Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - ivikos

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 53
1
Εριχνες έρωτα σκιές, σε ορίζοντες μεγάλους
κι αναρρωτιόμουν ποια φωτιά έκαψε τα φτερά τους
ποιοι ναυαγοί παλεύανε δυό νύχτες στους υφάλους
και ποιος βυθός τους δέχτηκε, μαζί με τα όνειρά τους….

Κι εκεί που κατατρόπωνες με αγάπης απανέμι
καημού ανεμοσκόρπισμα, και της φυγής λεχώνες,
κλωθογυρίζαν λησμονιές στης πίκρας την ανέμη
και στήνανε στα ξέφωτα τις πιο παλιές αγχόνες

Τους είπες: «Στην αγκάλη μου, πέντε βραδιές ας μείνει
την έκτη, αν έρθει η Αυγή……. να βγει στο μονοπάτι,
μα αν σκοτεινιάσει ο ουρανός, απ’ του καημού τα σμήνη
στο αέτωμά μου να γραφτεί: Η αγάπη είναι απάτη!!!!!»

Έριχνες έρωτα σκιές σε πανισχύρων λόμπυ
κι ενώ είχες, μου ‘πες εραστές, τον Νάρκισσο….τον Φοίβο…..
τα «Σ’ αγαπώ σου» ήτανε, συνήθεια και …χόμπυ,
κι έλεγες: «Πάντα φρόντιζα, το ψέμα τους να κρύβω…»

2
Αναρριχώμενο το χτες, στις κορυφές του Μάρτη,
το πλάτωμα καμάρωνε…που ‘χε χιονάτη θέα,
και του κορμιού σου τη βροχή, κουκίδα μες στο χάρτη
που νύχτες το αιχμαλώτιζαν, Άγγελοι με ρομφαία!!!!!!!!!!!!!

Κι ενώ ρυάκι κύλαγε στης ηδονής τα ρείθρα
σιγανοψιθυρίζοντας ακούστηκα να λέω:
«Ξεδίψασέ με με φιλί…..με δυό χειλιών κηρύθρα,
αν με άλλον κάψεις τ’ όνειρο, μερόνυχτα θα κλαίω»

Μα εσύ, με των κυμάτων σου, με ανάσαινες την αύρα,
βγάζοντας τα φεγγάρια σου, στον άστατο καιρό μου,
μου ‘λεγες: «κοίτα γύρω μας, δεν είναι όλα μαύρα,
θ’ ανθίσει η αγάπη με φιλί,…και θα ‘σαι τ’ όνειρό μου»

Περάσανε δυό τέρμινα….η αγάπη έχει βαλτώσει…..
φοράς της νύχτας τ’ άρβυλα…..έρημο και μονάχο,
μα το άστρο σε άκουσε να λες, ενώ έχεις πατώσει…:
«Πεθαίνω, το κορμάκι του….πέντε στιγμούλες να ‘χω!!!!»

Αναρριχώμενο το χτες στης ερημιάς τα ύψη
έκαιγες μου είπαν έρωτες, τις νύχτες σου με άλλους,
κι ενώ καρδιά μου φρόντιζα τίποτα μη σου λείπει,
προδίδοντας….με τσάκιζες, στης νύχτας τους υφάλους!!!!!

3
Λύχνος, στης άβυσσου τη γη, το φως του δεν σκορπίζει
ούτε απλώνει αναλαμπές, σε άβυσσου κονάκι,
σε μονοπάτια δύσβατα, ακτίνες του ξακρίζει
για νιό που χρόνια κυνηγούν του κόσμου οι βρυκολάκοι

Όταν ο άνεμος φυσά απ’ τα βαθιά πελάγη
η φλόγα του αμύνεται με απάνεμο φανάρι
κι αν τον χτυπούν με βάσκανα της καταχνιάς οι μάγοι
κρατά κρυφά ένα χαϊμαλί, με άρωμα από θυμάρι….

Κυνηγημένους….δυστυχείς….παράνομους αλήτες
από τους τόπους της οργής, απ’ τα κακά τα μέρη
που ήταν η ζήση τους καημός….που γνώρισαν τις ήττες,
τους δείχνει που να βρουν φωλιά, κι απόκρυφο λημέρι….

Κι εκεί στο κακοτράχαλο στρατί που ρίχνει μπόρες
οι μόνοι νιοί παρακαλούν: «Χριστούλη μου αγάντα,
άσε το λύχνο αναφτό, ως να βρεθούν οι κόρες,
κι ύστερα σβήστον…….οι αγκαλιές, θα φέγγουνε για πάντα….»

Λύχνος που μεσοπέλαγα λαμποκοπά σαν φάρος
δεν σβήνει…..κι ούτε δέχεται του σκότους τα φιρμάνια,
χτυπά της φύσης τα θεριά, αμύνεται με θάρρος
και μοιάζει μ’ αστροφέγγαρο, που απλώνεται στα ουράνια!!!!!

4
Με ποιας αγάπης κίνητρο, με ποιων φιλιών τη ρότα
να ταξιδέψω μάτια μου, να μπω σε ναυμαχίες
χωρίς ζαριά….κούκο μονό……..τι ψάχνεις στη γκανιότα
αν τζογαδόροι δεν βρεθούν σε τιτανομαχίες


Με τι ξυπόλητες στρατιές, με ζουφιασμένα κράνη
να στοιχηθείς στον Γρανικό, να βγεις στις Θερμοπύλες
άμα τους νιους…και τον λαό, βαθιά έχεις πικράνει
για ποιες διάπλατα ανοιχτές, μου μίλαγες τις πύλες….

Με ποιες φρεγάτες δανεικές, σε πουλημένους ντόκους
παλεύεις να οχυρωθείς…..γιαλοί, δεν είναι βέροι….
Αυτούς που ξεκοκάλισαν κεφάλαιο…και τόκους
αγνόησέ τους…κι άκου με: «Μη κάνεις νταραβέρι…»

Με τι λαμόγια καρτερείς την Άνοιξη να φέρεις
που έδωσε η Δύση το άλικο….σε δυό Αυγές λεχώνες….
Όμως να ξέρεις μάτια μου: «Για πάντα θα υποφέρεις
αν για προδότες δεν στηθούν, στα γήπεδα οι αγχόνες!!!!!


5
Παλιά ανεμοσκορπίσματα, τρικάταρτα σπασμένα
πορτρέτα με πειρατικά δεμένα σε μαρίνες
τα’χε ένας γέρος ναυτικός όλα ζωγραφισμένα
κι ήταν σε φόντο κόκινο, με πράσινες καρίνες

Ήταν η καπετάνισσα φυτεύοντας τον κρίνο
κι έκλαιγε για τον κύρη της που δεν πατούσε χώμα.
Μες στον βυθό κοιτάζοντας, ναυάγια διακρίνω
με αμφορείς του παλατιού….βαμμένους με άσπρο χρώμα

Έναν κουρσάρο Αλγερινό,με το μονόκλ το μαύρο
είδα στην πλώρη να περνά μ’ ένα μεγάλο σάλτο
και σε παζάρια σαν τρελός εσένανε να ψάχνω
να κάνω στην καρδούλα σου….καρδούλα μου ρεσάλτο

Παλιά ανεμοσκορπίσματα οι φουσκοθαλασσιές σου…
σε πούλησαν πανάκριβα κουρσάροι μου κολλήγοι
Αχ! οι ματιές σου ανάσα μου, αυτές οι θαλασσιές σου
στον νου μου ανεξίτηλες…μείναν , κι ας είχες φύγει!!!!!!!!!!!!


6
Άνοιγε διάπλατα η οθόνη
είχε μιά κόπια με άγρια βία
ο ζεν-πρεμιέ ήταν κοθόνι
κι η σκηνοθέτης, μιά ….λεσβία
Σε μιά σκηνή, παίρνουν κεφάλια,
ο δήμιος με ηλίθιο ύφος….
μα το σενάριο ήταν χάλια
και οι εισπράξεις ήταν τζίφος

(Ρ)Την αστοχία τους θ’ αντέξουν
στα θερινά άμα την παίξουν!!!!

ψάχνουνε όλοι την αιτία
έλεγε η ντίβα: «Θε’ μου….σώστη….»
μα ήταν άδεια η πλατεία
κι επτά…με δέκα….στον εξώστη!!!!
Άνοιγε διάπλατα η οθόνη
κι ο κινηματογράφος….να σου
φίσκα γεμάτος στην …Μεθώνη
που ήταν πατρίδα ενός κομπάρσου!!!

7
Μήνες σπαρμένοι στον αιώνα
ζωές χαμένες στο σκοτάδι
κι άλλη μια «σφίγγα» στον πυλώνα
φυλάει τον …Κέρβερο του Άδη!!!!

Η λησμονιά, με μια χλαμύδα
στρογγυλοκάθεται στο θρόνο
σαν την παλιά πυγολαμπίδα
που αλλάζει χρώμα με το χρόνο…

Μα κι η στρατιά δεν κάνει αγώνες
χτυπάει, στου χιονιά τον τοίχο
και φυλακίζει για αιώνες
της Μέμφιδας τον ….τυμβωρύχο

Μονάχα, του άστρου σου τα κοίλα
κρυμμένα σε μετώπες…μύλου,
με σπρώξανε στην κατρακύλα,
να βγω στις εκβολές του Νείλου!!!!!

Μήνες σπαρμένοι στις μετώπες
παίδες αγάπης … «εν καμίνω….»
το «Σ’ αγαπώ σου» δεν μου το ‘πες,
πως θες αγάπη μου να μείνω!!!!!!


8
Πέντε Δευτέρες ν’ ακυρώνεις τις ματιές
μ’ άμα το σύννεφο βροχή δεν κατεβάζει
μη περιμένεις….και να σβήνεις τις φωτιές
αν τα μεσάνυχτα φωτίζουν κάποιο …νάζι

Με τα σεντόνια της βροχής αναρριχτά
με της καρδιάς τα «Σ’αγαπώ σου» να ‘ναι πάχνη
ένα κορίτσι σ’ ένα δάσος ν’ αλυχτά
και σ’ ένα ξέφωτο το αγόρι της να ψάχνει

Μα ενώ τα λάφυρα στιβάχτηκαν προχτές
κι οι παλλακίδες μοιραστήκαν στις σκηνές μας
κάποιοι σκεφτήκανε να κάνουν αρπαχτές
ενώ το γλέντι είχε ανάψει ο αμανές μας

Κι όπως λανσάρεις της καρδιάς τα «Σ’ αγαπώ»
και το σκοτάδι προσπαθείς να το αναλύσεις
κάποιο φεγγάρι σου φωνάζει: «έχω ρεπό…»
κι αδυνατείς τα δυό της χείλη να φιλήσεις!!!!

Πέντε Δευτέρες να ‘χω απίκο ιερείς
να ‘χω: βωμούς…μέλι…νερό…και αμβροσία….
να ‘ναι γεμάτοι με κρασί οι αμφορείς
και να μη δέχονται οι Θεοί άλλη θυσία!!!!!


9
Έκλεινες του έρωτα κρατήρες
μην εκραγούν με αγάπης λάβα
κι απ’ της καρδιάς τους μονωτήρες,
πέρασες στων λυγμών τη διάβα

Πέτρωνες τη βροχή στο αλώνι
και η τρικάταρτη γαλέρα
μ’ άγρια κύματα μαλώνει
και μ’ έναν φοβερό αέρα

Με τα φτερά των αετών σου
φτερούγιζες τον αμανέ σου
και στα μονόκλ των πειρατών σου
ζωγράφιζες τις ηδονές σου

Κι όταν σου είπα: «Πιάνω πάτο,
που άγριος πόθος με υφαίνει…»
μου είπες: «Άντε παρα-κάτω
άλλος κουρσάρος με….πεθαίνει…..»


10
Τώρα που τέλειωσα το στίχο
μοιάζει το βλέμμα της Μαρίας
σαν τον παλιό ανθρακωρύχο
στα σκοτεινά της γαλαρίας
κι ενώ τελειώνει το ρεπό του
ο ζεν-πρεμιέ, που ‘ναι….κοθόνι
με τα θλιμμένα «σ’ αγαπώ του»
γεμίζει ολόκληρη οθόνη
καθώς φωνάζει η ντίβα: «σώστη,
την άγια του έρωτα τη γη σου…»
γιουχάρει ο κόσμος στον εξώστη
το «προσεχώς»….. και τη φυγή σου!!!!!
κι αναρρωτήθηκε ένα μέλος
ποια να ‘ναι τάχα η αιτία
που η οθόνη, πριν να γράψει τέλος
άδεια είχε μείνει η πλατεία!!!!

11
Μπουρίνι δύσκολο λυσάει
έχει καιρό που έχει πιάσει
Όστρια λεν ότι φυσάει
και το σκαρί μου το ‘χει σπάσει

Οχηματαγωγό ανετράπη
κι ενώ η καρδιά είναι στη μονάχια
σαν καρυδότσουφλο η αγάπη
κομμάτια γίνεται στα βράχια

Πάνε τα χάδια τα παλιά μας
που κάναν πάρτι στο ρεπό μας
ναυαγισμένα τα φιλιά μας
και στο βυθό τα «Σ’αγαπώ μας»

Μπουρίνι τα σκοινιά μας λύνει
τσακίζει και το ρόπαλό μας
έχει δυό τέρμινα η γαλήνη
να ξαναντύσει το γιαλό μας!!!!


12
Σε φτάνω λες στα όριά σου,
λες δεν με θέλεις….και με θλίβεις,
με πας στα κρεματόριά σου
και στη λησμόνια με συνθλίβεις

Λες: Δεν θα σ’ εύρω στο ρεπό μου,
ο δρόμος της φυγής ανοίγει
διχοτομείς τα σ’ αγαπώ μου
και φαίνεται η αγάπη λίγη…

Της πόλης σου τους ρυμοτόμους
χλευάζεις που έκρυψαν τις Δύσεις
κι αν μελετάς αγάπης τόμους,
δεν θα μπορέσεις ν’ αγαπήσεις!!!!

Σε φτάνω λες στα όριά σου
μα της φυγής έχεις τις τάσεις
κι είναι….μηδέν…τα μόριά σου
στου έρωτα τις εξετάσεις!!!!

13
Θέλω γλυκά να με ανιχνεύεις
έστω κι αν είσαι ο πειρατής μου
τον έρωτά μου να παλεύεις
μέχρι να γίνεις νικητής μου

Όταν ανοίγομαι στ’ αγιάζι
και μου φωνάζεις: «Είσαι λάθος»
χείλη μελένια όλο νάζι
να με φιλάνε όλο πάθος

Όταν ματώνουν οι πληγές μου
για του έρωτά σου το ινάτι
να με βολτάρεις στις πηγές μου
να τις ξεπλένεις απ’ το αλάτι

Αν χαμηλώσεις το…Εγώ σου….
στο ύψος που ‘ναι ο …Αη Σώστης
θα ‘μαι εγώ ο ναυαγός σου
και θα ‘σαι εσύ ο….ναυαγοσώστης!!!!!

14
Κάλυψα πέντε εποχές
του έρωτα τις ενοχές
και λέω ακόμα μια φορά πες μου συγνώμη
Μην πεις για τα «Όχι» και τα «Δεν»
κι αν μένω ακόμα στο μηδέν
είναι που σμίξανε για μας τους δυό οι δρόμοι
Στο λέω για στερνή φορά
πως θα τ’ απλώσω τα φτερά
τις ανομίες σου ξανά να τις σκεπάσω
αν όμως δεν μου τ’ ορκιστείς
κι ας είσαι της καρδιάς ληστής
σε άλλες φωλιές θα ταξιδέψω κι ας σε χάσω
Κάλυψα τότε τη φυγή
έκλεισα τη παλιά πληγή
και σου είπα ψάξε στης αγάπης τους πλανήτες
μα αν βγεις στον δρόμο τον παλιό
στου πόλεμου το μακελειό
θα νικηθείς, και θα ρωτάς ποιος στέλνει ήττες
Μη λες ξανά πως θα βρεθεί
πάλι ένα πέλαγο βαθύ
να ταξιδέψει την οργή, να πνίξει δάκρυ.
Ή είσαι φως μου και το λες
ή χάνεις τις ανατολές
και ταξιδεύω την αγάπη σε άλλα μάκρη
0

15
Δεν το 'μαθα, δεν ξέρω, θα νομίζεις......
που ξάπλωσες αλλού, και στα κρυφά....
ποτήρι που φαρμάκι το γεμίζεις
και νύχτες η καρδιά μου το ρουφά

Βασίλειο το κορμί σου.....η κάθε πόλη
το ζήταγε με αγάπης ιαχή,
δεν το 'δωσες σε μια....το είχαν όλοι
στην Πόλη....στην Αθήνα....στο Δελχί.....

Να πάρω μου 'πες λίγο, και να κάτσω
δυό ψίχουλα φιλιού, σαν αστραπή
ποιο Ρίτσο, ποιον Καβάφη, και ποιο Γκάτσο
να βρω, και για τα πάθη μου να πει!!!!!

16
άτια παμπόνηρα
δεν σε κοιτάξαν , κι η καρδιά σου πως λυγά
νεραϊδες κι όνειρα
είχαν διαβεί τα μονοπάτια σου γοργά
Νυχτιάς πεντόλιρα
για το κορμί σου στο παζάρι έχουν βγει
νεραϊδες κι όνειρα
σε συντροφεύουν ώσπου να ‘ρθει η αυγή

Ντύσου καρδούλα μου τα χρώματα της δύσης
μ’ ένα σου γέλιο και φιλί να οπλιστείς
σε μιας νεραϊδας την καρδιά να περπατήσεις
σ ‘ ενός ονείρου την πηγή να δροσιστείς

Ανταποκρίθηκες
στις απαιτήσεις των καιρών κι ήρθες κοντά
κι όμως δεν κρίθηκες
από τ’ αστέρια μα από σύννεφα μουντά
Φαρμάκι κέρασες
τις συμπληγάδες η καρδιά να μη διαβεί
γι’ αυτό όταν πέρασες
πήρες του «γεια σου» την αιχμή γι’ απολαβή

Ντύσου καρδούλα μου τα χρώματα της δύσης
μ’ ένα σου γέλιο και φιλί να οπλιστείς
σε μιας νεραϊδας την καρδιά να περπατήσεις
σ ‘ ενός ονείρου την πηγή να δροσιστείς

17
Να σ’ ερμηνεύω
να μου λες πως είμαι λάθος
γι’ άλλο ταξίδι να σε παίρνει ο αραμπάς,
να σε ψαρεύω
να μη φτάνω σε άλλο βάθος
και σε άλλο αγκίστρι κάθε λίγο να τσιμπάς.
Ν’ αναπολώ
μες στη νυχτιά τα περασμένα
να ‘μαι το λήμμα για τ’ αγέρια τ’ ουρανού
να σε φιλώ,
να ‘ναι τα χείλη σου δοσμένα
και ν’ αγαπιέσαι με τη σκέψη του αλλουνού.

Να σημαδεύεις κάθε όνειρο στο βάθος
να σε μετρώ, και να μου βγαίνεις πάντα λάθος,
να ψάχνω σφάγια γεμάτος με θυμό…
να ‘χω Θεούς…μα να μη βρίσκω ένα βωμό

Να ‘σαι λιμάνι
για τα πλοία της αβύσσου
να σφίγγεις πάλι της αγάπης τις θηλιές
να ‘ μαι στη Μάνη
μια φωλιά του Παραδείσου
κι εσύ τον έρωτα να καις σ’ άλλες φωλιές.
Να ‘χεις ρεπό
να ‘σαι με άλλον να μαθαίνω,
της λησμονιάς μου το βαγόνι να κυλάς,
να σ’ αγαπώ
για το κορμί σου να πεθαίνω
να ‘σαι μαζί μου…κι έναν άλλο να φιλάς!!!!

18
Διάβαζα το Αμρί α μούγκου…μια βραδιά, του Καραγάτση
κι όπως με είχε συνεπάρει της ροής του η πλοκή
μου είπανε πως θα πληρώσω της αγάπης το χαράτσι
κι αν βαθιά δεν σ’ αγαπήσω, θα βρεθώ στη….φυλακή…..

Το Αντίο σου χθες βράδυ, δυστυχώς με είχε αλέσει
και με είχε σημαδέψει του καημού σου η χαραξιά,
τη σελίδα είχα τσακίσει….κάπου θα ‘τανε στη μέση,
να την ξαναβρώ, σαν θα ‘μαι, με αγκαλιά τη μοναξιά!!!!!

Τέλειωσα το διάβασμά του, , είχε η μέρα πια χαράξει
όταν μου είπε το μαντάτο, μία φίλη μου παλιά,
πως σε ξένη, πριν δυό μήνες, αγκαλιά είχες αράξει,
και τα χείλη ξεδιψούσαν, μ’ ενός άλλου τα φιλιά!!!!!

Διάβαζα το Αμρί α μούγκου….μια βραδιά του Καραγάτση
γυροφέρνοντας στον νου μου, μιάς αγάπης ενοχή,
και μου έρχονταν στη μνήμη, οι στιγμές μας, σαν παλιάτσοι,
που το νούμερό τους κάναν, με το δάκρυ τους βροχή!!!!!!!

19
Κοδριγκτωνος και Δεριγνυ

Νύχτα του Νοέμβρη, έναστρη κι αγνή
είπανε τα χείλη, «σ’αγαπώ» με κρότο
ή στη Κοδριγκτώνος…ή στη Δεριγνύ
σου ‘δωσα καρδιά μου το φιλί το πρώτο

Δειλινό του Αυγούστου στο Τροκαντερό
σε είχα συναντήσει, μοναχή σου μάλλον
σου είπα , το κορμί σου πάλι να φορώ
πώς να μου απαντήσεις: «τα ‘φτιαξα με άλλον…»

Βρόχινη Τετάρτη…μέσα του Μαγιού
με τα «σ’ αγαπώ σου» σε άλλον κερασμένα
είχες ζωγραφίσει λάμψη ενός κεριού
κι άθροιζες της νύχτας τ’ άστρα τα σβησμένα

Νύχτα του Σεπτέμβρη…..βροχερή
είπες δεν αντέχω, άλλο τη….φραγή σου,
ή στη Κοδριγκτώνος ή στη Δεριγνύ
αγκαλιά με πήρες…κι άλωσα τη γη σου!!!!!!

20
Περνώντας απ' τον Κάβο Ντόρο
και βγαίνοντας στην κουπαστή
το Αντίο σου έχει κάνει ντόρο
κι η αγάπη έχει βυθιστεί

Κι ενώ είχες φτιάξει τον ...Ευρώτα,
με τα καλάμια του....μισό
μου είπες θ' άλλαζες τη ρότα
αν σου 'λεγα πως σε....μισώ

Παρ' ότι απέφυγες θολάμια
στο λαξευτό μιας αστραπής
της μοναξιάς σε βρήκε η λάμια
κι η Μέγαιρα της...σιωπής....

Περνώντας απ' τον Κάβο Ντόρο
στην πλώρη, σε είδανε πολλοί
μ' έναν λιγνό....λιμοκοντόρο......
να καις αγάπη και φιλί!!!!!

21
Στα στενά της Φολεγάνδρου σε είχα χάσει
η νυχτιά, κλειστό γαρύφαλλο του Απρίλη,
ποιος αγέρας να σε βρει...να σε μοιράσει....
ποιο φιλί, να ψάξει νάβρει ξένα χείλη....

Ζωγραφιά, μου έχεις στείλει, το φεγγάρι..
έχεις κάψει την αγάπη, με δαδί μου
είναι άδειο από βέλη το θηκάρι
κι έχει σπάσει με το «γεια σου»…. η χορδή μου

Δανεικό δεν σου ζητούσα το κορμί σου
σου είχα πει: « μη ξαναδείς τους εραστές σου….»
σαν υφαίνεις σε αργαλειό, την αφορμή σου,
έξω βρέχει…και ξεβάφουν οι κλωστές σου….

Στα στενά της Φολεγάνδρου, σκάει το κύμα
σκηνικό, σου είχανε πει, καημού να στήσεις,
αν σε χάσω, γι’ άλλου πάθος…θα ‘ναι κρίμα…..
Αν σε βρω….μ’ ένα φιλί θα μ’ αναστήσεις!!!!!

22
Με λευκό λεμονανθό
με μιά μαργαρίτα μάλλον
την αγάπη μου πενθώ
που έχει φύγει με έναν άλλον
Με την λύπη μου οδηγό
με το Αντίο απ' τη Μαίρη
τ' όνειρό μου κυνηγώ
στης Ανατολής τα μερη
Όμως πριν απ' τις εφτά
στέγνωσαν τα δάκρυά μου
με υποσχέσεις και λεφτά
τηνε πήραν μακριά μου
3/7/2021

23
Ποντάρω σ’ έναν αρχηγό Ανατολίτη
με γιαταγάνι Βεδουϊνου, και σπαθί,
να κυνηγήσει του όνειρού μου τον αλήτη
να με ανιχνεύει στο ποτάμι το βαθύ

Τον ερχομό του τις νυχτιές να περιμένω
να τον φοβάται της καρδιάς μου ο ληστής
να ‘χει λιμάνι, το καράβι μου να δένω….
να ‘ναι αρχηγός μου…παλικάρι…κι εραστής….

Στην αγκαλιά του, να τεστάρω τους λυγμούς μου
να ‘ναι στα μάκρη, του φευγιού οι ουλαμοί,
μ’ ένα φιλί, τους πιο παλιούς τους στεναγμούς μου
να τους απλώνει, να στεγνώνουν οι καημοί….

Κι όταν της πίκρας οι στρατοί μ’ έχουν κυκλώσει
και όταν δείχνουν λησμονιά οι οιωνοί
ένα σεντόνι της χαράς κάτω ν’ απλώσει
να κυλιστούνε τα κορμιά στην ηδονή!!!!!!!

Ποντάρω σ’ ένα αρχηγό, σαν στρατηλάτη
ερωτικό….με της καρδιάς τα ιδανικά,
να σπειρουνίζει της αγάπης μας το άτι….
και να καλπάζει σε τοπία ιδανικά!!!!!!!!!!!!

24
Μικρό το εκκλησάκι, μοσχοβολά κερί
τα μάτια βουρκωμένα, το βλέμμα σου βαρύ,
το τάμα σου να κάνεις σαν βέρος Αχαιός
ταχειά να περιμένεις, «και έχει ο Θεός».

Γλυκόπιοτο να φτιάξεις από κλαδί μυρτιάς
να βράσει, και να πάρει το χρώμα της φωτιάς,
κρυφά μες στο φλιτζάνι να στάξεις μια γουλιά
μπορεί να σ’ αγαπήσει ξανά όπως παλιά

Σε πλάτωμα ν’ ανέβεις, στις τρεις βουνοκορφές
να προσκυνάς τον ήλιο, και με ματιές κρυφές
καράβι αν αντικρίσεις με κόκκινο πανί
ο έρωτας θα ζήσει κι εκείνη θα φανεί.

Μικρό το εκκλησάκι μεγάλος καημός
ο χωρισμός νυστέρι, κι η πίκρα ποταμός,
αν δάκρυσε στο Αντίο, το λέει κι ο χρησμός:
καλό σημάδι είναι, θα ’ρθεί κι ο γυρισμός

25
Σε πόσα graffiti θα λες το Σ’ αγαπώ
σε τοίχους… γέφυρες…. γιαπιά….. να μη μου λείψει
Θα ‘θελα να λεγες: «Ωμά θα του το πω,
κι αν έχει άλλη, τρυφερά να με απορρίψει!!!»
Σε πόσα site θα μου σπας τον κωδικό
σε πόσες πόζες το κορμί μου θα μοιράζεις
σε πόσα μπαρ μ’ ένα γελάκι σου γλυκό
θα παίζεις μ’ άλλες, και στη ζήλεια θα με σφάζεις!!!!!!
Σε χίλιες λίστες θα ζητάς αποδοχές
σε άλλες τόσες το «μ’ αρέσει» θ’ απευθύνεις
δέσμιος θα ‘σαι σε αγάπης ιαχές
μα το ρακόμελο απ’ τα χείλη μου θα πίνεις!!!
Σε πόσα graffiti θα φτιάχνεις ενοχές
με πόσους μάρτυρες ψευτιάς θα με δικάζεις
ποιες άλλες πες μου θα ματώσεις αμυχές
με πόσα «spray-σ’αγαπώ» θα με ψεκάζεις!!!!!!!!!!!!!

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 53