Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Φλας στο ταβάνι

« στις: 19/07/09, 03:05 »

Στα πλαίσια της κριτικής άποψης, που νοιώθω πώς ελεύθερα οφείλουμε να εκφράζουμε (φαντάζομαι δι αυτό το αναρτήσατε εδώ) , και μπαίνοντας μετά απο καιρό, θεωρώ ότι το ανωτέρω είναι επιεικώς κουραστικό. Παρακαλώ πολύ να μην θεωρηθεί η ταπεινή μου κρίση ώς προσωπική επίθεση. Θα ήταν αστείο διότι δεν σας γνωρίζω καν, ούτε προσωπικώς, ούτε δια των γραπτών σας. Το σημείο όπου μπερδεύτε τις γλώσσες, τα σκασίματα, τα σπασίματα, τον ουρανό και κάποιον κατάσκοπο, θα το εχαρακτήριζα, σε συνδυασμό και με την οπτική ακομψία, ώς νοηματικό λαβύρινθο για τον αναγιγνώσκοντα. Αν παρεμπιπτόντως θίγεστε απο την κριτική μου, παρακαλώ θεωρείστε την, άποψη ψυχοπαθούς ή καθ' όλα αδαούς ώστε να ελαφρυνθείτε. 

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΔΕΗΣΙΣ

« στις: 17/07/09, 02:32 »

Σας ευχαριστώ πολύ. Παρ' όλα αυτά  "Πραίτορες βράχοι πάνω μου σωρός. πότε θα αναστηθώ ?".
Αποτέλεσμα απολύτου έμπνευσεως το παραπάνω δεν ήταν. Ίσως κάποτε να ξαναέρθει. Μέχρι τότε δεόμενος...
Να είστε καλά.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΗΣΙΣ

« στις: 14/07/09, 15:30 »

ΔΕΗΣΙΣ                                   14/07/2009



Οκτώ οι μήνες  που περάσαν, άδειοι.
Έλεος μηδέν η Μούσα, μου δεικνύει.
Ίχνος κανέν απ’ τ’ απαλό της χάδι.
Σ’ άπλετ’ ο οίστρος, σκότος, καταλύει.
 
Στίχοι αδύναμοι και καταδικασμένοι
Εκ γεννετής ανάπηροι, σφαδάζουν
στου κάδου κάπου  τ’ άδυτα, σκισμένοι
της ποίησης παράλυση προστάζουν.

Ανόητα μου λόγι’ αγαπημένα, δώρα.
εκλιπαρώ σας βγείτε απ’ το σκοτάδι
Σκέψεις μου αλόγιστες ελάτε, τώρα
της μέθης σας κεράστε μου τη χάρη.

Της λογικής μου κρύψτε την ανέχεια 
Διατάξτε τον ασύμμετρο ειρμό σας
να πάρει από το νου μου τη συνέχεια
και σύρτε με στον μαγικό χορό σας.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σκουπιtechios PCάκης

« στις: 01/11/08, 00:35 »

Ευχαριστώ πολύ για τον θερμό σου χαιρετισμό. Ανταποδίδω με ένα ακόμα σκουπιδάκι,
ως τιμή στον ξακουστό στιχοσκουπιδότοπό σου φίλε Ρακένδυτε.


Το Σύμπλεγμα                    (3/3/2003)


Του μέσα μου το σύμπλεγμα με τρώει
Και μέρα με τη μέρα παίρνει μπόι.
Σε ψυχολόγο πήγα να το δώ,
Μα είναι λέει τα μάλα ισχυρό.

Και θέλει ναι και σώνει και καλά
Ποιήματα να γράψει επικά.
Βρε κάτσε, εγώ του λέω, στα καλά σου
μα κείνο μου απαντάει, εσύ δουλειά σου.

Πιάσε την πέννα αλλιώς θα σε τρελάνω,                                                                                   
στην ποίηση αστεία εγώ δεν κάνω
το γένος μου γνωστό, αριστοκρατικό
και κόμπλεξ τ’ όνομα μου το καλλιτεχνικό. 

Παίρνω την πέννα και χαρτί
Κι ακούω τον μεγάλο ποιητή
που υπαγορεύει τις αρλούμπες.
Η πέννα,   εγώ κι αυτός  το τρίο στούτζες.

Και φτάνει η δύσκολη στιγμή.
Το καλλιτέχνημα ζητάει υπογραφή.
Υπόγραψε εσύ μου λέει να κάνεις φήμη
Ω Θεέ μου ,γιατί η καλοσύνη;

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σκουπιtechios PCάκης

« στις: 27/10/08, 19:20 »

Με λένε Σκουπιτέκιο PCάκη,
τεχνολογίας τέκνον με πτυχίο,
ο φορητός μου cuore επι δύο,
κι αντί καρδιά φοράω τσιπάκι.

Στον τοίχο με φυλάει μια bravia,
ίντσες πολλές και high definition,
απόρθητο έχω της καρδιάς partition,
online κανείς, δεν δίνω άδεια.

Στο κινητό μου έχω Τ εννέα,
βαριέμαι την ορθογραφία,
το facebook σωστή εποποιία,
έχω ήδη φίλους δεκαεννέα.

Ένα σκληρό γεμάτο δύο τέρρα
μυριάδες έχω εμ-πι-θρι,
όλου του κόσμου η μουσική,
απο pink floyd εώς  φλογέρα.

Δεν τα ακούω σχεδόν καθόλου,
είναι πολλά να ξεχωρίσεις.
Όπως του wiki οι απαντήσεις
καθείς επι παντός του βόλου

Μου χαμογέλασε χθες η Μαρία,
βαρέθηκα ν’ ανταποδώσω,
στο pornotube λέω να ενδώσω
τα του έρωτα, μου φέρνουνε ανία.

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το Κτήνος

« στις: 26/10/08, 11:57 »

Στην πιο ακραία συναισθήματος παραφθορά. Μιλώ για την ανατριχίλα. Αυτό έπαθα διαβάζοντας σας.
Σκοτεινά αληθινό.
Μπράβο.

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Προδοσία

« στις: 06/10/08, 00:14 »

Προδοσία



Στην πατρίδα μου οι λέξεις είναι ιστορία
Κάθε ιδέα,και ότι άυλλο ή υλικό
αντιστοιχεί  επ’ ακριβώς με λέξη μία
Κάθε λέξη μαρτυρά ενα τι μοναδικό.

Στην πατρίδα μου η γλώσσα παραπαίει
την σκοτώνουν κάθε μέρα στα σχολεία
τη μικραίνουν πιο απλή να γίνει λέει,
ευννοούν συλλογισμών την αστοχία. 

Ο νέος Έλλην ζει εν τη μωρία.
Ερωτηθείς  λέξεων  την ετυμολογία
ορθά  απάντησε  μόνο σε  μία 
στην  αέναη, παναρχαία μαλ-κία.

Περι προδοσίας αισχροτάτης ομιλώ
περι ωμής συνομωσίας
Διδασκάλων ιδεολογιστών θαρρώ
δημοσίας ανεξέλεγκτης  θητείας. 

Γραφικό το ξέρω θα με πούνε
εθνικόφρωνα φασίστα,
δεν μπορούν λένε, αυτές  να είναι
σκέψεις κάποιου σοσιαλίστα.


Μια ταμπέλα μου κολλήσανε
και τη φέρω όπου πάω
Αναχρονιστή με χρίσανε
έγκλημα  τη γλώσσα να πονάω.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Λίγο...

« στις: 03/10/08, 20:45 »

Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι εις υγείαν.

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Λίγο...

« στις: 01/10/08, 21:00 »

Λίγο...




Δέν έχει ή μέρα υπομονή,
φεύγει καί δέ ρωτάει.
Ό μετρονόμος τού καιρού,
τέμπο αυστηρό κρατάει.

Πήρε καί νύχτωσε νωρίς,
χειμερινό λιοστάσι.
Ή λάμπα άδεια, απαθής
απόψε δέ θ’ ανάψει.

Στή κάμερά μου ξένυχτώ,
μιά καί μισή μποτίλια,
τής μέθης μου εκλιπαρώ
ονειρικά χατίρια.

Κρασί παλιό θα πιώ, στερνό
σαν τότε νά μεθύσω,
γεύσεις ζωής πού νοσταλγώ,
γιά νά τίς ξαναζήσω.

Οίνε γλυκέ, παραμυθιάρη,
ρίξτου καιρού μία κλωτσιά,
στις μέρες πού ήμουν παλλικάρι,
τού χρόνου η ρότα να γυρνά.

Λίγο κοντά της να βρεθώ,
λίγο να την αγγίξω
τα μάτια της λίγο να δώ
Λίγο, λίγο πριν σβήσω.

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ανόητο

« στις: 24/09/08, 14:38 »

Ηλιανθέ σε ευχαριστώ και χαίρω πολύ που σε ξαναβλέπω.

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ανόητο

« στις: 23/09/08, 18:36 »

Justin σε ευχαριστώ.
Mistreated να σαι καλά, αν ψάξεις θα βρεις μερικά ακόμα. Λιγοστά.
Λάμπρο ευχαριστώ κι εσέ για τις ευχές σου. Ο τίτλος είναι αυτός γιατί κι εγώ δεν ήξερα το νόημα. Απλά μου βγήκε. Δεν είχα κάποια ιδέα.

Νά είστε καλά.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ανόητο

« στις: 22/09/08, 22:46 »

Ένα βουνό πελώριο στη μέση της θαλάσσης ,
στον ύπνο μου τα βράδυα σκαρφαλώνω .
Κορφιάζοντας , δάσος θωρώ ανήλιο και μόνο .
Περίεργα τα βλάστια του, γέννημα άλλης  πλάσης.

Η νύχτα στο μέρος τούτο δώ, κάτι μου κρύβει.
Ξανοίγομαι αργά μ’ ανήσυχο κάπως το βλέμμα ,
δεν μοιάζει μ’ όνειρο, δεν φαίνεται για ψέμμα .
τη λογική, ο φοβος μου αλύπητα συνθλίβει.

Σπρώχνοντας, βήμα ταχύ προστάζει ο τρόμος.
Μακραίνω γρήγορα, τύχη καλή, ένα μικρό λιβάδι .
Μπροστά μου σπάνια ομορφιά, μόνον εγώ ψεγάδι .
Αμόλυντη  απέραντη γαλήνη, εδώ κοιμάται ο χρόνος .

Ψυχών στα σίγουρα της φύσης τούτο το παλάτι.
Άπλετο φως  ,ηλίου απόντος , φωτίζει αληθώς.
Ένας αέρας ψάλλει ασμάτων άσμα, μελωδός,
ξεπλένοντας της αμαρτίας το ανόσιο αλάτι.

Χορεύοντας, με φέρνει και με πάει σα το κύμα
σαν του κρασιού του πρώτου με κερνάει
μαριόλλα ζάλη, που βόλτα στα όνειρα γυρνάει
πλέκοντας τ΄άυλο, της μοίρας τ’ άσπρο νήμα.

 Ύστερα... παύει χωρίς κανείς να ξέρει
Σαν να μη φύσηξε ποτέ, σαν να ήταν ψέμμα .
Ξυπνώ ξανά, αλαφιασμένο άναρχο το  βλέμμα.
Μα ο νούς απέμεινε..
                      του ονείρου να κρυφτεί- δεν θέλει.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΆπειροΣ Γυνή (Αλλαγή Τίτλου και Χτένισμα)

« στις: 16/02/08, 15:44 »

Κάποιο secret έχει η φάβα μου φαίνεται. Θα το ανακαλύψω. Σ' ευχαριστώ πάντως.

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: The junky song

« στις: 21/12/07, 01:42 »

Εγώ θα πω την άποψη μου κι ας μη με ευχαριστήσεις Xversus. Καλό θα ήταν βέβαια να μάθεις να ευχαριστείς κι αυτούς που σπαταλούν χρόνο έστω κι αν διαφωνούν με τα γεγραμμένα σου. Η μετάλλαξη ενός παιδικού τραγουδιού θα μπορούσε να αποτελεί προιόν σάτυρας, μέρος επιθεώρησης, ή και στίχο ραπ κομματιού. Όπως εσύ αυθαίρετα ανεβάζεις σ' αυτόν τον τόπο ότι γουστάρεις, το οποίον ότι, κάποιοι, αυθαιρέτως επίσης, βαπτίζουν ποίημα, έτσι κι εγώ αυθαιρέτως και με απόλυτες δημοκρατικές διαδικασίες εκφράζοντας την άποψη μου, σου λέω ότι αυτή η μετάλλαξη του χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ, μου φάνηκε απολύτως ανόητη, ατάλαντη και ανούσια. Περιέγραψες, χρησιμοποιώντας έτοιμους στίχους και κοπτοραπτική, την καθημερινότητα ενός ναρκομανούς. Σπουδαίο το επίτευγμα σου για κάποιους κλικαδόρους που αναζητούν με πάθος την αύξηση των αστερακίων κάτω απο το όνομα τους. Εγώ δεν θα σου ζητήσω συγγνώμη, ίσως γιατί δεν είμαι αρκετά άντρας.
Ίσως πάλι να μην έπρεπε να ερίσω σε τέτοιο βαθμό. Ίσως να είμαι τρελός. Στα σίγουρα γράφεις όμορφα, όμως με ενόχλησε το γεγονός ότι ευχαρίστησες αυτούς που ευλογήσανε τα γένια σου, και μόνον αυτούς. Να ξέρεις φίλε μου ότι αυτό που κάνει έναν ποιητή ποιητή δεν είναι τα ποιήματα του αλλά το ποιόν του. Αν σε δυσαρέστησα λυπάμαι.

Υ.Γ. Για να αποδείξω ότι οι πλείστοι εξ' υμών αποτελείτε μέρος κλίκας παραθέτω αυτό που εγώ θεωρώ ποίημα. Έχει μόνο δύο σχόλια. Δυστυχώς ο Χρήστος Φλ. δεν αποτέλεσε ποτέ μέρος της κλίκας σας. Γι αυτό και στο συγκεκριμένο ποίημα είχε μόνο δύο σχόλια.

ο φόβος του επερχόμενου θανάτου

 

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τετάρτη Βράδυ

« στις: 01/12/07, 17:45 »

Ευτυχώς, και συγγνώμη ζητώ απ' αυτούς που θίγω, που υπάρχουν και κάποιοι εδω μέσα που όντως ποιούν.
Να είσαι καλά ρε φίλε.

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: " Το τραγούδι της φαντασίας"

« στις: 30/11/07, 21:46 »

Απίστευτο αλλά νομίζω ότι βρήκα τη μικρή μας μαθητριούλα.
Δεν μορεί να μην είναι αυτή. Την λένε βέβαια Βεατρίκη Κάτζολα αντί για Γκάτζολα.
Αλλά πως μπορεί να μην είναι?
Αφού γράφει παραμύθια.
Δείτε εδώ http://www.aboutbooks.gr/index.php?option=com_bookbrowser&action=writer&id=78446

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΆπειροΣ Γυνή (Αλλαγή Τίτλου και Χτένισμα)

« στις: 19/11/07, 00:38 »

Σεβαστή πάντα η άποψη σου Παππού.
Αλλά νομίζω πως της πάει.
Την ξέρω καλά.

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΆπειροΣ Γυνή (Αλλαγή Τίτλου και Χτένισμα)

« στις: 18/11/07, 01:57 »

Ζητώ συγγνώμη και κυρίως απο εσάς Oatdp kai Neikos διότι παρόλο που είχατε
ήδη στείλει σχόλια, σχεδόν το ξανάγραψα, αλλά δυστυχώς η αρχική μορφή δεν μου άρεσε.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας.

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΆπειροΣ Γυνή (Ηπειρώτισσα)

« στις: 14/11/07, 02:23 »

Άπειρος Γυνή                  17/10/2007

Στ’ αρχαίο της Δωδώνης,
του Διός μαντείο,
ένας χρησμός.
Γέρων, ιερεύς, Σελλός:
«Εσού αει πλησίον,είς
ο Γκιώνης».

Μάνα, γυναίκα κι αδερφή
ρούχα καημών φοράς,
τα μαύρα μόνο.
Σε γέρνει μοίρα πονηρή,
μα σύ η κόρη της ιτιάς,
λυγάς στον πόνο.

Απο μικρή μοιρολογείς,
Παλιών αρχέγονων καιρών 
ιερή πεντατονία.
Τον Χάρο πάντα τιμωρείς
Χορεύοντας των Μολοσσών,
Χορόν αργό στα τρία.

Στης Πίνδου τ’ άγρυπνα βουνά,
Κορφιάζεις στα απάτητα
βαρύ ζαλίκι,
τ’ ανδρός που κλέφτης πολεμά
εχθρό ασταμάτητα,
τ’ αρματωλίκι.

Τα βράδυα λες μια προσευχή.
«Παναγιά να μ’ αξιώνεις,
σου ζητώ,
μέχρι που ο ήλιος θα φανεί
μην τραγουδήσει ο Γκιώνης 
άλλον χαμό.

Κάποτε να ρθουν ξημερώματα
στη μάνα γη του Πύρρου.
Στην Ελλοπία.
Στων Πελασγών τα χώματα
στη Χώρα του Απείρου,
Στη Χαονία."

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Άνθρωπε

« στις: 12/11/07, 19:14 »

Neiko, oatdp και Xversus σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
Όσο για την γλώσσα , μακάρι να την ήξερα όσο θα έπρεπε.
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως όταν και όποτε δεν τη σκοτώνω, τη σέβομαι.

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κόκκινο

« στις: 05/11/07, 23:06 »

Πηνελόπη να μας συντροφεύεις πάντα τόσο όμορφα.
Τιμή τέτοιου έιδους συντροφιά.

Φίλε Αλεξη μπορεί να έχεις δίκιο αλλά εγώ δεν μπήκα στη διαδικασία
του σκέπτεσθαι όσο βαθέως εσύ ανέλυσες.
Ίσως να έχεις όντως δίκιο, σε ευχαριστώ που παραθέτεις και στα σίγουρα
δεν είσαι κακός.
Απλά έτσι μου βγήκε, όπως είπες κι εσύ, απο την πλευρά του αγοραστή.
 Το θέμα μου όπως φαίνεται κι απο τον τίτλο,
δεν είναι η πόρνη και τα προβλήματα της, αλλά ο καημός της, ο μεγάλος
ο έρωτας της ζωής της , που αυτή θεωρεί ότι το τέλος του , καθόρισε και τη δική της ζωή.
Θα με ρωτήσεις βέβαια που τα λέει αυτά. Και θα σου απαντήσω στο μικρό μυαλό μου ,
που όντως δεν τα σκέφτηκε όπως εσύ, ίσως γιατί δεν θέλει.
Σ' ευχαριστώ και πάλι Αλέξη, και συγγνώμη αν πλατύασα.
Να είσαι καλά.

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κόκκινο

« στις: 05/11/07, 18:10 »

Αγαπητέ Μ.Π. χαίρομαι πολύ γιατί αυτό που είπες για την φωτογραφία ,ήταν απο τις πρώτες
σκέψεις μου. Φοβόμουν ότι δεν θα γίνει αντιληπτό αν δεν το έγραφα , να όμως που με δικαίωσες
με τη φαντασία σου. Σ' ευχαριστώ.

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κόκκινο

« στις: 04/11/07, 19:08 »

Σ' ευχαριστώ πολύ X-Versus. Να είσαι καλά.

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κόκκινο

« στις: 03/11/07, 18:21 »

3/10/2007     


Η όμορφη πόρνη
στους δρόμους,τα βράδυα
μονάχη γυρνούσε.
Τα μάτια της μισόκλειστα.
Το βλέμμα μοναξιά μαρτυρούσε.

Πάνω απο σαράντα δεν είναι.
Μα στη δουλειά της, τα έτη 
ανα δύο και τρία περνούνε.
Σαιτιές
του χρόνου ηγέτη.

Καπνίζει συνέχεια, με πάθος.
Το κόκκινο τις γόπες ματώνει.
Στα χείλη αφθονεί,
στην καρδιά το κόκκινο,
το σκέπασε χιόνι.

Λίγο κονιάκ να ζεσταίνει.
Κόκκινη τσάντα,
στο μέσον του χεριού,
αιωρεί κρεμασμένη
στον ρυθμό του κορμιού.

Ξάφνου
στο δρόμο που πάει
νέος ωραίος, νέον ωραίο
στη μνήμη προβάλλει.
μια φλόγα σβηστή τη πονάει.

Έπεσε λιγόθυμη.
Η τσάντα της ξέρασε
ολάκερο το βιός της.
Πούδρες ,κρέμες ,κραγιόν.
Πιο δίπλα κείται ο καημός της.

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μια καινούρια ιδέα

« στις: 28/10/07, 05:02 »

Ετούτη η κουβέντα , που άριστο μέτρο έχει,
Συγνώμη που ρωτώ, μα  νόημα ποιο ενέχει?
Ρωτάει άνδρας σαν κι εσάς,, πλήρης , «αρτιμελής»,
Που έζησε και ζει, την τρέλα της κάτω κεφαλής.

Οι ρήμες σας αμίμητες μα που θα οδηγήσουν?
Γιατί να ψάχνουν τα του γα??σίου να υμνήσουν?

Κι αφού ξεκίνησα οφείλω κάτι να τονίσω,
Χωρίς να θέλω ερισμό  καθόλου να κινήσω.

Του ανδρός η πάνω κεφαλή  έχειν όφειλε σοφία
Μα αντ’ αυτής και της αρρώστιας εξ αιτίας,,
Επικεντρώνεται ο νους με πάθος μαλα??ας
Στην κάτω κεφαλή  που χει  πλήρη  τριχός φυία.

Καλά σας τα πε μια χαρά, σταράτα η Πηνελόπη
Κι αν όπως είπε όμορφα την πείτε και Πιπίτσα
Εγώ γουστάρω του έρωτα να βάζω την τελίτσα
Με λένε Ανάστάσιο, να κι αν με πείτε Πόπη.