Το Στέκι των Κιθαρωδών

Περι μουσικής => Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές => Μήνυμα ξεκίνησε από: Zeppelin στις 26/02/07, 16:37

Τίτλος: Rainbow - Stranger In Us All
Αποστολή από: Zeppelin στις 26/02/07, 16:37
Το κύκνειο άσμα του Blackmore, πριν εγκαταλείψει την rock σκηνή, κ αφοσιωθεί στο μπάντζο.
Προσωπικά, πέρα από τις επιτυχίες του δίσκου (Ariel, Black Masquerade) ξεχωρίζω τa Silence, Hunting Humans, Wolf To The Moon.
Ο δίσκος υπήρχε καιρό στη δισκοθήκη, απλά δεν είχα χρόνο να τον ακούσω διεξοδικά, όπως αρμόζει σε ότι Blackmorικό έχει βγει.
Στα φωνητικά είναι ο Doogie White (κάποιοι ίσως τον ξέρετε από τη συνεργασία του με Malmsteen).
Όσοι έχετε ακούσει το δίσκο, περιμένω απαντήσεις.

Τίτλος: Απ: Rainbow - Stranger In Us All
Αποστολή από: Μάνος Καμπούρης (m.k.) στις 26/02/07, 23:43
 Μετά από 12 ολόκληρα χρόνια το θυμήθηκες?  ;D  ;)
 Τεσπα, ο Blackmore σε αυτό το δίσκο μας είπε εμμέσως πλην σαφώς ότι αυτή θα είναι η τελευταία του Hard Rock δουλειά. Πολύ καλή και αξιόλογη προσπάθεια από έναν άνθρωπο που τα τελευταία 30 χρόνια της μέχρι τότε ζωής του συνήθιζε να γράφει επιτυχίες αλλά - κυρίως - αριστουργήματα! Δεν έλειψαν φυσικά και κάποια σημεία που ο ίδιος αντέγραφε τον εαυτό του, αλλά, όπως δικαιολογήθηκε και ο ίδιος, αυτά είναι αναπόφευκτα...!
 Σε αυτό το δίσκο υπάρχει και η πρώτη δισκογραφική συνεργασία με την Candice Night, αφού αυτή έγραψε τους στίχους του "Ariel", αλλά πρωταγωνιστούσε και στο video clip του τραγουδιού. Επίσης, στις ένθετες φωτογραφίες του cd, μπορεί κάποιος να την δει να ποζάρει μαζί με τον Ritchie μέσα σε μεσαιωνικά ρούχα!
 Εμένα προσωπικά μου άρεσε, ίσως γιατί εκτός των άλλων, ήταν ο πρώτος (και όπως όλα δείχνουν ευτυχώς και ο μοναδικός) δίσκος των Rainbow που αγόρασα την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του  ;D !
 Δείτε και τι γράφω κάτω από το avatar μου και θα καταλάβετε ότι δε μπορώ να είμαι απολύτως αντικειμενικός!

Το κύκνειο άσμα του Blackmore, πριν εγκαταλείψει την rock σκηνή, κ αφοσιωθεί στο μπάντζο.


 Δεν παίζει κάντρι ο Blackmore και εγώ προσωπικά προτιμώ να βλέπω τους φτασμένους μουσικους να προχωράνε και να μην βασίζονται στο ένδοξο παρελθόν τους παίζοντας τα ίδια και τα ίδια 40 χρόνια (όπως κάνουν μερικοί - μερικοί), άσχετα αν αυτό δεν πολυαρέσει σε όλους...