Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Niiiiikos στις 09/09/07, 12:48
-
Αιώνια στιγμούλα
-----------------
Μές τόν καθρέπτη σου κοιτάω τήν ζωή μου
καί έτσι πού τήν φέγγεις μ'αγαπώ
Λές ναν' τό τώρα μας μιά στάλα από τήν λύπη
πού ξέχασε ο χρόνος μέσα σέ μιά αγκαλιά.
Καί άν η αγάπη κούρνιασε στά χείλι
Θά στά φυλώ, λόγια δέν έχω νά σού πώ
Καί μες τά μάτια σού θα ψάχνω τό νερό
Αυτό που με βαφτίζει καί θά μέ χωρίσει.
Ούτε θα πιώ για να μεθύσω στα ακρογυάλια
Ούτε τραγούδια εχω να πώ λυπητερά
Μόνο τήν ώρα να θυμάσε, τήν στιγμή
Στά πα όλα μ’ ένα χάδι, μήν ξεχαστείς.
Μές τό πυθάρι τών στιγμών σου νά μέ βάλης
Καί κάπου εκεί νά μέ κοιτάς χαμογελαστά
Είμαι καί θα' μαι ότι ήμουν νά θυμάσε
Δέν έχω άλλα μάτια, μά ούτε άλλη καρδιά.
-
...
Είμαι καί θα' μαι ότι ήμουν νά θυμάσε
...
όμορφο είναι στον κυματισμό του νερού να υπάρχει πάντα κάτι σταθερό να κρατιέσαι να μη χάνεσαι, να μη βουλιάζεις. :)