Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΥΣΤΕΡΙΚΑ

« στις: 15/08/10, 21:29 »

•    ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΥΣΤΕΡΙΚΑ
  
  Τα φρένα τσίριξαν στην άσφαλτο που καίει
  -η πόλη μες τα φώτα της
  έκαψε την ψυχή της
  ανάπηρη μονάχη της να κλαίει στα στενά
  -κι εγώ φτωχός στη ρότα της
  ρουφώ την ενοχή της.
  
  Αναρωτιέμαι υστερικά τι στο καλό να φταίει
  τι να ’γινε κι η μνήμη μου ποτέ της δε γερνά
  ιστορικούς και κλασικούς μου δώσαν να διαβάσω
  στο τέλος δεν κρατήθηκα και βγήκα να ξεράσω.
  
  Τα τρένα εκτροχιάστηκαν στον έρημο σταθμό
  -και τα λιμάνια αλίμονο
  δίχως καράβια μόνα.
  Ο ουρανός γυμνώθηκε έμεινε δίχως άστρα
  -πετώ το όνειρο το δίγνωμο
  με την παλιά σφεντόνα.
  
  Αναρωτιέμαι υστερικά τι φταίει για τον  κλαυθμό
  τι να ’γινε και χάθηκαν τ’ αγέρωχα τα κάστρα
  ιστορικούς και κλασικούς μου δώσαν να διαβάσω
  στο τέλος δεν κρατήθηκα και βγήκα να ξεράσω.
  Ποίηση στίχοι: Φαιδων Αλκινοος
  Μουσική: Χρηστος Ορφανοπουλος – Γιαννης Καπογιαννης
  Τραγούδι: Βαγγελης Κορομηλης
  
  ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΙΑΙΟ ΚΥΚΛΟ 20 ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
  
  "Η ΠΟΛΗ ΜΕΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ"
  

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ

« στις: 15/08/10, 21:15 »

•     ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ
  
  Περήφανα καρτερικά, ιδρώνει στα σεντόνια,
  λεηλατεί τον έρωτα, αγκομαχά αιώνια,
  μοιάζει γοργόνα και πουλί, του Τρίτωνα μια  κόρη,
  Σοφία στέλνει στους λαούς, μα έγιναν εμπόροι.
  
  Δάσκαλοι, φίλοι των θεών, σοφοί ερευνητάδες,
  ρίξανε λάδι στη φωτιά, γκρεμίσαν αφεντάδες,
  χιλιάδες χρόνια πέρασαν, μεγάλες οι ανάγκες,
  μα τίποτα δεν άλλαξε, σε τούτες τις παράγκες.
  
  Της Ανδρομάχης την πυγμή, της Άρτεμης το  τόξο,
  μια Αμαζόνα υστερική, που μένει στην από ’ξω,
  κόβει τα στήθια της μεμιάς και τρώει τα  παιδιά της,
  σκορπά τους κρίκους της Ζωής, με την ανεμελιά  της.
  
  Δάσκαλοι, φίλοι των θεών, σοφοί ερευνητάδες,
  ρίξανε λάδι στη φωτιά, γκρεμίσαν αφεντάδες,
  χιλιάδες χρόνια πέρασαν, μεγάλες οι ανάγκες,
  μα τίποτα δεν άλλαξε, σε τούτες τις παράγκες.
  
  Δημοκρατία αγόρασε, στα πιο φτηνά της ψώνια,
  κυλίστηκε στην άσφαλτο, στα πιο γλυκά της  χρόνια,
  ανηφοριές κατηφοριές, μεγάλα πεζοδρόμια,
  οι έμποροι την τύλιξαν, μέσ’ στα ιδεοδρόμια.
  
  
  Δάσκαλοι, φίλοι των θεών, σοφοί ερευνητάδες,
  ρίξανε λάδι στη φωτιά, γκρεμίσαν αφεντάδες,
  χιλιάδες χρόνια πέρασαν, μεγάλες οι ανάγκες,
  μα τίποτα δεν άλλαξε, σε τούτες τις παράγκες.
  
  Ποίηση στίχοι: Φαιδων Αλκινοος
  Μουσική: Χρηστος Ορφανοπουλος – Γιαννης Καπογιαννης
  Τραγούδι: Βαγγελης Κορομηλης
  
  ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΙΑΙΟ ΚΥΚΛΟ 20 ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
  
  "Η ΠΟΛΗ ΜΕΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ"
  

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΙ ΒΗΤΑ

« στις: 15/08/10, 21:06 »

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΙ ΒΗΤΑ

Για τα ταξίδια της ζωής, ετοίμασα καράβι,
έβαλα ράφτη μυθικό και νυφικό σου ράβει,
παρέα μ' έναν Κύκλωπα, η Νύφη θα στεριώσει,
και τους κουμπάρους θα τους φάν', προτού να ξημερώσει.

Μου λέγαν να 'χω όνειρα, βαθιές προοπτικές,
μα εγώ όλο φοβόμουνα, δε μού 'βγαιναν οι ωδές,
κρυβόμουν και περίμενα, 'δε φάνηκαν ακόμη;'
και Συμπληγάδες μ' έπνιγαν προοπτική και δρόμοι.

Στην εξορία βρέθηκα, σε μιας πατρίδας τέλμα,
βλαισοποδία η Αρχή κ' η εξουσία πέλμα,
το ζεύγος δεν επέστρεψε, ανοίγω τη διαθήκη,
το ψέμα πνίγει το χωριό κ' η χώρα υποθήκη.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΙΑΙΟ ΚΥΚΛΟ 20 ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

"Η ΠΟΛΗ ΜΕΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ"
Ποίηση στίχοι: Φαιδων Αλκινοος
Μουσική: Χρηστος Ορφανοπουλος – Γιάννης Καπογιάννης
Τραγούδι: Βαγγελης Κορομηλης

ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ MS RECORDS
ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΧΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΙ"
ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ "ΒΗΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ"