Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - Mithradir White Wizard

Σελίδες: [1] 2
1
Μου λες πως με βαρέθηκες
πως δεν ειμαι σωστός
κι οτι με τις φίλες σου
μαλώνω διαρκώς

Μου λες δεν ειμαι πλούσιος
δεν σου προσφέρω money
πως θελεις να κυκλόφορεις
με prada και Armani

τους φίλους μου σιχαίνεσαι
που ειν ολοι τους αλάνια
που βλέπουνε ποδόσφαιρο
και λίγο Αννίτα Πάνια

μαζι σου χανω την σειρά
και υπολειτουργώ
εσυ με τα κουσούρια σου
για ψάρεμα εγω


Ρεφ

Εγω δεν ειμαι απ αυτους
που ζαχαρώνουν ψώνια
δεν ετρωγα χαβιάρι εγω
μονάχα μακαρόνια...
Δεν ημουν ανετός ποτε
μα έβρισκα τη λύση
τη μέρα μεροκάματο
το βραδυ στη Στανίση
Ολα καλα και ομόρφα
αρκεί να τα ελέγχεις
γιατι θα χάσεις το μυαλο
οσο απ αυτο κι αν εχεις



Αφιερωμενο στον φιλο Νικο και στη bi-tch 8) 8) 8)





2
οταν σε λουσει ο ιδρωτας κι φωτια
κι οταν σε χαιδεψει τα μαλλια η μοναξια
τιποτα δεν ειναι πιο καυτο απ τη σιωπη
ολα στη ζωη να ξερεις ειναι δανεικα

τιποτα δε μοιαζει στο θυμο οσο εσυ
ολα εχουν χρωμα λιγο μεσα τους θα δεις
κι οσα δεν σαρεσουν τα αφηνεις σαν χαρτι
που το παει ψηλα καποιο συναισθημα οργης

<<...αφιερωμενο στην Αθηνα>>

3
...ξεκινησα αυτο το θεμα,γιατι σημερα το βραδυ,μιλαγα με μια κοπελα,η οποια οπως μου παραδεχτηκε οτι την κατανοω πληρως σε αυτα που συζηταμε(γενικα οσο καιρο γνωριζομαστε),ενω ο φιλος της οχι....με αφορμη λοιπον το παρακατω δικο μου περιστατικο,περιγραψτε κατι κι εσεις σχετικα με αυτο το θεμα....Τελικα τι μας κανει να πιστευουμε οτι κατανουμε τους αλλους?Μηπως απλα το νομιζουμε?Εσεις τι λετε? :-*

4
Με ποια φωνη να σου το πω
ποιο γελιο να φορεσω
σε γνωρισα στα ξαφνικα
και πως να το πιστεψω

Χαμογελο γλυκο
εσενα φανερωνει
δεν ξερω αν θα δουμε καποτε
μαζι να ξημερωνει


πανω που δεν εχουνε φωτια
δεν νιωθουνε τον πονο
μα κατω ειναι καλυτερα
μοναχα που εισαι εσυ και μονο

παλι φοβαμαι να σε δω
να αφηνω τις εκπληξεις
παλι ομως αυριο θα θελα
το χερι μου να αγγιξεις

με λιγα λογια,ενα καλεσμα,ειδους ασ τα μη τα συζητας...

5
Κάτι δεν μαφηνει να ησυχάσω
πίσω με πηγαίνει πιο παλιά
σε νύχτες που φοβάμαι να ξεχάσω
σε σκέψεις που γεννάει η μοναξιά

Μονάχος σε μια θάλασσα που αδειάζει
κι εγώ παγιδευμένος και δειλός
σαν νύχτα που δεν πρόλαβε να έρθει
γιατί ερωτεύτηκε τρελά το φως

Ρ
Κι αν έσβησε αυτό που το λένε αγάπη
εγώ θα σου φωνάξω είμαι εδώ
Κι αν ένιωσες ποτέ λίγο κρύο και δάκρυ
για σένα θα μαι στέγη στον καημό


Τα βήματα σου θα αγγίξω πάλι απόψε
θα τριγυρίσω εκεί  στα μέρη τα γνωστά
από τη Ρόδο μέχρι τη Θεσσαλονίκη
που συναντιόμασταν τυχαία βράδυ αργά

Τα όνειρα μας για μια νύχτα θα φωτίσω
κι αφού σταθώ στα βήματα σου πάλι εμπρός
μια διαδρομή να μη ξεχνάς θα σου θυμίσω
πριν δέκα χρόνια ήταν ο δικός μας ο σταθμός


ΥΓ.Αφιερωμενο στην κοπελα μου,που δεν το ξερει ακομα,οτι ειναι κοπελα μου

6
Ειχες δίκιο τελικα ησουν μια άλλη
Και στα ματια μου δεν ειδα διαφορά
Ισως φταιει το ξερό μου το κεφάλι
Που σε πίστεψα χωρίς πολλά πολλά

Ειχες τρόπο να μου παιρνεις τη συγνώμη
Ειχες τρόπο να μου παιρνεις το μυαλό
Μα δεν ειχες ουτε στάλα από αγάπη
Και το ψέμα σου δεν έμεινε κρυφό

R
Αν ειχε η καρδια σου χρωμα
Δεν θα φαινοταν στις σκιες
Στα ματια σου υπαρχει μονο
Απελπησια κι ενοχες
Αν ειχε η καρδια σου αγαπη
δε θα σουνα μια σκεψη απλα
μα εσυ κρατας ολα τα λαθη
χαλαλι σου κι αν φευγεις γεια χαρα


Ειχα δικιο τελικα δεν ημουν μονος
Από σενα ειχα παρει ένα καλο
Κι αφου ακουσε τον πονο μου κι ο πονος
Δεν χρειαστηκε αποψε να τα πιω

Δε θυμαμαι καν το προσωπο σου τωρα
Δεν χρειαζεται μου λενε οι γνωστοι
Κι αν στο βαθος της ψυχης μου εφερες μπορα
Θα ξεκοψει θα το δεις καποια στιγμη

R
Αν ειχε η καρδια σου χρωμα
Δεν θα φαινοταν στις σκιες
Στα ματια σου υπαρχει μονο
Απελπησια κι ενοχες
Αν ειχε η καρδια σου αγαπη
δε θα σουνα μια σκεψη απλα
μα εσυ κρατας ολα τα λαθη
χαλαλι σου κι αν φευγεις γεια χαρα



Αφιερωμένο στην Κατερινα

7

Οι σκέψεις μου απ τα χείλη ξεπηδάνε
Γιατί δεν με κατάλαβες ρωτούν
Και ψάχνω απαντήσεις για τα δάκρυα
Για κείνα που απ τα μάτια μου κυλούν

Στα μάτια σου είχα δέσει τα όνειρα μου
Σε σένα είχα βρει κάθε στιγμή
Να μην ξανά σαλπάρει η καρδιά μου
πως ήσουν το λιμάνι μου εσύ

Φέρνω δυο στροφές για μένα
Να ξεχάσω δυο φορές
Κι όσο πόνεσα για σένα
Να γιατρέψω τις πληγές
Μα δεν φτάνει ένα βράδυ
Δεν αρκούν τόσα ποτά
Γιατι εγώ αν θες μάθεις
σαγαπω αληθινά

Ο δρόμος σκοτεινός και μουσκεμένος
Τον κέρασε ψιλόβροχο ο Θεός
Αυτός που ήταν πάντα φωτισμένος
Και σ έφερνε σε μένα συνεχώς

Δεν έχω το κουράγιο να δουλέψω
Δεν έχω τη δική σου θύμηση
Και σπίτι όταν μόνος θα γυρίσω
Ξανά θα πιω για σένα ως το πρωί

Φέρνω δυο στροφές για μένα
Να ξεχάσω δυο φορές
Κι όσο πόνεσα για σένα
Να γιατρέψω τις πληγές
Μα δεν φτάνει ένα βράδυ
Δεν αρκούν τόσα ποτά
Γιατι εγώ αν θες μάθεις
σαγαπω αληθινά


Ένα τραγούδι ζεϊμπέκικο, σε μια προσπάθεια που έκανα με το μπουζούκι. Η ιδέα προήλθε από ένα πρόσφατο χωρισμό ενός φίλου, που έδωσε ώθηση να γραφτεί και το τραγούδι. Βέβαια για να γραφτεί υπήρξε η εβδομάδα μύησης με μπουζουκλερι και με έντονη ποτόπτωση

8
Δεν ειν το χρωμα που σε κρυβει απ τη νυχτα
δεν ειναι κεντημα που υφαινε το χνουδι
ειναι μια μαγισσα που κλεβει τη χαρα σου
της μοναξιας το αιωρουμενο τραγουδι

λιγες στιγμες απο το ψεμα σου να ζουσα
λιγο ακομα δεν θα με νοιαζε να φυγω
αλλες φορες χωρις εσενα νοσταλγουσα
κι οταν σε ειχα δε μπορουσα αλλο να μεινω

σε πιο παραδεισο να σκαλωσε η αγαπη
σε πιο καραβι να ναυαγησε η ελπιδα
καθε ξημερωμα χωρις δικο της χαδι
σαν ενα ονειρο που ομως ποτε δεν ειδα

9
Κουβάλαμε στα ονειρα σου...
εκει που γινεται ο φοβος μου σκια σου
Λυπαμαι που δε σε θυμαμαι πια
μου φτανει μοναχα η αγκαλια σου

Δε θελω να γυρισω οπως εχθες
χιλλια κομματια να μην με πιανει ο καφες
Θελω να δω το πρωινο μεσα απ τα ματια σου
γιατι φοβαμαι να θυμαμαι καθε χθες


10
Σε σιχάθηκα χωρίς καμιά αιτία
ίσως έφταιγε η φάτσα σου η κρύα
σε αγάπησα χωρίς να το πιστεύω
και γι αυτό όπου κι αν είσαι σ’αποφεύγω

Σε μελέταγα πολύ μα ήσουν λάθος
απο νου πολύ ρηχή και δίχως πάθος
είχες τόσες εμμονές με στο μυαλό σου
σε παράτησα δεν είμαι ο γκόμενος σου

Ήταν άσχετη η δικιά μας η χημεία
το κρεμμύδι των δακρύων σου η αιτία
είσαι απώλεια στον χρήσιμο καιρό μου
εφιάλτης με τις λευκές στ'ονειρο μου

Κάνε πασο και μην ντρέπεσαι καθόλου
αφου είσαι χαρακτήρας σαν του κωλου
μη σε νοιάζει αν θα βρεις άλλη αγάπη
και να παίρνεις κάθε μέρα και το χάπι

Ο γιατρός σου είχε πει να μη μιλάμε
να προσεχείς μεσ το σπίτι τι ζητάς
αλλου κάνουμε αγάπη μου να φάμε
κι όχι εκεί που κάθεσαι και κατουράς

Υ.Γ Δεν πηγαζει απο καμια πρωην μου...Απλα λεει καποιες αληθειες Χειμωνας που ερχεται :-*

11
Γλύκανε με, τρέλανε με
Κάνε πάσα την μπουγάτσα
Με κεράσια γέμισε με
Και με ζουμερά νεράντζια

Βαλέ ζάχαρες και μελιά
Φέρε καθετί γλυκό
Και σταφύλι από τα αμπέλια
Μούστο να γευτώ κι εγω

Οδοντόκρεμα μου εισαι
 μοναχά το γιατρικό
Μου γιναν τα δόντια μαύρα
Από το πολύ γλυκό

Σαγαπω γιατί σαρεσουν
Μπακλαβάδες και ταψιά
Να ναι ολόγιομα με κρέμα
Και σιρόπι στα βαθειά

12
Τυλιξες τον χρονο σ ενα τσιγαροχαρτο
σκαλισες λεξεις διχως νοημα με σκεψη
καποτε μου πες να πονας ειναι αναποφευκτο
ποσο σαδικησα που δεν σε ειχα πιστεψει

Σακρογιαλιες εριξες ονειρα αταξιδευτα
ηθελες παντα να ακουμπησεις σε μια αγαπη
εχτιζες βηματα να φτασεις ως το χαραμα
μα σε προλαβανε παλια δικα σου λαθη



ΥΓ.Φιλε μου αλλη φορα να προσεχεις






13
Σε ονειρευτηκα
μεσ το τσιγαρο μου αυτο
κι ενα φαρμακι μεσ το στομα μου κρυμενο
που σε βλαστημησε,γιατι σε αγαπω
   -----
Σε νοσταλγω
οπως τα πλοια σε φουρτουνα μεθυσμενη
ψαχνoυν το φαρο και στερια ευλογημενη
ετσι κι εγω εψαξα αποψε να σε βρω



Ρ
Προσωπο δεν εχει ο πονος
κι ουτε το χαμογελο σου
του ζηταω ενα τσιγαρο
και κερναει τον χαμο σου

Χρωμα δεν εχουν οι λεξεις
στην καταθεση ψυχης
ηρθες για να με μαγεψεις
κι εφυγες πολυ νωρις



Σε ερωτευτηκα
σε ενα γαλαζιο ουρανο
με στου Βαρδαρη του αερα τον θυμο
σε να ζειμπεικο χιλιοτραγουδησμενο
   ----
Σε προκαλω
να μου χαρισεις οπως τοτε τα φιλια
Θεσαλλονικη και Αθηνα μοναξια
μη μου χαρισεις πια ξανα να περιμενω


ενα ζειμπεκικο που σε λιγες μερες θα ανεβει και σε mp3
Χαρισμενο σε 2 αγαπημενα προσωπα


14
ποτισα την νυχτα με κρασι
κι εκεινη χορεψε και μου χαμογελουσε
της εδειξα τα στερια πριν να κοιμηθει
και μου ψυθυρισε πως ταχα μαγαπουσε

οταν την ξυπνησα δεν ενοιωθε καλα
ειχε ξεχασει αυτον τον κοσμο να νυχτωσει
κι ειπε στον ηλιο πως θα επερνε ρεπο
μεχρι να ρθει στα ισα της να ξεσουρωσει

ο ηλιος θυμωσε μα εκεινη το χαβα
εκανε ονειρα μεσα στην αγκαλια μου
κι εγω της ελεγα μαζι σου πιο καλα
θα χτισω διπλα στα αστερια τη φωλια μου

κι εκαναν ερωτα τα αστερια με το φως
και το σκοταδι καψουρευτηκε το ηλιο
κι εγω στα συννεφα πεταω ο τρελος
μαζι σου νυχτα μου για παντοτε θα μεινω

αφιερωμενο στο καραβι της ιόλης

15
Σε ενα παλατι των εχθρων ψηλα στο καστρο
ζουσε ο σκατζοχοιρος μοναχος και τυφλος
και καθε βραδυ την καλη του καρτερουσε
με μια ονειρωξη ξυπνουσε σαν τρελος

Χυμα στο κυμα σε μια λιμνη απο σκεψεις
κι ενα κομματι απο λαστιχο υγρο
κατακαλοκαιρο τσιγαρο και ουζακι
στην παραλια με μπιριμπα και καπνο

κανουν τα βοτσαλα ερωτα στην παραλια
κι  αστεριες παιρνουν ματι απ τα βαθεια
γοργονα ομορφη σαν την σκατζοχοιρινα
με ματια πλανα αρκουδιαρικα γλυκα

Ποσο μου λειπεις αναφωνησε στο βαθος
κει που οι γλαροι ειχαν στησει παπατζη
ενα τραπεζι με τα ζαρια μεθυσμενο
απο τα φραγκα ενος ρουφιανου διαιτητη

Αφριερωμενο στα παιδια της Ανατολικης εκστρατειας

16
Ειναι πολυ το τιποτα
ειναι γιατί το λίγο
ειναι που σερωτευτηκα
τοσο πολυ πριν φυγω

Περα στο φως της θαλλασας
που σταζει απ το φεγγαρι
ενα φιλι σου για δροσιά
τις νυχτας μαξιλάρι

Μερες που μονοι και δυο
σε απεραντες μας σκεψεις
ενα φιλι σου θα ζητω
κι εσυ να το γυρεψεις...

Ελα και ψαξε να με βρεις
στου οριζοντα το δειλι
εκει που χανεται το φως
στισ νυχτας το ποτηρι


σε μια φάτσα...
πολυ...φάτσα




17
Δεν ειν τα λογια σου αυτα που με τσακιζουν
ουτε της ψευτικης ζωης μας το γιατι
ειναι τα ματια σου αυτα που μαντικρυζουν
και ουτε ιχνος δεν υπαρχει απο ντροπη

Σε ολους ελεγες πως ησουνα το θυμα
πως ειχα ανοιξει μια για παντα την πληγη
δεν ειχες μπεσα και φιλοτιμο για δειγμα
μοναχα αχρωμη κι αχαριστη ψυχη



...στον Δημητρη κ στην Αννα


18
ενα οραμα χθες βραδυ
μες στο υπνο τον βαρυ
μου στησε παγιδα παλι
στου ονειρου την αυλη

ειχε κλεψει το φεγγαρι
και τα αστερια αρρωστησαν
κι επεφταν βροχη χθες βαρδυ
κι ουτε που με ρωτησαν

κι οταν γιναν μια λιμνη
απο φως με ξαστερια
τοτε ξαπλωσε κι εκεινο
πισω απ τα ψηλα βουνα


ΥΓ.το ετερον του ατιτλου

19
Δωμάτιο με φωτά χαμηλά
Το στέκι μου κανέναν δεν πιστώνει
Θαμώνες το γιατί και η μοναξιά
Με φόβο η ζωή μου με πληρώνει

Κι εσύ που μου ξυπνάς μια στάλα φως
Το γέλιο σε ένα πρόσωπο θλιμμένο
Στο στέκι της ζωής μου προσεχώς
Με φωτά ανοιχτά σε περιμένω

Στη Μαίρη

20
Δεν έχω Lamborghini για να σε συγκινώ
Κι όταν κολλάς στην κίνηση
Έχω ένα πατίνι
Για να σε προσπερνώ

Τα μπάσα λόγια σου φωτιά
Βαλτά λιγάκι πρίμα
Εγώ κουράστηκα πολύ
Να είμαι πια το θύμα

Άσε το driveτης καρδιάς
Και άλλαξε μαγνήτη
Γιατί με τέτοιο παίξιμο
Θα κλείσεις κι άλλο σπίτι

κι αν δε σου έμαθε κανείς
τι πάει να πει αλήθεια
στην παρτιτούρα της ζωής
θα ζεις με παραμυθία


 8) χαρισμενο στους απατεωνες  8)

21
Θέλω να φτίαξω ενα χαρτινο καραβι
μικρο κοπαδι απο ονειρα παλια
να μου κεντησεις της αγαπη σου το χάδι
απ των φιλίων σου την αμυθητη φωτιά

καθως το χρωμα της αυγης θα σου γυρευει
ενα κομματι απο ονειρο κι αυτο
εσυ θα εισαι ενα κυμα που αγριευει
κι εγω το χαρτινο καραβι στο βυθο

Χαρισμενο σε μια φατσα.Ξερει αυτη,Θα καταλαβει

22
Στην αδεια πολη τραγουδω και σε χαζευω
στα μονοπατια των βηματων σου γυρνω
Κοινος στη θεα των ανθρωπων που ζηλευω
ακροβατω χανω τον ελεγχο ,πετω

Αληθεια ειπανε το λαθος ειναι πονος
για να γυρισει ενα ψεμα μια ζωη
κι εγω της διψα σου αγαπης ταχυδρομος
να μην αφησω μια καρδια να μαραθει

Μιση ψυχη να κουβαλω ματωμενη
μια μεθυσμενη ανοιξιατικη βροχη
κανεις στο τελος δε θαρθει να περιμενει
κι ολοι δηθεν θα ρωτανε το γιατι

Ο τελευταιος επιβατης στο μυαλο σου
και στο λαιμο σου το σημαδι θα μαι γω
η μοναξια στο φωτεινο το προσωπο σου
μια σταλλα δακρυ στο μεγαλο σου θυμο

23
Ξαπλωνω και κοιταζω το ταβανι
κι  σκεψη μου σκαλωνει εκει ψηλα
εκει που κανει η λαμπα τα δικα της
παρεα με τον φιλο της σοβα

χαμογελα στο μπαρ του κομοδινου
το καδρο με φλερταει σιωπηλα
σαν ηλιος στο απολυτο σκοταδι
το ονειρο εμφανιζεται δειλα

το χρωμα σου αφηνει αυτην την αυρα
στα γραμματα σου οι λεξεις μου γελουν
μα ολα θα τελειωσουν και το ξερω
οταν τα ξυπνητηρια θα χτυπουν...






24
Ειναι δικη μου η μοναξία
δεν την χαριζω
ειναι η μοιρα μου
παιχνιδι χαλασμενο

ουτε μια σταλα απο βροχη
για ν ανθισω
τωρα καταλαβα
γιατι σε περιμενω...

φως απο δακρυα
σε φλογα απο κυμα
ψεμα οργης ενας φονιας
κι εγω το θυμα

ελα καρδια
στο βουλιαγμενο σου πηγαδι
ειναι αργα
και εγω φοβαμαι το σκοταδι

ΥΓ.δειγμα ψιλοψυχοσυνθεσης χωρις στρατηγικη δημιουργικη απεικονιση


25
Παρε οσο χρόνο θέλεις
είπες πρεπει να σκεφτεις
ενα ομως τωρα με αγχωνει
το μυαλο που θα το βρεις

Με χωρισες  αρχες Ιούνη
λιγο πριν το πανευρωπαικο
κι ετσι πηρα ενα κολλητο μου
την εθνικη στο Euro για να δω

Ευτυχως σηκώσαμε την κούπα
και φορτωσαμε στην ξένη γή
μα δεν επιανε το κινητο μου
και ειχα ξενερωσει στην αρχη

Δυσκολο παιχνιδι με Τσεχία
μα ο Τσαρτας σουταρε καλα
κι απ το κορνερ λιγο πριν το τελος
καρφωσε ο Δελλας  κεφαλιά

κι ετσι παραταθηκε το αγχος
και η αγωνία μου μαζι
κι εσυ την ιδια ωρα στην Ελλαδα
στο πρωτο ποδι στην Χαλκιδικη

Βρηκες μια φιλη μου εκει περα
και την ρωτησες πως ειμαι πως περνω
κι οταν σου ειπε ειμαι σαλλη χωρα
ζοριζοσουν εκ τοτε εν ψυχρω

Λιγο πριν αρχισει το παιχνιδι
μεσα στο Νταλουζ ο τελικος
επιασε το κινητο μου σημα
μα δεν ειχα Roaming o καψερος

Κι ολα πια περασαν και τα θυμάμαι
κι ενα πραγμα εγινε καλο
πως αν δεν με διωχνες εσυ κακουργα
δε θα βλεπα την εθνικη στον τελικο

ΥΓ.Οτι παραπανω full αληθινό



Σελίδες: [1] 2