Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kalliandi στις 08/05/11, 19:17
-
Για τώρα και για πάντα
Δεν θέλω πια να με πονά η απουσία στην καρδιά
να μη μπορώ να νιώσω το χάδι στα μαλλιά.
Να σ’ έχω…μα δεν είσαι εκεί…
οι αισθήσεις μου έχουν νεκρωθεί,
μελαγχολώ κι αφήνομαι στην θλίψη που μπορεί…
…Μπορεί να έρχεται συχνά, να μου κρατάει συντροφιά
και δε μ’ αφήνει μοναχή τα κρύα βράδια με βροχή.
Ενώ εσύ λείπεις μακριά και σβήνει τώρα η φωτιά
που με κρατάει ζωντανή, σ’ αυτήν τη μάταιη ζωή…
Διψά για σένα η ψυχή όσο κι αν περιπλανηθεί,
εσένα θα ζητάει…
Θα περιμένει την στιγμή που θα’ σαι δίπλα της εσύ,
στ’ αστέρια να την πάει.
Σε λαχταράει η ματιά που είχε νόημα να κοιτά…
Δεν θα χαρίζεις πια το φως και δεν περνάει ο καιρός
για να σε ανταμώσει.
Μακρύ ταξίδι η υπομονή μα δεν θα πιάσω το κουπί,
άλλο για με κουράζει.
Με κούρασε η αναμονή…εγώ εδώ κι εσύ εκεί…
για πόσο…με τρομάζει!
Άσε με τώρα χαμηλά, εδώ μ’ αρέσει πιο καλά
ποτέ μου δεν θα πέσω.
Στην κορυφή φυσάει πολύ, δεν θα σταθώ εκεί ορθή
και πάλι θα πονέσω.
Δεν θέλω να έχω την τιμή της πτώσης της ηρωικής
που σ’ εξυψώνει τόσο!
Αν είναι να μηδενιστώ θα το επιλέξω μόνο εγώ
το πότε και τον τρόπο!
Σ’ αφήνω τώρα, έχε γεια, ελπίζω να είσαι καλά
για τώρα και για πάντα…
Σε ήθελα ξέρεις πολύ, μα θέλει δύναμη αρκετή…
δεν έχω για να δώσω…
-
Πάρα πολύ καλό!!!!
-
"Δεν θέλω να έχω την τιμή της πτώσης της ηρωικής , που σ’ εξυψώνει τόσο!
Αν είναι να μηδενιστώ θα το επιλέξω μόνο εγώ" .......
Πάρα πολύ καλό και η όλη εξέλιξη συναρπαστική . Ένα μπράβο νομίζω πως δεν είναι αρκετό ...