Βρέχει από χρόνια όξινη βροχή..

[συννεφάκι]

Βρέχει από χρόνια όξινη βροχή.
Στο πέρασμά της σπασμένα νύχια
και ακέφαλοι άνθρωποι
τερατόμορφες ώρες
και σώματα που, τρεκλίζοντας, υπνοβατούν.
Στενά σοκάκια, οσμή
υγρής, απρόσωπης μούχλας αναδυόμενη
από φρεάτια σάπιων εμμονών.
Νεκρά κείτονται τα γεράνια.
Νεκρά και τα πρώτα σου λόγια,
σέρνονται λίγο πιο πάνω απ’ τις μηλιές.
Έρποντα σκουλήκια τα λόγια σου,
προκαλούν κάθε φορά
κι’ ένα νέο θάνατο.

Βρέχει από χρόνια όξινη βροχή.
Νεκρό και το σκιάχτρο των παιδικών μου χρόνων,
εκείνο που έγνεφε άδικα στο τρένο.
Αδηφάγα κοράκια ξέσκισαν τις μαύρες τρύπες
που έχασκαν άδειες στη θέση των ματιών.
Σκούρυνε το μαύρο απόψε.
Ρυάκια, μολυσμένα νερά κατακλύζουν τους δρόμους
κρατούν στα χέρια νεκρά ποντίκια
εξαρθρωμένα πόδια και βγαλμένα δόντια.
Δόντια πλάι σε πόδια.
Κανείς να μη μιλήσει
και πουθενά να μην φτάσει η φυγή.

Βρέχει από χρόνια όξινη βροχή.
Κι’ εγώ, δίχως ομπρέλα, αφήνομαι να λυτρωθώ..

[MACMISIAS]

Στα "σκοτεινά" ποιήματα, ο κίνδυνος βρίσκεται στην υπερβολή και στην άσκοπη χρήση βαρύγδουπων, "μαύρων" λέξεων. Εσύ κατάφερες να γράψεις ένα "σκοτεινό" ποίημα που γλύτωσε από αυτά και ταυτόχρονα μας δίνει άμεσα τα νοήματά του και το τι θέλει να πει..."Έρποντα σκουλήκια τα λόγια σου,προκαλούν κάθε φορά
κι’ ένα νέο θάνατο.","Σκούρυνε το μαύρο απόψε." Όλα αυτά επίσης, το καταπληκτικό είναι, ότι ταιριάζουν σε πολλές καταστάσεις και έχουν κάτι για τον καθένα μας. Μπράβο συννεφάκι..

[Βραζίλης]

Πωπω, δεν περίμενα ποτέ από το ροζ συννεφάκι να γράψει ένα τρομακτικό κατάμαυρο ποίημα!!  Ήταν μεγάλη έκπληξη. Αναρωτιέμαι σε τι ψυχολογική κατάσταση το έγραψε...

Γενικά, με "χαλάει" λίγο η υπερβολή, αλλά αν το δω ως προσπάθεια συμπύκνωσης πολλών σκοτεινών εικόνων μαζί, είναι μια χαρά.

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Μέσα από την περιγραφή των μαύρων τρομακτικών εικόνων
κρύβει αλήθειες μέσα στην αλληγορία του
σάπιες καταστάσεις, βρώμικες χαρές, ψεύτικοι και προδομένοι έρωτες
δολοφονίες αθώων, νεκρές ιδέες και ιδανικά, ατελείωτη μαυρίλα και μούχλα με σημαία το χρήμα κ.τ.λ.

μπράβο μαύρο συννεφάκι γεμάτο οργή.

[συννεφάκι]

Βασίλη, ποτέ κι' εγώ δεν περίμενα να γράψω κάτι τέτοιο, δεν εχει καμία
σχέση με αυτά που γράφω συνήθως!
Το έγραψα σε μια στιγμή που σιχαινόμουν τα πάντα,
που όλα έμοιαζαν ακριβώς όπως τα περιγράφει ο "χωριάτης":
Σάπια. Μόνο αυτό.
Αν φαίνεται υπερβολικό, δε φταίω, έτσι μου βγήκε, με μια ανάσα,
έπρεπε απλά να βγει, να φύγει απο μένα και να πάει στο χαρτί..
Γι' αυτό το δημοσίευσα άλλωστε.. Για να το ξορκίσω..

Ευχαριστώ για το σχολιασμό και τους τρεις σας.

[pinelopi]

και πουθενά να μη φτάσει αυτή η φυγή...

τι σου είμαι λοιπόν... πως τα καταφέρνω και κάτι τέτοια τα διαβάζω πρωι πρωι...

εγώ πάλι δεν εντυπωσιάστηκα που έγραψες κάτι τέτοιο συννεφάκι είναι η άλλη όψη του φεγγαριού, μήπως και τα σύννεφα δε δικαιούνται μια άλλη όψη;

κάτι οι σάπιες εμμονές
κάτι αυτά τα λόγια που προκαλούν ξανά και ξανά το θάνατο κάτι το μαύρο που όλο και σκουραίνει κάτι που έχω μια αδυναμία στα σκοτάδια των βυθών πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψες, πολύ!

[συννεφάκι]

Pinelopi, το σχόλιό σου μου κάρφωσε ένα
φαρδύ πλατύ χαμόγελο!
Σ' ευχαριστώ!

[Amylo]

Tι να πω συννεφακι;!...
Αυτο σημαίνει ποιημα!!!....
(θελω κι'αλλο... ) ...