Σελίδες:
  • #1 από Fusalida στις 02 Jan 2008
  • Tαξίδεψέ με εκεί που τελειώνει η Κυριακή,
    Μια βόλτα απογευματινή στους πόθους μας,
    Ό,τι δεν μπορέσαμε κι ό,τι αφήσαμε στη μέση
    Κι ο χρόνος που μίσεψε, στα χειλη μας λέξη
                                  που να ειπωθει δεν αντέχει.


    Ταξίδεψέ με εκεί που τελειώνει ο χορός,
    Κι αν δεν υπάρχει αθανασία μη μου το πεις,
    Η άγνοια γνωρίζει όσα η γνωση αμφισβητεί.
    Πάρε μου το χέρι και πάμε στον κόσμο μαζί,
            Κάνεις ποτέ δεν σταμάτησε της γης τη στροφή.


    Ταξίδεψέ με εκεί που τελειώνει η μουσική,
    Κι αν η αγάπη είναι απάτη μη μου το πεις,
    Είναι ο χαμένος στο τέλος νικητής,
    Το γελιο και το δάκρυ απο μια λεπτή
                                   χωρίζονται γραμμη.


    Ταξίδεψέ με εκεί που τελειώνει το φως,
    Και μείνε μαζί μου ως την άλλη αυγή,
    Ένα παραμύθι πεσμου κι ύστερα ένα χάδι,
    Μη θαρρείς, είναι το μυαλό μου παιδικό
                           κι ακόμα τρέμει στο σκοτάδι.




    (Ένα μικρό, μικρό ταξίδι που έφτασε στο κατάσπρο χαρτί μου, ύστερα από πολλες μέρες μοναξιάς, μέσα σε 7 λεπτάκια σαν μικρή, μικρή αλλά πολύτιμη λύτρωση!)          
                                                         
  • #2 από pinelopi στις 02 Jan 2008
  • Με βρήκε σε παράξενη στιγμή το ποίημά σου.
    Στις δικές μου σκέψεις κυρίαρχοι το τέλος κι η αρχή μα τα δυο τους έχουν γίνει ένα άλυτο κουβάρι.
    ταξίδεψέ με εκεί που τελειώνει η Κυριακή
    ...ταξίδεψέ με στο τέλος αρκεί να είσαι μαζί, ταξίδεψέ με στην αρχή αρκεί να είσαι εκεί...

    Μου θύμισες κάτι που έχει γράψει ο Δήμου
    "έτσι κι αλλιώς θα χωρίσουμε
    από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο
    θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί
    όχι χώρια"

    Γιώτα μου χαίρομαι που σκέφτεσαι έτσι και το εκφράζεις δυνατά.

    Καλή σου χρονιά  :)
  • #3 από Μένια.. στις 02 Jan 2008
  • Ταξίδεψέ με εκεί που τελειώνει το φως,
    Και μείνε μαζί μου ως την άλλη αυγή,
    Ένα παραμύθι πεσμου κι ύστερα ένα χάδι,
    Μη θαρρείς, είναι το μυαλό μου παιδικό
                           κι ακόμα τρέμει στο σκοτάδι.




         Είναι πολύ όμορφο, εγώ το βρήκα αρκετά αθώο, παιδικό αλλά αυτό σημαίνει και αρκετά "καθαρό". Ξέρεις, είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μας ξεχωριστά βιωμένες και το ποίημα σου μου έφερε στο νου κάποιες, πολύ έντονα.
  • #4 από Fusalida στις 03 Jan 2008



  • Κατερίνα και Μένια, ευχαριστώ πολύ και τις δυο σας για το χρόνο και το ενδιαφέρον σας!


  • #5 από pimami στις 05 Jan 2008
  • Γιώτα δεν ξέρω πως θα σου φαινότανε αν έλεγα πως το καμαρώνω αυτό, αλλά θα στο πω!.. εγώ ταξίδεψα εκεί που τελειώνουν οι λέξεις! εκεί που αρχίζει η γιορτή.... σε αυτά που δεν μπορούν να εκφραστούν με τον λόγο τον ορθό!
  • #6 από Μαργαρίτα Π. στις 05 Jan 2008

  • Κι αν δεν υπάρχει αθανασία μη μου το πεις,
    Η άγνοια γνωρίζει όσα η γνωση αμφισβητεί.



    Ταξίδεψέ με εκεί που τελειώνει η μουσική,
    Κι αν η αγάπη είναι απάτη μη μου το πεις,
    Είναι ο χαμένος στο τέλος νικητής,
    Το γελιο και το δάκρυ απο μια λεπτή
                                   χωρίζονται γραμμη.



    Ένα παραμύθι πεσμου κι ύστερα ένα χάδι,
    Μη θαρρείς, είναι το μυαλό μου παιδικό
                           κι ακόμα τρέμει στο σκοτάδι.

                                                     


    Τα ωραιότερα σημεία του ταξιδιού!  :)

  • #7 από oatdp στις 06 Jan 2008
  • Μια απαλή και μελωδική κραυγή αγωνίας στο σκοτάδι!
    Αυτό μου βγάζει η δημιουργία σου.
    Να 'σαι γερή,με άγγιξες κι αυτό δεν μου συμβαίνει συχνά!

    Λεωνίδας απο Σαλονίκη.
  • #8 από x-versous στις 06 Jan 2008
  • μπράβο Fusalida είναι πολύ όμορφο. καλή χρόνια και καλή συνέχεια!!
  • #9 από Fusalida στις 09 Jan 2008
  •  

    Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας να το διαβάσετε και να το σχολιάσεται!

    Καλά ταξίδια σε όλους μας... :)
  • #10 από συννεφάκι στις 13 Jan 2008
  • < Ένα παραμύθι πεσμου κι ύστερα ένα χάδι,
    Μη θαρρείς, είναι το μυαλό μου παιδικό
                           κι ακόμα τρέμει στο σκοτάδι >


    Επίτρεψέ μου να ταυτιστώ με αυτό το τελευταίο..
    Και να ευχηθώ να σού 'ρχονται πολλά τέτοια στιχάκια,
    να καταλήγουν στο χαρτί σου..

    (παρ'όλα αυτά σου 'χω θυμώσει και περιμένω ακόμα μαιλ..  :'( )
  • #11 από holliday στις 23 Jan 2008
  • εχω μια φιλη, που με ρωτουσε για το κιθαρα.
    της ειπα να μπει, και να διαβασει καποιους ποιητες και ποιητριες.
    μια απ αυτες ησουν εσυ.

    και τωρα πρεπει εγω να μεταφερω αυτα που μου ειπε να σου πω...
    αδυνατον!!
    γι αυτο απλα σου μεταφερω τα συγχαρητηρια της.

    η φιλη μου ειναι η Σουζη, και δεν εχει προφιλ εδω...
    καποια στιγμη θα της δημιουργησω ενα για να σας τα λεει μονη της  :D
  • #12 από Neikos στις 23 Jan 2008
  • ταξιδιαρα ψυχη....
  • #13 από Ιππέας στις 06 Apr 2008
  • Από την Παρασκευή το βράδυ 5/4/08 που έμαθα για το kithara έχω κολλήσει στον υπολογιστή και διαβάζω με τη σειρά όλα τα ποιήματα και τα σχόλια.Σ' αυτό έχω κάνει στάση αρκετές φορές..δεν ξέρω γιατί..αλλά με άγγιξε πολύ..Πολύ ταξιδιάρικο..Συγχαρητήρια..
  • #14 από vangelis στις 08 Apr 2008
  • ταραχτικα απο την αγνότητα, και χάρηκα που υπάρχει....ακόμα.
Σελίδες: