Απάντηση σε τζουρά:Φίλε ΕΙΧΑ εναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη.Θα σου πρότεινα λοιπόν όταν ακούς το τραγούδι
  απλά να "γεμίσεις"με όλους τους πελάτες του καφενέ σαν να τους κέρναγες εσυ.Και αυτούς που μένουνε και αυτούς που φεύγουνε.Μα το πιο βασικό είναι ότι ο καφετζής ειναι πάντα εκεί.

Δεν θα παραθέσω ολόκληρο τραγούδι,αλλά έναν ή δύο στίχους που με έχουν προβληματίσει και ρωτάω διάφορες απόψεις για αυτούς εδω και κάποια χρόνια.
[Πώς να ημερέψει ο νούς μ'ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά...]Τι εννοεί;

Active Member - Φυσάει Κόντρα

Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη,
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω' απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.

Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω.
Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω.
Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω,
από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω.
Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.
Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία
που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία,
άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη,
γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη
να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα
να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα
μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή.
Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.

Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου.
Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου,
την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου,
κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου.
Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη.
Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη
και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή,
ούτε σιωπή.
Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη.
Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι
και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους
ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους.
Λογια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου
κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου.
Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία,
μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία.
Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με,
πλέξτε με φυτίλι και ανάψτε με·
μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί
- ζωής κραυγή και σε καλό να μου βγει.

Satyr τι θα ήθελες να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε?
  Όλο το τραγούδι?Ή κάποιον στίχο ιδιαίτερα?   

Kάποιος είπε πως η αγάπη σε ένα αστέρι κατοικεί
Αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί

(Αλκίνοος Ιωαννίδης-Ο προσκυνητής)

Kάποιος είπε πως η αγάπη σε ένα αστέρι κατοικεί
Αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί

(Αλκίνοος Ιωαννίδης-Ο προσκυνητής)

στην ουσια εχει και συνεχεια:

"κάποιος ειπε πως ο ερωτας για μια αστιγμη κρατα
 αυριο βραδυ θα ΄ναι αργα"[/b]


αν λοιπων τα βαλεις μαζι πιστευω βγαζεις ακρη! αν όχι ταξαλεμε!

Η γνώμη μου είναι πως πάνε και χώρια αυτοί οι δύο στίχοι και έχουν άλλη ερμηνία... Κατά τη γνώμη μου όταν βρεις την πραγματική αγάπη και αμέσως τη χάσεις τότε μόνο σ' ένα αστέρι μπορείς να την ξανασυναντήσεις... Σε μένα πάντως αυτό βγαίνει όταν το ακούω... Ίσως είναι κ από τι έχει περάσει ο καθένας μας... Καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει αλλιώς... Αυτό είναι κ το καλό: ταιριάζει στον καθένα! 

εγω παλι καταλαβα οτι οταν ειμαστε ερωτευμενοι κανουμε τρελα πραγματα,γιατι φοβομαστε οτι θα χασουμε αυτο που νιωθουμε κ προπαντων αυτο π νιωθει ο αλλος για μας., κ αγωνιζομαστε συνχως να το κανουμε δυνατοτερο,ξεροντας πως ειναι  πολυ δυσκολο...αλλα δνε το βαζουμε κατω...ασχετο τελειως??

"I've got a heart like a graveyard,
They are dying to get in"
 - Entombed

μηπως ειναι κτ σαν λογοπαιγνιο;

"πεθαινουν να μπουν στην καρδια μου";...

...και η σύλβια που με πάθος τον αγάπησε δεν έλλειψε στιγμή από το πλευρό του,
   ζητώντας με μανία στην αγκάλη του την κόλαση κ τον παραδεισο του...
  αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κ ας είναι η φωτιά του να σε κάψει??

Τελικά αξίζει ή όχι?

στη τελικη ολοι μας με ονειρα δε ζουμε;..
αυτα δε μας κρατανε "ζωντανους";...

...ας ειναι η φωτια του να με καψει...
 

Εγω αρχιζω να υποπτευομαι οτι πολλα συγκροτηματα γραφουν στιχους στην τυχη...

Εγω αρχιζω να υποπτευομαι οτι πολλα συγκροτηματα γραφουν στιχους στην τυχη...

Σωστος...ή υπο την επιρρεια διαφορων ουσιων  και αλκοολ,δεν ειναι δηλαδη να λες πια''πωωω,τι εγραψε ο ανθρωπος???!!!'' αλλα ''που ηταν ,σε ποια διασταση την ωρα εκεινη'',δυστυχως εκει εφτασαν τα πραγματα... Ενταξει,οχι ολοι,αλλα μια πλειοψηφια...

Δεν θα παραθέσω ολόκληρο τραγούδι,αλλά έναν ή δύο στίχους που με έχουν προβληματίσει και ρωτάω διάφορες απόψεις για αυτούς εδω και κάποια χρόνια.
[Πώς να ημερέψει ο νούς μ'ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά...]Τι εννοεί;

Μηπως εννοει το σεντονι του Champions League, και τους οπαδους του Ολυμπιακου που δεν εχουμε δει ασπρη μερα τοσα χρονια?  Αστειυεομαι.. Μηπως εννοει οτι το σεξ δεν φτανει για εναν ανθρωπο? 

Μηπως εννοει το σεντονι του Champions League, και τους οπαδους του Ολυμπιακου που δεν εχουμε δει ασπρη μερα τοσα χρονια?  Αστειυεομαι..

 
Nαι..είναι μια προσέγγιση κι αυτό..Δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι.
Σκεφτόμουν πως ίσως να αναφέρεται στο μυαλό που έχει τρελαθεί και πως να ηρεμήσει μ'ένα σεντόνι (ζουρλομανδύα)
ή ακόμα μου έρχεται στο μυαλό κάποιος που προσπαθεί να κοιμηθεί φορτωμένος με σκέψεις,μα οι ανησυχίες του δεν τον αφήνουν.
Ναι ίσως να έχεις δίκιο.Άλλη οπτική..
Ωραία!

ή ακόμα μου έρχεται στο μυαλό κάποιος που προσπαθεί να κοιμηθεί φορτωμένος με σκέψεις,μα οι ανησυχίες του δεν τον αφήνουν.

   εγώ πάντως έτσι ακριβώς το αντιλαμβάνομαι κι όσον αφορά  τη δεμένη με σκοινί Μεσόγειο το μέγεθος, το πλάτος των σκέψεων, των ονείρων, τη θέληση για ταξίδια που είναι τόσο δύσκολο να τη βάλεις σε καλούπια, να την περιορίσεις... εχμμ.. λέμε τώρα.

Εγω αρχιζω να υποπτευομαι οτι πολλα συγκροτηματα γραφουν στιχους στην τυχη...

Σωστος...ή υπο την επιρρεια διαφορων ουσιων  και αλκοολ,δεν ειναι δηλαδη να λες πια''πωωω,τι εγραψε ο ανθρωπος???!!!'' αλλα ''που ηταν ,σε ποια διασταση την ωρα εκεινη'',δυστυχως εκει εφτασαν τα πραγματα...

Τώωωωωρα έφτασαν εκεί τα πράγματα; Από πάντα έτσι δεν ήταν; Ποιους να πρωτοπιάσουμε, τους πρώτους ρεμπέτες, τους πρώτους bluesmen, το rock n' roll, την ψυχεδέλεια (και σχεδόν όλα τα μουσικά είδη βασικά); Ουσίες και μουσική ήταν ανέκαθεν άρρηκτα συνυφασμένα. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, μας αρέσει ή όχι.

   εγώ πάντως έτσι ακριβώς το αντιλαμβάνομαι κι όσον αφορά  τη δεμένη με σκοινί Μεσόγειο το μέγεθος, το πλάτος των σκέψεων, των ονείρων, τη θέληση για ταξίδια που είναι τόσο δύσκολο να τη βάλεις σε καλούπια, να την περιορίσεις... εχμμ.. λέμε τώρα.

Ναι ίσως να εννοεί πως όσο ακατόρθωτο είναι να δαμάσεις τη θάλασσα,άλλο τόσο ανέφικτο είναι να ηρεμήσει ο νους μ'ένα σεντόνι.
 Σκέφτομαι όμως πως μπορεί να έχει και πολιτικές-ιστορικές προεκτάσεις ο στίχος,δεδομένου οτι η Μεσόγειος αποκαλείται η κοιλάδα των πολιτισμών.Ενώνοντας 3 ηπείρους, η ιστορία της είναι γεμάτη απο αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις των λαών που την μοιράζονται.
Επίσης.... λέμε τώρα 

Παραθετω ολο το στιχο ο οποιος ειναι απο το τραγουδι "Ερωτικο" (στιχοι 'Aλκης Αλκαίος, τραγουδαει ο Μητροπανος)

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή   
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πως να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πως να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμε Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Μερικές καλοπροαίρετες διορθώσεις:

Με μια πιρόγα ...  σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα ... του παραδείσου

Το καραβάνι ...
πως να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πως να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμε Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία ...
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ... ξένοι φαντάροι

Παραθετω ... τραγουδαει ο Μητροπανος)

Ιστορικά, η πρώτη δημόσια εκτέλεση έγινε το 1981 με τη Χ. Αλεξίου, στο γήπεδο της Ν.Σμύρνης (κοινές συναυλίες Μικρούτσικου - Λοΐζου - Λεοντή). Στη συνέχεια, προβλήματα συμβολαίου απέτρεψαν το 1982 την ερμηνεία από την Αλεξίου στον ολοκληρωμένο δίσκο σε μουσική Μικρούτσικου και ποίηση Αλκαίου, οπότε και η πρώτη, κλασική πλέον, επίσημη ηχογράφηση από το Μ. Μητσιά. Έκτοτε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις (Αλεξίου, Μητροπάνος, Σφακιανάκης κ.ά.)

Δεν θα παραθέσω ολόκληρο τραγούδι,αλλά έναν ή δύο στίχους που με έχουν προβληματίσει και ρωτάω διάφορες απόψεις για αυτούς εδω και κάποια χρόνια.
[Πώς να ημερέψει ο νούς μ'ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά...]Τι εννοεί;

Καλησπερα ...εγω το ερμηνευω καπως ετσι:
πως να ημερεψει ο νους μ'ενα σεντονι?  δηλαδη... και για υπνο να τον βαλεις,να κοιμηθεις δεν θα ηρεμησει θα   συνεχισει να κανει σκεψεις.. θα τρεχει ... σε διαφορα μερη..οπως ειναι τα ονειρα!...

πως να δεθει η Μεσογειος με σκοινια ? ...δηλαδη...μπορεις να δεσεις μια θαλασσα με σκοινι? οχι.. ετσι και τον νου!!
δεν μπορεις να τον κοντρολαρεις..δεν μπορεις να τον δαμασεις... ειναι κατι απιαστο.

η μια φραση ειναι η συνεχεια της αλλης.

εσυ τι λες?

Ναι,σ'αυτό το συμπέρασμα φτάσαμε κι εμείς 
Βέβαια,στον καθένα οι στίχοι μιλάνε αλλιώς.
Ακόμα κι αν ο ίδιος ο δημιουργός έχει δώσει την ερμηνεία τους,
τίποτα δεν σε εμποδίζει να βγάλεις τα δικά σου προσωπικά συμπεράσματα.
Αντιθέτως,η τέχνη επιβάλλει την διαφορετική ερμηνεία.

ναι σιγουρα ειναι καλο ο καθενας να βγαζει την δικη του ερμηνεια!

αλλωστε απο πειρα... αλλιως το γραφει ο δημιουργος αλλα λαμβανει αυτος που το διαβαζει!!

αλλα ειναι ενα ωραιο παιχνιδι μυαλου!!
αυτο ειναι το μονο σιγουρο

Συμφωνώ απολύτως με την acola. Σίγουρα ο καθένας δίνει την δική του ερμηνεία. Το σεντόνι εκτός από τον ύπνο εκφράζει και συμβολικά το σκέπασμα και την ηρεμία σε όλες τις αναταραχές. Ακόμα και στο παιδί που φοβάται και κρύβεται κάτω από το σεντόνι ή και στα σκεπασμένα με σεντόνια έπιπλα να προστατευτούν από τη σκόνη. Είναι το σύμβολο της ανθρώπινης παρέμβασης στην ηρεμία. Το άλλο είναι κατά την γνώμη μου όπως το έγραψε η acola.