Μηνύματα

1301

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ουαί τοις ηττημένοις

« στις: 03/03/09, 09:20 »

σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, και το σχόλιο
οι αυξομειώσεις πολλές φορές σε συναισθήματα, προσδίδουν ομορφιά στον στίχο
και ενίοτε μου βγαίνει
Τα λέμε!!!!!!!

1302

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αργοναύτες

« στις: 03/03/09, 09:01 »

Με το άγιο το φιλί σου ρυμουλκό
να σφάζεται η ζωή και να ’ναι κρίμα
στην Αία πώς να φτάσεις με άγριο κύμα
κι ας είχε απανέμι η Ιωλκό

Μου λες σαν τον καημό θα με οδηγείς,
σαν δαίμονας θα μένεις στα στενά σου,
μιά Μήδεια που θα με ναυαγείς
κι εγώ χωρίς παλμό ο Ιάσονάς σου

Στα όρτσα του πουνέντε το πανί
σκοπός σου την νυχτιά να πελεκήσεις
στο βλέμμα σου ζητούσες να με ορκίσεις
μην τύχει ο έρωτάς μας και φανεί
 
Δεν έσωσε το αρχαίο το κουπί
τον έρωτα τον μέγα ναυαγό μας
ο μάγος ο παλιός μας το ’χε πει:
Και πέπλο μας, και τάφος η Αργώ μας


Μου τράβηξε η νύχτα χαρακιά
να πάρω το Χρυσόμαλλο το Δέρας
η αγάπη σου και θάνατος κι αγέρας
το Σ’ αγαπώ σου μοίρα μου γλυκιά

κι οι ώρες ως ναρθούν του λυτρωμού
παιδεύτηκα καρδούλα μου με δαύτες,
το δάκρυ μου πλημμύρα ποταμού
το «ναι» σου της καρδιάς μου οι Αργοναύτες

                  27.05.08

1303

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Είναι...

« στις: 02/03/09, 23:32 »

Είναι  στιγμές που αναπολώ των αστεριών τον κρότο
αυτόν, που μες στις συννεφιές, μονάχα εσύ ακούς,
τον πρώτο μου τον έρωτα, που μια νυχτιά μπουρλότο
τον έκανες, και χάθηκες σ’ αιώνες μυθικούς.

Των ενοχών σου τους καημούς ξεπλέναν οι βροχές.
Το αντίο σου με γέμισε, με αγάπης αμυχές.

Είναι νυχτιές που με λυγμούς χαράζω τα βελούδα
τα βράδια, που κουρνιάζουνε στων αστεριών τη γη,
κι έρχεσαι μες στην μνήμη μου με το φιλί του Ιούδα
και λες πως τέτοιος έρωτας πάντα θα αιμορραγεί.

Των ενοχών σου τους καημούς ξεπλέναν οι βροχές.
Το αντίο σου με γέμισε, με αγάπης αμυχές.

Είναι και μέρες που φυλές, κρύβανε τα ροστάσια
να μπερδευτούν, σαν βγαίνανε του κόσμου οι ναυαγοί,
τότε που δάκρυ έσταζα στης γης τα εικονοστάσια
και μου ’γνεφες στα πέλαγα: «Η αγάπη έχει πνιγεί»

Των ενοχών σου τους καημούς ξεπλέναν οι βροχές.
Το αντίο σου με γέμισε, με αγάπης αμυχές.

                                   2.03.09

1304

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο κόσμος των Αγγέλων

« στις: 02/03/09, 08:00 »

Σούρουπο βγήκες με το κόκκινο φουστάνι
απέναντί σου μιά σκιά που σκαρφαλώνει
Άγγελος είναι, το κλεφτρόνι παριστάνει
κάτι να δει, και να την στήσει την αγχόνη

Μετά από μήνες το φιλί σου έχει πάθος
ήρθες και φέξαν ομορφιά ξανά οι ρούγες,
κάτι σαν γδούπος που ακούγεται στο βάθος
είναι του Αγγέλου το κορμί, χωρίς φτερούγες.

Τα μπλέ σου μάτια υποσχέσεις μου μοιράζουν,
λεν: «με φιλιά θα ζωγραφίσω στο κορμί σου».
κλεφτρόνια κάτω απ’ την μαρκίζα αλαλάζουν
«Πάει ο χαφιές ο Αγγελικός του Παραδείσου»

Σούρουπο βγήκες με πλησίασες με νάζι,
μου λες για σένανε ποτέ δεν ήμουν κάποιος
κάποιους ρωτώ γιατί ο Άγγελος σφαδάζει
μου λεν: «Ο κόσμος των Αγγέλων είναι σάπιος»

Ήρθαν τον πήραν για το ουράνιό του μνήμα,
αυτόν τον κόσμο των Αγγέλων τον χαρίζω.
Πάμε γλυκιά μου στην δική μας παντομίμα
ν’ αργοπεθαίνω στο φιλί, κι όταν σε αγγίζω.

25.01.09

1305

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Νιρβάνα

« στις: 01/03/09, 18:16 »

Δεν θα επιμείνω στην άποψη μου, μιάς και δεν γίνεται αποδεκτή.........
Πάντως σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, και ελπίζω να τα λέμε....

1306

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νιρβάνα

« στις: 01/03/09, 17:01 »

Έψαξα να'βρω της αγάπης τη νιρβάνα
και μόνο ένα μονοπάτι έχω βρει,
να δραπετεύω στου κορμιού σου την αλάνα
εκεί που κρύβονται του κόσμου οι θησαυροί.

Μη με αποφεύγεις, απ' τη νύχτα μου κρατήσου
σε άγριων πόθων ηδονές να περπατώ
μέσα στα πέλαγα να είμαι ο πειρατής σου
και το κορμί σου το άγιο να λεηλατώ.

Έψαξα να'βρω της αγάπης τη νιρβάνα
να την πετύχω σε μιας νύχτας το λαχνό.
Την αμβροσία, και του έρωτα το "μάννα'
μου 'χες χαρίσει, και ποτέ δεν το ξεχνώ

1307

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ουαί τοις ηττημένοις

« στις: 01/03/09, 16:54 »

Πρώτον
θα σε ευχαριστήσω για το σχόλιό σου
μετά θα σου πω ότι είσαι λίγο άδικος μαζί μου, γιατί έχω απαντήσει σε 2 ή 3 φίλους που σχολιασαν(gkou,pimami)
αλλά ακόμα δεν έχω εξοικιωθεί με το site  και δυσκολεύομαι.
Ο σχολιασμός (και ιδιαίτερα ο καλοπροαίρετα αρνητικός) με ενδιαφέρει, γιατί έτσι βελτιώνομαι και δεν είναι είδος σνομπισμού.
Πάντως σ' ευχαριστώ για την επισήμανση γιατί και αυτή βοηθά στην βελτίωση
Να 'σαι πάντα καλά!!!!!!!!!!
 

1308

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ουαί τοις ηττημένοις

« στις: 01/03/09, 01:21 »

Ήθελα να ‘μαι της αγάπης ο εργολάβος σου
να ‘χω αράξει στης καρδιάς σου την προβλήτα
σου είχα πει να δέσω μάτια μου στον κάβο σου
μου είπες όχι, και μ’ οδήγησες στην ήττα

Ήθελα μάτια μου να άκουγες τον ήχο μου
σαν στεναγμού λυγμό σκιάς, καλά κρυμμένης,
μα κάποιοι γράψανε το απόβραδο στον τοίχο μου
«Έχασες τ’ όνειρο, κι ουαί τοις ηττημένοις»

Μάζευα μάτσο τις νυχτιές, δεν στις προσέφερα,
δεν ήταν μέσα στης αγάπης το πακέτο,
και είχες δίκιο που μου έλεγες πως σ’ έφερα,
χωρίς να ξέρεις στης απόγνωσης το γκέτο.

Μάζευα εικόνες, κι οι δικοί μου φως αρμέγανε
απ’ τα φεγγάρια μιας παλιάς μου ερωμένης,
μα τα χαμίνια του πεζόδρομου μου λέγανε
«Δεν κάνεις νίκη, και ουαί τοις ηττημένοις»

1309

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Βατερλώ

« στις: 28/02/09, 10:49 »

Στείλαν φιρμάνι βιαστικά οι αυτοκράτορες
Πάσει θυσία να κρατήσουν το λιμάνι
Στην μπρος την πύλη ν’ ανοιχτούν οι προβοκάτορες
Στην πίσω πύλη ν’ απλωθούν οι δραγουμάνοι

Κάψαν τις πόλεις , με παιδιά για προσανάμματα
Βαθύ τους όνειρο τις πύλες να κρατήσουν
Μα οι στρατοί τους δίχως όνειρα κι οράματα
Σε ποια πεδία των μαχών να επικρατήσουν

Καίγαν σκοτώνανε και σφάζαν μες στην ζάλη τους
Τ’ όνειρο που έμπαζε δεν βλέπαν, το θολό τους,
Κι ούτε σαν σκέψη δεν περνούσε απ’ το κεφάλι τους
Πως θα χαθούν όταν θαρθεί το «Βατερλώ» τους

Δεν περιμένανε να σβήσουνε οι φάροι τους
Αφού ανάποδα διαβήκαν τον καιρό τους
Στο «Βατερλώ», θ’ αφήσουν πάλι το κουφάρι τους
Στο «Βατερλώ» θα θάψουν πάλι τ’ όνειρό τους

                              20.03.08

1310

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "ταξιδευτής"

« στις: 27/02/09, 14:52 »

το πρώτο σου που διαβάζω, και με αφήνει άφωνο(5 αστέρια)!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(βάλε την λέξη...δυό...στην 4η στροφή μετά το αγαπήσαμε που έχεις ξεχάσει)
Θα δω και τα άλλα σου!!!!!
Τα λέμε....

1311

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θυμαμαι(στους "διασκορπισμένους" συμμαθητές)

« στις: 27/02/09, 11:59 »

Σοβατεπιά του Αύγουστου, κι αρμοί από Δευτέρες
θολό μνημούρι φτιάχνανε στο αδιάντροπο το χτες μου
σκιές πορτραίτα στήνανε στων ουρανών τις φτέρες
που τις νυχτιές λικνίζανε παλιοί συμμαθητές μου

Θυμάμαι, που χανόμαστε στων φεγγαριών τα δάση,
τον Άκη που είχε ερωτευτεί, των Δαναών τον λόγο,
τον Φυσικό, που ανέβαινε στην έδρα να εξετάσει,
την Αντιγόνη την ξανθή, την απουσιολόγο.

Το αγνότερο απ’ τα σύννεφα δεν έβγαινε τα βράδια
μη κρύψει τ’ άστρα που έφεγγαν της θύμησης το δρόμο,
κάποια παιδιά που χάθηκαν στης νύχτας τα πηγάδια
σε μιας στροφής το γλίστριμα, σε αγάπης λαιμητόμο.

Καθώς τα κοντοζύγωνα τα ίχνη ενός Σαββάτου
που θερισμένα απλώναμε του έρωτα τα λινάρια
στο γκρέμισμα του ονείρου μου, μια λάμια του θανάτου
μου ’πε οι παλιοί συμμαθητές, χάνονται ανάρια-ανάρια.

Θυμάμαι εκείνες τις χρονιές, που στ’ άδολα τοπία
και στους ουράνιους χορούς, βαράγανε τα ντέφια
Αχ! Της χρονιάς το πέρασμα να ήταν ουτοπία
και πάλι να ξανάσμιγα, με τα χαμένα αδέρφια

7. 8. 07

1312

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Με αγάπης κέρμα

« στις: 27/02/09, 07:49 »

Βάγια μου
σέυχαριστώ για το σχόλιό σου
μουσική όχι, δεν υπαρχει προς το παρόν τουλάχιστον...
ελπίζω να τα λέμε!!!!!!

1313

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Με αγάπης κέρμα

« στις: 26/02/09, 21:56 »

Αν θες κοντά του να βρεθείς
ψάξε τα ίχνη
Τη νύχτα μη την φοβηθείς
και χιόνι ας ρίχνει
Με την ισχύ του φεγγαριού
σε άγιο καθρέφτη
Το βλέμμα του παλικαριού
σε σένα πέφτει
Μη το προδώσεις και μη πεις
όχι γι’ απόψε
Με το γιαλί της αστραπής
τ’ όχι σου κόψε

Αν θέλεις το άγιο του φιλί να κοινωνήσεις
και στο ρυάκι του να σκύψεις να λουστείς
μη ψάχνεις τ’ άλικα τα χρώματα της δύσης
αυτός θα είναι του έρωτά σου ο ληστής

Αν θες με πάθος το κορμί
σαν ήλιου γέρμα
Μην αρνηθείς την πληρωμή
με αγάπης κέρμα
Ποτέ η καρδιά μην ανεχτεί
να τον μοιράσει
Αν στα πελάγη του ανοιχτεί
θα τονε χάσει
Κλεισ’ την πληγή που αιμορραγεί
παρ’ του τη λύπη
Γιατί θα ψάχνεις την αυγή
κι αυτός θα λείπει

Αν θέλεις το άγιο του φιλί να κοινωνήσεις
και στο ρυάκι του να σκύψεις να λουστείς
μη ψάχνεις τ’ άλικα τα χρώματα της δύσης
αυτός θα είναι του έρωτά σου ο ληστής

                              16.03.08

1314

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παράτα με αδερφέ

« στις: 26/02/09, 14:51 »

Στα πάθη σου αφημένος και κοχλάζεις
σου λένε: βόηθα, άγριο το αγέρι,
αδιάφορα σφυρίζεις και φωνάζεις:
Παράτα με αδερφέ, δεν μ' ενδιαφέρει

Πλημμύρες έχουν πει τ' ανεμολόγια
σκιές σου είχαν πει : "βάλε ένα χέρι",
θυμάμαι που 'χες πει μ' άγρια λόγια:
Παράτα με αδερφέ, δεν μ' ενδιαφέρει

Τα βλέμματα τριγύρω σου θλιμένα
της μοναξιάς το μέγεθος μεγάλο
σε ζήτησαν , και είπες θυμωμένα:
Παράτα με αδερφέ, βρες έναν άλλο .

Και τώρα που πονάς και αλαλάζεις
την πίκρα σου μπορώ και ανιχνεύω.
Μα οι άλλοι πως ν' ακούσουν που σπαράζεις:
"βοηθείστε με αδερφοί σας ικετεύω"


1. 11. 07

1315

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η μνήμη του Μυστρά

« στις: 26/02/09, 00:54 »

Τ' αρμόξυλα δεθήκαν σαν τσιμέντα
κι η βάρκα σου στην θάλασσα γλιστρά
το άγιο σου φιλί γλυκό σαν μέντα
κι αγνάντεμα απ΄ το κύμα, στον Μυστρά

εκεί που στο παλιό το εικοναστάσι
στης νύχτας τα μαχαίρια πριν κοπείς
μου ζήτησες να κάνουμε μιά στάση
το πρώτο σ΄αγαπώ σου να μου πεις

Δεν δέθηκε η καρίνα όπως τ΄άλλα
τα ξύλα , και στην κοσμοχαλασιά
ενώ έψαχνες τα μπάρκα τα μεγάλα
μπατάρισες στην φούσκοθαλασσιά

και τ΄άρματα της νύχτας σε οδηγήσαν
εκεί που τυραννίστηκες πολύ.
Κουρσάροι στο κορμί σου ασελγήσαν
και πειρατές σου κλέψαν το φιλί.

Δεν ξαναβγήκαν τ΄ουρανού σου τ΄άστρα
η μνήμη του Μυστρά έχει σβηστεί.
Στιςπολεμίστρες και στ΄αρχαία κάστρα
η αγάπη, τον χιονιά έχει λουστεί

1316

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κρύψε τον Όλυμπο

« στις: 25/02/09, 08:18 »

Οι γύρω τόποι σε καθρέφτισαν να βγεις
μήπως τσοντάρεις στης αγάπης το παγκάρι
κάποιοι βουτήξανε το άστρο της αυγής
κι αντικατέστησαν αυτό με το φεγγάρι

Τα νυχτοδίαιτα  κωθώνια σου ’χαν πει
θα σε κρεμάσουνε στου μίσους το τσιγκέλι
γιατί είχες γράψει με ένα φως από αστραπή
το σ’ αγαπώ που το διαβάζαν μόνο Αγγέλοι

Για να γλυτώσεις βγες στου ονείρου τις ακτές
κρύψε τον Όλυμπο με σύννεφο απ’ τη δύση
χασαπομάχαιρα ακονίζουν απ’ τα χτες
οι νυχτωδοί μέχρι το ζάρι να κυλήσει.

Στοιχίσου πάλι στη γραμμή του πουθενά
και κάνε απόπλου με της νύχτας τη σχεδία
Σε ποιους βωμούς να βγουν χωρίς την Αθηνά,
τι να προσφέρουν δίχως Άρη δίχως Δία;

1317

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Με τα πρίμα του Νότου

« στις: 24/02/09, 08:20 »

Με τα πρίμα του Νότου
τα σιγόντα των πρώτων
ξεκινά το κανώ του
για την γη των ερώτων
Με το πέπλο του ανέμου
με τη μέρα του μαύρη
μη του λες ουρανέ μου
για το αντίο που θά ’βρει

Καθώς έρχονται ρίγη
στης αγάπης τα ρείθρα
τα φτερά του ανοίγει
για ερώτων κηρύθρα.
Μα φονιάδες οι Αγγέλοι,
πώς να πάρει απ’ τη δύση
της αγάπης το μέλι
από άδειο μελίσσι

Με της νύχτας το χρώμα
με σφαγμένη την νειότη
να γυρεύει ακόμα
την αγάπη την πρώτη.
Με δαρμένου ινάτια
ψάχνει Θε’ μου με αγώνες
μιας αγάπης καράτια
πεθαμένης αιώνες

με τα πρίμα του Νότου
του ’παν φίλες φευγάτες
πως σε μπαρ της Διδότου
παζαρεύει πελάτες.
Σαν δαγκάνα τσιμπάει
του καημού η πινέζα
μα η καρδιά την ζητάει
και ας είναι τροτέζα

8/12/08

1318

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο Κανένας

« στις: 20/02/09, 22:42 »

Παρατημένη από «πως» κι από «γιατί»
σε διχασμένες εποχές, καημού πελάτες,
φευγάτος έρωτας, καμένο μου χαρτί
κι η καταδίκη μου, να ζω με αυταπάτες.

Σε αντροκρατούμενη νυχτιά ο οβολός
πως να κρατήσει της ζωής την κατρακύλα,
της ξεχασμένης σου Ιθάκης ο γιαλός
ζωσμένος είναι από Χάρυβδη, και Σκύλλα.

Και να το βλέπω το φεγγάρι μου λειψό
και να το βάφω με της νύχτας τους χρωστήρες
τέρμινα χίλια στο νησί, στην Καλυψώ
ποια Πηνελόπη σε ακουμπά, και ποιοι μνηστήρες.

Από την καύτρα του «αγαπώ» είχα καεί
και είχα όνειρο τα μάτια τα γλυκά σου,
μα λειτουργούσαν της αγάπης σου οι ναοί
μ’ έρωτες ξένους, παρτεναίρ  η Ναυσικά σου.

Παρατημένη απ’ ονείρου πινελιές
βορά θηρίου ,μες στο κέντρο της αρένας,
από του Κύκλωπα θα φύγω τις σπηλιές
και θα φωνάξω: «Με αγαπούσε ο Κανένας»

                        9.02.09