Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 23/11/05, 00:28
-
Το πρόσωπο μου αφήνεται
στο χέρι του ανέμου
μια φρέσκια πνοή του,
θαρρεί την ασκήμια μου θα διώξει
Φανήκαμε ανάξιοι
Τη ζωή αφήσαμε
στην πρώτη της στροφή
Κι ας βλέπαμε τις ομορφιές
στου δρόμου το κατόπι
Ενας κυκλος έκλεισε
κι αφησε τα σημάδια του ανεξίτηλα
στις πονηρές ψυχές μας
Η σκεψεις μου χύνονται άδικα
σε λέξεις μουντές, κοινότυπες
δακρυα μου γίνονται...
-
Ελειπτικο και καλο,μου αρεσει οτι δημιουργει την αναγκη να δεις το νουμερο 2 παντως για νουμερο 1 μου αρεσει ;) τα εντυπωνεις ορθα και εμορφα
-
Ελειπτικο και καλο,μου αρεσει οτι δημιουργει την αναγκη να δεις το νουμερο 2 παντως για νουμερο 1 μου αρεσει ;) τα εντυπωνεις ορθα και εμορφα
Βασικα εκανα λαθος κοπυ-πεηστ...Ολοκληρο το κειμενο ανεβηκε τωρα.... :-[ ;D
-
Loool τωρα ξενερωσα ομως,τελος παντων.Γνωριζεις οτι εκτιμω τα γραπτα σου για να καταλαβουν οι επομενοι....αρχικα ειδα μονο το
Ενας κυκλος έκλεισε
κι αφησε τα σημάδια του ανεξίτηλα
στις πονηρές ψυχές μας
Η σκεψεις μου χύνονται άδικα
σε λέξεις μουντές, κοινότυπες
δακρυα μου γίνονται...
και μου φανηκε πρωτοποριακο χε χε
-
εμενα δε μου αρεσε...δε το καταλαβα κι όλας να σου πω την αληθεια... :P ;D
-
Η τελευταία στροφή περιέχει στίχους που θα γυρνάνε για αρκετό καιρό στο κεφάλι μου....