Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Γιωργής

Σελίδες: [1]
1
παω να ψαξω κι αλλα δικα σου

2
εμενα μ'αρεσει. πολυ

3
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / .
« στις: 28/01/13, 17:50 »

Να μουν ψυχη ανεμου.
Να κανα κοντρες με το πρωινο φως αναμεσα απο θυμαρια και ριγανη στην ηρεμη βουνοπλαγια ταρακουνωντας τη μυρωδατη παχνη τους.
Γυρω γυρω και ξανα, για εκει που δε ξημερωσε ακομη.

Να μουν ψυχη ανεμου.
Να κυλουσα παρεα με το πρωτο νερο επανω στη ξεραμενη λασπη ρουφωντας ανασες απο τη δροσια της με ενα μωρουδισιο χαμογελο ευχαριστημενης αμνησιας.
Γυρω γυρω και ξανα, για εκει που ολα ειναι ξερα.

Να μουν εδω. Οχι μακρυα, οχι σε ξενους γαλαξιες.
Εδω που οι εικονες ζωντανευουν αν το θες.

4
σαν πολυ βαμμενη χαζογκομενα

5

θαφτε ελευθερα








Μου πες να μαθω ,να προσεχω, να μη παθω
Μου πες να εχω, να χτυπιεμαι για να αντεχω


Μου πες να παιρνω





Και τους ζητιανους στα παπουτσια μου να γραφω




Να τρωω οσο μπορω
Και ας μην αντεχω τοσο
Να χτιζω σπιτια
Να τα πουλησω οσο οσο


Εσυ μου εμαθες να ξερω
Μα δε μου εμαθες να ζω


Και τωρα μοναχα υποφερω
Και πια στο πονο
δε μπορω να ανιτσταθω




Τα λουλουδια γιναν σουπα
Και τα αποβρασματα μυρισανε σαπουνι


Μεινατε με αδεια κουπα
Και εμεις σας λιωνουμε με το τακουνι


Τα βλεπουμε ολα νουμερα
Κι εσεις μετρατε κερματα σε σαπιες τσεπες


Κοτερα στη βουλιαγμενης
Αεροπλανα στη ποσειδωνος


Κι εσυ να πεφτεις παλι για υπνο μονος
Ζορικη μερα αυριο στη κλαυθμωνος


6
Σωστος. Αν ειναι να γραψω πραγματα με συγκεκριμενο υφος θα τα γραφω σε ενα θεμα δικο μου. Τωρα αν θελω να αλλαξω υφος θα αρχιζω καινουργιο θεμα. Μια χαρα, συμμαζεμενα.


Στειλε ρε συ  ποιηματα σου να διαβασουμε!


Επισης, την μπαντα πως την εβαλες; Ειμαι ντιπ ασχετος  8)

7
Αυτο ειναι! πετας κατι και υπαρχει συνεχεια και εμπνευση! Γουσταρω.  ;D


το δικο σου μελοποιειται κιολας

8

Πουλα το ψεμα σου ακριβα, φτηνα πωλουνται μονον οι ψυχες
Η αναγκη για αναγνωριση σε εκανε δουλο των ηδη αναγνωρισμενων
Και να 'μαστε παλι στο κυκλο της δουλείας
Φερνουμε βολτες σε δρομους γκριζους στρογγυλους
Καθε κυκλος στρογγυλευει τη κοιλια σου και τετραγωνιζει το μυαλο σου


Καλως ηρθες νεε περιπατητη. Προσμενεις να δεις κατι καινουργιο ακουσα.
Πληρωσε το τιμημα και μπες στη σειρα, ελπιζω να πηρες προμηθειες απ' τον μπαμπα
Μπες στην ουρα, μπες στην ουρα, και κλειδωσε τις σκεψεις σου στη κλειδαρια.


Μη φοβασαι τα ψευτικα φιλια και χαμογελα στην ταμια ειλικρινα
Κρυψε τον κωλο σου σε παντελονια φαρδια, νιωσε ανετα, νιωσε ανετα.
Εξαχνωσε το δακρυ σου πριν θελησει να ελευθερωθει
να σε πια, γυριζεις κι εσυ σωστα.


Πουλα ξανα


Πονας πιο βαθια απο βαθια, μα γυριζεις σωστα






9
Ρακενδυτε εχεις δικιο. Ειναι κατι  που μαγνητιζει  τις εντυπωσεις αλλα δεν εχει ουσιαστικη αξια. Το "εργο" ειναι ενας τρελος που φωναζει στη μεση του δρομου πως αγαπησε. Ολοι θα τον προσεξουν, ολοι θα τον ξεχασουν, και φυσικα πρωτη η κοπελια του.  Αυτο που με ευχαριστει εμενα ειναι το οτι βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα κρυμμενα πισω απο τις λεξεις. Δε γνωριζω τιποτα απο τεχνικες στιχουργικης και ποιησης το παραδεχομαι. Ειμαι στην αρχη της αρχης. Αν ομως μπορει καποιος να μου προτεινει κατι ενδιαφερον που θα μου τραβουσε την προσοχη ετσι ωστε να βελτιωθω (εκτος απο αυτα που διαβαζω εδω, γτ τα περισσοτερα δεν με χορταινουν) ειναι ευπροσδεκτος!

10
Δε ξερω για τους αλλους εμενα παντως μου αρεσε πολυ  :)  Και δεν ειναι πως εχει κατι παραξενο για να κατσεις να το κοιταξεις κ να το παιξεις κουλτουριαρης διαβαζοντας το.



Ειναι ξεκαθαρο κ σε χτυπαει αμεσως το νοημα του. Ειναι πολυ ωραιο.


11

Ψαρακια με πετρες απ' το τοιχος του βερολινου και στριφτα με λεφτα.


Τα γραμματα μας στο βαθος του κομοδινου σφιγγουν τα σκονισμενα παλια συρταρια μας οπως σφιγγαμε και εμεις τα ξυλινα απ'το κρυο ερωτευμενα χερια μας.


Δε μας ενοιαζε τιποτα


Γιναμε κομοδινα και μας εμειναν τα γραμματα


Γ α μ α τα



12
"Με τις πρώτες νότες θα καταλάβουν
πόσο φτωχός κι ασήμαντος μπορείς να είσαι!"  μαγκια να σκας χαμογελα φτωχειας και σιγουριας

13

ακομα ενα γκομενιστικο κομματι


Πως να ζησω μια ζωη
που κυκλωνεται απο φατσες
διχως γελιο κ πνοη
διχως παρτυ στις ταρατσες
πως να δω στα ματια σου
τους ωκεανους του κοσμου
οταν χανεις τη καρδια σου
στα αδεια βλεμματα σου φως μου


και πιεζεις το μυαλο σου
θαβεις σκεψεις κ αγαπες
σκεφτεσαι ολο το σωστο σου
πως να κρυψεις τις απατες


μα δε ξερω τι θα πει
ζωη διχως αναρχια
αν τα λαθη σου δε βγουν
πως να βρεις ελευθερια


απελευθερωσου απελευθερωσου
απελευθερωσου κ ασε να μιλησει το χαμογελο σου


λες πως σου ρθε το τελος
πριν καν γινει η αρχη
ζεις κ αισθανεσαι μελος
ενος κοσμου διχως διγμα ηθικης
μα αν καποτε νιωσεις πως το χεις
πως μπορεις να αφαιθεις
κλεισε ματια στομα μυτη
πεσε ξεχνα
πως μπορει να σκοτωθεις


απελευθερωσου απελευθερωσου
απελευθερωσου κ ασε να μιλησει το χαμογελο σου

14
ρε συ αυτο ειναι γαματο! ξεφευγεις κ μου αρεσει (να μη βριζω ε;)

15


Πάλι μόνος θα γυρίσω
και δε θα κοιτάξω πίσω


σε μια νύχτα που κυλάει
και για σένα μου μιλάει


τη ματιά σου αντικρίζω
στ' άστρα του ουρανού και βρίζω


ο θεός μου φταίει πάλι
που είσαι αγύριστο κεφάλι


τι να κάνω να σε πείσω
πως για σένανε αξίζω


δώσε μου μια ευκαιρία
ψηλομύτα μου κυρία


τις καρδιάς σου το τοπίο
να κοιτάξω μες το κρύο


μίλησα ειλικρινά
σου 'πα λόγια αληθινά


μα όπως φάνηκε μετά
δε σ' αγγίξαν ούτε αυτά


θα 'ταν διαφορετικά, μωρό μου
αν σκεφτόσουν πιο απλά


κι είχα τόσα να σου δώσω
κι ας μη κάνω τον καμπόσο


κάπως έτσι εδώ τελειώνει
μια αρχή λευκή σαν χιόνι


τον εαυτό μου θα κρατήσω
και όχι δε θα σε μισήσω


τον εαυτό μου θα κρατήσω
και την νύχτα αυτή θα ζήσω


τον εαυτό μου θα κρατήσω
νέους έρωτες θα αρχίσω.

16

Ένιωσα τ' άστρα γύρω μου να σιγοτραγουδούνε
μ'είχαν ακούσει πού 'κλαιγα κι έψαχναν να με δούνε


θέλαν να μου το ξανά πουν, δεν είσαι εσύ για 'μένα
είσαι για χάρτινα φιλιά, φιλιά αριθμημένα


κρύφτηκε η ελπίδα μου λοιπόν μαζί με τα φιλιά σου
έσβησε και η ανεμελιά απ'τη ζεστή καρδιά σου


βολεύτηκες σε μια δουλειά τον σύζυγο προσέχεις
του μαγειρεύεις γεμιστά και έμαθες να αντέχεις


κι εγώ ξέρεις δε σε κατηγορώ, μα στα 'χω μαζεμένα
που 'σουνα μούτρο αναρχικό και τώρα τρως τα ξένα


ήταν χειμώνας όταν έπεσε απ'τα χέρια σου η καρδιά μου
χειμώνας γύρω μου έξω μου, χειμώνας στα όνειρα μου


θολωμένος γυρνώ και γέρνω όπου βρω πεινασμένο γκρεμό
μα είναι το χαμόγελο σου που με αρπάζει πάλι απ' τον λαιμό


πέρασε η φόρα του βοριά
γύρισε η γη ανάποδα κι ήρθε η καλοκαιριά
μα μέσα μου άσπρισα κ ξέχασα τον ήλιο


έμεινα στον πολικό χιονιά και για τον βήχα της καρδιάς μου τίλιο
αλκοολούχο τίλιο τίλιο αλκοολούχο τίλιο τίλιο λοιπόν αλκοολούχο τίλιο

Σελίδες: [1]