Μηνύματα

1

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Γρηγόρης Δεσύπρης - Απλά και Μπερδεμένα

« στις: 25/08/05, 14:47 »

Επειδή όπως είπες τα γούστα είναι υποκειμενικά δεν έχει νόημα να πω ποιό μου άρεσε και ποιό όχι.

Πως δεν έχει νόημα;!...ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι οι γνώμες είναι υποκειμενικές και δεν χρειάζεται αυτό να επαναλαμβάνεται...
Εξάλλου ΑΥΤΕΣ τις γνώμες περιμένουμε να ακούσουμε...των ακροατών δηλαδή, γιατί σ' αυτούς απευθυνόμαστε!
Οπότε...για πες!

Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω όσους ακούν με προσοχή τα τραγούδια, γιατί με την ταχύτητα που τρέχουν όλοι και όλα,
κάτι τέτοιο αποτελεί μάλλον εξαίρεση...

φιλικά,

Κ.

2

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Απλά και Μπερδεμένα

« στις: 18/07/05, 09:14 »

Φίλοι καλωσορίσατε κι όσοι ακροαστείτε
ελπίζω τα τραγούδια μας αλήθειες να σας πουν
με προσοχή ν' ακούσετε, τη γνώμη σας να πείτε
-όλοι οι δημιουργοί του φιλικά σας χαιρετούν!

  Μετά από πολύμηνη απουσία, επιτρέψτε μου την παραπάνω (έμμετρη ως είθισται,
για όσους με θυμούνται) παρέμβαση σ' αυτή τη δισκοπαρουσίαση, ως συνδημιουργός
(είμαι ο στιχουργός στα 8 από τα 11 τραγούδια αυτού του δίσκου...)


Θερμές ευχαριστίες:
Στον Γρηγόρη, για την ευκαιρία που μου ΄δωσε, την εμπιστοσύνη του
και την άψογη συνεργασία...
Στο kithara, που μέσα από το στέκι του έφτασα ως εδώ...
Στον newbie για την χαρά της πρώτης μελοποίησης στίχων μου...

Κ.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:Μάθημα στιχουργικής από έναν άσχετο για άλλους άσχετους.

« στις: 18/11/04, 11:09 »

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΙΧΟΥ ΚΙ ΕΝΟΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΥ

Σε κάποιον κάπου κάποτε, του ήρθε κάπως κάτι
Ιδέα ή συναίσθημα, σαν κόμπος στο λαιμό
Χαρτί, μολύβι έπιασε και με θολό το μάτι
Τον κόμπο στίχο έκανε να βγει στον πηγαιμό

Κι αφού τελεία έβαλε και ένοιωσε ν’ αδειάζει
Βλέπει πως ότι έγραψε πρέπει να διαβαστεί
Αλλιώς δεν έχει νόημα και πουθενά δεν βγάζει
Θα ‘ναι σαν να μη γράφτηκε αν δεν το μοιραστεί

Σ’ αυτόν λοιπόν που θεωρεί πιο κοντινό το δείχνει
Κι εδώ ολοκληρώνεται η κατάθεση ψυχής
Όπου κανόνες δεν χωρούν κι όλα τα τείχη ρίχνει
Και δεν σηκώνει κριτική ούτε θέματα αρχής

Μα έλα που δεν σταματά εδώ η ιστορία
Κι ο κάποιος στο επόμενο κεφάλαιο προχωρά
Θέλει σ’ αυτό που έγραψε να δώσει άλλη πορεία
Και γνώμη τρίτου αναζητά ετούτη τη φορά

Εδώ αρχινά το μπέρδεμα κι όλες οι ερωτήσεις
Γιατί να θέλει κριτική; Τι θα του χρειαστεί;
Γι αυτοϊκανοποίηση; Ή ψάχνει να ‘βρει λύσεις
Τραγούδι να γινότανε στο ράδιο ν’ ακουστεί;

Ή μήπως δώρο στίχο του θέλει να τους προσφέρει
Και περιμένει αν άρεσε να μάθει πως και τι;
Σε τούτη την περίπτωση θα πρέπει να το ξέρει
Πως πρέπει να του βάλει και κορδέλα και κουτί!

Η δημοσιοποίηση λοιπόν είναι το θέμα
Και με τον εαυτούλη του καθείς ας το σκεφτεί
Πως άλλο απ’ της εκτόνωσης, της τέχνης είν’ το βλέμμα
Και με ποιο θέλει να κοιτά, ας αναρωτηθεί…

Υ.Γ. οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα είναι τυχαία
       -με καταστάσεις όμως όχι…

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΓΚΑΖΟΖΑ!!!

« στις: 15/11/04, 11:52 »

Στου χάους την τάξη θα είσαι εντάξει
Αρκεί να μη στάξει σταγόνα στιγμής
Εκείνη η σταγόνα που κρύβει αιώνα
Και γίνει του αγώνα αιτία ρωγμής

Στο χρόνο αιώρα, στο χώρο μια χώρα
Ανέλπιστα δώρα, αναίτιες πληγές
Φουσκάλες που σκάνε και στ’ άπειρο πάνε
Γιατί δεν ρωτάνε, αστείες φυγές

Το νόημα, το νήμα, μετέωρο βήμα
Παράλογο ποίημα κρυφής λογικής
Σκοινί που ξεφτίζει και λιώνοντας τρίζει
μια πτώση ορίζει μετά μουσικής

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:Η ΜΥΓΑ!!!

« στις: 25/10/04, 14:49 »

Ιδού λοιπόν πως λύνεται της ύπαρξης το μέγα
παράλογο μυστήριο, δια μέσου μιας μυγός!
Αντί κανείς ν’ αναζητά το άλφα και τ’ ωμέγα,
αρκεί αντί για θήραμα σαν νοιώσει κυνηγός,
το έντομο που κάθεται στο μάγουλό του εκεί
να μη χτυπήσει, μα αυτός ν’ αυτο-χαστουκιστεί!

Υ.Γ. Συγχαρητήρια για τη σουρρεαλιστική σύλληψη-απόδοση!

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:Παιχνίδι των σκιών και των λέξεων

« στις: 21/10/04, 12:49 »

Αλήθεια, πώς σας φαίνεται αυτό το "παιχνίδι"; του να βρίσκεις πάντα την ίδια ομοιοκαταληξία, ιδίως σε δύσκολες καταλήξεις όπου πρέπει να σκεφτείς πολύ για να βρεις τις λέξεις και για να τις συνδιάσεις σε φράσεις που βγάζουν νόημα.

Επ! Λεξοπαίχνιδο ε; Εδώ είμαστε!

ΛΑΪΚΟΣ ΚΑΗΜΟΣ
Με δυο λόγια και εν τάχη όποιος τα λεφτά δεν τα ‘χει
θα λυγίζει σαν το στάχυ κ οι καημοί του θα ‘ναι βράχοι
και αυτοί που ζουν μονάχοι γιατί έτσι έχει λάχει
της ζωής οι μονομάχοι στην αρένα δίνουν μάχη

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:Η Κατάρα της Βροχής ...

« στις: 03/09/04, 09:25 »

Καλό χειμώνα, το παιχνίδι ας ξαναρχίσει
Βροχές και χιόνια πλέον θ’ αντιμετωπίσει
Του κάρου η ρόδα μες τις λάσπες θα κολλήσει
Και θέλει σπρώξιμο πολύ για να γυρίσει…

Να ‘χεις ανάγκη όχι ανθρώπους μα λεφτά
Είναι κατάρα, μα μπορεί να ‘σαι καλά
Μα είναι χειρότερο κι από πληγές εφτά
Να ‘χεις ανάγκη τους ανθρώπους με λεφτά

Είναι παράξενη της τέχνης η πορεία
Σαν τη ζωή είναι κι αυτή μια απορία
Και αν προβλέψιμη τη νοιώθεις που και που
Θα σου ξεφύγει, πονηρή ‘ναι αλεπού

Αγάπη, φόβο, λησμονιά, αλήθεια, ψέμα
Όλα μαζί αν τα τυλίξεις σ’ ένα δέμα
Είν’ το φορτίο σου, μα κι όλα όσα έχεις
Και θα το κουβαλάς, αντέχεις δεν αντέχεις…

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ο στόχος

« στις: 30/08/04, 14:55 »

Στο κέντρο ενός κύκλου αοράτου
Τεντώνοντας το τόξο στα όριά του
Στοχεύει και στα βέλη όνειρά του
Βάζει φωτιά
Ανοίγει το μυαλό και την καρδιά του
Φαρέτρα της ζωής και του θανάτου
Θα κάνει αυτός ο εραστής του πάτου
Αποκοτιά

Τριγύρω θεατές κρατούν τις δάδες
Και πέφτουν του χιονιού πυκνές νιφάδες
Θολό τοπίο, πίσω οι συμπληγάδες
Τον καρτερούν
Στα μούτρα του γελούν καιροί φονιάδες
Κ’ οι άγγελοι ανάβουνε λαμπάδες
Χορεύουν του Ζαλόγγου οι μανάδες
Και τραγουδούν

Ζητά του σύμπαντος συνομωσία
Στου τίποτα να φτάσει την ουσία
Εκεί που δεν υπάρχει φαντασία
Προτού το πριν
Στου απερίγραπτου την ουτοπία
Και στου ακατονόμαστου τη βία
Το κέντρο να πετύχει με τη μία
Θέλει, αμήν

Και φεύγουν οι φλεγόμενες σαϊτες
Μπροστά τους καβαλλάρηδες προφήτες
Το παραπέτασμα σκίζουν οι μύτες
Οι κοφτερές
Των γρίφων πιάνουν τα μολύβια οι λύτες
Κρυμμένους θυσαυρούς ψάχνουν οι δύτες
Του ουρανού ανοίγουν οι φεγγίτες
Εφτά φορές

Του απόλυτου η σιωπή τον κουκουλώνει
Καθώς τα βέλη πάνω του καρφώνει
Δεν τρέμει, δεν πονά και δεν ματώνει
Καμιά πληγή
Ολόκληρο το χρέος ξεχρεώνει
Και τη φωτιά με τη φωτιά πληρώνει
Με τ’ άσπρο τον σκεπάζει το σεντόνι
Η χαραυγή

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:Διλημματα "χρονου"

« στις: 11/08/04, 13:23 »

Το τώρα, το αύριο είναι του χθες
Κι αυτές οι ερωτήσεις αιώνια βαθιές
Το «πότε» δεν έχει πολύ σημασία
Το «πώς» πολεμάει του χρόνου τη βία

Η ζωή του καθένα, μια συνισταμένη
Αυτών που ‘χει κάνει κι αυτών που προσμένει
Η σούμα πια θα ΄ναι κανείς δεν το ξέρει
Και ούτε αν το «ψάχνω», το «βρήκα» θα φέρει

Ξερνάει ο καθρέφτης αυτά που ΄χεις φάει
Απάντηση δίνει κι αμέσως ρωτάει
Αργά και νωρίς τι θα πει δεν γνωρίζει
Το τέλος μια αρχή, θα σου πει, καθορίζει

Μαζί μας γεννιέται μαζί θα πεθαίνει
Κι αν δεν ανασάνουμε, δεν ανασαίνει
Εσύ εισ’ ο χρόνος και μην τον φοβάσαι
Σ’ αυτό το ταξίδι μαζί του θε να ‘σαι…

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 21/07/04, 20:12 »

Ευχαριστώ κιθαρωδοί κι εγώ με τη σειρά μου
Που τόσο εκτιμήσατε την «πρώτη» τη «φορά» μου
Τα λόγια σας τα όμορφα μα κ’ οι παρατηρήσεις
Που φανερώσαν άγγιγμα, ήταν αξίας ίσης

Κιθαρωδός δεν ήμουνα , κιθαρωδός δεν είμαι
Εφηβιόθεν-τ’ άτιμο-μου άρεσαν αι ρίμαι
Μ’ «ακούω» κι εγώ διάφορα στην μουσική του Πέτρου
Και θα τα πω στα πλαίσια του ταπεινού μου μέτρου

Κουπλέ ακούω ήσυχο, κιθάρα, μπάσο, πιάνο
Και στο ρεφραίν ηλεκτρισμό μου φαίνεται πως πιάνω
Με έμφαση στο γύρισμα του τελευταίου στίχου
Γιατί ΄ναι κει το γκρέμισμα του πρώτου μας του τοίχου

Κι ένα κλαρίνο δυνατό, καθώς το άσμα οδεύει
Στο τελευταίο το κουπλέ και να το συνοδεύει
Και της ψυχής το φύσημα στο τέλος σαν να λιώνει
Αργά να σβύνει σα να λέει οτι δεν τελειώνει...

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / το τραγούδι του τραγουδιού...(ω! τραγούδι)

« στις: 20/07/04, 14:26 »

Πατρίδα των απάτριδων, τραγούδι
Μαχαίρι κοφτερό μα και λουλούδι
Από το πρώτο σκίρτημα και χνούδι
Με παίρνεις απ’ το χέρι και με πας
Της άνοιξης μ’ ανοίγεις μονοπάτια
Με κρύβεις σε κρυστάλλινα παλάτια
Μ’ αινίγματα, παιχνίδια και γινάτια
Πότε με διώχνεις, πότε μ’ αγαπάς

Τραγούδι από νερό και από χώμα
Τραγούδι από αιθέρα δίχως σώμα
Τραγούδι σαν τη ρόδα που γυρίζεις
Τα πάνω κάτω φέρνεις και ζαλίζεις

Τη μια με το μαστίγιο με δέρνεις
Την άλλη δώρα ακριβά μου φέρνεις
Και σε λαβύρινθο με παρασέρνεις
Γιατί μετράει λες η διαδρομή
Πότε γαλήνη, πότε τρικυμία
Πότε με προσευχές, πότε με βία
Σ’ ακολουθώ σε ξέφρενη πορεία
Οπού δεν ειν’ ευθεία η γραμμή

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 13/07/04, 22:16 »

δεν πολυ καταλαβα τι ακριβως θελει να πει ο ποιητης...

1)   Ποιός ποιητής;
2)   Όποιος θέλει να πει ΑΚΡΙΒΩΣ κάτι, γράφει έκθεση...
3)   «Τα όνειρα που μένουνε μονάχα μες τη σκέψη
        κανείς μην τα πιστέψει, τα σβήνει η βροχή
        τα όνειρα που χτίζονται κι αντέχουνε στο χρόνο
        υφαίνονται με πόνο, χωρίς αναπνοή...»
        ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 13/07/04, 22:03 »

Λοιπόν το "Δημώδες" εμελοποιήθη, (στην original εκδοχή του )

Κοίτα λοιπόν πώς έτυχε, η μοίρα πώς τα δένει!
Είν’ απ’ αυτά που ψάχνεσαι και λες «μα τι συμβαίνει;»
Εγώ να λέω για παρθενιές, για τις φορές τις πρώτες
Και κάποιος πρώτη μου φορά σ’ αυτό να βάζει νότες!

Λοιπόν καλοδεχούμενο-και πώς αλλοιώς να γίνει;
Όποιος να δέχεται ξεχνά, δεν ξέρει και να δίνει
Κι αν είναι λίγο άτσαλο το ρεφρενάκι εκείνο
Με τον κατάλληλο σκοπό θε’ να σταθεί κλαρίνο!

Ες αύριον τα επόμενα αγαπητέ μου Πέτρο
Ν’ ακούσω το στιχάκι μου σ’ εννιά ογδόων μέτρο
(...και μη θαρρείς δεν θα στο πω, άμα δεν μου αρέσει
και κεραυνός και πέλεκυς βαρύς θα σε βαρέσει!!!)

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 13/07/04, 11:13 »

Όλες οι απόψεις και οι παρατηρήσεις σεβαστές.
Επίσης πολλές από αυτές αποδεκτές. Ο καθένας ας κρατήσει ότι του ταιριάζει. Μια παρατήρηση μόνο: δεν βρίσκω καταλληλότερη λέξη από την παρθενιά, που να εκφράζει με την γενική της έννοια και μονολεκτικά αυτά τα οποία δεν θα καταφέρουμε ποτέ.
ΤΕΛΙΚΑ:
Είτε θυμίζει …ταρζανιές
Είτε θυμίζει …φρυγανιές
Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι μ’ αυτές
Που δεν χαθήκαν παρθενιές…!!!

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 09/07/04, 15:27 »

Εναλλακτικά (3)

Βγάλ’ την ψυχή σου παγανιά
Κι αυτή να φύγει η παρθενιά

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 09/07/04, 12:53 »

...   ... γιατί μου το χαλάς τώρα ?? ... εγώ κρατάω την original εκδοχή των παρθενιών ...  
΄
... όσο για το "κρίμα" ... κάνε μια βδομάδα υπομονή ...   (tsk.. tsk .. promises ... promises ... )

/ο έχων υποσχεθεί πολλά ... nEwBiE  

συμφωνούμε απόλυτα...κι εγώ την original κρατάω...αλλά έτσι για να υπάρχουν επιλογές...

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 09/07/04, 12:33 »

Φίλτατε Kostakapa τι λες ??  ;


ΜΕΣΑ!!!

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 09/07/04, 12:23 »

OK
εναλλακτικά (1)

Το πρόβλημα είναι σ’ αυτές
Τις μη χαμένες παρθενιές

εναλλακτικά (2)

Μετά την πρώτη τη φορά, θ’ ακολουθήσει κι άλλη
Αρκεί να σπάσεις το μηδέν που κρύβεις στο κεφάλι

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΗΜΩΔΕΣ

« στις: 08/07/04, 23:50 »

Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Με το βοριά μες την ψυχή και το νοτιά στο νου μου
κοιμήθηκα ολόγυμνος στην όχθη του εαυτού μου
και μια φωνή ονειρεύτηκα, σωσίβιο να πλέει  
στον ποταμό κι από μακριά τραγούδι να μου λέει:

«Στα παγωμένα τα νερά  πρέπει να κολυμπήσεις
κι αν είναι η πρώτη σου φορά άκου ν’ αποφασίσεις:
μετά την πρώτη τη φορά
θα έρθει η δεύτερη φορά
το πρόβλημα είναι σ’ αυτές
που δε χαθήκαν  παρθενιές»

Και βούτηξα μα χάθηκε κι απόμεινα μονάχος
στα μάτια καθρεφτίζονταν αντίκρυ ένας βράχος
προσπάθησα να φτάσω εκεί μα ξάφνου στην κορφή του
μαύρο πουλί εφάνηκε κι έκραζε τη φωνή του:

«Μην ψάχνεις για στηρίγματα είναι όλα οφθαλμαπάτη
και μόνος σου θα πορευτείς μα έχε στο νου σου κάτι:
μετά την πρώτη τη φορά
θα έρθει  η δεύτερη φορά
το πρόβλημα είναι σ’ αυτές
που δε χαθήκαν  παρθενιές»
 
και βγήκα πάλι στη στεριά μπροστά μου ως πέρα κάμπος
σκαμμένος με περίμενε για να τον σπείρω σάμπως
κι άρχισαν απ’ το στόμα μου σπόροι να ξεπηδούνε
έπεφταν κάτω γράμματα κι άρχισαν να λαλούνε:

«και να μην ξέρεις το μπορείς, πρέπει να μας φυτέψεις
μ’ αίμα θέλουμε πότισμα για να θερίσεις λέξεις
μετά την πρώτη τη φορά
θα έρθει η δεύτερη φορά
το πρόβλημα είναι σ’ αυτές
που δε χαθήκαν  παρθενιές»

σ.σ.
"μετά την πρώτη τη φορά
θα έρθει η δεύτερη φορά
το πρόβλημα είναι σ’ αυτές
που δε χαθήκαν  παρθενιές"

οι παραπάνω στίχοι ανήκουν σ' ένα φίλο

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΙΑΛΟΓΟΣ (ή μονόλογος;)

« στις: 08/07/04, 09:42 »

Ρε συ Κώστα με δεκάρικα λειτουργείς;

<ψιθυριστά>
Του κάναμε αναπροσαρμογή δεδομένης της επιτυχίας του και πλέον παίρνει κέρματα των 2 ευρώ.....

πολύ καλό!!!


Είμαι σαν του super market καροτσάκι
Που ‘χει πάνω στο κεφάλι μια σχισμή
Αν μου βάλεις ένα μόνο κερματάκι
Κουβαλάω όλα τα ψώνια στη στιγμή!

Κι όταν θα ‘χω τελειώσει και αδειάσω
Επιστρέφεται το κέρμα κι απ’ αρχή
Μ’ όλα τ’ άλλα τα κενά θέση θα πιάσω
Να με πάρει ο πελάτης που θα ‘ρθεί…

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΙΑΛΟΓΟΣ (ή μονόλογος;)

« στις: 07/07/04, 15:14 »

είτε είναι μονόλογος είτε είναι διάλογος
μ΄ όλο το μεθύσι δεν περνά αδιάφορος
αν έβρεξε κι αν πότισε το είναι η βροχή
φαίνεται η αλήθεια στην ολόγυμνη ψυχή
πέρα από το άδικο και νόημα παράλογο
είναι το σαράκι αδηφάγο και παράφορο
μπέρδεμα οσμής αχνής κι αβρής αφής
η σπουδή στην πίστη η γεύση της ζωής

..

στο σύμπαν το παράλληλο ρακή και πεντοζάλη
φυσά πάνω στα κάρβουνα κι ανάβουνε φωτιές
σαν έρχεται η ώρα του αρπάζει τη σκυτάλη
και τρέχει σε υπόγειες φευγάτες διαδρομές…

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΔΙΑΛΟΓΟΣ (ή μονόλογος;)

« στις: 07/07/04, 08:42 »

Μια απορία μόνο.Πού κολλάει ο τίτλος

[/i]


Είμαι ένας ή πολλοί;
Η εικόνα μου θολή
Και πολλοί φαντάζομαι άλλοι
Έχουν τέτοια στο κεφάλι

Συζητώ λοιπόν με μένα;
Ή μονολογώ σε σένα;
Είσαι ο πρώτος ή ο «δύο»;
Ή μαζί ζεστό και κρύο;

Η ακίδα του διαβήτη
Και του μολυβιού η μύτη
Αυτό μόνο είν’ ο τίτλος
Για να χαραχτεί ο κύκλος…

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΙΑΛΟΓΟΣ (ή μονόλογος;)

« στις: 06/07/04, 21:54 »

-Μεθυσμένα σύννεφα πάνω μου ξερνάνε
ήπιανε και φάγανε, φούσκωσαν και σκάνε
-Η βροχή ‘ναι όμορφη, μύρισε το χώμα
την ψυχή μου άνοιξα, γύμνωσα το σώμα

-Το ποτήρι της ζωής είναι μισοάδειο
και δεν ξαναγράφεται πάλι το τετράδιο
-Πίνω από την κούπα μου τη μισογεμάτη
έγραψα, μουτζούρωσα, μα θα μείνει κάτι

-Άδικα μου φέρθηκες γένος των ανθρώπων
προδοσία δέχτηκα φίλων και ερώτων
-Είχα ότι άξιζα κι ίσως παραπάνω
μια κουκίδα σου κι εγώ στο αιώνιο πλάνο

-Πλούσιος δεν έγινα και πετυχημένος
από τύχης άγγιγμα είμαι εγώ παρθένος
-Πλούτη μου τ’ αρώματα, χρώματα κι ανθρώποι
οι καρδιές, τα σώματα, σύννεφα και τόποι

-Ύπαρξη παράλογη, το μυαλό μου λίγο
άθελά μου βρέθηκα, άθελα θα φύγω
-Της ζωής το νόημα ανοιχτό είναι τραύμα
με την πίστη φάρμακο θα γενεί το θαύμα...

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΣΠΕΙΡΑ Ή ΚΥΚΛΟΣ;

« στις: 30/06/04, 18:31 »

Και μενα!!!! Πολύ εύστοχος παραληρισμός.

[/i]

Έτσι, απλώς πληροφοριακά:

παραληρισμός; (όπως παραληρώ;)
παραλυρισμός; (όπως λυρισμός;)
ή
παραλληλισμός; (παράλληλος, παραλληλίζω;)

(όχι τίποτα άλλο, να ξέρω σε τι φάση ήταν ο αγαπητός κιθαρωδός!)

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Re:ΣΠΕΙΡΑ Ή ΚΥΚΛΟΣ;

« στις: 30/06/04, 16:29 »

Μην μετράς την επιτυχία και την ποιότητα των στίχων με τον αριθμό των απαντήσεων!

Είναι το ίδιο σαν να ψάχνεις στο Top 10 για να δεις ποια τραγούδια είναι καλά...

[/i]

Επ!...παρεξήγηση!

Προφανώς δεν ψάχνω για καμμία επιτυχία ή αναγνώριση ή τίποτα άλλο σχετικό.Στέλνω στιχάκια για να ανοίγω διάλογο (ευχαριστώ φίλτατε...και χρόνια πολλά) γιατί μ' αρέσει αυτού του είδους η επικοινωνία

Επίσης (θα έπρεπε να) είναι προφανές οτι αυτοσαρκάζομαι...

Επίσης: Μες το πέλαγος μπουκάλα
           μία εχάθη, πάμε γι άλλα...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΛΕΤΕ!!!

Ο επιμένων-καμμία σχέση με TOP-kostaskapa