Του Κήπου μας το Όνειρο...

[mantinada]

Μέσα στην τσιμεντούπολη
προσμένει ακόμα ο Κήπος
δύο Καρδιές να ενωθούν
κι ένας να γίνει ο Χτύπος...

Βασιλικός και Γιασεμί,
μια Λεμονιά παρ' έκει,
ψίθυροι μέσα στη βουή
κι η Μοναξιά που στέκει...

Μαραζωμένα μοιάζουνε,
αργοπεθαίνουν τώρα,
γιατί αργεί να ξαναρθεί
τσ' αντάμωσης η Ώρα...

Δύσκολοι είναι οι καιροί
κι ο Θάνατος προσμένει,
μα σαν μιλήσει ο Έρωτας
ως κι ο Θεός σωπαίνει...

Αντέχει Φως μου η Ψυχή  
της Μοίρας τη μανία
κι ας ζει καιρό, πολύ καιρό,  
μέσα στην Αγωνία...

Είναι που Όνειρα βαστά
σφιχτα από το χέρι
προσμένοντάς τη τη Στιγμή
κοντά που θα σε Σε φέρει...

Κι ας τσάκισαν οι Πήγασοι
φτερά σε τοίχους πάνω,
έχω Ελπίδα ζωντανή
πληγές Σου για να γιάνω...  
 
Μη Μου αργείς άλλο λοιπόν,
τα μάτια κλείσε τώρα,
ξανά για ν' ανταμώσουμε
στου Ονείρου μας τη χώρα...

Εκεί που όλοι θα γελούν
κι Ευτυχισμένοι θα 'ναι
κι οι Πήγασοι πολύ ψηλά
για πάντα θα πετάνε...



Το παραπάνω γράφτηκε ως απάντηση σε μια δημιουργία του "Νεφελοβάτη"
με τίτλο "Οι Πήγασοι" http://mantinada-unicorn.blogspot.com/2009/01/blog-post_26.html.

Εύχομαι σύντομα να το δούμε και στις σελίδες του kithara...

Καλό απόγευμα να 'χουμε!

[gkou]

Ωραία μαντινάδα Μαράκι!!!

[armagedon]

Μαρια,επιβεβαιωνειςτο nickname σου με τον καλλιτερο τροπο..αυτη τη χωρα του ονειρου ποσοι την αναζητουν!!

[MISTREATED]

Μαρία ο φίλτατος Γιάννης kuiper, θα χαρεί ιδιαίτερα να διαβάσει την μαντινάδα γραμμένη απο την mantinada μιας και
σίγουρα έλκεται απο τις νεανικές του αναμνήσεις κάπου στην Κρήτη.
Η δε πρόσκληση/πρόκληση για τους Πήγασους του Νεφελοβάτη είναι ανοικτή απο όλη την παρέα. Ας το δούμε λοιπόν
(γιατί συνήθως η απάντηση έρχεται μετά την ερώτηση-πρωτότυπο)

[mantinada]

Γεωργία μου, Άκη, Γιάννη,
κατ' αρχήν καλησπέρα

Άργησα λιγάκι να διαβάσω τα σχόλιά σας,
η δουλειά βλέπετε...
 
Έχω την αίσθηση πως σας παραπλάνησε λιγάκι ο 15σύλλαβος εδώ.
Η συγκεκριμένη δημιουργία δε νομίζω πως μπορεί να χαρακτηριστεί
ως "μαντινάδα" καθώς, όπως γράφει κι ο φίλος μου Βαγγέλης στην
ιστοσελίδα του,

"Η Κρητική μαντινάδα είναι δίστιχο με δεκαπεντασύλλαβους και
ομοιοκατάληκτους στίχους στην διάλεκτο της Κρήτης. Κάθε μαντινάδα
έχει αυτοτελές νόημα παρά την περιορισμένη έκταση της."

Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν ο όρος "μαντινάδα" είναι αδόκιμος
καθώς στο "Του Κήπου μας το Όνειρο" δεν υπάρχει το αυτοτελές
νόημα ούτε και η κρητική διάλεκτος...

"Όλοι ρωτούν να μάθουνε
ήντα 'ν' οι μαντινάδες,
γνώση, σοφία κι έρωτας
μέσα σε δυο αράδες..."

Χαίρομαι που σας άρεσε πάντως όπως θα ήθελα να αρέσει και στον
kuiper, τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα...

Όσο για τους "Πήγασους",
η δουλειά λειτουργεί αρκετά συχνά ως τροχοπέδι και για άλλους
(δυστυχώς δεν έχω την αποκλειστικότητα σ' αυτό).
Εν αναμονή λοιπόν...

Να είστε όλοι σας καλά,
καλό βράδυ!

(Περισσότερες πληροφορίες για τις μαντινάδες, προέλευση και ιστορία
τους, σ' αυτή τη διεύθυνση
http://www.vagelis.gr/modules.php?name=Mantinada) 

[lampros.]

επιβεβαιώνοντας το όνομα σου ή όχι .... αυτο που καταφέρνεις (όπως κι αν το δεις)
ειναι παρα πολύ όμορφο...
Επισης, αυτη η συνεργασια που αφήνεις να προκύπτει... ειναι πολύ θετικό στοιχειο και για σενα αλλα και ως παράδειγμα προς μίμηση..
Μπράβο σου... καλη συνεχεια.

[Νεφελοβάτης]

Θυμάμαι το χαμόγελο που μου έφερε σαν το πρωτοδιάβασα, σαν το έγραψες σαν απάντηση στους δικούς μου Πήγασους.. Μια αχτίδα φωτός, που τα σκοτάδια φώτιζε.. Που κάθε φορά φωτίζεις..

Απλά υπέροχο, όπως μόνο κάτι που απ’ ένα όνειρο που πιο αλήθεια απ’ την «αλήθεια» που ζούμε, μπορεί να είναι..


Και θα αναρτήσω και το δικό μου σήμερα, κόντρα στων άσκοπων εν πολλοίς υποχρεώσεων, το άγριο το πείσμα.


Καλό ξημέρωμα Θάλασσά μου.

[Ωρίωνας]

Ούτε μια συλλαβή περισσότερη απ΄ όσες έπρεπε, ούτε μια συλλαβή λίγοτερη απ' όσες έπρεπε. Τέλειο μέτρο. Ομοιοκαταληξίες που εντυπωσιάζουν "περιφρονώντας" τα ρήματα και χωρίς να περιέχουν ούτε μια συνήχηση σε παροξύτονες ομοιοκαταληξίες. Κάθε στροφή "φλερτάρει" και με μία παρήχηση και στο σύνολο υπογραμίζεται η σημασία του χρόνου.

Μέσα στην τσιμεντούπολη
προσμένει ακόμα ο Κήπος
δύο Καρδιές να ενωθούν
κι ένας να γίνει ο Χτύπος...

Βασιλικός και Γιασεμί,
μια Λεμονιά παρ' έκει,
ψίθυροι μέσα στη βουή
κι η Μοναξιά που στέκει...

Μαραζωμένα μοιάζουνε,
αργοπεθαίνουν τώρα,
γιατί αργεί να ξαναρθεί
τσ' αντάμωσης η Ώρα...

Δύσκολοι είναι οι καιροί
κι ο Θάνατος προσμένει,
μα σαν μιλήσει ο Έρωτας
ως κι ο Θεός σωπαίνει...

Αντέχει Φως μου η Ψυχή 
της Μοίρας τη μανία
κι ας ζει καιρό, πολύ καιρό, 
μέσα στην Αγωνία...

Είναι που Όνειρα βαστά
σφιχτα από το χέρι
προσμένοντάς τη τη Στιγμή
κοντά που θα σε φέρει...

Κι ας τσάκισαν οι Πήγασοι
φτερά σε τοίχους πάνω,
έχω Ελπίδα ζωντανή
πληγές Σου για να γιάνω... 
 
Μη Μου αργείς άλλο λοιπόν,
τα μάτια κλείσε τώρα,
ξανά για ν' ανταμώσουμε
στου Ονείρου μας τη χώρα...

Εκεί που όλοι θα γελούν
κι Ευτυχισμένοι θα 'ναι
κι οι Πήγασοι πολύ ψηλά
για πάντα θα πετάνε...

[mantinada]

Ωρίωνα,
με τιμά η παρουσία σου στα γραπτά μου κάθε φορά...
Χαίρομαι να διαβάζω τις παρατηρήσεις σου,
με βοηθούν να γίνομαι καλύτερη...

Ο 15σύλλαβος είναι από τα είδη εκείνα γραφής που μου
"βγαίνει" ευκολότερα απ' οποιοδήποτε άλλο.
Η καταγωγή βλέπεις κι εκείνο το έρμο το DNA,
τί να πεις... 

Να είσαι καλά φίλε μου!



Όσο για σένα Ουρανέ μου,
θυμάμαι λοιπόν κι εγώ, στο δρόμο ήμουν,
άκουγα τη μουσική απ' το mp3 που μου έδωσες και μιλούσα
μαζί σου στο τηλέφωνο...
Και ήμουν στενοχωρημένη που δε μπόρεσα να σου γράψω
κάτι, ως εκείνη τη στιγμή, ως απάντηση στους "Πήγασους"...

Τέλειωσα με τις δουλειές μου όσο γρηγορότερα γινότανε
και επέστρεψα σπίτι, πήρα θέση μπροστά απ' την οθόνη του
υπολογιστή και άρχισα να γράφω...

Και, όπως πάντα όταν σε σκέφτομαι, το γραπτό βγήκε σε πέντε
μόλις λεπτά από μέσα μου...
"Πηγαίο" όπως θα 'λεγες κι εσύ 

Να είσαι καλά έμπνευσή μου,
να είσαι καλά Ουρανέ μου!

Καλό απόγευμα σε όλους εύχομαι...