Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: founio στις 26/04/07, 21:26
-
Αναρωτήθηκα λοιπόν μετά απ' όλα
τελικά, τι χωρίζει την αγάπη από το μίσος;
Ένα χάος ή μία λεπτή κρυστάλλινη γραμμή;
Ερώτημα ρητορικά ακραίο.
Τι οδήγησε τον εραστή και πήρε το μαχαίρι;
Δεν ξέρω ακόμη. Ίσως το πάθος, το μίσος...
Λες να είναι αυτό που ψάχνουμε να βρούμε;
Αγαπάς με πάθος που τελικά μισείς!
Δεν έχει νόημα το ξέρω. Τίποτα δεν έχει πια.
Πράγματα αντίθετα και όμως κοντινά!
Νομίζω αγαπητέ, έιναι των έντονων ανθρώπων περιουσία.
Για έρωτες τρικυμίες και ηλιόλουστες καταιγίδες.
Ίσως να έχεις δίκιο.Να υπάρχει μόνο χάος ανάμεσά τους.
Να είναι διαφορετικά.
Και όταν προσφέρεις τα πάντα και δεν παίρνεις τίποτα;
Όταν βλέπεις απληστία και όμως αγαπάς;
Μάλλον γι αυτό πήρε ο εραστής το μαχαίρι.
Σε αγαπώ μα σε μισώ γιατί σ' αγαπώ.
Μήπως μισώ εμένα που σ' αγαπώ;
12-11-2004
-
Σε αγαπώ μα σε μισώ γιατί σ' αγαπώ.
Μήπως μισώ εμένα που σ' αγαπώ;
12-11-2004
Φούνιο...πολύ ωραίο τελείωμα...πολύ φιλοσοφημένο με παραπέμπει λίγο σε Καβάφη το όλο ποιήμα...Σε επιρρέασε;;;;