Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Joevaicci στις 29/04/08, 04:31
-
Αγάπησες;.....Λοιπόν;......
Mια αγάπη ήταν παλιά, μια κρύα βρύση
ουράνιο φως και χρώματα, ο κόσμος για να ανθίσει
γύρισε η γης ανάστροφα, πολλοί περάσαν μήνες
πολλές αγάπες τυραννούν, και πιο πολλές σειρήνες.
Δρόμο για να βρεις θε να ξες καλά τον εαυτό σου
και σ' άλλους για να δείξεις τον, και τον προορισμό σου.
Κανείς ποτέ δε μπόρεσε να αγαπήσει αλλήλους
κι όσους το καταφέρανε τους κάνανε αγίους.
Μα είμαστε μωρά παιδιά σ' ένα γραφείο κλεισμένα
μεγάλοι γίναμε θαρρείς, μικρά βασανισμένα.
Ήρθε εκείνος ο καιρός αγάπες για να φτιάξουμε
κανένας δε μας έμαθε στ' αλήθεια να πετάξουμε.
Ψάχνουμε όλοι μανιωδώς τον εαυτό να δούμε
σε μάτια ξένα, δανεικά σα θησαυρό να βρούμε.
Μια φυλακή τα μάτια μας για μας, κανέναν άλλον,
εμείς εμάς δε ξέρουμε, τους άλλους πόσο μάλλον.
Θέλει καρπούς ο σπόρος ή αντίστροφα να γίνει;
απλά αναρωτιόμαστε κουβέντα για να γίνει.
Φιλόσοφοι μικροί όλοι καλά μιλάμε,
μα ο ένας του άλλου εύκολα τον ύπνο του χαλάμε.
Κι αν μπόρεσες κι αγάπησες, μικρός θεός εγίνες.
Μαθές και σ' άλλους δείξε το πως γίνουνε κηφήνες
ονείρων ξένων, μοναχών, κάτοικοι άλλων κόσμων
που τα μισά τους φτιάξανε για σε κι όχι τον κόσμο.
Όνειρο είναι και αυτό, ένα ποτήρι άδειο
χάρτινα λόγια, δυνατά, για όσους δεν έχουν άγιο.
Άνοιξε μάτια και καρδιά και στο μυαλό τραγούδα
να μάθεις πως εγίνεται το σκότος πεταλούδα.
-
Πραγματικά με έστειλες, Joevaicci. Δεν μας έχεις συνηθήσει σ' αυτόν τον τρόπο έκφρασης, προσωπικά τουλάχιστον δεν έχω ξαναδεί στίχους σου, αλλά τι να σου πω.... Συνέχισε το άθλημα.
Αν συνεκτιμηθεί και το νεαρό της ηλικίας σου, αυτό το ποιήμα είναι αριστούργημα. Χαίρομαι.
-
Nα σαι καλά pappou! Είχα ποστάρει πριν το ''Forbidden Sun'', που ήταν κάτι στίχοι στ' αγγλικά. Αυτό εδώ συγκεκριμένο το έγραψα όταν γύρισα σπίτι μετά από ένα βράδυ με πολλά ούζα και μια (αμπελο)φιλοσοφική συζήτηση περί αγάπης. Δε γράφω γενικώς και δεν εκφράζομαι έτσι απλά μερικές φορές όταν γεμίζει το κεφάλι μου με σκέψεις για ένα συγκεκριμένο θέμα κάθομαι και γράφω. Και πάλι ευχαριστώ!
-
Άν πράγματι είσαι μικρός,το πόνημα σου αυτό για την ηλικία σου όντως είναι αριστούργημα ! Τα συγχαρητήρια μου!
-
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια! Α, και πράγματι είμαι 18. Μπορούν πολλοί να το επιβεβαιώσουν :P
-
Μπράβο Joevaicci! Τα ούζα βοήθησαν να βγει ο ποιητής που έχεις μέσα σου!
(αλλά μη το παρακάνεις γιατί θα σου βγει το συκώτι :P)
Είναι αρκετά περίτεχνο ποίημα, ελπίζω να σου'ρθει να γράψεις κι άλλα τέτοια.
Σε κάποια σημεία το μέτρο με δυσκόλεψε, αλλά δεν πειράζει πολύ...
"Ψάχνουμε όλοι μανιωδώς τον εαυτό να δούμε
σε μάτια ξένα, δανεικά σα θησαυρό να βρούμε."
Είναι πράγματι λυπηρό που ψάχνουμε την ολοκλήρωση ως άτομα, την αυτοπεποίθηση, το νόημα της ύπαρξής μας, αποκλειστικά σε έναν περαστικό... γιατί δεν έχουμε την δύναμη και την διάθεση για εσωτερική αναζήτηση.
-
lol ;D
Eυχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου! όσο για το μέτρο...δεν είχα καν σαφή αίσθηση του μέτρου στο μυαλό μου ;D
Όσο για το μέρος που έκανες παράθεση, πραγματικά είναι λυπηρό να το κάνουμε αυτό. Πώς γίνεται να αγαπήσεις κάποιον (εφόσον η αγάπη προϋποθέτει να γνωρίζεις τον άλλον - αν αγαπάς τον ίδιο κι όχι την εικόνα που έχεις φτιάξει γι αυτόν-) εάν πρώτα δε γνωρίζεις τον εαυτό σου...
-
αυτο με τα ουζα το εχω βιωσει και εγω... αλλα μονο μιλαγα δεν εγραφα...
μπραβο Joevaicci πολυ ωραιο το εργο σου... ισως καπου χανεται το μετρο αλλα η τελευταια στροφη ηταν πολυ δυνατη...
εμπλεξες ωραια τις λεξεις και βγηκε ωραιο κουβαρι...
-
Να σαι καλά φίλε! Πάντως όταν μιλάω μετά από ούζα ακούγομαι περισσότερο σα πρεζόνι ;D
-
Θα κάνω μια αρκετά φιλόδοξη ερώτηση. Υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται να το μελωποιήσει?