με αφηνεις
σε αγαπαω μην με διαλυεις

Το λαθος τωρα δεν αλλαζει
ειμαι τρισαθλιο κορμι
μα στην καρδια μου δεν υπαρχει
γυναικα άλλη μονο εσυ

Το λαθος επραξα σου λεω
δεν ηθελα να πληγωθεις
άλλη γυναικα στην καρδια μου
δεν θα χωρεσει μονο εσυ

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / καψ....

« στις: 06/04/08, 18:43 »

ΛΑΘΟΣ ΣΤΡΟΦΗ

Καιρο στο σπιτι όταν γυρνουσα
σταματαγα να σου μιλω
μα αληθεια δεν σε αγνοουσα
ετσι συνηθισα να ζω

Σιγα σιγα πηρα τον δρομο
μα διαλεξα λαθος στροφη
δεν ηξερα και αλλον τροπο
οδευα στην καταστροφη.

Σιγα σιγα αλλαξα κοσμο,
για να μην νιωθεις την ντροπη,
δεν ηθελα να σε αγχωνω,
κι οδευα στην καταστροφη.

Μα τωρα και αν εχει βραδιασει
κατι εχει μεινει στην ψυχη
και η αγαπη ισως προλαβει
να μας ενωσει απ’ την αρχη

Τον τροπο ψαχνω να γυρισω
και να ανοιξω την καρδια
σε εσενα θελω να μιλησω
μην κλεισεις κάθε κλειδαρια

Νομιζα πως σε προστατευω
και ειχα απομακρυνθει
χωρις προβληματα να λεω
χασαμε κάθε επαφη

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / καψουρο...

« στις: 06/04/08, 18:37 »

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ

Αγαπησα από λαθος και δευτερη φορα
μα τωρα έναν γαμο κραταω αγκαλια
και μεσα στο γραφειο το βλεμμα προσπαθω
να κρυψω από ’σενα ποσο σε αγαπω.

Ψυχη μου, ποσο άλλο θα αντεξεις
το κορμι σου να αγνοεις
τις προειδοποιησεις ότι καιγεσαι γι’ αυτή.

Φωτια μεσα μου ξεσπα και πώς να αντεξω
το ολον μου σε ζητα απεγνωσμενο

Φωτια που με κυβερνα μα θα παλεψω
μια μαχη που με κρατα φυλακισμενο.

Αγαπησα από λαθος και δευτερη φορα
φουντωνει ένα παθος για σενα στην καρδια.
Τον γαμο μου δεν θελω εγω να αρνηθω
γιατι την αγαπαω και εσενα αγαπω.

Ψυχη μου ποσο άλλο θα αντεξεις
συνεχεια να προσπαθεις
στο μυαλο σου να αποκρυψεις
ότι φλεγεσαι γι’ αυτην.

Φωτια μεσα μου ξεσπα
και πώς να αντεξω
το ολον μου σε ζητα απεγνωσμενο

Φωτια που με κυβερνα
μα θα παλεψω
μια μαχη που με κρατα
εγκλωβισμενο

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΙΑΒΗΚΑΝ

« στις: 05/04/08, 22:49 »

Οντως tinio εχεις απολυτα ζωγραφισει την ντροπη μας.και αν καποιες λεξεις μου ερχονται στο μυαλο<καταλισθεντως ολα πεσαν αξιες, φιλιες, ερωτες, και στο πικαπ τραγουδια σιγοπαιζαν για σχεσεις φτηνες, ξενερωτες.>

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΨΑΧΝΩ ΣΤΙΧΟΥΣ...

« στις: 04/04/08, 00:53 »

προσθετω στην προηγουμενη απαντηση μου

αυτη ηταν η αντιδραση μου..
 οταν καποιος προσπαθει να πει την γνωμη του(επικληση στην λογικη) καλο ειναι να σεβεται ταυτοχρονως
(επικληση στο συναισθημα) τον αλλον. 
επειδη δεν αντικρυσα κανεναν σεβασμο, θεωρησα και θεωρω προσβλητικο τον τροπο σου
οπως καθε λεκτικη επιθεση, η αντιδραση εσωτερικα ειναι ειτε πονος ειτε θυμος
την δικη μου αντιδραση νομιζω την βλεπεις
κατι με ενοχλησε για να το γραψω
αν ελεγες την γνωμη σου, συμπονωντας τα αισθηματα των αλλων, θα ειχες την κατανοηση και αποδοχη.
αραγε δεν μπορουσες να πεις οτι ενδιαφερεσαι για στιχους με καψουρικο περιεχομενο για επαγγελματικη χρηση, εμπορικους,
με ανταμοιβη. και να τονισεις οτι τον θελεις απλο, χωρις εντεχνη χροια, και χωρις ποιητικη διασταση, αλλα ευκολοδιαβαστο
και μελωδικο? δεν μπορουσες να πεις απλα οτι δεν εισαι λατρης της ποιησης, και θελεις στιχους για μελλοντικα σουξε, χωρις κρυφα νοηματα? αλλο να πεις την γνωμη σου, οπως οτι δεν σου αρεσουν στιχοι του στυλ ανταμωμα της αυγης, και αιματοχυμενοι   
κρινοι, και αλλο οτι ειναι βλακειες.μπορουμε αραγε βαση του προσωπικου μας γουστου να θεωρουμε ολα τα αλλα βλακειες?
αμα γνωρισεις τον ερωτα του φιλου σου, που τον κανει ευτυχισμενο, και δεν σου αρεσει, θα του πεις οτι ειναι βλακας?

αναρωτιεμαι για το κινητρο σου? βλεπω καποια κακια, ξερω ομως οτι δεν την επελεξες, τα βιωματα την προκαλουν, σε αυτο το   
κομματι σε συμπονω, εχεις και εσυ τους λογους σου, και μετανιωνω που απαντησα με επιθεση.αναρωτηθηκες ομως τι ειναι αυτο που την προκαλει?
μακαρι να μπορεσουμε να παντρεψουμε την λογικη με το συναισθημα... 

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΨΑΧΝΩ ΣΤΙΧΟΥΣ...

« στις: 03/04/08, 10:03 »

μαλλον τα βλεπω αναποδα... δεν ηπια ακομα καφε..
..εννοεις να γραψουμε κανενα ηλιθιο καψουρικο (στιχο), και οχι να προσπαθησουμε να γραψουμε στιχους που χρειαζονται και λιγο     
σκεψη. Μην τους κουραζεις, ε? Τωρα το καταλαβαινω..
Συμβουλη <παρε ενα χαρτι και ενα μολυβι και βαλε κανενα σιριαλ στυλ χουανιτα... προσθεσε στους διαλογους αλλη λιγη σαλτσα βαζοντας καμια εικοσαρια φορες καποια απ' τις λεξεις σε θελω, μη φυγεις, σε μισω, γλυκα, σεξ και ειναι ετοιμο>
μην χαλας τα λεφτακια σου...

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σαν λύκος

« στις: 27/03/08, 15:51 »

Αληθεια ακουσα την κραυγη σου, και πονεσα. Να'σαι καλα...υπεροχος!!!