Μαρτυρες του Ιεχωβα

[freemind]

Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
1) Η μανια της εσχατολογικης προβλεψης των Ρωσσελ και Ραδεφορντ ( μαλιστα ο δευτερος αλλαξε και την ημερομηνια με...αποτυχια ).
2) Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.
3) Ποσο ευκολο ειναι να αποχωρησει κανεις απο την αιρεση, χωρις να υποστει συνεπειες απο τους υπολοιπους πιστους.

[Nikos Les Paul]

Για πρώτη φορά επέτρεψε στους ανθρώπους να τρώνε κρέας ζώων, αλλά έθεσε έναν περιορισμό: «Κρέας με την ψυχή του—το αίμα του—δεν πρέπει να φάτε». (Γένεσις 9:4)

Δεν έχω μελετήσει τις Γραφές, πες μου αν το γράφει έτσι ακριβώς ή αν παραλείπεται η λέξη ψυχή ή αίμα την οποία  πρόσθεσες ως ερμηνεία μετά.
Όπως και να'χει, η Παλαιά Διαθήκη, ως προγενέστερη του Χριστού, δεν αναφέρεται στο κήρυγμα Του.

Έτσι το γράφει ακριβώς.

Όσον αφορά τις θυσίες τώρα:

Οι θυσίες ζώων υπό το Μωσαϊκό Νόμο ήταν εξεικονιστικές. Όλες οι θυσίες υποδείκνυαν τον Ιησού Χριστό και τη θυσία του ή τα οφέλη που απορρέουν από εκείνη τη θυσία.
Στα εδάφια που παρέθεσα, ο απόστολος Παύλος εξηγεί ότι το αίμα του Χριστού ήταν απαραίτητο προκειμένου να υπάρξει συγχώρηση στα μάτια του Θεού.
Μέχρι, όμως, να έρθει ο Χριστός, ο Θεός φρόντισε υπό το Μωσαϊκό Νόμο να υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα θυσιών, το οποίο θα συμβόλιζε ολόκληρη τη διευθέτηση της θυσίας του Χριστού.

Με αυτό τον τρόπο, "ο Νόμος έγινε ο παιδαγωγός μας που οδήγησε στον Χριστό". (Γαλάτας 3:24).
Τι σημαίνει αυτό;
Το ότι κάποιος έπρεπε να κάνει θυσίες προκειμένου να εξιλεωθεί στα μάτια του Θεού, αυτό τον έκανε να συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και την ανάγκη για έναν Λυτρωτή. Ο Λυτρωτής αυτός ήταν ο Χριστός. Δίνοντας τη ζωή του απολύτρωσε μια για πάντα την ανθρωπότητα.
Όποιος ασκεί πίστη στην αξία της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού μπορεί να απολαμβάνει καθαρή συνείδηση ενώπιον του Θεού, διότι ο Θεός τον συγχωρεί με βάση τη πίστη σε αυτή τη θυσία.

Θυσιάζοντας το αναμάρτητο σώμα του, ο Χριστός εκπλήρωσε αυτό που εξεικόνιζε ο Μωσαϊκός Νόμος και έτσι πλέον οι θυσίες ζώων έπαψαν να είναι απαίτηση για όποιον θελει να λάβει το έλεος του Θεού.

Υπό αυτό το πρίσμα μπορείς να καταλάβεις όλα τα εδάφια που παρέθεσα.

Αν θελήσουμε να ερμηνεύσουμε τα πάντα κατά το δοκούν, μπορούμε να ισχυριστούμε επίσης ότι αν κοπούμε ή μας μαχαιρώσουν δεν θα πρέπει να σταματήσουμε την αιμορραγία, αφού "ήταν μοιραίο να γίνει" ήταν "θέλημα Θεού", και το αίμα μας θα τρέξει για καλό σκοπό, για την εξιλέωση. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι πρέπει να σταματάμε τις αιμορραγίες.
Επίσης, ίχνη αίματος πιθανόν να εισέλθουν και από το δέρμα μας, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι απαγορεύεται να αγγίζουμε πληγή ή το αίμα που έτρεξε (τουλάχιστον όχι κάποιου άλλου), δηλαδή δεν πρέπει να γίνουμε χειρούργοι/γιατροί/νοσοκόμοι ούτε καν να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στον συνάνθρωπό μας... Εκτός ίσως αν φοράμε γάντια, αλλά αυτό δεν αναφέρεται στις Γραφές...

Κατ' αρχάς δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι το να κοπούμε ήταν θέλημα Θεού. Επίσης, ο Θεός δεν απαίτησε από κανέναν άνθρωπο να χύσει το αίμα του για να εξιλεώσει είτε κάποιον άλλο, είτε τον εαυτό του. Άλλωστε όπως εξηγούν οι Γραφές ακόμη και οι θυσίες ζώων έχουν καταργηθεί πλέον.
Επίσης ο καλός Σαμαρείτης δεν κατηγορήθηκε για το ότι περιποιήθηκε τα τραύματα του άνδρα που έπεσε θύμα ληστών.
Εξάλλου, ο Λουκάς, συγγραφέας του ομώνυμου ευαγγελίου και του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, πιστός σύντροφος του αποστόλου Παύλου, ήταν γιατρός. (Κολοσσαείς 4:14)

Η εκδίκηση είναι δικαίωμα; είναι θεμιτή; Αυτό δίδαξε ο Χριστός; Με την εκδίκηση δεν "τελειώνει το ζήτημα", αλλά δημιουργείται βεντέτα.

Όταν θέσπισε το Μωσαϊκό Νόμο ο Θεός έδειξε ότι αναγνώριζε το δικαίωμα που είχε ο πλησιέστερος συγγενής του θύματος να θανατώσει τον ανθρωποκτόνο σε περίπτωση που τον συναντούσε. (Αριθμοί 35:19: "Ο εκδικητής του αίματος είναι αυτός που θα θανατώσει το δολοφόνο")

Με το θάνατό του ο Χριστός κατήργησε το Μωσαϊκό Νόμο. Οι Χριστιανοί τώρα έχουν την εντολή: "Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν". (Ρωμαίους 12:17)

Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
1) Η μανια της εσχατολογικης προβλεψης των Ρωσσελ και Ραδεφορντ ( μαλιστα ο δευτερος αλλαξε και την ημερομηνια με...αποτυχια ).
2) Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.
3) Ποσο ευκολο ειναι να αποχωρησει κανεις απο την αιρεση, χωρις να υποστει συνεπειες απο τους υπολοιπους πιστους.

Είναι κι άλλα. Όπως έχω πει θα απαντήσω σε όλα.MACMISIAS, η εντολή του Θεού σχετικά με το αίμα δεν είναι καθόλου σκληρή.
Κάθε εντολή του Θεού είναι για το καλό μας. Απλώς, μερικές φορές αυτό δεν είναι προφανές.

Οι κίνδυνοι από μολυσμένο αίμα είναι υπαρκτοί. Μέχρι και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ προσβλήθηκε από μια χρόνια ιώδη μόλυνση λόγω από μολυσμένου αίματος.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν επιτροπές σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα, που αναλαμβάνουν να βρουν συνεργατικούς γιατρούς για θεραπείες χωρίς τη χρήση αίματος.

Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν σωθεί επειδή δε χρησιμοποίησαν αίμα όταν χρειάστηκε να εγχειριστούν.
Απλώς στην Ελλάδα η χρήση αίματος είναι η εύκολη λύση για πολλούς γιατρούς. Είτε το πιστεύεις είτε όχι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν την καλύτερη ιατρική περίθαλψη λόγω της άρνησής τους στην μετάγγιση αίματος.

Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.

Είναι δεδομένο ότι πρόκειται για Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Για τον Τσούκαρη, που αναφέρει ότι είναι ο πρώτος που εκτελέστηκε, έχει το δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ 11-2-49 με τίτλο -Εξετελέσθη εις Λάρισαν "Μάρτυς του Ιεχωβά"-

Επίσης αποκαλεί Μάρτυρα του Ιεχωβά τον Βασίλη Καραφάτσα, τον οποίο βασάνιζαν μαζί με το θείο μου.

Πάρε το βιβλίο και θα δεις ότι πρόκειται για Μάρτυρες.

[MACMISIAS]

MACMISIAS, η εντολή του Θεού σχετικά με το αίμα δεν είναι καθόλου σκληρή.
Κάθε εντολή του Θεού είναι για το καλό μας. Απλώς, μερικές φορές αυτό δεν είναι προφανές.


Κατ'αρχάς για μένα δεν προκύπτει τέτοια εντολή.Και κατά δεύτερον σου είπα ,δείξε μου ένα παράδειγμα που η δοκιμασία της πίστης από τον Θεό έχει σαν αποτέλεσμα τον φυσικό θάνατο του πιστού.Αφού είσαι τόσο προσκολημένος στις Γραφές,που υπάρχει τέτοιο παράδειγμα στις Γραφές;Εγώ νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένα.Άρα πως είναι δυνατόν η εντολή του Θεού να είναι "πέθανε γιατί δεν πρέπει να πάρεις ξένο αίμα'';Ερμηνεία κάνετε και για μένα λανθασμένη ερμηνεία.
Και υπενθυμίζω.Ας μην το συγχέουμε με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών κατά τους διωγμούς,αλλά ούτε καν με τις θυσίες των χριστιανών κατά την Τουρκοκρατία.Σε εκείνες τις εποχές αλλόθρησκοι και ειδωλολάτρες ζητούσανε να αρνηθούν οι πιστοί την ίδια τους τη πίστη και το Θεό.Και έτσι δημιουργήθηκαν μάρτυρες.Το να συγκρίνουμε αυτό με την άρνηση της μετάγγισης ,αν μη τι άλλο σκέψου πόσο κακό κάνει στην ταπεινοφροσύνη σου και πόσο μεγάλη πλάνη είναι.

[Nikos Les Paul]

Μέρος της δοκιμασίας του Ιώβ ήταν να πεθάνουν τα δέκα παιδιά του και οι υπηρέτες του. (Ιώβ 1:13-19)

Επίσης, ο Ναβουθέ παρέμεινε πιστός στο Νόμο του Θεού περί μη μεταβίβασης της κληρονομιάς (Λευιτικό 25:23) και ως αποτέλεσμα λιθοβολήθηκε. (1 Βασιλεών 21:1-14)

Ο Ιωδαέ, ο γιος του Ζαχαρία, λιθοβολήθηκε και αυτός μετά από συνωμοσία. (2 Χρονικών 24:21)

Σχετικά με τον Αβραάμ, δε πρέπει να παραβλέψεις είναι το ΓΙΑΤΙ δέχτηκε να θυσιάσει το παιδί του.
Ο Παύλος λέει: «Αλλά αυτός θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς· από όπου και τον έλαβε με παραβολικό τρόπο.» (Εβραίους 11:19)
Ο Αβραάμ είχε πίστη στη δύναμη του Θεού να αναστήσει τον Ισαάκ. Αυτή η πίστη δεν ήταν παράλογη. Ο Θεός είχε αποκαταστήσει θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του καθώς και τις συζύγου του, και έτσι αυτοί απέκτησαν τον Ισαάκ. (Γένεσις 18:10-14· 21:1-3)

Ανέκαθεν οι υπηρέτες του Θεού είχαν πίστη στην ανάσταση. Θεωρούσαν μεν τη ζωή τους σημαντική, διότι επρόκειτο για δώρο από τον Θεό, αλλά γνώριζαν ότι έπρεπε να παραμείνουν πιστοί στο Θεό «διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν». (1 Τιμόθεο 6:19)

[Stergios Kourou]

Αυτα ισχύουν?


1.Βασική αλήθεια του Χριστιανισμού είναι η πίστη στην Αγία Τριάδα. Ο Θεός είναι Ένας κατά την ουσία αλλά ταυτόχρονα Τριαδικός, δηλαδή τρία Πρώσοπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
1. Οι Χιλιαστές όχι μόνο απορρίπτουν την πίστη στον Τριαδικό Θεό, αλλά φτάνουν να γράφουν πώς η Τριαδική διδασκαλία προέρχεται από τη "διάνοια του Σατανά"

2. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός  είναι "Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού". Γεννημένος προαιώνια από το Θεό Πατέρα, είναι της ίδιας ουσίας και της φύσεως μ' Εκείνον. Όντας λοιπόν τέλειος Θεός, έγινε και τέλειος άνθρωπος "δια την ημετέραν σωτηρίαν".
2. Οι Χιλιαστές, αρνούνται τη θεότητα του Χριστού μας και διδάσκουν πως είναι κτίσμα, δηλαδή δημιούργημα του Θεού.

3. Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρώσοπο της Αγίας Τριάδος. Όπως ο Υιός, που γεννιέται από το Θεό Πατέρα, είναι της ίδιας φύσεως μ' Εκείνον, έτσι και το Άγιο Πνεύμα,  που εκπορεύεται επίσης απο τον Πατέρα (Ιω. 15,26), είναι πάλι της ίδιας φύσεως και της ίδιας ουσίας, δηλαδή Θεός.
3. Για το Άγιο Πνεύμα οι Χιλιαστές προχωρούν ακόμη πιό πέρα και από τους παλιούς Πνευματομάχους, που καταδίκασε η ΄Β οικουμενική Σύνοδος. Δεν παραδέχονται όχι μόνο τη θεότητα Του, αλλά ούτε και την πρωσοπική Του υπόσταση. Το θεωρούν απλώς ενεργό δύναμη του Θεού.
4. Ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο απο σώμα. Έλαβε από το δημιουργό Θεό και ψυχή, που είναι αθάνατη. Ακόμη δεχόμαστε πώς η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο μάς.
4. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής, όπως παλιά οι Θνητοψυχίτες. Γι' αυτούς ο άνθρωπος είναι μόνο σώμα. Ότι ονομάζουμε ψυχή, έιναι απλώς η ζωή, όπως ακριβώς η ζωή των ζώων. Πεθαίνοντας ο άνθρωπος περιέρχεται στην ανυπαρξία. Εκμηδενίζεται.
5. Για μας τους Ορθοδόξους η Παναγία είναι "η μητέρα του Κυρίου" μας
5. Οι Χιλιαστές δεν αναγνωρίζουν την Παναγία ως Θεοτόκο και παρερμηνεύοντας , όπως το συνηθίζουν, διάφορα χωρία της Γραφής, απορρίπτουν οτι υπήρξε Αειπάρθενος.
6. Εμείς τιμούμε τους Αγίου του Θεού, δηλαδή εκείνους που αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους στο Θεό και έζησαν ακολουθώντας πιστά το θέλημα Του. Δεχόμαστε ακόμη πως αυτή η μεταχή τους στη θεία ζωή, τους δίνει τη δυνατότητα να μεσιτεύσουν στο Θεό για μας.
6. Οι Χιλιαστές αρνούνται την ύπαρξη των Αγίων και επομένως τις μεσιτείες τους και την τιμητική προσκύνηση τους εκ μέρους των πιστών. Και είναι φυσικό, αφού δέχονται πως οι άνθρωποι- άρα και οι Άγιοι - μετά το θάνατο τους εκμηδενίζονται.
7. Ως χριστιανοί ανήκουμε στην Εκκλησία, που είναι το σώμα του Χριστού μας. Σωζόμαστε μόνο όταν έιμαστε μέλη της Εκκλησίας και όταν γινόμαστε μέτοχοι της θείας χάριτος μέσω των μυστηρίων, που συνέστησε και παράδωσε ο ίδιος ο Λυτρωτής μας Ιησούς.
7. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην Εκκλησία. Αρνούνται τη σωστική χάρη των μυστηρίων. Πολεμούν και διαβάλλουν τους κληρικούς.
8. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημα όλων των πιστών, αφού επάνω του θυσιάστικε ο Λυτρωτής μας. Τον μισούσαν και τον προσκυνούσαν οι χριστιανοί ήδη από τα αποστολικά χρόνια. Έτσι κι εμείς εξακολουθούμε να τον σεβόμαστε και να τον προσκυνούμε.
8. Οι Χιλιαστές δεν χρησιμοποιούν και δεν τιμούν το Σταυροό. Είναι χαρακτηριστικό: Δεν κάνουν ποτέ το σημείο του σταυρού! Φτάνουν μάλιστα ν' αποκαλούν εμας τους χριστιανούς που τον κάνουμε ειδωλολάτρες!
9. Οι Ορθόδοξοι τιμούμε και ασπαζόμαστε τις ιερές εικόνες. Όχι βέβαια, τα ξύλα, αλλά τα εικονιζόμενα ιερά πρόσωπα.
9. Οι Χιλιαστές είναι εικονομάχοι. Όχι μόνο δεν τιμούν και δέν προσκυνούν τις εικόνες αλλά τις χλευάζουν και τις καταπατούν.

[Βραζίλης]

Nikos Les Paul, απάντησέ μου και σε αυτές τις απορίες μου:

Να υποθέσω επίσης ότι απαγορεύεται η λήψη αίματος για αιματολογικές εξετάσεις;

Δηλαδή όλοι οι αληθινοί χριστιανοί πρέπει να είναι χορτοφάγοι; ή να ψήνουν το κρέας καλά για να μην φαίνεται το αίμα;

[Nikos Les Paul]

Αυτα ισχύουν?
...

Η διατύπωση είναι εντελώς προπαγανδιστική και υπάρχουν μερικά κατάφωρα ψέμματα.

Επίσης δεν μας αποκαλεί Μάρτυρες του Ιεχωβά ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού.

Έχει όμως αρκετές αλήθειες όσον αφορά τις πεποιθήσεις μας. Τώρα έθεσες πολλά θέματα και οπωσδήποτε θα απαντηθούν και αυτά.

[Stergios Kourou]

Βασικά καλύτερα να μην μου απαντήσεις... είναι για μένα αυτο που λένε "ούτε ξέρω, ούτε με νοιάζει"... απλά επεσα τυχαια πάνω του και το πέρασα...

για μένα, μπορείς να πιστεύεις σε ότι θέλεις, κι εσύ και όλοι...
εγω είμαι ένας φτωχός ντράμερ/κιθαρίστας που μόνο σκοπό της ζωής του έχει, όταν είναι έτοιμος, να σταθεί στο "crossroads" και να αντιμετωπίσει τον απεσταλμένο του διαβόλου σε μια κόντρα απανωτή απο κιθάρα σε τύμπανα...
και μην νομίζεις ότι πάω αδιάβαστος... είδα σε μια ταινία ότι ο διάβολος δεν τα πάει καθόλου καλά με τα κλασικά θέματα και έχω πέσει με τα μούτρα στις διασκευές μπαχ...
τωρα στα τύμπανα, σκοπεύω να αντικαταστήσω τα στεφάνια με φωτοστέφανα και να χρησιμοποιήσω μπαγγέτες από σκορδόψωμο...πιστεύω να πιάσει...για να δούμε...

[freemind]

Είναι δεδομένο ότι πρόκειται για Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Για τον Τσούκαρη, που αναφέρει ότι είναι ο πρώτος που εκτελέστηκε, έχει το δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ 11-2-49 με τίτλο -Εξετελέσθη εις Λάρισαν "Μάρτυς του Ιεχωβά"-

Επίσης αποκαλεί Μάρτυρα του Ιεχωβά τον Βασίλη Καραφάτσα, τον οποίο βασάνιζαν μαζί με το θείο μου.

Πάρε το βιβλίο και θα δεις ότι πρόκειται για Μάρτυρες.

Αν δεις το post σου, δεν αναφερεις πουθενα πως ειναι Μαρτυρες ( μαλλον το βιβλιο ).

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο Αντιρρησίες Συνείδησης του Κώστα Τσαρούχα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1996, σελ.31, 32.

Καταδίκες σε θάνατο
Η πρώτη καταδίκη σε θάνατο επιβλήθηκε στις 11-2-1949. Και ο αντιρρησίας συνείδησης Ιωάννης Τσούκαρης εκτελέστηκε με τουφεκισμό στη Λάρισα. Στις 2 Μαρτίου 1949 ακολούθησε και δεύτερη θανατική καταδίκη. Ο αντιρρησίας Γεώργιος Ορφανίδης εκτελέστηκε με τουφεκισμό στο Ναύπλιο.
Τον Αύγουστο του 1966 ο αντιρρησίας συνείδησης Χρήστος Καζάνης καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Αθηνών σε θάνατο. Αυτή τη φορά, όμως, η απόφαση του Στρατοδικείου ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών σ' όλο τον κόσμο. Έτσι, μετά από ισχυρή πίεση και επέμβαση προσωπικοτήτων από το εξωτερικό, η θανατική ποινή μετατράπηκε σε τετραετή φυλάκιση!
Το κακό, όμως, δεν σταμάτησε. Συνεχίστηκε στο ίδιο απάνθρωπο μοτίβο.
Μόλις εμφανιζόταν αντιρρησίας συνείδησης σε Κέντρο Κατατάξεως και δήλωνε ότι, για λόγους καθαρά «συνειδησιακούς», δεν επρόκειτο να προσφέρει στρατιωτική υπηρεσία, επιστρατευόταν όλη η εφευρετικότητα των ανωτέρων του. Χρησιμοποιούσαν «θεμιτά» και «αθέμιτα» μέσα, προκειμένου να αλλάξει ο αντιρρησίας το «πιστεύω» του. Όσα δεν επιτυγχάνονταν στο Κέντρο Κατάταξης, προσπαθούσε να τα καταφέρει η φυλακή, όπου μεταφερόταν ο αντιρρησίας–η οποία εθεωρείτο, μάλιστα, ότι διέθετε πιο «ειδικευμένο προσωπικό»!
Μακρόνησος, Μπογιάτι, Κοζάνη, Λάρισα, Χανιά, Επταπύργιο Θεσσαλονίκης είναι τόποι κράτησης, που φημίζονται για την αγριότητα, την οποία αντιμετώπισαν εκεί οι αντιρρησίες συνείδησης, στην προσπάθεια των αρχών να τους λυγίσουν, να σπάσουν το φρόνημα τους και ν' αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους. Ιδιαίτερα βασανίστηκαν και υπέφεραν στη διάρκεια της Χούντας.

Στη συνέχεια το βιβλίο παραθέτει ως ντοκουμέντο μια επιστολή του Μητροπολίτη Αργολίδος Χρυσοστόμου, η οποία γράφτηκε μια μέρα μετά την εκτέλεση με τουφεκισμό του προαναφερθέντος Γεωργίου Ορφανίδη στο Ναύπλιο.
Κατόπιν μιλά για τον βασανισμό του Θανάση Κογιού, στου οποίο το στήθος έσβησαν 40 τσιγάρα, για τον σκηνοθετημένο θάνατο του Βασίλη Καραφάστα, κλπ.

Επισης, μετα την μεταπολιτευση, οι Μαρτυρες βρεθηκαν υπο διωγμο, οπως στη Χουντα; ( γιατι οι περιοδοι που αναφερεσαι ειναι καθαρα επι χουντας κι οχι απο τη μεταπολιτευση και μετα ).

Μενουν και τα ερωτηματα της εσχατολογικης αποτυχιας των 2 "κεφαλιων" των Μαρτυρων του Ιεχωβα ( το επαναφερω γιατι ειναι σημαντικο να δουμε πως δικαιολογειται αυτη η...αστοχια των ιδρυτων ). Επισης, κατι που πραγματικα υφισταται:

Η Παναγια πως αναγνωριζεται απο τους Μαρτυρες;

[MACMISIAS]

Μέρος της δοκιμασίας του Ιώβ ήταν να πεθάνουν τα δέκα παιδιά του και οι υπηρέτες του. (Ιώβ 1:13-19)

Επίσης, ο Ναβουθέ παρέμεινε πιστός στο Νόμο του Θεού περί μη μεταβίβασης της κληρονομιάς (Λευιτικό 25:23) και ως αποτέλεσμα λιθοβολήθηκε. (1 Βασιλεών 21:1-14)

Ο Ιωδαέ, ο γιος του Ζαχαρία, λιθοβολήθηκε και αυτός μετά από συνωμοσία. (2 Χρονικών 24:21)

Σχετικά με τον Αβραάμ, δε πρέπει να παραβλέψεις είναι το ΓΙΑΤΙ δέχτηκε να θυσιάσει το παιδί του.
Ο Παύλος λέει: «Αλλά αυτός θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς· από όπου και τον έλαβε με παραβολικό τρόπο.» (Εβραίους 11:19)
Ο Αβραάμ είχε πίστη στη δύναμη του Θεού να αναστήσει τον Ισαάκ. Αυτή η πίστη δεν ήταν παράλογη. Ο Θεός είχε αποκαταστήσει θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του καθώς και τις συζύγου του, και έτσι αυτοί απέκτησαν τον Ισαάκ. (Γένεσις 18:10-14· 21:1-3)

Ανέκαθεν οι υπηρέτες του Θεού είχαν πίστη στην ανάσταση. Θεωρούσαν μεν τη ζωή τους σημαντική, διότι επρόκειτο για δώρο από τον Θεό, αλλά γνώριζαν ότι έπρεπε να παραμείνουν πιστοί στο Θεό «διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν». (1 Τιμόθεο 6:19)

Μάλιστα.Για τον Ιωβ έχω να σου πω ,ότι τα παιδιά του πέθαναν,δεν ζήτησε ο Θεός τον θάνατό τους ως απόδειξη Πίστεως.Ακόμα και εάν ο Θεός είναι η ζωή η ίδια,το τυπικό έχει τη σημασία του για να ξέρουμε και τι διδάσκει.
Για τους Ναβουθέ και Ιωδαέ αν ήξερα ποιοί ήτανε θα ήμουνα ραββίνος...αλλά υπόσχομαι να το ψάξω.
Τέλος για τον Αβραάμ ,άσχετα με το τι πίστευε εκείνος και με το τι θα μπορούσε να κάνει ο Θεός,ουσία έχει ότι ΔΕΝ άφησε να θυσιαστεί ο Ισαάκ και αυτό είναι το μήνυμα.
Διακρίνω και μια εμμονή στη Παλαιά Διαθήκη ,η οποία φυσικά και είναι μέρος της Βίβλου αλλά ήτανε ο παλιός κόσμος ,τον οποίο άλλαξε κατά πολύ ο Ιησούς με την έλευσή του.Πολλά πράγματα από την Π.Δ έχουνε καθαρά ιστορική αξία.Αρχίζω να καταλαβαίνω ότι οι μάρτυρες του ιεχωβά ,είναι πιο κοντά στην εβραική θρησκεία παρά στον Χριστιανισμό.

[Nikos Les Paul]

Να υποθέσω επίσης ότι απαγορεύεται η λήψη αίματος για αιματολογικές εξετάσεις;

Όχι. Τέτοιες διαδικασίες ή εξετάσεις που περιλαμβάνουν το αίμα του ίδιου του ατόμου δεν συγκρούονται τόσο καθαρά με τις δηλωμένες αρχές του Θεού.

Δηλαδή όλοι οι αληθινοί χριστιανοί πρέπει να είναι χορτοφάγοι; ή να ψήνουν το κρέας καλά για να μην φαίνεται το αίμα;

Η παραχώρηση του Θεού περί της βρώσης κρέατος δεν άλλαξε. Δεν υπάρχει εντολή που να λέει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να γίνουν χορτοφάγοι.
Αλλά σε κάθε περίπτωση η τροφή δεν πρέπει να πρέπει να έχει αίμα. (Στράγγιγμα και ψήσιμο, σε λογικά πλαίσια)

Διακρίνω και μια εμμονή στη Παλαιά Διαθήκη ,η οποία φυσικά και είναι μέρος της Βίβλου αλλά ήτανε ο παλιός κόσμος,τον οποίο άλλαξε κατά πολύ ο Ιησούς με την έλευσή του.Πολλά πράγματα από την Π.Δ έχουνε καθαρά ιστορική αξία.Αρχίζω να καταλαβαίνω ότι οι μάρτυρες του ιεχωβά ,είναι πιο κοντά στην εβραική θρησκεία παρά στον Χριστιανισμό.

Παρέθεσα από την Παλαιά Διαθήκη διότι έγραψες:

Και υπενθυμίζω.Ας μην το συγχέουμε με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών κατά τους διωγμούς.

...οπότε έγραψα περιστατικά από την Παλαιά Διαθήκη.
Επίσης, και τα τρία παραδείγματα που ανέφερες εσύ (Αβραάμ, Ιώβ, Ιωνάς) ήταν από την Παλαιά Διαθήκη.

Νομίζω ότι έχω χρησιμοποιήσει τόσο πολύ την Καινή Διαθήκη στα post μου ώστε δεν έχεις λόγο να λες κάτι τέτοιο.

[MACMISIAS]

Εντάξει βρε Νίκο ,και η Παλαιά Διαθήκη μέσα στη Βίβλο είναι,ας μην επικεντρωθούμε τώρα εκεί.Δεν μου έχεις απαντήσει όμως για την Μετάληψη που είναι μέγα μυστήριο για την Χριστιανοσύνη.Πως μπορεί ο Χριστός να λέει έστω συμβολικά το "πιείτε αυτό είναι το αίμα μου",αν υπάρχει τόσο μεγάλη απαγόρευση για το αίμα.

[freemind]

Μη ξεχνιομαστε,ετσι; Υπαρχουν αναπαντητα ερωτηματα ( οπως τα εσχατολογικα ). Ευχαριστω

[Βραζίλης]

Να υποθέσω επίσης ότι απαγορεύεται η λήψη αίματος για αιματολογικές εξετάσεις;

Όχι. Τέτοιες διαδικασίες ή εξετάσεις που περιλαμβάνουν το αίμα του ίδιου του ατόμου δεν συγκρούονται τόσο καθαρά με τις δηλωμένες αρχές του Θεού.

Δεν αναφέρεται αν επιτρέπεται ή απαγορεύεται η αφαίρεση αίματος, όπως επίσης δεν αναφέρεται η αιμοκάθαρση και μετάγγιση. Άρα μπορούμε να το ερμηνεύσουμε όπως θέλουμε.... (?)
Με βάση αυτά που λες, θα έπρεπε να απαγορεύεται: Βγάζουν το αίμα από μέσα μας, το βάζουν σε μηχανήματα, του προσθέτουν χημικά, και στο τέλος το πετάνε στα σκουπίδια. Αν το αίμα είναι ιερό, τότε αυτό που γίνεται είναι ιεροσυλία.
Λιγότερο ανίερο φαίνεται όταν το βγάζουν για αιμοκάθαρση και το ξαναβάζουν μέσα, δεν πετιέται δηλαδή. Εκτός αν η απαγόρευση εξαρτάται από τον όγκο του αφαιρούμενου αίματος.

Αλλά σε κάθε περίπτωση η τροφή δεν πρέπει να πρέπει να έχει αίμα. (Στράγγιγμα και ψήσιμο, σε λογικά πλαίσια)

Όμως το αίμα υπάρχει και μετά το ψήσιμο, αλλά σε άλλη μορφή. Δεν σας απασχολεί το αίμα κατά το σφαγή και την προετοιμασία του γεύματος; Μόνο η μορφή με την οποία θα εισέλθει στον οργανισμό από το στόμα;

[MACMISIAS]

Γενικά έχω καταλάβει ότι δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο ,εκτός από τις οδηγίες για τα ειδωλόθυτα στη Παλαιά Διαθήκη.Και επιμένω ότι η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προιστορία της Χριστιανοσύνης.Το βασικότερο για μένα είναι ότι και το αίμα ανήκει στον υλικό κόσμο και εκεί επιστρέφει με τον θάνατο.Οπότε το να του δίνουμε θεικές διαστάσεις ή να πιστεύουμε ότι είναι το μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να περνάει στον Άνθρωπο τη Χάρη Του είναι μάλλον αυθαίρετο και δεν έχει καμμία σοβαρή βάση.

[hot_sauce (φλουτσ)]

Και επιμένω ότι η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προιστορία της Χριστιανοσύνης.

εννοείς πως η Παλαιά Διαθήκη μας προετοιμάζει για το Χριστιανισμό?

[MACMISIAS]

Εννοώ ότι προετοίμασε την έλευση του Χριστού.Μέσα στη Π.Δ υπάρχουνε πάρα πολλές προφητείες για τον Ιησού οι οποίες εκπληρώθηκαν.Βασικότερα όμως εννοώ,ότι όπως στην αρχαία Αθήνα για να φτάσουμε στο χρυσό αιώνα της Δημοκρατίας,προυπήρξαν άλλα πολιτεύματα που ετοίμασαν σιγά σιγά τη Δημοκρατία,έτσι και η Π.Δ προετοίμασε τον αρχαίο άνθρωπο στο να υποδεχθεί τη νέα εποχή,την εποχή της Καινής Διαθήκης.

[hot_sauce (φλουτσ)]

Η Δημοκρατία είναι δημιούργημα των εξελικτικών μεταβολών των διαφόρων πολιτευμάτων της Αθήνας που είδαν πως δεν τους ικανοποιούαν και πολύ σοφά απέρριπταν...
Η Παλαιά Διαθήκη πως προετοίμαζε το έδαφος για το Χριστο?

[morpheas]

Πότε θα καταλάβεται οιτ οι θρησκίες.. είναι δημιουργήματα ανότερων όντων απο εμάς..
για να μας κρατάνε.. και να μας καθοδηγούν μέσο αυτών!!
Για ρίξτε μια ματιά.. είναι τυχαίο.. που όλες οι θρησκίες έχουν κοινή θρησκευτική ιστορία??
Ας ξυπνήσουμε.. λίγο.. και να καταλάβουμε.. πως είμαστε υποχείρια "άλλων" ανώτερων απο 'μας!
Στον άνθρωπο είναι δύσκολο να το αποδεχτεί.. διότι ακόμη δεν υπάρχει κάποια τρανταχτή απόδειξη..
αλλά.. θα το καταλάβει.. αργά ή γρήγορα με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο!
Και  κάτι τελευταίο σας.. λέω.. την αλήθεια δεν την γνωρίζει κανείς μας.. είναι πολύ καλά φιλαγμένη..
ελάχιστοι την ξέρουν.... και μια λέξη ακόμα.. Βαβυλώνα!

[MACMISIAS]

Η Δημοκρατία είναι δημιούργημα των εξελικτικών μεταβολών των διαφόρων πολιτευμάτων της Αθήνας που είδαν πως δεν τους ικανοποιούαν και πολύ σοφά απέρριπταν...
Η Παλαιά Διαθήκη πως προετοίμαζε το έδαφος για το Χριστο?

Κοίταξε είναι πολύ μεγάλο θέμα για αυτό θα πω ενδεικτικά δύο-τρία σημαντικά για εμένα πράγματα και εάν έχεις όρεξη ψάξε το και μόνος σου.Στη Π.Δ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της είναι το κομμάτι των προφητών της (Ηλίας,Δανιήλ,Ησαίας κλπ.) οι οποίοι είχαν σαν βασικό άξονα των προφητειών τους την έλευση του Μεσσία.Αυτές οι προφητείες είναι δεκάδες μέσα στη Βίβλο και επιβεβαιώθηκαν όλες με την έλευση του Χριστού.Ύστερα είναι το ζήτημα της αγάπης για το οποίο το καλύτερο βιβλίο της Βίβλου είναι η Σοφία Σειράχ στο οποίο θα βρείς πολλά ψήγματα αυτών που δίδαξε αργότερα με μοναδικό βέβαια τρόπο ο Ιησούς.Είναι η προετοιμασία του ανθρώπου στο να "δει" έναν "καινούργιο" Θεό, διαφορετικό από εκείνον της εποχής της Εξόδου, που ήταν πιο πολύ ηγέτης και τιμωρός, παρά Πατέρας.Μην ξεχνάμε ότι και τα βιβλία της Βίβλου δεν γραφτήκανε όλα την ίδια εποχή,οπότε αυτή η εξέλιξη προς τον Χριστιανισμό φαίνεται και χρονικά άμα το παρατηρήσεις.Τα πρώτα βιβλία επίσης είναι πιο πολύ  οδηγίες-νόμοι που εξυπηρετούσαν τις κοινωνικές,καθημερινές συνθήκες,(όπως διευθετήσεις διαφορών και ακόμα και κανόνες υγιεινής...).Για αυτούς τους λόγους λοιπόν ,θεωρείτε ότι από την Παλαιά Διαθήκη δίνουμε βάρος σε ότι έχει σχέση με τον Ιησού και όλα τα άλλα χρησιμεύουν για την κατανόηση  της διαδρομής μέχρι τον Μεσσία.

[Βραζίλης]

Είναι η προετοιμασία του ανθρώπου στο να "δει" έναν "καινούργιο" Θεό, διαφορετικό από εκείνον της εποχής της Εξόδου, που ήταν πιο πολύ ηγέτης και τιμωρός, παρά Πατέρας.

Ο Θεός δεν είναι ένας, αλλά δύο; Ή είναι ο ίδιος αλλά άλλαξε γνώμη "εν μία νυκτί" και από τύραννος έγινε στοργικός Πατέρας; Ακούγεται ανόητο.

Προφανώς, ο Θεός που τους πασάρανε/μας πασάρουνε είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, ή αλλιώς "ανθρώπινη/γήινη ερμηνεία του Θεού, της Υπέρτατης Οντότητας", αν προτιμάς...

[MACMISIAS]

Είναι η προετοιμασία του ανθρώπου στο να "δει" έναν "καινούργιο" Θεό, διαφορετικό από εκείνον της εποχής της Εξόδου, που ήταν πιο πολύ ηγέτης και τιμωρός, παρά Πατέρας.

Ο Θεός δεν είναι ένας, αλλά δύο; Ή είναι ο ίδιος αλλά άλλαξε γνώμη "εν μία νυκτί" και από τύραννος έγινε στοργικός Πατέρας; Ακούγεται ανόητο.

Προφανώς, ο Θεός που τους πασάρανε/μας πασάρουνε είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, ή αλλιώς "ανθρώπινη/γήινη ερμηνεία του Θεού, της Υπέρτατης Οντότητας", αν προτιμάς...

O Θεός είναι ένας Βραζίλη.Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί ανάλογα την εποχή που ζούνε και των εμπειριών που έχουνε αποκομίσει...Οπότε διαφορετική είναι και η διδασκαλία για να γίνουν ορισμένα πράγματα κατανοητά.

[Johnie Darko]

Επιτρεψε μου να διαφωνησω σε αυτο, αλλα κατ'εμε οι Θεοι ειναι οσοι οι ανθρωποι... Ολοι εχουμε μια αποψη περι Θεου, καλου/κακου κτλ...

[MACMISIAS]

Επιτρεψε μου να διαφωνησω σε αυτο, αλλα κατ'εμε οι Θεοι ειναι οσοι οι ανθρωποι... Ολοι εχουμε μια αποψη περι Θεου, καλου/κακου κτλ...

Και αυτό ισχύει +10000

[Nikos Les Paul]

Εντάξει βρε Νίκο ,και η Παλαιά Διαθήκη μέσα στη Βίβλο είναι,ας μην επικεντρωθούμε τώρα εκεί.Δεν μου έχεις απαντήσει όμως για την Μετάληψη που είναι μέγα μυστήριο για την Χριστιανοσύνη.Πως μπορεί ο Χριστός να λέει έστω συμβολικά το "πιείτε αυτό είναι το αίμα μου",αν υπάρχει τόσο μεγάλη απαγόρευση για το αίμα.

Η απάντηση βρίσκεται στο λόγο για τον οποίο το αίμα θεωρείται τόσο ιερό.
Όπως έγραψα πρωτύτερα, ο Θεός αποφάσισε να ξεχωρίσει το αίμα ώστε να χρησιμοποιηθεί με έναν τρόπο που θα εξασφάλιζε την αιώνια ζωή μας, δηλαδή στη θυσία του Ιησού Χριστού.

Ο Χριστός δεν είπε στους μαθητές του απλώς «πιείτε αυτό είναι το αίμα μου», αλλά: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».—Ματθαίος 26:28, 29.

Ο απόστολος Παύλος αντί να παραθέσει τα λόγια του Χριστού όπως τα κατέγραψε ο Ματθαίος, το διατύπωσε λίγο διαφορετικά, δηλαδή: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου».—1 Κορινθίους 11:25)

Συνεπώς, αυτό που περιείχε το ποτήρι αντιπροσώπευε το πολύτιμο αίμα του μέσω του οποίου επικυρώθηκε η καινή διαθήκη, στην οποία μεσίτευε ο Ιησούς Χριστός, φέρνοντας έτσι σε σχέση διαθήκης τους μαθητές του με τον Πατέρα του, όπως παλαιότερα ο Μωυσής μεσίτευσε στην Παλαιά Διαθήκη ή Διαθήκη του Νόμου, μεταξύ του Θεού και των απογόνων του Ιακώβ.

Με βάση αυτά που λες, θα έπρεπε να απαγορεύεται: Βγάζουν το αίμα από μέσα μας, το βάζουν σε μηχανήματα, του προσθέτουν χημικά, και στο τέλος το πετάνε στα σκουπίδια. Αν το αίμα είναι ιερό, τότε αυτό που γίνεται είναι ιεροσυλία.
Λιγότερο ανίερο φαίνεται όταν το βγάζουν για αιμοκάθαρση και το ξαναβάζουν μέσα, δεν πετιέται δηλαδή. Εκτός αν η απαγόρευση εξαρτάται από τον όγκο του αφαιρούμενου αίματος.

Εφόσον δεν υπάρχουν τόσο λεπτομερής οδηγίες στην Αγία Γραφή, ο καθένας πρέπει να χρησιμοποιήσει τη συνείδησή του για να αποφασίσει τι θα κάνει σε ορισμένες περιπτώσεις. Εάν κάποιος γνωρίζοντας τι λέει ο Λόγος του Θεού όσον αφορά το αίμα, αποφασίσει ότι το να υποβληθεί σε αιμοκάθαρση παραβιάζει τη συνείδησή του, είναι δικαίωμά του να την αρνηθεί. Στα θέματα που δε συγκρούονται τόσο άμεσα με την Αγία Γραφή ο καθένας πρέπει να ακολουθεί τη συνείδησή του.

Όμως το αίμα υπάρχει και μετά το ψήσιμο, αλλά σε άλλη μορφή. Δεν σας απασχολεί το αίμα κατά το σφαγή και την προετοιμασία του γεύματος; Μόνο η μορφή με την οποία θα εισέλθει στον οργανισμό από το στόμα;

Αυτό προφανώς το γνώριζε ο Θεός όταν θέσπισε την απαγόρευση για τη βρώση του αίματος. Οι απαιτήσεις του όμως περιορίζονται στο εξής:
"Και όστις άνθρωπος . . . κυνηγήση και πιάση ζώον ή πτηνόν, το οποίον τρώγεται, θέλει χύσει το αίμα αυτού και θέλει σκεπάσει αυτό με χώμα". (Λευιτικό 17:13)
Εδώ μάλιστα είναι ενδιαφέρον ότι ο Θεός δεν έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες για το πόσο χρόνο έπρεπε να στραγγιχτεί το αίμα από το ζώο. Αυτό επαφιόταν στη συνείδηση του καθενός.