Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
"για το λίγο μου που τον ουρανό σου άγγιξε για το πολύ μου που δυστυχώς δεν άντεξε"... Ξεχώρισα αυτό το δίστιχο αλλά γενικώς βρήκα την ανάγκη σου πολύ μεγάλη και έντονη. Εγώ θα το ονόμαζα: "Για σένα". Μοιάζει λίγο αλλά είναι τόσο πολύ...
Κοριτσάκι, πληγωμένο μάλλον, ίσως και όχι... Όταν πονάς όμορφα κερδίζεις για το μέλλον μια ακόμα υπέροχη ανάμνηση. Αυτό είναι ζωή! Κι αυτοί που φεύγουν... καλύτερα. Αφήνουν ελεύθερο χώρο γι' αυτούς που έρχονται με σκοπό να μείνουν!
Άνοιξέ μου την πόρτα άλλο μην με κρατάς άναψέ μου τα φώτα κι άφησέ με αν τολμάς να διαλέξω το δρόμο που ταιριάζει σε μένα να επιλέξω το χρόνο και να σπάσω τα φρένα. Να χιμήξω στην τρέλα να αφεθώ και να ζήσω κι αν σ' αγάπησα αλήθεια θα το δεις, θα γυρίσω!
Άφησέ με να φύγω και αν είμαι δική σου άλλο δεν θ' αποφύγω να βαδίσω μαζί σου...!
Μπαίνεις στο σπίτι και τα ρούχα σου πετάς κοστούμι σου βαλαν κι εσύ δεν τ’ αγαπάς κοιτάς τον τοίχο και τον σπας με το μυαλό σου μα όλα χτίστηκαν σου λεν για το καλό σου.
Ανοίγεις λίγο τα φτερά για να πετάξεις δυο χέρια βρώμικα και πως να τα ταιριάξεις σε έναν τέτοιο καταγάλανο ουρανό ψηλά κοιτάζω μήπως κάπου και σε δω.
Σου καίει ο ήλιος τα φτερά κατεδαφίζεσαι, δεν την αντέχεις τόση ζέστη κι απελπίζεσαι. Ελευθερία πια δεν ξέρεις τι σημαίνει και το κορμί στην ξένη γη να παραμένει.
Βγαίνεις το βράδυ τις γυναίκες για να δεις τώρα που πέθανε η αγάπη ποια να βρεις, σέρνεις τους φόβους σου σε μπάρες με οινόπνευμα ζωής καμώματα σε πήρανε μονότερμα.
Ανοίγεις λίγο τα φτερά για να πετάξεις βουτιά στα σύννεφα και ίσως να βουλιάξεις σε έναν τέτοιο καταγάλανο ουρανό πάλι θα ψάξω με τα κιάλια να σε βρω.
Ασφυκτιώ μέσα στο κέλυφος του χρόνου πως να το σπάσω, σπιτικό που μου φορέσαν κι αν με μεθάει τούτη η αίσθηση του πόνου αποστολή κι αυτή που κάποιοι μου αναθέσαν.
Με υγρασία μου "γυαλίσανε" τους τοίχους υποδοχές κάνω στις φρίκες της ζωής μου για να ακούσουμε επιβεβλημένους ήχους έλα και κάτσε, χώρο έχουμε ψυχή μου.
Κι όταν τελειώσει η παράσταση της στέψης και ξαναπάρουν τα μηδενικά βραβείο πάρτο απόφαση ψυχή κι ας το χωνέψεις πως στο καβούκι σου θα νιώθεις πάντα κρύο...
Σπάνια σχολιάζω αλλά εδώ αισθάνθηκα ότι υπάρχει λόγος να το κάνω. Διάβασα κάτι που μου φάνηκε τόσο λιτό κι όμως τόσο σύνθετο... Χωρίς περιττά λόγια και υπερβολές ήρθε και χώθηκε σαν γροθιά στα στομάχια των συμβιβασμένων. Τίποτα άλλο. Ευχαριστώ.
Ξημερώνει και πάλι δεν ορίζεις τη ζωή σου άλλη μια μέρα που ξυπνάς κι αφήνεις μόνα τα γιατί σου σκυφτός απλώνεις τους ιδρώτες σου στο ζεν της εποχής σου
γιατί τα κάνεις όλα αυτά αναρωτήσου.
Θυμήσου τότε που έτρεχες μικρός μίλια μπροστά απ’ τη φυγή σου τώρα σε πρόλαβε, προσπέρασε, δεν κάθισε μαζί σου γύρνα πλευρό κι αποκοιμήσου.
Άλλη μια μέρα που δεν άλλαξε από χτες άλλη μια μέρα που σε φτύνουν οι φυγές άλλη μια μέρα θα σε πνίγουν ενοχές αφού δεν βρήκες τη δύναμη να κάνεις ότι θες!
Ξημερώνει και πάλι θα δουλέψεις την οργή σου θα γίνει μόνιμη παρέα η ανασφάλεια στην ψυχή σου θα το παλέψεις να ντοπάρεις με λεφτά την ανοχή σου
Εμφάνιση μηνυμάτων
